Bernadeta Marciniec urodzona w Tarnowie.

fot. Maja Białoń
Bernadeta Marciniec urodzona w Tarnowie.
Absolwentka Liceum Sztuk Plastycznych w Tarnowie.
W 1998 r. obroniła dyplom o specjalizacji wystawiennictwo.
W latach 1998-2003 r. studia na Wydziale Rzeźby krakowskiej ASP
ukończone dyplomem w Pracowni Rzeźby prof. Bogusza Salwińskiego
(2003 r.). Obecnie studia doktoranckie na tymże Wydziale.
Wystawy indywidualne i zbiorowe oraz sympozja rzeźbiarskie m.in.: wystawa indywidualna – Galeria Kawiarni Naukowej w Krakowie (2005 r.),
wystawa zbiorowa – Antykwaryczne Targi Sztuki Współczesnej BWA
w Krakowie (2006 r.); sympozja rzeźbiarskie – „Semaine de la sculpture
Luxemburg-Lorentzweiler” (2007, 2009 r.).
e-mail: [email protected]
tel. : + 48 698 428 685
RZEŹBA
b e r n a d e t a
m a r c i n i e c
TRANS –
FORMACJE
Projekt graficzny i sklad: Juriana Jur
Przygotowanie materiału i fotografie: Bernadeta Marciniec
Słowo o twórczości Bernadety Marciniec
Bernadeta Marciniec należy do grona młodego pokolenia krakowskich rzeźbiarzy. Dyplom
na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w Pracowni prof. ASP Bogusz Salwińskiego obroniła w 2003 r. Od tego czasu aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym swojego
miasta i kraju.(…)
W rzeźbach artystki zwracają uwagę stałe elementy twórczości, takie jak jednoczesna obecność abstrakcji i konkretu oraz organiczne i geometryczne widzenie świata. Kreatywne konfrontacje tych przeciwieństw kształtują jej rozwój artystyczny. Artystka opatruje swoje prace aluzyjnymi
tytułami. Powstaje wieloznaczna semantyka rzeźby-znaku, głębokiego humanistycznego przekazu,
z trudem poddająca się werbalizacji. Siłą tych kompozycji jest tajemnica i wielopoziomowość warstwy znaczeniowej. Semantyka tych kompozycji jest głęboko zakotwiczona w samym tworzywie,
w jego elementarnych cechach i organicznej zmysłowości.(…)
Organiczna materia występująca w jej pracach pociąga swoją sugestywnością i witalnością.
Jedną z wartości tych rzeźb jest ich dyskretny i mimowolny estetyzm zakodowany w samej materii tworzywa bez kokietowania efektowną wirtuozerią. Ta estetyka nie wynika z ducha dekoracji,
a ducha sensualizmu i biologizmu, zmysłu pełni, konsystencji i struktury tworzywa.
Myślę, że napięcie powstałe między żywiołem witalności i żywiołem przemijania, biologią
a konstrukcją, między zmysłową a symboliczną mową formy, jest czymś, co trwale pociąga wyobraźnię Bernadety Marciniec. Wydaje mi się, że w jej wnętrzu pojawił się stan równowagi między realnym, zmysłowym a dramatycznym doświadczeniem życia. Rzeźby pani Marciniec nie są
przedmiotowe, są śladem po przedmiotach. Nie narzucają się swoją materialnością. To przedmioty
hipotetyczne, które walczą o swój autonomiczny byt. W jej rzeźbach niezależnie od ich metaforycznej i antropomorficznej przedmiotowości odkrywamy świat czystej formy, abstrakcyjną gamę mas,
ukrytych wektorów, ich sił i przeczuwalnych energetycznych powiązań.
Śledzę profesjonalizm tych działań, myślenie o rzeźbie jako dyscyplinie warsztatowej, której
podstawowe aksjomaty nie mogą wyjść poza zasadę czystej formy, zasadę środka, pełni i całości.
Obecne jej poszukiwania związane są z pojęciem rzeźby jako organizacji wielowymiarowej
przestrzeni (fizycznej, mentalnej, psychologicznej i symbolicznej). Prowadzi równolegle badania
nad rzeźbą jako obiektem autonomicznym, będącym formą czystej ekspresji artystycznej. Te idee
są tematem rozprawy doktorskiej.
Życzę jej na tej ciernistej drodze sztuki wielu sukcesów i satysfakcji.
Prof. ASP Bogusz Salwiński
–
b e r n a d e t a
m a r c i n i e c
rzeźbiarska praca doktorska
–
2010 r.
C
Y
K
L
T
R
A
N
S
F
O
R
M
A
C
J
E
Inspiracją kompozycji rzeźbiarskich – „Transormacje” jest naturalna forma pnia drzewa,
oraz bogata fakturalnie powierzchnia (...)
Forma pnia drzewa jest modułem, powielanym w różnych materiałach w poszczególnych
kompozycjach (...)
Spiralny rysunek wnętrza drzewa symbolizuje cykliczność, powtarzalność zjawisk i zdarzeń, a także procesy wewnętrznej przemiany (...)
Proces tworzenia to –„balansowanie” pomiędzy światem wyobraźni i rzeczywistości,
światem tworzywa i symbolu (...)
Fragmenty pochodzą z pracy pisemnej autorki pt. „Transformacje”
2
C
Y
K
L
T
R
A
N
S
F
O
R
M
A
„Kompozycja IV”, 80x 80 cm, drewno, mosiądz
7
C
J
E
C
Y
K
L
T
R
A
N
S
F
O
R
M
A
C
J
E
„Kompozycja III – szkice”, 50x 50 cm, blacha miedziana, nadruk
6
C
Y
K
L
T
R
A
N
S
F
O
R
M
A
C
J
E
„Forma I, II, III”, 60x 60 cm, 40x40 cm, 25x25 cm, mosiądz, drewno, plastik
3
C
Y
K
L
T
R
A
N
S
F
O
R
M
A
C
J
E
„Kompozycja I”, 95x 95 cm, drewno, stal nierdzewna, blacha stalowa
4
C
Y
K
L
T
R
A
N
S
F
O
R
M
A
C
J
E
„Kompozycja II”, 80x 80 cm, drewno, stal nierdzewna, blacha stalowa
5