Pobierz artykuł - eBooki

Transkrypt

Wstęp
Rzeźba jest tą dziedziną sztuk plastycznych, w której materiał często silnie dochodzi do głosu. Mimo iż stanowi on tak ważny składnik złożonej struktury, jaką
jest dzieło sztuki, przez wieki dominacji idealistycznego systemu estetycznego,
traktowany był jednak jako zło konieczne, medium, w którym mogła się zmaterializować istota sztuki – disegno. Artysta godzien był pochwały wówczas, jeśli udało
mu się ów surowiec w pełni opanować, podporządkować formie, udoskonalić,
zakończyć proces, który rozpoczęła Natura. Postulaty „prawdy materiału”, a także
wprowadzenie w plastyce od początku XX w. nieograniczonego zasobu nowych
surowców, spowodowały, że kwestii materiału rzeźby współczesnej zaczęto poświęcać więcej uwagi. Odnosi się jednak wrażenie, że ta rewolucja w niewielkim stopniu znalazła odzwierciedlenie w piśmiennictwie o rzeźbie dawnej. W polskiej
historii sztuki, z wyjątkiem kilku ważnych tekstów (W. Tatarkiewicz, K. Kalinowski),
problem materiału był często ignorowany w analizie rzeźby lub stanowił jej drugorzędny element. Tymczasem dzięki fali konserwacji czy badań źródłowych, które
przynoszą ostatnio nowe ustalenia na temat rodzajów i pochodzenia materiałów
zastosowanych w rzeźbie, historycy sztuki zyskali nowe dane. Nieograniczone
możliwości dialogu z kolegami z innych krajów, a także z przedstawicielami
pokrewnych dyscyplin inspirują do formułowania nowych pytań i testowania różnych metod badawczych. Dają one szansę pogłębienia naszej refleksji nad znaczeniem surowca w sztuce rzeźbiarskiej.
Celem konferencji, której plonem jest niniejszy tom, było stworzenie dogodnej sytuacji dla spotkania i dyskusji przedstawicieli różnych dziedzin nauki, w których kręgu zainteresowań znalazła się rzeźba. Wśród autorów odnajdą więc Państwo obok historyków sztuki również konserwatorów, petrografa i historyka
literatury, badaczy nie tylko z Polski, ale także z Niemiec, Wielkiej Brytanii, Włoch
i Francji, reprezentujących różne perspektywy badawcze. W 31 zgromadzonych
tu artykułach podejmowane są różnorodne problemy, których z całą pewnością
teksty te nie wyczerpują. Wielowątkowość ta jednak służy pokazaniu, jak różnorodne jest spektrum problemów i pytań wynikających z analizy, zdawałoby się, tak
wąsko zakrojonego zagadnienia, jakim jest materiał rzeźby.
Różne perspektywy badawcze prezentuje zwłaszcza blok artykułów otwierający książkę. Rozpoczyna go artykuł Tadeusza J. Żuchowskiego, który kreśli stan
i perspektywy badań nad materiałem rzeźby. Zbigniew Waźbiński, wybitny badacz
historii kolekcji, pokazał w swym tekście poświęconym słynnemu zbiorowi markiza Giustinianiego, jakie były w XVII w. poglądy na rekonstrukcję rzeźb antycznych.
Badaczka malarstwa Beata Lejman zadaje przewrotne pytanie o znaczenie podstawowego materiału rzeźby wobec powszechnej praktyki pokrywania go barwną
Materiał rzeźby, 2009
© for this edition by CNS
ALipinska_Material-rzezby.indb 9
2009-12-11 08:44:28
10
Wstęp
warstwą malarską. Autorka postuluje przywrócenie w polskim słowniku historii
sztuki terminu „sztafirunek”, który uważa za poprawniejszy niż mylnie często używana „polichromia”. W części pierwszej książki znalazł się również artykuł Ryszarda Kryzy, który prezentuje nam punkt widzenia petrografa na dzieła dawnej rzeźby. Artykuł ten pokazuje jednocześnie, w jaki sposób dialog z przedstawicielami
nauk o ziemi może wzbogacić analizę zabytków przeprowadzaną przez historyka
sztuki. Część pierwszą zamyka artykuł Dariusza Pniewskiego, który wydobywa
z pism polskich pisarzy romantycznych ich poglądy na temat rzeźby antycznej i jej
materiałów.
Drugi blok artykułów poświęcony jest zagadnieniom warsztatowym. Zostały
tu zgromadzone studia przypadków z różnych epok, opisujące dzieła rzeźby wykonane w różnych materiałach. Teksty te łączy jednak skupienie nad warsztatem rzeźbiarskim: poszukiwanie śladów pozostawionych przez artystę na dziele, które informują nas o użytych narzędziach, spojrzenie na rzeźbę pod kątem jej konstrukcji,
próba rekonstrukcji kolejnych etapów procesu twórczego. Studia tego typu pozwalają lepiej zrozumieć przyczyny pewnych rozwiązań formalnych, są one nierzadko
probierzem stosunku artysty do immanentnych cech surowca, w zależności od tego,
czy stara się on je podkreślić, zredukować ich znaczenie, dokonać „sublimacji”
materiału np. przez zastosowanie polichromii czy też obróbkę upodabniającą surogat do materiału o wyższej randze.
W otwierającym tę część artykule Magdalena Jakubek prezentuje doskonale
zilustrowaną rekonstrukcję polichromii późnoegipskiej figurki terakotowej. Autorka zwraca uwagę na pożytki płynące z wykonania kopii, która pozwala zobrazować
wyniki badań bez jednoczesnej ingerencji w pierwotną substancję dzieła, może być
również wykorzystana jako pomoc dydaktyczna. W kolejnym artykule Juliusz
Raczkowski omawia technikę wykonania w sztucznym kamieniu XIV-wiecznego
zespołu posągów apostołów w kościele Najświętszej Marii Panny na Zamku Wysokim w Malborku oraz artystyczne konsekwencje zastosowanej techniki. Kamil Kopania analizuje grupę późnośredniowiecznych figur Chrystusa Ukrzyżowanego,
które niegdyś używane były w misteriach pasyjnych. Ich funkcja: konieczność
wprawienia w ruch i wywierania jak najsilniejszego wrażenia na odbiorcach, zdeterminowała ich konstrukcję oraz wpłynęła na użyte materiały (oprócz drewna
m.in. zwierzęca skóra, masa papierowa, naturalne włosy). Artykuł Justyny Świtalskiej poświęcony jest postaci współczesnego rzeźbiarza i konserwatora kamiennej
rzeźby średniowiecznej Nicolasa Bulloza, który pracuje przy rekonstrukcjach wielkich katedralnych zespołów rzeźbiarskich. Arkadiusz Wagner w tekście poświęconym warsztatowi rzeźbiarskiemu Chrystiana Bernarda Schmidta dokonuje wzorcowej rekonstrukcji procesu wykonania rzeźby drewnianej, począwszy od wyboru
surowca, skończywszy na pracach wykończeniowych. W następnym artykule Antoni Romuald Chodyński omawia historię warsztatów w południowoniemieckim
Erbach, specjalizujących się w drobnej plastyce w kości słoniowej. Autor nie tylko
dokładnie opisuje warsztat rzeźbiarski, ale też zwraca uwagę na system masowej
2009-12-11 08:44:28
Wstęp
11
produkcji i jej organizację. Tę część książki zamyka artykuł Kseni Stanickiej-Brzezickiej, który poświęcony jest plastyce porcelanowej, a zwłaszcza specyfice tworzywa, która wpływała w sposób szczególny na formę kruchych dzieł.
Wybór konkretnego materiału i sposób jego potraktowania ma zawsze wpływ
na ideowy przekaz dzieła. Analiza znaczeń, których nośnikiem jest materiał, relacje
między tymi znaczeniami a treściami zawartymi w warstwie obrazowej dzieła, hierarchie materiałów będące odbiciem społecznych konwencji – to niektóre z problemów poruszane przez teksty zawarte w kolejnej części pokonferencyjnego tomu,
zatytułowanej „Hierarchie i znaczenia”. Część tę otwiera artykuł Thomasa Raffa,
doświadczonego badacza ikonologii materiału. Na trzech przykładach autor demonstruje potencjał i ograniczenia prezentowanej metody. Monika Wagner, twórczyni hamburskiego ośrodka specjalizującego się w badaniach nad symboliką materiału rzeźby współczesnej, na przykładzie białego marmuru pokazuje
uzależnienie wymowy materiału od społecznego i historycznego kontekstu. W kolejnym artykule Wojciech Brillowski proponuje nowe ujęcie znaczenia brązu w plastyce greckiej VI i V w. p.n.e., które nie koncentruje się na kwestiach technologicznych, ale na konwencjach kulturowych współdecydujących o wyborach materiałów.
Artykuł Tomasza Mikołajczaka poświęcony jest roli materiału w kształtowaniu reprezentacyjnego wizerunku w średniowiecznej rzeźbie nagrobnej. W kolejnym
tekście Mateusz Kapustka zastanawia się nad fascynacją skamielinami w XVI
i XVII w. oraz tym, w jaki sposób zainteresowanie tego typu przyrodniczym fenomenem wpłynęło na recepcję obrazu w dobie nowożytnej. Pisząca te słowa rekonstruuje w swym artykule, na podstawie szerokiego spektrum źródeł pisanych, poglądy na temat jednego materiału rzeźbiarskiego – alabastru. To studium
przypadku jest okazją do zastanowienia się nad rolą źródeł pisanych w interpretacji znaczenia surowca rzeźbiarskiego, a w konsekwencji nad metodą ikonologii
materiału. Następne dwa artykuły dotyczą rzeźby XIX w.: Cezary Wąs analizuje
znaczenie materiałów w rzeźbie pomnikowej na przykładzie monumentów wrocławskich, natomiast Joanna Lubos-Kozieł, przywołując wiele interesujących źródeł, opowiada o sporach wokół rzeźby kościelnej, wywołanych wprowadzeniem
nowych technologii masowej produkcji.
W czwartej części książki umieszczone zostały artykuły omawiające różne
aspekty tego złożonego zjawiska, jakim było barokowe wnętrze reprezentacyjne,
w którym dokonała się synteza wszelkich sztuk i materiałów. Cristiano Giometti
przekonująco ukazuje przyczyny kariery stiuku we wnętrzach rzymskich epoki
późnego baroku. Autor poświęca uwagę zwłaszcza postaci Michela Maille’a, którego zaznajomienie się z modelunkiem w stiuku wpłynęło na sposób rzeźbienia w marmurze. Dwa kolejne artykuły (Arkadiusza Wojtyły oraz Małgorzaty Wyrzykowskiej
i Piotra Wanata) pokazują na różnych przykładach proces kształtowania się środkowoeuropejskiego wielobarwnego wnętrza barokowego, czerpiącego z wzorów
włoskich. M. Wyrzykowska i P. Wanat poruszają ponadto problem odbioru materiałowego przepychu barokowych wnętrz, cytując ówczesne relacje podróżnicze.
2009-12-11 08:44:28
12
Wstęp
W artykule zamykającym „barokową” część tomu Jakub Sito omawia materiały
stosowane w architekturze i rzeźbie warszawskiej doby saskiej, analizując jednocześnie ekonomiczne i prestiżowe przyczyny konkretnych wyborów.
O wyborze materiału decydują, jak wiadomo, różnorodne czynniki. W przypadku rzeźby dawnej być może częściej niż preferencje artysty o wyborach tych
decydowały dostępność, uzależniona od czynników ekonomicznych i politycznych, prestiżu i mody. Preferencje dla określonych materiałów można także nierzadko interpretować jako chęć zaakcentowania zakorzenienia w tradycji lub jako
sygnał chęci zerwania z nią, np. poprzez przyjęcie wpływów z innych centrów artystycznych. Te złożone czynniki stymulowały poszukiwanie złóż na własnym terenie lub import materiałów obcych. Takie przypadki analizują artykuły zgromadzone w przedostatnim bloku artykułów, zatytułowanym „Wędrówki materiałów”.
Rozbudowany artykuł Michała Wardzyńskiego kreśli panoramę środkowoeuropejskich ośrodków kamieniarsko-rzeźbiarskich, analizując ich preferencje materiałowe jako jeden z symptomów ścierania się na omawianym terenie wpływów włoskich i niderlandzkich. Rachel King pokazuje wędrówkę bałtyckiego bursztynu
do Włoch, omawiając jednocześnie stosunek włoskich odbiorców do tego szczególnego materiału. Słynne, eksploatowane od starożytności marmury ze złóż w Alpach Apuańskich, pożądane przez rzeźbiarzy i zleceniodawców z całego świata,
stały się tematem artykułów dwojga kolejnych autorów. Fabrizio Federici omawia
wykorzystanie kararyjskich marmurów w Rzymie XVII w., a także wędrówkę wykwalifikowanych kamieniarzy z rejonu Massa-Carrara do Wiecznego Miasta. Katarzyna Mikocka-Rachubowa natomiast ukazuje szczytowy moment popularności
apuańskich marmurów w dobie Grand Tour w XVIII w. oraz przyczyny tego zjawiska.
Wyznaczona wstępnie górna granica czasowa niniejszej publikacji (koniec
XIX w.) została przekroczona w artykułach umieszonych w ostatniej części książki,
jednak były po temu istotne powody. Teksty te eksplorują bowiem ważny moment
graniczny, między schyłkiem tradycyjnej rzeźby a eksplozją nowych mediów, które
spowodowały w XX w. konieczność redefinicji pojęcia plastyki. I tak Andrzej Pieńkos zaproponował interesującą interpretację stosunku do materiału Medardo Rosso, jednego z najbardziej frapujących twórców początków XX w. Magdalena Wróblewska analizuje sposób, w jaki Auguste Rodin posługiwał się fotografiami swych
rzeźb jako medium pomocniczym w procesie twórczym oraz w celu stworzenia
oficjalnego, kontrolowanego przez artystę wizerunku swych dzieł. Tom zamyka
artykuł Witolda Kanickiego szkicujący sylwetkę Augusta Zamoyskiego, zwolennika powrotu do tradycyjnego rzemiosła rzeźbiarskiego, w reakcji na nurty awangardowe początku XX w., który poglądy swe zawarł w traktacie O rzeźbieniu.
W podsumowaniu pragnę wyrazić nadzieję, że ten różnorodny materiał, który
oddajemy do Państwa rąk, pozwoli poszerzyć dotychczasowe spojrzenie na problem materiału rzeźby i innych sztuk plastycznych, a także zainspiruje do nowych
badań. Dobrze wydaje się wróżyć fakt, że w powstaniu tej publikacji uczestniczyło
2009-12-11 08:44:28
Wstęp
13
liczne grono młodych badaczy, co budzi nadzieję na rozwój polskiej „skulpturologii” w dialogu z Kolegami z zagranicy.
Kiedy niniejszy tom przygotowywany był do druku, zmarł Prof. Zygmunt
Waźbiński. Udział tego wybitnego badacza sztuki nowożytnej w tej publikacji
współautorzy poczytują sobie za zaszczyt, dlatego chcieliśmy dedykować naszą
książkę Jego pamięci.
Chciałabym również podkreślić, że konferencja i publikacja jej materiałów
nie doszłyby do skutku bez wkładu organizacyjnego i finansowego Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, kierowanego przez prof. dra hab. Waldemara Okonia, oraz Stowarzyszenia Historyków Sztuki (Oddział Wrocławski) reprezentowanego przez dra Rafała Eysymontta, którym w tym miejscu pragnę
złożyć podziękowania. Finansowo organizację konferencji wspierał również Uniwersytet Wrocławski.
Aleksandra Lipińska
2009-12-11 08:44:28
2009-12-11 08:44:28
Introduction
In sculpture, more so than in any other of the visual arts, the material is often a powerful voice. Yet although it is such a central element of the complex structure that
is the work of art, throughout the centuries of dominance of the idealistic system
of aesthetics it was treated as a necessary evil, the medium through which the
essence of art – disegno – could materialise. The artist was worthy of praise if he
succeeded in fully mastering his raw material, subordinating it to the form, perfecting it, finishing the process that Nature had begun. Postulates of the “truth of the
material”, and the release at the beginning of the 20th century of an unlimited range
of new materials into art, drew more attention to issues connected with the materials used in contemporary sculpture. Yet this revolution seems largely to have
stopped short of affecting the literature on early sculpture. In Polish art history,
with the exception of a small number of seminal texts (e.g. those by W. Tatarkiewicz
and K. Kalinowski) the question of material has often been ignored or relegated
to secondary significance in analysis of sculpture. The recent wave of conservation
work and source research, however, has furnished art historians with new information on types and provenance of materials used in sculpture. The unlimited scope
for dialogue with peers from other countries and experts in related disciplines now
at the scholar’s disposal offer the inspiration to formulate new questions and test
a range of research methods. These in turn grant us the opportunity to plumb our
reflections on the meaning of the material in the art of sculpture.
The aim of the conference that produced this volume was to set up a situation
in which representatives of various scientific disciplines who shared a professional
interest in some aspect of sculpture could come together for discussion. Thus,
cheek by jowl with papers by art historians you will find others by conservators,
a petrographer and a literary historian; not only Poland is represented among the
scholars, but also Germany, the UK, Italy and France; the effect is a kaleidoscope
of research perspectives. The 31 articles here address a variety of issues and by no
means exhaust the potential body of subject matter. This multiplicity does, however, offer an indication of the breadth of the spectrum of problems and questions
thrown up by analysis of what might seem to be such a narrow area of sculpture
material.
The block of articles that opens the book presents a particularly varied range
of research perspectives. It starts with an article by Tadeusz J. Żuchowski, who
outlines the current state and prospects of research into sculpture material. Zbigniew Waźbiński, an outstanding researcher of collection history, in his text devoted
to the famous collection of Marchese Giustiniani, brings to light 17th-century views
on reconstruction of antique sculptures. Beata Lejman, a painting researcher,
2009-12-11 08:44:28
16
Introduction
poses a contentious question about the fundamental meaning of sculpture material given the common practice of concealing it with a layer of paint. She argues for
the reinstatement in Polish art history the term “sztafirunek” (Ger. Fassung), which
she considers more correct than the confusingly commonly used “polichromia”
(polychromy). Also in the first part of the book is an article by Ryszard Kryza,
which puts forward the petrographer’s point of view on early works of sculpture. It
also demonstrates how dialogue with earth scientists can enrich art historians’
analysis of historic monuments. This section closes with Dariusz Pniewski’s article,
which extracts from the writings of Polish Romantic writers their views on antique
sculpture and its materials.
The second block of articles is devoted to technique and related issues. Case
studies gathered here focus on works of sculpture from various periods executed
in a range of materials. The common denominator in these texts is sculpture technique: the search for clues left by the artist in the work that tell us about the tools
used; examination of the sculpture in terms of its structure; an attempt at reconstructing successive stages of the creative process. Studies of this type enable us
to better understand the reasons behind certain formal solutions; they are often
a touchstone for the attitude of an artist to the immanent characteristics of a material, revealed in whether he/she attempts to emphasise them, significantly play
them down, or “sublimate” the material, e.g. by using polychromy or by treating
a surrogate to render it more similar to a higher-ranking material.
In the article that opens this section of the book, Magdalena Jakubek gives a presentation of a superbly illustrated reconstruction of the polychromy on a Late
Egyptian terracotta figurine. She draws attention to the advantages of making
a copy in order to illustrate the results of research without violating the original
substance of the work; it may also be used as a didactic aid. In the next article Juliusz Raczkowski discusses the technique used in the Church of the Blessed Virgin
Mary in Malbork Upper Castle to execute a 14th-century group of statues from
artificial stone, and the artistic consequences of the use of that technique. Kamil
Kopania analyses a group of Late Medieval figures of Christ Crucified once used in
passion plays. Their function – the need for mobility and their potential to evoke
as strong an impression as possible on their audience, the congregation – determined their construction and influenced the choice of materials used (in addition
to wood these included animal skin, papier-mâché, and natural hair). Justyna
Świtalska’s article is devoted to the contemporary sculptor and conservator of medieval stone sculpture Nicolas Bulloz, who works in reconstruction of large-scale
cathedral sculpture groups. Arkadiusz Wagner, in his text devoted to the sculpture
technique of Chrystian Bernard Schmidt, proffers a text-book reconstruction of
the process of executing a sculpture in wood, from the selection of the raw material through to the final finishing touches. In the next article, Antoni Romuald
Chodyński discusses the history of the workshops in the southern German town
of Erbach that specialised in small-scale ivory sculpture. He not only describes the
2009-12-11 08:44:28
Introduction
17
sculpture techniques used in detail, but also draws attention to the system of mass
production and its organisation. This section of the book closes with an article
by Ksenia Stanicka-Brzezicka dedicated to porcelain, and more specifically to the
nature of the material, which was of fundamental significance for the form of these
fragile pieces.
The choice of material and the way it is treated always influences the ideological content of a work. Analysis of the meanings that the material conveys, the relations between these meanings and the content of the iconic layer of the work, and
hierarchies of materials as a reflection of social conventions are some of the issues
addressed by the texts in the third part of this volume of conference acts: “Hierarchies and meanings”. This section opens with an article by Thomas Raff, an experienced scholar of material iconology. He takes three examples to demonstrate the
potential and limitations of this method. Monika Wagner, the founder of a centre
in Hamburg specialising in research into the symbolics of materials in contemporary sculpture, uses the example of white marble to show how the expression of the
material is dependent on its social and historical context. In the next article
Wojciech Brillowski offers a new take on the meaning of bronze in Greek sculpture
of the 6th and 5th centuries bce, concentrating not on technological questions but
on the cultural conventions that were one of the decisive criteria in the selection of
materials. Tomasz Mikołajczak contributes an article devoted to the role of the
material in shaping a representative image in medieval sepulchral sculpture. This
is followed by Mateusz Kapustka’s text, which examines the 16th- and 17th-century
fascination with fossils, and the way in which interest in this natural phenomenon
has impacted reception of the image in the modern age. The present author, in her
own article, uses a broad spectrum of documentary sources to reconstruct opinions on one specific sculpture material: alabaster. This case study also offers a context in which there is consider the role of documentary sources in interpretation of
the meaning of a sculpture material, and in consequence the method of material
iconology. The next two articles focus on 19th-century sculpture: Cezary Wąs analyses the meaning of the material in memorial sculpture on the example of monuments in Wrocław, while Joanna Lubos-Kozieł, citing a host of interesting sources,
looks at the conflicts surrounding church sculpture provoked by the introduction
of new mass production technologies.
The fourth section of the book is given over to articles discussing various aspects of the complex phenomenon that was the Baroque representative interior,
designed as a synthesis of all kinds of arts and materials. Christiano Giometti offers
convincing reasons for the career of stucco in Roman interiors of the Late Baroque.
He pays particular attention to the figure of Michel Maille, whose familiarity with
modelling in stucco influenced the way he sculpted in marble. The next two articles
(those by Arkadiusz Wojtyła, and Małgorzata Wyrzykowska and Piotr Wanat) use
various examples to illustrate the process by which the Central European multicoloured Baroque interior developed from Italian models. The authors of the latter
2009-12-11 08:44:28
18
Introduction
article also touch on the issue of the reception of the material pomp of Baroque
interiors, citing contemporary travel accounts. In the article that rounds off the
“Baroque” section of this volume, Jakub Sito discusses the materials used in architecture and sculpture in Wettin-ruled Warsaw, analysing also the economic and
prestige factors in the choices of particular materials.
Of course, choice of material is influenced by a variety of factors. In early
sculpture perhaps more frequently than the artist’s preference, the decisive criterion was availability of a given material, which in turn was dictated by economic
and political circum-stances, prestige, and fashion. Preferences for particular materials may often also be interpreted as the desire to stress continuity of tradition,
or, conversely, as the signal of a desire to break with tradition, e.g. by adopting influences from other artistic centres. These complex factors stimulated prospecting
for deposits in the local region or import of foreign materials. And such issues are
the subject of analysis in the articles collected in the penultimate section, which is
entitled “Migration of materials”. Michał Wardzyński’s extensive article offers an
overview of Central European centres of stonemasonry and sculpture and analyses
their preferences regarding materials as one of the symptoms of the clash between
Italian and Netherlandish influences in this region. Rachel King traces the path of
Baltic amber to Italy and shows the attitudes of Italian clients to this unique material. The theme chosen by the authors of the next two articles is the famous marble
from the deposits in the Apuan Alps, exploited since antiquity, and sought after
by sculptors and clients the world over. Fabrizio Federici discusses the use of Carrara marbles in 17th-century Rome, and the migration of qualified stonemasons
from the Massa-Carrara region to the Eternal City. Katarzyna Mikocka-Rachubowa
looks at the peak of popularity of Apuan marble in the age of the Grand Tour in the
18th century, and the reasons why this came about.
The articles in the final part of this volume go beyond the end date originally
set for this publication (the end of the 19th century), but there were significant
reasons for this. These texts explore an important watershed moment between the
decline of traditional sculpture and the explosion of new media, which forced a redefinition of the concept of fine arts in the 20th century. Andrzej Pieńkos, for instance, offers an interesting interpretation of Medardo Rosso’s relationship with
material. Rosso was one of the most exciting artists of the early 20th century.
Magdalena Wróblewska analyses the way in which Auguste Rodin used photographs of his sculptures as an auxiliary medium in the creative process, and to create official images of his works under his own control. The book closes with Witold
Kanicki’s article, which examines the persona of August Zamoyski, an advocate of
a “return to order” movement, its reaction to the avant-garde currents emerging in
the early 20th century. Zamoyski couched these views in his treatise O rzeźbieniu
(On sculpting).
In conclusion, I would like to express my hope that this varied material indeed
widens the angle of approaches to materials used in sculpture and other visual arts,
2009-12-11 08:44:28
Introduction
19
and also provides inspiration for further research. The fact that many of those represented in these pages are young scholars would seem to augur well for the future,
and it offers hope for the development of Polish “sculpturology” in dialogue with
similar experts from other countries.
As this volume was being prepared for print, Prof. Zygmunt Waźbiński passed
away. The co-authors are honoured that this outstanding scholar of early modern
art had a part in its publication, and wish to dedicate this book to his memory.
I would also like to emphasise that neither the conference itself nor the publication of these acts would have been possible without the organisational and financial input of the Institute of Art History at the University of Wrocław, headed by Prof.
Dr Waldemar Okoń, and of the Association of Art Historians (Wrocław branch),
represented by Dr Rafał Eysymontt, all of whom I wish to thank at this point.
The organisation of the conference was also supported financially by the University
of Wrocław.
Aleksandra Lipińska
2009-12-11 08:44:29

Pobierz artykuł - eBooki

Transkrypt

Podobne dokumenty

Zawody artystyczne

Prace plastyczne

popularyzatorski opis rezultatów projektu

8 000 108 m2

pt. NA GÓRALSKĄ NUTĘ ,,Co nam w dusy gro, czyli muzyka