Wolność zgromadzeń - Program Spraw Precedensowych

Wolność zgromadzeń - Program Spraw Precedensowych
środa, 01 sierpnia 2007 14:04
Wolność zgromadzeń
Zakaz Parady Równości w 2005 r. Sprawa Parady Równości była opisywana i szeroko komentowana w mediach. Dnia 10 maja
2005 r. Fundacja Równości złożyła wniosek o organizację Parady Równości, mającej być
demonstracją na rzecz równości grup dyskryminowanych, szczególnie mniejszości
seksualnych. Prezydent m.st. Warszawy Lech Kaczyński, zgodnie ze swoimi wcześniejszymi
zapowiedziami wydał decyzję odmawiającą zezwolenia na zajęcie pasa ruchu drogowego (na
podstawie Prawa o Ruchu Drogowym). W związku z powyższym, organizatorzy Parady
Równości złożyli wnioski o zorganizowanie 8 wieców. Prezydent m.st. Warszawy nie zgodził się
na zorganizowanie 6 z planowanych wieców. Dnia 11 czerwca 2005 r. odbyła się nielegalna
Parada Równości, która stała się aktem :obywatelskiego nieposłuszeństwa". Decyzje
Prezydenta m.st. Warszawy zostały uchylone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze oraz
przez Wojewodę Mazowieckiego, jednakże nie rozstrzygały kwestii czy doszło do naruszenia
praw jednostki. Prawnicy z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka przygotowali skargę do ETPCz
na naruszenie przez Polskę art. 11 (wolność zgromadzania się), 13 (prawo do skutecznego
środka odwoławczego) oraz 14 (zakaz dyskryminacji) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Skarga została złożona dnia 16 grudnia 2005 r. skarga do Trybunału została złożona 16 grudnia
2005 r. przez Fundację Równości oraz przez organizatorów 5 wieców związanych z Paradą
Równości: Tomasza Bączkowskiego, Roberta Biedronia, Ingę Kostrzewę, Krzysztofa
Kliszczyńskiego oraz Tomasza Szypułę. Skarżący nie wystąpili o zadośćuczynienie za
poniesioną stratę, ponieważ udało im się ostatecznie zorganizować zgromadzenie, choć było
ono nielegalne. Poprzez złożenie skargi chcieli podkreślić, iż żaden obywatel w
demokratycznym państwie nie powinien być zmuszany w wyniku działań polityków do
odwoływania sie do aktów obywatelskiego nieposłuszeństwa.
-
Rząd RP odwoła się od wyroku ETPC w sprawie Parady Równości 2005
Tłumaczenie wyroku Trybunału w Strasburgu w sprawie zakazu Parady Równości
Wyrok Trybunału w Strasburgu w sprawie Parady Równości 2005
Decyzja o dopuszczalności w sprawie zakazu Parady Równości
Trybunał w Strasburgu będzie orzekał o zakazie Parady Równości 2005 w Warszawie
Rząd RP przedstawił obserwacje w sprawie zakazu Parady Równości 2005 w
Warszawie
- Skarga do Trybunału w Strasburgu dotycząca zakazu Parady Równości - zarejestrowana
-
ONZ domaga się wyjaśnień w sprawie Parady Równości oraz Marszu Równości
1/3
Wolność zgromadzeń - Program Spraw Precedensowych
środa, 01 sierpnia 2007 14:04
Dariusz Szwed
Problem legalności zgromadzeń spontanicznych Dariuszowi Szwedowi postawiono zarzuty przewodniczenia i organizacji nielegalnego
zgromadzenia (art. 52 par 1 k.w). Był on organizatorem dwóch spontanicznych manifestacji w
dniu 10 lutego 2007 r. w związku z "obroną doliny rzeki Rospudy". Manifestacje zorganizowano
po tym jak wieczorem dnia poprzedzającego D. Szwed dowiedział się o nieoficjalnej wizycie
przewodniczącego Komisji Europejskiej w Polsce. Pierwsza manifestacja odbyła sie na drodze
wjazdowej do Ministerstwa Środowiska o godzinie 12.00 i zgromadziła około 200 osób - nie
blokowała ona drogi publicznej i ruchu. Druga manifestacja odbyła się na chodniku przez
Pałacem Prezydenckim i zgromadziła również ok. 200 osób. Tym razem manifestacja nie
blokowała wjazdu do Pałacu. Po tej manifestacji funkcjonariusz policji spisał dane D. Szweda.
Policja jednak wykazywała się profesjonalizmem dbając o spokój manifestacji i ochraniając
demonstrujących. Na przesłuchaniu policja postanowiła skierować sprawę do sądu grodzkiego.
Gromadzenie się osób w celu zaprotestowania „na gorąco" czy zajęcia określonego
stanowiska w związku z danym wydarzeniem ze sfery społecznej czy politycznej (np. reakcja na
oświadczenie polityka, niespodziewaną wizytę zagranicznego gościa, uchwalenie ustawy)
nazywa się w literaturze przedmiotu „spontanicznym zgromadzeniem". Prawo o
Zgromadzeniach nie zna kategorii "zgromadzeń spontanicznych", a dla każdego zgrupowania
powyżej 15 osób przewiduje obowiązek uprzedniego zawiadomienia organu gminy. Brak
szczegółowej regulacji w związku z obowiązywaniem art. 52 § 1 pkt 2 Kodeksu Wykroczeń
wprowadzającym karę aresztu, grzywny lub ograniczenia wolności za zwołanie lub
przewodniczenie zgromadzeniu bez wymaganego zawiadomienia, stanowi realne ograniczenie
konstytucyjnej wolności zgromadzeń. PSP podjęła się monitorowania sprawy Dariusza Szweda
i zamierza udzielić mu stosownej pomocy prawnej. Chcemy także przygotować projekt
nowelizacji Prawa o zgromadzeniach wprowadzającą instytucję "spontanicznych zgromadzeń".
- Uzasadnienie wyroku TK w sprawie zgromadzeń spontanicznych
- Wyrok TK w sprawie zgromadzeń spontanicznych
- PAP: Sąd do TK - czy karalność spontanicznych zgromadzeń jest legalna
Rzecznik Praw Obywatelskich o zgromadzeniach spontanicznych
Sprawa Dariusza Szweda - wniesienie sprzeciwu od wyroku
Wyrok w sprawie Dariusza Szweda
Rzecznik Praw Obywatelskich będzie współpracował z PSP w sprawie Dariusza
Szweda
- Wyrok w sprawie zgromadzeń spontanicznych
- Brak odpowiedzialności za organizacje zgromadzenia spontanicznego – Dariusz Szwed
uniewinniony
- Wyrok w sprawie Dariusza Sz.
2/3
Wolność zgromadzeń - Program Spraw Precedensowych
środa, 01 sierpnia 2007 14:04
Masa Krytyczna
Prawo do korzystania z wolności zgromadzeń
29 października 2009 r. Prezydent Poznania zakazał przeprowadzenia w dniu 30 października
2009 r. zgromadzenia publicznego pt. „Poznańska Masa Krytyczna”, które miało na celu
wyrażenie protestu wobec dyskryminacji, w związku z Międzynarodowym Dniem Tolerancji
UNESCO. Prezydent Poznania uznał, iż przejazd rowerowy ulicami Poznania będący częścią
tej imprezy, nie mógł zostać uznany za zgromadzenie, a zatem organizatorzy musieli uzyskać
na niego osobną zgodę. Organizatorzy „Poznańskiej Masy Krytycznej” odwołali się od zakazu,
jednakże dopiero w dniu 5 listopada 2009 r., czyli sześć dni po terminie zgromadzenia,
Wojewoda Wielkopolski uchylił zakaz i umorzył postępowanie. Organizatorzy złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, w której
podnoszą między innymi naruszenie art. 57 oraz art. 78 Konstytucji. W ich ocenie Wojewoda
Wielkopolski nie wydając decyzji przed terminem rozpoczęcia „Poznańskiej Masy Krytycznej”
naruszył ich prawo do korzystania z wolności zgromadzeń. Organizatorzy w skardze sugerują
zwrócenie się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu do Trybunału
Konstytucyjnego z pytaniem o zgodność z Konstytucją RP przepisów regulujących ramy
czasowe zwoływania zgromadzeń. Obecnie Prawo o zgromadzeniach stanowi, że organizator
ma obowiązek złożenia zawiadomienia o planowanym zgromadzeniu między 30 a 3 dniem
przed datą planowanego zgromadzenia. Decyzję o zakazie zwołania zgromadzenia doręcza
się organizatorowi w terminie 3 dni od dnia zawiadomienia, ale nie później niż na 24 godziny
przed planowanym terminem rozpoczęcia zgromadzenia. Wojewoda doręcza organizatorowi
decyzję w terminie 3 dni od dnia otrzymania odwołania. Zasadniczy problem polega na tym, iż
Prawo o zgromadzeniach nie nakazuje Wojewodzie, by ten wydał decyzję w przedmiocie
odwołania od zakazu, przed datą zgromadzenia. Przy okazji niniejszej sprawy warto wskazać również na kwestię niewykonania przez polskie
władze wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 3 maja 2007 r. w sprawie
Bączkowski i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 1543/05). W wyroku tym Trybunał Strasburski w
szczególny sposób podkreślił, iż po stronie władz państwowych istnieje obowiązek
zapewnienia organizatorowi zgromadzenia, możliwości uzyskania odwołania od zakazu
zgromadzenia przed datą planowanego zgromadzenia.
Sprawa objęta jest Programem Spraw Precedensowych Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka,
a Poznańską Masę Krytyczną reprezentuje pro bono adw. Konrad Nowak z kancelarii Chajec,
Don-Siemion, Żyto Kancelaria Prawna.
-
Rozprawa przed WSA w Poznaniu w sprawie Poznańskiej Masy Krytycznej
Złożenie skargi kasacyjnej w sprawie Poznańskiej Masy Krytycznej
Joomla SEF URLs by Artio
3/3