Restauracja Ferrari w Maranello

Restauracja Ferrari w Maranello
Projekt nowej, firmowej restauracji Ferrari narodził się z bardzo konkretnej potrzeby stworzenia konstrukcji,
która wyróżniłaby się na przemysłowym tle; miejsca, w którym architektura sprzyjałaby rozrywce
pracowników podczas spożywania posiłków; miejsca, które dzięki swemu oświetleniu, przejrzystości oraz
innowacyjności objętościowej i przestrzennej pomagałoby w nawiązywaniu kontaktów międzyludzkich.
Rzeźbiarski charakter budynku konkretyzuje nowe zróżnicowanie formalne w stosunku do rygoru
geometrycznego otoczenia. A wszystko to poprzez rozpoznawalną symbolikę całokształtu.
Podstawa wizji projektu odwołuje się do zestawienia dwóch brył: ogromnego, wiszącego pawilonu w formie
skrzydła wznoszącego się do lotu oraz do części "skrzydła" umieszczonej przy ziemi, a w której to
znajdują się pomieszczenia użytkowe. Tak zaprojektowany budynek, poprzez swe odniesienia do lekkości
i aspektu technicznego, przywodzi na myśl wyłącznie aerodynamiczne formy. To, co bowiem w tym
wypadku najlepiej oddaje myśl twórcy, to szybowiec: unosząca się maszyna, pełna najnowszych rozwiązań
technologicznych. Zaciekawia ona tego, kto ją podziwia i daje radość temu, kto nią zarządza.
Wnętrza
Jeśli chodzi o funkcjonalne rozplanowanie wnętrz, projekt dzieli się na trzy, nadziemne poziomy.
Na parterze znajdujemy kryty plac połączony z holem wejściowym i barem śniadaniowym przeciętym
schodami prowadzącymi wprost do restauracji. Zaraz obok kawiarnia, centrum wellness, ambulatorium i
siłownia; w oddzielnej, niezależnej części gmachu znajduje się kuchnia wraz z depozytem produktów
spożywczych, przebieralnie oraz kuchenna winda.
Pierwsze piętro budynku zajmuje centrum treningowe (z aulami i salami konferencyjnymi połączonymi
szerokim, wiszącym tarasem, przeznaczonym na ogród z odrobiną zieleni) – również i ono dzięki swym
balkonom zwraca się ku holowi. Na drugim piętrze, wewnątrz górnego skrzydła, znajduje się restauracja serce całego budynku. Mowa tu o dwupiętrowej przestrzeni zwężającej się ku górze, oszklonej w kierunku
wschodnim i zachodnim, tuż obok tarasu zwróconego w kierunku południowym, przy ulicy Enzo Ferrari.
Ruchome i stałe schody, zaraz po wejściu do hallu kierują gości wprost do restauracji. Na jej tradycyjne
wyposażenie składają się stoły o wielokątnych bokach, rozlokowane w niejednolity sposób – dzięki takiemu
rozwiązaniu przestrzeń sprawia wrażenie dynamicznej, a rozstawienie stołów można dostosować do
potrzeb gości. Powyżej opisane wyposażenie jest ruchome – przestrzeń zmienia się w zależności od
potrzeb: w przypadku spotkań i prezentacji przekształca się w salę konferencyjną. Na opisywanym piętrze
znajduje się ponadto restauracja zarządu, skierowana ku północy, z osobnym wejściem.
Z punktu widzenia użyteczności i uzasadnienia architektonicznego, kompleks jest odzwierciedleniem
najnowszych doświadczeń bioklimatyczności pasywnej. Ekspozycja fasady i przekrycia dachowego na
światło słoneczne została dokładnie przeanalizowana: forma dachu w kształcie skrzydła, zamknięta w
kierunku południowym, przeszklona w kierunki wschodnim i zachodnim, pozwoliła na stworzenie półcienia
wewnątrz budynku przez większą część dnia. Cała powierzchnia pokryta blachą profilowaną jest w stanie
zapewnić odpowiednią wentylację dzięki muskającym ją lekko wiatrom. Skrzydło pionowe zabudowane jest
wentylowaną elewacją wykonaną z perforowanej blachy – również i ta, zewnętrzna okładzina budynku oraz
jej matowe części i ościeżnice nie są narażone na zbytnie nagrzanie się podczas letnich miesięcy.
Tymczasem wysoki ogon zagięty w kierunku północnym będzie w stanie podeprzeć szeroką powierzchnię z
zamontowanymi na niej elementami fotogalwanicznymi. Źródła naturalnego cienia – rośliny o nieregularnych
formach – ustawiono wzdłuż zachodniej fasady tak, by chroniły oszklone drzwi holu wejściowego.
Budynek został wzniesiony tak, by zwracać szczególną uwagę na swą estetykę, wysoką funkcjonalność,
zastosowanie światła oraz wyjątkową użyteczność. Plastyczność form, które uwalniają od prostoty działów
produkcyjnych zakładu oraz dynamika projektu wnętrz ułatwiają nawiązywanie kontaktów międzyludzkich.
Cechy te sprawiają, iż restauracja Ferrari jest w stanie ugościć pracowników firmy i gości w sposób
niekonwencjonalny. Zachwyca bowiem formą, naturą i technologią.
Struktura stalowa
Struktura restauracji, jeśli chodzi o jej centralną część oraz pomieszczenia użytkowe, została wykonana z
betonu. Elementy nośne i pokrycie zrealizowano wykorzystując stal konstrukcyjną. Kolumny nośne
podpierające strop restauracji w rzeczywistości są ze stali i składają się z czterech stalowych
płaskowników S355, o wymiarach 300x700x25 mm, zespawanych ze sobą w taki sposób, by tworzyć
kwadratowy przekrój, połączone na wysokości stalowymi węzłówkami o ośmiu otworach. Szczególny
dynamizm formy pokrycia sprawił, iż koniecznym stało się zastosowanie filarów o różnych wysokościach.
Wyjątkowość struktury polega na wyborze jednolitych elementów metalowych, których zadaniem jest
uzyskanie jednorodnej grubości końcowej – wszystko to podlegało dogłębnym badaniom podczas fazy
wykonawczej prac i sprawiło, że postanowiono wykorzystać tylko jeden metalowy profil do realizacji
poziomych elementów struktury. Zastosowanie stali przy konstruowaniu struktury nośnej budynku pozwoliło
na rozwiązanie problemu dużych uskoków przewidzianych przez projekt: ponad 4 – metrowej rozpiętości w
świetle, znacznego obciążenia związanego z przeznaczeniem budynku, oraz szkła na całej wysokości
struktury. Belki HEB 600 zostały umieszczone w różnych odległościach – od minimalnej, wynoszącej 150
cm, do maksymalnej 229cm. Przykręcono je do belki głównej, również HEB 600. W maksymalnym punkcie
uskokowym belki pokrywają długość ponad 5 metrów. Strop restauracji wykonano z blachy falistej wysokiej
na 75 mm (grubość 10/10), wykończonej betonem.
Forma pokrycia dachowego
Pokrycie dachowe o charakterystycznej, aerodynamicznej formie, wykonano dzięki studium trzech różnych
krzywych matematycznych, o trzech odmiennych promieniach: pierwsza (o najmniejszym promieniu)
stanowi początkową część budynku; druga (o największym promieniu) nadaje kształtu części centralnej
bloku, a trzecia (o promieniu pośrednim) wraz z przeciwległą wklęsłością służy za pokrycie części
użytkowej budynku oraz schodów. Struktura konieczna do realizacji formy doskonałej z geometrycznego
punktu widzenia, wykonana została przez architekta Visconti, a projekt stworzono ad hoc. Główna część
pokrycia dachowego restauracji wspierana jest przez 20-metrowe drewniane bele płytowe opierające się na
stalowych słupach i na ramownicy (też ze stali) umieszczonej tylko w ostatnich przęsłach. Ma ona za
zadanie chronić przed wiatrem. W miejscu, w którym poszycie budynku styka się ze schodami znajduje się
przegięcie, w którym dwie krzywe jadalni i część końcowa budynku łączą się w jedno: owo rozwiązanie
sprawiło, iż koniecznym stał się montaż w podłożu metalowej struktury, zakotwionej w części z betonu,
umieszczonej na dźwigniach wyrównawczych. Struktura ta wspiera się bowiem w odmienny sposób. Przy
tak szczególnej pod względem architektonicznym budowli, stal stała się warunkiem koniecznym do
realizacji tego złożonego projektu, w jak najbardziej wierny sposób.
Informacje dodatkowe:
Projekt główny: Maireengeneering
Projekt architektoniczny: Marco Visconti
wraz z D. Chiaruttini, G. Pairone, C. Ghione, G. Rissone, P. Bettini,
V. Lazzeri
Kierownictwo artystyczne: MDN Marco Visconti & Partners
Struktury: Maireengeneering - R. Enrici - M Losana - M. Dogliotti
Metalowy szkielet: Ruggerini Pietro Srl
Instalacje grzewcze: Grimar - F.Urrai
Instalacje elektryczne: Grimar - F. Urrai - D. Carrea
Zarządzanie pracami: Maireengeneering
Zarządca projektu ze strony Klienta: E. Paroletti – G. Tapinassi
Przedstawiciel klienta: A. Castelli
Klient: Ferrari spa
Fotograf: D.Vicario
Obrazowanie: Visual-eyes
Tekst: przy współpracy z Fundacją Promozione Acciaio
Copyright © 2014 Constructalia. All rights reserved