Przedszkolaczek - jesień 2012 (plik PDF)

Jak nauczyć dziecko wiązać sznurowadła
Bajka o dwóch myszkach jest sposobem nauki, gdzie dziecko się
bawi sznurowadłami jednocześnie mówi treść krótkiej bajeczki.
Cała bajka składa się z 7 części, którym przypisana jest konkretna
czynność.
A oto treść bajki:
1. Były sobie dwie myszki Miki i Piki. Miały długie ogonki.
- dziecko trzyma oba sznurowadła.
2. Zamieniły się miejscami
- dziecko krzyżuje sznurówki.
3. Jedna myszka weszła do norki
- wkładamy jeden koniec sznurowadła w utworzone oczko.
4. Druga ją zamknęła
- zaciskamy supeł
5. Jedna wystawiła uszko
- robimy z jednego końca sznurowadła małe uszko
6. Druga ja okrążyła i wystawiła swoje
- dziecko owija sznurówkę dookoła uszka i przez otwór wypycha
drugie sznurowadło
7. Przyszedł kot, złapał myszki za uszy i wyciągnął z norki
- łapiemy palcami obu rąk za oba uszka i zaciskamy oba
sznurowadła.
Przedszkole nr 34
Jesień
mgr Joanna Kudłak
mgr Marta Młynarska
Od redakcji
Rozwój Działalności Dziecka w wieku Przedszkolnym.
DRODZY RODZICE, DZIECI
Witamy Was serdecznie na łamach naszej gazetki
„Przedszkolaczek”
w nowym roku szkolnym 2012/13. Przygotowaliśmy jak zwykle
ciekawe artykuły oraz propozycje ćwiczeń i zabaw dla Waszych
pociech.
Korzystając z okazji chcemy poinformować Państwa o
nadchodzących wydarzeniach, wycieczkach:
•
3 i 5 grudzień- wycieczka do zabytkowej kopalni Guido w
Zabrzu,
•
6 grudzień-Mikołaj w Przedszkolu,
•
4 grudzień- zaproszenie do Szkoły Specjalnej nr 39 z okazji
Dnia Górnika (grupa I „Kubusie, grupa VII, „Kangurki” oraz
dzieci z grup integracyjnych),
•
11 grudzień- zawody sportowe w Szkole nr 41(grupa
I„Kubusie, grupa VII, „Kangurki”)
•
17 grudnia-21 grudnia- kiermasz świąteczny na rzecz
Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy
Życzymy miłej lektury redaktorki :)
Formy aktywności dziecka.
Podstawowa formą aktywności dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa, chociaż
nie jest jedyna dziedziną jego działalności. Coraz większe znaczenia w życiu nabierają
rozmaite zajęcia. Elementy nauki i pracy tkwią także w różnorodnych zabawach.
Zabawa dziecka przybiera w wieku przedszkolnyróżnorakie i bogate formy, staje się
czynnością bardziej samodzielną i twórczą zaczyna się od zabaw indywidualnych i
samotnych dzieci przechodząc do zabaw zespołowych, w grupie.
Zabawy tematyczne.
Tematyka zabaw jest szeroka i różnorodna, wraz z wiekiem rozszerza się krąg
tematów. Dzieci przechodzą od zabaw o treści związanej z życia codziennego do
inscenizowania w zabawach zdarzeń zaczerpniętych z opowiadań, bajek, filmów.
Przebieg i struktura zabawy zależy nie tylko od tematu, ale także od wieku i poziomu
rozwoju dziecka.
• Rodzaje zabaw tematycznych w przedszkolu: Dom rodzinny
• Praca poza domem ( krawcowa, fryzjer, kucharz, lekarz itp.
• Instytucje kulturalne i użyteczności publicznej ( szkoła, kino,itp.).
• Życie zwierząt ( ZOO, itp.)
• Tematy z literatury ( bajki, legendy
Zabawy konstrukcyjne.
•
Materiałem najczęściej wykorzystywanym w zabawach konstrukcyjnych są
klocki różnego formatu i kształtu. Zabawy mogą mieć charakter dowolnym i
swobodny, inne warunki psychologiczne stwarza budowanie według wzoru,
którym jest rysunek płaski bądź perspektywiczny, bądź też model.
• Dzieci 4- letnie ustawiają budowle dwuwymiarowe. Od budowania rozmaitych
schodków, pociągów i bram, do ustawiania domów, zamków.
Twórczość artystyczna dziecka.
• Rysowanie, malowanie, wydzieranki, wycinanie, lepienie z plasteliny lub
gliny i inne formy zajęć manipulacyjno – konstrukcyjnych, wykonywane przez
dzieci podejmowane są one dla przyjemności, a w ich wykonaniu powstają
wytwory nie posiadające wartości ekonomicznej i użytkowej. Podczas takich
zajęć można w przedszkolu realizować cele wychowania estetycznego,
kształtować poczucie estetyki i wrażliwości na piękno. Drogą do realizacji tych
celów jest jednak działalność odtwórcza, rysunki na określony temat nie zaś
swobodna twórczość artystyczna.
•
Dlatego drodzy rodzice zachęcamy do tego aby w domu dziecko miało dostęp
do różnych form aktywności.
OPRACOWAŁA: mgr Magda Zielińska
Zadanie dla starszaka
TO JEST NASZ NOWO ADOPTOWANY WIRTUALNIE PIESEKWABI SIĘ REDI
KILKA SŁÓW ZE STRONY SCHRONISKA O NASZYM PUPILU …...
Dorysuj kolce jeża i promienie słońca. Zacieniuj zwierzęta.
Redi to średniej wielkości piesek, jego historia zaczęła się z pewnością
wcześniej, jednak my ją znamy tylko od 1 lipca 1999 roku. W dniu przejęcia
schroniska przez TOZ o/Zabrze Redi był już w boksie. Znany wszystkim jako
zalękniony i przerażony, zapewne świadczy to o tym, że w życiu nie spotkało go
wiele dobrego, o ile cokolwiek smutne życie przed schroniskiem i smutne życie
przez
8 lat w schronisku - czyli wielka psia tragedia. Od naszego pierwszego
spotkania z nim minęło sporo czasu, wygląda wciąż tak samo, jednak jego
zachowanie uległo zmianie. Dziś jest już pewniejszy siebie, chociaż nadal
nieufny wobec obcych. Zza krat swojego boksu groźne obszczekuje wszystkich,
jednak kiedy stanie się z nim "twarzą w twarz" okazuje się łagodnym jak
baranek pieszczochem. Jest grzeczny i spokojny, uwielbia spacery, z których
najchętniej nie wracałby do swojego boksu. Ma około 9-10 lat, jest jednak
jeszcze pełen życia. Patrząc na niego przez te wszystkie lata zaobserwowaliśmy,
ze nawet nadzieja kiedyś umiera. Redi już pogodził się z tym, że nikt go nie
chce, jednak jeśli ktoś by pokochał tę psinę, zyskałby wspaniałego kompana na
dobre kilka lat....
Rediego wysłaliśmy 12 lutego 2010 do psiego hotelu na godną emeryturę!Redi
okazał się odważnym, spokojnym, mądrym psiakiem. Lubi jeździć autem,
kocha spacery.
W sklepie i na ulicy zachowuje się tak - jak dobrze wychowany pies z
mieszkania!
Uczy się załatwiać podczas spacerów - to jeszcze troszkę potrwa.
RÓŻNE OBLICZA MIŁOŚCI RODZICIELSKIEJ
Miłość do drugiego człowieka jest wartością bardzo ważną i potrzebną
każdemu człowiekowi. Jakże piękna i różna może być miłość rodziców do
swojego dziecka. Chciałabym zwrócić w tym artykule uwagę na rodzaje miłości
rodzicielskiej zwłaszcza wobec swoich niepełnosprawnych dzieci. Nie
oznacza,to jednak tego, że jest to artykuł zaadresowany wyłącznie do rodziców
dzieci niepełnosprawnych. Nic bardziej mylnego, myślę, iż każdy rodzic
znajdzie tu coś dla siebie, ponieważ te rodzaje postaw i miłości wystepują nie
tylko u rodziców dzieci sprawnych inaczej.
Wielu rodzicom tzw. zdrowych dzieci wydaje się, że miłość do
niepełnosprawnego dziecka jest niemożliwa bądź bardzo trudna. W tym , że jest
to miłość trudna i często bolesna, bo przeżywana w samotności i w poczuciu
opozycji do nastawień społecznych, to prawda. Nie można jednak zgodzić się z
tym, iż jest to uczucie niemożliwe. Dziecko niepełnosprawne można kochać tak
samo jak każde inne dziecko. To, że istnieją różne rodzaje postaw i miłości
wobec dzieci, wie każdy z nas. Najprościej można byłoby uznać, że jest miłość
dobra i zła. Jednak w każdej miłości można znaleźć zarówno coś dobrego jak i
pejoratywnego. Oto kilka przykładów, scharakteryzowanych po krótce:
✔ Miłość symbiotyczna- oznaczająca życie w silnej „symbiozie”ze swoim
dzieckiem. Ten rodzaj milości jest jak najbardziej naturalny i
„normalny”, ale we wczesnym okresie życia dziecka. Natomiast w
okresie póżniejszym ten rodzaj miłości oznacza zagrożenie dla rozwoju
odrębnego „Ja” dziecięcego.Rodzice prezentujący ten rodzaj miłości,
często spostrzegają swoje dzieci jako młodsze, nieporadne, niż są w
rzeczywistości.
Zadanie dla średniaka
Co się kryje na obrazku? Pokoloruj obrazek odpowiednimi kolorami :
1- czerwony 2-zielony 3-pomarańczowy 4-brązowy
Zadanie dla malucha
•
Miłość poświęcająca się i rekompensująca-rodzice
postrzegają dzieci, jako biedne, skrzywdzone istoty, które należy chronić
przez otaczającym światem. Objawiać się to może poprzez stałe czuwanie
nad dziećmi, wynagradzanie im „krzywdy”poprzez dostarczanie dowodów
miłości (rozpieszczanie), nie dopuszczanie do przejawów samodzielności
swojego dziecka itp. Taki rodzaj miłość rodzicielskiej doprowadza do tego,
że dzieci są pod stałą kontrolą co powoduje
u nich bierność fizyczną, ospałość intelektualną i społeczną izolację.
•
Miłość wstydliwa- „kocham, cię, ale się ciebie
wtydzę”- objawiać się może takimi specyficznymi zachowaniami jak:
ukrywanie dzieci przed znajomymi; uczenie dzieci różnych testów, aby jak
najlepiej wypadły np.podczas badań psychologicznych; niegodzenie się na
pobyt dziecka w placówce specjalnej. Z jednej strony rodzice wykazują
autentyczne przywiazanie do dziecka i rodzicielskie poczucie troski,
natomiast z drugiej boją się utracenia tzw. społecznej etykiety normalności.
•
Miłość przebojowa-ten rodzaj miłości prezentują
rodzice, którzy często wykazują dużą aktywność w organizowaniu
warunków życia swoich dzieci, stają na czele klubów, stowarzyszeń, ruchów
rodzicielskich, piszą petycje do władz państwa; ich działania często mają
charakter rozszczeniowy, uzurpują sobie prawa do specjalnych przywilejów
z racji posiadania niepełnosprawnego dziecka, zaniżając przy tym wartość
pomocy już otrzymanej.
•
Miłość z oddali- najlepiej wyjasnić ten rodzaj miłości
zdaniem pewnego ojca „Ja mojego syna bardzo kocham, ale nie mogę z nim
•
długo wytrzymać. Jak tylko dłuzej z nim jestem, to mnie strasznie
rodzice prezentujacy ten rodzaj milości, to osoby, które do pewnego stopnia
denerwuje, ze buczy, że jest taki ślamazarny i wszystko krzywo mu
negują zaburzenia w rozwoju dziecka i dlatego usiłują wspólnemu życiu
wychodzi”. Rodzice prezentujący taką postawę, często uciekają w pracę
nadać charakter normalny. Maja oni często nadzieję, że jeśli będą stawiali
zawodową, natomiast bezposrednią opiekę nad dzieckiem powierzają innym
swoje dzieci wobec normalnych wymagań życiowych, wymuszą w ten
członkom rodziny np. babciom, platnym opiekunom. Swoje zainteresowanie
w stosunku do dziecka i kojenie wyrzutów sumienia z powodu
niedostatków miłości wobec niego, próbują wynagrodzić poprzez
gromadzenie srodków pieniężnych czy też szukanie „metody”, która
cudownie uzdrowi, pomoże ich dziecku.
✔ Milość nieodwzajemniona- w szczególnie trudnej sytuacji
emocjonalnej znajduja się rodzice dzieci z cechami
autystycznymi.Dzieci te często nieujawniają zainteresowania
otoczeniem społecznym, często nawet nie zauważają swoich rodziców,
traktują ich instrumentalnie, nie skupiają wzroku na ludzkiej twarzy, nie
okazują uczuć. Miłość rodziców wobec dzieci autystycznych jest
wyjatkowo wymagajaca i trudna. Jednak bardzo wielu rodziców potrafi
obdarzać uczuciem miłości swoje dzieci, dokonując heroicznych
wysiłków udzielania im pomocy w rozwoju.
✔ Miłość rozumna- ten rodzaj miłości, charakteryzuje rodziców, którzy
obdarzaja swoje dziecko uczuciem, są wrażliwi na jego potrzeby, ale
jednoczesnie dbają o zaspokojenie własnych; starają się zapewnić
swojemu dziecku warunki rozwojowe dostosowane do jego możliwości,
potrzeb. Jednak nie dopuszczaja do tego aby problemy zdrowotne
dziecka zdominowały ich życie.
Miłość za wszelką cenę dążąca do normalności-
sposób na nich normalny rozwój.
•
Miłość uszczęśliwiająca-rodziców, którzy deklarują
szczeście, które przyniosło im dziecko można podzielić na dwie grupy. W
pierwszej z nich, są ci, którzy dlugo czekali na pojawienie się dziecka, bądź
też są starsi wiekiem. Drugą grupę stanowią rodzice, którzy przeszli długą
drogę do akceptacji dziecka niepełnosprawnego.Najlepiej tłuamczy to jedna
z matek mówiąc: „To było piekielnie trudne, ale nie wyobrażam sobie
innego życia. To będzie herezja co teraz powiem, ale to dziecko nas
wszystkich uszlachetnilo. Ja teraz inaczej patrzę na świat i na ludzi.Bardzo
dużo mojemu synkowi zawdzięczam (…) To, ze jesteśmy teraz bardzo dobrą
rodziną, to zasługa naszego synka. Przedstawione powyżej typy miłości ani
nie wyczerpują wszystkich możliwych rodzajów tego uczucia, ani też nie
wykluczają się wzajemnie. Prawdziwe jest stwierdzenie, iż wszyscy rodzice
zwłaszcza dzieci niepełnosprawnych w jakimś czasie przeżywali lęk,
wrogość, rozpacz, nadzieję a także różne odmiany miłości zarówno
uszczęśliwiającej, jak i unieszczęśliwiającej.
Wychowanie dziecka niepełnosprawnego to
nieustanna lekcja pokory i miłości.
mgr Marta Młynarska