Wiersz Nigdy więcej Józef Kuźba

Nigdy więcej
1939 do 1945
Wydarzenia z przeszłości, niepokoję mnie
Zatraca się ich ślad, my nie dopuścimy do tego.
Tak nie pozostanie.
PoniewaŜ zwiedzanie Bergen-Belsen
utrwaliło pamięć o tym, jak to było wtedy.
Jasne jest dla nas – to nie było ludzkie.
IleŜ zmarło z głodu a iluŜ poniosło śmierć.
W tym czasu dziecko rzadko się uśmiechało
Bo rodziny porozrywano.
GdyŜ sprawcy z przeszłości sumienia nie mieli.
Swą ideologią całkiem opętani,
Mordowali na ślepo jak barbarzyńcy.
Sami dla siebie bez otoczenia, i bliźnich – Ŝyli
I jak królowie, wojny prowadzili.
Bez względu na ofiary
Dla swych marzeń i wizji.
Obficie szafując gazem i egzekucjami.
(refren:)
Nigdy więcej nie moŜe się to zdarzyć
Nigdy więcej nie moŜna nadziei tracić
Nigdy więcej nie moŜe to pozostać, o nie!
Spokój – to jest dąŜeń naszych cel!
Józef Kuźba