Jęzatka

Odontoglossum H. B. K.
Jęzatka
Około 100 gatunków tego storczyka (Orchidaceae) nadrzewnego jest
rozpowszechnionych w wyższych partiach górskich Ameryki zwrotnikowej,
począwszy od Boliwii aż po Meksyk. Bulwki, o kształcie jajowatym lub
gruszkowatym, z boku spłaszczone, mają po jednym lub po kilka liści. Kwiaty
zebrane są w łukowato wzniesione, rzadziej zwisające grona lub wiechy.
Rośliny należy przesadzać wczesną wiosną, gdy rozpoczynają wydawać
korzenie. W lecie nie powinno się ich przesadzać. Stosuje się podłoże dla
storczyków nadrzewnych (epifitów) z małym dodatkiem torfowca. Doniczki
powinny być możliwie najmniejsze; napełnia się je, co najmniej do połowy
drenażem ze skorup. Przez 2-3 tygodnie po przesadzeniu podlewa się bardzo
skąpo; dopiero po ukazaniu się nowych korzeni należy zwiększyć dawki wody.
Od końca maja rośliny powinny stać na przewiewnym miejscu przy otwartym
oknie północnym, na zacienionej werandzie lub w ogrodzie pod drzewem.
Chłodne, wilgotne powietrze bardzo im odpowiada. Nie zaleca się dodatkowego
nawożenia, ponieważ liście bukowe dostarczają dostatecznych ilości składników
pokarmowych.
Przy końcu lipca nowe pędy są na ogół całkowicie rozwinięte. Należy
wówczas znacznie zmniejszyć dawki wody. Większość gatunków kwitnie od
listopada do stycznia.
W jesieni ustawia się rośliny na jasnym miejscu w pokoju o temperaturze
około 15° C. Gdy tylko u podstawy najwyższej bulwki ukaże się zawiązek
kwiatowy, trzeba zacząć znów podlewać obficiej. Do chwili otwarcia się kwiatu
mija co najmniej 6 tygodni. Kwiatów nie powinno się pozostawiać na roślinie aż
do całkowitego przekwitnięcia, ponieważ osłabia to bardzo roślinę i ogranicza
kwitnienie w następnych latach.
W wyniku krzyżowania gatunków Odontoglossum między sobą i z
gatunkami spokrewnionych rodzajów powstało wiele wspaniałych mieszańców,
uważanych przez licznych hodowców i miłośników kwiatów za najpiękniejsze
twory natury.