Stowarzyszenie im. Prof. Zbigniewa Hołdu Konstytucyjny Turniej

Stowarzyszenie im. Prof. Zbigniewa Hołdu
Konstytucyjny Turniej Sądowy 2016
KAZUS1
Ustawa
z dnia 25 stycznia 2016 r.
o szczególnych środkach ochrony bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego lub interesu
obywateli Rzeczypospolitej Polskiej przed terroryzmem
Art. 1. 1. Przepisy ustawy stosuje się do cudzoziemców:
1) którzy złożyli wniosek o nadanie statusu uchodźcy;
2) którzy złożyli wniosek o udzielenie ochrony uzupełniającej;
3) którzy złożyli wniosek o udzielenie azylu;
4) którzy złożyli wniosek o udzielenie ochrony czasowej;
5) którym nadano lub odmówiono nadania statusu uchodźcy;
6) którym udzielono lub odmówiono udzielenia ochrony uzupełniającej;
7) którym udzielono lub odmówiono udzielenia azylu;
8) których pozbawiono statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub azylu;
9) przesiedlonych lub relokowanych na podstawie przepisów rozdziału 5a ustawy z dnia 13 czerwca
2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
– zwanych dalej „cudzoziemcami podlegającymi szczególnej weryfikacji”.
2. W odniesieniu do cudzoziemców, którym nadano status uchodźcy, udzielono ochrony uzupełniającej
lub udzielono azylu, przepisy ustawy stosuje się przez okres 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja w
tym przedmiocie stała się ostateczna. Jeżeli jednak cudzoziemiec podlegający szczególnej weryfikacji
utracił status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub pozbawiono go azylu, wówczas przepisy ustawy
mają do niego zastosowanie niezależnie od upływu dwunastomiesięcznego terminu.
3. Przepisy ustawy stosuje się również do osób posiadających obywatelstwo polskie, które podejrzewa
się, że wspólnie z cudzoziemcami podlegającymi szczególnej weryfikacji mogły dopuścić się czynów
opisanych w art. 2 ustawy.
4. Cudzoziemcy, o których mowa w ust. 1, oraz osoby, o których mowa w ust. 3, zwani są dalej
„osobami podlegającymi szczególnej weryfikacji”.
1
UWAGA: kazus nie zawiera autentycznej ustawy, tylko fikcyjne przepisy napisane jako zadanie
konkursowe dla uczestników Konstytucyjnego Turnieju Sądowego.
Art. 2. Wobec osób podlegających szczególnej weryfikacji możliwe jest stosowanie jednego lub kilku
środków zabezpieczających, o których mowa w art. 3 i art. 8 ustawy, o ile zachodzi którakolwiek z
poniższych okoliczności:
1) istnieje konieczność zapobieżenia, wykrycia, ustalenia sprawców, a także uzyskania i utrwalenia
dowodów przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego, związanych z działaniami opisanymi w
punktach 2) i 3);
2) istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba podlegająca szczególnej weryfikacji popełniła zbrodnię
przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię przeciwko ludzkości w rozumieniu prawa
międzynarodowego, lub jest winna działań sprzecznych z celami i zasadami Narodów Zjednoczonych,
określonymi w Preambule Karty Narodów Zjednoczonych;
3) istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba podlegająca szczególnej weryfikacji:
a) dokonała, usiłowała dokonać lub ułatwiła dokonanie aktu terrorystycznego;
b) kontrolowała lub uczestniczyła, bezpośrednio lub pośrednio, w organizacjach lub podmiotach
dokonujących lub mających na celu dokonanie aktu terrorystycznego;
c) wspierała, w sposób czynny lub bierny, podmioty lub osoby dokonujące lub mające na celu
dokonanie aktu terrorystycznego, a w szczególności uczestniczyła w werbowaniu członków grup
terrorystycznych, zaopatrywaniu terrorystów w broń, finansowała organizacje lub podmioty
dokonujące akty terrorystyczne, zapewniała schronienie terrorystom.
Art. 3. 1. Na pisemny wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta Głównego Straży
Granicznej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, prokuratora okręgowego lub Szefa Urzędu
do spraw Cudzoziemców, sąd okręgowy może, w drodze postanowienia zarządzić kontrolę operacyjną
wobec osoby podlegającej szczególnej weryfikacji.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami uzasadniającymi potrzebę
zastosowania kontroli operacyjnej.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje sąd okręgowy właściwy miejscowo ze względu na
siedzibę składającego wniosek organu.
4. W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę informacji lub zatarcie
albo zniszczenie dowodów przestępstwa, organ, o którym mowa w ust. 1, może zarządzić kontrolę
operacyjną, zwracając się jednocześnie do właściwego miejscowo sądu okręgowego z wnioskiem o
wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez sąd zgody w terminie 30 dni od dnia
zarządzenia kontroli operacyjnej, organ zarządzający wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz dokonuje
komisyjnego zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas jej stosowania.
5. W przypadku, gdy organem zarządzającym kontrolę lub składającym wniosek, o którym mowa w
ust. 1, jest prokurator okręgowy, Komendant Główny Straży Granicznej lub Szef Urzędu do spraw
Cudzoziemców, zleca on podjęcie konkretnych czynności właściwym jednostkom Policji lub Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
6. W przypadku potrzeby zarządzenia kontroli operacyjnej wobec osoby podejrzanej, podejrzanego lub
oskarżonego, we wniosku o zarządzenie kontroli operacyjnej zamieszcza się informację o toczącym się
wobec tej osoby postępowaniu w danej sprawie.
Art. 4. 1. Kontrola operacyjna prowadzona jest niejawnie i polega na:
1) podsłuchu rozmów prowadzonych przy użyciu środków technicznych;
2) podsłuchu i podglądzie pomieszczeń i osób poza miejscami publicznymi;
3) kontroli treści korespondencji;
4) nadzorze elektronicznym osób, miejsc i przedmiotów oraz środków transportu;
5) kontroli zawartości przesyłek.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być realizowane przy użyciu środków technicznych
niezbędnych do realizacji celów kontroli operacyjnej.
Art. 5. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 3 ust. 1, o zarządzenie przez sąd okręgowy kontroli
operacyjnej powinien zawierać w szczególności:
1) numer sprawy;
2) podstawę prawną wniosku i stosowania środka zabezpieczającego;
3) opis okoliczności związanych z potrzebą stosowania środka zabezpieczającego;
4) dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub przedmiotu, wobec
którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania;
5) cel, czas i rodzaj prowadzonej kontroli operacyjnej.
2. Kontrolę operacyjną zarządza się postanowieniem na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd
okręgowy może, na pisemny wniosek organu wskazanego w ust. 1, wydać postanowienie o
przedłużeniu kontroli operacyjnej, na okres nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały
przyczyny tej kontroli. W szczególnych wypadkach uzasadnionych wyjątkowymi okolicznościami, sąd
okręgowy może wydać postanowienie o kontroli operacyjnej przez czas oznaczony, nie dłuższy jednak
niż łącznie 24 miesiące, również po upływie okresów, o których mowa powyżej.
3. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 2, zapoznaje się z materiałami
uzasadniającymi wniosek, w szczególności zgromadzonymi podczas stosowania kontroli operacyjnej
zarządzonej w tej sprawie.
4. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i ust. 2, sąd okręgowy rozpoznaje jednoosobowo. W posiedzeniu
sądu może wziąć udział wyłącznie prokurator i przedstawiciel organu wnioskującego o zarządzenie
kontroli operacyjnej.
5. Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną oraz podmioty świadczące usługi pocztowe są
obowiązane do zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych
umożliwiających prowadzenie kontroli operacyjnej na podstawie niniejszej ustawy.
6. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn jej zarządzenia,
najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona.
Art. 6. 1. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub
mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego organ prowadzący kontrolę przekazuje
właściwemu prokuratorowi
wszystkie
materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli
operacyjnej.
2. W przypadku uzyskania dowodów uzasadniających wszczęcie postępowania w sprawie
umieszczenia wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje, w strzeżonym
ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców, o których mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o
udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo w sprawie wydalenia
cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 czerwca
2003 r. o cudzoziemcach, organ prowadzący kontrolę przekazuje organowi właściwemu dla
prowadzenia tych postępowań niezbędne materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli
operacyjnej.
3. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, podejmują decyzję o zakresie i sposobie wykorzystania
przekazanych materiałów.
4. Jeżeli w wyniku stosowania kontroli operacyjnej uzyskano dowód popełnienia przestępstwa lub
przestępstwa skarbowego innego niż objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej, albo popełnionego
przez inną osobę, o zgodzie na jego wykorzystanie w postępowaniu karnym orzeka postanowieniem
sąd, który zarządził kontrolę operacyjną albo wyraził na nią zgodę w trybie określonym w art. 5 ust. 2
ustawy, na wniosek podmiotów wskazanych w art. 3 ust. 1 ustawy. Sąd wydaje postanowienie w
terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.
5. Osobie, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, nie udostępnia się materiałów
zgromadzonych podczas trwania tej kontroli.
6. Zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej materiały niezawierające dowodów
pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub dowodów mających znaczenie dla toczącego
się postępowania karnego albo postępowania, o którym mowa w ust. 2, podlegają niezwłocznemu,
komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza organ, który wnioskował o zarządzenie
kontroli operacyjnej. Jednakże z ważnych powodów, dla zabezpieczenia ważnego interesu publicznego
lub w celu ochrony bezpieczeństwa państwa, właściwy organ może postanowić o przetwarzaniu
danych zebranych w toku kontroli operacyjnej przez okres nie dłuższy jednak niż 24 miesiące od dnia
wydania takiego postanowienia. Termin ten nie może być przedłużony.
7. Na postanowienia sądu w przedmiocie kontroli operacyjnej, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy
oraz art. 6 ust. 4 ustawy przysługuje zażalenie organowi, który złożył wniosek o wydanie tego
postanowienia.
8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości oraz
ministrem właściwym do spraw łączności, określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania
kontroli operacyjnej oraz przechowywania i przekazywania wniosków i zarządzeń, a także
przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas
stosowania tej kontroli, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych
czynności i uzyskanych materiałów, oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia corocznie Sejmowi i Senatowi informację o
działalności określonej w niniejszej ustawie. Informacja powinna być przedstawiona Sejmowi i
Senatowi do dnia 30 czerwca roku następnego po roku nią objętym.
Art. 7. 1. W przypadku, gdy zachodzi przypuszczenie, że materiały, o których mowa w art. 4 ustawy:
1) zawierają informacje, o których mowa w art. 178, art. 178a lub art. 180
3 Kodeksu postępowania
karnego,
2) mogą zawierać informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o
których mowa w art. 180
2 Kodeksu postępowania karnego,
– organ prowadzący kontrolę niezwłocznie po otrzymaniu materiałów albo niezwłocznie po ujawnieniu
okoliczności, o których mowa powyżej, kieruje je do sądu, który zarządził kontrolę operacyjną albo
wyraził na nią zgodę, wraz z wnioskiem o wyrażenie zgody na ich wykorzystanie w postępowaniu
karnym albo wydanie zarządzenia o ich niezwłocznym, komisyjnym i protokolarnym zniszczeniu.
2. Sąd wydaje postanowienie o stwierdzeniu dopuszczalności wykorzystania w postępowaniu karnym
materiałów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wyłącznie wtedy, gdy zachodzi wysokie
prawdopodobieństwo popełnienia umyślnego przestępstwa związanego z terroryzmem, a okoliczność
ta nie może być ustalona na podstawie innego dowodu, albo zarządza ich zniszczenie, w terminie 14
dni od dnia złożenia wniosku przez organ prowadzący kontrolę.
3. Sąd wydaje postanowienie o stwierdzeniu dopuszczalności wykorzystania w postępowaniu karnym
materiałów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogących zawierać informacje stanowiące tajemnice
związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180
2 Kodeksu postępowania
karnego, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność ta nie może być
ustalona na podstawie innego dowodu, albo zarządza ich zniszczenie, w terminie 14 dni od dnia
złożenia wniosku przez organ prowadzący kontrolę.
4. Na postanowienie sądu w przedmiocie stwierdzenia dopuszczalności wykorzystania w postępowaniu
karnym materiałów, o których mowa w ust. 1, organowi prowadzącemu kontrolę przysługuje zażalenie.
5. Do wszelkich postępowań sądowych prowadzonych na podstawie niniejszej ustawy stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.
Art. 8. W przypadkach, o których mowa w art. 2, w odniesieniu do osób podlegających szczególnej
weryfikacji, Policja ma prawo stosować wszelkie środki oraz przetwarzać wszelkie dane, o których
mowa w art. 14, 15, 16, 18c, 19b, 20, 20c i 20d ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.
Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i obowiązuje do dnia 31 grudnia
2019 roku.