Sedno numer 1 - Szkoła Podstawowa nr 3 w Działdowie

Numer 1/2015
Od Redakcji: Oddajemy dzisiaj w wasze ręcę pierwszy pełny numer naszego
miesięcznika. Mamy nadzieję, że nasza gazetka przypadnie Wam do gustu i będziecie
chętnie odwiedzać stronę www.sp3dzialdowo.pl . Tam znajdziecie nasze aktualne jak i
archiwalne wydania gazetki. Zapraszamy.
Redakcja
Tradycje Bożonarodzeniowe :
 12 potraw wigilijnych
 miejsce dla nieznajomego wędrowca,
 sianko pod obrusem,
 wspólne kolędowanie z rodziną,
 dzielenie się opłatkiem,
 rozpoczynanie Wigilii wraz z pierwszą gwiazdką
N.Kamińska , O.Zembrzuska
Betlejemskie Światło Pokoju to coroczna skautowa i harcerska akcja przekazywania
przed Świętami Bożego Narodzenia symbolicznego ognia, zapalonego w Grocie
Narodzenia Chrystusa w Betlejem.
Betlejemskie Światło Pokoju jest symbolem ciepła, miłości, pokoju i nadziei - tradycyjnie
stawiane jest na wigilijnym stole.
Akcję zapoczątkowały w 1986 Austriackie Radio i Telewizja w Linzu, jako działanie
charytatywne na rzecz dzieci niepełnosprawnych i osób potrzebujących. Dzięki udziałowi
w niej skautów, akcja obejmuje prawie całą Europę. Światło co roku przywożone jest
z Betlejem do Wiednia, gdzie w katedrze przekazywane jest skautom z sąsiednich krajów.
Następnie sztafetą trafia do najdalszych zakątków kontynentu.
W Polsce akcję od 1991 roku prowadzą harcerze ze Związku Harcerstwa Polskiego, którzy
odbierają Betlejemskie Światło Pokoju od skautów słowackich na przejściu granicznym Łysa
Polana w Tatrach. Następnie, po uroczystej mszy świętej odprawianej w Kaplicy Betlejemskiego
Światła Pokoju, zlokalizowanej na terenie Schroniska Górskiego ZHP "Głodówka", Światło
trafia do wszystkich chorągwi, hufców i drużyn harcerskich, a za ich pośrednictwem do
mieszkańców miast i wsi. Betlejemskie Światło Pokoju z rąk harcerzy uroczyście przyjmuje
m.in.: prezydent RP, prezes Rady Ministrów, marszałek Sejmu i prymas Polski. Polscy
harcerze przekazują Betlejemskie Światło Pokoju również do wschodnich sąsiadów - do Rosji,
na Litwę, Białoruś, Ukrainę. Czasami na zachód Niemiec i na Północ Danii.
WYWIAD Z PANIĄ DANUTĄ CZECZOT
Dzień dobry. Nazywam się Karol Bejgiert i chciałbym zadać kilka pytań jako absolwentce SP3
Dzień dobry! Bardzo chętnie na nie odpowiem.
Jak Pani wspomina czas spędzony w naszej szkole , co utkwiło Pani najbardziej w
pamięci?
-Bardzo szkoda było mi opuszczać Szkołę Podstawową nr 2 , ponieważ uczyłam się tam 7 lat gdy w
pewnym momencie podzielono naszą klasę. Część została w 2-dwójce a część przeniosła się do nowo
wybudowanej Szkoły Podstawowej nr 3 w Działdowie. Otóż rozstanie się ze starą klasą było bardzo
przykre. Dlatego też w nowej szkole było się bardzo ciężko odnaleźć. Niedługo po tym okazało się że
nowa klasa była bardzo fajna , panowała w niej bardzo miła atmosfera. Po tylu latach nadal
pamiętam naszą starą salę lekcyjną , była to sala 210, naszym wychowawcą był pan Ruciński.
Żałowałam, że w naszej szkole nie było jeszcze sali gimnastycznej, wtedy też nie było tak kolorowo i
wf odbywał się na korytarzach ewentualnie na dworze.
Jakie przedmioty lubiła Pani najbardziej?
-Moim ulubionym przedmiotem w tym czasie był język polski, lubiłam także chemię i wf , ale nie
znosiłam plastyki , a to dlatego że nie zostałam obdarzona talentem do rysowania.
Których nauczycieli wspomina Pani ze szczególnym sentymentem ?
-Nauczycielką , która obdarzałam wielką sympatią i szacunkiem była pani od języka polskiego, pani
Krystyna Kamińska.
Czy w Pani szkolnym życiu było wydarzenie które pamięta Pani do dziś ?
-Lekcje religii odbywały się w salkach katechetycznych. Nieraz zdarzało się nam bardzo wolno
wracać do szkoły. Pamiętam raz poszłam z przyjaciółkami do koleżanki. Gdy my siedzieliśmy u niej to
pan Radomski, ówczesny wice-dyrektor, czekał na nas przed szkoła. Wtedy spóźniliśmy się bardzo
dużo na rosyjski, a ja z koleżankami wracałyśmy takie bardzo skruszone i przestraszone. Co fakt to
fakt wtedy pan Ruciński bardzo na nas nakrzyczał.
Jak wyglądała nasza szkoła do której Pani uczęszczała i jak bardzo ona się zmieniła.
-Szkoła była dopiero wybudowana jeśli dobrze pamiętam były to lata 80. Szkoła była bardzo
schludna ,panowała w niej bardzo miła atmosfera, ale nie było sali gimnastycznej. To wspominam
najgorzej kiedy patrzę na dzieci i widzę jakie szczęście im to sprawia żałuję, że gdy ja chodziłam do
szkoły nie było tej sali. Kiedyś były zupełnie inaczej rozmieszczone sale lekcyjne. W sali w której
odbywa się muzyka były prowadzone zajęcia z chemii. Jeszcze jak pamiętam najważniejszymi
elementami w klasie były ławki, tablica i miejsce na gazetkę. Nie było wtedy typowej klasy do muzyki
jak teraz, nie było także pianina. Muzykę mieliśmy w różnych salach. Jedyną pomocą była gitara na
której często grała pani Makarską. Na plastyce nauczyciel był bardzo wymagający a ja ,że nie
umiałam rysować to bardzo się stresowałam, to była moja jedyna 4 na świadectwie.
Bardzo serdecznie dziękuje za wywiad było mi bardzo miło rozmawiać z Panią
Do widzenia!
Do widzenia!
K.Bejgiert
NASZE ZAINTERESOWANIA
Jazda konna
Do sportów konnych, uznanych przez ,
zaliczamy:
ujeżdżenie
skoki przez przeszkody
wszechstronny konkurs konia
wierzchowego (WKKW)
powożenie
woltyżerkę
rajdy długodystansowe
reining
UJEŻDŻENIE
Celem ujeżdżenia jest harmonijny rozwój
naturalnych możliwości i zdolności konia
zrównoważonego, elastycznego, dobrze i
szybko reagującego na polecenia. Szkolenie
konia powinno prowadzić do doskonalenia
jego naturalnej równowagi, zachowania
elastyczności ruchów oraz wyrobienia
posłuszeństwa i chęci współpracy z jeźdźcem.
Koń i jeździec powinni reprezentować
wspólnie harmonię i elegancję, płynność
ruchów, spokój, równowagę i wzajemne
porozumienie. Wyszkolenie konia
ujeżdżeniowego wymaga cierpliwości,
wyczucia jego psychiki i wielu lat treningu.
SKOKI PRZEZ PRESZKODY
Podczas zawodów są sprawdzane
umiejętności, dokładność i wytrenowanie
konia skaczącego pod jeźdźcem. Konkurencja
polega na tym, że na parkurze ustawia się
kilka lub kilkanaście przeszkód, które koń wraz
ze swym jeźdźcem musi pokonać w określonej
kolejności i czasie, z jak najmniejszą liczbą
zrzutek i przypadków nieposłuszeństwa konia.
Za każdy błąd para koń i jeździec otrzymuje
punkty karne. Zwycięża ten, kto zgromadził
jak najmniejszą liczbę punktów karnych, a w
przypadku wyrównanego wyniku, ten kto
pokona tor w krótszym czasie. Istnieje wiele
rodzajów konkursów: w niektórych zwycięzcy
wyłaniani są w dogrywkach; są też konkursy
pozwalające na zbieranie punktów
bonifikacyjnych oraz takie, w których
priorytetowy jest czas przejazdu.
WKKW
Próba ujeżdżenia
Próba ujeżdżenia rozgrywana jest zgodnie z
zasadami konkursu ujeżdżenia
obowiązującego w danej klasie. Polega na
wykonaniu odpowiednich figur na tzw. dużym
czworoboku. Jeden do trzech sędziów ocenia
precyzję i elegancję wykonania figur (w skali
od 0-10), posłuszeństwo konia, jego sposób
poruszania się w stępie, kłusie i galopie, a
także dosiad i działanie pomocy jeźdźca
Próba terenowa
Próba terenowa, zwana krossem– bieg
rozgrywany w urozmaiconym terenie z
przeszkodami stałymi. Próba ta ma na celu
sprawdzenie szybkości, wytrzymałości i
możliwości skokowych konia. Długość trasy,
tempo jej pokonania i ilość przeszkód zależą
od klasy zawodów. Przeszkody dzielą się na
przeszkody terenowe pojedyncze, przeszkody
złożone z kilku członów lub przeszkody z
alternatywami (możliwe jest pokonanie
łatwiejszej przeszkody, lecz w dłuższym
czasie). Każdy skok jest oceniany przez
sędziów, a czas przebiegu jest mierzony.
Upadek jeźdźca lub konia powoduje
eliminację. Dawniej, próba terenowa składała
się z kilku części, były to m.in. "drogi i ścieżki".
Próba skoków przez przeszkody
Próba ta jest podobna do konkursów w
dyscyplinie skoków przez przeszkody, lecz jej
celem jest zdobycie punktów mających wpływ
na wynik całych zawodów. Rodzaj toru i
wysokość przeszkód zależą od klasy zawodów.
Zrzutki na przeszkodach karane są punktami
karnymi, lecz szybszy czas przebiegu nie jest
istotny, pod warunkiem, że nie zostanie
przekroczona norma. Konkurs na parkurze jest
sprawdzianem kondycji konia po próbie
wytrzymałości.
W tekście powyżej podała trzy dyscypliny
olimpijskie w jeździe konnej. Mam nadzieję, że
ktoś dotarł do końca i mniej więcej zrozumiał
o co chodzi.
K.Piotrowska
OKIEM NASZEGO REPORTERA
W listopadzie została oddana do użytku winda w naszej szkole.
Pamiętaj o przestrzeganiu zasad korzystania z tego urządzenia.
Dzieci ze świetlicy ( projekt Julia Siergiej z klasy IIIB ) przygotowały dla Was piękną graficzną
instrukcję korzystania z windy osobowej.
D. Wiśniewska
KRZYŻÓWKA
1
2
3
4
5
6
7
1.Okres oczekiwania na święta .....
2.Znajdziemy pod nią prezenty ......
3.Pierwsz ........
4.Przynosi prezent ...
5.Cienki paski które zawieszamy na choinkę.....
6.Kładziemy je pod obrusem......
7. ,,,,,, wigilijna ryba
Niech czas Świąt Bożego Narodzenia
będzie pełen atmosfery radości,
wytchnienia i zatrzymania
od codziennego pędu.
Życzymy, by Św. Mikołaj
przyniósł Wam i Nam wszystkim
najpiękniejsze prezenty
Życzymy wszystkim Dzieciom
i ich Rodzicom wszystkiego
najlepszego.
Wesołych Świąt !
Redakcja