katalog - Ciało/Umysł

www.cialoumysl.pl
organizator | organizer
miejsce | venue
Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza
Pałac Kultury i Nauki, pl. Defilad 1, 00-901 Warszawa
biuro festiwalowe | festival office Teatr Studio
tel. 22 214 08 52 / 22 214 08 45
[email protected]
bilety | tickets
kasa Teatru Studio
tel. 22 656 69 41
Dział Promocji, Sprzedaży i Obsługi Widzów
tel. 22 620 21 02
www.teatrstudio.pl/bilety
ceny biletów:
oznaczenia | symbols
30–50 zł |
20–30 zł | karnety: 200–300 zł
wersje językowe spektakli | languages of the performances
Teatr Studio – Duża Scena
premiera polska | Polish premiere
w j. niemieckim / tłum. na j. polski | in German / trans. to Polish
Teatr Studio – Malarnia
premiera warszawska | Warsaw premiere
w j. angielskim / tłum. na j. polski | in English / trans. to Polish
po raz pierwszy w Polsce | 1st time in Poland
spotkanie z artystą | meeting with the artist
w j. angielskim | in English
11. międzynarodowy festiwal tańca współczesnego
11. international contemporary dance festival
ciało/umysł
body/mind
20–30 września 2012 | warszawa
20–30 september 2012 | warsaw
Po 10 edycjach rozważań na temat tańca i historii XX wieku, Ciało/Umysł przeniesie nas w nowe obszary sztuki XXI wieku, w emocje w tańc/u!
Emocje w sztuce współczesnej, a szczególnie awangardowej, są absolutnym tabu.
Wielu z wybitnych artystów, uwikłanych w wypracowane na przestrzeni wielu
lat nowoczesne strategie, koncepty, z jednej strony unika tego tematu, a jednocześnie rozwija zainteresowanie językiem ciała i jego ekspresją.
After 10 editions of reflection on dance and history in the 20th century, in 2012
the Body/Mind Festival will take us into new realms of art of the 21st century,
into dance/ing emotions.
In contemporary, particularly avant-garde, art, emotions are an absolute taboo.
Many brilliant artists who work with modern strategies and concepts, developed
through years of practice, on one hand avoid the topic of emotions, but on the
other develop an interest in the language of the body and its expression.
Festiwal przybliży sposób, w jaki emocje są przedstawiane i interpretowane
w europejskiej sztuce tańca ostatniej dekady. Co je wywołuje? Jak artyści poprzez
gesty, mimikę i język ciała przekazują w swoich spektaklach smutek, cierpienie,
strach, melancholię, czułość czy radość?
Spektakle C/U używają nowych technologii, wspaniałej techniki tanecznej
i całej „machinerii” scenicznej, aby podkreślić, że nawet, kiedy nie ma wojny, nie
znajdujemy się w obliczu totalnej zagłady, nie jesteśmy dręczeni przez ciężkie
traumy, a jedynie żyjemy życiem codziennym, próbując zmagać się z tym, jak
zostaliśmy ukształtowani i jakim represjom zostaliśmy poddani, wciąż towarzyszy nam lęk, nasuwają się pytania i marzenia o spełnieniu i miłości, o przynależności do społeczeństwa. To nie jest narracja historyczna, to narracja człowieka
uwikłanego w politykę, społeczeństwo i swój zawód – zawód tancerza, artysty.
Nasze poglądy na temat emocji i ich relacji z rozumem/intelektem nie zmieniają się w czasie. Zmienia się tylko ich interpretacja, a jej umiejętność jest kluczową umiejętnością życia. Poddajmy się i zmierzmy z emocjami, które towarzyszą poszczególnym spektaklom, poddajmy się refleksji nad własnymi emocjami.
Edyta Kozak
dyrektor artystyczna C/U | C/U artistic director
The Festival will be an occasion to examine how emotions have been represented and interpreted in European art of the last decade. What inspires emotions?
How do artists convey sadness, suffering, fear, melancholia, tenderness, and joy in
their performances with the use of gesture, face expression, and body language?
Body/Mind performances use new technologies, superb dancing techniques, and the whole stage “machinery” to show that even without war, without
mass extinction and heavy traumas, while living our everyday lives and struggling with how we were raised and what has been stifled in us, we are constantly
accompanied by fear and questions, by dreams of love and fulfillment and of
belonging to a community. What we are offering at the Festival is not a historical
narrative, but the narrative of an individual entangled in politics, in the society
and in his or her profession, namely, the profession of a dancer, an artist.
Our views on emotions and their relationship to the mind or intellect do not
change with time. It is only interpretation of them that changes and the ability
to interpret is of key importance to our life. Let us give in to and confront emotions which accompany the presented works; let is reflect and on our own.
kalendarium | programme
Duża Scena
Malarnia
Modelatornia
Klub festiwalowy
20 . 09
15.00–18.00
16.00–19.00
18.00–20.00
czwartek
warsztaty
Alessandro Sciarroni
wideo / biblioteka
Artysta tańca. Emocje a rozum
– panel dyskusyjny
21 . 09
20.00
19.00
15.00–18.00
16.00–19.00
22.30
piątek
Helena Waldmann & ecotopia
dance productions
revolver besorgen
Mette Ingvartsen,
Guillem Mont de Palol
All the Way out There
warsztaty
Alessandro Sciarroni
wideo / biblioteka
otwarcie C/U
koncert Tides from Nebula
22 . 09
20.00
19.00
15.00–18.00
16.00–19.00
sobota
Helena Waldmann & ecotopia
dance productions
revolver besorgen
Tabea Martin
Duet for Two Dancers
warsztaty
Alessandro Sciarroni
wideo / biblioteka
23 . 09
19.00
15.00–18.00
16.00–19.00
niedziela
Mathilde Monnier & La Ribot
Gustavia
warsztaty
Alessandro Sciarroni
wideo / biblioteka
24 . 09
15.00–19.00
16.00–19.00
poniedziałek
warsztaty
Alessandro Sciarroni
+ pokaz pracy
wideo / biblioteka
25 . 09
wtorek
Duża Scena
Malarnia
Klub festiwalowy
20.00
19.00
16.00–19.00
Annie Vigier & Franck Apertet
/ les gens d’Uterpan
Avis d’audition
Alessandro Sciarroni
Joseph
wideo / biblioteka
19.00
16.00–19.00
Magdalena Chowaniec, Mathieu Grenier
When I don’t Dance I Collect Crystal Balls
wideo / biblioteka
26 . 09
środa
27 . 09
Po spektaklach zapraszamy
na spotkania z artystami.
Panele oraz spotkania
poprowadzi Joanna Szymajda
wraz z gośćmi.
Program może ulec zmianie!
Pełne informacje na
www.cialoumysl.pl
oraz facebook.com/cialoumysl
19.00
16.00–19.00
czwartek
Luca Silvestrini / Protein Dance
LOL (lots of love)
wideo / biblioteka
28 . 09
20.00
19.00
16.00–19.00
piątek
Luca Silvestrini / Protein Dance
LOL (lots of love)
Iza Szostak
The Glass Jar next to the Glass Jar
wideo / biblioteka
29 . 09
20.00
19.00
16.00–19.00
23.00
(M)imosa
Twenty Looks or Paris is Burning
at The Judson Church (M)
Rafał Dziemidok / Koncentrat
Lamentacje
wideo / biblioteka
zamknięcie C/U
DJ Teresa i Tygrysy
sobota
After the performances you are
invited to meet the artists.
Discussion panels and
meetings will be hosted by
Joanna Szymajda and guests.
30 . 09
12.00–14.00
niedziela
zamknięcie wideo / biblioteki
The program of the festival
is subject to change!
Full information at
www.cialoumysl.pl
and facebook.com/cialoumysl
Mette Ingvartsen, Guillem Mont de Palol | Dania / Hiszpania
All the Way out There
21 września | 19.00 | czas: 50 min. |
premiera: 2011 |
|
21.00
artysta networku APAP
fot. Peter Lenaerts
koncepcja i choreografia | concept and choreography: Mette Ingvartsen,
Guillem Mont de Palol
światło | lighting: Jorge Dutor
dźwięk | sound: Gerald Kurdian, Peter Lenaerts
trener głosu | voice coach: Dalila Khatir
menedżer produkcji | production manager: Kerstin Schroth
doradztwo | consulting: Jeroen Fabius
produkcja | production: Mette Ingvartsen / Great Investment
koprodukcja | co-production: Kaaitheater (Bruksela), Hebbel am Ufer (Berlin),
Musée de la Danse /Centre Chorégraphique National de Rennes et de Bretagne,
MDT (Sztokholm)
finansowanie | financing: Haupstadtkulturfonds (Berlin)
wsparcie | support: Kunstencentrum BUDA (Kortrijk), Antic Teatre (Barcelona),
sommer.bar 2010 – projekt Tanz im August (Berlin) oraz University of Dance
and Circus (Sztokholm)
All the Way out There to spektakl o skrajnościach. Poruszający obraz dwóch
ciał w ekscytującej podróży w poszukiwaniu granic fizycznej ekspresji – od
terytoriów cichej pustki po wybuchy prędkości i ekstremalnego entuzjazmu –
uwalniający energię, rytmicznie pulsujący. To czas renegocjacji pojęć fanatyzmu, zapału, witalności, radości. Czas poszukiwania granic tego, co ludzkie.
Mette Ingvartsen, duńska choreografka i tancerka (ex-P.A.R.T.S.), od 2002 roku
tworzy choreografie i widowiska, które są zarówno silnie koncepcyjnie, jak i bardzo fizyczne. W swoich pracach przygląda się stanom emocjonalnym bez towarzyszącej temu psychologicznej motywacji. Jest artystką networku APAP. Festiwal
C/U po raz pierwszy przedstawi ją polskiej widowni.
www.metteingvartsen.net
partnerzy
All the Way out There is a performance of extremes. It is a moving image of two
bodies on an ecstatic journey in search of the limits of physical expression –from
territories of silent emptiness to explosions of speed and extreme enthusiasm
– guided by energetic release and rhythmic pulsation. The performance is a time
for renegotiation of such concepts as fanaticism, enthusiasm, vitality, and joy;
a time to search for what is human.
Mette Ingvartsen is a Danish choreographer and dancer (ex-PARTS). Since
2002 she has been creating choreography and performances which are both
conceptual and extremely physical. In her work she looks at emotional states
and the psychological motivation which informs them. She is an APAP network
artist. The Body/Mind Festival will introduce her to the Polish audience.
Helena Waldmann & ecotopia dance productions | Niemcy
revolver besorgen
21 września + 22 września | 20.00 | czas: 60 min. |
premiera: 2010 |
fot. Oscar Henn
|
|
21.30
taniec | dance: Brit Rodemund
koncepcja, reżyseria, choreografia | concept, direction, choreography: Helena Waldmann
dramaturg | dramaturgy: Dunja Funke
muzyka | music: Gustav Mahler, Johann Strauss, Zeitkratzer, Nat King Cole
światło | lighting: Herbert Cybulska
kostiumy | costumes: Mari Krautschick
współpraca choreograficzna | choreographic collaboration: Tim Plegge
dokument radiowy | radio documentary: Dunja Funke, Helena Waldmann
głosy w dokumencie | voices in the documentary: Nina de Vries, Sexualassistentin, Berlin;
prof. dr Reimer Gronemeyer, Universität Gießen; prof. dr med. Frank Heppner, Leiter
des Instituts für Neuropathologie an der Charité, Berlin; Uta Stöcking, Sprecherin, Berlin
edycja dźwięku | sound editing: Tito Toblerone
asystent | assistant: Yvonne Standtke
dyrektor techniczny | technical director: Carsten Wank
dźwięk | sound: Stephan Wöhrmann
premiera | premiere: 4 listopada 2010 r., Dance Festival Munich
wsparcie | support: Goethe-Institut
Niemiecka reżyserka i choreografka Helena Waldmann, zaliczana do twórców
teatru postdramatycznego, w revolver besorgen główną bohaterką czyni pogrążającą się w demencji dawną primabalerinę. W swojej nowej produkcji bada
zanik pamięci jako pozytywny i wyzwalający potencjał ludzkiego mózgu, odkrywając zdolność do szczęścia, która też w nim tkwi. To pełen humoru, a zarazem
groteskowy spektakl o ograniczeniach i pokusach ucieczki od nich, w którym
balet staje się symbolem rygorystycznego treningu, tak często narzucanego
nam przez życie. Brit Rodemund w swoim genialnym tańcu doskonale pokazuje
przejście od wysoce zorganizowanej struktury do świata improwizacji opartego
na indywidualnym doświadczeniu. Zdaje się mówić: ci, którzy zapominają, mogą
osiągnąć więcej.
In revolver besorgen [get a revolver], the German director and choreographer
Helena Waldmann, considered one of the creators of postdramatic theatre,
takes for her protagonist an ex-prima ballerina who is losing her mind to dementia. In her new production, Waldmann investigates forgetting as a positive
and liberating potential of the human brain, sensing the capacity for happiness
contained there. A humorous as well as grotesque performance reflects on restraints and the temptation to break away from these, using ballet as a symbol
of the rigorous training that life demands of us. The superb dancer, Brit Rodemund, brilliantly shows the transition from a highly organized structure to the
world of improvisation based on individual experience. She seems to be saying:
those who forget can achieve more.
Prace Heleny Waldmann są darem niebios dla teatru. Ta berlińska choreografka jest
magikiem sceny, rozumiejącym, że sukces spektaklu tkwi w umiejętności wywołania
iluzji.
Andrea Kachelriess, Stuttgarter Nachrichten 2011
Helena Waldmann’s work is a godsend for the theatre. The Berlin-based choreographer
is a magician of the stage who knows that a work is only successful when it is able to
conjure up illusion.
Andrea Kachelriess, Stuttgarter Nachrichten 2011
www.helenawaldmann.com
partner
fot. Krunoslav Marinac
Tabea Martin | Holandia
Duet for Two Dancers
22 września | 19.00 | czas: 25 min. |
premiera: 2010 |
|
|
|
19.30
TOP 10 – Aerowaves
choreografia | choreography: Tabea Martin
produkcja | production: Coproduction Dansateliers & Conny Jansen Danst
tancerze | dancers: Ryan Djojokarso, Stefan Baier
muzyka | music: Igor Strawiński
zdjęcia | photos: Leo van Velzen
podziękowania | acknowledgements: Amy Gale, Conny Jansen, Matthias Mooij,
Pol Bierhoff
wsparcie | support: Ambasada Królestwa Niderlandów w Warszawie
Duet for Two Dancers każe nam przyjrzeć się lękom i niepokojom wywołanym
przez niespełnianie oczekiwań – swoich lub tych, które narzuca nam społeczeństwo czy zawód. Wolność wyboru różnych profesji i tożsamości często jest
powodem niepewności i zwątpienia. Spektakl stawia pytania o „bycie tancerzem”, a także o „nie-bycie tancerzem”.
Duet for Two Dancers has us examine the fears and anxieties caused by unfulfilled expectations – our own or those imposed on us by the society or by our
profession. The freedom to choose professions and identities often triggers uncertainty and doubt. The performance poses questions about “being a dancer”
but also about “not being a dancer.”
Tabea Martin w swoich pracach przygląda się zachowaniu ludzi w różnych
kontekstach – to pytania socjologiczne stanowią oś spektaklu. Choreografka
koncentruje się na uczuciu zagubienia, niewiedzy, nieadekwatności i smutku,
które kryją się w głębi ciała. W 2011 roku Tabea Martin zdobyła Wim Barry Stipendia Price of the Prins Bernard Cultuurfonds oraz została wybrana do TOP 10
networku Aerowaves.
In her works, Tabea Martin examines people’s behaviors in a variety of contexts; sociological questions are the axis of the performance. The choreographer
concentrates on the feelings of being lost, ignorant, inadequate, and sad, hidden
in the depths of the body. In 2011 Martin won the Wim Barry Stipendia Price
of the Prins Bernard Cultuurfonds and was selected to the TOP 10 of the Aerowaves network.
www.dansateliers.nl
partnerzy
Mathilde Monnier & La Ribot | Francja
Gustavia
23 września | 19.00 | czas: 60 min. |
premiera: 2008 |
fot. Marc Coudrais
|
|
20.30
choreografia i wykonanie | choreography and performance: Mathilde Monnier & La Ribot
światło | lighting: Éric Wurtz
dźwięk | sound: Olivier Renouf
scenografia | stage design: Annie Tolleter
kostiumy | costumes: Dominique Fabrègue
asystent kostiumów | costume assistant: Laurence Alquier
produkcja | production: festival Montpellier danse 2008, Centre Pompidou-les
spectacles vivants, Festival d’automne / Théâtre de la Ville, Paris, Centre
de développement chorégraphique-Toulouse / Midi-Pyrénées, Culturgest à Lisbonne,
La Comédie de Genève, Mercat de les flors-Barcelone, Centre chorégraphique
national de Montpellier – Languedoc-Roussillon
Spektakl stworzony przez Mathilde Monnier i La Ribot, jedne z największych
osobowości artystycznych współczesnej choreografii, pochodzące z odmiennych
środowisk, tak samo silnie obawiające się o przyszłość sztuki, a zwłaszcza sztuki
performance.
The performance is created by Mathilde Monnier and La Ribot, who are among
the most important figures of contemporary choreography. They have very different backgrounds but they are prompted by similar concerns regarding the
future of art, particularly performance art.
Ukrywając się za scenicznym imieniem Gustavia i odwołując się do tradycji
burleski, artystki opowiadają o istotnych dla nich sprawach, takich jak kobiecość,
śmierć, teatr, o życiu artysty i katastrofach oraz radościach z nim związanych.
Z czarnym humorem krytykują zawężony obraz kobiety, narzucany nam codziennie przez społeczeństwo i media. Mimo, że obie mają dojrzałe kobiece
ciała, a ich choreografia i żarty są zazwyczaj zarezerwowane tylko dla młodych,
sprawiają, że spektakl staje się jeszcze silniejszy w swojej krytyce.
Hiding behind the stage name Gustavia, they draw on the tradition of the burlesque, speaking about matters vital to them, such as womanhood, death, theatre,
the life of the artist and the catastrophes and joys related to it.
They use black humor to confront the limited image of femininity imposed on
women daily by the society and the media. The fact that they represent mature
female bodies, but their choreography and jokes are usually reserved for the
young, adds force to their critique.
www.mathildemonnier.com
www.laribot.com
Alessandro Sciarroni | Włochy
Joseph
25 września | 19.00 | czas: 30 min. |
premiera: 2011 |
|
19.30
TOP 10 – Aerowaves
warsztaty: 20–24 września | 15.00–18.00
fot. Roberto Foddai
koncepcja i wykonanie | concept and performance: Alessandro Sciarroni
dramaturgia | dramaturgy: Antonio Rinaldi
wizerunek | image: Roberto Foddai
dyrektor produkcji | production manager: Marta Morico
PR: Beatrice Giongo
promocja | promotion: Lisa Gilardino
produkcja | production: Teatro Stabile delle Marche / Corpoceleste_C.C.00#
koprodukcja | co-production: Officina Concordia, Comune di San Benedetto
del Tronto (AP)
wsparcie | support: Instytut Kultury Włoskiej w Warszawie, Centro per la Scena
Contemporanea – Comune di Bassano del Grappa, Amat and Matilde: piattaforma
regionale per la nuova scena marchigiana i Centrale Fies
Tytułowy Józef, przez cały spektakl stojący na scenie tyłem do publiczności,
poszukuje swojego wizerunku we wszystkim, na co spojrzy. Solo przestaje być
grą jednostki, kiedy wypełnia się mnóstwem zadziwionych, przypadkowych spojrzeń z Internetu, zniekształconych, zwielokrotnionych, mocnych ciał… Spektakl
korzysta z czatu Chatroulette.
The title Joseph, standing alone on the stage with his back to the audience for
the entire length of the performance, seeks his own image in everything his eyes
touch. The solo stops being an individual performance when it is filled in with
a multitude of astonished, accidental looks from the web, with distorted, amplified, strong bodies… The performance uses the Chatroulette chat.
Alessandro Sciarroni, działający na polu współczesnej sztuki performatywnej,
po raz kolejny pojawia się na C/U. W 2010 r. wzruszył publiczność festiwalu
minimalistycznym spektaklem Your Girl, konfrontującym dwie cielesności – tę
idealną, wzorcową i tę kaleką, niedoskonałą. Najnowszy spektakl zadaje pytanie o współczesną tożsamość.
Alessandro Sciarroni is active in a wide range of performing arts. In 2010 he
moved the Polish audience with Your Girl, a minimalist performance confronting two corporealities: the ideal, model one, and the one which is infirm and
imperfect. His new performance is reflecting on the identity of the contemporary
human being.
www.alessandrosciarroni.it
partnerzy
Annie Vigier & Franck Apertet / les gens d’Uterpan | Francja
Avis d’audition
25 września | 20.00 | czas: 180 min. |
|
fot. Hichem Daes
koncepcja | concept: Annie Vigier & Franck Apertet
tancerze | dancers: Deborah Lary, David Zagari + około 40 wyselekcjonowanych
polskich tancerzy | + 40 selected Polish dancers
zrealizowane edycje | performed at:
Théâtre de la Balsamine, Bruksela, Belgia, 2011
Théâtre de Vanves w ramach Artdanthé Festival, 2008
wsparcie | support: Instytut Francuski w Warszawie
Avis d’audition jest otwartym przesłuchaniem, przedstawionym na scenie w formie spektaklu. Podczas trzech godzin audycji widzowie uczestniczą w procesie
selekcji i wyłaniania „profesjonalisty”, przyglądając się, jakie wyzwania podejmuje współczesny tancerz i jakie stawiane mu są wymagania. Na początku procesu rekrutacji publicznie ogłaszane są warunki organizacyjne oraz finansowe.
Tancerze, którzy są eliminowani z dalszej części rekrutacji, schodzą ze sceny
i dołączają do widowni, a wybrani tancerze mają szansę dołączenia do zespołu
les gens d’Uterpan.
Annie Vigier mieszka w Paryżu. Jest profesjonalną gimnastyczką, opanowała
techniki jogi, swoją obecną karierę wiąże z tańcem.
Franc Apertet także mieszka w Paryżu. Porzucił studia literaturoznawcze
dla tańca i teatru. Karierę rozpoczętą od interpretacji kontynuuje jako twórca.
Annie Vigier i Franck Apertet od 1994 r. pracują razem jako les gens d’Uterpan.
www.lesgensduterpan.com
partner
Avis d’audition is an open audition presented on stage as a performance. During
the three hours of the audition the spectators participate in the process of selecting the “professional”, witnessing the challenges and demands faced by the
contemporary dancer. At the beginning of the recruitment process, the organizational and financial conditions are publicly announced. The dancers who are
eliminated must leave the stage and join the audience; the selected dancers join
Les gens d’Uterpan.
Annie Vigier lives in Paris. High level gymnast, she has learnt yoga technics
and has turned her carrier towards danse.
Franck Apertet lives in Paris as well. He has interrupted his literature study to
follow dance and theatre trainings. His carrier, shared between dance and theatre,
flew from interpret to conceptor.
Annie Vigier and Franck Apertet are associated since 1994 under the generic
title les gens d’Uterpan.
Magdalena Chowaniec,
Mathieu Grenier | Austria / Francja / Polska
When I don’t Dance I Collect Crystal Balls
26 września | 19.00 | czas: 60 min. |
premiera: 2012 |
fot. materiały C/U
|
|
20.00
koncepcja, badania, choreografia, wykonanie | concept, research, choreography, performance:
Magdalena Chowaniec (Austria) & Mathieu Grenier
dramaturgia | dramaturgy: Isnelle da Silveira (Francja)
światło, projekt sceny | lighting, stage design: Nico de Rooij (Holandia)
dźwięk | sound: Mathieu Grenier
menedżer produkcji | production manager: Lisa Schmidt
produkcja | production: VierHochDrei and Tanzquartier Wien
wsparcie finansowe | financial support: Austriackie Forum Kultury w Warszawie,
Miasto Wiedeń
rezydencje artystyczne | art residencies: Centre international d’accueil et d’échanges
des Récollets (Paryż), Micadanses (Paryż), CND (Paryż), WP ZiMMER Antwerp (Belgia)
podziękowania | acknowledgements: Les Ballets C de la B (Gandawa), Johannes Feigl
Barbara i William, bohaterowie spektaklu, usytuowani gdzieś między światem
tańca towarzyskiego i musicalu, ujawniają swoją drugą naturę skrytą za sztucznymi uśmiechami i perfekcyjnie opanowaną techniką. Eksplorując fizyczną i psychiczną relację tancerzy uczestniczących w zawodach tanecznych, zapraszają
do dyskursu z dzisiejszą sytuacją tańca współczesnego.
Magdalena Chowaniec, polska tancerka, choreografka i piosenkarka, absolwentka szkoły baletowej w Bytomiu i IDA w Linzu, prawie od dekady mieszka
i pracuje w Wiedniu, gdzie współpracuje m.in. z kolektywem Superamas. Na C/U
debiutowała w 2008 r. z odważnym solo Hold You Horses. Spektakl When I don’t
Dance… to pierwsza wspólna praca Chowaniec i Greniera.
www.lisaschmidt.at/magdalenachowaniec
partner
Barbara and William, the protagonists of the performance, are situated somewhere between the world of ballroom dancing and the musical, revealing their
second natures hidden behind false smiles and perfected technique. Exploring
the physical and psychological relationships between the dancers participating
in the dance competition, the performance engages in a conversation with the
discourse on the situation of contemporary dance.
Magdalena Chowaniec, a Polish dancer, choreographer, and singer, graduate
of the Bytom Balet school and IDA in Linz, has lived and worked for almost
a decade in Vienna, where she collaborates, among others, with the Superamas
collective. She made her debut at the Body/Mind festival in 2008 with a provocative solo Hold Your Horses. When I Don’t Dance… is Chowaniec’s first collaboration with Grenier.
fot. Nuno Santos
Luca Silvestrini / Protein Dance | Wielka Brytania
LOL (lots of love)
27 września | 19.00 | czas: 70 min. |
28 września | 20.00 | czas: 70 min. |
premiera: 2011 |
|
|
20.30 (27.09) + 21.30 (28.09)
warsztaty: 29 września | 11.00–14.00
koncepcja i reżyseria | concept and direction: Luca Silvestrini
wykonanie | performance: Jon Beney, Valentina Golfieri, PJ Hurst, Sally Marie,
Stuart Waters, Patsy Browne-Hope
pierwsza obsada | original cast: Fernanda Prata, Omar Gordon, Kip Johnson
muzyka i dźwięk | music and sound: Andy Pink
animacja wideo oraz film | video animation and film: Rachel Davies
światło | lighting: Jackie Shemesh
trener głosu | voice coach: Melanie Pappenheim
kostiumy | costume stylist: Fania Grigoriou
wsparcie | support: British Council
Znany z nad wyraz dowcipnego i intensywnego teatru tańca inspirowanego
codziennością Luca Silvestrini z wielokrotnie nagradzanym zespołem Protein
Dance, w swoim spektaklu LOL zadaje pytanie: czy potrafmy żyć w rzeczywistości? Przedstawia satyryczny i jednocześnie ostry komentarz na temat społeczeństwa Facebooka. Pokazuje wpływ nowoczesnych technologii na sposób,
w jaki się komunikujemy. Język e-maili, SMS-ów, krótkich komunikatów –
skompresowany, urywany, a zarazem przeładowany emocjami, gorączkowy.
Spektakl jest opowieścią o poszukiwaniu miłości i relacji z drugim człowiekiem
w doskonale skomunikowanym świecie zupełnie odizolowanych jednostek.
www.proteindance.co.uk
www.lollotsoflove.net
partner
Known for his humorous and intense dance theater inspired by everyday life,
Luca Silvestrini and his award winning Protein Dance company ask: can we
live in reality? Lots of Love presents a sharply satirical commentary on our
Facebook society. It shows the influence of modern-day technologies on the way
we communicate. The language of e-mails and short messages is compressed,
broken, sometimes overloaded with emotions, feverish.
The performance is a story of a search for love and company of another human
being in a world offering perfect communication tools to completely isolated
individuals.
fot. Marta Ankiersztejn
Iza Szostak | Polska
The Glass Jar next to the Glass Jar
28 września | 19.00 | czas: 45 min. |
premiera: 2012 |
21.30
choreografia, koncepcja, wykonanie | choreography, concept, performance: Iza Szostak
performerka | performer: Monika Morawska
muzyka | music: Kuba Słomkowski
światło | lighting: Karolina Gębska
scenografia | stage design: Kasia Nocuń
producent | producer: Fundacja Ciało/Umysł
partnerzy | partners: Art Stations Foundation Stary Browar Nowy Taniec,
Fundacja Burdąg
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
oraz Warszawskiej Sceny Tańca. | Granted by the Ministry of Culture and National
Heritage and Warsaw Dance Scene.
Iza Szostak, absolwentka Szkoły Baletowej w Warszawie oraz Codarts, Rotterdam Dance Academy w Holandii, debiutuje na C/U spektaklem, w którym zagłębia się w naturę człowieka. W tanecznej narracji stawia pytania dotyczące
młodości, przemijania, cielesności, starości. Czym jest starzenie się? Jak dochodzi
do samopoznania, gdy zbliża się ten nieodwracalny etap? Co starzeje się najpierw i kiedy to następuje? Jak zachowuje się nasze ciało w chorobie? A może
młodzi są starzy?
Iza Szostak, graduate of the Warsaw Ballet school and Codarts, Rotterdam
Dance Academy in the Netherlands, makes her debut at the Festival with a work
which delves into human nature. In her dance narrative she poses questions
related to youth, passing time, physicality, and old age. What does aging mean,
exactly? How does one arrive at self-awareness as this irreversible phase of
one’s life approaches? What ages first and when does that happen? How does
our body behave in illness? Perhaps the young are really the old ones?
Premiera spektaklu odbyła się w maju 2012 r. w ramach Warszawskiej Sceny Tańca.
The performance premiered in May 2012 at the Warsaw Dance Scene.
partnerzy
Rafał Dziemidok / Koncentrat | Polska
Lamentacje
29 września | 19.00 | czas: 45 min. |
premiera: 2012 |
fot. Paula Mozdrzewska
|
22.00
choreografia i reżyseria | choreography and direction: Rafał Dziemidok
światło, przestrzeń, kostiumy | lighting, space design, costumes: Ewa Garniec
występują | performers: Magdalena Jędra, Monika Świtaj, Mirosław Zbrojewicz
(Teatr Studio, Warszawa)
menedżer produkcji | production manager: Marta Zientkowska
produkcja | production: Gdański Festiwal Tańca, Teatr Studio (Warszawa), Grupa
Artystyczna Koncentrat
premiera | premiere: 23 lipca 2012 r., Gdańsk Spektakl multidyscyplinarny łączący w sobie języki teatru, opery i tańca w duchu
„nowego tańca”, eksponując zarówno umiejętności, jak i osobowość wykonawców. Bezpośrednimi inspiracjami dla Lamentacji jest twórczość Williama Firbanka, Notatki o campie Susan Sontag oraz legendarne solo Marthy Graham,
Lamentation.
A multi-disciplinary performance combining the language of theater, opera,
and dance in the spirit of “new dance,” exposes not only the skills but also the
personalities of the performers. Immediate inspiration for Lamentations comes
from the work of William Firbank, Susan Sontag’s Notes on Camp, and Martha
Graham’s legendary solo, Lamentation.
Na spektakl składają się trzy solowe prezentacje, tytułowe lamentacje, w których różnymi środkami opowiadana jest ta sama historia – straty i osamotnienia.
Opowieści są intymne, a zarazem sformalizowane i skodyfikowane językowo
– wychoreografowane.
The performance consists of three solo presentations, the “lamentations” of the
title, which by various means tell the same story of loss and loneliness. The
stories are both intimate and formalized, coded, in other words, choreographed.
www.koncentrat.com
fot. Paula Court
(M)imosa | Francja / USA / Portugalia
Twenty Looks or Paris is Burning at The Judson Church (M)
29 września | 20.00 | czas: 120 min. |
premiera: 2011 |
|
|
22.00 | tylko dla dorosłych | adults only
artyści networku Open Latitudes
choreografia i wykonanie | choreography and performance: Cecilia Bengolea, François
Chaignaud, Trajal Harrell, Marlene Monteiro Freitas
projekt oświetlenia | lighting design: Yannick Fouassier / stylizacje | styling: La Bourette
zarządzanie oświetleniem | light management: Yannick Fouassier
zarządzanie dźwiękiem | sound management: Enora Le Gall
specjalne podziękowania | special thanks: Matthieu Banvillet, Sarah Michelson, Ben
Pryor, DD Dorvillier, Lasseindra Ninja, Alex Mugler, Rumi Missabu, Pascal Queneau,
Archie Burnett, Javier Madrid, Matthieu Bajolet, Donatien Veismann, Miguel Bengolea,
Marianne Chargois, Joao Figueira, Rio Rutzinger, Emmanuelle Huynh, Jessica Trossman
produkcja | production: VLOVAJOB PRU oraz Le Quartz – Scène Nationale de Brest
koprodukcja | co-production: Le Quartz – Scène Nationale de Brest, Théâtre National
de Chaillot Paris, Centre de Développement Chorégraphique – Toulouse, The Kitchen
– New York, Bomba Suicida Lisbon, FUSED – French US Exchange in Dance
wsparcie | support: Instytut Francuski w Warszawie, Ménagerie de Verre – Paris
oraz Laboratoires d’Aubervilliers, la DRAC Poitou-Charentes
Czterech wykonawców domaga się uznania siebie za Mimosę. Każde solo
ugina się pod ciężarem przepychu mieszanki stylów tańca, muzyki i ekstrawaganckich strojów. Bada zderzenie kultury voguing, postmodernistycznego tańca
i własnej tożsamości artystów, w której pod zwyczajnością i spektakularnością
skrywają oni pragnienie bycia kimś innym i lęk przed sobą samym.
Spektakl inspirowany filmem Paris is Burning (1990 r.), dokumentującym fenomen
voguing, zjawiska kulturowego, które zapoczątkowane zostało w latach 60. XX w.
w Stanach Zjednoczonych, w kręgach mniejszości seksualnych i etnicznych.
Four performers demand to be recognized as Mimosa. Each solo is heavy with
a rich mixture of various dance styles, music, and extravagant costumes. The
performance examines the clash of the voguing culture, postmodern dance, and
individual identity. Under plainness and spectacularity, the artists conceal the
desire to be someone else and the fear of who they are.
The performance has been inspired by the film Paris is Burning (1990), documenting voguing, a cultural phenomenon initiated in the 1960s in the United
States, in the community of sexual and ethnic minorities.
(M)imosa, choreograficzna współpraca pomiędzy Cecilią Bengoleą (Argentyna),
Françoisem Chaignaudem (Francja), Marlene Freitas (Republika Zielonego
Przylądka) i Trajalem Harrellem (USA), to tytuł średniej wersji (M) pracy Harrella, przygotowanej w pięciu rozmiarach (XS–XL), zatytułowanej Twenty Looks
or Paris is Burning at The Judson Church.
(M)imosa is the name of a choreographic collaboration between: Cecilia Bengolea (Argentina), François Chaignaud (France), Marlene Freitas (Cabo
Verde), and Trajal Harrell (USA), is the title given to the Medium version of
Harrell’s series in five sizes (XS–XL), entitled Twenty Looks or Paris is Burning at
The Judson Church.
vlovajob.blogspot.com
partner
warsztaty | workshops
Alessandro Sciarroni | Włochy
warsztaty teatralne Electric Youth dla młodzieży
Electric Youth Theater Workshop for teenagers
20–24 września | 15.00–18.00 | Teatr Studio, Sala Modelatornia
20–24 September | 3–6 pm | Teatr Studio, Modelatornia Room
24 września | 18.00 – pokaz prac warsztatowych
24 September | 6 pm – workshop show
Warsztaty skierowane są zarówno do młodzieży w wieku 14–18 lat. Zbudowane
są na pracy z obrazem wideo, tym naturalnym, jak i też tym przetwarzanym przez
programy komputerowe. Projekt będzie oscylował pomiędzy pracą z własnym
wizerunkiem a obrazem siebie samego, wykorzystując pomysły i doświadczenie uczestników w korzystaniu z nowych mediów. Będzie to także konfrontacja
ze stereotypowym obrazem młodzieży. Pięciodniowy proces twórczy zostanie
zakończony otwartym pokazem dla publiczności. Warsztaty będą prowadzone
w języku angielskim, przetłumaczone zostaną na język polski.
The workshop is intended for teenagers from 14 to 18 years-old. It is based on
work with the video image – the natural image, as well as image processed by
computer programs. The project will oscillate between self-perception and the
image of oneself, using the ideas of the participants and their experience with
the new media. It will lead to a confrontation with the stereotypical image of
today’s youth. The five-day workshop will conclude with a show which will be
open to the public. The workshop will be held in English, with a Polish translation.
www.alessandrosciarroni.it
warsztaty | workshops
Luca Silvestrini / Protein Dance | Wielka Brytania
warsztaty taneczne wokół spektaklu LOL (lots of love)
dance workshop around the performance of LOL (Lots of Love)
29 września | 11.00–14.00 | Studio Taneczno-Aktorskie, ul. Twarda 42
29 September | 11 am–2 pm | Studio Taneczno-Aktorskie, ul. Twarda 42
Podczas warsztatów Luca Silvestrini używa choreografii ze spektaklu LOL jako
wyjściowego materiału do pracy. Warsztaty rozpoczną się rozgrzewką praktykowaną w zespole Protein Dance. Po niej nastąpią improwizacje, ruch i kontakt
z wykorzystaniem fragmentów tańca i tekstów ze spektaklu. Warsztaty będą
prowadzone w języku angielskim.
At the workshop, Luca Silvestrini uses LOL choreography as material for work.
The workshop will begin with a warm-up, such as practiced by the Protein Dance
team. This will be followed by improvisations, movement, and contact, with the
use of fragments of dance and texts from the performance. The workshop will be
held in English.
www.proteindance.co.uk
www.lollotsoflove.net
twoje wrażenia | your impressions
Fundacja Ciało/Umysł | Body/Mind Foundation
Fundacja Ciało/Umysł to organizacja dedykowana szeroko pojętej sztuce contemporary dance. Produkuje prace polskich i europejskich artystów, organizuje
konferencje naukowe, projekty edukacyjne i doroczny międzynarodowy Festiwal C/U. Od 2011 r. regularnie prezentuje polskich artystów w ramach Warszawskiej Sceny Tańca, jak również promuje ich za granicą. Jest członkiem
trzech profesjonalnych międzynarodowych networków: Aerowaves, APAP,
Open Latitudes oraz członkiem Komisji ds. Tańca przy Biurze Kultury m.st.
Warszawy. Fundacja sprzyja artystom odważnym i poszukującym, dla których
ciało i umysł stanowią punkt wyjścia do twórczych działań na scenie.
www.cialoumysl.pl
The Body/Mind Foundation is an organization dedicated to the broadly defined
art of contemporary dance. It produces works by Polish and European artists
and organizes academic conferences, educational projects, and the annual international Body/Mind Festival. Since 2011 it regularly presents Polish artists at
the Warsaw Dance Stage and promotes them abroad. It is a member of four international professional networks: Aerowaves, APAP, and Open Latitudes; it is
a member of the Dance Commission at the Warsaw City Council’s Cultural
Office. The Foundation supports provocative and open-minded artists, for whom
body and mind serve as a starting point for creative work on stage.
C/U jest członkiem międzynarodowych networków Aerowaves, Open Latitudes oraz APAP
Aerowaves | www.aerowaves.org
Aerowaves to międzynarodowy network, którego celem jest promocja młodych
europejskich choreografów. Zainicjowany został w 1996 roku przez Johna Ashforda, wieloletniego dyrektora The Place w Londynie. Tworzą go profesjonaliści
sceny tańca z 30 krajów Europy: dyrektorzy festiwali tańca, teatrów, producenci,
krytycy, uznani artyści. Celem, który stawiają przed sobą członkowie, jest wynajdywanie talentów w swoich krajach i tworzenie im możliwości zaistnienia
i promocji na arenie międzynarodowej.
Open Latitudes | www.latitudescontemporaines.com
Europejski network utworzony przy wsparciu programu Kultura Unii Europejskiej w 2008 roku przez czterech partnerów głównych: Latitudes Contemporaines
(Francja), Les Halles de Schaerbeek (Belgia), Le manège.mons / Maison Folie
(Belgia), Fundację Ciało/Umysł oraz dwóch partnerów zrzeszonych: La Maison
Folie de Wazemme (Francja) i l’Arsenic (Szwajcaria). W 2010 roku zaprosił
kolejnych partnerów: le Teatro delle Moire – inicjatora Festiwalu Tańca w Mediolanie, interdyscyplinarne centrum SÍN Culture Centre w Budapeszcie oraz
Le Phénix-Scène Nationale de Valenciennes (Francja). Celem networku jest
wsparcie wyselekcjonowanych artystów poprzez współprodukcje i ich prezentacje przez zrzeszonych partnerów.
APAP | www.apapnet.eu
W ramach istniejącego od dziesięciu lat programu APAP (advancing performing
arts project) zorganizowano ponad 100 programów artystycznych i utworzono
europejską sieć wymiany artystów i projektów artystycznych, pracowników
sektora kultury oraz wiedzy praktycznej. Z powodzeniem wcielono w życie programy łączenia współczesnych, międzynarodowych i lokalnych, sztuk scenicznych. Fundacja C/U została zaproszona w 2012 r. do nowego programu APAP
– Performing Europe (2011–2016), europejskiego programu rozwoju współczesnych sztuk performatywnych.
C/U is a member of international dance networks Aerowaves, Open Latitudes and APAP
Aerowaves | www.aerowaves.org
Aerowaves is an international network which brings together 30 European dance
specialists from dance information centres, theatres, festivals and associations.
Established in 1997 by John Ashford, the director of The Place in London, it aims
to identify and promote young dance talents across Europe.
joined the network: le Teatro delle Moire, the initiator of Milan Dance Festival,
interdyscyplinary SÍN Culture Centre in Budapest and Le Phénix-Scène Nationale de Valenciennes (France).
APAP | www.apapnet.eu
Open Latitudes | www.latitudescontemporaines.com
Noted from the outset for their geographical proximity (the Lille-Mons-Brussels axis) and their affinity for practical approaches, artistic sensitivity and
fostering hybrid and pioneering artistic trends (Switzerland, Poland), OPEN
LATITUDES comprises four European co-organisers: Latitudes Contemporaines
(F), Les Halles de Schaerbeek (B), Le manège. mons / Maison Folie of Mons (B),
Ciało/Umysł Foundation – C/U Festival (PL) and two associate partners: La
Maison Folie de Wazemme (F) and l’Arsenic (CH), dovetailing to spread the
ethos of Latitudes Contemporaines across Europe. In 2010 new partners have
APAP (advancing performing arts project) has produced over 100 artistic programs and has created a European network to exchange artists and artistic
projects, cultural workers and know-how in the last 10 years. It has successfully
introduced programs to connect the international and the local aspects of contemporary arts and created new presentation forms and means of intermediation between the arts and audiences. Now APAP introduces a new European
program for the development of contemporary performing arts, Performing
Europe (2011–2016). Foundation C/U joined this program in 2012.
organizator | organizer
festiwal finansowany ze środków | festival financed by partnerzy | partners
zespół C/U | C/U team
dyrektor artystyczna | artistic director: Edyta Kozak
dyrektor zarządzająca | managing director: Anna Szaniawska
koordynator | coordinator: Agata Życzkowska
promocja | promotion: LITERA PR – Barbara Hernas / Edyta Sudoł
dyrektor techniczny | technical director: Tomasz Opęchowski
koordynator biura festiwalowego | festival office coordinator: Magdalena Ogieniewska
koordynator wideo / biblioteka | video / library coordinator: Anna Winkler
koordynator zaproszeń | invitations coordinator: Aleksandra Ziołecka
księgowość | accounting: AFRO-TAX Anna Fronczak
grafika | graphic design: BETON
produkcja techniczna | technical production: JERRY MEDIA / Jerzy Żarski
oraz zespół Teatru Studio i wolontariusze | Teatr Studio team and the volunteers
patronat medialny | media partners www.cialoumysl.pl
www.facebook.com/cialoumysl