badanie alternatora z wibracyjnym regulatorem napięcia
Transkrypt
badanie alternatora z wibracyjnym regulatorem napięcia
Katedra Energoelektroniki i Maszyn Elektrycznych Wydział Elektrotechniki i Automatyki PG Maszyny i Urządzenia Elektryczne w Samochodach Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego „BADANIE ALTERNATORA Z WIBRACYJNYM REGULATOREM NAPIĘCIA” Opracował: Dariusz Karkosiński Gdańsk, 2001 1.Wiadomości wstępne Podstawowym źródłem energii elektrycznej w pojeździe samochodowym jest prądnica elektryczna. Jej zadanie to zasilanie wszystkich odbiorników energii elektrycznej oraz doładowywanie akumulatora przy pracującym silniku spalinowym. Przykładowe odbiorniki występujące we współczesnych samochodach osobowych to: moduł zaplonowy - 180 W układ wtryskowy - 60 W światła mijania - 150 W pogrzewane lusterka - 30 W swiatła przeciwmgielne - 100 W wycieraczki - 80 W dmuchawa - 80 W ogrzewanie tylnej szyby - 120 W, światła stopu - 40W pompa paliwa - 60 W pogrzewanie foteli - 180 W radioodtwarzacz ze wzmacniaczem 200 W. Prądnica jest napędzana silnikiem spalinowym za pośrednictwem pasowej przekładni mechanicznej (pasek klinowy). Napięcie na jej zaciskach zmienia się w zalezności od prędkości kątowej. Aby utrzymać strałą wartość napięcia na zaciskach prądnicy przy szerokim zakresie zmian prędkości katowej oraz przy zmiennych wartościach obciążenia i warunakch otoczenia stosuje się regulator napięcia. Przez wiele lat pojazdy samochodowe były wyposażane w prądnice prądu stałego. Prądnice te nie mogły sprostać stałemu wzrostowi mocy zainstalowanych odbiorników energii elektrycznej oraz zwiększaniu prędkości obrotowej silników spalinowych. Dlatego z chwilą pojawienia się diod krzemowych, zaczęto wyposażać pojazdy samochodowe w synchroniczne prądnice prądu przemiennego - alternatory. W zasadzie wszystkie współczesne konstrukcje samochodów zawierają alternatory wyposażone w mostki prostownicze. Do regulacji napięcia stosuje się bezstykowe regulatory półprzewodnikowe lub elektromagnetyczne regulatory wibracyjne. Najbradziej rozpowszechnioną odmianą konstrukcyjną samochodowych prądnic prądu przemiennego są alternatory zestykowe kłowe. Nazwa tego alternatora wywodzi się z ksztaltu magnesnicy umieszczonej na wirniku. Magneśnica składa się z dwóch tarcz z biegunami w kształcie kłów (pazurów), miedzy którymi znajduje toroidalna cewka uzwojenia wzbudzenia. 2.Przygotowanie stanowiska laboratoryjnego Na stanowisku laboratoryjnym wyposażonym (rys.1) w obcowzbudny silnik prądu stałego M, przekładnie pasową zainstalowano badany alternator G wraz z regulatorem A. Dane znamionowe alternatora i regulatora przedstawiono w tablicy 1 i 2. Charakterystykę prądowo-prędkościową alternatora okresloną przez producenta przedstawiono na rys. 2. Do pomiaru prędkości kątowej alternatora zainstalowano czujnik indukcyjny S1 reagujący na zbliżenia łopatek przewietrznika (wentylatora) . Czujnik ten należy połączyć z multimetrem cyfrowym, który wyświetla liczbę impulsów na sekundę. W związku z tym, aby otrzymać wartość prędkości w obr/min, należy wskazania multimetru pomnożyć przez 60 i podzielić przez liczbę łopatek - 13. Uzwojenia silnika napędowego M należy podłączyć do zasilania zgodnie ze schematem zamieszczonym na rys.1. Przy wykonywaniu połączeń alternatora G i regulatora A zastosować lampkę kontrolną ładowania H1, łącznik S2 pełniący funkcję wyłącznika zaplonu, akumulator G1 oraz regulowany opornik obciążenia R1 . Tablica 1. Dane znamionowe badanego alternatora Typ Napięcie Moc maksymalna Prąd znamionowy Prąd maksymalny Początkowa prędkość obrotowa (przy której osiąga napięcie 12V) Prędkość obrotowa maksymalna trwała Prędkość obrotowa maksymalna chwilowa Rezystancja uzwojenia wzbudzenia mierzona pomiędzy pierścieniami ślizgowymi Rezystancja uzwojenia fazowego twornika mierzona przy odłączonych diodach Masa Średnica zewnętrzna Długość zewnętrzna A 124N-14/44 14 V 770 W 46 A przy prędkości obrot. 5000 obr/min 53 A 1000 +/-50 obr/min przy 20o C 13000 obr/min 15000 obr/min przez 15 minut o 4,3 +/- 0,2 w temp. 20 C 0,12 +/- 0,005 w temp. 20o C 4,2 kg 125,5 mm 158 mm Charakterystyka alternatora wyznaczona przez producenta jest przedstawiona na rys. 2. Tablica 1. Dane znamionowe badanego wibracyjnego regulatora napięcia Typ RC2/12D Napięcie 14 V Napięcie regulowane - II stopień 14,2 +/- 0,4 V w temp. 50o C Napięcie regulowane - I stopień niższe od 0...0,7 V napięcia regulowanego na II stopniu o Rezystancja pomiędzy zaciskiem 15 a masą 27,7 +/- 2 w temp. 20o C Rezystancja pomiędzy zaciskami 15-67 (styki 5,65 +/- 0,3 w temp. 20o C rozwarte) Długość szczeliny zwora - rdzeń 1,50 +/- 0,07 mm Długość szczeliny styki II stopnia 0,45 +/- 0,1 mm Prąd obciążenia podczas sprawdzania I stopnia 25...35 A regulacji Prąd obciążenia podczas sprawdzania II stopnia 10...14 A regulacji Masa ok. 0,4 kg 3.Badania laboratoryjne 3.1 Wyznaczenie początkowej prędkości kątowej (początek ładowania) Przy zatrzymanym alternatorze włączyć wyłącznik zapłonu i sprawdzić, czy lampka kontrolna ładowania świeci. Następnie uruchomić silnik napędowy i zwiększąć prędkość katową, aż do zgaśnięcia lamki kontrolnej ładowania. Odczytać prędkość alternatora odpowiadającą temu momentowi. Zgodnie z danymi zawartymi w tablicy 1., początkowa prędkość obrotowa, przy której alternator osiąga napięcie 12V i rozpoczyna óddawanie energii powinna wynosić 950 obr/min ...1050 obr/min. 3.2 Pomiar napięcia regulowanego Uruchomić silnik napędowy i doprowadzić alternator do prędkości 4000...5000 obr/min. Następnie doprowadzić do obciążenia alternatora prądem 10...14 A przez 10 minut. W tych warunkach napięcie jest utrzymywane przez drugi (II) stopień regulatora. Napięcie to powinno, zgodnie z tablicą 2. wynosić, 13,8... 14,6 V. W przypadku odstępstwa od żądanej wartości przeprowadzić regulację II stopnia regulatora poprzez zmianę naciągu spręzyny. Zmianę naciągu sprężyny uzyskuje się przez przyginanie jej dolnego zaczepu. Następnie utrzymując stałą prędkość katową zwiększyć prąd obciążenia do wartości 25...35 A. W tych warunkach napięcie jest utrzymywane przez pierwszy (I) stopień regulatora Napięcie powinno być mniejsze o maks. 0,7V od napięcia uzyskanego przy obciążeniu 10...14 A. Regulację I stopnia przeprowadza się przez zmianę szczeliny pomiędzy zworą a rdzeniem przez przegięcie wspornika lub przesunięcie go po zluzowaniu nakrętki mocującej. Po regulacji należy sprawdzić i wyregulować szczelinę pomiędzy górnym stykiem stałym i stykiem ruchomym na 0,35...0.55 mm. Uwaga. Pomiary napięcia powinny odbywać się przy nałożonej pokrywie regulatora. 3.3 Wyznaczenie charakterystyki prądowo-prędkościowej Po pomyślnym zakończeniu prób wg. p.3.2 należy wyznaczyć charakterystykę oddawanego prądu w zależności od prędkości katowej alternatora. W tym celu należy uruchomić silnik napędowy i zwiększać prędkość alternatora w zakresie od 1000...7000 obr/min. Obciążając alternator akumulatorem i regulowanym opornikiem nalezy odczytywać prąd obciążenia oraz napięcie. Napięcie powinno zawierać się w granicach 13,0 ... 13,8 V. Wykreślić charakterystykę pradowo-prędkościową i zaznaczyć na niej kontrolny wydatek prądu przy 4250 obr/min. 4.Zadania (do wykonania w ramach sprawozdania) 1. Ocenić zgodność wyznaczonej wartości prędkości początku ładowania z danymi producenta. 2. Ocenić zgodność uzyskanych wyników napięcia regulowanego dla I i II stopnia regulatora z danymi producenta. Omowić przeprowadzone regulacje stopni regulatora. 3. Ocenić zgodność wyznaczonej charakterystyki prądowo-prędkościowej z określoną przez producenta. Omówić przyczyny ewentualnych rozbieżności. 5.Pytania kontrolne 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. Wymienić zalety alternatorów w porównaniu z prądnicami prądu stałego. Omówić budowę alternatora zestykowego kłowego. Naszkicować rozkład strumienia magnetycznego pomiędzy biegunami kłowymi wirnika. Przedstawić schemat połączeń alternatora samowzbudnego. Przedstawić schemat połączeń alternatora obcowzbudnego. Narysować przykladową charakterystykę prądowo-prędkościową alternatora. Omowić działanie I i II stopnia wibracyjnego regulatora napięcia. 6.Literatura 1. Maszyny elektryczne pojazdów samochodowych. E.Koziej, WNT Warszawa 1984 2. Zespoły elektryczne i elektroniczne w samochodach. J.Ocioszyński, WNT Warszawa 1999