Standardy sporządzania transkrypcji i zapoznawania się z treścią
Transkrypt
Standardy sporządzania transkrypcji i zapoznawania się z treścią
Koordynator Krajowy ds. koordynacji wdrożeń systemów informatycznych w sądach powszechnych Sąd Apelacyjny we Wrocławiu ul. Energetyczna 4 53-330 Wrocław Wrocław, dnia 5 października 2011 r. Standardy sporządzania transkrypcji i zapoznawania się z treścią transkrypcji Mając na uwadze zakres oraz treść ubiegłorocznej nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z treścią której zasadą jest utrwalanie przebiegu posiedzenia jawnego za pomocą urządzeń i środków technicznych umożliwiających rejestrację dźwięku albo obrazu i dźwięku, koniecznym jest uregulowanie zagadnień organizacyjnych, w tym zasad sporządzania i udostępniania, transkrypcji, która stanowi nową instytucją ukształtowaną na gruncie przepisów postępowania cywilnego, a jej celem jest zapewnienie funkcjonalnej i efektywnej pracy z zapisem. Transkrypcję należy sporządzać zgodnie z zasadami określonymi w Załączniku nr 1. Z oprogramowaniem służącym do sporządzania transkrypcji zostanie przekazana szczegółowa instrukcja jego obsługi oraz omówione zostaną przedstawione w Załączniku zasady wraz z przykładami. Transkrypcję udostępnia się uprawnionym lub upoważnionym podmiotom na następujących zasadach Od strony technicznej transkrypcja jest plikiem tekstowym uzupełnionym znacznikami czasowymi określającymi momenty wystąpienia danej części transkrypcji w nagraniu. Z chwilą zatwierdzenia poprawności transkrypcji przez Kierownika Zespołu Transkrybentów staje się ona załącznikiem do protokołu z posiedzenia jawnego. Transkrypcja w postaci dwóch plików (dokumentu tekstowego w formacie RTF oraz pliku zgodnego z programem ReCourtPlayer) zostaje zapisane w folderze odpowiadającym danemu posiedzeniu w miejscu składowania danych z systemu ReCourt. Zatwierdzona transkrypcja jest drukowana i umieszczana w aktach sprawy. Ponadto, jako część akt sądowych, transkrypcja powinna zostać umieszczona jako dokument w systemie repertoryjno-biurowym danego sądu. Ze względu na dualny charakter występowania transkrypcji zakłada się trzy modele jej udostępniania: 1. Dystrybucja transkrypcji w postaci wydruku papierowej. 2. Dystrybucja transkrypcji z protokołem w postaci elektronicznej. 3. Dystrybucja przy użyciu portalu. Poniżej przedstawiony zostanie każdy ze wspomnianych modeli. 1. Dystrybucja transkrypcji w formie papierowej Na wniosek uprawnionego podmiotu wydruk transkrypcji znajdujący się w aktach sprawy jest wydawany przez sekretariat właściwego wydziału na dotychczasowych zasadach i podlega opłacie kancelaryjnej zależnej od ilości stron. 2. Dystrybucja transkrypcji z protokołem w formie elektronicznej a. Udostępnianie nagrania z transkrypcją stronom postępowania W przypadku udostępniania protokołu, na podstawie którego została sporządzona transkrypcja, stronom postępowania lub ich reprezentantom konieczne jest zapisanie na informatycznym nośniku danych następujących plików: audio z danego posiedzenia, adnotacji publicznych, transkrypcji oraz programu ReCourtPlayer. Koszt wydania transkrypcji, w wysokości zgodnej z kosztem jednej strony odpisu akt, ponosi strona. b. Udostępnianie nagrania z transkrypcją sędziemu Udostępnianie protokołu, na podstawie którego została sporządzona transkrypcja, sędziemu wymaga zapisania na informatycznym nośniku danych następujących plików: wielokanałowego nagrania audiowizualnego z danego posiedzenia, adnotacji publicznych, transkrypcji oraz programu ReCourtPlayer. Powyższa różnica wynika z faktu, iż sędzia posiada uprawnienie do przeglądania nagrania audiowizualnego z możliwością odsłuchania poszczególnych kanałów audio. 3. Dystrybucja przy użyciu portalu Podążając za nowoczesnymi sposobami przetwarzania danych cyfrowych zakłada się możliwość dystrybucji transkrypcji z użyciem portali. Transkrypcja, jako część akt sądowych, reprezentowana jest w systemie repertoryjno-biurowym w formie dokumentu. Sąd dysponujący portalem ma możliwość udostępniania treści transkrypcji jak i samego protokołu przy użyciu wspomnianego systemu informatycznego. W ten sposób odpowiednio zweryfikowany użytkownik może bezpośrednio ze swojego komputera uzyskać dostęp do udostępnionych przez sąd danych. Przedstawione powyżej rozwiązanie pozwala zaoszczędzić czas pracowników sekretariatów oraz zwiększyć dostępność akt sądowych. ZAŁĄCZNIK NR 1 Zasady sporządzania transkrypcji 1. Transkrypcja musi być dosłowna i obejmować wszelkie utrwalone na nagraniu dźwięki: 1.1. Wszelkie [ns gg:mm:ss.mmm]. niesłyszalne elementy należy oznaczyć w następujący sposób: 1.2. Słowa niepewne lub niezrozumiałe należy zapisać w sposób dorozumiany (tzn. w taki sposób, w jaki został usłyszany) i oznaczyć stemplem czasowym: [? gg:mm:ss.mmm]. 1.3. Słowa o nieznanej pisowni należy zapisać fonetycznie i oznaczyć: [f gg:mm:ss.mmm]. 1.4. W przypadku, gdy osoba przerwie wypowiedź tzw. urwana myśl oznaczamy to przy wykorzystaniu wielokropka […]. 1.5. Należy oznaczyć również inne elementy głosowe: a) śmiech [śmiech gg:mm:ss.mmm] b) płacz [płacz gg:mm:ss.mmm] c) jąkanie [jąkanie gg:mm:ss.mmm] d) wzruszenie [wzruszenie gg:mm:ss.mmm] e) wzburzenie/ krzyk [wzburzenie/krzyk gg:mm:ss.mmm]. 1.6. W nawiasach kwadratowych należy zapisywać komentarze dotyczące zdarzeń niewerbalnych, gdy zaistniała jakaś nietypowa sytuacja np. [trzasnęły drzwi] [wyjście rozmówcy] [szarpanina] wraz z oznaczeniem czasu. 2. Każdą kolejną wypowiadającą się osobę należy zapisywać w kolejnym akapicie, wstawiając stemple czasowe z opisem osoby mówiącej: [Sąd gg.mm.ss.mmm] Treść wypowiedzi. [Pozwany gg.mm.ss.mmm] Treść wypowiedzi. [Powód gg.mm.ss.mmm] Treść wypowiedzi. [Pełnomocnik gg.mm.ss.mmm] Treść wypowiedzi. [Imię Nazwisko gg:mm:ss.mmm] W znacznikach należy podawać również imiona i nazwiska świadków czy stron, gdy będzie ich więcej, niż jedna osoba. W innym wypadku wystarczające jest podanie tylko funkcji: świadek, powód, pełnomocnik pozwanej, itd. 2.1. Gdy wypowiadający się jest znany (np. ze słuchu) lub przedstawiony, lub opisany w instrukcji, oznaczamy wypowiadającego się stemplem czasowym na początku akapitu. 2.2. Gdy nie wiadomo kto mówi oznaczamy płeć [M gg.mm.ss.mmm] jak mężczyzna i [K gg.mm.ss.mmm] jak kobieta. [M gg:mm:ss.mmm] = mężczyzna (gdy nie znamy imienia i / lub nazwiska oznaczamy płeć) [K gg:mm:ss.mmm] = kobieta (gdy nie znamy imienia i / lub nazwiska oznaczamy płeć) 3. Oznaczanie osób i nazw własnych. 3.1. Nazwy własne imiona nazwiska piszemy z dużej litery. 3.2. Jeżeli nazwa jest niezrozumiała i nie znana piszemy ją fonetycznie i wstawiamy obok znak zapytania w nawiasie. 3.3. Jeśli słychać fragment słowa należy zapisać ten fragment. 4. Pisownia: 4.1. Skróty wypowiadane literowo, które są nazwami własnymi oryginalnymi należy je zapisywać w sposób powszechnie przyjęty (przy użyciu przypisanych im skrótów); 4.2. Nazwy własne i skróty odmieniane należy zapisywać w sposób w jaki zostały wypowiedziane, nie wolno stosować skrótów. 4.3. Jeżeli pisownia nie jest znana to stosujemy zapis fonetyczny przy wykorzystaniu przypisanego znacznika. 4.4. Liczebniki (w datach, nazwach wydziałów, etc.) należy zapisywać słownie. 4.5. Interpunkcja: a) przecinek występuje bezpośrednio po słowie, a po przecinku musi być spacja; b) spacja występuje zarówno przed jak i po myślniku; c) zdanie zaczyna się od dużej litery, a kończy kropką. 4.6. transkrypcja odzwierciedla wszystkie błędy językowe, powtórzenia, oryginalną wymową oraz pozostałe elementy głosowe. 5. Wizualna strona transkrypcji. 5.1. Tekst musi być napisany zgodnie z regułami formatowania dokumentów tekstowych. 5.2. W tekście nie może być podwójnych spacji, przecinków, kropek i innych niepotrzebnych znaków. 5.3. Słowa zawsze muszą być oddzielane spacjami.