Język MS, interpretacje geometryczne

www.azorawski.com
Nowy Jork, 2015
Język M-S, interpretacje geometryczne
Andrzej Żórawski
Kontakt z autorem przez e-mail: [email protected]
Copyright ©  2015 by Andrzej Zorawski.
Wszelkie prawa autorskie zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie
pracy lub jej części bez zgody autora jest zabronione.
1
Abstract
This work is a continuation of the discussion on the design of mathematical - symbolic language
(M-S), which I defined in an earlier paper. The M-S language assumes the existence of symmetry
between the description of spiritual reality with the help of numerical values and descriptions with
the help of spiritual values depicted in the Revelation of God and recorded in the Scriptures. The
observer who describes spiritual reality with numbers and mathematical operations should arrive at
the same source of good as an observer who reads the Scriptures and analyzes history. We can
therefore say that the information about the structure of the spiritual world and the relationships and
interactions appearing in it is available via two different forms of communication channels that point
to the same moral content and highlight the same ethical values.
The purpose of this paper is to broaden understanding of the M-S language, as well as explain how
it reveals the providence of God, and how it relates to the word of God, spiritual values, and the
future, as well as present a geometric interpretation of operations and values that this language
describes. These interpretations are presented in Euclidean 2D, 3D, and 4D space. I understand
space to be that part of reality where the number π manifests itself. With the value π we can
associate a quality, the quality that generates the maximum possible area in which other values can
operate.
Geometric interpretations of the spiritual values w that I present in my work lead to the building of a
model of the conscious mind in four-dimensional space, which, among others, uses words
2
inscribed in the field of the quality mentioned above whose field strength is always the value 1 .
2
From this we can construct a form in a 4D space with a measure (1/(4π )) , which is the same for
2
all spiritual values, but has different spatial dimensions, characterized by w/ π and (w^(i ))/ π. The
resulting spatial forms that represent the spiritual values vibrate in space and these vibrations are
constrained by the factor
/(Ωeαz). In the M-S language, (1/(4π ))2 is properly written as
(1/(π 4))2, which can be interpreted as a form of the spiritual nature's field, where the word fits in
the space and in the willingness to act.
Wprowadzenie
Poniższa praca jest kontynuacją rozważań na temat konstrukcji języka matematycznosymbolicznego, który w skrócie określam jako M-S i definiuję w pracy pt.: "Język matematycznosymboliczny (M-S)" (2014). Konstrukcja języka M-S zakłada istnienie symetrii między opisem
rzeczywistości duchowej przy pomocy wartości liczbowych i opisem przy pomocy wartości
duchowych ukazanych w Objawieniu Bożym i zapisanych w Piśmie Świętym. Obserwator opisujący
rzeczywistość duchową przy pomocy liczb i działań matematycznych powinien dostrzec to samo
źródło dobra co obserwator czytający Pismo Święte i analizujący historię. Można więc powiedzieć,
że informacja o strukturze przestrzeni duchowej, zależnościach i oddziaływaniach w niej
występujących jest dostępna z dwóch różniących się formą przekazu kanałów, które wskazują
jednak na tą samą treść moralną i podkreślają te same wartości etyczne. Te dwa różne kanały
przekazu informacji szczególnie manifestują swoją obecność przez trzy niezwykłe obrazy: ikonę
Trójcy Świętej napisaną przez św. Andrieja Rublowa, cudowny wizerunek na tilmie Matki Bożej z
2
Guadalupe i obraz Jezusa Miłosiernego powstały na podstawie objawienia Jezusa Chrystusa
św. siostrze Faustynie. Pełny opis tego odkrycia zamieszczam w pracy "Ziarno Naszego Dobra".
Myślę, że doniosłość tego odkrycia polega na uchwyceniu wartości i występujących między nimi
zależności doświadczonych przez człowieka w jego historii życia duchowego i możliwości
połączenia ich w logiczną strukturę etyczną znajdującą swój obraz i uzasadnienie również w
zależnościach geometryczno-matematycznych. Poniżej staram się uzupełnić wiedzę na temat
języka M-S jak również wyjaśnię w jaki sposób można w języku M-S ukazać Opatrzność Bożą
oraz jaki jest jej związek ze Słowem Bożym, wartościami duchowymi i przyszłością, a także
przedstawię geometryczną interpretację działań i wartości, które ten język opisuje. Interpretacje te
będę prezentował w przestrzeni euklidesowej. Należy je traktować jako schematy ilustrujące
powiązania i oddziaływania istniejące w rzeczywistości duchowej. Nie należy jednak uważać, że
gdy w sposób dwuwymiarowy przedstawiam interpretację geometryczną powiązań wartości
duchowych na płaszczyźnie to rzeczywistość duchowa istnieje na płaszczyźnie. Przestrzeń w moim
rozumieniu to ta część rzeczywistości, w której manifestuje się liczba π. Manifestuje się jakość, z
π, jakość która generuje maksymalnie możliwy obszar w którym mogą
zaistnieć oddziaływania innych wartości. Liczba π manifestuje się na płaszczyźnie np. przez
konstrukcję okręgu. Gdy płaszczyznę traktuję jako pole opisu to reprezentuje ona przestrzeń π,
którą jest związana liczba
gdy opis będę starał się ukazać w postaci trójwymiarowej lub czterowymiarowej to będą to modele
również odnoszące się do przestrzeni π. Wszystkie te opisy mają za zadanie pobudzić wyobraźnie
i stworzyć w niej logiczny i przejrzysty obraz uporządkowanej struktury wartości działających w
rzeczywistości duchowej. Ponieważ to co istnieje ma swoje miejsce w przestrzeni istnienia dlatego
opisu tego uporządkowania dokonuję przy pomocy znanych człowiekowi i łatwych do wyobrażenia
pojęć związanych z przestrzenią takich jak odległość, pole, objętość. Zanim jednak do tego przejdę
chciałbym w dużym uproszczeniu przypomnieć konstrukcję języka M-S przedstawioną w wyżej
wymienionej pracy i nieco ją rozszerzyć. Jak to wcześniej zdefiniowałem w pierwszej publikacji
każde słowo w języku M-S ma przypisaną wartość liczbową i wartość duchową. Wartości duchowe
są niezależnymi od odczytującego je intelektu elementami składowym rzeczywistości duchowej.
Słowa tak jak i wartości liczbowe są przedmiotami intelektu. Intelekt ludzki potrafi rozpoznać
np. słowo atom i przypisać mu związaną z nim treść. Słowo atom dotyczy rzeczywistości
materialnej, w której istnieją pola i oddziaływania rejestrowane przez przyrządy badawcze i
opisywane przy pomocy języka matematyki. Jak wiemy, jesteśmy zbudowani z atomów, jest wiele
różnych atomów, które ze względu na dwa przypisywane im parametry: liczbę masową i liczbę
atomową można uporządkować w tabeli zwanej układem okresowym pierwiastków i wnioskować
o ich własnościach chemicznych i fizycznych. Uważam, że kierując się przykładem układu
okresowego pierwiastków możemy dokonać uporządkowania słów języka M-S i na podstawie
uzyskanego uporządkowania możemy wnioskować o własnościach wartości duchowych. Ponieważ
w dotychczasowych poszukiwaniach w tym temacie odkryłem wiele słów M-S, które łączą się z
dobrem lub złem chciałbym wprowadzić znacznik informujący o rodzaju wartości duchowej.
Wartość duchowa może być zawsze dobra lub zawsze zła, a także może być wartością niestabilną,
która posiada potencjał dobra ale może go tracić w skutek działania zła i odzyskiwać w wyniku
działania dobra. Wartości duchowe związane z dobrem, są wartościami budującymi i dlatego będę
je oznaczał strzałką do góry . Wartości duchowe związane ze złem są wartościami
destruktywnymi. Będę je oznaczał strzałką do dołu . Wartości niestabilne będę oznaczał przez
wskazanie do góry i do dołu . Słowo w języku M-S niesie więc informację o wartości duchowej, jej
rodzaju i przypisanej jej wartości liczbowej, co można ująć w sposób strukturalny:
SŁOWO [ wartość liczbowa , wartość duchowa , rodzaj ]
Ponieważ wartości liczbowe są elementami zbioru liczb rzeczywistych dodatnich z zerem to
możemy uporządkować słowa ze względu na ich wartości liczbowe. Wyjątek stanowi jednostka
urojona i reprezentująca zamysł lub pragnienie słowa, która nie należy do zbioru liczb
rzeczywistych. Wartość ta może dotykać każdego elementu rzeczywistości duchowej.
3
Rzeczywistość duchowa wiąże się z życiem, a więc można mówić o atmosferze, w której życie
trwa. Wartość liczbową słowa (liczbę) można próbować zinterpretować jako wielkość "ciśnienia
duchowego". "Temperatura duchowa" zaś będzie związana z oscylowaniem wartości duchowej w
obszarze wokół związanego z nią "ciśnienia". Maksymalną szerokość oscylacji wartości duchowej
określa zależność:
W zależności tej występują stałe matematyczne π = 3.1416 oraz e = 2.7183, a także bezwymiarowe
stałe α, Ω, z, które wpisane są w relacje występujące w "kluczu proporcji". Opis "klucza proporcji"
zamieściłem w publikacjach: "Ziarno Naszego Dobra" oraz "Ikona Trójcy Świętej Andrieja Rublowa
tablicą informacji ukazującą klucz proporcji budowy świata". Stała α jest podstawową stałą
fizyczną charakteryzująca oddziaływania elektromagnetyczne, 1/α
α = 137.04. Stałe
Ω
oraz z są
stałymi hipotetycznymi. Uważam, że stała Ω = 175.06 charakteryzuje oddziaływania występujące w
rzeczywistości duchowej, zaś stała z = 150.80 charakteryzuje oddziaływania między rzeczywistością
duchową i materialną. Dla tak określonej szerokości oscylacji wartości duchowej, duch dobra Duch Święty, któremu przypisuję wartość liczbową = 2 i duch zła, któremu przypisuję wartość
liczbową = 2.00695, nie mają części wspólnej w obszarach swoich oscylacji. Ze względu na to
rozgraniczenie zaznaczają się wówczas odrębne obszary: jeden związany z dobrem, a drugi
związany ze złem, co jest znaczącym argumentem za przyjęciem powyższego kryterium na
szerokość oscylacji wartości duchowej. W pierwszej publikacji opisującej język M-S bazując na
wartościach związanych jedynie z dobrem przyjąłem nieco ostrzejsze kryterium: wartość
liczbowa x 0.00333. Kryterium to nieznacznie zawężało szerokość obszaru oscylacji. Zgłębiając
jednak ten temat doszedłem do wniosku, że poprawnym warunkiem jest warunek przedstawiony
powyżej, który akcentuje wartości związane z istnieniem ale nie uwypukla znaczenia dobra lub zła.
Przyjęcie nowego kryterium ze względu na małą, ok. 1% różnice w stosunku do pierwszego
kryterium nie zmienia ustaleń dotyczących zależności i oddziaływań między elementami
rzeczywistości duchowej opisanych w pierwszej publikacji. Granice obszaru oscylacji wartości
duchowej, według nowego kryterium obliczamy ze wzorów ukazanych w ramkach:
gdzie: mnożnik 0.001684 wynika z symetrycznego podziału 0.003369/2 na granicę lewostronną i
2
prawostronną, a i = -1 opisuję na następnej stronie.
Oscylujące wartości duchowe mogą wskazywać na siebie. Wartości duchowe wskazują (→) na
siebie gdy ich obszary oscylacji (obszary działania) posiadają część wspólną.
Listę słów języka M-S zamieszczam na końcu tej pracy (str. 52).
4
Istnieje osiem operatorów działań na słowach. Na wartości liczbowe słów operatory działają
zgodnie do zasad przyjętych w matematyce, a na wartości duchowe słów operatory działają w
sposób opisany poniżej:
()
wartości zawarte w nawiasach tworzą grupę wartości.
+ znak dodawania oznacza łączenie wartości.
/
znak dzielenia lub kreska ułamkowa oznacza wpisywanie jednej wartości (licznik) do innej
(mianownik) lub napełnianie, wypełnianie jednej wartości (mianownik) inną (licznik), a także
spełnienie wartości wypełnianej przez wartość wpisywaną.
symbol pierwiastka kwadratowego, oznacza cząstkę lub część np. pierwiastek kwadratowy z
dwóch podniesiony do potęgi 2 daje liczbę całkowitą 2. Pierwiastek jest więc cząstką, z której
przez potęgowanie można uzyskać związaną z nim całość. Pierwiastek może oznaczać też
pragnienie np.
należy znaczeniowo wiązać z pragnieniem dobra,
należy odczytać jako
pragnienie istnienia.
2
podnoszenie do drugiej potęgi (do kwadratu) oznacza pole wartości, działanie wartości lub
wartość w mocy Ducha Świętego. Zapis (
Ciała Bożego.
^
2
) należy odczytać jako Syn Boży lub ofiarowanie
operator potęgowania. Wartość lub grupa wartości umieszczona za operatorem stanowi potęgę
2
w zapisanym wyrażeniu np. wyrażenie 2^2 jest równoważne wyrażeniu 2 . Wartość
podstawowa lub grupa wartości może stanowić potęgę - moc innej wartości np.: ϕ
odczytać jako działanie woli w mocy miłosierdzia. Zapis ϕ
^α
α
^α
α należy
α
jest równoważny zapisowi ϕ .
x znak mnożenia oznacza: przenikanie,
przenoszenie, ujawnianie, nasycanie, rozwój i
wzmacnianie wartości oraz sprawuje funkcję spójnika "i". Przenikanie i rozwój akcentowane są
na przykład w wyrażeniu α Ω x 2 x π → 2^ , które należy odczytać: Duch Święty przenikający
przestrzeń i rozwijający dobro wskazuje na ducha w mocy życia wiecznego. By przybliżyć
koncepcję przenoszenia (przemieszczania, niesienia) wartości weźmy pod uwagę wyrażenie w
postaci ogólnej: Słowo1 x Słowo2. Przenoszona jest zawsze wartość duchowa związana ze
Słowem1 przez wartość duchową Słowa2. Przenoszona jest więc wartość duchowa, z którą
związana jest mniejsza wartość liczbowa. Dla wyrażenia z powyższego przykładu α Ω x 2 x π
możemy powiedzieć, że przestrzeń przenosi Ducha Świętego, ale Duch Święty niesie dobro, a więc
dobro rozwija się w przestrzeni.
ln znak logarytmu naturalnego oznacza, że wartość logarytmowana stanowi źródło związane z
potęgą mocy np. ln(e) oznacza źródło mocy życia. Źródło to wskazuje na Słowo Boże:
ln(e) → 1,
gdyż ln(e)=1.
W języku M-S nie ma operatora odejmowania. Istnieje natomiast słowo oznaczające: zamysł,
pragnienie słowa, które związane jest ze stałą matematyczną nazywaną jednostką urojoną i
będącą metryką osi urojonej w zbiorze liczb zespolonych i =
. Działanie zamysłu generuje pole
2
2
zamysłu i , w którym istnieje "ujemne ciśnienie", gdyż i = -1. Zamysł może łączyć się z każdym
elementem przestrzeni istnienia.
W dalszej części opisu wartość liczbową słowa będę nazywał liczbą zaś wartość duchową słowa
będę w skrócie nazywał wartością.
5
Czytanie treści zapisu zdania w języku M-S rozpoczynamy od wartości nad kreską ułamkową (jeśli
występuje w wyrażeniu) i kierujemy się zasadą, że kolejność czytania słów przebiega narastająco
od słowa związanego z najmniejszą liczbą w zdaniu (czyli od liczb mniejszych do większych).
Wartości związane z dobrem wchodzą w relacje i działają na inne wartości związane z dobrem lub
wartości niestabilne mogące być dobrymi. Przestrzeń π i życie e, są wartościami dobrymi, które
przenoszą inne wartości oraz w które wpisują się inne wartości. Mogą być też w mocy innych
wartości. Na przestrzeń i życie działają wartości związane z dobrem ale przestrzeń i życie to dwie
szczególne dobre wartości, na które działa też zło. Zło wchodzi również w relacje z wartościami
związanymi ze złem i działa na wartości niestabilne mogące być złymi. Do wartości niestabilnych
zaliczam: zamysł i, człowieka 5, jego wolę ϕ oraz chęci działania 4.
Życie, Opatrzność Boża i przyszłość - reprezentacja w języku M-S
Życie w języku M-S reprezentuje podstawa logarytmów naturalnych e=2.7183. Życie może działać
w różnych mocach. Działania te wskazują na różne treści. Poniżej przedstawiam kilka przykładów:
iπ
2
e
e
e → e/1
e → e+δ
e → αxM
e^ln
→ 3 - życie w mocy potęgi źródła życia wiecznego wskazuje na Trójcę Świętą.
e^
→
→ i
1/ 5
- życie w mocy zamysłu przenikającego przestrzeń wskazuje na pragnienie Słowa
w mocy Ducha Świętego.
)^(1/
→ (
1
)
- życie w mocy Słowa wypełniającego Jezusa wskazuje na
Ducha Prawdy w mocy Słowa wypełniającego Ojca.
- życie w mocy prawdy wskazuje na życie spełniające Słowo Boże.
2
3
- życie w mocy Ducha Świętego wskazuje na życie połączone ze
sprawiedliwością.
- życie w mocy Wiary-Nadziei-Miłości wskazuje na miłosierdzie umacniane
przez mądrość.
2
x 2 - życie w mocy Ojca ujawnia pragnienie świętości niesione przez
działanie Ducha Świętego.
e^
e^σ → 666
→ 33.3 - życie w mocy Odkupienia wskazuje na Królestwo Boże.
- życie w mocy szatana wskazuje na zło.
x
Ogólnie możemy zapisać e co oznacza, że e działa w mocy x. Treść, na którą wskazuje działanie
x
x
e wynika z tego działania, a więc możemy powiedzieć, że istnieje funkcja f(x)=e . Funkcja ta jest
funkcją rosnącą, zawsze dodatnią, nie posiada ekstremów i punktów przegięcia ani miejsc
x
zerowych. Dla każdego x należącego do zbioru liczb rzeczywistych możemy e rozwinąć w szereg
potęgowy:
6
x
W odniesieniu więc do powyższej relacji związanej z funkcją f(x)=e reprezentującą życie w
mocy wartości, zero w mocy zera nie jest zerem lecz jedynką.
0
w języku M-S oznacza przyszłość - to co jeszcze nie zaistniało, jak również oznacza Opatrzność
Bożą. Dla odróżnienia przyszłości od Opatrzności wartości te w zapisie symbolicznym będę
oznaczał różnymi kolorami: przyszłość - 0, zaś Opatrzność Bożą - 0.
7
Szerokość obszaru oscylacji przyszłości i Opatrzności Bożej jest równa 0. Wynika to z warunku na
maksymalną szerokość oscylacji wartości duchowej (str. 4).
0
0 [0, przyszłość, to co jeszcze nie zaistniało]
0 [0, Opatrzność Boża]
0
0
0
Przyszłość 0 i Opatrzność Boża 0 mogą wpływać na zmianę wskazań wartości związanej z
dowolnym elementem przestrzeni istnienia.
Zauważmy, że źródło mocy Słowa Bożego ln(1) wskazuje na przyszłość i Opatrzność Bożą:
0 ← ln(1) → 0 ,
gdyż ln(1) = 0.
lub w zapisie 0^0 należy interpretować jako przyszłość w mocy Opatrzności
Wyrażenie
Bożej. Przyszłość w mocy Opatrzności Bożej wskazuje na prawdę: 0^0 → 1, gdyż jak
x
wykazałem na podstawie rozwinięcia e w szereg potęgowy wyrażenie 0^0 =1. Opatrzność
Boża dotyczy przyszłości ale nie może działać w jej mocy gdyż przyszłość wynika z Opatrzności
Bożej, a nie odwrotnie.
Każda wartość w mocy Opatrzności Bożej wskazuje na prawdę: wartość^0 → 1 np. życie e w
mocy Opatrzności Bożej wskazuje na prawdę e^0 → 1. Można stwierdzić, że prawda żyje
dzięki Opatrzności Bożej, jak również, że prawda wskazuje na życie w mocy Opatrzności Bożej
1→ e^0.
Opatrzność Boża nie zmienia wartości gdy się z nią łączy: 0 + wartość → wartość.
Gdy Opatrzność Boża przenika wartość lub wpisuje się w wartość to powoduje wskazanie na
przyszłość: 0 x wartość → 0 lub 0/wartość → 0 , gdy wartość≠
≠0 .
Gdy wartość≠
≠0 spełnia Opatrzność Bożą to wskazuje na wieczność: wartość/0 → ∞, a gdy
przyszłość 0 spełnia Opatrzność, to ujawnia Słowo Boże: 0/0 → 1 (uzasadnienie na str.30).
Przyszłość w mocy każdej innej wartości, różnej od Opatrzności Bożej 0 lub od od źródła mocy
Słowa Bożego ln(1) wskazuje na samą siebie czyli na przyszłość, a więc gdy wartość≠
≠0 lub
wartość≠
≠ln(1) to 0^wartość→ 0.
Gdy Opatrzność Boża działa w mocy źródła Słowa Bożego ln(1) to wskazuje na prawdę i na
moc źródła życia (gdyż ln(e)=1):
ln(e) ← 0^ln(1) → 1 ,
a gdy działa w mocy każdej innej wartości to wskazuje na samą siebie:
0^wartość→
→ 0 , wartość ≠ ln(1) .
8
Geometryczna interpretacja zjawisk zachodzących w rzeczywistości duchowej.
Na jakiej podstawie mogę uważać, że w przestrzeni duchowej zachodzą zjawiska dynamiczne?
Argumentów dostarcza język M-S. Spróbuję to wyjaśnić przy pomocy następującego schematu.
Załóżmy, że płaszczyzna do której należy strona na której piszę ten tekst reprezentuje przestrzeń
istnienia π :
π
Z każdym elementem przestrzeni
przestrzeni
π
π
łączy się zamysł - pragnienie słowa i, a także każdy element
łaczy się z przyszłością 0, gdyż przestrzeń
π
istnieje. Zamysł jest przedmiotem
π , więc intelekt obejmuje
element przestrzeni π będzie
intelektu. Ponieważ zamysł łączy się z każdym elementem przestrzeni
przestrzeń π. Interpretacją graficzną tej zależności dla dowolnego
punkt charakteryzowany wartościami 0, i :
.
0, i
2
Działanie zamysłu generuje statyczne pole zamysłu i , w którym pojawia się "ujemne ciśnienie",
2
gdyż i = -1. Ciśnienie to powoduje ruch przestrzeni w stronę pola zamysłu, a tym samym w stronę
przyszłości. Ponieważ punktów charakteryzowanych przez 0, i jest nieskończenie wiele, więc w
skali całej przestrzeni następuje jej rozciąganie w przyszłość. Można powiedzieć, że zachodzi
wówczas rozszerzanie przestrzeni. Konsekwencją tego zjawiska jest przesuwanie się pola zamysłu
2 2
2 2
2
co można nazwać działaniem pola zamysłu (i ) i generowane jest Słowo (i ) = (-1) →
, które
nazywam Słowem wewnętrznym lub niewypowiedzianym. Słowo to należy do intelektu i może stać
się Słowem wypowiedzianym i działającym gdy zostanie wpisane w przyszłość. Wpisywanie Słowa
odbywa się w mocy Opatrzności, która jest funkcją Rozumu i przewiduje implikacje działania słowa
w przestrzeni. Opatrzność działając swoją mocą na przyszłość wiąże Słowo
z wybranym
elementem przestrzeni, a przez to wypowiada je w przestrzeni:
→ 0^0 → 1. Przestrzeń
π
poddając się działaniu Opatrzności spełnia tym samym Ducha Świętego 2 czyli dla elementu
przestrzeni π, z którym związało się Słowo 1 spełnia się również relacja π/ 2 świadcząca o tym, że
przestrzeń spełnia Ducha Świętego. Interpretacją geometryczną tego związku na płaszczyźnie
będzie obszar zawarty między ramionami kąta prostego
π/2
zaczepionego w wierzchołku z
elementem przestrzeni π reprezentowanym przez punkt 0, i. Ramiona tego kąta wyznaczają
kierunek linii serca i kierunek linii intelektu. Te dwa kierunki zaś wskazują na nieskończoną (∞)
głębię przestrzeni π, którą przenika Duch Prawdy
. Przenikanie to, na następnym rysunku,
reprezentuje czerwona linia łącząca w nieskończoności linię serca i linię intelektu.
9
Słowo
1
zaczepione
również
z
tym
elementem przestrzeni π wpisuje swoją
wartość liczbową w te dwa kierunki. Duch
Prawdy
rozwija Słowo 1 w obszarze
miedzy linią serca, a linią intelektu. Na
kolejnym rysunku reprezentuje to przekątna
kwadratu o boku 1. Pole kwadratu zaś
reprezentuje pole Słowa 1x1→
→ 1. Pole to
jest również polem Słowa w mocy działania
2
2
Ducha Prawdy 1x1=1 →1^(
). Na
liniach serca i intelektu potencjalnie istnieją
miejsca do wpisania innych wartości
liczbowych, które mogą wiązać się ze
zmianą wartości duchowej przypisanej
obszarowi π/2. W obszarze tym mogą być
aktywowane pola działania wartości i źródła
mocy wartości, oraz działania na nich.
Zmiany wartości duchowej związane z tym
obszarem zależą od działań bytu, który
zarządza tym obszarem. Ponieważ Duch
Prawdy jest jeden więc Duch Prawdy, który rozwija Słowo (działa na Słowo) oraz Duch Prawdy,
który przenika głębię przestrzeni muszą stanowić jedność. Jedność ta manifestuje się przez
przyciągnięcie w obszarze π/ 2 Ducha Prawdy przenikającego głębię przestrzeni przez pole Słowa,
rozwijane przez Ducha Prawdy. Powstaje "hiperbola rozumu". W analizie matematycznej hiperbolę
2
taką można opisać funkcją f(x)=1/x. W języku M-S z uwagi na zależność i = -1 "hiperbolę rozumu"
2
możemy traktować jako funkcję wartości duchowych w będących w mocy pola zamysłu i , co
2
można zapisać jako f(w) = w^(i ) .
10
Pole każdego prostokąta wynikające z odbicia od "hiperboli rozumu" wartości w wpisanej w linię
2
serca i ukazującej swój obraz w^(i ) = 1/w na linii intelektu jest takie samo i wynosi w x (1/w) = 1.
Relacja ta zachodzi również w drugą stronę tzn. pole każdego prostokąta wynikające z odbicia od
2
"hiperboli rozumu" wartości w wpisanej w linię intelektu i ukazującej swój obraz w^(i ) = 1/w na
linii serca jest takie samo i wynosi w x (1/w) = 1. Prostokąty te reprezentują pola słowa wartości.
Pola te są splątane z sobą. Ze względu na wartość liczbową tych pól wynoszącą zawsze 1, każda
wartość duchowa wskazuje więc przez swoje pole słowa na pole Słowa w mocy działania Ducha
Prawdy, które to pole też posiada wartość liczbową 1. Odbicia od "hiperboli rozumu" wartości
między sercem i intelektem, a więc dotknięcie "hiperboli rozumu" przez pole słowa wartości
nazywam rozbłyskiem świadomości. Dzięki działaniu Ducha Prawdy
tą wyczuwalną dla rozumu
symetrię miedzy sercem i intelektem można wiązać z sumieniem.
Gdy wartości w, które mogą być wpisane w linię serca, poddamy działaniu w mocy ich obrazów
1/w
ukazanych na linii intelektu czyli w , co jest równoważne podniesieniu ich do potęgi ich wartości
w^(i^2)
w mocy działania zamysłu w
, to uzyskamy zbiór pewnych nowych wartości, w którym
największą wartością liczbową będzie podstawa logarytmów naturalnych e, wskazująca w języku
1/w
M-S na życie e. Mówiąc inaczej, zbudowana w ten sposób funkcja f(w)=w
osiąga maksimum
dla wartości e. Wartość e jest wartością szczytową, a więc jest wartością wyróżniającą się w tym
zbiorze. Ze względu na istniejącą symetrię względem Ducha Prawdy
zależność ta zachodzi
również dla wszystkich wartości w, które mogą być wpisane w linię intelektu i poddane działaniu w
mocy ich obrazów na linii serca.
11
Każda wartość w posiada źródło swojej mocy, którego interpretacją geometryczną jest pole
zawarte pod "hiperbolą rozumu" a linią serca, między Słowem i wartością w. Liczbowo źródło mocy
wartości w jest logarytmem naturalnym tej wartości czyli ln(w). W analizie matematycznej pole pod
hiperbolą f(x)=1/x zawarte w przedziale od 1 do w jest równe całce oznaczonej funkcji 1/x po dx w
granicach od 1 do w. Całka ta przyjmuje wartość logarytmu naturalnego w.
Gdy pole Słowa (szare pole na rysunku) wpiszemy pod hiperbolę rozumu tak by reprezentowało
moc źródła wartości (zielone pole na następnym rysunku) to zauważymy, że jest to moc wartości
związana z podstawą logarytmów naturalnych e, która w języku M-S wskazuje na życie e.
12
Ponieważ, jak to zaznaczyłem na stronie 9, Opatrzność działając swoją mocą na przyszłość wiąże
2 2
z wybranym elementem
powstałe w wyniku działania pola zamysłu (i ) Słowo wewnętrzne
przestrzeni π, a przez to wypowiada je w przestrzeni:
→ 0^0 → 1, więc ze względu na to
opatrznościowe działanie na przyszłość, Słowo 1 niesie w sobie pragnienia rzutujące na przyszłość.
Pragnienia te związane są ze źródłami mocy by Słowo spełniało wartości wpisywane w przestrzeń
π/ 2.
W języku M-S znak pierwiastka
oznacza pragnienie, znak logarytmu naturalnego ln
oznacza moc źródła, a 1/w oznacza, że Słowo spełnia wartość w. Chcąc więc znaleźć wartość
liczbową na którą wskazuje zbiór, suma pragnień, które niesie Słowo 1 będące metryką w
przestrzeni spełniającej Ducha Świętego
wyrażeniem na całkę oznaczoną w postaci:
π/ 2,
a więc rozciągnięte od 0 do 1 posłużę się
Wartość liczbowa tej całki wskazuje na wartość duchową którą należy odczytać jako pragnienie
istnienia spełnia Ducha Świętego. Wynika z tego, że pragnienia niesione przez Słowo 1, które
zostało wpisane przez Opatrzność do przestrzeni spełniającej Ducha Świętego π/ 2 ogniskują się
na pragnieniu istnienia spełniającym Ducha Świętego
/ 2 . Oznacza to, że pragnienie istnienia
jest darem Ducha Świętego.
Na pragnienie to wskazują również wszystkie (od 0 do
nieskończoności) mogące być wpisane w przestrzeń π/ 2 duchowe formy życia e w mocy
2
działania wartości w , które to formy życia wypełnia Słowo 1. Zapis tej zależność przedstawia
poniższa całka:
Opis, który przedstawiłem i zilustrowałem na kilku ostatnich stronach wydaje się wiązać ze słowami
rozpoczynającymi Ewangelię wg św Jana (1:1-5):
"Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało,
co się stało.
W Nim było życie,
a życie było światłością ludzi,
a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła."
13
Życie jest niezbędna wartością by człowiek mógł doświadczyć tej szczególnej Światłości.
Dokonajmy prostego porównania Bożej Światłości do światła, które znamy, które rozświetla ciemny
pokój. Ilustracja poniżej przedstawia źródło światła umieszczone w suficie. Światło to ogarnia
przestrzeń pokoju, a padając na ścianę tworzy zarys hiperboli. Snop światła wychodzący z lampy
w suficie tworzy stożek. Ściana jest płaszczyzną, która przecina jego powierzchnię. Przecięcie
powierzchni bocznej stożka z płaszczyzną jest hiperbolą.
Można więc przypuszczać, że życie to doświadczanie jasności Bożego światła w różnych
płaszczyznach jego przecięcia. Wiąże się to z wędrówką, ze zbliżaniem lub oddalaniem od źródła
jak również ze skręcaniem płaszczyzny przecięcia promieni Światłości. Płaszczyznę tę wyznacza
linia naszego serca i intelektu. W płaszczyźnie tej działa Duch Prawdy. Nie możemy więc ogarnąć
Światłości całej na raz, bo doświadczenie nasze jest jedynie w płaszczyźnie naszego serca
i intelektu, a Światłość kieruje się w nieskończoną głębię i rozświetla nieskończoną przestrzeń.
W Światłość tą wpisane są szczególne wartości i pragnienia wartości, połączone z sobą w
przestrzeni istnienia przez pola swoich działań, a więc przez
. Ogniskiem tych pól jest zamysł
Boży, Słowo Boże, pragnienie dobra i wola Boża. W blasku Bożej Światłości jaśnieją: Duch Prawdy
i Słowo działające, które opisują Ojca. Następnie akcentują się Boże pragnienia, pragnienie Syna i
pragnienie Trójcy Świętej. Ujawnia się Boże Ciało, budowane na pragnieniu by Duch Święty działał
w mocy Trójcy Świętej oraz by Duch Święty rozwijał Ducha Prawdy (
=
=
) i początkuje
pragnienie pokory wobec Stwórcy. Ilustruje to następny rysunek na którym wartości i pragnienia
wartości reprezentowane są przez boki trójkątów prostokątnych. Dla każdego trójkąta zachodzi
relacja
+
=
, gdzie
,
są przyprostokątnymi, a
jest
przeciwprostokątną. Trójkąty przylegają do siebie i tworzą konstrukcję spiralną, którą nazywam
drogą pragnień. Droga pragnień jest jednym z promieni Bożego światła. Promień ten wychodzi z
Bożego zamysłu i rozprzestrzenia się spiralnie w stożku Bożego światła. Konstrukcja rozpoczyna
się od trójkąta o bokach:
,
oraz ϕ. Na boku o długości
opiera się następny trójkąt
2
prostokątny o bokach
,1,
, a na nim następny o bokach
,1 ,
itd. Jak nietrudno
zauważyć boki trójkątów, z wyjątkiem trójkąta początkowego, reprezentowane są przez pierwiastki
kwadratowe z liczb ciągu Fibonacciego: 1,1,2,3,5,8,13,21,34 itd. Ilorazy wyrazów będących
pierwiastkami kwadratowymi kolejnych liczb Fibonacciego dążą do wartości
14
=1.2720:
Jak wynika z opisu powyższej konstrukcji
związany jest z początkowym pragnieniem jak
i przewija się przez całą konstrukcję spajając ją kolejnymi ilorazami pragnień. Można powiedzieć,
że początkowe pragnienie i te oddalone od niego ilorazy pragnień "oddziałują na siebie przez
nieskończoność". W języku M-S
wskazuje na pragnienie dobra. Ukazana w ten sposób droga
pragnień wiąże się więc nierozerwalnie z pragnieniem dobra.
15
Przykłady geometrycznych interpretacji pól i operatorów działań występujących w języku M-S.
Wszystkie pola i działania na wartościach związane są z "hiperbolą rozumu". Położenie "hiperboli
rozumu" jest zawsze symetryczne w odniesieniu do linii serca i linii intelektu. Na "hiperboli rozumu"
wyróżnia się punkt centralny, na który działa Duch Prawdy
. Oddalenie tego punktu od punktu
0, i zależy od tego jakie pragnienie wartości przenika Duch Prawdy. Opisując ogólnie, gdy Duch
Prawdy przenika pragnienie
czyli
x
to "hiperbola rozumu" w ujęciu analizy
matematycznej jest opisywana przez funkcję f(x)=w/x. Zmienną x, ze względu na symetrię, mogą
stanowić wartości leżące na linii serca lub na linii intelektu, a wówczas wartości funkcji f(x) będą się
układały odpowiednio na linii intelektu lub na linii serca.
A. Rodzaje pól.
1) Pole Słowa w mocy działania Ducha Prawdy.
2) Pole słowa wartości.
16
3) Pole wartości.
Duch Prawdy przenika pragnienie wartości.
4) Pole wartości w mocy działania Ducha Prawdy.
Duch Prawdy przenika pragnienie pola wartości.
17
5) Pole źródła mocy wartości:
a) przypadek gdy 1 ≤ w
b) przypadek gdy w < 1 pole źródła mocy wartości jest przenikane przez działanie zamysłu.
Pola źródeł mocy wartości ln(w) dla wartości liczbowych mniejszych od 1 są przenikane przez
działanie zamysłu i z tego względu ich kierunki są skierowane w stronę zamysłu i, a więc
2
punktu 0, i . Będę to zapisywał jako i ln(w). Pola te mają kierunek przeciwny do pól źródeł mocy
wartości ln(w) dla wartości liczbowych większych od 1, które to pola są skierowane w głębię
nieskończoności.
18
W przedstawionych powyżej opisach uwidocznione jest działanie Ducha Prawdy, który jest
reprezentowany w języku M-S przez pierwiastek kwadratowy z 2. Pierwiastek kwadratowy z 2 jest
jedyną liczbą rzeczywistą różną od 1, której nieskończone potęgowanie przez siebie samą jest
równe jej kwadratowi:
Pierwiastek kwadratowy z 2 może zostać wyrażony za pomocą jednostek urojonych i :
Zależność tą można przekształcić do postaci:
Co w języku M-S możemy zapisać jako:
i odczytać treść: pragnienie słowa połączone ze słowem spełnia pragnienie zamysłu i wskazuje na
Ducha Prawdy. Jak również Duch Prawdy ujawnia pragnienie słowa połączone ze słowem
spełniającym pragnienie zamysłu.
Pierwiastek kwadratowy z 2 możemy też wyrazić przez ułamek łańcuchowy w postaci:
Przekładając ten zapis na język M-S otrzymujemy:
Zapis ten informuje o tym, że Duch Prawdy wskazuje na połączenie źródła mocy życia ln(e)→
→ 1 ze
2 2
strukturą pól słów wartości przy udziale pola zamysłu w działaniu (i ) →
i przyszłości w mocy
Opatrzności 0^0 → 1. Jak również cała ta struktura wskazuje na Ducha Prawdy.
19
W jaki sposób akcentowana jest wola reprezentowana przez liczbę ϕ w związkach z polami słów
wartości? Na wolę wskazują pragnienia związane z kolejnymi polami słów ujęte w zależność:
Liczbę ϕ możemy też wyrazić przez ułamek łańcuchowy bardzo podobny w konstrukcji do ułamka
ukazanego na poprzedniej stronie:
łańcuchowego opisującego
W języku M-S wola ϕ wskazuje na połączenie źródła mocy życia ln(e) → 1 ze strukturą pól słów
2 2
wartości przy udziale pola zamysłu w działaniu (i ) →
. Zachodzi również relacja odwrotna:
połączenie źródła mocy życia ln(e) → 1 ze strukturą pól słów wartości przy udziale pola zamysłu w
2 2
działaniu (i ) wskazuje na wolę ϕ .
Na wolę wskazuje również Słowo 1 połączone z Bożym Ciałem
spełniające i napełniające Ducha Świętego 2:
,
a więc Słowo wcielone
Pierwsza zależność wskazująca na wolę wiążę się z ciągiem pragnień związanym ze wszystkimi
wartościami duchowymi. Zależność ta w pewnym sensie akcentuje wolność woli. Druga zależność
ujmuje relacje źródła mocy życia ze strukturą pól słów dla wszystkich wartości duchowych przy
udziale pola zamysłu w działaniu. Zależność ta z uwagi na relację z polem zamysłu podkreśla
działanie rozumu. Trzecia zależność opisuje dobrą wolę, wolę związaną z wcielonym Słowem
Bożym spełniającym i napełniającym Ducha Świętego lub Ducha Prawdy w działaniu.
20
B. Operatory działań.
Poniżej podaję przykłady interpretacji geometrycznych istniejących w języku M-S operatorów
działań na wartościach wpisanych w linię serca. Analogiczne przykłady dotyczące działań
operatorów na wartościach wpisanych w linię intelektu byłyby symetrycznymi odbiciami względem
linii przechodzącej przez punkt 0, i oraz punkt centralny (1,1) - czerwony punkt na "hiperboli
rozumu".
1)
+
- łączenie wartości.
21
2) ln - logarytm naturalny oznacza źródło mocy.
Źródłem mocy wartości w jest pole zawarte pod "hiperbolą rozumu"", a linią serca między Słowem i
wartością w. Liczbowo źródło mocy wartości w jest logarytmem naturalnym tej wartości czyli ln(w).
Wartości liczbowe pól pod "hiperbolą rozumu" są opisywane przez liczby rzeczywiste dodatnie
i zero. Kierunki tych pól zależą od położenia wartości w względem Słowa 1, co opisałem na str. 18.
22
3) x - przenoszenie, przenikanie, rozwijanie, nasycanie, wzmacnianie wartości. Operator ten
przenosi i rozwija pod "hiperbolą rozumu" pola źródeł mocy wartości, a więc ln(w) i generuje nowe
pole źródła mocy wartości, z którego wypływa nowa wartość.
a) Przypadek gdy : 1 ≤ w1 i 1 ≤ w2 oraz w1 < w2.
23
2
b) Przypadek gdy : w1 < 1 i 1 ≤ w2 oraz i ln(w1) < ln(w2) .
Dla przypadku zilustrowanego powyżej operator x przemieszcza pole źródła mocy wartości w2 do
2
wartości w1 i powoduje przenikanie pól i ln(w1) i ln(w2). W obszarze zakreskowanym kierunki
pól źródeł mocy wartości są przeciwne i pola się znoszą.
24
2
c) Przypadek gdy : w1 < 1 i 1 ≤ w2 oraz i ln(w1) > ln(w2) .
W obszarze zakreskowanym kierunki pól źródeł mocy wartości są przeciwne i pola się znoszą.
25
d) Przypadek gdy : w1 < 1 i w2 < 1 oraz w1 < w2 .
26
/
- wpisywanie, wypełnianie, napełnianie, spełnianie wartości. Operator ten przenosi i rozwija
4)
pod "hiperbolą rozumu" pola źródeł mocy wartości i generuje nowe pole źródła mocy wartości, z
którego wypływa nowa wartość. Działa więc on podobnie jak operator x lecz zmienia kierunek pola
mocy związanego z wartością (mianownik) do której inna wartość (licznik) jest wpisywana.
a) Przypadek gdy : 1 ≤ w1 i 1 < w2 oraz w1 < w2.
W obszarze zakreskowanym kierunki pól źródeł mocy wartości są przeciwne i pola się znoszą.
27
b) Przypadek gdy : w1 ≤ 1 i 1 ≤ w2 oraz w1 < w2 .
W obszarze zakreskowanym kierunki pól źródeł mocy wartości są przeciwne i pola się znoszą.
28
c) Przypadek gdy : w1 < 1 i 1 ≤ w2 .
Gdy w1 = 0 → 0 (wskazuje na przyszłość) to pole ln(w2) będzie się wpisywało w linię intelektu,
a wynik działania przyjmie wartość zero i będzie wskazywał na Opatrzność w3 → 0 . Ogólnie
zapisuję to jako 0/w → 0 .
29
d) Przypadek gdy : w1 < 1 i w2 < 1 oraz w2 ≤ w1 .
W obszarze zakreskowanym kierunki pól źródeł mocy wartości są przeciwne i pola się znoszą.
Analizując ten przypadek dla warunku w1 = 0 i w2 = 0 otrzymamy w wyniku w3 =1, gdyż pola
ln(w1) i ln(w2) będą sobie równe ale będą miały kierunki przeciwne i będą się neutralizowały, a
więc wynikowe pole źródła wartości będzie ln(w3) = 0 . Działanie to wskazuje na relację 0/0 → 1,
która informuje, że przyszłość 0 spełnia Opatrzność 0, a to ujawnia Słowo Boże 1.
30
5)
- pierwiastek, pragnienie lub cząstka.
Pola wartości w (w = w x 1) ustalają położenie "hiperboli rozumu". W analizie matematycznej
hiperbolę tak ułożoną można opisać funkcją f(x)= w/x . Pola wartości w powodują, że "hiperbola
, który przenika
rozumu" jest przyciągana przez przyszłość 0 w wyniku działania Ducha Prawdy
. Powstaje pole pragnienia
w mocy działania Ducha Prawdy
, przez które
pragnienie
w sercu i intelekcie odkładają się pragnienia
.
a) Przypadek gdy 1 ≤ w .
b) Przypadek gdy w < 1 .
31
6)
^
- potęgowanie wartości.
a) Przypadek gdy : 1 ≤ w1 i 1 ≤ w2 .
Pola wartości w1 (w1 = w1 x 1) ustalają położenie "hiperboli rozumu". W analizie matematycznej
hiperbolę tak ułożoną można opisać funkcją f(x)= w1/x . Pole, które rozwija więc wartość w2 pod tak
ułożoną "hiperbolą rozumu" w przedziale od 1 do w2 jest logarytmem naturalnym w2
przemnożonym przez w1 czyli w1xln(w2), gdyż nawiązując do analizy matematycznej jest ono
równe całce oznaczonej:
Następnie, Duch Prawdy
przesuwa "hiperbolę rozumu" i tworzy pole Słowa w mocy swojego
działania. Pole w1xln(w2) oparte o pole Słowa w mocy Ducha Prawdy rozlewa się pod "hiperbolą
rozumu" tworząc pole źródła mocy nowej wartości ln(w3), a przez to wyznacza wartość w3, która
jest wynikiem działania wartości w2 w mocy (potędze) wartości w1.
32
b) Przypadek gdy : w1 < 1 i 1 ≤ w2 .
Podobnie jak w omawianym poprzednim przypadku, pola wartości w1 (w1 = w1 x 1) ustalają
położenie "hiperboli rozumu". Duch Prawdy
przesuwa "hiperbolę rozumu" i tworzy pole Słowa
w mocy swojego działania. Pole w1xln(w2) oparte o pole Słowa w mocy Ducha Prawdy ściąga się
pod "hiperbolą rozumu" tworząc pole źródła mocy nowej wartości ln(w3), a przez to wyznacza
wartość w3, która jest wynikiem działania wartości w2 w mocy (potędze) wartości w1.
33
c) Przypadek gdy : w1 < 1 i w2 ≤ 1 .
34
d) Przypadek gdy : 1 ≤ w1 i w2 < 1.
Wpisywanie wartości do przestrzeni za pośrednictwem pola słowa wartości.
Przedstawione na poprzednich stronach interpretacje geometryczne na płaszczyźnie euklidesowej
pól i operatorów działań występujących w języku M-S kierują uwagę w stronę interpretacji
przestrzennej ukazanych zależności i powiązań. Założyłem bowiem na początku rozważań, że
płaszczyzna rysunku reprezentuje przestrzeń istnienia π , a każdy element, punkt tej przestrzeni
związany jest z przyszłością i zamysłem: 0, i. Każdy punkt reprezentuje istnienie. W jaki sposób
nasze ja, nasza świadomość dotyka punktów przestrzeni istnienia? Czy są to dotknięcia
bezpośrednie czy pośrednie? Człowiek posiada percepcję trójwymiarową świata, w którym żyje, ale
czy świat możemy opisać jedynie przy pomocy takich pojęć jak długość, pole i objętość, które to
pojęcia związane są z modelem trójwymiarowej przestrzeni? Takie bryły jak np. sześcian, walec,
stożek łatwo budujemy w naszej wyobraźni. Jednak, wyobrażenie sobie czterowymiarowych
hiperbrył np. hiperkuli leży poza granicami naszej, trójwymiarowej percepcji. Dlaczego? Wydaje się,
że najprostszą odpowiedzią jest, że w czwartym wymiarze materia nie istnieje i dlatego nasze
materialne zmysły nie otrzymują z tego wymiaru żadnych danych, które pozwalałyby na
zobrazowanie w wyobraźni kształtów czterowymiarowych. Czwarty wymiar jednak istnieje, gdyż
działają w nim pola słowa wartości, źródła ich mocy, działa wola i Duch Prawdy. Dzięki czwartemu
wymiarowi postrzegamy obraz materialnego świata, widzimy kształty, kolory, czujemy zapachy,
słyszymy dźwięki, uświadamiamy dotyk świata. Czwarty wymiar związany jest z rzeczywistością
duchową, w którą wpisujemy się w czasie życia biologicznego. Między punktem reprezentującym
35
istnienie, a przestrzenią czterowymiarową, w której istnieje życie zawarta jest przestrzeń
trójwymiarowa, w której wartości związane z życiem znajdują swoje reprezentacje. Wydaje się, że
życie przez obraz, który ujawnia w świadomości na drodze zmysłowego odbioru przestrzeni
trójwymiarowej, w której manifestuje się przez elementy w niej istniejące, ich ruch, zmiany oraz
przez nasze uczynki, ich ocenę i związane z nimi uczucia, pozwala nam poznawać czym jest.
W dalszej części pracy postaram się zaprezentować przejście od wcześniejszego opisu opartego
o modelowanie na płaszczyźnie euklidesowej do modelu reprezentowanego w trzech wymiarach,
a następnie spróbuję przedstawić interpretację pola Słowa w czterowymiarowej przestrzeni
euklidesowej. Na początek weźmy pod uwagę wcześniejszą interpretację graficzną pola słowa
związanego z wartością w, które nazwałem polem słowa wartości.
W pierwszej kolejności zastanówmy się jaką reprezentację w przestrzeni trójwymiarowej możemy
2
znaleźć dla pola słowa wartości reprezentowanego na rysunku przez prostokąt o polu w x w^(i ) =1.
Najlepszym rozwiązaniem jest powierzchnia torusa, który budujemy w następujący sposób:
1) Łączymy 2 przeciwległe boki w tym samym kierunku. Powstaje powierzchnia boczna walca- rura.
2) Łączymy końce rury: lewy i prawy, w tym samym kierunku. Powstaje torus.
Torus opisuje więc powierzchnia dwuwymiarowa leżąca w przestrzeni trójwymiarowej. Przez każdy
punkt na powierzchni torusa przechodzą cztery okręgi na niej leżące: południk i równoleżnik oraz 2
okręgi Villarceau, które ujawniają się gdy przetniemy torus (rys. poniżej - Wolfram MathWord).
36
W przestrzeni trójwymiarowej rozróżniamy trzy rodzaje torusów:
1. Torus zwykły - możemy opisać obrotem okręgu wokół osi leżącej poza tym okręgiem.
2. Torus jednobiegunowy - możemy opisać obrotem okręgu wokół osi stycznej do okręgu w
jednym punkcie.
3. Torus dwubiegunowy - możemy opisać obrotem okręgu wokół osi przechodzącej przez okrąg,
a więc przecinającej go w dwóch punktach.
37
2
Rodzaj torusa jaki uzyskamy przez łączenie boków prostokąta o bokach w, w^(i ) zależał będzie od
tego które przeciwlegle boki połączymy jako pierwsze. Przykład na stronie 36 ilustruje torus zwykły
d <D, w którym jako pierwsze połączyliśmy boki o długości w. Gdy jako pierwsze połączylibyśmy
2
boki o dlugości w^(i ) to zbudowalibyśmy torus dwubiegunowy d >D. Dla przypadku gdy w =1
otrzymamy torus jednobiegunowy d =D. Zauważmy jednak, że pod "hiperbolą rozumu" dla każdej
2
2
wartości duchowej w różnej od 1 rozwinięte są dwa pola słowa: (w, w^(i )) oraz (w^(i ), w).
W euklidesowej przestrzeni trójwymiarowej będzie to odpowiadało połączonym z sobą w punkcie
0, i dwóm torusom. Załóżmy, że budowę torusów rozpoczynamy od połączenia boków poziomych,
według zasady przedstawionej na str. 36. Związane z tym będą następujące kalkulacje liczbowe:
2
2
Dla torusa 1: Bok w^(i ) zostanie zwinięty w okrąg, więc w^(i ) =πd .
2
Z powyższej zależności wyznaczamy d =w^(i )/ π . Pole powierzchni torusa S =
równe polu prostokąta w
x
2
w^(i ) =1, a więc
2
2
πdD
π2d D
będzie
= 1. Uwzględniając w ostatniej zależności
2
2
wyrażenie na d otrzymujemy: π Dw^(i )/ π = 1. Wyznaczamy D = w/ π. Zauważmy, że D/ d = w .
Dla w >1, otrzymujemy torus zwykły, gdyż d<D.
2
W języku M-S zapis w^(i )/ π należy
odczytać jako: wartość w mocy pola
zamysłu wpisuje się w przestrzeń, zaś
zapis w/ π odczytujemy: wartość wpisuje
się w przestrzeń. W tym torusie
reprezentują to średnice d i D.
Dla torusa 2: Bok w zostanie zwinięty w okrąg, więc w=πd .
Z powyższej zależności wyznaczamy d = w/ π . Pole powierzchni torusa S =
2
polu prostokąta w^(i ) x w =1, a więc
2
π dD
π2d D
będzie równe
= 1. Uwzględniając w ostatniej zależności wyrażenie
2
2
2
na d otrzymujemy: π wD/ π = 1. Wyznaczamy D = w^(i )/ π. Zauważmy, że d/ D = w .
Dla w >1, otrzymujemy torus dwubiegunowy, gdyż d >D.
Przyjęta w prezentowanych rozważaniach
2
notacja w^(i ) zamiast 1/w wynika z tego,
że każda wartość duchowa w może być w
mocy pola zamysłu ale nie każdą wartość
spełnia Słowo Boże na co wskazywałby
zapis 1/ w odczytany w języku M-S. Obok
dobrych istnieją również i złe wartości
duchowe, których Słowo Boże 1 nie
2
spełnia. Notacja w^(i ) nie akcentuje
relacji między Słowem 1, a wartością w i
dlatego uważam, że jest notacją właściwą.
38
Z powyższych wyliczeń wynika, że średnica d dla torusa 1 jest równa średnicy D dla torusa 2 oraz
średnica d dla torusa 2 jest równa średnicy D dla torusa 1, a więc dla każdej wartości w >1 torus 2
obejmuje torus 1. Torus 1 leży we wnętrzu torusa 2. Powierzchnie obu torusów stykają się na
równoleżnikach: zewnętrznym i wewnętrznym torusa 1. Każdy punkt styczności obu torusów z sobą
może być punktem 0, i . Torusy: 1 i 2 są sprzężone, splątane z sobą. Następne rysunki obrazują
widok na układ tych dwóch torusów. Kolorowe okręgi i linie wskazują na odpowiednie boki
prostokątów (rys. na poprzedniej stronie), z których formowany jest torus. Rysunek górny ukazuje
obraz torusów jaki uzyskamy patrząc na biegun górny lub dolny (obrazy są identyczne). Widoczny
jest jedynie torus zewnętrzny. Środkowy rysunek jest widokiem na symetryczne przecięcie
płaszczyzną przechodzącą przez środek torusów i przez dwa bieguny. Dolny rysunek zaś, ilustruje
widok na symetryczne przecięcie A-A przez środek torusów w płaszczyźnie równikowej.
Wpasowanie się torusa 1 w torus 2 wynika z ułożenie pól słowa wartości pod "hiperbolą rozumu",
która manifestuje swoje działanie przez to szczególne ułożenie torusów. Gdy budowę torusów
rozpoczęlibyśmy od łączenia boków pionowych to otrzymalibyśmy te same konstrukcje torusów ale
w odwrotnej kolejności. Powyższe kalkulacje dotyczą przypadku ogólnego dla każdej wartości w.
39
a) Przypadek szczególny dla w =
Dla torusa 1 otrzymamy d =1/(π
Dla torusa 2 otrzymamy d =
, wówczas:
/ π co daje relację D =2d.
) oraz D =
/ π oraz D =1/(π
) co daje relację d =2D.
Poniższe rysunki ukazują układ torusów 1 i 2 dla w=
40
, w sposób opisany na poprzedniej stronie.
Gdy połączymy z sobą dwa, trzy lub więcej takich jak ukazane na poprzedniej ilustracji układów
torusów to otrzymamy układy rozszerzone. W zależności od występujących kierunków połączeń
uzyskujemy różne konfiguracje. Przykłady przedstawiam poniżej.
41
Kolejne rysunki ukazują ślady budowanego wielowarstwowego układu rozszerzonego odbitego na
.
płaszczyźnie równikowej dla w=
Dla wielokrotnych połączeń uzyskanych według powyższego schematu otrzymamy w płaszczyźnie
równikowej ślad, w którym zauważymy między innymi powtarzający się motyw gwiazdy
sześcioramiennej.
42
Następne rysunki ilustrują ślady torusów ułożonych warstwowo w płaszczyźnie przechodzącej
przez bieguny dla w=
.
Jak nietrudno zauważyć, z układu linii tworzy się mozaika z powtarzającym się motywem
geometrycznym będącym elementem "kwiatu życia", występującym w dziełach artystycznych
różnych kultur od czasów starożytnych.
43
b) Przypadek szczególny dla w = 1.
2
Otrzymujemy wówczas równość w^(i ) = w i identyczność torusów 1 i 2, dla których d =1/ π oraz
D =1/ π co daje relację d = D. Z uwagi na równość średnic przypadek ten reprezentowany będzie
przez torus jednobiegunowy, który wynika z nałożenia na siebie dwóch pól Słowa obróconych
przestrzennie o π/ 2 względem przyszłości i pragnienia Słowa, co na wcześniejszych rysunkach
reprezentuje punkt oznaczany jako 0, i. Gdy punkt ten pokrywa się z biegunem torusa wówczas
interpretacja graficzną w tym przypadku może być również rysunek po prawej stronie ukazujący
dwa jednobiegunowe torusy o jednostkowym polu powierzchni (S=1) posiadające ten sam biegun i
wzajemnie do siebie prostopadłe w płaszczyznach równikowych.
44
Przykłady elementów układów rozszerzonych dla w = 1:
45
Konstrukcja torusa przez łączenie boków prostokąta jest przedstawiona w topologii jako
przekształcenie prostokąta, a więc iloczynu kartezjańskiego dwóch odcinków na iloczyn
kartezjański dwóch okręgów. Przekształcenie to wskazuje, że przez skręcenie powierzchni w
dwóch wzajemnie do siebie prostopadłych płaszczyznach można przekształcić prostokąt w torus.
Przekształcenie takie zobrazowałem w przestrzeni trójwymiarowej na poprzednich stronach. W
przestrzeni trójwymiarowej powierzchnia prostokąta, z którego formujemy torus, ze względu na
zakrzywienie opisywane średnicą D, jest od strony wewnętrznej torusa ściskana, a od strony
zewnętrznej rozciągana. Spróbujmy dokonać przekształcenie prostokąta w iloczyn kartezjański
dwóch okręgów w przestrzeni czterowymiarowej. Przekształcenie to będzie się odbywało w dwóch
etapach, podobnie jak dla przestrzeni trójwymiarowej. Pierwszy etap to zwinięcie prostokąta w rurę
przez połączenie dwóch przeciwległych jego boków, czyli tak samo jak dla etapu 1 konstrukcji
przedstawionej na stronie 36. Drugi etap to połączenie końców rury w płaszczyźnie prostopadłej do
trójwymiarowej przestrzeni, w której rurę uformowaliśmy. Zanurzamy się więc w czwarty wymiar,
który jest niepostrzegalny w przestrzeni trójwymiarowej. W wyniku przeprowadzonej konstrukcji
otrzymujemy obiekt istniejący w przestrzeni czterowymiarowej nazywany duocylindrem.
Powierzchnia duocylindra jest zakrzywioną w przestrzeni powierzchnią prostokąta ale nie
zmieniającą odległości między punktami powierzchni. Ściskanie i rozciąganie powierzchni w tym
przypadku nie występuje. Duocylinder jest więc podwójną rurą zdefiniowaną jako iloczyn
kartezjański dwóch okręgów o średnicach d i D. Gdy okrąg o średnicy d będzie leżał w
płaszczyźnie w-z, a okrąg o średnicy D w płaszczyźnie x-y, to duocylinder DC możemy opisać
następującym wyrażeniem:
DC = { (w,x,y,z)| w2+ z2 ≤ (d/2)2, x2+ y2 ≤ (D/2)2 }
Zbiór punktów (w, x, y, z), które stanowią powierzchnię duocylindra spełnia równania:
2
2
2
2
2
2
w + z ≤ (d/ 2) ; x + y = (D/ 2)
lub równania:
2
2
2
2
2
2
w + z = (d/ 2) ; x + y ≤ (D/ 2)
2
Całkowita powierzchnia duocylindra wynosi S=π dD, (źródło:http://hi.gher.space/wiki/Duocylinder),
jest więc równa powierzchni torusa opisywanego okręgami o średnicach d i D w przestrzeni
trójwymiarowej (wzór na str. 37). W przestrzeni czterowymiarowej opisywanej przez współrzędne
kartezjańskie (w, x, y, z) interpretacją geometryczną pola słowa wartości reprezentowanego przez
2
prostokąt o bokach w , w^(i ) będzie duocylinder zaczepiony w punkcje (0,0,0,0) dla którego:
d = (w^(i 2))/ π , gdyż bok w^(i 2) jest reprezentowany przez obwód okręgu = πd
oraz,
D = w/ π, gdyż bok w jest reprezentowany przez obwód okręgu = πD
2
Hiperobjętość duocylindra wynosi VH = (π dD/4) . Zauważmy, że dla rozważanego przez nas
przypadku duocylindra będącego interpretacją geometryczną pola słowa wartości, hiperobjętość
2
jest stała, nie zależy od wartości w i wynosi VH = (1/(4π)) .
46
W przestrzeni trójwymiarowej duocylinder nie istnieje. W przestrzeni trójwymiarowej (x, y, z)
możemy jedynie skonstruować cylinder, który jest opisany przez iloczyn kartezjański okręgu
(obwód cylindra) i odcinka (długość cylindra).
Chcąc przybliżyć wizualizację pola Słowa reprezentowanego w przestrzeni czterowymiarowej
(w,x,y,z) przez powierzchnię duocylindra skonstruujmy duocylinder dla warunku w =1 (kwadrat o
boku 1, porównaj z rys. na str. 10). Średnice okręgów przyjmą wartość: d = D = 1/ π. Dla punktów
2
2
2
2
2
okręgów, z których zbudowany jest duocylinder zachodzi relacja: w + z = x + y = (1/ (2π)) .
Ten przypadek duocylindra przyjmuje formę torusa Clifforda ( euklidesowy 2 - torus ).
2
2
2
2
2
Z przedstawionych równości wynika, że w + x + y + z = 1/ (2π ), a to z kolei jest równaniem
hipersfery o średnicy
/ π w przestrzeni czterowymiarowej. Hipersfera obejmuje wówczas
duocylinder, który dzieli ją na dwie części. Obraz duocylindra dla tego przypadku w projekcji
stereograficznej jest obrazem torusa Clifforda. Przedstawiają to następne 4 ilustracje.
Powyżej - rzut stereograficzy torusa Clifforda na cztery różne płaszczyzny. Ilustracje - Jason Hise.
Torus Clifforda istniejący w przestrzeni czterowymiarowej będzie się ujawniał w przestrzeni
trójwymiarowej jako zwykły torus, podobnie jak np sfera istniejąca w przestrzeni trójwymiarowej
ujawnia się na płaszczyźnie, a więc w przestrzeni dwuwymiarowej jako okrąg.
47
Hipoteza oddziaływania rzeczywistości duchowej z materią.
W jaki sposób można próbować w rzeczywistości fizycznej znaleźć ślad skali przestrzennych
wymiarów elementów rzeczywistości duchowej? Posłużę się przykładem związanym z życiem.
"Ciśnienie duchowe" wiąże się z wymiarem przestrzennym, który jest wymiarem niewidocznym w
przestrzeni fizycznej. Życie jednak istnieje w przestrzeni fizycznej, w której potrafimy zmierzyć
długość, pole i objętość, co świadczy o istnieniu 3 wymiarów w przestrzeni fizycznej. Wymiar
związany z "ciśnieniem duchowym" działa na pewną objętość w przestrzeni fizycznej, w której
istnieją atomy, cząsteczki chemiczne i organizmy żywe. Wymiar ten dodając się do wymiarów
przestrzeni fizycznej tworzy przestrzeń czterowymiarową. Wydaje się, że obszar oscylacji wartości
duchowych wokół związanych z nimi "ciśnień" powinien dotykać żywego organizmu biologicznego,
który istnieje w przestrzeni fizycznej. Na początku tego roku (27 lutego 2015) uczeni z US
DOE/Lawrence Berkeley National Laboratory opublikowali w Nature Communications wyniki badań
dotyczące najmniejszej bakterii, która jest najmniejszym znanym organizmem żywym
(http://newscenter.lbl.gov/2015/02/27/ultra-small-bacteria/ ). Bakteria ta zajmuje objętość
ok. 0.009µm3 (mikrometrów sześciennych). Biorąc to pod uwagę wydaje się, że można byłoby
zgrubnie oszacować, że obszar oscylacji podstawowego zespołu wartości duchowych potrzebnych
do zaistnienia życia w przestrzeni fizycznej oddziałuje na objętości ok. 0.009 µm3 tej przestrzeni.
Organizm żyje w polu życia, które go pobudza i wspomaga. Potrzebne są wibracje tego pola,
posiadającego naturę duchową, by cząstki organiczne wchodzące w skład organizmu, tworzyły
żyjący system zdolny do samodzielnego metabolizmu i rozmnażania.
Obok: fotografia najmniejszego organizmu żywego wykonana w Berkeley Lab (2015) na podstawie
obrazu uzyskanego z cryo-transmission electron microscopy. Chcąc dać wyobrażenie o skali
wielkości tego organizmu naukowcy z Berkeley Lab posłużyli się porównaniem, że na czubku
ludzkiego włosa można byłoby zmieścić przeszło 150 000 takich organizmów.
48
Innym śladem wskazującym na jeszcze mniejszy rozmiar podstawowych wartości - elementów
rzeczywistości duchowej jest mikrotubula, która jest składnikiem cytoszkieletu komórek w postaci
rurek o średnicy zewnętrznej ok. 25nm i wewnętrznej ok.15nm. Ściana mikrotubuli jest zbudowana
z 13 protofilamentów ułożonych do siebie równolegle, z których każdy jest naprzemiennym
łańcuchem cząsteczek białka α-tubuliny i β-tubuliny połączonych wiązaniami niekowalencyjnymi.
Dzięki takiemu ułożeniu cała mikrotubula posiada strukturalną biegunowość. Koniec z α-tubuliną
jest biegunem ujemnym (-), a koniec z β-tubuliną stanowi biegun dodatni (+).
Rysunek: Thomas Splettstoesser
W komórkach występują mikrotubule dynamiczne, które podczas interfazy, jak i podziału komórki
ulegają wydłużaniu, skracaniu lub całkowitemu zanikowi, jak również występują mikrotubule
stabilne tworzące centriole oraz rdzenne części rzęsek i wici umożliwiające ruch komórki.
Mikrotubule dynamiczne pozwalają na ciągłą modyfikację cytoszkieletu, organizują wnętrze
komórki, "decydują" więc o jej kształcie. W publikacjach opisujących mikrotubule spotkałem
porównanie mikrotubul w komórce do "mózgu" komórki. Po odkryciach kwantowych wibracji w
mikrotubulach istniejących wewnątrz neuronów mózgu dokonanych przez zespół naukowców pod
kierownictwem profesora Anirban'a Bandyopadhyay'a z National Institute for Materials Science w
Tsukuba, w Japonii porównanie to nie wydaje się być jedynie metaforą oderwaną od
rzeczywistości. Odkrycie to sugeruje, że rytm EEG mózgu zależy od kwantowych wibracji w
mikrotubulach. Również prace prowadzone w USA na Uniwersytecie Pennsylvani przez doktora
Roderick'a G. Eckenhoff'a wskazują, że znieczulenie ogólne (narkoza), które wybiórczo wymazuje
świadomość, a oszczędza nieświadome działania mózgu, działa poprzez mikrotubule w neuronach
mózgu. Wyniki tych badań przypomniały tzw. teorię "OrchOR" (orchestrated objective reduction)
będacą hipotezą istniejącego związku między zjawiskami zachodzącymi na poziomie kwantowym,
a świadomością. Teoria ta została po raz pierwszy przedstawiona w połowie roku 1990 przez
wybitnego fizyka Sir Roger'a Penrose'a z Mathematical Institute and Wadham College, University
of Oxford, i wybitnego anestezjologa Stuart'a Hameroff'a MD, Anesthesiology, Psychology Center
for Consciousness Studies University of Arizona, Tucson. Hameroff i Penrose w 2014 opublikowali
pracę w Physics of Life Reviews 11 (str. 39–78), pt.: "Consciousness in the universe. A review of
the ‘OrchOR’ theory", w której prezentują liczne argumenty przemawiające za poprawnością opisu
zjawisk opisywanych przez teorię "OrchOR" i ich działaniem w mikrotubulach. Autorzy w konkluzji
tej pracy stwierdzają między innymi, że OrchOR jest teorią, która proponuje, że świadomość
wynika z szeregu dyskretnych zdarzeń związanych z "obiektywnymi redukcjami" (OR) stanu
kwantowego w obszarze neuronalnych mikrotubul. W mózgach więc, proces OR, który wzbudza
świadomość, byłyby działaniem, które łączy biologię mózgu za pośrednictwem neuronalnych
mikrotubul z przestrzenno-czasową strukturą geometryczną, która wyznacza najbardziej
podstawowy poziom wszechświata gdzie przemieszczenie małego fragmentu czasoprzestrzeni jest
odpowiedzialne za OR. Biorąc to pod uwagę, mikrotubule wydają się być dobrym kandydatem na
miano pośrednika między rzeczywistością materialną i duchową.
49
50
Ilustracja przedstawiona na poprzedniej stronie jest kompilacją rysunków zamieszczonych w na
stronach: https://pl.wikipedia.org/wiki/Neuron#/media/File:Complete_neuron_cell_diagram_pl.svg
oraz http://www.mikeblaber.org/oldwine/BCH4053/Lecture30/Lecture30.htm
Geometryczne interpretacje wartości duchowych, które prezentuję w mojej pracy prowadzą do
budowania modelu świadomego umysłu w przestrzeni czterowymiarowej, który między innymi
2
używa słów wpisujących się w pola tej samej jakości i tej samej wartości 1 , które ograniczają
(1/(4π ))2 lecz w odmiennych rozmiarach przestrzennych
2
charakteryzowanych przez w/ π oraz (w^(i ))/ π . Powstałe w ten sposób formy przestrzenne
przestrzeń
tej
samej
miary
tworzą struktury sieciowe i drgają w przestrzeni ze względu na oscylacje wartości duchowych
związane z czynnikiem
/(Ωeαz). W języku M-S zapis (1/(4π ))2 przyjąłby postać (1/(π 4))2, co
można odczytać jako formę pola natury duchowej, w którym słowo wpisuje się w przestrzeń i
w chęci działania. W trójwymiarowej przestrzeni fizycznej czynnik 1/4π występuje w opisach
oddziaływań grawitacyjnych i elektromagnetycznych. Czynnik 4π pojawia się we wzorach na pole
powierzchni i objętość kuli. W kluczu proporcji, który opisuję w pracy "Ikona Trójcy Świętej
Andrieja Rublowa tablicą informacji ukazującą klucz proporcji budowy świata" (2011) wartość
liczbowa 4π pojawia się kilkakrotnie w różnych proporcjach. Związana jest ona ze stałą struktury
subtelnej oraz bezwymiarowym parametrem liczbowym związanym z oddziaływaniami silnymi w
chromodynamice kwantowej - strong coupling constant, zależnym od energii oznaczanym jako αs,
a także w proporcjach związanych z dwoma hipotetycznymi stałymi: Ω - związaną z
oddziaływaniami woli oraz stałą z - charakteryzującą oddziaływania między duchem i materią. 4π
reprezentuje również w wymienionej pracy w różnych proporcjach: promień orbity Urana i średnicę
Słońca.
Jak wiemy informacja może być przenoszona w czasie (magazynowana) i przestrzeni
(przekazywana). Przenoszenie informacji zachodzi w świecie fizycznym za pośrednictwem
nośników informacji, którymi są różne obiekty fizyczne. Cybernetycy i informatycy nie wyróżniają
obiektów fizycznych, dla nich nośnikami informacji są tory sterownicze i bity. W rzeczywistości
duchowej nie istnieją obiekty fizyczne, które przenosiłby informację. Informacja magazynowana jest
w bytach duchowych/formach duchowych generowanych przez wartości duchowe i kształtowanych
przez wolę. Dla człowieka formą taką jest "ziarno dobra", które opisałem w publikacji "Ziarno
Naszego Dobra". Jest ono magazynem informacji związanej z ludzkim doświadczaniem życia. Ta
indywidualna dla każdego człowieka forma duchowa istnieje on od momentu poczęcia i wzbogaca
się wraz z upływem czasu dlatego najbardziej odpowiednim określeniem wydaje się być, że płynie
w czasie. Płynie w czasie ale również i w przestrzeni, w której może komunikować się z innymi
bytami w niej istniejącymi. Byty płyną w istnieniu (porównaj z alegorycznym znaczeniem morza w
Apokalipsie św. Jana) i w istnieniu przepływa informacja. Hameroff i Penrose i wielu innych
badaczy starają się rozszyfrować jej drogę budując most na fizycznym brzegu świata w stronę
świadomości. W pracach, które publikuję można zauważyć, że moja budowa rozpoczyna się na
drugim brzegu, brzegu rzeczywistości duchowej, brzegu zasłoniętym przez mgłę niewiedzy. Nie
zważając jednak na te pogodowe warunki staram się rozpoznać i uchwycić właściwy kierunek oraz
wysłać sygnał by w połowie drogi spotkać się z mostem budowanym przez autorytety naukowe.
W opisach zjawisk fizycznych pojawiają się różne elementy w zależności od obserwowanej skali
przestrzennej. Wnętrza protonów i neutronów porównuje się do kropli cieczy kwarkowo-gluonowej
określając ją mianem najdoskonalszego płynu w przyrodzie, który istniał od ok. 1 bilionowej do
1 milionowej część sekundy po "Wielkim Wybuchu". Dlaczego więc i w wymiarze przestrzennym
należącym do rzeczywistości duchowej nie miałaby występować doskonała lepkość związana z
istnieniem, wiążąca wszystkie byty?
51
Lista słów języka M-S
W ramkach podane są granice obszaru działania:
i[
, zamysł oraz pragnienie słowa, ]
0
0 [0, przyszłość, to co jeszcze nie zaistniało, ]
0
0
0 [0, Opatrzność Boża, ]
1 [1, Słowo Boże, prawda, a także pole słowa wartości, ]
0
0.9983
1.0017
k [1.0179941658, kłamstwo, ] 1.0163 1.0197
Vz [1.2771864934, "ziarno dobra"- naczynie Boże - arka ludzkiej duszy, ]
α Ω [1.2775087839, dobro, ] 1.2754
Υ [1.3002579341, pycha, ]
[1.4142135624,
1.2981
1.2750
1.2793
1.2797
1.3024
Duch Prawdy oraz pragnienie świętości, ] 1.4118
ψ [1.4166695505, duch kłamstwa, ]
1.4143
♥ [1.4642962079, miłość, ]
1.4668
1.4618
1.4166
1.4191
ϕ [1.6180339887, wola Boża, ] 1.6153 1.6208
ϕ [1.6180339887, wola człowieka, ] 1.6153 1.6208
[1.7320508076, Ojciec oraz pragnienie Trójcy Świętej, ]
W [1.8302720819, wiara, ]
1.8272
1.9966
2.0034
β [2.0069526154, duch zła, ]
2.0036
2 [2, Duch Święty, ]
1.7291
1.7350
1.8334
2.0103
[2.2360679775, Boże Ciało, Ofiara-Eucharystia, pragnienie Syna, ciało, ]
S [2.4142135624, sumienie, ] 2.4101 2.4183
N [2.4242560254, nadzieja, ] 2.4202 2.4283
α [2.5029078751, miłosierdzie Boże, ] 2.4987
n [2.5497626694, nienawiść, ] 2.5455 2.5541
e [2.7182818285, życie, ] 2.7137 2.7229
3.1363
3.1469
[3.1677694165, demon, ] 3.1624 3.1731
[3.5055573970, Odkupienie przez Krzyż Chrystusa, ] 3.4997 3.5115
U [3.6055512755 , ufność, ]
4 [4, uczynki dobra, ]
4 [4, chęci działania, ]
3.5995
3.9933
3.9933
3.6116
4.0067
4.0067
52
2.2398
2.5071
3 [3, Trójca Święta, oznacza również Wiarę- Nadzieję- Miłość (W-N-M), ]
[3.0054125390, życie wieczne w Niebie, ] 3.0004 3.0105
π [3.1415926536, przestrzeń, ]
2.2323
2.9949
3.0051
P [4.0001444836, pokój, ] 3.9934 4.0069
ns [4.6501233319, niesprawiedliwość, ] 4.6423 4.6580
δ [4.6692016091, sprawiedliwość, podział Boży, nowy stan równowagi, ]
5 [5,
5 [5,
Syn Człowieczy - Jezus, Matka Boża, człowiek święty, ] 4.9916
człowiek, ] 4.9916
4.6613
4.6771
5.0084
5.0084
[5.7188243152, światło chwały Bożej, ] 5.7087 5.7279
Md [6.4971527401, modlitwa, ] 6.4862 6.5081
σ [6.5012896705, szatan, ] 6.4903 6.5122
Ł [[6.5029078751, łaska Boża, ] 6.4920 6.5139
7 [7, Siedem Duchów Bożych, ]
6.9882
d [7.0833477524, siedem demonów, ]
7.0118
7.0714
7.0953
7.9865
8 [8, duchowe cechy człowieka potrzebne w budowie dobra, ]
8.0135
M [8.0300069860, mądrość, ] 8.0165 8.0436
Ε [8.0901699437, wolność, ] 8.0765 8.1038
9 [9, szczyty ludzkiego dobra, ]
10 [10, przykazania Boże, ]
8.9848
9.9832
9.0152
10.017
p [10.0347630762, pokusa, nakłanianie do omijania przykazań Bożych, ]
11.980
12 [12, fundamentalne wartości, składniki lub wymiary, ]
13 [13, moralność lub pokorność wobec Stwórcy, ]
nm [13.0477803077, niemoralność, zgorszenie, ]
12.978
13.026
10.018
10.052
12.020
13.022
13.070
15 [15, łączniki miłości, ] 14.975 15.025
21 [21, świadomość, ] 20.965 21.035
g [25.8069758011, grzech, ]
25.764
25.850
33.3 [33.3, królestwo Boże na Ziemi, pokonanie mocy zła, zbawienie, ]
kz [33.3262596375, królestwo zła na Ziemi, dominacja zła, ]
34 [34, wzajemność, ] 33.943 34.057
40 [40, czas oczekiwania lub wytrwałość, ]
70 [70, pokuta, przebaczenie, pojednanie, ]
153 [153, dobro darów Bożych, ]
666 [666, zło, ]
664.88
1000 [1000, radość, ]
152.74
39.933
69.882
33.270
33.244
33.382
40.067
70.118
153.26
667.12
998.32 1,001.7
144000 [144 000, powołanie lub przyzwolenie do działania, ]
∞ [∞, wieczność, ]
53
143,758 144,242
33.356