funtów

Sygn. akt VIRCa 184/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 23 września 2015 roku
Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:
Przewodniczący: SSO Aneta Szwedowska (spr.)
Sędziowie: SO Jolanta Piórkowska
SR del do SO Marek Maculewicz
protokolant: st. sekr. sąd. Izabela Nalikowska
po rozpoznaniu w dniu 23 września 2015 roku w Olsztynie
na rozprawie
sprawy z powództwa małoletnich N. Ł. i C. Ł. reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową K. P.
przeciwko J. Ł.
o alimenty
na skutek apelacji małoletnich powodów
od wyroku Sądu Rejonowego w Kętrzynie
z dnia 06 maja 2015 roku
sygn. akt III RC 50/15
oddala apelację.
Sygn. akt VI RCa 184/15
UZASADNIENIE
Małoletni powodowie N. Ł. i C. Ł. reprezentowani przez matkę K. P. wnieśli o zasądzenie od pozwanego J. Ł. na
ich rzecz alimentów w wysokości po 500 zł miesięcznie płatnych do rąk K. P. i zasądzenie kosztów, w tym kosztów
zastępstwa procesowego.
Uzasadnili pozew wskazując na rozdzielne funkcjonowanie rodziców i sporadyczny jedynie udział ojca w ich
utrzymaniu. Podali, że pozwany przekazuje na ich utrzymanie kwotę łącznie 200 zł miesięcznie, co skutkuje
nadmiernym obciążeniem ich matki kosztami ich utrzymania i koniecznością rezygnacji z potrzeb wykraczających
poza podstawowe. Wskazali, że zmuszeni są zrezygnować z zajęć dodatkowych, zaś bieżące wydatki maksymalnie
ograniczać.
Sąd Rejonowy w Kętrzynie wyrokiem z 6 maja 2015r. w sprawie III RC 50/15 zasądził od pozwanego na rzecz powodów
alimenty w wysokości po 250 zł na każdego z nich i zobowiązał do przekazywania ich K. P. do 15 dnia każdego miesiąca
od 11 lutego 2015r. Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie obejmującym oczekiwanie ustalenia alimentów
na poziomie 500 zł miesięcznie na utrzymanie każdego powoda, nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi i nadał
wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności.
Sąd uzasadnił decyzję dostrzeżeniem niekomfortowej sytuacji pozwanego uniemożliwiającej ustalenie alimentów na
wyższym poziomie. Uznał, że pozwany wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe, zaś wskazane przez powodów oferty
pracy nie uwzględniają potrzeby stabilizacji.
Apelację od wyroku złożyli powodowie. Zarzucili naruszenie art. 135§1 i 2 k.r.o. poprzez błędną wykładnię i uznanie,
że pozwany wykorzystuje zarobkowe i majątkowe możliwości i niemożliwe jest ustalenie alimentów na wyższym
poziomie. Zarzucił również, naruszenie art. 136 k.r.o. polegające na zignorowaniu faktu porzucenia przez pozwanego
atrakcyjnej pracy w A. oraz dokonanie dowolnej i wybiórczej oceny materiału dowodowego, a także niesłuszne
zniesienie kosztów procesu.
Uzasadnili swoje stanowisko podając, że ustalenie wykorzystywania przez pozwanego możliwości zarobkowych jest
sprzeczne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zasadą wiedzy i logiki. Wskazali, że pozwany nie
stara się zaangażować się w zabezpieczenie potrzeb powodów, koncentruje się na zapewnieniu sobie komfortowego
życia.
Sąd odwoławczy zważył, co następuje:
Apelację należało oddalić.
Słusznie dostrzegli skarżący podstawy ustalania obowiązku alimentacyjnego. Sąd jednak odmiennie ocenił sytuację
powodów i pozwanego uznając ostatecznie, że alimenty ustalone przez Sąd Rejonowy są adekwatne do sytuacji.
Koszty utrzymania powodów obciążają zarówno pozwanego jak i matkę powodów, gdyż zgodnie z art. 133§1 k.r.o.
utrzymanie dzieci, które z racji wieku nie są samodzielne finansowo obciąża oboje rodziców. Sytuacja powodów
jest o tyle specyficzna, że koszty ich utrzymania ponoszone są poza granicamiP., co znacząco utrudnia pozwanemu
mieszkającemu i pracującemu w P. partycypowanie w kosztach ich utrzymania w wystarczającym stopniu. Nie sposób
jednak matematycznie ustalić proporcji udziału rodziców w kosztach utrzymania dzieci pomijając uwarunkowania
rynku pracy, a także różnice gospodarcze i społeczne w miejscach ich zamieszkiwania. Ustalenie więc odpowiedniego
zakresu udziału w kosztach utrzymania wynikać musi z analizy wszystkich tych czynników. Sąd odwoławczy za
istotne uznał więc dostrzeżenie ograniczonych możliwości zarobkowych pozwanego. W zgromadzonym materiale
dowodowym brak jest obiektywnych podstaw do przyjęcia, że pozwany ma możliwość uzyskiwania znacznie wyższego
dochodu. Wskazać należy, że nie jest czynnikiem podważającym ustalenia Sądu Rejonowego zaprezentowanie ofert
pracy w ramach umowy cywilnoprawnej, czy w formie wyjazdów zagranicznych. Istotne jest ustalenie, czy pozwany
faktycznie ma możliwość podjęcia takiego zatrudnienia, a także czy dochód z niego będzie regularny. Polaryzacja
więc argumentów przedstawianych przez pozwanego oraz przez powodów wskazuje, że decyzje pozwanego prezentują
się rozsądnie. Możliwe jest niewątpliwie wartościowanie krótkotrwałego zatrudnienia przynoszącego wyższy dochód
oraz zatrudnienia mającego charakter stałego, jednak związanego z niższym dochodem. Nie sposób jednak czynić
pozwanemu zarzutu z obranej linii. Wszelkie tego typu prognozy są wyłącznie hipotetyczne i nie da się z całą
odpowiedzialnością przyjąć, że odmienne działanie niż realizowane przez pozwanego przyniesie oczekiwany skutek i
w dłuższym okresie czasu zapewni dodatni bilans finansowy.
W ocenie Sądu odwoławczego zatem przyjęcie, że pozwany wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe jest prawidłowe,
tym bardziej że pozwany pracuje na trzy zmiany, a zatem tym bardziej trudniej mu starać się o dodatkowe zatrudnienie.
Obciążenie pozwanego alimentami na rzecz powodów limitowane jest więc jego dochodami. Zobowiązanie pozwanego
do przekazywania na utrzymanie powodów kwoty łącznie 500 zł miesięcznie jest, w ocenie Sądu odwoławczego, górną
granicą jego obciążenia finansowego.
Odnosząc się natomiast do potrzeb powodów wskazać należy, że ich potrzeby, poza alimentami od pozwanego,
zabezpieczane są przez ich matkę, a także w istotnym zakresie przez organy pomocy społecznej. Matka powodów
złożyła zestawienie miesięcznych wydatków, z którego wynika, że utrzymanie jednego dziecka miesięcznie kosztuje
około 180 funtów nie licząc mieszkania. Na kwotę tą składa się wyprawka na wrzesień 200 funtów rocznie/16,6
funtów miesięcznie, atrakcje: wycieczki, kino, basen itp. 30 funtów miesięcznie, odzież 100 funtów kwartalnie/33
funty miesięcznie, wyżywienie 75 funtów miesięcznie, kosmetyki 10 funtów miesięcznie oraz zajęcia taneczne i piłki
nożnej 15 funtów miesięcznie. Opłaty za mieszkanie zaś, po podzieleniu na cztery osoby wynoszą 153 funty na jedną
osobę. Matka powodów ma swoje dochody, a do tego otrzymuje po 200 funtów tzw. ulgi podatkowej na dziecko
oraz okresowy zasiłek rodzinny w wysokości 136 funtów, co wynika z przedłożonych przez nią wyciągów z konta.
Okoliczność tę podnosił pozwany, zaś powódka tego faktu nie kwestionowała. Przeprowadzone dowody wskazują
zatem, że powodowie nie są narażeni na niedostatek, chociaż niewątpliwie ich standard życia nie jest komfortowy.
Sąd odwoławczy po analizie przeprowadzonego przez Sąd Rejonowy postępowania, rozstrzygnięcia oraz zarzutów
apelacyjnych uznał, że brak jest podstaw do ingerencji w wyrok ustalający obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec
powodów na kwotę 250 zł miesięcznie w odniesieniu do każdego powoda. Sąd orzekł więc na podstawie art. 385 k.p.c.
o oddaleniu apelacji.