13 Dla lepszego zobrazowania sylwetki dziecka agresywnego
Transkrypt
13 Dla lepszego zobrazowania sylwetki dziecka agresywnego
Jak postępować z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi Dla lepszego zobrazowania sylwetki dziecka agresywnego posłużę się dwoma przykładami. Kasia i Dawid są pięciolatkami. Obydwoje zachowują się agresywnie. Kasia Agresja fizyczna – celowo niszczy dzieciom prace plastyczne, budowle, układanki; Dawid – często stosuje agresję fizyczną zarówno w stosunku do dzieci, jak i nauczyciela oraz pracowników przedszkola; – najczęściej: gryzie, pluje, kopie i uderza pięściami; – uderzenia są silne, zostawiają ślady – na ogół zasinienia bądź krwiaki; – w sytuacji silnego wzburzenia uderza głową w ścianę; – trudno jest go uspokoić; Agresja słowno-emocjonalna – dziewczynka nieustannie skarży nauczycielowi na swoje koleżanki; – straszy koleżanki, że jeżeli nie zrobią tego, czego ona chce, poskarży na nie pani; – gdy się złości, używa wulgarnych określeń, nawet stosunku do dorosłych; – krzyczy; – dziewczynki, które nie chcą jej się podporządkować, obraża, przezywa, wyraża się o nich bardzo źle; – wyklucza dzieci z zabawy, narzuca swoje pomysły; – krytykuje inne dzieci; – próbuje manipulować nauczycielem, np. udaje straszny ból, mimo że ktoś ją tylko lekko popchnął, płaczem i krzykiem próbuje wymusić na nauczycielu zmianę jego decyzji; – rozwój fizyczny, intelektualny, Rozwój rozwój mowy w normie wiekowej; psychoruchowy – obniżony rozwój emocjonalny i społeczny – rozwój fizyczny, intelektualny w normie wiekowej; – rozwój mowy: bogaty zasób słownictwa, częste używanie wyrazów górnolotnych, trudnych, trudności w komunikacji (brak rozumienia przekazów pozawerbalnych, trudności w rozumieniu wyrazów wieloznacznych, zabarwionych uczuciowo, trudności w prowadzeniu dialogu, skoncentrowanie na wąskim wycinku rzeczywistości); – obniżony rozwój emocjonalny; – zaburzenia w rozwoju społecznym; 13 9145_07_broszura.indd 13 11/5/2012 5:09:20 PM Jak postępować z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi Kasia Inne spostrzeżenia – dziewczynka raczej nie jest lubiana przez inne dzieci; – są dziewczynki, które się jej boją i ulegają jej presji; Dawid – zauważa się stereotypie w zachowaniu chłopca, dotyczą m.in. spożywanych pokarmów, kolejności wykonywanych czynności, sposobu zabawy (bieganie w kółko po sali); – bardzo wąskie zainteresowania, wiedza encyklopedyczna Mocne strony – ma zdolności organizacyjne, jest obowiązkowa; – bardzo dobrze radzi sobie z cyframi i liczbami, bardzo je lubi – ma zdolności plastyczne 3.2. Funkcjonowanie dziecka w przedszkolu W poprzednim rozdziale zarysowałam sylwetki dwójki dzieci, określanych mianem dzieci agresywnych. Oto krótkie opisy sytuacji, jakich możemy spodziewać się w przedszkolu. Zwróćmy uwagę na różnice w funkcjonowaniu tych dzieci. Dawid Sytuacja 1: Zabawa własna Dzieci mają czas na zabawę według własnego pomysłu. Budują z klocków, bawią się samochodami, lalkami, wózkami, odgrywają różne role. Dawid natomiast nie bawi się, tylko biega w kółko po sali. Jest to jego ulubione zajęcie. Robi tak nawet wtedy, gdy dzieci wykonują jakąś pracę, słuchają bajki bądź oglądają film, uczestniczą w zajęciach. Teraz również biega w kółko po sali. Biega coraz szybciej, nie zwracając uwagi na inne dzieci. Nauczyciel upomina go, jednak Dawid nie reaguje. Zdarza mu się kogoś popchnąć, coś komuś zburzyć lub zniszczyć. Dzieci nie kryją swego niezadowolenia i wołają, aby przestał. Nauczyciel próbuje go złapać, ale on się wymyka. Patrząc, aby pani go nie złapała, zderza się z innym kolegą. Dziecko się rozpłakało, po chwili widoczny jest na jego czole guz. Pani złapała za rękę Dawida, próbuje go uspokoić. Dawid wyrywa się, krzyczy, wreszcie gryzie panią w rękę. Pozostałe dzieci obserwują z niepokojem całą sytuację. Sytuacja 2: Zabawa ruchowa Wszystkie dzieci uczestniczą w zabawie ruchowej. Tworzą koło i trzymają się za ręce. Dawid nie chce trzymać nikogo za rękę. Jest więc przerwa w kole. Początkowo chłopiec stara się uczestniczyć w zabawie, po chwili wychodzi jednak poza obręb koła. Pani uczy dzieci nowej zabawy, prosi, by dzieci powtarzały za nią słowa i gesty. Nie zwraca większej uwagi na to, co robi Dawid. Gra muzyka. Po chwili jedno z dzieci woła, by pani zobaczyła, co robi Dawid. Chłopiec stanął w miejscu częściowo zasłanianym przez stojąca obok szafę i rytmicznie uderzał głową w ścianę. 14 9145_07_broszura.indd 14 11/5/2012 5:09:20 PM