Nr 154−1 z roku 2015 - Stowarzyszenie Geodetów Polskich Oddział

Nr 154−1 z roku 2015 - Stowarzyszenie Geodetów Polskich Oddział

Informacje
Stowarzyszenia Geodetów Polskich w Bydgoszczy
... bydgoski luty w zimowej szacie ...
Nr 154
Luty 2015 roku
Z pracy Zarządu Oddziału
Zebranie Prezydium Stowarzyszenia Geodetów Polskich w Bydgoszczy
W dniu 2 lutego 2015 roku odbyło się zebranie Zarządu Oddziału SGP w Bydgoszczy. Prezes Oddziału
Bolesław Krystowczyk otwierając zebranie powitał obecnych i przedstawił porządek obrad, wcześniej
podany na stronie internetowej oddziału.
Beata Startek, Jacek Sztubecki, Maciej Lewandowski, Jarosław Kaszewski;
Prof. Edward Kujawski
W zebraniu uczestniczyli: Ryszard Krzyżanowski, Robert Cieszyński, Stanisław Marcin Wiliński, Ryszard
Cieszyński, Jarosław Kaszewski, Henryk Siuda, Bolesław Krystowczyk, prof. Edward Kujawski, Sławomir Wnuk,
Stefan Ciesielski, Beata Startek, Jacek Gezela, Jacek Sztubecki, Maciej Lewandowski.
Jarosław Kaszewski, Ryszard Cieszyński, Stefan Ciesielski, Henryk Siuda;
Maciej Lewandowski
Kwestie warte omówienia na wspólnym zebraniu z geodetami Torunia
Prezes Bolesław Krystowczyk przypomniał, że w dniu 2 marca 2015 roku, odbędzie się w Toruniu
zebranie tamtejszego SGP, na które zostali zaproszeni członkowie bydgoskiego Stowarzyszenia. Trzeba
ustalić jakie kwestie powinny być przedłożone przez bydgoską delegacje do wspólnego rozważania. W
toku wymiany zdań wskazywano na możliwość organizowania szkoleń przez oba oddziały dla geodetów
województwa, a także inne kwestie pozostające w zainteresowaniu zarządów obu oddziałów. Za główną
sprawę wymagającą wspólnej refleksji i uzgodnień przyjęto jednak siedemdziesiątą rocznicę powołania
Stowarzyszenia Geodetów Polskich w Bydgoszczy.
Powstała w 1946 roku organizacja obejmowała swym zasięgiem województwo bydgoskie, w granicach
obejmujących obszar zbliżony do dzisiejszego województwa kujawsko-pomorskiego. Zarząd Oddziału
SGP w Bydgoszczy chciałby nadać jubileuszowym obchodom uroczysty charakter, łącząc je z obradami
wyjazdowego zebrania Zarządu Głównego w czerwcu 2016 roku. „Chcemy – dodał prezes Krystowczyk
– nadać temu wydarzeniu charakter święta wszystkich geodetów Pomorza i Kujaw. Stąd zaproszenie,
które kierujemy do geodetów Torunia o aktywne uczestnictwo w przygotowaniach i przebiegu tego
wydarzenia, a które dzięki ich udziałowi będzie miało wyższą rangę”.
Odpowiadając na zaproszenie prezesa Bolesława Cieszyńskiego Zarząd Oddziału SGP w Bydgoszczy na
zebraniu będą reprezentować: Bolesław Krystowczyk, Henryk Siuda, Stanisław Marcin Wiliński, Robert
Cieszyński, Sławomir Wnuk.
Prezes Bolesław Krystowczyk poinformował, że nadeszła wiadomość z Torunia o ustaleniach, z których
wynika, że regionalny zjazd geodetów Pomorza i Kujaw w bieżącym roku ma odbyć się w ośrodku
szkolenia rolniczego w Przysieku koło Torunia, w czasie od 26 do 28 czerwca 2015 roku. Wiadomość ta
została przyjęta ze sporym zdumieniem, bowiem takie rozstrzygnięcie stoi w sprzeczności z wnioskami
przyjętymi na zebraniu w dniu 5 stycznia br. Po długiej wymianie zdań przyjęto wtedy, wobec braku
zgody na zjazd w murach zamku w Golubiu, aby miejscem kolejnego zjazdu był dowolny ośrodek
wypoczynkowy na Pojezierzu Brodnickim. Uznano, że propozycja odbycia spotkania w Przysieku może
skutkować małym zainteresowaniem.
Jacek Gezela;
Stefan Ciesielski, Henryk Siuda, Bolesław Krystowczyk
XXXVII Olimpiada Wiedzy Geodezyjnej i Kartograficznej w Zespole Szkół Budowlanych w Bydgoszczy.
Beata Startek poinformowała o wzroście zainteresowania udziałem w konkursie: w zmaganiach wystąpi
27 drużyn, to oznacza wzrost o dwie w stosunku do wcześniejszych ustaleń. Nie przysparza to kłopotów
organizacyjnych, bowiem wydarzenie jakim jest Olimpiada zostało umiejscowione w obiektach klubu
„Zawisza”. Uczestnicy Olimpiady przyjeżdżają i dokonują zakwaterowania w dniu 8 i do 10 kwietnia
2015 roku będą przebywać na „Zawiszy”. Do Zespołu Szkół Budowlanych na Pestalozziego przejdą w
dniu 11 kwietnia br. Tam nastąpi uroczyste wyróżnienie laureatów i zamknięcie XXXVII Olimpiady
Wiedzy Geodezyjnej i Kartograficznej.
Ryszard Krzyżanowski, prof. Edward Kujawski;
Robert Cieszyński, Beata Startek
Szkoła zaprasza przedstawicieli Zarządu Oddziału na otwarcie i zamknięcie Olimpiady. Szkoła oczekuje
na obsługę informacyjną całych zmagań młodych geodetów. Stowarzyszenie będzie reprezentowane
przez Bolesława Krystowczyka, Henryka Siudę, Sławomira Wnuka i Stanisława Marcina Wilińskiego.
Potrzeby materialne organizowanego wydarzenia wspierać będzie firma „Gemat”. Zarząd Oddziału
SGP, zgodnie z wcześniejszym postanowieniem wyasygnuje, na potrzeby organizacyjne, kwotę 1000 zł.
Maciej Lewandowski, Ryszard Cieszyński, Stefan Ciesielski;
Henryk Siuda, Bolesław Krystowczyk
Do wykonania jest duża praca: przygotowanie okolicznościowej publikacji, która pokazać ma, w formie
syntetycznej, działania Szkoły i SGP w Bydgoszczy, a także parę atrakcyjnych punktów miasta i jego
najbliższych okolic. Zaproponowano, aby w pracach nad tym wydawnictwem uczestniczył Stanisław
Marcin Wiliński. Pojawiła się propozycja, aby publikacja, pod względem edytorskim, miała charakter
zbliżony do biuletynu SGP w Bydgoszczy „Informacje”, albo żeby to był kolejny numer tego biuletynu.
Jak będzie, to jeszcze trochę, bo najpierw należy zgromadzić materiał, który wypełni pismo. Jest także
potrzebne na ten temat zdanie Szkoły. Zastanawiając się nad treścią, która ma wypełnić tę publikację
podkreślano, że czasu na wykonanie tego zamierzenia jest bardzo mało.
Jacek Gezela, Sławomir Wnuk;
Bolesław Krystowczyk
Relacja z zebrania Bydgoskiej Rady Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT
Uczestnikami zebrania Bydgoskiej Rady, w dniu 29 stycznia 2015 roku, byli: delegat Stanisław Marcin
Wiliński i Prezes Bolesław Krystowczyk. Przedmiotem tego spotkania w głównej mierze było omówienie
i ocena dokumentów przygotowanych przez Zarząd Główny Federacji na zebranie Rady Krajowej, jakie
zostało zwołane do Warszawy na dzień 2 lutego 2015 roku. Przewodniczący Zarządu Bydgoskiej Rady
odniósł się krytycznie do przygotowanych dokumentów. Omawiając niektóre ustalenia zawarte w
protokole Głównej Komisji Rewizyjnej wskazał na niewłaściwą ocenę działalności Bydgoskiej Rady
oraz spółki Bydgoski Dom Technika NOT, w której 40% udziałów ma Zarząd Główny.
Podkreślił małe zainteresowanie rzeczywistymi warunkami, w jakich gospodaruje Spółka BDT i działa
Bydgoska Rada Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT. Zwracając uwagę na małą
skuteczność tez w dyskusjach na zebraniach Rady Krajowej podnoszonych przez przedstawicieli
terenowych jednostek organizacyjnych, wyraził pewną wątpliwość co do celowości uczestniczenia w
kolejnych spotkaniach jej członków: „Przy takim porządku załatwiania spraw w Radzie Krajowej, to
czy ja pojadę, czy nie pojadę na jej obrady nie ma większego znaczenia”.
Stan gospodarowania Spółki Bydgoski Dom Technika NOT jest taki, że radzi sobie z terminową spłatą
kredytu hipotecznego, zaciągniętego na remont budynku i opłatą podatku od nieruchomości. Podejmuje
się nawet drobne kroki zmierzające do zmniejszania kosztów, czego wyrazem jest odpłatny wynajem sal
na zebrania organizacyjne stowarzyszeń sfederowanych w Bydgoskiej Radzie. Tę kwestię podnosił
Bolesław Krystowczyk, ale reakcja ze strony przedstawicieli Zarządu Rady nie była zadowalająca.
Bronisław Baranowski (delegat PZITS) przedstawił ideę powołania, przy Bydgoskiej Radzie organu pod
nazwą „opiniotwórcze forum gospodarcze NOT”, działające na zasadzie „doraźnej informacji”, będzie
skupiać „ludzi o olbrzymim potencjale, ludzi, którzy przeżyli dziesiątki lat w tym mieście” i będą mówić
o tym „co nas w mieście spotyka, albo dokucza”.Pełną relację z zebrania zawiera nr 153 „Informacji”.
46. Bydgoskie Dni Techniki 2015
Bydgoska Rada Federacji Stowarzyszeń Naukowo
Technicznych zaprasza Stowarzyszenia do udziału w
organizowanych po raz czterdziesty szósty Bydgoskich
Dniach Techniki. Maj jest czasem, w którym zwykle w
Domu Technika NOT miały miejsce imprezy przygotowane
przez Stowarzyszenia. Początek Dniom ma dać pokaz
kwietnych kobierców 9 maj 2015 roku, „utkanych” na
Wyspie Młyńskiej.
Prezes Bolesław Krystowczyk poinformował, że zgodnie z
wcześniejszym ustaleniem bydgoscy geodeci zaprezentują
prelekcję na temat obsługi geodezyjnej budowy mostu przez
Brdę i estakady w ciągu Trasy Uniwersyteckiej. Jej
przygotowaniem i wygłoszeniem zajmie się Romuald
Kosieniak. Drugi temat przygotowany przez Bolesława
Krystowczyka nosi tytuł „Nietypowe zastosowania geodezji
w utrzymaniu ruchu w dużych zakładach przemysłowych”.
Wskazując na interdyscyplinarność pewnych rozwiązań
proponowanych przez geodetów Bolesław Krystowczyk z
nieukrywanym żalem mówił o zaniechaniu monitorowania
geodezyjnego przez mechaników i nadzór budowlany, co
niesie za sobą nieobliczalne straty, uświadamiane dopiero po
zdarzeniach gwałtownych, jakimi są katastrofy budowlane i
w zakładach przemysłowych. W wymianie zdań wskazywano na podjęcie kroków, które mogą zachęcić
inżynierów innych zawodów do udziału w wykładach proponowanych prze z SGP w Bydgoszczy.
Termin proponowanego spotkania zostanie uzgodniony z organizatorami Bydgoskich Dni Techniki 2015.
Henryk Siuda;
Jacek Sztubecki, Beata Startek, Maciej Lewandowski
Sekretarz Zarządu Oddziału
Prezes Bolesław Krystowczyk poinformował o niezadowalającej sytuacji w Prezydium. Jej powodem jest
brak sekretarza, który w pełni realizowałby powierzone mu zadania. Doraźnie tę funkcję pełnił Maciej
Lewandowski, który uzyskiwał wsparcie ze strony Henryka Siudy. Ten stan nie może nadal istnieć,
bowiem obaj mają zwiększoną ilość zawodowych obowiązków, co nie pozostawia czasu na prowadzenie
absorbujących prac stowarzyszeniowych. Ta sytuacja zmusza do poszukiwania osoby, która mogłaby
podjąć się obowiązków sekretarza. Przeprowadzona rozmowa z Jackiem Sztubeckim pracownikiem
naukowym Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego wskazuje, że jest on dobrym kandydatem na
funkcję sekretarza.
Bolesław Krystowczyk, Jacek Sztubecki, Beata Startek, Maciej Lewandowski
Bal geodetów 2015
Zenon Mietkiewicz przekazał do Prezydium informację, że bal geodetów przewidziany na 6 lutego 2015
roku nie dojdzie do skutku. Powodem jest zbyt nikłe zainteresowanie proponowaną zabawą.
Ryszard Krzyżanowski, prof. Edward Kujawski;
Beata Startek, Jacek Sztubecki
Elektroniczna lista członków Stowarzyszenia Geodetów Polskich w Bydgoszczy
Prowadzone dotąd przez Henryka Siudę prace pozwoliły jedynie na częściowe wykonanie tego zadania.
Barierę utrudniającą, a właściwie uniemożliwiającą sporządzenie kompletnej listy członków oddziału
stanowi brak danych personalnych większości geodetów, którzy przez lata należeli do Stowarzyszenia.
Zwrócono uwagę na nadmiernie rozbudowany formularz listy, jaki oddział otrzymał z centrali. To także
utrudnia prace, bo pewnych informacji nie będzie można uzyskać.
Mimo zaistniałego impasu postanowiono zaangażować do sporządzenia elektronicznej listy członków
nowe osoby, które mają dobrą orientację, rozległe kontakty z wieloma członkami bydgoskiej organizacji.
Na przystąpienie do kontynuowania prac nad listą, choć z pewnymi zastrzeżeniami, wyrazili zgodę
Stefan Ciesielski i Ryszard Krzyżanowski. To zadanie ma być wykonane do czerwca 2015 roku.
Zamykając zebranie prezes Bolesław Krystowczyk podziękował za obecność i aktywny udział w
obradach.
Stanisław Marcin Wiliński
Stowarzyszenie
Geodetów Polskich
Prezydium Zarządu Głównego
Stowarzyszenia Geodetów Polskich
zaprasza polskich geodetów
na
XXI Międzynarodowe Dni Geodezji
Czesko-słowacko-polskie 2015,
jakie odbędą się
w dniach 14-16 maja 2015 roku.
Na miejsce pobytu i obrad wybrano
hotel Vista w miejscowości Dolni Morava,
u stóp Masywu Śnieżnika,
koło miasta KRÁLÍKY w Czechach.
Organizatorem XXI Dni Geodezji jest
Czeskie Stowarzyszenie Geodetów.
W wydarzeniu mogą uczestniczyć osoby,
które wyrażą taką wolę w macierzystym
Oddziale SGP do końca marca 2015 roku;
z uwagi na ograniczoną ilość miejsc
oddanych naszemu Stowarzyszeniu.
… lutowe zamglenia ...
IN MEMORIAM
Piotr Majcherek
Pokonała Go 12 lutego 2015
roku nieustępliwa choroba,
której długo nie poddawał
się. Piotr urodził się w roku
1939 w Bydgoszczy.
Tu poznając litery i cyfry,
łączył je w słowa i liczby,
które polubił, a które
zawiodły go na próg
wiedzy potrzebnej geodecie.
Ukończył szkołę geodezyjną
w Bydgoszczy, a podjąwszy
pracę przechodził wszystkie
stopnie zawodowego
wtajemniczenia. Pracując
uzupełniał i pogłębiał wiedzę
fachową na Wydziale
Geodezji i Kartografii
Politechniki Warszawskiej.
Jego ambicje zawodowe
dopełniły się w 1980 roku, gdy został powołany na dyrektora Okręgowego
Przedsiębiorstwa Geodezyjno-Kartograficznego w Bydgoszczy. W pracy
życzliwy, przyjazny, wyrozumiały dla słabości innych.
Obowiązki dyrektora pełnił do 1988 roku, kiedy w marcu zachorował.
Chorował długo, znosząc dolegliwości z pogodą ducha.
Był wielkim pasjonatem myślistwa.
Odszedł Człowiek dobry i życzliwy, pełen szczerej radości.
Zachowajmy Go takim w pamięci!
Prezydium SGP w Bydgoszczy
XX Międzynarodowe Polsko-czesko-słowackie Dni Geodezji 2014
Jubileuszowe Międzynarodowe Polsko-czesko-słowackie Dni Geodezji w Berlinie odbyły się w dniach
6-8 października 2014 roku. Otwierając spotkanie Prezes Stowarzyszenia Geodetów Polskich Stanisław
Cegielski przypomniał, że wolą organizatorów było umożliwienie uczestnikom dwudziestych Dni danie
możliwości zwiedzania światowych targów geodezji Intergeo. Stało się tak dzięki życzliwej pomocy
geodetów berlińskiego oddziału stowarzyszenia niemieckich geodetów z Hans-Gerdem Beckerem, za co
„bardzo serdecznie dziękuję. Podziękowania za skuteczne pokonywanie trudów organizacyjnych należą
się także Andrzejowi Pachucie i Włodzimierzowi Kędziorze”.
Vladymyr Zadaoriznyy (Ukraina), prof. Ihor Trevoho;
Karel Večeře, Mária Frindrichová
Stanisław Cegielski z zadowoleniem witając Głównych Geodetów: Słowacji Márię Frindrichovą; Czech
Karela Večeře; Polski Kazimierza Bujakowskiego, wszystkim uczestnikom berlińskiej Konferencji
życzył „wspaniałych doznań”. Przedstawił zebranym przewodniczących stowarzyszeń poszczególnych
krajów: Czech Václav Šanda; Słowacji Dušan Ferianc; DVW Berlin-Brandenburg e.V. Hans-Georg
Becker; Ukrainy prof. Ihor Trevoho i zaprosił ich do zabrania głosu.
XX Międzynarodowe Dni Geodezji Polsko-czesko-słowackie 2014 w Berlinie otwiera Prezes SGP Stanisław Cegielski
Václav Šanda pozdrowił wszystkich przybyłych na Konferencję i wyraził przekonanie, że wybór Berlina
okaże się decyzją, która pozwoli na dobry i pożyteczny przebieg Dwudziestych Dni Geodezji.
Dušan Ferianc przypomniał poprzednie spotkanie w Trenčianskich Teplicach na Słowacji, gdzie
przyjęto, że Dni Geodezji 2014 odbędą się w Berlinie, ale będą to nadal Dni Polsko-czesko-słowackie.
Choć zazwyczaj „spotykaliśmy się w maju, to termin październikowy pozwoli na zwiedzanie targów
Intergeo”. Życzył wszystkim dobrego nastroju, owocnego udziału w obradach i wiele pożytku podczas
oglądania sprzętu geodezyjnego na berlińskich targach „Intergeo”.
Prof. Ihor Trevoho powiedział, między innymi: „Miłe Koleżanki i Koledzy geodeci, Szanowni Państwo!
Witam Was na spotkaniu jako Prezydent Ukraińskiego Związku Geodezji i Kartografii i przekazuję Wam
serdeczne życzenia od wszystkich ukraińskich geodetów, fotogrametrów i kartografów. Miło widzieć
wśród obecnych młodych geodetów”. Ukraiński gość życzył uczestnikom Konferencji owocnych obrad,
„naukowych sukcesów obradującym” oraz zadowolenia z udziału w obradach. Zaprosił na konferencję,
która odbędzie się w czasie od 22 do 24 sierpnia 2016 roku we Lwowie.
Hans-Gerd Becker jako gospodarz miejsca konferencji wita jej uczestników …;
Prof. Andrzej Pachuta niosący ciężar zorganizowania konferencji ...
Hans-Gerd Becker serdecznie pozdrowił obecnych i wyraził radość z przyjęcia zaproszenia do
przeprowadzenia dwudziestych Dni Geodezji Polsko-czesko-słowackich w Berlinie, dodając:”A tak się
złożyło, że trwają światowe targi geodezyjne Intergeo i z ich obejrzenia wyniesiecie wiele przyjemności i
pożytku”. Wystąpienie kończyły słowa: „wszystkiego najlepszego i owocnych obrad”.
Andrzej Pachuta poinformował o nadaniu przez Stowarzyszenie Geodetów Polskich w dniu 30 września
2014 roku medalu „Amigo Societas” Hans-Gerdowi Beckerowi. Medal wręczył Stanisław Cegielski.
Hans-Gerd Becker odbiera medal, obok Andrzej Pachuta, w głębi Stanisław Cegielski;
Karel Večeře, Jerzy Zieliński
Obrady Konferencji rozpoczęły się od wystąpień szefów służby geodezyjnej Czech, Słowacji i Polski
poświęconych stanowi wdrażania dyrektywy INSPIRE w poszczególnych krajach.
Karel Večeře przedstawiając implementacją dyrektywy INSPIRE w Republice Czeskiej wskazał na organ
odpowiedzialny za działania w tym obszarze. Jest nim Czeski Urząd Pomiarów, Kartografii i Katastru w
ministerstwie środowiska. Urząd współpracuje z resortami: spraw wewnętrznych, transportu, obrony i
innymi. Przedstawiając strukturę organizacyjną Urzędu mówca wskazał na rozwiązywane problemy, jak
też stan zaawansowania prac nad poszczególnymi usługami systemu. Czeska służba geodezyjna podjęła
współpracę z Saksonią, Bawarią, Polską i prowadzi przygotowania do współpracy ze Słowacją.
Ludmiła Pietrzak;
Bożena Tabisz
Mária Frindrichová przedstawiając osiągnięty dotąd postęp w implementacji dyrektywy INSPIRE w
Słowacji omówiła zakres poszczególnych zadań i usług sieciowych, wskazała też na dobiegającą do
końca pracę nad porządkowaniem rejestrów. Prezentując silne strony systemu katastralnego podkreślała
wzrost bezpieczeństwa baz danych przestrzennych. W Słowacji toczy się dyskusja o potrzebie tworzenia
i aktualizacji katastru 3D. Przedmiotem zainteresowania jest także geodezyjna inwentaryzacja
uzbrojenia terenu, w szczególności instalacji podziemnych.
Vladymyr Zadaoriznyy;
Karel Večeře
Kazimierz Bujakowski witając się z uczestnikami Konferencja zauważył, że międzynarodowe Dni
Geodezji mają już długą tradycję, która jest potwierdzeniem potrzeby spotykania się geodetów po to,
aby prowadzić rozmowy na ważne i aktualne tematy. Przedmiotem wystąpienia były zagadnienia oraz
problemy podejmowane przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii, do którego obowiązków należy
prowadzenie piętnastu spośród trzydziestu czterech tematów wymaganych w procesie implementacji
dyrektywy INSPIRE w Polsce. Do obowiązków Urzędu należy koordynowanie tych tematów, także
działania koordynujące wobec innych branż oraz kontakty z Komisją Europejską. Główny Geodeta
Kraju jako członek Rady Infrastruktury Informacji Przestrzennej prowadzi działalność merytoryczną
polegającą na przygotowywaniu posiedzeń Rady.
Karel Večeře, Kazimierz Bujakowski, prof. Andrzej Pachuta
Prace nad implementacją dyrektywy INSPIRE prowadzone od kilkunastu lat, na przełomie lat 2013/2014
osiągnęły półmetek. Działania harmonizacyjne zbiorów danych obejmują tematy przyporządkowane
Głównemu Geodecie Kraju. Baza źródłowa danych przygotowywana i realizowana ze środków
europejskich jest zorganizowana jako baza odpowiadająca mapie w skali 1:10 000 dla obszaru kraju i
odgrywa niezwykle ważną rolę. Baza danych obiektów topograficznych odgrywa istotną rolę w
tworzeniu polskiej infrastruktury informacji przestrzennej. Jako baza referencyjna, posiadająca wiele
elementów jest wykorzystywana przy opracowywaniu tematycznych zbiorów danych przez inne organy,
na przykład: do tworzenia map ryzyka i map zagrożenia powodziowego, czy stref zagrożeń naturalnych.
Obecnie trwa wdrażanie procedury pozwalającej na aktualizację BDOT10k.
Kazimierz Bujakowski;
Mária Frindrichová
Obowiązkiem GGK jest udostępnianie danych przestrzennych w geoportalu, który jest centralnym
punktem dostępu do usług, stanowi potężny system ciągle aktualizowany i wzbogacany danymi z innych
resortów. Geoportal 2 udostępnia usługi infrastruktury informacji przestrzennej drogą elektroniczną
także osobom fizycznym i prawnym. Przedsięwzięcie to cechuje się tym, że pozwala na: udostępnianie
informacji przestrzennej społeczeństwu; usprawnianie współpracy jednostek administracji publicznej
przy realizacji zadań związanych z wykorzystaniem danych przestrzennych; włączenie polskich
zasobów danych przestrzennych do europejskiej infrastruktury informacji przestrzennej.
Kinga Pachuta;
Stanisław Cegielski, Ludmiła Pietrzak
Geoportal stał się najczęściej wykorzystywanym sposobem uzyskiwania danych przestrzennych.
Posiada 200 tysięcy stałych użytkowników, którzy mogą sięgać po dane przez całą dobę. Osiągnięto to
dzięki harmonizacji danych i ich standaryzacji, przy zastosowaniu jednego formatu wymiany danych,
mianowicie GML. Ważny w systemie jest moduł SDI pozwalający na tworzenie węzłów w terenie oraz
zachowanie interoperacyjności danych; ułatwia rozwój infrastruktury. Uniwersalny moduł mapowy
(UMM) użytkowany przez policję, służby specjalne pozwala na integrowanie tych służb z danymi
przestrzennymi. Wykorzystuje się go przy niesieniu pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych. Nadal jest
rozwijany.
Roberto Casini;
Jiři Poláček
Obecnie Główny Urząd Geodezji i Kartografii pracuje nad zintegrowanym systemem informacyjnym o
nieruchomościach (ZSIN), który zapewnia automatyczną komunikację między rejestrami publicznymi.
Centralne repozytorium pozwoli na dostęp do danych egib, współpracę z księgą wieczystą i PESEL.
Po 12 lipca 2014 roku część danych przestrzennych może być udostępniana nieodpłatnie.
Główny Geodeta Kraju pełni funkcję koordynatora, we współpracy z organami wiodącymi, w zakresie
cyklicznej sprawozdawczości, tworzenia, działania i rozwoju infrastruktury informacji przestrzennej
oraz sposobów publikowania metadanych w Geoportalu 2. Obowiązki GGK obejmują także współpracę
z Komisja Europejską, a dotyczącą: wymiany doświadczeń i dobrych praktyk w przystosowywaniu
dyrektywy INSPIRE oraz przepisów wykonawczych; wskazania spraw pierwszorzędnych; przygotowania
i aktualizacji programu działań.
… na sali obrad podczas konferencji, na pierwszym planie Zdzisław Berliński (Łódź)
Główny Geodeta Kraju jest członkiem Rady Infrastruktury Informacji Przestrzennej, zaś jego zastępca
wiceprzewodniczącym Rady. W dniu 8 lutego 2012 roku Rada podjęła uchwałę w sprawie
programowania budowy infrastruktury informacji przestrzennej w etapie obejmującym lata 2012-2013.
W roku 2014 działania zakreślone uchwałą są kontynuowane jako Pogram budowy IIP na lata 20142015. Następuje także wzmocnienie działań na szczeblu regionalnym (koordynacja, podstawy prawne).
Peter Deák;
Marcin Marjasiewicz
Główny Urząd Geodezji i Kartografii chce w przyszłości rozwijać INSPIRE. Jest rozważana propozycja,
która by umożliwiała oferowanie narzędzi pozwalających na prowadzenie analizy danych znajdujących
się w zasobie geodezyjnym, na potrzeby użytkownika. Ma to być Centrum Analiz Przestrzennych
Administracji Publicznej, które umożliwi korzystanie z zaawansowanych usług publicznych IIP. Należy
spodziewać się zwiększenia: dostępności usług i zbiorów pozostających w dyspozycji administracji
publicznej; jakości i interoperacyjności usług publicznych; ponownego użycia danych przestrzennych.
Wśród czekających wyzwań „na półmetku wdrażania dyrektywy” Kazimierz Bujakowski wymienił
nowe zastosowania informacji przestrzennej, budowanie świadomości i umiejętności wykorzystania
potencjału przestrzennych danych oraz edukację administracji w kierunku lepszego użycia tych danych.
Jako ważna powinność zostało wskazane utrzymanie roli Geoportalu 2 jako centralnego, krajowego
punktu dostępu do informacji przestrzennej tworzonej przez administrację.
W podsumowaniu zostały wskazane pewne aspekty wdrażania dyrektywy: rola koordynacji; szkolenia;
wspólna polityka danych, w tym ich jakość i aktualność; polityka licencyjna. Prawidłowe wdrażanie
INSPIRE może następować przy dogłębnej znajomości przepisów prawa i wytycznych technicznych.
Uczestniczący w obradach Bolesław Krystowczyk, Jarosław Kaszewski (Bydgoszcz), Anna Kowalewska, Agata Milkiewicz (Olsztyn), Ewa Sawicka (Warszawa)
Integracji danych geodezyjnych, w ramach infrastruktury informacji przestrzennej, była poświęcona
druga sesja referatowa, rozpoczęta przez Ewę Wysocką (GUGiK). W prezentacji, opracowanej wspólnie
z Ludmiłą Pietrzak, przedstawiła stan działań integracyjnych istniejących rejestrów publicznych w
Polsce. Rejestr publiczny, według sformułowania ustawy o informatyzacji podmiotów realizujących
zadania publiczne, to rejestr, ewidencja, wykaz, lista, spis albo inna forma ewidencji, służące do
realizacji zadań publicznych, prowadzone przez podmiot publiczny na podstawie odrębnych przepisów.
Rejestry publiczne są głównie dokumentami publicznymi, np. egib, utworzonymi za pieniądze
publiczne, mają formę elektroniczną i są dostępne w sieci.
Dane w rejestrach publicznych powinny być: pełne i pokrywające obszar kraju; opracowane jednolicie i
zgodnie z wymogami dokładnościowymi i prawnymi; właściwe jakościowo, wiarygodne i aktualne.
Wśród przywołanych rejestrów geodezyjnych wskazano na ewidencję gruntów i budynków, państwowy
rejestr nazw geograficznych, państwowy rejestr granic, ewidencję miejscowości, ulic i adresów, dane
topograficzne, ortofotomapę. Pokazano jak mocno różnić się mogą dane opisujące przebieg tych samych
szczegółów terenowych (droga, rów) w egib i na ortofotomapie. Jako przyczynę takiego stanu widzi się
w tworzeniu baz danych w różnym czasie, na podstawie różnych danych źródłowych, uzyskanych przy
stosowaniu niejednolitych standardów. Nie dokonano też zintegrowania obiektów w poszczególnych
bazach. Nieaktualne dane w rejestrach publicznych niosą za sobą zmniejszenie wpływów finansowych i
powodują straty w zarządzaniu przestrzenią, obniżają wiarygodność tych rejestrów.
Możliwości poprawy stanu danych gromadzonych w rejestrach publicznych upatruje się w standaryzacji
prawnie określonej w rozporządzeniu Rady Ministrów z 12 kwietnia 2012 roku w sprawie Krajowych
Ram Interoperacyjności. Przyjmuje się tam, że „Interoperacyjność osiąga się przez ujednolicenie,
zastosowanie kompatybilnych norm, standardów i procedur przez różne podmioty realizujące zadania
publiczne. Sprzyjać temu może prowadzenie większości rejestrów publicznych z użyciem jednolitego
oprogramowania w skali kraju, a także standaryzacja. Wymienia się, między innymi, standardy prawne,
organizacyjne, metodologiczne, techniczne. Podstawą harmonizacji ma być metodologia modelowania
pojęciowego, schematy aplikacyjne w UML oraz wykorzystanie GML jako standardu wymiany danych.
Referentka zarysowała koncepcję ogólnego modelu geodezyjnego (OMG) oraz modelu podstawowego,
przybliżając możliwość jego wykorzystania na przykładzie mapy zasadniczej. Wskazano na podstawy
prawnych działań prowadzących do powstawania baz danych przestrzennych, zawarte w ustawie Pgik
oraz rozporządzeniach wykonawczych do niej.
Standardowe opracowania kartograficzne, powstające na podstawie odpowiednich zbiorów danych
znajdujących się w bazach danych przestrzennych państwowego zasobu geodezyjnego i
kartograficznego, to mapy: ewidencyjne, zasadnicze, topograficzne, ogólnogeograficzne. Definiując
pojęcie mapy zasadniczej oraz prezentując zasady jej tworzenia wskazano na te elementy treści, które
powinny być zgodne z treścią mapy ewidencyjnej. Zarysowano także proces tworzenia bazy danych
obiektów topograficznych i obiektów ogólnogeograficznych, wykorzystujący geodezyjne bazy danych
przestrzennych.
Wystąpienie kończyło się stwierdzeniem: „Inne rejestry publiczne powinny przejść podobną drogę jaką
przeszły bazy i rejestry geodezyjne”.
Roberto Casini (GeoMax) przedstawił walory firmy powstałej w Szwajcarii w 1996 roku, a będącej
partnerem firmy o zasięgu światowym Hexagon, z siedzibą w Sztokholmie i Londynie, która służy
niemal około 14 tysiącom pracodawców w czterdziestu krajach. GeoMax ma przedstawicielstwa w
Niemczech, Francji i Włoszech. Jest dostawcą wszelkiego rodzaju sprzętu, ale największy udział w
obrotach mają instrumenty pomiarowe. Firma GeoMax bierze udział w targach Intergeo i uczestników
Konferencji Roberto Casini zaprosił do odwiedzenia jej stoiska.
Jiři Poláček (ČÚZK) przedstawił działania, jakie podejmuje się w Czeskim Urzędzie Pomiarów i
Katastru w celu przystosowania, na potrzeby czeskiej geodezji, norm zawartych w dyrektywie INSPIRE.
Źródło systemu informacyjnego stanowią: dane katastru nieruchomości z działką (ISKIN); podstawowe
rejestry budynków, adresów, jednostek podziału administracyjnego (RÚIAN); dane geograficzne, które
dotyczą hydrografii, sieci transportowych, terenów chronionych, pokrycia terenu (ZABAGED); nazwy
obiektów geograficznych. Kolejnymi źródłami danych są: ortofotomapa Czech i nowe pomiary
wysokościowe oraz budynki. W referacie opisano udostępniane od 2010 roku usługi na bieżąco, także
funkcjonowanie geoportalu.
Marcin Ryczywolski, Stanisław Cegielski;
Ludmiła Pierzak, Grzegorz Michalak, Stanisław Cegielski
Peter Deák (Urząd Geodezji i Kartografii w Bratysławie) przedstawił aktualny stan wprowadzania
przepisów dyrektywy INSPIRE w Słowacji, w tym zaawansowanie prac nad metadanymi i formami usług
sieciowych. Prowadzi się prace przyspieszające konwersję danych.
Marcin Marjasiewicz (student Politechniki Warszawskiej) przedstawił przebieg i wyniki prac zespołu
złożonego z dwudziestu trzech studentów nad opracowaniem metody półautomatycznego modelowania
brył budynków na podstawie danych z lotniczego skaningu laserowego. Obiektem wybranym do
prowadzenia badań był teren i zabudowania Politechniki Warszawskiej. W pracach, prowadzonych przez
rok, wykorzystano dane z chmury punktów projektu ISOK, warstwę budynków z bazy danych obiektów
topograficznych, ortofotomapy i zdjęć naziemnych.
Celem projektu w części badawczej było sprawdzenie efektywności algorytmu RANSAC (Random
Sample Consensus) w automatycznym wykrywaniu płaszczyzn w chmurze punktów. Teksturowano
dachu i nałożono je na obraz przyziemia budynków, wzięty z bazy danych egib. Studenci chcieliby
stworzyć interaktywny geoportal 3D i zintegrować skaning naziemny ze skaningiem lotniczym.
Marcin Ryczywolski;
Grzegorz Michalak
Marcin Ryczywolski (GUGiK) referatem (przygotowanym wspólnie z Wiesławem Graszką) o układzie
odniesienia wykorzystywanym do pomiaru polskiej granicy państwowej rozpoczął sesję poświęconą
standaryzacji układów odniesienia w krajach europejskich.
Uprawnienia straży granicznej określa ustawa z 12 października 1990 roku o Straży Granicznej. Mówi
się tam o jej zadaniach, wśród których przewidziano: osadzanie i utrzymanie znaków granicznych oraz
sporządzanie, aktualizację i przechowywanie granicznej dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.
Straż Graniczna wśród swoich obowiązków ma współpracę z Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii
oraz przedstawicielami administracji gospodarki wodnej.
Referent podał podstawy prawne funkcjonowania państwowego systemu odniesień przestrzennych oraz
podział osnów na trzy klasy, ze względu na dokładność i sposób ich zakładania. W Polsce występują
dwie realizacje systemu ETRS89: PL-ETRF89 (EUREF89) – realizacja systemu na epokę 1989 oraz PLETRF2000 – najnowsza realizacja systemu na epokę 2011.0 (ASG-EUPOS, EUREF-POL, POLREF, EUVN).
Pomiar granicy państwowej wymaga współpracy ze służbami krajów sąsiednich. Metoda pomiaru
stosowana do ustalenia przebiegu granicy powinna być o określonej dokładności. Zapewnić ją może
system satelitarny GNSS, ale jego wykorzystanie bywa ograniczone warunkami terenowymi. Powołanie
Komisji Granicznej rozpoczyna prace. Pomiar poprzedza się analizą materiałów archiwalnych, prowadzi
identyfikację terenową punktów oraz wywiad terenowy. Wyniki tych prac pozwalają na sprecyzowanie
metodologii pomiarowej. Referent uznał, że metody satelitarne są istotnym narzędziem w pomiarach na
granicy. Są one stosowane na granicy z Republiką Federalną Niemiec, Republiką Czeską, Republiką
Słowacką i Republiką Litewską. Z Republiką Białoruską ma zastosowanie system TRF 2005(2008.3), a
z Ukrainą i Federacją Rosyjską układ płaski 1942.
W podsumowaniu stwierdzono, że organem wiodącym w utrzymaniu granicy państwowej jest Główna
Komenda Straży Granicznej, a GUGiK uczestniczy w pracach komisji granicznych w zakresie realizacji
państwowego systemu odniesień przestrzennych (PL-ETRF2000) i ustalaniu metodyki pomiarowej.
Wprowadzenie systemu ETRS89 zapewnia wysoki poziom zgodności, który w przypadku Polski nie
przekracza 15 mm dla składowej horyzontalnej. Wskazano na potrzebę wprowadzenia europejskiej
geoidy, która pozwoliłaby na ujednolicenie pomiarów wysokościowych.
Grzegorz Michalak (GFZ – Centru Badania Ziemi w Poczdamie) poinformował, że jego macierzysta
instytucja zatrudnia 1200 pracowników, wśród których 550 to naukowcy. Do badań wykorzystuje się
aparaturę olbrzymich rozmiarów, którą jest system stacji obserwacyjnych. Poza stacjami naziemnymi do
badań wykorzystywane są systemy satelitarne, które są stale rozwijane. Wykorzystuje się je do badań
nad zjawiskami tsunami. Do nowych dziedzin badawczych należy interferometria i pole grawitacyjne.
Opracowano ziemski model pola ciążenia, nazywany „Potsdam Potatoe” (poczdamski kartofel).
Prowadzi się badania położenia (precesja, nutacja, ruchy bieguna) i deformacji figury Ziemi.
Jan Řezníček;
Bronislav Droščák
Jan Řezníček (Urząd Pomiarów Kraju Czech) uznał za geodezyjny system referencyjny jednolitą sieć
triangulacyjną katastru Czechosłowacji. Bałtycki system wysokości jest odniesiony do zera mareografu
w Kronsztadzie. W Czechach obowiązują referencyjne systemy geodezyjne wprowadzone ustawą z dnia
16 sierpnia 2006 roku, między innymi WGS84, ETRS89, S-JTSK (w katastrze nieruchomości).
Od lat są udostępniane dane geodezyjne przez internet, funkcjonuje Geoportal ČÚZK, który umożliwia
dostęp do danych przestrzennych, także z urządzeń mobilnych. Statystyki wskazują na wzrost ilości
udostępnianych informacji.
Przemawia Bronislav Droščák
Bronislav Droščák (Urząd Geodezyjny i Kartograficzny w Bratysławie) przedstawił obowiązujące
prawo, które reguluje funkcjonowanie geodezyjnych systemów referencyjnych na Słowacji. Na Słowacji
obowiązują: europejski naziemny system referencyjny ETRS89, krajowy system jednolitej triangulacji
katastralnej S-JTSK, bałtycki system wysokościowy Bpv, europejski referencyjny system wysokościowy
EVRS oraz system grawimetryczny S-Gr. Nadzór nad budową i utrzymaniem tych systemów sprawuje
Urząd Geodezyjny i Kartograficzny w Bratysławie.
System ETRS reprezentuje krajowa sieć przestrzenna (ŠPS) złożona z części aktywnej reprezentowanej
siecią 33 stacji referencyjnych SKOPOS. Są to punkty rzędu A. W części pasywnej, złożonej z trzech
rzędów punktów naziemnych. Rząd B składa się z 71 punktów geodynamicznych, wyznaczonych z
błędem położenia poziomego 5-6 mm i pionowego 12-15 mm. Rząd C składa się z 1650 referencyjnych
punktów geodezyjnych z błędem położenia, odpowiednio 1-2 cm i 4 cm. Rząd D składa się z 2900
punktów ETRS89 z błędem położenia 3 cm i 5.5 cm. W referacie została podana bardziej szczegółowa
charakterystyka punktów sieci, wskazująca na sposób rozmieszczenia, zakładania i utrzymania punktów;
także krajowej triangulacji katastralnej.
Na krajową sieć niwelacyjną Słowacji Bpv, stanowiącą część czechosłowackiej sieci niwelacyjnej,
składa się 3300 km ciągów niwelacyjnych 1. rzędu i 5650 km ciągów 2. rzędu. Prowadzi się prace, które
w latach 2015-2016 mają dać nowe opracowanie Bpvyy i EVRFyy oparte o wyniki pomiarów z lat 19872015. Krajowa sieć grawimetryczna (ŠGS) składa się z punktów podzielonych na cztery rzędy. Rząd 0.
składa się z 15 punktów absolutnych; rząd 1. składa się z 30 punktów (UEGN); rząd 2. - 246 punktów;
rząd 3. - około 1700 punktów.
SKPOS stanowi permanentną służbę, świadczącą usługi użytkownikom wykorzystującym satelitarne
systemy pomiarowe.
Kinga Węzka;
Radovan Machotka
Kinga Węzka (absolwentka Politechniki Warszawskiej, pracownik naukowy Uniwersytetu Technicznego
w Berlinie) przedstawiła wyniki badań nad możliwościami redukowania perturbacji jonosferycznych w
absolutnych metodach wyznaczania pozycji GPS.
Propagacja sygnału elektromagnetycznego w ośrodku jakim jest jonosfera podlegają perturbacjom, które
powodują niepewność i niedokładność uzyskiwanych obserwacji GNSS. Perturbacje jonosferyczne
powodowane nagłymi zmianami gęstości środowiska są przyczyną dyfrakcji i refrakcji powodujących
zanikanie sygnału. Prowadzi to do utraty ciągłości śledzenia sygnału. Wpływ zakłóceń jonosferycznych
jest różny dla poszczególnych częstotliwości.
Podstawowy parametr jonosfery to zawartość elektronów, na które wpływa słoneczna aktywność, która
oddziałuje też na łączność i telekomunikację. Najgorszym skutkiem tych zjawisk jest wyłączenie
sygnału satelitarnego. Wyniki prowadzonych badań wskazują, że zaniki sygnałów trwają krótko, a
wpływ jonosfery ma charakter regularny lub nieregularny. Zakłócenia jonosfery są zagrożeniem w
satelitarnych pomiarach geodezyjnych, ale stanowią znacznie większe niebezpieczeństwo w nawigacji.
W referacie zostały przedstawione wybrane parametry wykorzystywane do monitorowania aktywności
jonosfery, uzyskane na podstawie obserwacji GNSS. Omówiono też właściwości pewnych efektów
jonosferycznych i ich wpływ na dokładność wyznaczania pozycji. Zaprezentowano wybrane metody
RAIM (Receiver Autonomous Integrity Monitoring) łagodzenia wpływu zaburzeń jonosfery na obserwacje
GNSS. Do analiz zostały wykorzystane obserwacje zarejestrowane na permanentnej stacji GNSS
położonej na wysokiej szerokości geograficznej, gdzie zaburzenia stanu jonosfery występują częściej.
Dušan Ferianc, Stanisław Cegielski;
Anna Kowalewska upamiętnia to co szczególnie ciekawe na Konferencji ...
Radovan Machotka (Wyższa Szkoła Techniczna w Brnie) przedstawił polowy zautomatyzowany system
astronomiczny (MAAS-1), który składa się z tachymetru komputerowego, laptopa i odbiornika GPS.
Według autora jest to skuteczne narzędzie do wyznaczania odchyłek linii pionu metodą astronomicznogeodezyjną. Narzędzie zbudowane we współpracy z wrocławskimi geodetami z Wydziału Geodezji
zostało wykorzystane do przeprowadzenia obserwacji na punktach w masywie Kralicky Sneznik.
Omówienie wyników tych obserwacji kończyło wystąpienie.
Bolesław Krystowczyk, Kinga Węzka;
Ewa Wysocka, Stanisław Cegielski
Jerzy Zieliński (GUGiK) rozpoczynając sesję referatową poświęconą wzajemnym kontaktom służby
geodezyjnej krajów uczestniczących w konferencji przedstawił zagadnienie harmonizacji geodezyjnych
i kartograficznych danych przestrzennych jako jeden z warunków budowy Polski cyfrowej. Powiedział,
że „z mapami, jako źródłem informacji o otaczającej nas przestrzeni, mieliśmy do czynienia od setek lat,
a nawet tysięcy lat”. Rozwój informatyki doprowadził między innymi do zastępowania map zbiorami
danych przestrzennych i tworzonych na ich podstawie map cyfrowych. Mapa ma wielorakie i ważne
zastosowanie, bo wystarczy przypomnieć, że „każdy proces budowlany rozpoczyna się od mapy i kończy
się mapą”. Bazy danych obiektów topograficznych obejmujące cyfrowy model krajobrazu DLM (ang.
digital landscape model) pozwalają na opracowanie wielu cyfrowych modeli kartograficznych DCM
(ang. digital cartographic model).
Według autora Europa uznała, że w tempie rozwoju ma opóźnienia wobec Azji i Ameryki. Powstaje
zatem pytanie „Czy mamy pracować dłużej i ciężej, czy mądrzej”? Odpowiedź brzmi: „Zdecydowanie
mądrzej”! Temu ma sprzyjać zaproponowana przez Komisję Europejską agenda cyfrowa, której celem
głównym jest rozwój jednolitego rynku cyfrowego, prowadzącego Europę ku rozwojowi inteligentnemu
i zrównoważonemu. Istnieje jednak szereg przeszkód, wśród nich brak interoperacyjności, ryzyko
nieufności wobec sieci i wzrost cyberprzestępczości, brak umiejętności wykorzystywania technologii
cyfrowych. Stąd potrzeba podjęcia działań zwiększających interoperacyjność urządzeń, aplikacji, baz
danych, usług i sieci oraz standaryzacja norm, a także „polepszenie wśród europejskich obywateli
znajomości świata cyfrowego”.
Stan cyfryzacji danych w naszych trzech krajach zbliża się do poziomu osiągniętego w Niemczech.
Korzystanie z geoportalu rośnie w Polsce dynamicznie. Na program operacyjna Polska cyfrowa na lata
2014-2020 przeznacza się 2255.6 mln EUR. W programie planuje się realizację czterech osi, z których
Oś priorytetowa II. E-Administracja i otwarty rząd z alokacją 1 032 656 000 EUR jest dla geodetów i
kartografów interesująca, bowiem tu są umiejscowione działania, którymi zawiaduje służba geodezyjna.
Wsparcie funduszami programu będzie skierowane do jednostek administracji rządowej oraz jednostek
im podległych i obejmie projekty o znaczeniu ogólnopolskim w obszarach wskazanych w Planie
Zintegrowanej Informatyzacji Państwa, takich między innymi jak prezentacja i udostępnianie danych
przestrzennych.
Mária Frindrichová, Karel Večeře, Kazimierz Bujakowski, prof. Andrzej Pachuta, Ewa Wysocka
Harmonizacja ma wiele obszarów aktywności: prawo (ustawodawstwo, przepisy, zasady); standaryzacja
(instrukcje, normy, rejestry); bazy, zbiory baz danych przestrzennych. Harmonizacja zbiorów danych
powinna zapewnić wewnętrzną spójność logiczną i merytoryczną poszczególnych modeli pojęciowych;
także pomiędzy oddzielnymi modelami. W wyniku harmonizacji powinno nastąpić skompletowanie
typów obiektów, ich atrybutów, związków i ograniczeń. Jako przykład braku harmonizacji podano sieć
wodną na granicy państwowej z Czechami. Prowadzone prace powinny doprowadzić do uzyskania
harmonizacji danych na tej granicy w ciągu dwóch, trzech lat.
Jako główny cel harmonizacji zostało wskazane przyspieszenie procesu budowy krajowej infrastruktury
informacji przestrzennej, nazywanej Polską cyfrową. Cele cząstkowe to bezproblemowa wymiana
danych przestrzennych, unikanie wielokrotnego pozyskiwania tych samych obiektów. Z harmonizacją
wiążą się takie zadania, jak: ujednolicenie zasad wprowadzania danych przestrzennych, przyjęcie
standardów wymiany danych przestrzennych, wdrożenie spójnego standardu metadanych, opracowanie
narzędzi informatycznych pozwalających na wzajemną konwersję danych geometrycznych i opisowych.
Proces harmonizacji w geodezji trzeba przyspieszać, bo geodezja jest pod presją innych serwerów.
Przykładem może być potrzeba przyspieszenia opracowania cyfrowych map topograficznych. Ale także
do uzyskiwania nowych produktów na podstawie danych z baz danych przestrzennych, wykorzystania
tych danych do uzgadniania przebiegu granic nieruchomości za pomocą internetu.
Program operacyjny Polska cyfrowa będzie realizowany, jeśli pozyska się środki finansowe na lata
2015-2020. Przewiduje się wykonanie następujących projektów: krajowa baza danych geodezyjnej
ewidencji sieci uzbrojenia terenu (76 mln zł.); Centrum Analiz Przestrzennych Administracji Publicznej
(185 mln zł.); Polska 3D+ (98.5 mln zł.); nowa generacja map topograficznych (122.6 mln zł.); faza II
Zintegrowanego Systemu Informacji o Nieruchomościach (294 mln zł.).
Janus Czodrowski (Ministerstwo spraw wewnętrznych Saksonii) omawiając wymaganą dokumentację
geodezyjną przebiegu granic międzypaństwowych odniósł się do granicy niemiecko-czeskiej i polskoniemieckiej. Dawniej granica wskazywała na zasięg władztwa, sądownictwa czy daniny, a dzisiaj
wskazuje na zasięg oddziaływania określonego systemu prawno-porządkowego, sprawowania zadań
administracji, gospodarki, porządku, języka urzędowego. Granica państwowa jest oznakowana w
sposób, który wynika z umów międzypaństwowych.
Janus Czodrowski;
Jerzy Zieliński
Niemiecko-czeska granica państwowa ma łączą długość 810 km, a jej saksoński odcinek wynosi 454 km
– po lądzie 267 km i w nurcie rzek 187 km. Granica między Republiką Federalną Niemiec a Republiką
Czeską jest jedną z najstarszych granic w Europie, została określona, w części dotyczącej Saksonii, w
umowie granicznej zawartej w 1459 roku w Eger i potwierdzona przez Kongres Wiedeński w 1815 roku,
a oznaczona i pomierzona w latach 1844-1854. Potwierdzona przez Traktat Wersalski w 1918 roku
zostaje oznakowana i pomierzona w latach 1920-1937. Układ praski z 1973 roku pomiędzy RFN a
Czechosłowacją granicę potwierdza. Pomiary kontrolne i oznakowanie granicy przeprowadzono w
latach 1977-1980, a 3 grudnia 1980 roku NRD zawarła umowę graniczną z Czechosłowacją. Kolejne
pomiary kontrolne i uporządkowanie oznakowania (uwaga: dokonano wymiany kamieni granicznych
DDR na nowe) przeprowadzono w latach 2003-2013.
Niemiecko-Czeska umowa o wspólnej granicy państwowej z dnia 3 listopada 1994 roku weszła w życie
w 1997 roku. Ważniejsze ustalenia tej umowy: przebieg granicy na odcinku Saksonii przyjmuje się w
zgodzie z zapisem w umowie z 3 grudnia 1980 roku; przebieg granicy na odcinku Bawarii przyjmuje się
według dokumentacji z 1937 roku; oznakowanie i utrzymanie granicy ma być takie, aby była widoczna,
miała przebieg jednoznaczny i określony geodezyjnie. Stała Niemiecko-Czeska Komisja Graniczna
prace wykonuje na podstawie przepisów umowy granicznej, współpracuje z Koordynatorami i Mieszaną
Grupą Techniczną. Szczegóły dotyczące prac geodezyjnych, utrzymania i oznakowania na saksońskim
odcinku niemiecko-czeskiej granicy państwowej wynika z instrukcji technicznej, która określa też
wymagania stawiane pomiarom kontrolnym i dokumentacji granicznej, mającej formę analogową i
elektroniczną. Mapa graniczna jest prowadzona w skali 1:2 000. Numeracja granicy ma początek w
punkcie spotkania się granic Polski, Czech i Niemiec (koło miejscowości Porajów i Hradek).
Prace terenowe na saksońskim odcinku granicy niemiecko-czeskiej w latach 2003-2013 obejmowały
pomiary, a od 2014 prowadzi się prace mające na celu utrzymanie oznakowania i widoczności pasa
granicznego. W latach 2014-2015 będzie sporządzona dokumentacja graniczna, z opracowaniem map.
Niemiecko-polska granica państwowa o łącznej długości 470 km przebiega wzdłuż rzek na odcinku 392
km, w wodach stojących – 20 km i po lądzie na odcinku 55 km. Ta granica pojawiła się po drugiej
wojnie światowej, a jej pierwsze oznakowanie miało miejsce w latach 1950-1951. Ustawione na niej
słupy graniczne były drewniane, a sporządzona wtedy dokumentacja jest niekompletna. Dokumentacja
kompletna powstała w latach 1978-1979. Prace wznowiono na podstawie zawartej umowy.
Umowa z dnia 16 września 2004 roku zawarta między Republiką Federalną Niemiec a Rzeczpospolitą
Polską o oznakowaniu i utrzymaniu granicy na odcinkach lądowych i wodach granicznych oraz o
powołaniu Stałej Niemiecko-Polskiej Komisji Granicznej weszła w życie 25 kwietnia 2010 roku.
Dokument ten stanowi o przebiegu granicy zgodnie z dotychczasową dokumentacją graniczną, określa
skład dokumentacji granicznej, wskazuje na odpowiedzialność za znaki, pas wolny (po 5 m) oraz
kontrolę (co 10 lat) przebiegu i oznakowania.
Stała Komisja Graniczna Niemiecko-Polska na posiedzeniu konstytuującym we wrześniu 2010 roku
podjęła decyzję o przeprowadzeniu pierwszej wspólnej kontroli przebiegu i stanu oznakowania granicy.
Ustalono, że po dokonaniu przeglądu istniejącej dokumentacji granicznej z lat 1951-1990 nastąpią prace
pomiarowe i wskazano układ odniesienia (ETRS89 i EVRS), metody pomiaru (GNSS) i ich dokładność
(na odcinkach lądowych 0.1 m, a linie brzegowe 0.15 m). Przyjęty harmonogram prac przewiduje ich
wykonanie w latach 2013-2017, przy czym najdłużej będą prowadzone prace związane z ustaleniem linii
brzegowej i pomiarem położenia słupów na odcinkach wód granicznych.
Referat zawierał przykłady materiałów dokumentujących wykonane prace i ilustrujące przebieg granicy
na odcinkach lądowych i wzdłuż cieków(oznakowanie granicy w Görlitz słupem osadzonym na tarasie
budynku nad Nysą Łużycką). Zilustrowano stan znaków granicznych, prace związane z ich wymianą,
sposób oznakowania przebiegu granicy w Zalewie Szczecińskim, Jeziorze Nowowarpieńskim. Wspólna
Grupa Techniczna przeprowadzi kontrolę terenową zgodności przebiegu granicy z dokumentacją
graniczną, sporządzi bilans powierzchni na odcinkach wód płynących i przygotuje projekt decyzji
rządowych w przypadku zmian przebiegu granicy. Sporządzi nową dokumentację graniczną, w układzie
ETRS89/UTM.
Jaroslav Šimek;
Dušan Ferianc
Jaroslav Šimek (Zakład badawczy geodezji, topografii i kartografii) zarysował ogólny obraz współpracy
organizacji zawodowych Polski, Czech i Słowacji, władz geodezyjnych i powiązań badań naukowych w
ciągu ostatnich sześćdziesięciu lat. Współpraca obejmowała budowę sieci astronomiczno-geodezyjnej,
sieci niwelacji precyzyjnej, połączenie tych sieci oraz opracowanie map ruchów skorupy ziemskiej.
Wspomniano udział polskich specjalistów w obserwacjach na punktach sieci astronomiczno-geodezyjnej
(prof. Julian Radecki, doc. Błażej Dulian) oraz budowie międzynarodowej sieci grawimetrycznej (Jerzy
Bokun, Zbigniew Ząbek, Janusz Śledziński).
Lata 1990-2014 to czas zasadniczych zmian społecznych w Europie. Rozwój informatyki ma olbrzymi
wpływ na geodezję, podobnie jak nowe instrumentarium w postaci GNSS. W Polsce powstaje, w roku
1990 SAGET (SAtellite GEodetic Traverses) sieć sześciu stacji obserwacyjnych (GPS, grawimetria oraz
astronomia). Myśl wypowiedziana w 1992 roku przez prof. Janusza Śledzińskiego doprowadziła do
powołania CERGOP (Central European Regional Geodynamics GPS Project). Było to przedsięwzięcie,
które miało na celu zintegrowanie badań geodynamicznych w Europie Środkowej z wykorzystaniem
wyników pomiarów geodezyjnych. GPS staje się podstawową metodą obserwacyjną. Powstaje CEGRN
(Central European Geodynamic Reference Network) z 31 stacjami, w tym 12 permanentnymi.
Środowisko staje się przedmiotem badań prowadzonych w CERGOP, czemu służy 37 stacji epokowych i
41 permanentnych oraz prowadzone, od 1997 roku, co dwa lata kampanie. Istotne znaczenie miała seria
pomiarów grawimetrem absolutnym Politechniki Warszawskiej przez prof. Zbigniewa Ząbka i Andrzeja
Pachutę.
EUPOS (European Position Determination System) powołany w Berlinie 2002 roku na konferencji z
udziałem 60 przedstawicieli 16 krajów, w tym Czech, Polski i Słowacji. Sprzyja przyspieszeniu budowy
sieci stacji permanentnych GNSS, stanowi standard i umacnia współpracę międzynarodową. Powoduje
zacieśnianie współpracy między instytucjami uczelni technicznych Polaki, Czech i Słowacji.
Dušan Ferianc przystępując do omówienia sytuacji organizacyjnej geodetów słowackich poinformował,
że na koniec 2013 roku Słowacja miała 5415949 obywateli, a rok wcześniej o 11627 mniej. Na Słowacji
są geodeci zatrudnieni w oddziałach resortu Geodezji, Kartografii i Katastru, geodeci uprawnieni i
geodeci niezależni. Geodeci i kartografowie na Słowacji mają do wyboru członkostwo w następujących
organizacjach: Stowarzyszenie Słowackich Geodetów i Kartografów; Izba Geodetów i Kartografów;
Zrzeszenie pracodawców geodezyjnych i kartograficznych; Stowarzyszenie Kartografów SR.
Organizacje te należą do FIG, CLGI i FEANI.
Izba geodetów i kartografów na koniec 2013 roku liczyła 739 członków, z których najstarszy ma 88 lat,
a najmłodszy 29. Słowackie Stowarzyszenie Geodetów i Kartografów wyłoniło się z czechosłowackiego
związku w roku 1990. Miał on swoje oddziały na Słowacji i Rusi Zakarpackiej, a w roku 1927 przystąpił
do FIG. Przyjmuje się, że od tamtej pory SSGK jest członkiem tej organizacji. Cztery słowackie
uczelnie techniczne – w Bratysławie, Koszycach, Żylinie, Zwoleniu mają akredytację FEANI.
Petr Jadviščok;
Petra Nemcová
Petr Jadviščok (Uniwersytet Techniczny w Ostrawie) przedstawił wyniki badania negatywnego wpływu
pola elektromagnetycznego na dokładność pomiaru w technologii GNSS. Badania były prowadzone w
obszarze oddziaływania linii wysokiego napięcia. Pomiary prowadzono szybką metodą statyczną, a
wysokościowe metodą RTK. Według autora uzyskane rezultaty mogą uzasadniać prowadzenie takich
doświadczalnych obserwacji w rzeczywistej praktyce geodezyjnej.
Petra Nemcová (Uniwersytet Techniczny w Bratysławie) przedstawiła koncepcję tworzenia serii map
wielkoskalowych. Obecnie w Republice Słowacji istnieje wielkoskalowa mapa zasadnicza, która jest
używana jako techniczny podkład przy opracowywaniu mapy katastralnej. W nowej koncepcji uznaje się
mapę katastralną jako mapę tematyczną (do użycia w katastrze nieruchomości), spełniającą jedną z
funkcji mapy zasadniczej. Nowa mapa ma być w postaci, którą będzie można udostępniać w geoportalu,
dlatego powinna zawierać informacje przydatne obywatelowi, przedsiębiorcy, jak i instytucjom.