26 INFORMATOR PELPLIŃSKI ciąg dalszy ze str. 25
Transkrypt
26 INFORMATOR PELPLIŃSKI ciąg dalszy ze str. 25
ciąg dalszy ze str. 25 Budynek główny datuje swoje istnienie jako posiadłości ziemskiej od 1898 r. Okres po II wojnie światowej to czas zorganizowanego tutaj Domu Dziecka. 18 marca 1958 r. otwarty zostaje oficjalnie Dom Pomocy Społecznej prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego. DPS jest powołany do życia jako placówka stacjonarna dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. Pierwszym kierownikiem zostaje siostra Ancylla Melech. Początkowo zamieszkuje w nim 57 niepełnosprawnych chłopców. 26 kwietnia 1964 r chłopcy zostają przeniesieni do DPS w Pelplinie, a w ich miejsce pojawiają się dziewczęta z okolic Gdańska. W początkowej fazie swojej działalności Dom Pomocy Społecznej jak i jego obejście było niewielkie i niezbyt okazałe. Pomimo tak skromnych warunków siostry starały się i dbały najlepiej jak mogły o zaspokojenie potrzeb dzieci. Panowała prawdziwie rodzinna atmosfera. Czas upływał na modlitwie, nauce, pracy, rekreacji. Oczekiwany remont Domu rozpoczął się z początkiem 1967 r. Istotnym krokiem było powstanie w latach 1978-1980 z inicjatywy siostry Cypriany Łętowskiej pięknych tarasów, pralni i schodów ewakuacyjnych. Kres systemu komunistycznego stał się polem do rozwoju placówki dla następnej siostry dyrektor Ksawery Cyman. Pierwszym krokiem było ogrodzenie obiektu okazałym płotem i wyłożenie placu kostką przed budynkiem głównym. Następnie sprowadzono figurkę Matki Boskiej. Modernizacja nabrała większego rozmachu z początkiem lat 90. Kolejnymi realizowanymi przedsięwzięciami są: altanka ogrodowa (1992), nowy budynek mieszkalny i sala gimnastyczna (1994), poświęcenie figurki Najświętszego Serca Jezusa przed budynkiem głównym (1997), tereny rekreacyjne, udogodnienia dla niepełnosprawnych – podjazdy dla wózków i windy, kaplica i kolejny dom rodzinny (2000 r.) oraz przestronna kuchnia (2003 r.). Obecnie całość DPS w Bielawkach tworzy kompleks czterech reprezentatywnych budynków: budynek główny (rozbudowa i modernizacja do 2003 r.), Dom im. Sługi Bożej Matki Wincenty i kaplica (od 2000 r.), Dom im. św. Józefa (od 1994 r.), sala gimnastyczno-rehabilitacyjna (od 1994 r.). Marzeniem jest budowa sali rekreacyjno-muzycznej. Całość obiektu to jednak nie tylko budynki. Stanowią one jedynie część kompozycji większego krajobrazu. Obiekt zdaje się być zanurzony w powodzi kwiatów i urokach różnorodnej zieleni. Na terenie Domu znajduje się piękny park a w nim plac zabaw, dwie fontanny, strumyk i oczko wodne z barwnie pływającymi w nim gatunkami rybek. Na wiosnę sadzone są kolejne kobierce kwiatów, poprawia się stylistykę alejek spacerowych. Zakwitają piękne okazy kaktusów hodowanych na terenie Domu np. kaktus wielkanocny. Dom posiada również gospodarstwo przydomowe wraz z ogrodem warzywnym i sadem. Szczególnie teraz możemy cieszyć się kontaktem z naturą, gdy budzi się do życia i dojrzewa do swej pełnej okazałości. Dom ten jest swoistą oazą na pustyni przyciągającą i urzekającą swym pięknem nie tylko „pielgrzymów”, lecz i tych, którzy potem stają się jego mieszkańcami bądź częścią jego codziennego funkcjonowania. Warto dodać, iż cały kompleks budynków otoczony jest wspaniałym wieloletnim drzewostanem (lipy, kasztany, platan, klon, buk, dąb, sosny, świerki, modrzewie). Obecnie park został wzbogacony o nowe srebrne świerki, sosny koreańskie, tuje, bzy, akacje, limby, jarzębiny, brzozy, magnolie, cisy, jałowce oraz krzewy. Próżno jest więc nam poszukiwać Raju skoro nie możemy zobaczyć go właśnie tu, na Ziemi w zasięgu naszego wzroku... W Domu przebywa obecnie 90 mieszkańców od 2 do 55 lat. Ostatnimi czasy pojawiają się tu coraz młodsi mieszkańcy. W marcu 2007 r. z inicjatywy siostry dyrektor Alicji Gacioch w Domu pojawili się chłopcy i odtąd DPS w Bielawkach stał się placówką koedukacyjną. Życie w Domu oparte jest na systemie rodzinkowym zainicjowanym przez Sługę Bożą Matkę Wincentę Jadwigę Jaroszewską. Program wychowawczy obejmuje 6 rodzinek, a w każdej z nich od 13 do 15 podopiecznych. Każda rodzinka ma swoje odrębne pomieszczenia, w których to jest sobie swoistym gospodarzem odpowiedzialnym za wygląd pokoi, urządzeń, przedmiotów, mebli i zabawek. Pokoje są 1-, 2- lub 3-osobowe wraz z łazienkami, jadalnią, wspólnym pokojem oraz pomieszczeniami gospodarczymi. Rodzinki posiadają swoich patronów i pełne troski opiekunki. Mieszkańcy oprócz aktywnego uczestnictwa w codziennym funkcjonowaniu Domu, tj. sprzątaniu, przygotowywaniu do posiłków czy wzajemnej pomocy w różnych czynnościach, uczęszczają na terapię zajęciową, zajęcia z muzyki, korzystają z zabiegów rehabilitacyjnych. Ponadto mieszkańcy w terapii poprzez pracę wykonują czynności związane z prowadzeniem gospodarstwa. Dom stara się wykorzystywać i rozwijać zdolności mieszkańców – śpiewanie piosenek, przedstawienia teatralne, start w zawodach sportowych. Udział w przeglądach twórczości osób niepełnosprawnych uwieńczony jest licznymi sukcesami. Na terenie Domu odbywają się spotkania integracyjne i rekreacyjne oraz wspólne zabawy z dziećmi z okolicznych Domów czy też świętowanie urodzin swojego patrona na rodzince. W życiu społeczności Domu jest również czas na spotkanie z Bogiem. Mieszkańcy wraz ze swoimi opiekunkami i innymi pracownikami modlą się wspólnie w kaplicy bądź oddają się refleksji przy figurce Pana Jezusa i Matki Bożej. Co tydzień odbywają się spotkania z klerykami prowadzącymi katechezę dla mieszkańców. W niedzielnej Mszy św. uczestniczą mieszkańcy oraz wierni z pobliskich domów. Pasją Domu są wyjazdy. Corocznie mieszkańcy wraz z opiekunami wyjeżdżają na wczasy. Tradycją stały się wycieczki na szlaki górskie i w tereny nadmorskie. Ponadto odbywają się wyjazdy do kina, na koncerty, festiwale czy zawody sportowe. Mieszkańcy oprócz tego, że czują się dowartościowani i potrzebni jako gospodarze Domu, potrafią cieszyć się ze spotkań integracyjnych i bawić w najlepsze. Wszelkie wyjazdy dają im wiele zadowolenia, pobudzają ich ciekawość, dostarczają wielu wrażeń i pozostawiają niezatarte wspomnienia. Dom dba, by panowała tutaj iście rodzinna atmosfera, pełna dobroci, przyjaźni, życzliwości a przede wszystkim miłości. Mieszkańcy czują się bezpiecznie, a uśmiech często gości na ich twarzach. Warto pamiętać, iż nad wszystkim czuwają zawsze siostry. Każda z nich oprócz wzorowania się na postawie, działaniach, wartościach Założycielki Zgromadzenia, Sługi Bożej Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej, wnosi część siebie do tego Domu i jego mieszkańców. Klimat, jaki tworzy, ma charakter uniwersalny i niepowtarzalny. Kto raz przekroczy próg tego Domu, ten będzie z radością do niego wracał bądź zabierze jego kawałek w swoim sercu dokądkolwiek się uda... W celu uzyskania dodatkowych informacji na temat Domu zapraszamy osobiście bądź na stronę internetową www.bielawki.pl Wydawca: Miejska Biblioteka Publiczna Redaktor naczelny: Seweryn Brzeziński Bogdan Solecki im. Księdza Bernarda Sychty w Pelplinie Współpracują: Jerzy Serocki, Janina Wilkos, Zdzisław Waśniewski Sekretarz redakcji: Agnieszka Badziong Adres redakcji: ul. Sambora 5a Foto: redakcja 83-130 Pelplin tel. 058/ 536 33 43 e-mail: [email protected] Wioletta Nemitz Druk: „Bernardinum” Pelplin Materiały można składać w formie elektronicznej do 15. każdego miesiąca. Redakcja zastrzega sobie prawo do zmian, skrótów i niepublikowania nadesłanych tekstów. Materiały nadesłane do redakcji są jej własnością. Za treść reklam i ogłoszeń redakcja nie odpowiada. 26 INFORMATOR PELPLIŃSKI