Cieplice-Zdrój. Ankieta przeprowadzona wsród pacjentów sanatorium.

Autor: Edyta Kwiatkowska kl. Ig
Będąc w Sanatorium dla Dzieci i Młodzieży w Cieplicach, przeprowadziłam
ankietę, której celem było określenie, jak postrzegają świat osoby chore. Zadałam
pytania 20 nastolatkom. Były to głównie osoby przewlekle chore na różnego rodzaju
schorzenia reumatyczne, a część osób przechodziła rehabilitację po urazach. Nie
miałam kontaktu z osobami o dużym stopniu fizycznej niesprawności, które
potrzebowałyby pomocy w codziennym funkcjonowaniu.
Ankieta składała się z 11 pytań dotyczących samopoczucia w sanatorium,
światopoglądu oraz planów na przyszłość.
1. Jaka jest różnica pomiędzy osobami w sanatorium, a w szkole?
50% - nie ma różnicy
50% - w sanatorium jesteśmy bardziej zżyci, musimy się znosić 24
godziny na dobę, ludzie są bardziej sympatyczni i optymistyczni.
Jak widać zdania ludzi były podzielone. Połowa uważała, że
jesteśmy bardziej kontaktowi i lepiej się dogadujemy, a druga połowa,
że nie widzi różnicy (chociaż moim zdaniem nie za bardzo chciało im
się coś wymyślić).
2. Jak się tutaj czujesz?
60% - bardzo dobrze
30% - normalnie
10% - źle
Większość osób w sanatorium czuła się bardzo dobrze. Łatwo
można było to zauważyć, gdyż byli zadowoleni z siebie, uśmiechnięci i
miło do wszystkich nastawieni. Bardzo mało było osób, które chodziły
smutne, ciche i zasępione.
50%
10%
30%
60%
3. Czy masz problemy z nawiązywaniem znajomości?
70% - nie
30% - tak
Osoby w sanatorium były bardzo miłe i towarzyskie, prawie ze
wszystkimi można było porozmawiać na każdy temat, bo zawsze miały
coś do powiedzenia. Łatwo można było nawiązać wiele ciekawych
znajomości i choć byliśmy ze sobą zaledwie trzy tygodnie, bardzo się
zżyliśmy i zaprzyjaźniliśmy.
4. Czy zdarzały się w ciągu roku tego typu wyjazdy?
50% - tak
50% - nie
50%
30%
70%
50%
50%
Jak widać mniej więcej połowa z osób przebywających w sanatorium w ciągu
roku odbyła co najmniej dwa takie wyjazdy. Nie były to osoby bardzo chore, tzn. nie
leżały w łóżkach i nie jeździły na wózkach, na pierwszy rzut oka wyglądały na
zdrowe, ale niestety potrzebowały opieki lekarskiej, różnych kuracji i leczenia.
5. Jak postrzegasz świat (z jakiej perspektywy)?
60% - optymistycznie
40% - pesymistycznie
Większość osób postrzega świat optymistycznie. Mówili, że
jeśli jest źle, to za chwilę będzie dobrze, a życie trzeba brać
takim, jakie jest i nie przejmować się trudnościami. Niektórzy nie
bardzo wiedzieli jak odpowiedzieć na to pytanie. Widać nigdy nie
zastanawiali się, jaki jest świat, który ich otacza - może nie musieli.
Niektórzy mieli czarne myśli i nie cieszyli się z życia, np. mówili, że
świat to opuszczone przez Boga pustkowie lub, że widzą same szare barwy.
40%
6. Czy zdarzyło się, że nowo poznane osoby, dowiedziawszy
się o twoim problemie zaczęły traktować cię inaczej?
60% - nie
40% - tak
Niektóre osoby mają bardzo tolerancyjnych znajomych,
przez co mogą czuć się wartościowe i potrzebne, niezależnie od
faktu czy są chore czy nie. Inni nie mają takiego szczęścia.
60%
40%
60%
7.Czy zastanawiasz się czasami, dlaczego ciebie to spotkało?
90% - nie
10% - tak
Zdecydowana większość kuracjuszy chorobę traktowała jako
coś, co po prostu się zdarza i może spotkać każdego.
10%
90%
8. Jak traktują cię w szkole?
60% - jestem bardzo lubiany
20% - normalnie
20% - źle
Większość osób jest bardzo lubianych, ma wielu przyjaciół
w szkole i dobrze wśród nich czuje. Niektórzy są traktowani
normalnie, nie są specjalnie zaczepiani, mają swoich znajomych, ale
nie są z nimi bardzo zżyci. Innych traktują w szkole bardzo źle.
Takie osoby nie mają przyjaciół w szkole, są zaczepiani lub
ignorowani.
9. Czy zdarzały się takie sytuacje, że miałeś wszystkiego
dosyć?
90% - tak
10% - nie
20%
20%
60%
10%
90%
To niestety jest problem większości nastolatków. Często młodzi ludzie, gdy
mają problemy, nie umieją jeszcze sobie z nimi poradzić, mają wszystkiego dosyć.
Większość ankietowanych powiedziała, że w takich sytuacjach zamyka się w pokoju,
słucha głośno muzyki lub zamyka się w sobie. Innymi słowy próbują uciec od
rzeczywistości i od tych problemów, które je dręczą.
10. Jakie są twoje plany na przyszłość?
40% - nie mam
20% - zostać wizażystą
20% - rozpocząć karierę sportową
10% - zostać aktorem
10% - spotkać osoby z tego sanatorium
Jak widać odpowiedzi są bardzo zróżnicowane, jednak są to
typowe plany tak młodych ludzi, często jeszcze niesprecyzowane. Być
może niektórzy po prostu nie chcieli wyjawić swoich planów, bo bali
się ośmieszenia.
10%
10%
40%
20%
20%
11. Jakie jest twoje największe marzenie?
40% - nie mam
20% - założyć rodzinę
20% - rozpocząć karierę sportową
10% - wyjechać za granicę
10% - zostać prezydentem
Znowu wiele osób nie przyznało się lub nie ma marzeń.
Niektórzy marzą o sławie, inni o rodzinie, a jeszcze inni o podróżach,
ale trzeba pamiętać, że nawet jeżeli czyjeś marzenia bardzo różnią się od naszych,
to każde z nich jest wyjątkowe i jedyne w swoim rodzaju.
10%
10%
20%
20%
Moim zdaniem osoby chore postrzegają świat podobnie do osób zdrowych.
W przypadku osób chorych jeszcze ważniejsza niż u zdrowych jest wiara w siebie
i akceptacja swojej osoby. Jeżeli nie potrafimy sami siebie zaakceptować, to jest
mała szansa, że inni też to zrobią. Ważna jest również tolerancja innych ludzi, bo
bez niej stracimy wiarę w siebie. Jeżeli ktoś uważa, ze osoba chora jest inna
(gorsza) i wytyka jej tę ,,inność’’, ta osoba może poczuć się nieakceptowana
i niedowartościowana, co może ciągnąć za sobą bardzo poważne skutki. Przecież
wiemy, że ludzie bardzo się od siebie różnią, ale wszyscy mają takie samo prawo do
życia i szczęścia. Musimy pamiętać, że ludzie chorzy nie są dziwadłami i należy ich
traktować z szacunkiem. Osoby chore są zwykłymi ludźmi i pragną tego, co ich
rówieśnicy. One taż mają prawo do marzeń, chociaż dążenie do ich spełnienia często
wymaga więcej wysiłku. Patrzą na życie podobnie do innych, mają podobne
pragnienia i plany, a czasami potrafią zobaczyć jeszcze więcej w otaczającym nas
świecie.
40%