SVALBARD 2011 ETAP VIII Longyearbyen-Longyearbyen

"Żeglowanie za kołem podbiegunowym ma urok świeżości odkrywanego świata, a krajobrazy, jakie się tam
widuje, są rzadkiej piękności. Kto raz zakosztował takiej żeglugi, będzie tam ciągle wracał myślami
i będzie marzył, by tam jeszcze pożeglować.„
/Dariusz Bogucki "Jachtem na wody polarne”/
Rejs pod hasłem : „SVALBARD 2011 – czyli dalej są smoki”
na trasie : Longyearbyen - Longyearbyen 29.07 – 12.08.2011
( VIII Etap wyprawy klubowej Svalbard 2011)
Informacja dla uczestników – członków
Załogi
1. JACHT S/Y PANORAMA (zdjęcie obok):
należący do Jacht klubu AZS Wrocław jacht typu: Rigel
dł: 15,84m, szer. 4,24m, zan. 2,42 m , pow. żagli 100 m2.
Opis jachtu : http://www.jkazs.wroc.pl/?id=morze&s=panorama&o=opis
2. PROWADZĄCY - KAPITAN :
Jacek Guzowski - kapitan jachtowy, kapitan motorowodny.
Staż morski w rejsach po Morzach Bałtyckim, Północnym, Barentsa Spitsbergen, Grenlandzkim – wschodnia Grenlandia, Norweskim,
Egejskim, zatoce Biskajskiej, Kanale Angielskim oraz południowym
(Brazylia, Patagonia), środkowym (wyspy Kanaryjskie, Cabo Verde) i
północnym (Norwegia, Islandia, Grenlandia) Atlantyku.
3. ZAŁOŻENIA i PODSTAWOWE INFORMACJE :
o Wyjazd z Wrocławia w czwartek 28 lipca 2011 ok. 08.00. O 12.50 wylot z Krakowa liniami Norwegian
do Oslo, a po przesiadce, do Tromsø, gdzie lądujemy o 19.15. O 22:50 wylatujemy z Tromsø liniami SAS na
Spitsbergen. W Longyearbyen (stolicy Svalbardu) lądujemy w piątek o g. 00:30. Z lotniska, do kei, przy której
stoi Panorama mamy niecałe 3 km, lecz ze względu na biegające misie polarne, dojedziemy tam autobusem.
o Początek rejsu : Longyearbyen piątek 29.07.2011 g. 00:00
o Orientacyjna Trasa : Longyearbyen – Pyramiden - Ny Alesund – Magdalenefjord – Virgohamna – Moffen –
Hinlopenstreit – Hornsund – Bellsund – Longyearbyen. Łącznie ok. 600 – 700 mil żeglugi, w zależności od
wybranego wariantu (jak Neptun, pogoda i lód pozwolą),
o Zakończenie rejsu i przekazanie jachtu : w czwartek 11.08.2011 g. 24.00 w Longyearbyen
o Powrót : Wylot z Longyearbyen do Tromso w piątek 12.08.2011 o g. 04.05. Wylot z Tromso do Oslo 06:45.
Wylot z Oslo do Krakowa 13:45. Lądowanie w Krakowie o 15:55. Spodziewany powrót do Wrocławia w piątek
12.08.2011 ok. g. 20.00.
o Orientacyjne koszty:
• Kojowe za 14 dni : 1680 zł : http://www.jkazs.wroc.pl/?id=morze&s=oplaty
• Składka na aprowizację –: ~ 20-30 zł / na dobę/ osobę (śr. 350zł), zamiennie - wsad dewizowy do
wspólnej kasy, w zależności od potrzeb.
• Składka dewizowa ok. 100 Eur/os. płatne na burcie do wspólnej kasy z przeznaczeniem na : paliwo, opłaty
portowe, wypożyczenie broni i amunicję, wyp. tel. satelitarnego, mapy, pozwolenia – do rozliczenia
• Kaucja: 200zł – 7 dni przed rejsem – do zwrotu po rejsie, po rozliczeniu ew. braków wyposażenia
• koszt przelotu na trasie Kraków-Longyearbyen-Kraków ok. 2300 zł.
• dokument E 111, upoważniający do uzyskania pomocy lekarskiej w UE – bezpłatnie - indywidualnie
• ubezpieczenie kosztów leczenia i ratownictwa - zbiorowe (ok.80 zł)
• Łączne koszty : ok. 4.800 zł (bez uwzględnienia kosztów specjalistycznego wyposażenia –na które nie ma
górnej granicy – no, może oprócz pojemności jachtu ;))
o Ze względu na rejon pływania niezbędne jest posiadanie specjalistycznej odzieży oraz obuwia. Szczegóły
omówione zostaną z członkami załogi indywidualnie.
o Dokumenty : członkowie załogi muszą posiadać ze sobą ważny paszport.
o Mile widziane : instrumenty muzyczne (gitara jest na wyposażeniu jachtu)
o Zgłoszenia na rejs : do Kapitana : [email protected]
Szczegółowy harmonogram wpłat kojowego i zakupu biletów lotniczych, zostanie uzgodniony z członkami załogi
indywidualnie.
1
Do obowiązków Uczestników należy czynny udział w wyznaczanych przez Kapitana jachtu czynnościach
związanych z prowadzeniem jachtu, takich jak: wachty, przygotowywanie posiłków, utrzymanie porządku.
Po zakończeniu rejsu Kapitan wystawi Członkowi Załogi, na życzenie, Opinię, wraz z Wyciągiem z Dziennika
Jachtowego, które stanowić będą dokument potwierdzający odbycie stażu.
4. Rejs :
Po zaokrętowaniu, zasztauowaniu zakupów, tankowaniu wody i paliwa oraz przejrzeniu jachtu robimy wspólny
spacer po Longyearbyen, połączony z wizytą u Sysselmanna – Gubernatora Svalbardu, gdzie odbierzemy
pozwolenie na lądowanie i eksplorację parku narodowego. Zaopatrzymy się też w broń i amunicję.
Następnego dnia, wczesnym rankiem (ranek jest pojęciem umownym ponieważ jest dzień polarny), wyruszymy
w drogę. Trasa będzie zależeć od warunków lodowych a jej orientacyjny przebieg ilustruje zdjęcie poniżej.
5. Informacja – zarys tego co prawdopodobnie uda się zobaczyć na trasie rejsu :
Gdy dawni kartografowie docierali na kraj świata pisali na skraju mapy : „dalej są smoki”.
Podczas tego rejsu dotrzemy na kraj świata – na skraj pola lodowego biegnącego aż do bieguna
północnego, odległego o ok. 550 mil. Popłyniemy na północ tak daleko, jak tylko pozwoli nam lód. Wielu
podróżników pragnących zdobyć biegun północny, jak choćby Edward Parry, czy Fridtjof Nansen, dotarło
mniej więcej w te okolice i zawróciło…
Archipelag Svalbard (norw. zimne wybrzeże), leży w połowie drogi między norweskim Tromsø a biegunem
północnym, rozciągając się od wyspy Kvitøya na skraju wschodnim po Prins Karl Foreland na zachodnim oraz od
wyspy Rosøya na skraju północnym do wyspy Sorkappoya na południowym. Svalbard na mocy traktatu
spitsbergeńskiego z 1920r oddany został w administrację norweską.
Spitsbergen (norw. Ostre Góry), jest częścią - największą i jedyną zamieszkałą przez ludzi wyspą archipelagu
Svalbard. Odkryty został oficjalnie w 1596r przez holenderską ekspedycję pod kierunkiem Willema Barentsa.
Spitsbergen zamieszkuje ok. 3000 osób - przeważnie Norwegów i Rosjan. Powierzchnia wysp ma charakter
wyżynno-górski, z najwyższym szczytem Newtontoppen, leżącym na Spitebergenie Zachodnim - 1717 m n.p.m.
Wybrzeża Spitsbergenu są strome, z licznymi zatokami o typie fiordów.
Longyearbyen
Jest starą osada górniczą, będącą dziś stolicą Svalbardu i
siedzibą Gubernatora – Sysselmanna. Liczy ponad 1,8 tys.
mieszkańców.. Longyearbyen to jedyna na archipelagu ostoja
cywilizacji - Znajduje się tu jedyne na archipelagu lotnisko a także
centrum turystyki. Znajdziecie tam budynek Uniwersytetu
arktycznego, Muzeum arktyczne (fantastyczne), szpital, stację
ratownictwa, centrum handlowe z chińskimi pamiątkami, szpital,
oraz hotel Radisson z dostępem do internetu ;). W Longyearbyen
rozpoczniemy i zakończymy nasz rejs. Jest tu niewielka, bardzo
mocno oblężona keja przy namiastce mariny. Tu będzie się
można wykąpać po raz pierwszy po 2 tygodniach rejsu po
rejonach całkowicie pozbawionych jakiejkolwiek cywilizacji.
2
Piramiden
Pyramiden (Ros: Пирамида Piramida) - była radziecka osada
górnicza na archipelagu Svalbard leżąca ok. 50 km na płn.
Zachód od Longyearbyen.
Osiedle zostało założone przez
Szwedów w 1910 roku, a w 1927 roku zostało sprzedane
Związkowi Radzieckiemu. Znajduje się w fiordzie Billefjord na
wyspie Spitsbergen. Nazwa pochodzi od góry w kształcie stożka
przyległej do miasta. W czasach rozkwitu osada miała ponad
1.000 mieszkańców. Na mocy decyzji właściciela Arktikugol
Trust w 1998 została opuszczona.
Rosjanie planują ponowną reaktywację działania kopalni w
Pyramiden. Nie ma żadnych ograniczeń dla turystów, którzy
mają zamiar zobaczyć Pyramiden, jakkolwiek goście nie mogą
wstępować do budynków bez pozwolenia, z powodu zagrożenia
zdrowia i bezpieczeństwa. Połączenie ze światem jest możliwe
drogą morską (w lecie) lub skuterem śnieżnym (w zimie).
Magdalenefjord
Magdalenefjord jest zlokalizowany w północno-zachodniej
części Spitsbergenu. Na końcu głębokiego na 8 km fjordu
znajduje się czoło lodowaca Waggonbreen. Fjord
otoczony jest wysokimi szytami górskimi i licznymi
lodowcami. Dzieki dogodnemu położeniu, Magdlenefjord
odgrywał dużą rolę dla XVII wiecznych wielorybników.
Tutaj znajdowały sie stacje wielorybnicze, tutaj
przyciągano i oprawiano upolowane wieloryby. Tutaj też
wytapiano tran.
Dziś, ze względu na pozostałosci
kurhanów – miejsc pochówku dziesiątków wielorybników
pochodzących z Anglii, Holandii, Danii, Rosji i innych
krajów, jest to miejsce szczególnie chronione.
Virgohamna
Virgohamna - to mała zatoka na północnym brzegu wyspy
Danskøya, położonej w północno-zachodniej części
Spitsbergenu. Sławę zyskała dzieki podbojom bieguna. Z
tej zatoki startowali na podbój bieguna Andre (balonem)
i Wellmann (sterowcem). Na brzegu, pozostały resztki
wybudowanych przez nich zabudowań i hangar dla
sterowców. Obszar ten jest objęty ścisłą ochroną. Zejście
na brzeg możliwe jest wyłącznie za zgoda Gubernatora
Svalbardu. Sceneria tego miejsca, położonego blisko 80
równoleżnika N, jest niezwykła. Można powiedzieć –
księżycowa. Uderzająca jest głucha cisza i niemal całkowity
brak roślinności.
Ny Alesund
Ny-Ålesund - miejscowość (osada) na wyspie Spitsbergen, położona na 78°55'N. Jest to najdalej na świecie
wysunięta na północ, funkcjonująca, jednostka osadnicza. Niegdyś była osadą górniczą ale największą sławę
zdobyła jako miejsce startu wypraw do podboju bieguna północnego. Do dziś można tam jeszcze oglądać maszt
cumowniczy sterowca Norge, którym ekspedycja Amundsen-Nobile-Elsworth przeleciała nad biegunem północnym
w 1926r. Znajduje się tu siedziba wielu stacji naukowo-badawczych narodowych i międzynarodowych,
wchodzących w skład systemu Światowej Obserwacji Atmosfery (ang. Global Atmosphere Watch). W zimie
przebywa tu 30 osób, zaś w lecie, łącznie ze stałymi mieszkańcami, ok. 130. Transport do i z Ny Alesund odbywa
się drogą lotniczą lub morską. Swoje placówki badawcze mają tu m.in.: Norwegia, Niemcy, Francja, Chiny, Korea
Południowa, Wielka Brytania i Japonia.
3
Moffen
Moffen jest niewielką, niską wyspą, w kształcie pierścienia,
wypełnionego w wewnętrznej części wodą. Leży kilkanaście
mil na północ od wyspy Spitsbergen, na 80 równoleżniku N.
Wolno do niej podejść na odległość nie mniejszą niż 500m.
Objęta jest całkowitą ochroną ponieważ stanowi ostoję
morsów i miejscem lęgowym wielu gatunków ptactwa.
Hornsund
Hornsund jest dużym, najbardziej na południe wysuniętym
fiordem Spitsbergenu.
Nazwę pochodzi z czasów
odkrywczej wyprawy angielskiego wielorybnika Jonasa
Poole, który statkiem „Amitie” wpłynął w 1610r w czasie
sztormu do fiordu, uważając go za cieśninę (norw. sund).
Załoga na brzegu znalazła róg renifera (horn - róg), stąd
nazwą „Horn sund”.
W Hornsundzie, w Zatoce Białego
Niedźwiedzia, w pobliżu lodowca Hansbreen, znajduje się
stacja polarna Polskiej Akademii Nauk. W pobliżu znajduje
się również najwyższy szczyt w okolicy – Hornsundtind
(1431m). Jeżeli pogoda dopisze, możemy odbyć trekking po
okolicznych szczytach – Ariekammen i Fuglaberget.
6. PODSTAWOWE INFORMACJE O SPODZIEWANYCH WARUNKACH POGODOWYCH :
Klimat Svalbardu - polarny - na wybrzeżach średnia
temperatura lipca wynosi od 4 do 6°C.
Prawdopodobieństwo wystąpienia opadów wynosi ok. 30%.
Na zachodzie Svalbardu klimat łagodzony jest przez Prąd
Zatokowy, dzięki któremu wody oblewające zachodnią część
archipelagu są na ogół wolne od lodów.
Powierzchnię
archipelagu pokrywają, w ponad 50%, śniegi i lodowce
(głównie w części wschodniej i w górach), pozostałą część
zajmuje tundra.
Od 20kwietnia do 22 sierpnia w Longyearbyen trwa dzień
polarny.
Na temat warunków klimatycznych, wymagań co do odzieży,
butów i innych składników wyposażenia indywidualnego,
porozmawiamy już w węższym gronie.
7. INTERESUJĄCE LINKI:
•
•
•
http://www.sysselmannen.no
http://www.virtualtourist.com/travel/Europe/Svalbard/
http://retro.met.no/english/maritime/65-80degN.html
Na podstawie materiałów znalezionych w internecie opracował: Jacek Guzowski
4