Bajki logopedyczne

Bajki logopedyczne.
Bajki logopedyczne w zabawowej formie pomagają dzieciom usprawniać
narządy mowy: język, wargi, podniebienie, żuchwę.
Sprawny aparat mowy ułatwia dzieciom poprawną mowę, co wpływa na
swobodną komunikację z rówieśnikami i osobami dorosłymi.
PROPONUJĘ NA JESIENNE WIECZORY
BAJKI LOGOPEDYCZNE
„SOWA SPRZĄTA SWOJE MIESZKANIE”
Sowa rozejrzała się po swojej dziupli (dz. przesuwa językiem po podniebieniu
górnym, wewnętrznych ściankach policzków, podniebieniu dolnym).
Zauważyła duży bałagan. Postanowiła zrobić porządek. Zaczęła od odkurzania
sufitu w dziupli ( dz. przesuwa czubkiem języka od przodu do tyłu jamy ustnej
po podniebieniu górnym), zdjęła też firanki ( dz. liczy czubkiem języka górne
zęby)
i włożyła je do pralki ( dz. wykonuje motorek wargami ). Po
chwili pralka zaczęła płukanie firan ( dz. przepycha powietrze wewnątrz jamy
ustnej ).
Sowa odkurzyła też ściany ( dz. przesuwa czubkiem języka po wewnętrznej
ścianie policzków ) oraz podłogę ( dz. przesuwa czubkiem językiem po
podniebieniu dolnym w okolicach łuku zębowego. )
Rozwiesiła firanki ( dz. ponownie liczy czubkiem języka górne zęby).
Sowa była bardzo zadowolona z wykonanej pracy i szeroko się uśmiechnęła
( dz. rozciąga szeroko usta ).
Dumna wyjrzała z dziupli i rozejrzała się wokoło ( dz. porusza językiem ruchem
okrężnym na zewnątrz jamy ustnej ).
Spojrzała w górę ( dz. sięga czubkiem języka w kierunku nosa ), spojrzała w dół
( dz. sięga czubkiem języka w kierunku brody ).
Rozejrzała się też w prawo ( dz. przesuwa czubkiem językiem do prawego kącika
ust ) i lewo ( dz. przesuwa czubkiem języka do lewego kącika ust ).
Wszędzie był porządek i słychać było śpiewające ptaki ( dz. gwiżdżąc,
naśladuje głosy ptaków ).
„PRZYGODA WĘŻA”
Wąż spał smacznie w swojej jaskini ( język leży płasko na dolej jamy ustnej).
Kiedy mocniej zaświeciło słońce, zaczął się wiercić ( dz. porusza czubkiem
języka za dolnymi zębami ).
Obudził się, podniósł ( dz. dotyka językiem do dziąseł za górnymi zębami)
i rozejrzał dookoła ( dz. oblizuje górne i dolne zęby od strony wewnętrze) .
Chciał wyślizgnąć się ze swojej jaskini ( dz. przeciska język między zbliżonymi
do siebie zębami ), ale okazało się, że przejście zablokował duży kamień ( dz.
przy złączonych zębach rozchyla i łączy wargi ).
Po kilku próbach udało się ominąć przeszkodę. Wąż wyszedł na zalaną słońcem
polanę ( dz. wysuwa język daleko do przodu ).
Zatańczył uradowany ( dz. rozchyla usta jak przy uśmiechu, oblizując wargi
ruchem okrężnym ) i zasyczał głośno ( dz. wymawia sssssssssssssss……. ).
„STRAŻAK STASZEK”
Pewnego dnia przy ulicy Szałasowej wybuchł pożar. Pani Szostkowa
zadzwoniła do straży pożarnej. Strażak Staszek szybko wskoczył do wozu i „na
sygnale” pojechał na miejsce pożaru (dz. wymawia połączenie samogłosek e-o,
e-o).
Na miejscu zobaczył, że płonie dach (dz. układa dolne zęby
na górną wargę)
i parter (dz. układa górne zęby na dolną
wargę).Rozwinął wąż (dz. tworzy rulonik
z języka) i zaczął gasić
płomienie. Strażak biegał po całym domu, gasząc ogień (dz. przesuwa czubkiem
języka po górnych zębach, podniebieniu górnym i dolnych zębach). Nagle
zabrakło wody. Staszek postanowił gasić ogień piaskiem
(dz.
wysuwa i chowa szeroki i płaski język). W końcu ogień zgasł, słychać było tylko
syk (dz. wymawia długie sss…). Strażak raz jeszcze sprawdził wszystkie
pomieszczenia w domu (dz. czubkiem, wewnętrzne strony policzków, dolne zęby
języka dotyka podniebienie górne, górne zęby i podniebienie dolne). Wokół
rozległy się oklaski (dz. „klaszcze”, uderzając szerokim językiem o
podniebienie). Strażak Staszek zadowolony z wykonanej pracy (dz. rozciąga
usta w szerokim uśmiechu) odjechał wozem strażackim (dz. wykonuje motorek
wargami).
„DUSZEK STEFEK”
Duszek odkurzał podłogę (dz. oblizuje czubkiem języka dolne podniebienie),
ściany (dz. oblizuje czubkiem języka wewnętrzną stronę policzków), zdejmował
pajęczyny z sufitu (dz. dotyka czubkiem języka różnych miejsc na podniebieniu
górnym). Uśmiechnął się zadowolony ze swojej pracy (dz. rozciąga wargi)
i cmokną z zadowoleniem (dz. zaokrągla wargi).
Życzę miłej zabawy 
Neurologopeda
Katarzyna Meroń