Tak! On jest Królem!

Tak! On jest Królem!
Scenariusz i teksty:
Adam Szafraniec
Baśniowa Kapela
Redakcja:
Ewa Bednarska-Gryniewicz
Copyrigt by Adam Szafraniec, 2008
Akt I
Występują:
Narrator, Maria, Józef, Diabeł, Pasterze, Psy Pasterskie, Publiczność.
Na scenie panuje półmrok. Brak światła symbolizuje rzeczywistość przed
narodzeniem Jezusa. Pierwsze sceny przedstawienia rozgrywają się poza sceną,
wśród publiczności, która gra rolę mieszkańców Betlejem.
Gwarna ulica Betlejem, w tym tumulcie rozlega się głos urzędnika, a także głosy
Józefa i Marii (ta scena nagrana i odtworzona z CD):
CD nr 1(gwar i rozmowa z urzędnikiem, spis ludności)
– Józef z Galilei, z miasta Nazaret, z domu Dawida...
– Zapisałem, kto następny?
Narrator:
Zapadł wieczór. Maria czuła, że niebawem nadejdzie dla niej
czas rozwiązania. Razem z Józefem poszukiwali miejsca, gdzie
mogłoby się narodzić Święte Dziecię.
CD nr 2 (pukanie i odpowiedź gospodarza, efekty)
Maria i Józef nadchodzą z tyłu sali, zbliżają się do publiczności i pukają do serc ludzi
(dosłownie!), lecz oni są obojętni. Na scenę wbiega Diabeł i zbiegając w stronę
publiczności, krzyczy:
Jak diabeł podpowie,
wyjdzie ci na zdrowie
Ajajaj, nie otwieraj
nie otwieraj
nie otwieraj
nie otwieraj!
CD nr 3
Piosenka:
Szukają
Puk, puk, puk
pukają
puk, puk, puk
szukają
nie ma miejsca
dla Jezusa.
Wszystkie drzwi zamknięte
Dzieciąteczko Święte
gdzieś pod sercem mamy
jeszcze śpi.
Wszystkie drzwi zamknięte
Dzieciąteczko Święte
Gdzieś pod sercem mamy
budzi się
nie wie, że...
Puk, puk, puk
pukają
puk, puk, puk
szukają
ale drzwi nie otwiera nikt.
Gwiżdże wiatr, na dworze zawierucha — efekty nagrane na CD tworzą tło dialogu:
CD nr 4 (efekty)
Józef:
Mario, nasz los nikogo nie obchodzi.
Maria:
Wiem... Józefie, czuję, że nadchodzi czas narodzin.
Józef:
Spójrz, tam za miastem, nad górami, widzę gwiazdę. Kręci się,
kręci, wiruje.
Maria:
Może drogę nam wskazuje?
Józef:
Pójdźmy w tamtą stronę.
Maria:
Boże, oby tam było miejsce nam przeznaczone.
Akcja przenosi się na scenę. Maria i Józef wchodzą na scenę i zajmują miejsce za
zasłoną, która maskuje stajenkę.
Diabeł:
Kłopot z głowy. Nie ma mowy, nie uchowa się za miastem.
Może zadzwonię do piekła, nim zasnę?
Diabeł rozmawia przez telefon, który ma wyglądać zabawnie, może być zrobiony np.
z banana, z ogórka, może z kawałka drzewa lub sztucznej kości.
Szefie, szykuj premię. Ludzkie plemię nie przyjęło Dzieciątka...
Tak, wystarczy dziesiątka, może chociaż piątka... Pięć małych
srebrników.., szefie!
Diabeł, rozmawiając, schodzi ze sceny. Po chwili słychać jego ziewanie, a następnie
chrapanie.
Wiersz dla dziecka przebranego za mędrca (okulary, w ręku księga):
Boi się Boga
Diabeł jest wszędzie
po cichu się skrada
namawia do złego
kusi, podpowiada.
Boi się Boga
i święconej wody
nie ma władzy nad człowiekiem
jeśli ten nie wyrazi zgody.
Nie nazywaj go lepiej diabełkiem
ale diabłem
żeby przypadkiem nie myślał
że jest naszym skarbem!
W tle muzyka kołysanki. Scena, chwilowo pusta, po chwili się wypełnia.
Narrator:
Maria i Józef błądzili wokół Betlejem, aż wreszcie znaleźli
ubogą stajenkę. Nie była pałacem ani miejscem godnym Syna
Bożego, ale była przytulna i ciepła. Zamiast wygodnego łoża
stał tam żłobek, a za pościel służyło sianko.
Na scenę wchodzą pasterze, słychać beczenie owiec, szczekanie psa i dialogi. Jeśli
przedstawienie jest przygotowywane z rozmachem, bierze w nim udział duża grupa
dzieci i warunki sceniczne na to pozwalają, mogą wystąpić maluchy przebrane za
owce, a nawet za owczarki.
Pasterz Pierwszy:
Pieski, pilnujcie owieczek, bo wiecie, że wilki grasują i
kombinują.
Pies Pasterski:
Tak jest! Tak jest, pasterzu!
Pasterz Drugi:
Zmówmy po pacierzu i połóżmy się do snu.
Pasterze zasypiają wokół sceny. Owce stoją w grupie i od czasu do czasu cicho
beczą aż do momentu, gdy narrator zacznie swoją kwestię. Ta scena uśpienia trwa
około 15–20 sekund.
Narrator:
Ludzie pogrążyli się we śnie. Wiatr ucichł. Nastała wielka cisza,
świat wstrzymał oddech, aż nagle...
Płacz dziecka.
CD nr 5 (płacz dziecka)
Akt II
Występują: Aniołowie, Pasterze, Dzieci, Diabeł, Publiczność
CD nr 6 (odgłosy stajenki podniosła muzyka, dzwony)
Słychać płacz Dzieciątka, jednak stajenka jest nadal zasłonięta. Rozbłyskują światła.
Równocześnie rozlega się podniosła muzyka, a po chwili na scenie pojawiają się
Aniołowie, którzy tańczą i śpiewają a cappella („Gloria in excelsis Deo” — nagrany
na płycie podkład wokalny dwu- lub trzygłosowy).
Na środek sceny wbiegają Aniołowie. Słychać radosne rozmowy:
CD nr 7 (a capella „Gloria in excelsis Deo”)
— Narodził się Jezus! Boży Syn!
— Chwalmy Go, chwalmy!
— Śpiewajmy psalmy!
— Tańczmy i grajmy!
Jeden z Aniołów wychodzi przed publiczność i woła donośnie:
Ludzie! Czemu śpicie?
Bóg nam się narodził!
Nie wierzycie?
Anioł woła w stronę publiczności tak długo, aż ta odpowie chórem:
Wierzymy!
Anioł do Pasterzy:
Pastuszkowie! Pastuszkowie!
Czemu jeszcze śpicie?
W stajence, w Betlejem
Narodził się Jezus
Wasz Pan i Zbawiciel!
Pasterze budzą się i wstają, owce zaczynają głośniej beczeć, psy szczekają wesoło
(dzieci naśladują głosy zwierząt). Rozlega się gwar, pasterze padają sobie w objęcia.
Aniołowie tańcząc, wołają:
Ruszajmy dalej
By oznajmić światu
Radosną nowinę!
Aniołowie zbiegają ze sceny. Wbiega Diabeł i skacząc, krzycząc:
Co tu się dzieje? Co tu się dzieje?
Pasterze:
— Pasterze! Zabierajmy owce!
— Biegnijmy do Betlejem!
CD nr 8
Do stajenki!
Do stajenki, do stajenki
Gdzie leży Maleńki
Do stajenki, do stajenki
Gdzie maleńki Jezus.
(2x)
Refren:
Kózki, owieczki
Dzwonki, dzwoneczki
Chwalą z Aniołami
Pana nad panami
Chwalą z Aniołami
Pana nad panami.
Do Betlejem, do Betlejem
Gdzie niebo jaśnieje
Do Betlejem, do Betlejem
Gdzie maleńki Jezus.
(2x)
Refren:
Kózki, owieczki... itd.
Pasterze na tle czwartej zwrotki tańczą na modłę żydowską, po czym schodzą ze
sceny. Wchodzą dzieci, które bawią się beztrosko. Nagle pojawia się Anioł i woła:
Dzieci! Dzieci! Tej nocy, narodził się Jezus, o którym mówili
prorocy! Gość oczekiwany i przepowiadany!
Dzieci padają sobie w objęcia, śmiejąc się i radośnie hałasując.
Anioł:
Przestańcie hałasować!
Dziecko:
To nas tam zaprowadź!
Anioł:
Rodziców ze sobą zabierzcie...
Dziecko:
Mamo! Tato! Śpieszcie się! Śpieszcie!
Dwoje, troje dzieci biegnie do rodziców, wciąga ich na scenę i razem śpiewają oraz
tańczą... Przy ostatnich dźwiękach kolędy schodzą ze sceny, śpiewając:
CD nr 9
Powitajmy Go
Jezus, Jezus malusieńki
chodźmy wszyscy do stajenki
Powitajmy Go.
On jest Panem
jest miłością
wielkim darem
i radością
Powitajmy Go. (całość 2x)
Diabeł:
O jejku, ajajaj! Jaki głupi kraj! Czarcie kochany! Jestem
przegrany! Jestem przegrany! Czarcie jedyny, nie poczuwam
się do winy! Trudziłem się nadaremnie! On jest mocniejszy ode
mnie!
Diabeł się przewraca, wierzga nogami, po czym wstaje i ucieka z wrzaskiem.