Wacław Marian Teofil Gawroński

Wacław Marian Teofil Gawroński
Odznaczenia:
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1966)[1]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1951)[2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1936)[3]
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal za Długoletnią Służbę
Krzyż Komandorski Orderu św. Sawy (Jugosławia)
dr Wacław Gawroński
żródło: NAC, sygn: 1-D-1105, r. 1930
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wacław_Gawroński
Ur. 5 marca 1893 w Petersburgu, zm. 27 marca 1979 w Chicago) – polski
prawnik i urzędnik konsularny, wydawca i redaktor.
Syn Teofila i Jadwigi z Rawów. (Dziadek Wacława był bratem Rozalii RawaGawrońskiej, żony Franciszka Ksawerego Zalewskiego – przyp. mb – str.
98; 99 Albumu))
Absolwent szkoły handlowej w Kielcach i Wydziału Prawnego Uniwersytetu w
Kazaniu.
Uzyskał doktorat z prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.
Około 1920 wstąpił do służby zagranicznej, pełniąc m.in. funkcje konsula w
Lille (1924-1928), naczelnika Wydz. Organizacyjno-Konsularnego MSZ
(1928-1930), konsula generalnego w Berlinie (1930-1934), konsula generalnego w Chicago (1934-1939), po czym udzielono mu urlopu bezpłatnego, a
Gawroński przeniósł się do Toledo w stanie Ohio (1939-1961).
Na początku lat 50. był wydawcą i red. nacz. czasopisma kulturalnego "Ameryka-Echo" w Toledo. Następnie przeniósł się do Chicago, gdzie zmarł w
szpitalu; pochowany na cmentarzu Calvary (Calvary (Toledo) Cemetery) w
hrabstwie Lucas, w stanie Ohio.
Calvary (Toledo) Cemetery, Lucas County , Ohio
Wacław Gawroński
polski konsul w Berlinie
z żoną Zofią (pierwsza z lewej)
23.09.1934
żródło: Drzewienicki Collections, Fronczak Room