Marzec 2013 Konspekt na spotkania Grup Sąsiedzkich nr 99

Powinno wzbudzać w nas przerażenie to, że strumień miłosierdzia nie może
przeniknąć do naszego serca tak długo, jak długo nie przebaczyliśmy naszym
winowajcom. Miłość, podobnie jak Ciało Chrystusa, jest niepodzielna: nie
możemy miłować Boga, którego nie widzimy, jeśli nie miłujemy brata i siostry,
których widzimy. Gdy odmawiamy przebaczenia naszym braciom i siostrom, nasze
serce zamyka się, a jego zatwardziałość sprawia, że staje się ono niedostępne dla
miłosiernej miłości Ojca; przez wyznanie grzechu nasze serce otwiera się na Jego
łaskę. KKK 2840.
„jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”:
 W taki sposób nabierają życiowej mocy słowa Pana o przebaczeniu, o tej miłości,
która umiłowała aż do końca. Przypowieść o nielitościwym dłużniku, która
zwieńcza nauczanie Jezusa o komunii eklezjalnej, kończy się takimi słowami:
„Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy
z serca swemu bratu. Rzeczywiście, właśnie tu; „w głębi serca” rozstrzyga się
wszystko. Nieodczuwanie obrazy i zapomnienie o niej nie leży w naszej mocy;
serce, które ofiaruje się Duchowi Świętemu, przemienia jednak ranę we współczucie
i oczyszcza pamięć, zastępując obrazę wstawiennictwem. KKK 2843.
 W modlitwie chrześcijańskiej posuwamy się aż do przebaczenia nieprzyjaciołom.
Przemienia ona ucznia, upodabniając go do jego Nauczyciela. Przebaczenie jest
szczytem modlitwy chrześcijańskiej; daru modlitwy nie przyjmie inne serce, jak
tylko to, które jest zgodne z Boskim współczuciem. Przebaczenie świadczy również
o tym, że w naszym świecie miłość jest silniejsza niż grzech. Dawni i współcześni
męczennicy dają to świadectwo o Jezusie. Przebaczenie jest podstawowym
warunkiem pojednania dzieci Bożych z ich Ojcem i wszystkich ludzi między sobą.
KKK 2844. 
W konspekcie odkrywaliśmy, że jesteśmy wezwani do przebaczenia
naszym braciom wszelkich ich przewinień wobec nas i nie
zachowywania w sercach urazów i niechęci z powodu doznanych
krzywd.
Zastanówmy się wspólnie, jak możemy wprowadzić w życie nasze
odkrycia i wspólne rozważania.
 Po rozmowie określamy zobowiązania: (Spróbujmy sami określić
postanowienia i zobowiązania.)
 Indywidualne: (Zobowiązania indywidualne podejmuje każdy osobiście).
 Wspólnotowe: (Zobowiązania wspólnotowe podejmują wszyscy razem).
Zaproszenie na następne spotkanie.
Modlitwa na zakończenie: Dziękujemy Ci, Panie, za dar naszego spotkania.
Spraw, abyśmy przyjmując do serca Twoje słowa rozpoczeli nowe zycie w
miłości i wzajemnym przebaczeni. Amen
Marzec 2013
Konspekt na spotkania
Grup Sąsiedzkich nr 99
Spotkanie 99 – marzec 2013
Temat: Oczyszczenie z urazów, aby być otwartym na innych.
Wprowadzenie (cel):
Szczęść Boże! Witam Was wszystkich na naszym spotkaniu. Dzisiaj
zastanowimy się nad tematem: Oczyszczenie z urazów, aby być otwartym na
innych. Rozpoczniemy od wspólnej modlitwy.
Zapalenie świecy i modlitwa do Ducha Świętego: (czyta prowadzący
spotkanie).
Panie Jezu, prosimy Cię o dar Ducha Świętego, aby nas oświecał swym światłem
i udzielił swej mocy do rozważania tematu przebaczenia i darowania urazów
naszym bliźnim. Prosimy Cię, otwórz nasze serca na Twoje słowo i nauczanie
Kościoła zapraszające nas w tym czasie Wielkiego Postu do szczególnej
modlitwy i pokuty. Prosimy o to za wstawiennictwem Maryi, naszej Najlepszej
Matki. Amen.
Dziesiątek różańca i wezwanie do świętego Patrona Rejonu: Święty ...
módl się za nami.
Podzielenie się zobowiązaniami podjętymi na ostatnim spotkaniu.
(Każdy uczestnik jest zaproszony do podzielenia się wypełnieniem
zobowiązania wspólnotowego).
I. Część pierwsza: Obserwacja życia codziennego
Wychodzimy od życiowej sytuacji:
Agnieszka zapłakana przyszła do matki. Co się stało? – zapytała ją. Znowu
kłótnia i awantura - mam już tego dosyć – odpowiedziała. Matka wiedziała, że źle
się dzieje w życiu córki. Ciągłe kłótnie z mężem, nie potrafią się jakoś dogadać,
a teraz zaczynają wciągać w swoje problemy dzieci i rodziców. Martwiła się tą
sytuacją i bała się, że ich małżeństwo skończy się rozwodem. Nie mogła tego
zrozumieć, bo zięć i jej córka nie są złymi ludźmi, na swój sposób zależy im na
sobie, a tak mocno się ranią i nie dają sobie szansy na porozumienie. Słuchaj
- powiedziała do córki - pamiętasz tę naszą kłótliwą sąsiadkę z góry? Kiedyś
przed laty strasznie się skłóciliśmy, a poszło o jakiś drobiazg. Wiele lat nie
odzywałyśmy się do siebie. W ostatnim miesiącu sąsiadka poważnie zachorowała
i znalazła się w szpitalu. Pomyślałam sobie: co będzie jak umrze i pozostanę
z nią w niezgodzie? Postanowiłam, że pójdę ją odwiedzić. Najtrudniejsze dla
mnie nie samo pójście i pogodzenie się, ale przypomniałam sobie wszystko co
na mnie nagadała. Najtrudniej było mi przezwyciężyć jej słowa, które po wielu
latach ciągle paliły jak ciernie.
Pomyślałam sobie, że pewnie i ja też zostawiłam w jej sercu wiele palących
słów i chyba nadszedł czas aby je wyjąć i z własnego serca i jej. Pomogła mi
w tym spowiedź, po raz pierwszy od wielu lat poczułam się wolna. Potem
poszłam w odwiedziny do szpitala. Niewiele powiedziałyśmy sobie, ale się
nawzajem spłakałyśmy. Dziecko drogie nie rań męża, wyrwij złe słowa z serca
i wróć do niego, bo on cię ciągle kocha. Wracaj do domu – zakończyła opowieść.
Agnieszka oczekiwała czegoś innego od matki, a to co usłyszała było o wiele
trudniejsze, ale chyba najlepsze. Taka jest moja mama – pomyślała.
Pytania:
 Jaki problem przedstawia podana historia?
 Jak najczęściej dzisiaj kończą się konflikty i kłótnie między ludźmi?
 Jak radzimy sobie gdy ktoś nas zrani słowami czy gestem?
Podobne problemy spotykali ludzie w czasach biblijnych:
Św. Paweł często upominał wierzących w Chrystusa, dostrzegając ich niedostatki
w miłości i wzajemnym odnoszeniu się do siebie. Uwrażliwiał braci, aby nie ranili się
nawzajem słowem krzywdzącym, ale wzywał: Niech nie wychodzi z waszych ust żadna
mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro
słuchającym. [Ef 4,29]. Zachęcał, by byli nawzajem dla siebie dobrzy i miłosierni,
przebaczali sobie tak, jak i Bóg im przebaczył w Chrystusie [por. Ef 4,32]. Pisząc do
Kolosan prosił, by oblekli się w serdeczne miłosierdzie i wybaczyli sobie nawzajem,
jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu [Kol 3,12-13].
II. Część druga: Światło Pisma Świętego
Wprowadzenie do czytania biblijnego:
W podanym fragmencie Ewangelii Jezus zachęca nas, abyśmy wybaczali
braciom jak On wybacza nam, czyli z miłością i zawsze!
C z y ta n i e
z
E wa n g e l i i
św.
M at e u s z a 6 , 1 2
Chwila rozważania w milczeniu:
W chwili milczenia rozważmy, do czego wzywa nas słowo Boże, które mówi o
przebaczeniu winowajcom i darowaniu krzywd.
III. Część trzecia: Porównanie życia ze słowem Bożym
Wspólna modlitwa powszechna:
Pomódlmy się za siebie nawzajem i za Kościół i prośmy, abyśmy potrafili
rozważane słowo Boże wprowadzić w życie.
1. Módlmy się za Kościół święty, aby w tym świętym czasie Wielkiego Postu wżywał
nieustannie wszystkich ludzi do miłości i pokuty.
2. Powierzajmy Panu Bogu wszystkich biskupów i kapłanów, aby w tym szczególnym
czasie historii Kościoła z zaufaniem zwrócili swe serca i umysły ku Chrystusowi,
Jedynemu Pasterzowi.
3. Powierzajmy Dobremu Bogu czas naszych rekolekcji wielkopostnych,
wszystkich parafian, ojca, który będzie je prowadził i prośmy, abyśmy
ulegli Duchowi Świętemu, z wiarą i miłością podjęli drogę szczerej pokuty
i nawrócenia, by dobrze przygotować się do przeżywania świąt Paschy Chrystusa.
Można dodać spontaniczne wezwania i modlitwy, o które prosili nas sąsiedzi
i inne osoby. Na koniec odmawiamy wspólnie modlitwę: Ojcze nasz…
Wprowadzenie:
Przez słuchanie słowa Bożego i wspólną modlitwę znajdujemy wskazania
do naszego życia, dlatego odpowiedzmy na pytania, które pozwolą nam
skonfrontować nasze wybory i postępowanie ze słowem Bożym.
Rozmowa (Każdy uczestnik w najprostszy sposób odpowiada na pytania):
 Jaki myślimy dlaczego Jezus to zdanie włączył do modlitwy Ojcze nasz?
 Na co nas pragnie uwrażliwić?
 Co powinniśmy czynić, aby pozostać wiernymi Ewangelii, Chrystusowi
i sobie nawzajem?
IV. Część czwarta: Zobowiązania
Nauczanie Kościoła:
Komentarz Katechizmu Kościoła Katolickiego do słów Modlitwy Pańskiej:
„I Odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”:
„Odpuść nam nasze winy...”

Chociaż zostaliśmy obleczeni w szatę chrzcielną, nie przestajemy jednak grzeszyć
i odwracać się od Boga. Teraz, w tej nowej prośbie, na nowo przychodzimy do
Niego jak syn marnotrawny i uznajemy się przed Nim za grzeszników, podobnie
jak celnik. Nasza prośba zaczyna się od „wyznania”, w którym wyznajemy
jednocześnie naszą nędzę i Jego miłosierdzie. Nasza nadzieja jest niezawodna,
ponieważ w Jego Synu „mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów” (Kol 1, 14; Ef
1, 7). Skuteczny i niewątpliwy znak Jego przebaczenia znajdujemy w sakramentach
Kościoła. KKK 2839.