CV naukowe i zawodowe

luty 2009
Prof. ndzw. dr Lechosław Gawrecki, GWSHM
CV naukowe i zawodowe
I. Kwalifikacje zawodowe:
1. Magisterium
1966: UAM, Wydział Filozoficzno – Historyczny, kierunek: pedagogika
Temat: Wybór dalszego kształcenia uczniów szkół podstawowych w r. szk. 1965/66
Promotor: Prof. dr hab. Stanisław Kowalski
2. Doktorat
1976: UAM, Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki
Temat: Efektywność struktury programów TV z wychowania obywatelskiego
Promotor: Prof. dr hab. Leon Leja
3. Profesor nadzwyczajny
2009.02.04: Akceptacja Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych
II. Przebieg pracy zawodowej i dydaktycznej:
1. 1964 – 1966: Szkoła Podstawowa nr 84 w Poznaniu – nauczyciel języka polskiego
i muzyki.
2. 1966 – 1969: Liceum Pedagogiczne w Rogoźnie Wlkp. – nauczyciel pedagogiki,
psychologii, metodyki nauczania początkowego.
3. 1969 – 1975: Studium Nauczycielskie w Kaliszu – nauczyciel pedagogiki, psychologii
oraz metodyki nauczania początkowego.
4. 1975 – 1990: Instytut Kształcenia Nauczycieli Oddział Doskonalenia Nauczycieli
w Kaliszu, adiunkt. Wicedyrektor.
5. 1985 – 2006: Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu – Instytut PedagogicznoArtystyczny w Kaliszu, starszy wykładowca.
6. 1993 – nadal: Studium Doskonalenia Menedżerów Oświaty w Kaliszu i w Gnieźnie,
dyrektor.
1
7. 2003
–
nadal:
Gnieźnieńska
Wyższa
Szkoła
Humanistyczno-Menedżerska
„Milenium”, profesor nadzwyczajny, założyciel i rektor.
III. Kierowanie pracami magisterskimi i dyplomowymi:
1. Promotor około 400 prac magisterskich i licencjackich.
2. Promotor około 500 obronionych prac dyplomowych na Studiach Podyplomowych
Organizacji i Zarządzania Oświatą.
IV. Funkcje naukowe:
1971 – 1987: Konsultant naukowy w Redakcji Programów Szkolnych Telewizji Polskiej.
1983 – 1988: Konsultant naukowy w Dziale Programów dla Szkół Polskiego Radia.
2004 – 2005: Członek Komitetu Naukowego przygotowującego Międzynarodowy
Kongres Edukacyjny „Edukacja polska w zjednoczonej Europie” (organizator: Związek
Nauczycielstwa Polskiego).
V. Szczególne osiągnięcia zawodowe:
1993 – nadal: Założyciel – według własnej autorskiej koncepcji – Studium
Doskonalenia Menedżerów Oświaty (SDMO) w Kaliszu a od 2004 roku również
w Gnieźnie. Placówka ogólnopolska, specjalizująca się w menedżerskim kształceniu na
studiach podyplomowych (we współpracy ze szkołami wyższymi) i kursach
kierowniczej kadry oświaty. Ponad 6 tysięcy absolwentów z całego kraju. Słuchacze
SDMO spotykali się z najbardziej znaczącymi politykami m. in. z ministrem edukacji
R. Czarnym, ministrem ds. samorządu M. Kuleszą, pięcioma wiceministrami MEN,
wiceprezesem NIK Z. Wesołowskim.
Do Kalisza i Gniezna na spotkania z słuchaczami SDMO przyjeżdżali wybitni
specjaliści
w
dziedzinie
pedagogiki,
psychologii
i
socjologii:
profesorowie:
W. Kobyliński, J. Kurnal, J. Radziewicz, T. Pilch, Z. Melosik, L. Gapik, S. Kwiatkowski,
P. Buczkowski, J. Gęsicki, B. Śliwerski, A. Nalaskowski, A. Wiszniewski (komunikacja
społeczna) oraz profesorowie bibliotekoznawstwa: K. Migoń i M. Skalska-Zlat.
Studium organizuje dla swoich słuchaczy i absolwentów również wizyty i staże
zagraniczne. (Niemcy, Austria, Szwajcaria, Anglia, Francja). Organizuje też konferencje
naukowe: Menedżerskie zarządzanie szkołą; 2003 (organizator: prof. L. Gawrecki),
Szkoła polska na tle porównawczym; 2006 (organizator: prof. E. Potulicka), Dyscyplina
2
i kierowanie klasą szkolną – konteksty, problemy, rozwiązania praktyczne; 2007
(organizator: prof. Ewa Filipiak), Szkoła polska w XXI wieku; 2008 (organizator: prof. L.
Gawrecki).
2002 – nadal: Jednoosobowy założyciel Gnieźnieńskiej Wyższej Szkoły
Humanistyczno-Menedżerskiej „Milenium” – uczelni niepublicznej.
W roku akademickim 2007/08 studiowało tu około 1300 studentów na trzech
wydziałach: Zarządzania i Marketingu, Pedagogiki i Kulturoznawstwa.
VI. Funkcje administracyjne:
1. 1975 – 1977: Kierownik Studiów Podyplomowych Organizacji i Zarządzania Oświatą.
2. 1977 – 1985: Kierownik Zaocznych Studiów Magisterskich – kierunek nauczanie
początkowe (ok. 500 absolwentów).
3. 1986 – 1989: Kierownik Studiów Podyplomowych Organizacji i Zarządzania Oświatą.
4. 1989 – 1990: Wicedyrektor Oddziału Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu.
5. 1993 – nadal: Dyrektor Studium Doskonalenia Menedżerów Oświaty w Kaliszu
i w Gnieźnie.
6. 2002
–
nadal:
Założyciel
Gnieźnieńskiej
Wyższej
Szkoły
Humanistyczno-
Menedżerskiej „Milenium” w Gnieźnie.
7. 2007 – nadal: Rektor Gnieźnieńskiej Wyższej Szkoły Humanistyczno-Menedżerskiej
„Milenium” w Gnieźnie.
VII. Funkcje społeczne:
1. 1983 – 1994: Ławnik w Sądzie Rejonowym w Kaliszu.
2. 1990 – 1994: Sekretarz Krajowej Sekcji Kształcenia i Doskonalenia Nauczycieli przy
Zarządzie Głównym Związku Nauczycielstwa Polskiego.
VIII. Dane o publikacjach:
1. Publikacje naukowe i popularno-naukowe:
· książki wydane: 10,
· artykuły naukowe: ukazały się w wydawnictwach zwartych oraz w czasopismach,
m.in.: Nauczyciel i Wychowanie, Chowanna, Neodidagmata, Nowa Szkoła, News Nowości Oświaty, Oświata i Wychowanie, Życie Szkoły, Przekazy i Opinie, Dyrektor
Szkoły.
3
2. Redaktor
Głosu
Dyrektora-Menedżera
–
dodatku
cyklicznego
do
Głosu
Polityce,
Głosie
Nauczycielskiego. Ukazało się 25 numerów w latach 1997 – 2000.
3. Publicystyka
oświatowa:
około
100
artykułów
w
m.in.:
Nauczycielskim, Życiu Literackim, Tygodniku Kulturalnym, Rzeczpospolitej.
4. Autorskie audycje radiowe i programy telewizyjne:
·
1983
-
1987:
Nauczycielski
Uniwersytet
Radiowo–Telewizyjny
NURT
(5 programów autorskich; 2 w radiu, 3 w telewizji),
· 1985 - 1989: cykl radiowy pod tytułem. Radio w szkole (10 audycji): autor
koncepcji cyklu i poszczególnych audycji,
· 1988 - 1989: stały felieton popularno-naukowy w Polskim Radiu z cyklu: Radio
w nauczaniu i wychowaniu.
IX. Prace badawcze:
1. 1976: Autorstwo ogólnopolskich badań nad wykorzystaniem w szkołach audycji
radiowych i programów TV, prowadzonych przez Ośrodek Badań Opinii Publicznej
PRiTV.
2. Udział w dwóch problemach węzłowych, prowadzonych przez Instytut Pedagogiki
UAM w Poznaniu:
· 1982 – 1985: Środki dydaktyczne w kształceniu (temat własny: Programy TV jako
czynnik integracji wielostronnej w nauczaniu początkowym),
· 1986 – 1989: Kształcenie multimedialne w szkole (temat własny: Przygotowanie
szkół do kształcenia multimedialnego).
3. 1986 – 1990: Kierowanie ogólnopolską grupą badawczą podejmującą problem:
„Wpływ
środków
dydaktycznych
na
doskonalenie
pracy
dydaktycznej
i wychowawczej szkoły.” Problem podjęty w ramach planu pracy badawczej IKN,
z inspiracji Ministerstwa Edukacji Narodowej.
X. Staże oraz krótkotrwałe wizyty zagraniczne:
1. Anglia 1979 (Open University w Milton Keynes)
2. Węgry 1981 (Krajowy Instytut Doskonalenia Nauczycieli)
3. NRD 1986 (Okręgowy Ośrodek Metodyczny w Erfurcie)
4. RFN 1987 (Instytut Doskonalenia Nauczycieli w Płn. Nadrenii-Westfalii w Kolonii)
5. Kijów 2001 (Uniwersytet Pedagogiczny)
4
XI. Udział w konferencjach i sesjach naukowych:
1. 1977 (maj), Łódź. Seminarium naukowe: Telewizja w procesie kształcenia. Autor
komunikatu z badań „Wykorzystanie audycji radiowych i programów TV przez
nauczycieli szkół podstawowych i średnich”.
2. 1–2.09.1978, Gniezno. Sesja naukowa: Funkcjonowanie środków dydaktycznych
w powszechnej szkole średniej. Przewodniczący sekcji wychowania przedszkolnego
i nauczania początkowego. Autor referatu: „Rola środków dydaktycznych
w wychowaniu przedszkolnym i nauczaniu początkowym”.
3. 17-19.01.1988, Piotrków Tryb. Ogólnopolskie Seminarium Naukowe: „Radio
i telewizja w procesie kształcenia i wychowania”. Autor komunikatu z badań pod
tytułem: „Opracowanie na lekcjach treści audycji radiowych i programów TV dla klas
początkowych”.
4. 8-10.10.1993, Warszawa. Sympozjum: „Zmiana w zarządzaniu szkołą.” Autor
referatu: „Tradycyjny dyrektor czy menedżer oświaty”.
5. 17.07.1994, Warszawa – Senat RP. Konferencja: „Decentralizm w zarządzaniu
oświatą”. Referat wprowadzający do dyskusji: „Menedżer w oświacie”.
6. 10-12.12.1999,
Warszawa.
Centralny
Ośrodek
Zarządzania.
Konferencja:
„Nowoczesne metody zarządzania”. Autor wystąpienia: „Nowoczesne zarządzanie
szkołą”.
7. 15.03.2002, Warszawa. Konferencja Dyrektorów Szkół Polskich. Wystąpienie:
„Zarządzanie szkołą u progu XXI wieku”.
XII. Ważniejsze nagrody:
1981 - Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania III stopnia
1984 - Nagroda Dyrektora Instytutu Kształcenia Nauczycieli
1987 - Nagroda Ministerstwa Edukacji Narodowej I stopnia (zespołowa)
1990 - Nagroda I stopnia Dyrektora Centrum Doskonalenia Nauczycieli
1994 - Nagroda II stopnia Rektora UAM za osiągnięcia naukowe
2005 – Nagroda II stopnia Rektora UAM za osiągnięcia organizacyjno-dydaktyczne.
5