Nazwa jednostki prowadzącej kierunek

Nazwa przedmiotu
Kod ECTS:
Marikultura
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek:
Nazwa kierunku:
Wydział Oceanografii i Geografii UG
Oceanografia
Instytut Oceanografii
Nazwa specjalności: Ochrona i zarządzanie zasobami morza, Ekobiotechnologia morska
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących):
prof. dr hab. Maciej Wołowicz, prof. UG, dr hab. Mariusz Sapota, dr Sabina Jodłowska, dr Stella
Mudrak, mgr Joanna Jaszczołt
Liczba godzin zajęć 30, w tym:
Liczba punktów ECTS: 3
30 ćw. lab.
Rodzaj studiów: stacjonarne II stopnia
Rok i semestr studiów: II, 3
Status przedmiotu :
obligatoryjny
Język wykładowy:
polski
Metody dydaktyczne:
ćwiczenia laboratoryjne
Formy i warunki zaliczania przedmiotu:
ćwiczenia laboratoryjne – zaliczenie na ocenę
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymaganiami wstępnymi:
Podstawy botaniki morskiej, Ekofizjologia roślin morskich, Oceanografia biologiczna, Podstawy
biologii fauny morskiej, Warsztaty specjalistyczne w morzu i strefie brzegowej. Studenci powinni
umieć zebrać próby zooplanktonu, oznaczyć gatunki i stadia rozwojowe taksonów zooplanktonu
bałtyckiego.
ZałoŜenia i cele przedmiotu:
Poznanie metod hodowli glonów oraz moŜliwości ich przemysłowego wykorzystania, w części
praktycznej studenci samodzielnie przygotowują poŜywki do hodowli glonów oraz zakładają
hodowle typu „batch cultures”. Poznanie praktycznych aspektów podstaw marikultury, znaczenia i
zagroŜeń wynikających z tego typu działalności człowieka. Zajęcia mają na celu zapoznanie
studentów z moŜliwościami wykorzystania zooplanktonu w marikulturach, sposobami i technikami
hodowli planktonu, po zakończeniu zajęć powinni umieć samodzielnie załoŜyć i prowadzić
hodowlę wybranego taksonu zooplanktonu.
Treści programowe:
Hodowle organizmów wodnych prowadzone są zarówno w celach konsumpcyjnych (ryby,
skorupiaki, rośliny i mięczaki), jak i dla pozyskania cennych substancji, wykorzystywanych w
wielu gałęziach przemysłu. Gospodarka wykazuje olbrzymie zapotrzebowanie na naturalne i często
unikalne związki znajdujące się w organizmach morskich (związki wytwarzane przez glony o
właściwościach antywirusowych, antygrzybicznych i antybakteryjnych oraz farmaceutyki i
preparaty bogate w szeroką gamę związków mineralnych, kosmetyki, antybiotyki, barwniki,
preparaty wzmacniające i regulujące metabolizm, unikalne glonowe związki Ŝelujące jako
alternatywa dla Ŝelatyny pochodzenia zwierzęcego). Hodowle organizmów wodnych mogą być
takŜe narzędziem wykorzystywanym przy restytucji gatunków chronionych i zagroŜonych
wyginięciem. Celem zajęć jest omówienie najwaŜniejszych grup roślin (mikro- i makroglonów) i
zwierząt morskich (bezkręgowców i kręgowców) wykorzystywanych w marikulturze oraz
zapoznanie się z metodami hodowli najbardziej reprezentatywnych gatunków. Omówiona zostanie
takŜe specyfika hodowli zooplanktonowych, które mogą posłuŜyć jako Ŝywy pokarm dla innych
hodowanych zwierząt. Przedstawiona zostanie rola, jaką odgrywa marikultura w działalności
ekonomicznej człowieka, w sektorze spoŜywczym oraz przemysłowym. Na przykładzie wybranych
ekosystemów wykorzystywanych do celów intensywnej marikultury, omówione zostaną
niebezpieczeństwa wynikające z faktu prowadzenia tego typu działalności oraz zagroŜenia
wprowadzania gatunków obcych lub chorobotwórczych.
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej:
Duff, J., Getchis T., Hoagland P., 2003. A Review of Legal and Policy Constraints to Aquaculture
in the U.S. Northeast. Aquaculture White Paper No. 5, NRAC Publication No. 03-005.
Environmental Protection Agency (EPA). 2004. 40 CFR Part 451: Effluent limitations guidelines
and new source performance standards for the concentrated aquatic animal production point source
category; final rule. Federal Register 69(162):51982-51930
Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). 1986. The production of fishmeal
and oil. FAO Fisheries Technical Paper 142, FAO Fisheries Department, Rome.
Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). 2004. The State of World
Fisheries and Aquaculture 2004. Rome.
Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). 2005. Guidelines for the EcoLabeling of Fish and Fishery Products from Marine Capture Fisheries. Rome.
Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). 2006. State of world aguaculture:
2006. FAO Fisheries Technical Paper 500. FAO Fisheries Department, Rome.
ICES. 1996. Report of the working group on environmental interaction of mariculture. ICES C.M.,
Nantes.
Imai T., 1980. Aquaculture In Shallow Seas: Progress In Shallow Sea Culture, A. A. Balkema/
Rotterdam.
Lee C.S., O`Bryen P., Marcus N. 2005. Copepods in Aquaculture, Blackwell
Richmond A., 2004. Microalgal culture – biotechnology and applied phycology, Blackwell Science
Sikirski Z.E., 1992, Morskie Surowce śywnościowe, Wyd. NT, Warszawa.
Stottrup J., McEvoy L., 2003. Live feeds in marine aquaculture, Blackwell Publishing Anderson
R.A., 2005. Algal culturing techniques, Elsevier Academic Press
Wessells C.R., Cochrane K., Deere C., Wallis P., Willmann R., 2001. Product certification and ecolabeling for fisheries sustainability. FAO Fisheries Technical Paper No. 422. FAO
Fisheries Department, Rome.