Elmer i motylek

Scenariusz zajęć do ksiąŜki „Elmer i motylek”
Zespół Szkół Specjalnych im. Jana Brzechwy w Szamotułach
ul. H. Kołłątaja 1
64-500 Szamotuły
Aleksandra Piątkowska
klasa 1- 3 szkoły podstawowej dla uczniów z lekkim upośledzeniem umysłowym (9 osób,
9 lat)
oraz gościnnie klasa 2 gimnazjum dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu
umiarkowanym lub znacznym (5 osób, wiek 16- 19 lat), dnia kiedy przeprowadzane były
zajęcia nie wszyscy uczniowie byli obecni
Temat zajęć: Elmer i motylek. Pomagać- waŜna rzecz.
Czas trwania zajęć: 2x 45minut
Osoba prowadząca: Aleksandra Piątkowska
Pomoce: ksiąŜki: „Elmer” i „Elmer i motylek„, pudło skarbów”- plastikowy pojemnik, chusta
animacyjna Klauza, farby plakatowe, pędzle, blok techniczny A3 biały, maskotka słonia,
linka ok. 5 m, szal do zasłaniania oczu
Część wstępna:
Nauczyciel i jego pomocnicy (uczniowie gimnazjum) tajemniczo wkraczają do klasy 1-3 SP
z „pudłem skarbów”- plastikowy pojemnik, w którym znajdują się wszystkie niezbędne
pomoce do przeprowadzenia zajęć.
Nauczyciel objaśnia, Ŝe przyszedł ze swoją klasą, aby lepiej się poznać i zaprzyjaźnić i Ŝe
wraz ze swoimi pomocnikami przygotował wiele ciekawych gier i zabaw i Ŝe pudło skarbów
pomoŜe im w dobrej zabawie.
Na początek wszyscy siadają na podłodze w kręgu i przedstawiają się.
Nauczyciel wyjmuje z pudła skarbów pierwszy skarb, jakim jest chusta animacyjna i
proponuje zabawę utrwalającą imiona.
Na melodię pląsu” Jak to miło i wesoło kiedy Elmer krąŜy w koło” z teksem: Jak to miło i
wesoło kiedy (imię dziecka) tańczy w koło, (imię dziecka) tu, (imię dziecka) tam, (imię
dziecka) tańczy tu i tam.
Wszyscy uczestnicy zabawy śpiewają i chodzą z chustą animacyjna dookoła, wachlując nią,
pod chustą znajduje się wymieniane właśnie dziecko i porusza się w przeciwną stronę do
grupy. Zabawa powtarzana jest tyle razy ile jest dzieci w grupie.
Celem zabawy jest poznanie imion i zintegrowanie dwóch klas.
Nauczyciel inicjuje kolejną zabawę integracyjną „Trafieni imionami”
Wszyscy gracze z wyjątkiem jednego siadają w kręgu. Pozostały gracz ustawia się w środku
koła. Dowolne dziecko rozpoczyna grę wymyślając imię dowolnego uczestnika zabawy, na
przykład „Zuzia”. Zuzia wymienia imię innego uczestnika zabawy, na przykład „Andrzej”
i tak dalej. Gracz, który stoi w kręgu próbuje dotknąć wywołane właśnie dziecko, zanim ono
zdąŜy wymienić kolejną osobę. JeŜeli graczowi uda się to, wtedy zamienia się rolami z
dzieckiem, które nie zdąŜyło wypowiedzieć imienia kolegi.
Część główna:
Nauczyciel wyjmuje z pudła skarbów małe pudełeczko i prosi uczestników zajęć, aby je
otworzyli. W środku znajduje się maskotka słoń. Nauczyciel pyta czy uczniowie znają
jakiegoś słonia? Uczniowie odpowiadają, Ŝe znają Elmera (poniewaŜ juŜ wcześniej
uczestniczyli w zajęciach na podstawie ksiąŜki „Elmer”)
Uczniowie opowiadają o Elmerze, opisują go, porównują z maskotką, doszukuj się róŜnic
między maskotka, a bohaterem ksiąŜki.
Nauczyciel wyjmuje z pudła skarbów ksiąŜkę „Elmer”, prezentuje ilustracje i opowiada
własnymi słowami treść opowiadania w celu przypomnienia historii słonia.
Zabawa „Powitanie Elmera”
Nauczyciel prosi o ponowne rozwinięcie chusty animacyjnej. Zaprasza do zabawy z chustą.
Maskotka słonia połoŜona jest na chuście, dzieci podnoszą chustę, chodzą w koło śpiewając
poznany juŜ pląs o Elmerze „Kiedy Elmer krąŜy w koło”, dzieci wachlują chustą w taki
sposób, aby maskotka z niej nie spadła.
Nauczyciel zaprasza dzieci, aby usiadły na podłodze, wyjmuje z pudła skarbów ksiąŜkę Pt.
„Elmer i motylek”. Nauczyciel czyta i opowiada ksiąŜkę, dzieci komentują tekst i ilustracje.
Nauczyciel zaprasza do swobodnych wypowiedzi na temat usłyszanego tekstu. Dzieci dzielą
się swoimi spostrzeŜeniami, opowiadają komentują tekst, ilustracje i swoje wypowiedzi
nawzajem.
Nauczyciel porównuje uczestniczących w zabawie uczniów gimnazjum do Elmera, a uczniów
klasy 1-3 SP do motylka. Pyta czy Motylki mogą pomagać duŜym Elmerom? Pyta dzieci czy
kiedyś komuś pomogły? Dzieci dzielą się swoimi doświadczeniami. Nauczyciel pyta co robić
w sytuacji zagroŜenia, jak najlepiej udzielić pomocy innym, jak wzywać pomoc itd. Itp.
Uczniowie w myśl metody „Burza mózgów” udzielają odpowiedzi.
Zabawa „Chodzenie po elmerowej skarpie”
Nauczyciel przypomina, Ŝe Elmer wybrał bardzo niebezpieczną i stromą ścieŜkę i proponuje,
by uczniowie spróbowali pokonać taką drogę. Starsi uczestnicy zabawy rozwijają na podłodze
linę, formując z niej krętą ścieŜkę. Uczestnicy zabawy zdejmują obuwie i próbują pokonać
tor. W drugim etapie zabawy, pokonują drogę z zawiązanymi oczami, mogą poprosić swoich
starszych kolegów o pomoc w formie poprowadzenia za rękę.
Wszyscy uczestnicy zabawy nagradzani są gromkimi brawami za pokonanie elmerowej
ścieŜki.
Zabawa w „Sztuczki głosowe Wilbura”
Nauczyciel przypomina, Ŝe poza Elmerem w opowiadaniu pojawia się jeszcze inny
niesamowity słoń w kratkę i pyta o jego imię. Uczniowie wymieniają imię Wilbur.
Prowadzący pyta kim były słonie dla siebie i w czym były podobne, a czym się od siebie
róŜniły. Uczniowie szukają cech wspólnych i róŜnych dla słoni. Nauczyciel pyta co
szczególnego potrafił robić Wilbur, uczniowie mówią o sztuczkach głosowych, wtedy
nauczyciel zaprasza do zabawy w sztuczki głosowe.
Jeden z uczestników z zasłoniętymi oczami, nazwany Elmerem, staje w środku kręgu
utworzonego przez pozostałych uczestników nazwanych Wilburami. Stojący w środku Elmer
kręci się w koło, kiedy nauczyciel powie „Stop” Elemr zatrzymuje się z wyciągniętą do
przodu ręką, która wskaŜe na któreś ze stojących w kręgu dzieci i mówi np. „ Wilburze jesteś
moją Ŝabą”. Wskazane dziecko zaczyna głośno kumkać. Elmer nasłuchuje uwaŜnie, aby
odgadnąć imię dziecka, które naśladuje kumkanie. Jeśli wymieni prawdziwie imię gracza np.
„Wilburem jest Ania”, dzieci zamieniają się miejscami i Ania staje się zgadującym Elmerem.
Dzieci mogą prosić o naśladowanie głosów róŜnych zwierząt np. „Wilburze jesteś moją
małpką, psem, kotem…”
Praca plastyczna „Motylek”- malowanie rękoma
Dzieci dobierają się w pary- jedno dziecko z klasy 1-3, drugie z gimnazjum. Dzieci malują
dłonie farbami i odciskają je na papierze jako skrzydła motyla- jedną parę skrzydeł motyla
tworzą małe dłonie, drugą większe dłonie. Po wykonanej pracy uczniowie podziwiają swoje
wytwory, porównują, nazywają kolory.
Część końcowa
Wszyscy uczestnicy zajęć stają w kręgu układają swoje dłonie jedną na drugiej i podrzucają je
ku górze wykrzykując hasło: „Zespół przyjaciół”.
Nauczyciel dziękuje za mile spędzony czas, za aktywność i zaangaŜowanie i pyta czy dzieci
tak jak Elmer i motylek po tych zajęciach i zapoznaniu się będą mogły na siebie liczyć i
prosić się wzajemnie o pomoc. Dzieci składają deklaracje o chęci wzajemnej pomocy i
powtarzają zabawę „Zespół przyjaciół”.