nr 91 - Kalwaria Wielewska

Gazetka Parafialna
Parafia p.w. św. Mikołaja w Wielu
Wiele
19 lutego
2012 r.
Nr 8 (91)
Święto Katedry św. Piotra Apostoła
22 lutego obchodzimy nietypowe święto.
Tym razem Kościół nie przywołuje wspomnienia
o świętym, ale wskazuje na wyjątkowe miejsce
– Katedrę św. Piotra w Rzymie. Jej historia
zaczyna się od skromnego grobu, w którym
pochowano Piotra po jego męczeńskiej śmierci.
Minęły jednak trzy pokolenia zanim postawiono
w tym miejscu niewielki monument - kaplicę dla
uczczenia świętego.
Na budowlę tę natrafiono podczas prac
archeologicznych prowadzonych w ubiegłym
wieku pod głównym ołtarzem obecnej bazyliki. Odnaleziono na niej liczne inskrypcje
świadczące, że pierwsi chrześcijanie czcili tu grób Piotra. Odczytano między innymi grecki
napis, który zinterpretowano jako „Piotr jest tutaj”. (…)
W 324 r. cesarz Konstantyn i papież Sylwester I postanawiają wznieść na grobie Piotra
największą bazylikę świata zachodniego. Przez tysiąc dwieście lat bazylika konstantyńska,
wzbogacana w kolejnych epokach licznymi dziełami sztuki, stanowiła cel pielgrzymek dla
całego chrześcijańskiego świata.
Dopiero na początku XVI w. Papież Juliusz II podjął decyzję o wzniesieniu nowej, bardziej
okazałej Bazyliki. Prace rozpoczęto w 1506 roku, budowano ją w sumie 120 lat. Zatrudnieni
przy budowie byli najwybitniejsi architekci i artyści włoskiego renesansu jak brat Giovanni
Giocondo, Rafael, Michał Anioł. (…)
Historia Bazyliki Watykańskiej swój początek i znaczenie czerpie z głębokiego kultu, jaki
każda epoka żywiła wobec Apostoła Piotra. Świadczy o tym grecka inskrypcja, jak i inne,
liczne napisy pozostawione na „murze inskrypcji” przez najdawniejszych pielgrzymów z III
i IV wieku. Te wymowne, anonimowe graffiti wyznaczają początek czci, jaką po dziś otaczany
jest ten święty, a którego ośrodkiem najpierw była bazylika konstantyńska, a obecnie bazylika
renesansowa.
oprac. Andrzej Iwański, na podstawie książki „Bazylika św. Piotra. Przewodnik”, kard. Angelo Comastri
(Źródło: Internet http://glosojcapio.pl)
Słowo Życia na VII Niedzielę w ciągu roku „B”
Pewien młody ksiądz miał pierwszy raz wystąpić w roli kapelana więziennego i wygłosić kazanie. Duchowny wiedział, że tu nie miejsce na pobożne i słodkie słowa. Więc
z bijącym sercem wstępował na ambonę, prosząc Boga o pomoc. Niestety jakoś nie
zauważył stopnia, potknął się i upadł. Jak to w więzieniu bywa, cała sala jednogłośnie
wybuchnęła śmiechem. Wówczas ksiądz – trochę zmieszany, trochę bardziej przytomny
– podszedł do pulpitu i powiedział z przekonaniem: Moi drodzy, właśnie dlatego przyszedłem do was, aby wam to pokazać i powiedzieć, że człowiek może upaść i znowu powstać. Dzięki tym obrazowym słowom kilku więźniów nawróciło się, wyspowiadało się
i postanowiło zmienić swoje życie.
Ta historia dobrze wprowadza nas w temat dzisiejszych czytań. Słowo Boże kładzie
bowiem szczególny nacisk na temat grzechu i przebaczenia. Pierwsze czytanie pokazuje
jak bardzo grzech człowieka rani i dotyka Boga. „Lecz ty Jakubie, nie wzywałeś mnie, bo
się mną znudziłeś Izraelu. Raczej mi przykrość zadałeś twoimi grzechami, występkami
twoimi mnie zamęczasz”.
Jak często nie zdajemy sobie sprawy, że nasze powierzchowne traktowanie Boga,
nasza obojętność w sprawach wiary, zaniedbywanie dobra, letniość bardzo Go rani.
W objawieniach do błogosławionej siostry Faustyny Jezus mówił tak: „Czekam na dusze,
a one są dla mnie obojętne. Kocham je tak czule i szczerze, a one mi nie dowierzają.
Chcę je obsypać łaskami – one przyjąć ich nie chcą. Obchodzą się ze mną, jak z czymś
martwym, a przecież mam serce pełne miłości i miłosierdzia. Abyś poznała Faustyno,
choć trochę mój ból, wyobraź sobie najczulszą matkę, która bardzo kocha swe dzieci,
jednak te dzieci gardzą miłością matki. Rozważ jej ból, nikt jej nie pocieszy. To słaby
obraz i podobieństwo miłości mojej”. Tak skarży się zranione grzechem serce Jezusa.
Bóg jednak potrafi uczynić to, co ludziom przychodzi tak ciężko: przebacza i zapomina nasze przewinienia. „Ja przekreślam twoje przestępstwa i nie wspominam twych
grzechów”. Jak w małżeństwie, kontaktach międzyludzkich możemy wytykać sobie stare
grzechy, wciąż je rozdrapywać, tak przebaczenie Boga jest przebaczeniem radykalnym,
całkowitym, nie pozostawiającym żadnych pozostałości. Przebaczenie Boże przywraca
wszystkie utracone dary i możliwości. Można powiedzieć, że przebaczenie bardziej niż
stworzenie ukazuje wszechmoc Boga. Przebaczenie stwarza bowiem na nowo zniekształcone grzechem nasze życie.
Ewangelia i postać paralityka pokazuje także, że nasz grzech może mieć wpływ na
nasze zdrowie fizyczne. I jest tak istotnie. Wiele naszych chorób bierze się z braku przebaczenia, konfliktów, źle ułożonych relacji międzyludzkich, nałogów. Sami możemy dobrze zauważyć, że popełniony grzech zabija naszą radość, wewnętrzny pokój i zadowolenie.
Bóg jednak zawsze czeka z przebaczeniem. Zawsze daję szansę. Jeszcze raz posłużę się „Dzienniczkiem s. Faustyny”. „Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to
jest w trybunale miłosierdzia; tam są największe cuda, które się nieustannie powtarzają.
Aby zyskać ten cud, nie trzeba odprawiać dalekiej pielgrzymki ani też składać zewnętrznych obrzędów. Wystarczy przystąpić do stóp zastępcy mojego z wiarą i powiedzieć mu
nędzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego okaże się w pełni. Choćby po ludzku wszystko
było już stracone – nie tak jest po Bożemu, cud miłosierdzia stwarza duszę w całej pełni.
O biedni, którzy nie korzystają z tego cudu miłosierdzia Bożego”.
Bóg pragnie nas leczyć duchowo i fizycznie w sakramencie pokuty, który zaliczany
jest do sakramentów uzdrowienia. Trzeba z tego daru uzdrowienia korzystać.
Oprócz tego, abyśmy doświadczyli dobrych owoców spowiedzi trzeba z niej korzystać dobrze i umiejętnie. Najczęstszymi przyczynami złej spowiedzi, która niewiele wnosi
do naszego życia jest: zbyt długa przerwa między spowiedziami. Powinno spowiadać się
zawsze gdy popełniliśmy grzech ciężki, czyli po złamaniu któregoś z przykazań, w ważnej rzeczy, zupełnie świadomie i całkowicie dobrowolnie. Dobrze byłoby spowiadać się
raz w miesiącu, raz na dwa miesiące mając nawet same grzechy lekkie. Jest to ważne
ponieważ grzechy powszednie osiadają na nas jak kurz i mogą skutecznie po dłuższym
czasie zadusić nasze życie duchowe.
Inną przyczyną złej spowiedzi może być słaby, powierzchowny rachunek sumienia.
Czasami zdarza się, że tego rachunku nie było wcale. Ponieważ jest to długi temat,
w tym miejscu zachęciłbym do korzystania z różnych rachunków sumienia odpowiednich
do wieku i stanu zamieszczanych w książeczkach do nabożeństwa.
Brak owoców spowiedzi wynika także z lekceważenia okazji do grzechu i pobłażliwości w powtarzaniu niektórych, a także z zaniedbywania naprawienia wyrządzonej szkody
czy wynagrodzenia krzywdy.
Często na spowiedzi boimy się, czy fałszywie wstydzimy się pokazać swoje grzechy,
ukrywamy coś, mówimy niejasno, czy staramy pokazać w lepszym świetle. Ale czy lekarz, któremu pacjent nie mówi wszystkiego, albo mówi to co mało ważne, może skutecznie pomóc? Pacjent taką postawą szkodzi samemu sobie. I nie wie jak dużo traci.
Czego uczy nas jeszcze dzisiejsze Słowo Boże. Ogromną pomocą, aby człowiek powstał ze swoich upadków, chorób, ciężarów, aby zbliżył się do Boga jest drugi człowiek,
grupa ludzi, środowisko, w którym żyje. Wokół paralityka, który sam nie mógł zbliżyć się
do Chrystusa, znaleźli się dobrzy, uczynni, życzliwi ludzie. Dzięki ich wierze i postawie on
mógł zostać uzdrowiony. Żyjąc w tłumie nie możemy myśleć wyłącznie o sobie, musimy
dostrzegać siebie nawzajem, potrzeby i braki człowieka obok, musimy wzajemnie się
wspierać i pomagać sobie. Inaczej zginiemy w tym tłumie.
ks. Adam Brzeziński
W tym tygodniu patronują nam:
w poniedziałek, 20 lutego, bł. Hiacynta i Franciszek Marto, dzieci z Fatimy;
we wtorek, 21 lutego, św. Piotr Damian, biskup i doktor Kościoła (XI w.). Pomagał
papieżom wspierając reformę Kościoła działaniem i piórem; podejmował liczne próby pojednania zwaśnionych możnowładców świeckich i duchownych;
w czwartek, 23 lutego, bł. Wincenty Frelichowski, kapłan (XX w.) Wstąpił w do
Związku Harcerstwa Polskiego. Gdy Niemcy wkroczyli do Polski, już 11 września
1939 r. został aresztowany i więziony w kilku obozach. Zmarł w obozie w Dachau
w 1945 r. na tyfus, którym zaraził się od współwięźniów. Został patronem harcerstwa
polskiego.
Drogich Parafian i Gości serdecznie zapraszamy do udziału w Liturgii:
w ciągu tygodnia: - o godzinie 7:20 i 17:00
w sobotę: - o godzinie 18:30: we Wdzydzach Tucholskich
w niedzielę - o godzinie 8:00; 10:00; 11:30 i 16:00
Ogłoszenia duszpasterskie
1. Dzisiejsza Ewangelia mówi nam o Chrystusie, który przychodzi do człowieka ze
swoją mocą. Do człowieka, który prosi o interwencję Boga i ludzi. Ewangeliczny paralityk
miał szczęście w swoim nieszczęściu, iż znaleźli się ludzie, którzy zadali sobie wiele
trudu, by go zanieść do Chrystusa.
2. Najbliższa środa – to Środa Popielcowa, rozpoczynająca okres Wielkiego Postu. Na
znak nawrócenia i pokuty nasze głowy zostaną posypane popiołem. W poniedziałek
i wtorek od godz. 15:00 do 17:00 przed Środą Popielcową w naszej świątyni wystawienie
Najświętszego Sakramentu oraz okazja do spowiedzi świętej. Skorzystajmy, abyśmy
mogli z czystym sercem rozpocząć ten Święty Czas Odnowy i nawrócenia.
Msze Święte w tym dniu o godzinie:
- we Wielu: 7:20, 10:00 i 17:00
- we Wdzydzach: o 16:00
3. Przypominamy, że w Środę Popielcową obowiązuje wszystkich post ścisły, polegający
na powstrzymaniu się od potraw mięsnych oraz na ograniczeniu jedzenia. Tego dnia
możemy zjeść trzy posiłki, ale tylko jeden z nich do syta. Wstrzemięźliwość od potraw
mięsnych obowiązuje wszystkich od 14. roku życia, bez górnej granicy wieku, natomiast
post ilościowy obowiązuje od 18. do 60. roku życia. Kościół jednak zachęca, aby
w praktykę postu wprowadzać także tych, którzy w sensie ścisłym nie są do niego
zobowiązani. Pamiętajmy też, że Wielki Post jest tak zwanym „czasem zakazanym” dla
wszelkich hucznych wesel, zabaw i dyskotek. Powstrzymajmy się też w tym świętym
okresie pokuty od picia napojów alkoholowych.
4. W piątek o godzinie 17:00 odprawione zostanie nabożeństwo Drogi Krzyżowej, a po
nim Msza Święta. Czcicieli Chrystusa Ukrzyżowanego zapraszam.
Tradycyjnie w każdy piątek Wielkiego Postu Msza Święta o godzinie 19:00 w kościele
i po niej wyruszymy Drogą Krzyżową na Kalwarię.
5. Przyszła niedziela będzie pierwszą Wielkiego Postu. O godzinie 15:00 Gorzkie Żale
z kazaniem Pasyjnym, a zaraz po nich Msza Święta – i tak będzie przez cały Wielki Post.
6. Nasze doroczne rekolekcje wielkopostne przeżywać będziemy w tym roku od
V Niedzieli Wielkiego Postu – czyli w dniach: 25 – 29 marca br. Spowiedź święta
w naszej parafii w środę, 28 marca br., od godziny 15:30 do 17:00. Zaplanujmy sobie już
dziś czas, aby owocnie z rekolekcji oraz spowiedzi skorzystać.
7. Kolekta w przyszłą niedzielę będzie tzw. "specjalna", przeznaczona na nowe okna do
kościoła. Ostatnia wyniosła 4.412,75 zł. Bóg zapłać!
ks. proboszcz Jan Flisikowski
ks. wikariusz Piotr Lubecki
Parafia Rzymskokatolicka św. Mikołaja
Sanktuarium Kalwaryjskie
83-441 Wiele ul. Derdowskiego 1
www.kalwariawielewska.pl
e-mail: [email protected]
Opracowanie, sk