BĄBLOWICA
Transkrypt
BĄBLOWICA
kontakt z psami (postać dojrzała tasiemca bytuje w jelitach psów). Jaja tasiemca znajdują się w sierści zarażonego zwierzęcia lub jego kale, i są połykane przez BĄBLOWICA człowieka. Innym źródłem zakażenia może być mięso świni, owcy i kozy, zawierające inwazyjne postaci tasiemca. Bąblowiec umiejscawia się najczęściej w wątrobie (60%) i płucach (20%), o wiele rzadziej w mózgu, mięśniu sercowym, nerkach i innych. Rozwój tego tasiemca różni się od wielojamowego głównie tym, że jego pęcherze nie dają przerzutów (chociaż w przypadku masywnego zakażenia mogło dojść do rozwoju kilku niezależnych torbieli). Torbiele rosną powoli, osiągając rozmiar 1 cm w ciągu roku. Mimo, że pęcherze te mogą osiągać znaczne rozmiary, nawet do kilkunastu centymetrów, rokowanie jest lepsze - niektóre torbiele nie wymagają leczenia, tylko obserwacji Groźna pasożytnicza choroba, wywoływana przez bąblowca - tasiemca wieńcogłowego (Echinococcus Multilocularis), a jej głównymi nosicielami są leśne zwierzęta mięsożerne, głównie lisy. Bąblowce przenosić mogą także psy i koty. Człony tasiemca i jego jaja są przez zwierzęta wydalane na leśne runo i pozostają na jagodach, poziomkach, grzybach, trawie. Gdy te zjedzone zostają przez myszy, nornice i szczury, w jelitach gryzoni wylęgają się larwy, przedostają do krwi, potem do wątroby, gdzie przechodzą przekształcenie UNIKNĄĆ ZAKAŻENIA MOŻNA W BARDZO PROSTY SPOSÓB – DOKŁADNIE MYJĄC JAGODY I INNE OWOCE LEŚNE PRZED ZJEDZENIEM! w kolejną formę rozwojową. Jeśli gryzonia zje teraz lis, w jego organizmie larwa zamienia się w tasiemca i cykl się zamyka. Człowiek zaraża się niejako przy okazji, jedząc niemyte jagody i owoce leśne, do których mogą być przyczepione jaja bąblowca. Groźne są te, które znajdujemy nisko: poziomki i borówki, Należy również starannie myć ręce po każdym kontakcie ze zwierzętami, ponieważ jaja tasiemca mogą znajdować się na sierści zwierząt. nieco mniej maliny czy jeżyny. Larwa tasiemca wieńcogłowego osiedla się w narządach wewnętrznych człowieka, dając objawy kliniczne guza (torbieli). Torbiele rozwijają się ZWIERZĘTA DOMOWE NALEŻY SYSTEMATYCZNIE ODROBACZAĆ I PILNOWAĆ, BY NIE ZJADAŁY SUROWEGO MIĘSA DZIKICH ZWIERZĄT!!! najczęściej w wątrobie, płucach i mózgu, ale mogą tworzyć się także w nerkach, śledzionie, kościach i oku. Echinococcus Multilocularis jest tasiemcem o bardzo niewielkich rozmiarach (około 2mm), a jego ciało (strobila) składa się z 3–5 członów. Pasożyt lokalizuje Opracowanie: Oddział Oświaty Zdrowotnej i Promocji Zdrowia Powiatowej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej w Lublinie się w jelicie cienkim zwierząt mięsożernych, głównie lisów rudych, także jenotów, wilków, znacznie rzadziej psów i kotów. Człon maciczny (ostatni) zawiera od 200 do 600 jaj o wielkości około 0,04 mm, bardzo odpornych na warunki środowiska zewnętrznego, a zwłaszcza niskie temperatury. Ludzie na terenach, gdzie bytują lisy powinni zachowywać szczególną ostrożność – nie jeść owoców i warzyw bez mycia. Grupy wysokiego ryzyka to myśliwi, garbarze, leśnicy, zbieracze runa leśnego, rolnicy oraz lekarze weterynarii. W TEMPERATURZE – 27 ° C JAJA BĄBLOWCA WIEŃCOGŁOWEGO Objawy bąblowicy PRZEŻYWAJĄ 54 DNI, A INWAZYJNOŚĆ TRACĄ PO 96 GODZINACH Zależą od umiejscowienia torbieli. Zwykle są następstwem ucisku wywieranego PRZEBYWANIA W TEMPERATURZE – 70 ° C ! przez torbiel na sąsiednie tkanki i jej powiększania się. Niekiedy brak objawów aż do chwili pęknięcia torbieli, które w płucach powoduje rodzaj wymiotów, Ze względu na długotrwałą przeżywalność form inwazyjnych w niskich temperaturach, uważany jest za typowego pasożyta „zimnych stref”. Jego obecność notowana jest nawet w okolicach koła podbiegunowego. Po raz pierwszy w Polsce bąblowca wykryto w 1994 r. u lisów w województwie pomorskim. Kolejne badania ujawniły jego powszechne występowanie polegających na wylewaniu się wodnistego płynu z ust przy silnym kaszlu. Jeżeli torbiel usadawia się w wątrobie, może dać objawy pobolewania w prawym podżebrzu, złego samopoczucia, a w przypadku ucisku na drogi żółciowe również żółtaczki. W innych przypadkach rozpoznanie ustala się przypadkowo, przy badaniu radiologicznym z powodu podejrzenia innej choroby. w województwach: warmińsko-mazurskim i podkarpackim. Leczenie bąblowicy wielojamowej Bąblowica wielojamowa (alweolarna echinokokoza, AE) występuje na świecie w naturalnych ogniskach endemicznych w Szwajcarii, Niemczech, Francji, na Alasce oraz w Japonii i na Syberii. W Polsce również obserwowano pojedyncze przypadki zachorowań. U ludzi jest chorobą wywoływaną przez formę larwalną tasiemca. W jej przebiegu następuje wzrost postaci larwalnych pasożyta najczęściej w wątrobie (99% przypadków), rzadziej płucach i mózgu. Powstające przerzuty do sąsiednich oraz odległych narządów w formie radykalny zabieg chirurgiczny usuwający zmianę oraz co najmniej dwuletnią chemioterapię przeciwpasożytniczą. Niezbędne są badania kontrolne w ciągu kolejnych 10 lat. W przypadkach nieoperacyjnych po częściowej resekcji zmiany lub po przeszczepach wątroby obowiązuje wieloletnia chemioterapia i częste badania kontrolne. nacieków przypominają zmiany nowotworowe. Rozwój choroby jest przewlekły. Zmiany kliniczne AE pojawiają się dopiero po 10-15 latach. Długotrwały okres wylęgania się choroby utrudnia lub uniemożliwia precyzyjne określenie źródła zarażenia, którym może być kontakt z lisem lub zanieczyszczone odchodami owoce, warzywa i woda. Leczenie bąblowicy wielojamowej jest długotrwałe i kosztowne. Obejmuje Bąblowica pęcherzowa (wywoływana przez bąblowca pęcherzowego – Echinococcus granulosus) Bąblowica pęcherzowa zdarza się w Polsce znacznie częściej, niż wielojamowa, rocznie notuje się kilkadziesiąt nowych zachorowań. Dotyczy ona osób mających