Why Shanghai? - WPHI Szanghaj

Why Shanghai?
2015-12-22 09:11:35
2
Charakterystyka pozycji i kluczowych czynników budujących sukces Szanghaju.
Charakterystyka pozycji i kluczowych czynników budujących sukces Szanghaju.
Dlaczego wzmacnianie obecności polskich przedsiębiorstw
w Delcie Rzeki Jangcy ma istotne znaczenie?
Charakterystyka Szanghaju
Szanghaj to największe miasto w Chińskiej Republice Ludowej. Położone w Delcie Rzeki Jangcy jest jednym
spośród czterech miast wydzielonych. Szanghaj to także miasto najludniejsze (Chongqing - jako miasto
wydzielone ma większą populację jednak na znacznie większym obszarze). Szanghajska jednostka
administracyjna, liczona jako metropolia zamieszkiwana była w 2010 roku przez ponad 23 mln ludzi. Dynamika
wzrostu liczby ludności jest ogromna. W 2000 roku Szanghaj liczył niespełna 9 mln mieszkańców – w regionie
metropolitarnym ponad 16 mln. OECD i firma McKinsey szacują, że w perspektywie roku 2070 szanghajską
aglomeracje miejską będzie zamieszkiwało 54,5 mln ludzi, tworząc w ten sposób tzw. mega-miasto.
Obszar Delty Rzeki Jangcy jest najbardziej rozwiniętym gospodarczo regionem Chin. Rejon ten oryginalnie
obejmuje Szanghaj i 15 innych miast z prowincji Zhejiang i Jiangsu, natomiast na potrzeby tej publikacji obszar
Szanghaju i dwóch wspomnianych prowincji traktowany jest łącznie (w skład obszaru Delty Rzeki Jangcy
niektórzy autorzy dołączają część prowincji Anhui – tworząc obszar w skład którego wchodzi 22 miasta). Pomimo,
że pod względem geograficznym obszar ten zajmuje tylko ok. 2% powierzchni Chin, to jego udział w tworzeniu
PKB według danych Investment Promotion Agency of Ministry of Commerce (CIPA) wynosi od 2003 roku od 20 do
23%. W 2009 roku obszar ten miał udział w tworzeniu PKB Chin na poziomie 21,4%. A ponad 30% wszystkich
inwestycji zagranicznych w Chinach, zostało ulokowanych na terenach Delty Rzeki Jangcy.
Według the National Bureau of Statistics (NBS) Chiny osiągneły w 2011 roku wzrost gospodaczy na poziomie 9.2
% (PKB Chin - 47.16 bln RMB (7.26 bln USD). Wg. Szanghajskiego Biura Statystycznego w 2011 całkowite
szanghajskie PKB wzrosło do 1,92 bln RMB (297 mld USD), z dochodem na mieszkańca w wysokości 82.560 RMB
(12.784 USD). The Economist na początku 2011 roku przyrównując PKB chińskich prowincji do innych państw, za
ekwiwalent Szanghaju przyjął Finlandię (dla prowincji Zhejiang była to Austria, a dla Jiangsu – Szwajcaria). Wzrost
gospodarczy w Szanghaju w 2011 wyniósł 8,2%. Szanghaj jest dla chińskiej gospodarki niczym wyjątkowy
kamień szlachetny. Miasto, często nazywane jest vertical city – miastem drapaczy chmur i miastem wysokiego
realnego wzrostu. Wskaźniki rozwoju gospodarczego znajdują także odzwierciedlenie w poziomie życia ludności.
HDI (Human Development Index) dla Szanghaju w 2008 roku był bardzo wysoki, wyniósł 0,908 (najwyższy w
Chinach kontynentalnych). Dla porównania HDI za rok 2011 dla Chin jako całości wyniósł 0,687 (poziom średni –
101 pozycja na świecie). Co pokazuje, iż Szanghaj jest siłą stymulującą rozwój i jednoczesnym wzorcem
odniesienia dla innych prowincji.
Szanghaj jest największym chińskim ośrodkiem gospodarczym, finansowym i komunikacyjnym. W mieście działa
3
giełda papierów wartościowych, giełdy towarowe, wielkie chińskie i światowe banki. Mimo, iż w Chinach mówi
się, że władza i pieniądze są w Pekinie, to łatwo dostrzec silne powiązania między stolicą a Szanghajem (duża
część decydentów zdobywała doświadczenie w Szanghaju) i tutaj mieszczą się centra finansowe, tutaj „robi” się
pieniądze i je wydaje. W rejonie Szanghaju wysoko rozwinięty jest przemysł maszynowy, metalowy, chemiczny,
środków transportu, elektroniczny, poligraficzny, włókienniczy, spożywczy, obuwniczy i wysokich technologii. W
mieście ciągle rozbudowywana jest sieć metra z obecnie funkcjonującymi 11 liniami, a także funkcjonuje linia
kolei magnetycznej Maglev. Szanghaj jest ciągle rozwijającym się wielki węzłem komunikacyjnym (porty lotnicze
Szanghaj-Hongqiao, Szanghaj-Pudong, Szybka Kolej Jinhu - CRH (China Railway High-speed) łącząca Shanghai z
Pekinem i miastami na południu. Według zestawienia przygotowywanego przez Marine Insight News Szanghaj
jest największym kontenerowym portem morskim na świecie (od 2010), a także największym portem pod
względem tonażu (od 2005). Przeładunek kontenerów wzrósł do poziomu 29,05 mln TEUs (TEU-Twenty-foot
Equivalent Units). Port Szanghajski jest portem morskim jak i rzecznym. Jest on źródłem wielkiej aktywności
ekonomicznej w Delcie Rzeki Jangcy, ma on także swój znaczący udział w rozwoju takich regionów jak Zhejiang,
Jiangsu i Henan.
Źródła sukcesu
Siła napędowa dzięki której Szanghaj tak szybko się rozwija ma kilka składowych. Edukacja jest jedną z nich.
Blisko 30% pracowników to absolwenci uczelni wyższych. Każdego roku przynajmniej 100.000 absolwentów z 60
wyższych uczelni wchodzi na rynek pracy. Obcokrajowcy pracujący w Szanghaju mają także duży udział w jego
sukcesie. Miasto corocznie przyciąga zagranicznych studentów i pracowników. Obecne szacunki podają, że
zagraniczni pracownicy stanowią znaczący odsetek spośród 500.000 zagranicznych rezydentów. To najbardziej
niechińskie z chińskich miast, w naturalny sposób jest magnesem przyciągającym także bezpośrednie
zagraniczne inwestycje (FDI). Lokalizacja miasta jest kolejną składową sukcesu Szanghaju. Położenie w sercu
ekonomicznego klastra w delcie rzeki Jangcy stymuluje ekonomiczny rozwój miasta.
Historia i kultura to kolejne z czynników kształtujących pozycję Szanghaju w kraju i regionie. Wielowiekowa
tradycja handlu międzynarodowego, otwarcie na świat, długoterminowe cele zakładające dynamiczny rozwój
gospodarczy, sprawiają że Szanghaj w pełni zasługuje na miano „Paryża Wschodu” czy „Królowej Orientu”, w
którym obcokrajowcy czują się bardzo dobrze.
Zaplecze w postaci bogatej historii kultury i wyedukowanych kadr, znajduje zagospodarowanie w średnio- i
długoterminowych planach rozwoju kraju. Plany rozwoju gospodarczym Szanghaju odgrywają istotną rolę w
programie pięcioletnim kraju. Rządowy plan ustanowienia Szanghaju światowym centrum finansowym, a regionu
Delty Rzeki Jangcy centrum innowacji i Badań i Rozwoju (R&D- Research &Development), jest konsekwentnie, i
ze sporymi sukcesami realizowany przez władze aglomeracji.
W XII planie pięcioletnim (na lata 2011 – 2015) rząd chiński postawił na kontynuację wcześniej podjętych
programów, z większym uwzględnieniem rozwoju rodzimych technologii, jak też pobudzenia konsumpcji
wewnętrznej. Celem tego planu jest dalsze wyrównywanie, na ile to możliwe, dystrybucji bogactwa i rozwinięcie
rynku wewnętrznego. Studząc wzrost PKB, poprzez obniżanie stóp procentowych czy tzw. RRR – wskaźnika
wymaganych rezerw bankowych, i podejmując próbę zmiany charakterystyki gospodarki nastawianej na eksport
low-value added, Chińscy decydenci postawili na zwiększanie innowacyjności, inwestycje w R&D i rozwój sektora
usług. Głównymi zadaniami w perspektywie roku 2015 jest przyciągnięcie inwestycji w ramach sektora high-tech
(skutecznym wsparciem są tutaj limity eksportowe na metale ziem rzadkich i planowane stworzenie 2-3 firm
państwowych (NOEs), dzięki którym Chiny mogą uniknąć niekorzystnych rozstrzygnięć WTO w tej sprawie, co ma
skłonić zagraniczne podmioty do podjęcia produkcji w Chinach, a tym samym skłonić zachodnie firmy do
dzielenia się wiedzą z firmami chińskimi i transferu technologii); kolejnym zadaniem jest zmiana charakteru
rejonów wschodniego wybrzeża ze „światowej fabryki” na światowe centra badań, rozwoju i usług, w których
będzie miała miejsce finalna produkcja zaawansowanych technologicznie produktów. W planach tych Szanghaj
ma do odegrania kluczowa rolę. Zamiast „made in China” firmy chińskie mają tworzyć na świecie wizerunek
bardzo dobrych jakościowo produktów „made by China” i „designed by China”. Wschodnie Wybrzeże i Szanghaj
mają być liderem tych przemian. To poważna zmiana jakościowa i wizerunkowa istotna dla realizacji globalnych
4
aspiracji gospodarczych kraju.
W 2010 roku za „lokomotywę” wzrostu posłużyła miastu i aglomeracji organizacja Wystawy Światowej EXPO
2010. Organizowana pod hasłem „Lepsze Miasto, Lepsze Życie” (Better City, Better Life), targi expo dały miastu,
regionowi i całym Chinom coś co Chińczycy nazywają „dywidendą expo”. Władze i mieszkańcy wprost mówią o
długoterminowych korzyściach, które są pokłosiem wystawy światowej. W prasie i opracowaniach naukowych
powszechnie mówi się o osiągnięciu shibo xiaoying – efektu expo. Efekt ten jest niczym samospełniająca się
przepowiednia (czy też konsekwentnie realizowany plan), mająca zmienić oblicze Wschodniego Wybrzeża Chin.
Szanghaj ma być stymulatorem, poligonem i awangardą tych przemian. W trakcie Wystawy Światowej duży
sukces odniósł Polski Pawilon, a nasza obecność na Expo 2012 stworzyła bardzo dobry grunt dla dalszej
obecności Polski, polskich firm i produktów w Chinach a szczególnie Delcie Rzeki Jangcy.
Zdrowa rywalizacja z Hongkongiem i Deltą Rzeki Perłowej, też znajduje przełożenie w pozycji jaką miasto
Szanghaj odgrywa w gospodarce ChRL. Chińska Narodowa Komisja Rozwoju i Reform w marcu 2009 oznajmiła, iż
w perspektywie roku 2020 Szanghaj ma stać się międzynarodowym centrum finansowym, największym
światowym portem handlowym, a tym samym „być refleksem siły chińskiej gospodarki i statusu chińskiej waluty
w świecie”.
Wszystkie te składowe decydują o wzroście potencjału chińskiej gospodarki i jej rosnącej roli w globalnych
relacjach. Ich właściwe zagospodarowanie przekłada się na wzmocnienie silnych stron Szanghaju za które uznaje
się: wysoki poziom zaawansowanych technologicznie wyrobów, sprzyjający klimat inwestycyjny, wysoko
rozwiniętą infrastrukturę transportową, korzystne położenie geograficzne, wyedukowane kadry i społeczeństwo
chętnie przyswajające nowoczesne wzorce zachowań konsumpcyjnych i wpływające na „okolicę” . W efekcie
chińscy włodarze za sprawą przemyślanej i długofalowej polityki zmierzającej do przyciągania kapitału i wysokich
technologii, tworzenia systemów zachęt inwestycyjnych, wychwytywania „talentów” i inwestowania w młodych i
zdolnych ludzi, osiągają tzw. „efekt synergii” - a jednocześnie stopniowo minimalizują obawy zachodnich firm,
które wyraźnie dostrzegają wysiłki Chin w kierunku poprawy rozwiązań prawnych i ich egzekucji tak w zakresie
praw własności intelektualnej (Intelectual Property Rights - IPRs), jak i budowania bardziej sprzyjającego,
otwartego i lepiej skoordynowanego środowiska regulacyjnego. Stopniowo usuwane są liczne barier
administracyjne, co jest również efektem realizacji przez Chiny zobowiązań wynikających z faktu przystąpienia w
2001 roku do WTO (World Trade Organization). Chiny wobec coraz wyższych oczekiwań stawianych przed
zagranicznymi inwestorami, starają się dostosować przepisy prawne i ich implementacje do standardów
międzynarodowych, tym samym zwiększając poziom wykorzystania szans biznesowych.
Go Global – Go China
Realizując z sukcesami od 1978 roku program modernizacji gospodarki (open door policy), chiński rząd
przedstawił w 2001 roku strategię „go global” (zou chu qu), czyli politykę „wychodzenia” swoich przedsiębiorstw
na rynki światowe, połączoną ze zwiększoną współpracą firm chińskich z partnerami zagranicznymi na ich
własnych rynkach. Konsekwentna realizacja tej strategii sprawia, że firmy chińskie coraz aktywniej inwestują na
całym świecie, w tym w Europie Środkowej i Polsce, kumulując międzynarodowe doświadczenia i umacniając
pozycję chińskiej gospodarki na świecie. Chińskie firmy chętnie uczą się od zagranicznych partnerów i są otwarte
na współpracę. To stwarza korzystne warunki do nawiązywania kontaktów i wspólnego realizowania projektów.
Szanghaj jest idealnym miejscem do szukania inwestorów i pozyskiwania inwestycji. Projekty takie jak Go China,
zainicjowany w 2012 roku, są doskonałą odpowiedzią na działania Chińczyków i niejako wyjściem naprzeciw
partnerom biznesowym z Chin.
Czego potrzebują Chińczycy? Co możemy im zaoferować?
Chińska gospodarka ma ogromne zapotrzebowanie importowe związane z rosnącą produkcją na eksport, jak i na
rynek wewnętrzny. Najważniejszą grupę towarów stanowią: sprzęt elektroniczny, telekomunikacyjny i maszyny i
urządzenia elektryczne. Tradycyjne branże (np. tekstylia) odgrywają znacznie mniejszą rolę w tworzeniu PKB. Ze
względów strategicznych kluczowe znaczenie dla chińskiej gospodarki ma zabezpieczenie dostaw surowców i
5
półproduktów. Ogromny rynek wewnętrzny i uwarunkowania demograficzne sprawiają, że Chiny są jednym z
największych importerów produktów rolnych, żywności i przemysłu chemicznego. Dostawy surowców, maszyn i
urządzeń, surowców i półproduktów spożywczych, związków chemicznych będą w najbliższych latach w dalszym
ciągu dominować w strukturze polskiego eksportu. Wynika to przede wszystkim z potrzeb szybko rozwijającej się
chińskiej gospodarki. Zmiany jakościowe w ChRL (wzrost nacisku na rozwój nowoczesnych technologii), działania
administracji zmierzające do wzrostu konsumpcji – wszystko to tworzy nowe możliwości dla wzrostu sprzedaży
towarów rynkowych, bądź podjęcia współpracy technologicznej.
Obecnie Chiny są drugim największym rynkiem dóbr luksusowych. Chiny są bliskie wyprzedzenia Japonii jako
największego konsumenta dóbr luksusowych. W 2010 roku Chińczycy przeznaczyli na ten cel 13 mld USD.
Chiński rynek dóbr luksusowych jest coraz atrakcyjniejszy nie tylko dla producentów drogiej elektroniki
użytkowej, producentów samochodów, firm odzieżowych, ale także dla firm designerskich i biur projektowych.
Rynek chiński ze względu na zapotrzebowanie na nowoczesne technologie i rozwiązania teleinformatyczne i
programistyczne, jest doskonałym rynkiem dla firm z sektora ICT, firm programistycznych, grafików
komputerowych, firm dostarczających rozwiązania telekomunikacyjne, i świadczących szeroki usługi w tym
zakresie. Specjalistyczne oprogramowanie komputerowe, rozwiązania programistyczne, gry, zaawansowane
rozwiązania inżynieryjne są tym czego poszukuje rynek chiński. W zgodnej opinii ekspertów m.in. z firmy
McKinsey, już w roku 2015 Chiny będą stanowić 20% światowego rynku artykułów luksusowych, o wartości 27
miliardów USD. Shaun Rein, założyciel i szef China Market Research Group z Szanghaju, słusznie zauważa, iż
firmy oferujące na rynku chińskim dobra luksusowe nie mogą tylko oferować produktów, które kupuje finansowa
elita, powinni oferować głównie produkty dla osób młodszych, aspirujących do wyższego statusu materialnego.
Analitycy rynku chińskiego dostrzegają w najbliższych latach duże szanse dla producentów jachtów i samolotów
ultralekkich, jak i helikopterów (w 2013 roku najprawdopodobniej idąc śladem wyspy Hainan, zostaną otwarte
kolejne obszary dla lotnictwa cywilnego). Warte odnotowania, jest także, iż tkanka społeczna i biznesowa
budująca rynek Delty Rzeki Jangcy jest wzorem i punktem odniesienia dla mieszkańców innych prowincji. Wpływ
jaki Szanghaj, jego mieszkańcy i funkcjonujące w Szanghaju i okolicach firmy mają na społeczeństwo chińskie
jest bardzo wyraźny. Miasto jest „poligonem doświadczalnym” różnych rozwiązań gospodarczych jak i
społecznych. Wzorce i zachowania konsumpcyjne, które przyjmują się w Szanghaju, są w błyskawicznym tempie
uznawane za modę i rozprzestrzeniają się po całym kraju. Zagraniczne firmy w umiejętny sposób wykorzystują
ten mechanizm. Bazując na wieloletniej obecności obcokrajowców, otwartości miasta, mieszkańcach, którzy bez
uprzedzeń i z wielką otwartością adoptują nowe wzorce konsumpcyjne, zachodnie firmy z powodzeniem rozwijają
rynek usług, dóbr spożywczych, przemysł farmaceutyczny z powodzeniem rozszerzając także obecność na rynku
dóbr luksusowych, których promocja jest często powiązana z prezentacją dorobku kulturalnego kraju, z którego
pochodzą konkretne wyroby.
Mimo, spadających wskaźników wzrostu gospodarczego i światowego kryzysu gospodarczego, najważniejszym
czynnikiem, który kształtuje i będzie nadawał kształt chińskiej gospodarce jest ogromna i rosnąca rzesza
faktycznych i potencjalnych klientów, których wzorce konsumpcji kształtowane są przez zachodnie modele
kulturowe. Za „ciekawymi świata” i nowych możliwości firmami chińskimi, idą ciekawi świata ludzie. Chińczycy
coraz więcej inwestują w turystykę, zarówno w podróże zagraniczne, wewnątrz krajowe, jak i budowę
infrastruktury stymulującej napływ turystów. Chiński Państwowy Urząd Turystyki, szacuje, że w 2011 r. ogólna
wartość inwestycji związanych z rozwojem turystyki w Chinach wyniosła 423 mld USD. Większość z nich to
projekty wieloletnie. Inwestycje zakończone w ub.r. szacuje się na 33 mld dolarów. Obecnie nasila się trend
polegający na łączeniu inwestycji w turystykę z urbanizacją. Idea ta zawiera się w nowej koncepcji rozwoju
ekologicznych, nowoczesnych miast: „wygodne mieszkanie, łatwe zatrudnienie, dogodne podróżowanie”. Projekt
ten ma stworzyć dogodne warunki dla inwestycji w infrastrukturę związaną z obsługą wymagających, zamożnych
turystów, zwłaszcza na terenie Wschodnich Chin, w tym w Delcie Rzeki Jangcy.
Charakteryzując źródła sukcesu Szanghaju należy pamiętać, iż miasto zmaga się z wieloma problemami, co do
których powinni być świadomi polscy przedsiębiorcy. Chińskie problemy tworzą zarówno wyzwania, jak i szanse
będące obszarem potencjalnej współpracy. Za dziedziny, w których region szanghajski ma jeszcze dużo do
zrobienia uznawane są m.in. energetyka, ochrona środowiska naturalnego czy prawa własności intelektualnej.
6
Braki w dostawach energii elektrycznej, niedostateczna ochrona IPRs, czy przeinwestowanie w przemyśle
wytwórczym jest wyzwaniem przed którym stoi metropolia. Silne nastawienie proekologiczne i próby zmiany
wizerunku wiążą się z dużymi inwestycjami w sektor wysokich technologii i R&D. Współpraca krajów UE z
Chinami w zakresie zrównoważonego rozwoju dużych aglomeracji miejskich jest jednym z głównych tematów
współpracy na linii „Bruksela – Pekin” (drugim kluczowym tematem jest bezpieczeństwo energetyczne).
Branże przyszłościowe – wskazania dla polskich przedsiębiorców
Firma konsultingowa PwC w swoich analizach wskazuje, iż Szanghaj w perspektywie roku 2020 będzie
regionalnym centrum dla przemysłu farmaceutycznego, biotechnologicznego, chemicznego i opieki medycznej.
Wzrost klastra farmaceutycznego w Szanghaju sprawi, że pozycja i rola Szanghaju w przemyśle
farmaceutycznym będzie jedną z najwyższych w świecie, i najważniejsza w rejonie Azji. W ostatnich 5 latach
(2005-2010) Szanghaj przyciągnął bezpośrednie inwestycje zagraniczne (FDI) skierowane na rozwój sektora
farmaceutycznego w wysokości ponad 1 mld USD. W perspektywie roku 2040 pozycja Szanghaju będzie równa
pozycji Londynu, a Szanghaj będzie rywalizował o miano światowego centrum farmaceutycznego z Nowym
Jorkiem. Współpraca polskich firm biotechnologicznych w tym obszarze wydaje się bardzo perspektywiczna.
Konsekwentne, długofalowe i całościowe podejście polskich branży farmaceutycznej, wydaje się być w pełni
uzasadnione.
Podobnie w obszarze przemysł filmowego, rozrywkowego i usług związanych z obszarem kultury i rozrywki,
oczekuje się że Szanghaj zaraz po Mumbaju, będzie regionalnym centrum produkcji filmowych i telewizyjnych.
Szanghaj oprócz ambicji bycia chińskim i regionalnym centrum finansowym, w planach chińskich władz ma do
odegrania pierwszoplanową rolę jeśli chodzi o realizację projektu „zglobalizowania” chińskiej kultury. Szanghaj
ma być chińską stolicą XXI wieku - stolicą kulturalną i ekonomiczną. Dwa główne szanghajskie studia filmowe
Huayi Brothers Media Corp i the China Film Group, produkują ogromną liczbę filmów przy coraz większym udziale
zagranicznych producentów. Sukces sieci kinowych dostrzegany w ostatnich latach, pokazuje iż kompleksowy
rozwój infrastruktury dla przemysłu filmowego przyniesie jeszcze większe korzyści w przyszłości. Rejon
Szanghaju, odegra w najbliższych latach kluczową rolę w budowie Chinawood – chińskiego centrum filmowego, a
najlepszą ku temu przesłanką jest dynamiczny rozwój Światowego Studia Filmowego Hengdian.
W perspektywie średnioterminowej Nankin (stolica prowincji Jiangsu) i Szanghaj będą konsekwentnie rozwijały i
umacniały swoja silną pozycję w sektorze samochodowym. Rozwój przemysły samochodowego w okolicach
Szanghaju ma uczynić z niego główny chiński hub dla tej gałęzi przemysłu. Szczególnie rozwiązania konstrukcji
napędów samochodowych przyjazne dla środowiska będą miały priorytetowe znaczenie.
Dla przedsiębiorców szukających partnerów w Chinach, istotne znaczenie ma rozwój szanghajskiej branży
wystawienniczo – targowej. W mieście funkcjonuje parę obszarów wystawienniczych, największy z nich jest
nowoczesny kompleks Shanghai New International Exhibition Centre w dzielnicy Longyang, gdzie organizowane
są wiodące w świecie imprezy w takich branżach, jak motoryzacja, ochrona środowiska, przemysł spożywczy,
materiały budowlane, elektronika, części samochodowe, meble, usługi transportowe, przemysł maszynowy i
szereg innych. Coraz częstszym przedmiotem imprez wystawienniczych i międzynarodowych konferencji jest
problematyka nowoczesnych technologii i branże usługowe (sektor finansowy, turystyka, spedycja, transport,
usługi prawnicze i consultingowe, wsparcie sektora małych i średnich firm, nowoczesne projektowanie).
W Szanghaju polski biznes powinien być silnie obecny
W przypadku polskich eksporterów Szanghaj stanowi świetną „bazę wypadową” na rynek chiński jak i rynki
azjatyckie. Najważniejsze sektory rozwijające się w regionie, takie jak: energetyka, w tym energetyka
odnawialna, farmacja i biotechnologia, przemysł chemiczny, maszynowy, przemysł artykułów spożywczych,
usługi, sektor finansowy, elektronika, rynek oprogramowania i urządzeń telekomunikacyjnych, produkcja
7
maszyn, produkcja materiałów budowlanych czy tekstyliów, są obszarami w których polskie firmy mogą realnie
zaistnieć w obszarze Delty Rzeki Jangcy, tworząc solidne podstawy do dalszego rozwoju. Biorąc pod uwagę
tendencje rozwojowe na rynku chińskim, coraz więcej firm stanie przed koniecznością podjęcia decyzji o
zaangażowaniu inwestycyjnym. Sektor usług i branża turystyczna rozwijają się w sposób bardzo dynamiczny i są
przedmiotem zainteresowania zagranicznych firm, chcących oferować swe usługi w Chinach. Towary luksusowe,
biżuteria, usługi związane z propagowaniem nowoczesnego stylu życia i spędzaniem wolnego czasu są tymi
dobrami, na które zapotrzebowanie ciągle wzrasta.
Dla polskich firm korzystne jest wejście na rynek, który tworzy obszar Delty Rzeki Jangcy, gdyż taka obecność
może ułatwić dalszy rozwój i wejście na rynek tzw. second tier cities – wschodzących miast drugiej kategorii,
gdzie konkurencja ze strony firm pochodzących z najbardziej rozwiniętych gospodarczo krajów jest odpowiednio
niższa. Tereny i miasta te, leżą w prowincjach przylegających do Szanghaju. Potencjał tych miast, które w
ramach bieżącej działalności promocyjnej odwiedzają przedstawiciele WPHI Szanghaj, będą przedmiotem
kolejnych publikacji na łamach portalu „Go China”. Szacuje się̨, że import na tych terenach stanowi ok. 54%
importu Chin ogółem, a jego dynamika wynosi od 10 do 19% rocznie i będzie ciągle rosła. W Szanghaju
funkcjonuje coraz więcej instytucji wspierających działalność polskich firm. Poza Wydziałem Promocji Handlu i
Inwestycji Konsulatu Generalnego RP w tym mieście, w „Paryżu Orientu” ma swoje biuro oddział regionalny
Polskiej Agencji Informacji i Inwestycji Zagranicznych (PAIIZ), zlokalizowane jest tu także biuro (tzw. „home
office”) Polskiej Agencji Turystyki (POT). Rozszerzeniu polskich możliwości w zakresie sprzedaży artykułów
spożywczych służy funkcjonowanie stałej polskiej ekspozycji przetworzonych artykułów spożywczych w centrum
Xijiao w dzielnicy Szanghaju o nazwie Qingpu. W chińskiej aglomeracji działa szereg polskich firm (np. biuro
posiada tu KGHM - Lubin czy wrocławska „Selena”), obecnie polscy przedsiębiorcy (wywodzący się w większości
z regionu Delty Rzeki Jangcy) podjęli inicjatywę zarejestrowania Polskiej Izby Handlowej w Chinach.
Uwzględniając wszystkie powyższe prawidłowości nie ulega wątpliwości, iż obecność polskich firm, kapitału i
szerokiego otoczenia instytucji wspierających współpracę gospodarczą, jest niezbędna dla zaznaczenia polskiej
obecności w Chinach i naszych ambicji biznesowych. Obszar Delty Rzeki Jangcy ma niewątpliwie ogromny
potencjał rozwojowy, co widoczne jest w statystykach ostatniej dekady. Szanghaj jest sercem chińskiej
lokomotywy wzrostu, i chińskiej gospodarki. Z pewnością priorytetowym zadaniem, akcentowanym na łamach
portalu „Go China” i stojącym przed polską administracją a przede wszystkim firmami, jest konsekwentne,
wspólne, budowanie silnej pozycji i upowszechnianie polskiej marki na tym kluczowym obszarze ChRL
posiadającym globalne aspiracje i coraz większe możliwości ich realizacji. Na drodze „Go China”, Szanghaj i
region Delty Rzeki Jangcy powinny znaleźć istotne miejsce.
8