KURS: Jak rozumieć opinię poradni psychologiczno

Leśny szpital
Bajka dla dziecka, które boi się wizyty w szpitalu.
Robert Kownacki
Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma lasami żył sobie mały wilczek…
…Przepraszam. Pomyliłem się. Mały wilczek żył sobie całkiem niedawno. A tak w ogóle, to żyje
dalej, ale już nie jest wcale taki mały, bo teraz to ogromny, silny i mądry wilk. I wilczek ów nie żył za
siedmioma górami i za siedmioma lasami. Wyjrzyj przez okno. Co widzisz? Las? Drogę? Pole?
A może piękną łąkę, gdzie źdźbła trawy tańczą w rytm muzyki wiatru? Jeżeli przyjrzysz się uważnie,
może kiedyś go zobaczysz, kiedy przemyka gdzieś w oddali ze swoją wilczą rodziną. Chcę
Ci opowiedzieć historię wilczka. Usiądź więc wygodnie, przykryj się kocykiem i zamknij oczy.
Wyobraź sobie las. Całkiem podobny do tego, do którego chodzisz z mamą na spacer. A może jest
to ten sam las? W lesie tym żył sobie mały wilczek z mamą i tatą oraz mnóstwem braci i sióstr.
Wilczek był smutnym zwierzątkiem. Często chorował, był słaby, nie miał apetytu. Podczas gdy inne
wilczki biegały radosne, bawiąc się to w berka, to w chowanego, mały wilczek siedział w domu,
wyglądając przez okno, z nadzieją, że będzie mógł się pobawić wraz z kolegami. Tata wilk stwierdził,
że małego wilczka trzeba zabrać do szpitala. Martwił się o swoją pociechę. Mały wilczek był temu
przeciwny. Bał się iść do szpitala. Słyszał o tym miejscu bardzo wiele strasznych historii. Raz
od małej wiewiórki, która tam była, usłyszał, że w dziwnych okolicznościach zniknął niedźwiadek.
Drugim razem od kogoś innego, że pracujące tam lisice pielęgniarki są bardzo złe i nie lubią małych
zwierzątek, a w szczególności wilczków. Mama wilczka zawsze mówiła, by nie słuchał takich
opowieści, bo są one bardzo często kłamstwami. Trzeba się samemu przekonać, jak jest tam
naprawdę. Mały wilczek bardzo długo nad tym rozmyślał. Nawet słowa mamy nie dodały mu otuchy.
Ale wiedział również, że jeżeli nie pójdzie do leśnego szpitala, to dalej będzie chory i nie będzie się
mógł bawić z innymi zwierzątkami. W końcu wyjął swoją ulubioną piżamkę, wziął swoją ukochaną
zabawkę i powiedział rodzicom, że chce być taki, jak inne dzieci. Tata wilk się ucieszył, że jego syn
zrozumiał, iż szpital to jedyne miejsce, gdzie mogą mu pomóc. Po długiej wędrówce przez bór dotarli
w końcu do leśnego szpitala. To był bardzo duży dom i wilczek bał się, że się w nim zgubi, ale tata
Specjalistyczne Centrum Edukacji EDU- MACH
ul. Wyzwolenia 6/12; 06- 400 Ciechanów; faks: 23 673 52 66
e-mail: [email protected];
www.edumach.pl
www.problemywnauce.pl
natychmiast mu wytłumaczył, że wilki potrafią zawsze odnaleźć słuszną drogę. Jak się okazało, leśny
szpital nie był aż tak bardzo straszny. Było tam mnóstwo zwierzątek, małych i dużych. Równie
chorych, jak on, ale zwierzątka nie były wystraszone. Mały wilczek zdecydował, że on również nie
będzie się bał. W końcu jest wilkiem, a wilki są odważne. Szybko się zaprzyjaźnił z innymi
zwierzątkami. Pan lekarz, który był ogromnym niedźwiedziem powiedział wilczkowi, że niedługo
wyzdrowieje, ale będzie jeszcze musiał tutaj pobyć. Mały się tym nie przejmował. Miał dużo
przyjaciół, rodzina odwiedzała go bardzo często. Z dnia na dzień czuł się coraz lepiej. Nawet zaczął
biegać, dzięki czemu mógł się bawić w chowanego i w berka.
No, powoli trzeba iść spać. To już koniec bajeczki. Muszę Ci powiedzieć, że ostatnio widziałem
wilczka. Powiedział mi, że szpital nie jest taki straszny. A lekarze i pielęgniarki pomogli
mu wyzdrowieć. Po tym, jak wyszedł ze szpitala, mógł się bawić z innymi zwierzątkami. Dziś jest już
dorosłym wilkiem.
Utwór dedykowany jest dzieciom, u których lęk wywołują szpitale i personel medyczny. Dotyka
również kwestii separacji od rodziców i konieczności przebywania w obcym miejscu. Pokazuje, że lęk
jest uczuciem powszechnym, przeżywanym przez wiele osób (również te, które są dziś dorosłe
i dzielne) i nie należy się go wstydzić. W jego pokonywaniu prócz ważnych dla dziecka osób mogą
pomagać np. talizmany obniżające napięcie takie jak ulubiona maskotka, piżamka czy książeczka.
W redukcji lęku przed pobytem w szpitalu pomaga również wizualizacja jego efektu, jakim jest
wyzdrowienie i nieskrępowana zabawa.
Bajka ta może stanowić wsparcie również dla dzieci chorujących przewlekle.
Proponowane pytania pogłębiające:
- Czego bał się mały Wilczek?
- Czy ktoś z Was był kiedyś w szpitalu?
- Co nasz bohater mógł robić dzięki pobytowi w szpitalu?
- Co pomogło mu przetrwać trudne chwile?
Prace plastyczne
Dzieci mogą wykonać ilustracje dla bajki, np. namalować Małego Wilczka – bohatera utworu lub
leśny szpital.
Bajkę zaczerpnięto z książki pod redakcją M. Leszczawskiej Bajki całkiem nowe. Opowieści
terapeutyczne studentów filologii polskiej. (2008). Jelenia Góra: Kolegium Karkonoskie, Państwowa
Wyższa Szkoła Zawodowa. s.138.
Obrazek pochodzi ze strony: www.encuentos.com/noticias/el-70-de-los-ninos-con-cancer-se-cura
Specjalistyczne Centrum Edukacji EDU- MACH
ul. Wyzwolenia 6/12; 06- 400 Ciechanów; faks: 23 673 52 66
e-mail: [email protected];
www.edumach.pl
www.problemywnauce.pl