Kolor zielony w polskiej i chorwackiej leksyce

Anna Mackiewicz
Uniwersytet Gdański
Kolor zielony w polskiej i chorwackiej leksyce
! " 1.
#$ $
!$
$
% &'(
'(
))
*2 ) )
3 + $ " ,$
/
0"
&1
)
'(*4 2
"
/0
)
&134 3*5.
5
) % % 6 $$
$
)+
) $ 7 ! ) 8 $
)
/
0$))9
1
R. Tokarski, Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie, Lublin 2004, s. 19.
K. Waszakowa, Podstawowe nazwy barw i ich prototypowe odniesienia. Metodologia opisu
porównawczego, [w:] Studia z semantyki porównawczej. Nazwy barw. Nazwy wymiarów. Predykaty
mentalne, pod red. R. Grzegorczykowej i K. Waszakowej, Warszawa 2000, s. 22.
3
R. Tokarski, Semantyka..., s. 127-128.
4
E. Sobol, Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2007, s. 1314.
5
V. Anić, Veliki rječnik hrvatskoga jezika, Zagrzeb 2003, 1832.
2
42
Anna Mackiewicz
)
$
! 7
) !!5%%
6
)
'(6.
Hierarchia implikacyjna B. Berlina i P. Kaya
grey
black
yellow
<
white
red <
green
orange
<
blue < brown
<
purple
pink
: $
$
!
7
5
$
PWN7<
=
8 $>
92 $
6
?%
!"#
$10 "
" "2
W przypadkach budzących wątpliwość sięgano także do innych opracowań
leksykograficznych, poza tym pomocniczo korzystano z czasopism kobiecych, katalogów mody oraz publikacji internetowych.
Zarówno z polskich, jak i chorwackich źródeł wyekscerpowano po 22 leksemy
nazywające odcienie koloru zielonego.
Tabela 1. przedstawia definicje słownikowe polskich nazw odcieni barwy zielonej. Przytoczono tylko istotne dla niniejszego artykułu części definicji.
6
B. Berlin, P. Kay, Basic colour terms: their universality and evolution, Berkeley 1969, za: R. Tokarski, Semantyka…, s. 19.
7
E. Sobol, Słownik....
8
R. Tokarski, Semantyka....
9
V. Anić, Veliki rječnik....
10
S. Brbora, Što je zajedničko marelici i lososu? (O nazivima za boje), [w:] Semantika prirodnog
jezika i metajezik semantike, red. J. Granić, Zagrzeb-Split, s. 111–121.
Kolor zielony w polskiej i chorwackiej leksyce
43
Tabela 1. Definicje nazw odcieni barwy zielonej w języku polskim
Lp. Nazwa
Definicja słownikowa
2 Groszkowy
&@
*11
&1
A
B7 *1@.
3 Grynszpanowy
&%&'
AB
*1C
4 Khaki
DA1E
5 Malachitowy
„2. szmaragdowozielony”15
6 Oliwkowy
&@
AF*1G
7 Pistacjowy
&@
AF*1H
8 Seledynowy
„bladozielony”18
9 Szmaragdowy
&@
*1I
1 Butelkowy
10 Trawiasty
&@
*@J
11 Turkus
&@
*@1
12 Turkusowy
&@
*@@
13 Zgniłozielony
AF
@C
&CA
!
A
#!#
2*@E
14 Zgniły
11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
W tabeli 1. należy zwrócić szczególną uwagę na leksem „oliwkowy”, gdyż z jego
definicji wynika, że może być on używany zarówno do określania odcieni koloru
zielonego, jak i brązowego.
Pozostałe 8 nazw odcieni koloru zielonego, które nie zostały odnotowane przez
słowniki, w swoich rozważaniach na temat barw uwzględnił R. Tokarski.
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
E. Sobol, Słownik…, s. 78.
Uniwersalny słownik języka polskiego, Warszawa 2006, t. 1. s. 1080.
Ibidem, s. 1090.
E. Sobol, Słownik…, s. 318.
Ibidem, s. 423.
Ibidem, s. 580.
Ibidem, s. 649.
Ibidem, s. 900.
Ibidem, s. 1000.
Ibidem, s. 1050.
Ibidem, s. 1064.
Ibidem.
Ibidem, s. 1311.
Uniwersalny słownik…, t. 4. s. 981.
44
Anna Mackiewicz
Językoznawca odnotował m.in. takie określenia jak, „mirtowy”25, czy „murawy”26. Dla określenia „murawy” podaje nawet przykład praktycznego użycia
w funkcji kolorystycznej w wierszu Strój Bolesława Leśmiana: „Strój koloru murawego, / A odcienia złocistego – / Murawego – dla murawy, / Złocistego – dla
zabawy”27.
Poza tym R. Tokarski wyszczególnił takie leksemy jak „agrestowy”28, „cyprysowy”29, „patyna”30 wraz z synonimem „śniedź”31 i przymiotnikiem „zaśniedziały”32,
jako mogące występować w funkcji określenia odcieni koloru zielonego. Natomiast o możliwości nazywania odcieni barwy przez przymiotniki „agrestowy”
i „cyprysowy” świadczą dodatkowo przytoczone przez R. Tokarskiego fragmenty
tekstów poetyckich – „falą agrestową czaruje toń Niemna”33 oraz „W zamku została Szyryn, wygięta jak listek, / Suknię ma cyprysową i oczy przejrzyste”34. Uczony
nie podaje jednak przykładów użycia pozostałych terminów.
Zwrócił też szczególną uwagę na 2 leksemy. Do nazw odcieni koloru zielonego
R. Tokarski zalicza także przymiotnik „rezedowy”35, choć przez słownik jest on
definiowany jako „2. książk. mający kolor zielonawożółty, taki jak kolor rezedy:
Rezedowe obicie kanapy”36, czyli żółty kolor o zielonym odcieniu. Interesujące
jest także to, że leksem „turkusowy” został przez językoznawcę przyporządkowany do nazw odcieni koloru niebieskiego, choć z definicji przytoczonej powyżej
(zob. tabela 1.) wynika, że jest to kolor zielony o niebieskim odcieniu37. Na tych
przykładach widać wyraźnie, jak kłopotliwa może być próba zdefiniowania tak
subiektywnego odczucia, jakim jest wrażenie barwne.
Tak jak w języku polskim, w źródłach chorwackich również odnotowano 22
nazwy odcieni barwy zielonej.
25
26
27
R. Tokarski, Semantyka..., s. 181.
Ibidem, s. 149.
B. Leśmian, Poezje wybrane, oprac. L. Trznadel, Wrocław 1974, za: R. Tokarski, Semantyka...,
s. 149.
28
Ibidem, s. 181.
Ibidem, s. 183–184.
30
Ibidem, s. 184.
31
Ibidem.
32
Ibidem, s. 147.
33
S. Baliński, Peregrynacje. Poezje wybrane 1928-1981, oprac. P. Hertz, Warszawa 1982, za: R.
Tokarski, Semantyka..., s. 149.
34
Ibidem, s. 183.
35
R. Tokarski, Semantyka..., s. 181.
36
Uniwersalny słownik..., t. 3. s. 944.
37
E. Sobol, Słownik…, s. 1024.
29
Kolor zielony w polskiej i chorwackiej leksyce
45
Tabela 2. przedstawia zarówno definicje słownikowe tych leksemów, jak i definicje, na które w swoim artykule dla niektórych określeń stworzyła S. Brbora.
38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
Tabela 2. Definicje nazw odcieni barwy zielonej w języku chorwackim
Lp.
Nazwa
Definicja słownikowa
1
Akvamarin
1. boja koja je poistovjećuje s bojom mora; 2. min. vrsta berila;
dragi kamen modrozelene boje38
boja koja je poistovjećuje s bojom mora (lat. aqua marina:
morska voda), dragi kamen plavozelene boje (boje morske
vode)39
2
Boja banane
nijansa žutozelene boje, koji ima boju bananine kore40
3
Boja kadulje
blijeda zelenosivkasta boja, poput kaduljina lišća41
4
Boja limete
svježa zelena boja sa žutim primjesama, podsjeća na plod
limete, vrste agruma iz porodice citrusa42
5
Boja mora
nijansa modrozelene boje, podsjeća na boju mora43
6
Boja pistačija/
pistači
svijetla nijansa žutozelene boje; koji ima boju jezgre pistačija44
7
Boja šparoge
nijansa otvorene zelene boje, koji ima boju šparoge45
8
Čempres zelen
vrlo tamna, zagasita crnozelena boja, poput čempresove
krošnje46
9
Graškov
koji pripada grašku, koji je poput graška [~o zrno; ~e boje]47
10
Kivi zelen
otvorena zelenožućkasta boja, poput unutrašnjosti ploda
kivija48
11
Malahitni
koji se odnosi na malahit [~o zelenilo organsko bojilo]49
12
Maslinast
koji je boje maslinova ploda (nijanse smeđozelene
i sivozelene)50
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 11.
Hrvatski etimološki rječnik, Zagrzeb 2002, za: S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 118.
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 116.
Ibidem, s. 119.
Ibidem.
Ibidem, s. 118.
Ibidem, s. 116.
Ibidem, s. 119.
Ibidem.
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 377.
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 119.
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 719.
Ibidem, s. 731.
46
Anna Mackiewicz
13
Sivomaslinast
koji je boje maslinova ploda51
koji je boje maslinove krošnje52
14
Smaragdni
koji je od smaragda, koji je boje smaragda [~e oči]53
Zob. też: smaragdnozelen54
15
Smaragdnozelen beril zelene boje; koji je boje smaragda55
16
Šparogasto zelen Zob. boja šparoge56
17
Tirkizna boja
modrozelena boja57
modrozelena boja fr. turquoise: turski tirkiz, bakrov aluminij
hidroksid fosfat, od plavozelene do modre boje58
18
Tirkiznoplav
nijanse tirkizne boje bliže plavim tonovima59
19
Tirkiznozelen
nijanse tirkizne boje bliže zelenim tonovima60
20
Travnatozelen
svježa zelena boja, koji ima boju mlade trave i travnjaka61
21
Vodenozelen
nijansa vrlo svijetle zelenoplavkaste boje, podsjeća na boju
vode62
22
Zelen na bocu
zagasita zelena boja63
51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63
W tabeli 2. należy zwrócić szczególną uwagę na termin „tirkiznoplav”. Analiza definicji stworzonej przez chorwacką uczoną, która głosi, że jest to „odcień
koloru turkusowego bliższy niebieskim tonom”64 (tłum. własne), nasuwa pewne
wątpliwości. Wynikają one stąd, że „kolor turkusowy” jest definiowany przez źródła leksykograficzne jako „kolor modrozielony”65, a zatem zielony o niebieskim
odcieniu. Na tej podstawie wysnuto wniosek, że pomimo niewątpliwie dużego
udziału barwy niebieskiej w odcieniu określanym jako „tirkiznoplav” (co zostało
podkreślone w drugiej części jego definicji), nadal jest to jednak odcień zieleni.
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
Hrvatski etimološki rječnik…, s. 119.
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 119.
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 1434.
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 119.
Hrvatski etimološki rječnik…, s. 119.
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 119.
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 1594.
Hrvatski etimološki rječnik…, s. 118.
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 118.
Ibidem.
Ibidem, s. 119.
Ibidem, s. 118.
Ibidem, s. 119.
Ibidem, s. 118.
V. Anić, Veliki rječnik..., s. 1594.
Kolor zielony w polskiej i chorwackiej leksyce
47
Jak wynika z tabeli 2. chorwackie źródła leksykograficzne odnotowały zaledwie 8 określeń nazywających odcienie koloru zielonego – „akvamarin”, „graškov”,
„malahitni”, „maslinast”, „sivomaslinast”, „smaragdni”, „smaragdnozelen” oraz
„tirkizna boja”. Natomiast S. Brbora66 przedstawiła w artykule swojego autorstwa
20 określeń nazywających odcienie zieleni. Świadczy to niewątpliwie o dynamizmie, z jakim język chorwacki, oraz język w ogóle, się rozwija i z jakim zmienia się
zasób jego leksyki, zwłaszcza w dziedzinach tak abstrakcyjnych jak nazewnictwo
kolorystyczne. Z tego powodu źródła leksykograficzne nie są w stanie wszystkich
tego rodzaju zmian zarejestrować.
Tabele 3. i 4. są próbą zestawienia polskich i chorwackich ekwiwalentnych
nazw barwy zielonej. Kursywą oznaczono te leksemy, które zostały odnotowane
tylko przez słownik tłumaczeniowy i ich ekwiwalencja jest wątpliwa. Natomiast
gwiazdką oznaczono te leksemy, które wymagają szczególnej uwagi.
67
Tabela 3. Zestawienie chorwackich ekwiwalentów polskich nazw koloru zielonego
Lp.
Leksemy polskie
Leksemy chorwackie
1
Agrestowy
F*
2
Butelkowy
Zelen na bocu
3
Cyprysowy
Čempres zelen
4
Groszkowy
Graškov
5
Grynszpanowy
Verdigris
6
Khaki
F*
7
Malachitowy
Malahitni
8
Mirtowy
—*
9
Murawy
—
10
Oliwkowy
Maslinast, sivomaslinast
11
Patyna, śniedź
Patina
12
Pistacjowy
Boja pistačija/pistači
13
Rezedowy
—*
14
Seledynowy
(
GH
15
Szmaragdowy
Smaragdni, smaragdnozelen
16
Trawiasty
Travnatozelen
17
Turkus
Tirkizna boja
18
Turkusowy
Tirkiznoplav, tirkiznozelen
66
67
S. Brbora, Što je zajedničko...
M. Moguš, N. Pintarić, Poljsko-hrvatski rječnik, Zagrzeb 2002, s. 778.
48
Anna Mackiewicz
19
Zaśniedziały
1. pokriven patinom, oksidiran, potamnio, pozelenio68
20
Zgniłozielony
Trulozelen69
Zgniły
Truo, gnjio
21
68 69
Tabela 4. Zestawienie polskich ekwiwalentów chorwackich nazw koloru zielonego
Lp.
Leksemy chorwackie
Leksemy polskie
1
Akvamarin
—*
2
Boja banane
—*
3
Boja kadulje
Szałwiowy
4
Boja limete
Limonka
5
Boja mora
—*
6
Boja pistačija/pistači
Pistacjowy
7
Boja šparoge, šparogasto zelen
Szparagowy
8
Čempres zelen
Cyprysowy
9
Graškov
Groszkowy
10
Kivi zelen
Owoc kiwi
11
Malahitni
Malachitowy
12
Maslinast, sivomaslinast
Oliwkowy
13
Smaragdni, smaragdnozelen
Szmaragdowy
14
Tirkizna boja
Turkus
15
Tirkiznoplav, tirkiznozelen
Turkusowy
16
Travnatozelen
Trawiasty
17
Vodenozelen
—
18
Zelen na bocu
Butelkowy
Jak wynika z tabeli 3. i 4. zbiory polskich oraz chorwackich nazw używanych
do określania odcieni koloru zielonego różnią się od siebie, choć nie brak im także
elementów wspólnych.
W języku chorwackim nie odnotowano ekwiwalentów dla takich polskich
określeń jak „agrestowy”70, „mirtowy”71 i „murawy”72. Veliki rječnik hrvatskoga
68
69
70
71
72
Ibidem, s. 1031.
Ibidem, s. 1064.
R. Tokarski, Semantyka…, s. 181.
Ibidem.
Ibidem.
Kolor zielony w polskiej i chorwackiej leksyce
49
jezika rejestruje wprawdzie takie formy rzeczownikowe jak „ogrozd”73, czy „mirta”74, choć dla żadnego z nich nie odnotował formy przymiotnikowej. Poza tym
nie da się stwierdzić, czy terminy te znalazły w języku chorwackim zastosowanie
w funkcji kolorystycznej. W analogicznej sytuacji są chorwackie odpowiedniki
polskich nazw „patyna”75 lub „śniedź”76, czyli chorw. „patina”77 oraz „zgniły”78,
czyli chorw. „truo”79 lub „gnjio”80.
Poza tym warto zwrócić uwagę na najbardziej prawdopodobny chorwacki
ekwiwalent polskiego określenia „grynszpanowy”81, czyli „verdigris”82. Na określenie to natrafiono w Internecie, w chorwackojęzycznym artykule opisującym
pigmenty farb malarskich, ale jego trafność zdaje się potwierdzać także specjalistyczny słownik sztuk pięknych, który jako nazwę uniwersalną grynszpanu podaje właśnie termin „verdigris”83.
Oprócz tego wątpliwa jest ekwiwalencja polskich określeń „seledynowy”84,
„zgniłozielony”85 oraz „zaśniedziały”86, gdyż ewentualne chorwackie odpowiedniki tych nazw rejestruje tylko słownik tłumaczeniowy (zob. tabela 3.).
Natomiast w języku polskim nie zarejestrowano ekwiwalentu dla jednej chorwackiej nazwy odcienia koloru zielonego – „vodenozelen”87. Poza tym nie da się
stwierdzić, czy polski odpowiednik chorwackich określeń „boja šparoge” lub
„šparogasto zelen”88, a więc „szparagowy”89 znalazł jakiekolwiek zastosowanie
w funkcji kolorystycznej.
73
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 925.
Ibidem, s. 758.
75
R. Tokarski, Semantyka…, s. 184.
76
Ibidem, s. 181.
77
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 1007.
78
R. Tokarski, Semantyka…, s. 184.
79
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 1630.
80
Ibidem, s. 360.
81
Uniwersalny słownik..., t. 1. s. 1090.
82
[http://www.scribd.com/doc/22149681/ Pigmenti-u-slikarstvu-Pigments-in-the-painting]
2011.04.09.
83
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2002, s. 313-314.
84
E. Sobol, Słownik…, s. 900.
85
Ibidem, s. 1311.
86
R. Tokarski, Semantyka…, s. 147.
87
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 119.
88
Ibidem.
89
E. Sobol, Słownik…, s. 1002.
74
50
Anna Mackiewicz
Poza tym warto zwrócić uwagę na takie polskie określenia, jak „limonka”90,
„owoc kiwi”91 oraz „szałwiowy”92, które zostały zarejestrowane w funkcji kolorystycznej przez Marię Borejszo, opisującej polskie nazwy kolorów farb malarskich.
Terminy te mogą zatem zostać uznane za odpowiedniki chorwackich określeń
„boja limete”93, „kivi zelen”94 oraz „boja kadulje”95.
Ponadto godne uwagi są niewielkie różnice semantyczne ekwiwalentnych
nazw barwy zielonej. Mowa o polskim terminie „oliwkowy”, który może nazywać zarówno szary odcień barwy zielonej, jak i żółty odcień koloru brązowego96,
oraz o jego chorwackim odpowiedniku „maslinast”, który określa tylko i wyłącznie brązowe i szare odcienie zieleni97. Innym tego typu przykładem jest polski
leksem „pistacjowy”, charakteryzowany jako „bladozielony”98 i jego chorwacki
odpowiednik „boja pistačija/ pistači”, definiowany jako „jasna zieleń o żółtym
odcieniu”99 (tłum. własne).
Warto także zwrócić uwagę na pozorne ekwiwalenty polskich i chorwackich
określeń kolorystycznych, czyli leksemy zbliżone do siebie pod względem formalnym, ale niosące inne znaczenie i odwołujące się do innych barw podstawowych.
W języku chorwackim terminy „akvamarin”100 i „boja mora”101 nazywają odcienie
koloru zielonego, podczas gdy ich rzekome polskie odpowiedniki, czyli kolejno
„akwamaryna” oraz „morski” odnoszą się do koloru niebieskiego, bo są kolejno
definiowane jako „zielonawoniebieski, przezroczysty kamień szlachetny”102 oraz
„2. mający kolor zielonawoniebieski, taki jak kolor morza: Miała morskie oczy
i jasną cerę”103. Poza tym należy wspomnieć o pozornej ekwiwalencji chorwackiego określenia „boja banane” i polskiego przymiotnika „bananowy”. Interesujące jest to, że chorwacki termin odnosi się do zieleni o żółtym odcieniu, bo jest
90
M. Borejszo, O nazwach kolorów farb malarskich, „Poradnik Językowy”, Kraków 2007, z. 9,
s. 23.
91
Ibidem.
Ibidem, s. 15.
93
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 119.
94
Ibidem.
95
Ibidem.
96
E. Sobol, Słownik…, s. 580.
97
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 731.
98
E. Sobol, Słownik…, s. 649.
99
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 116.
100
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 11.
101
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 118.
102
E. Sobol, Słownik…, s. 8.
103
Uniwersalny słownik…, t. 2., s. 719–720.
92
Kolor zielony w polskiej i chorwackiej leksyce
51
definiowany jako „nijansa žutozelene boje, koji ima boju bananine kože”104, natomiast polski leksem jest określany jako kolor „2. żółty z zielonawym odcieniem”105. Przypadek ten obrazuje odwrócenie proporcji udziału tych samych barw
składowych w procesie postrzegania tej nazwy barwy w języku polskim (dominantą jest żółć) i chorwackim (dominuje zieleń). Poza tym pozornym ekwiwalentem polskiej nazwy „khaki”106, określającej odcień koloru zielonego, jest chorwacki termin „kaki”, nazywający odcień brązu i definiowany jako „koji je boje zemlje;
žućkastosmeđ [~ uniforma]”107.
Jak już wspomniano powyżej, zarówno język polski, jak i chorwacki posiadają
dokładnie 22 leksemy nazywające odcienie koloru zielonego. Odnotowano przy
tym 9 par leksemów ekwiwalentnych pod względem semantycznym, co świadczy
o tym, że polski i chorwacki zasób nazw odcieni koloru zielonego jest do siebie
w dużym stopniu podobny. Może to być rezultatem wpływów kultury zachodnioeuropejskiej, do której od wieków należały oba narody oraz faktu, że należą
one do tej samej grupy języków słowiańskich. Różnice zapewne wynikają z odmiennego sposobu postrzegania świata przez oba narody, co jest efektem innych
uwarunkowań klimatycznych, w jakich żyją Polacy i Chorwaci, oraz odmiennej
kultury tych narodów i tradycji. Przede wszystkim należy mieć jednak na uwadze
fakt, że język jest tworem dynamicznym, ulegającym ciągłym zmianom, zwłaszcza na płaszczyźnie leksykalnej. Wpływ na to ma z pewnością zjawisko globalizacji oraz łatwość dostępu do informacji. Fakt, że niektóre ze słów funkcjonują
w języku tylko przez określony czas i potem wychodzą z użycia może być powodem ich nieobecności w opracowaniach leksykograficznych, co było widoczne
na chorwackich przykładach przedstawionych w niniejszym artykule. Niewątpliwie zatem zasób nazw odcieni koloru zielonego, zarówno w języku polskim, jak
i chorwackim, z czasem ulegnie zmianom i będzie odmienny od tego, który został
zaprezentowany.
Literatura
Anić V., 2003, Veliki rječnik hrvatskoga jezika, Zagrzeb.
Borejszo M., 2007, O nazwach kolorów farb malarskich, „Poradnik Językowy”, z. 9, s. 13–28.
Brbora S., 2005, Što je zajedničko marelici i lososu? (O nazivima za boje), [w:] Semantika
prirodnog jezika i metajezik semantike, red. nauk. J. Granić, Zagrzeb-Split, s. 111–121.
104
105
106
107
S. Brbora, Što je zajedničko…, s. 116.
E. Sobol, Słownik…, s. 38.
Ibidem, s. 318.
V. Anić, Veliki rječnik…, s. 539.
52
Anna Mackiewicz
Moguš M., Pintarić N., 2002, Poljsko-hrvatski rječnik, Zagrzeb.
Stanulewicz D., 2006, Zróżnicowanie regionalne prototypowych odniesień sześciu podstawowych nazw barw w języku polskim (biały, czarny, czerwony, zielony, żółty, niebieski) – na
tle porównawczym wybranych języków słowiańskich i germańskich, „Biuletyn Polskiego
Towarzystwa Językoznawczego”, nr 62, s. 199–211.
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, 2002, Warszawa.
Sobol E., Słownik języka polskiego PWN, 2007, Warszawa.
Tokarski R., 2004, Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie, Lublin.
Uniwersalny słownik języka polskiego, 2006, Warszawa.
Waszakowa K., 2000, Podstawowe nazwy barw i ich prototypowe odniesienia. Metodologia
opisu porównawczego, w: Studia z semantyki porównawczej. Nazwy barw. Nazwy wymiarów. Predykaty mentalne. Część 1., red. nauk. R. Grzegorczykowa i K. Waszakowa,
Warszawa, s. 17–28.
[http://www.scribd.com/doc/22149681/Pigmenti-u-slikarstvu-Pigments-in-the-painting] 2011.04.09.
Summary
Green color in Polish and Croatian lexis
The article is an attempt to analyse Polish and Croatian color terminology. The topic
of the article is the analysis of semantic fields of words, names of different shades of green
in Polish and Croatian and the way they are understood by native speakers. It is focused
on the comparison of similarities and differences between comprehension of these words,
based on the definitions existing in lexicographic sources, especially in dictionaries, publications and linguistic studies. The attention was also paid to lexemes which have similar
forms in Polish and Croatian, so their meanings seem to be the same but in fact they are
different. The article presents also Polish and Croatian names of various hues of green
colour which do not have an equivalent in the second language. This can be the result of
cultural and historical diversity of these nations.
Keywords
color terminology, semantic fields, green color