pobierz - Katedra Mechaniki i Informatyki Stosowanej

Prof. dr hab. Mykhaylo Savruk
profesor zwyczajny
1. Tytuł naukowy (dziedzina, data nadania):
 profesor nauk technicznych, nadany przez Wyższą Komisję Atestacyjną przy Radzie Ministrów
ZSRR 9 października 1987 r.
2. Stopień naukowy doktora habilitowanego (tytuł rozprawy, rada naukowa, która przeprowadziła
przewód, data jego zakończenia, dziedzina, dyscyplina) :
 Zagadnienia dwuwymiarowe teorii sprężystości ciał ze szczelinami, Rada Instytutu Mechaniki
Akademii Nauk Ukraińskej SRR, 28 września 1982 r., Decyzją Wyższej Komisji Atestacyjnej
przy Radzie Ministrów ZSRR 18 lutego 1983 r., nauki techniczne, mechanika.
3. Reprezentowane dziedziny, dyscypliny i specjalności (zgodnie z dorobkiem naukowym):
nauki techniczne:
 mechanika:
- mechanika pękania;
- mechanika ośrodków ciągłych.
4. Główne tematy prac naukowych:





metoda osobliwych równań całkowych w zagadnieniach brzegowych fizyki matematycznej;
teoria sprężystości ciał ze szczelinami, otworami i wtrąceniami;
zagadnienia statyczne i dynamiczne mechaniki pękania;
modelowanie pęknięć z pasmami plastycznymi w złożonych stanach obciążeń;
metody numeryczne rozwiązań osobliwych równań całkowych.
5. Zajmowane stanowiska:
 inżynier, młodszy pracownik naukowy w Fizyczno-Mechanicznym Instytucie Akademii Nauk
Ukraińskej SRR (w latach 1965–1967);
 starszy wykładowca, Katedra Matematyki, Politechnika Lwowska (w latach 1971–1974);
 starszy pracownik naukowy, kierownik laboratorium, kierownik wydziału, FizycznoMechaniczny Instytut NAN Ukrainy (w latach 1974–2004);
 profesor na Wydziale Matematyki Stosowanej i Mechaniki Uniwersytetu Lwowskiego (w latach
1989–2002);
 profesor nadzwyczajny na Wydziale Mechanicznym Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach
(w latach 1994–1999);
 profesor zwyczajny na Wydziale Mechanicznym Politechniki Białostockiej (od 2004 r.).
6. Członkostwo w organizacjach naukowych (krajowych i zagranicznych):
 członek Ukraińskiego Komitetu Narodowego z Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (od 1993
r.);
 członek ESIS – The European Structural Integrity Society (od 2000 r.).
7. Nagrody i odznaczenia, staże naukowe:
 staż naukowy w Instytucie Mechaniki Uniwersytetu Technicznego w Wiedniu, Austria
(1 miesiąc w 1995 r.);
 staż naukowy w Uniwersytecie Arizońskim, USA (1 miesiąc w 1997, 1998, 1999 i 2000 r.);
 Nagroda Karpenki Akademii Nauk Ukrainy w 1993 roku za cykl prac naukowych;
 Nagroda Państwowa Ukrainy w dziedzinie nauki i techniki w 1995 r. za cykl prac naukowych.
8. Osiągnięcia w kształceniu kadry naukowej:
 promotor 10 zakończonych przewodów doktorskich:
 Aleksandra Dacyszyn – Równowaga graniczna płyt, osłabionych układem szczelin
(Uniwersytet Lwowski, Lwów, 1973 r.);
 Iwan Sołtys – Naprężenia cieplne w płytach i powłokach ze szczelinami (Uniwersytet
Białoruski, Mińsk, 1976 r.);
 Irena Panasiuk – Wyznaczenie koncentracji naprężeń i graniczno-równoważnego stanu
rozciągniętych płyt z otworami i szczelinami (Uniwersytet Kijowski, Kijów, 1984 r.);
 Piotr Osiw – Wyznaczanie naprężeń w pobliżu szczelin w ciałach dwuwymiarowych
o złożonej konfiguracji metodą osobliwych równań całkowych (Instytut Stosowanych
Problemów Mechaniki i Matematyki Akademii Nauk Ukrainy, Lwów, 1985 r.);
 Igor Prokopczuk – Sprężysta i termoplastyczna równowaga jednorodnych i kawałkamijednorodnych pierścieniowych obszarów ze szczelinami (Uniwersytet Białoruski, Mińsk,
1987 r.);
 Natalia Kuzniak – Rozwiązywanie zagadnień płaskich teorii sprężystości dla kawałkamijednorodnych ciał ze szczelinami (Instytut Stosowanych Problemów Mechaniki
i Matematyki Akademii Nauk Ukrainy, Lwów, 1988 r.);
 Wołodymyr Zełeniak – Rozwiązywanie dwuwymiarowych zagadnień termosprężystości dla
kawałkami-jednorodnych ciał ze szczelinami (Fizyczno-Mechaniczny Instytut Akademii
Nauk Ukrainy, Lwów, 1990 r.);
 Andrij Danylowicz – Rozwiązywanie płaskich zagadnień sprężysto-plastycznych mechaniki
pękania w ramach modeli pasm plastyczności (Fizyczno-Mechaniczny Instytut Akademii
Nauk Ukrainy, Lwów, 1994 r.);
 Wołodymyr Kraweć – Stan naprężeń i odkształceń oraz równowaga graniczna
wzmocnionych nakładkami płyt ze szczelinami (Instytut Stosowanych Problemów Mechaniki
i Matematyki Akademii Nauk Ukrainy, Lwów, 1996 r.);
 Romana Rycar – Rozwiązywanie płaskich sprężysto-plastycznych zagadnień mechaniki
pękania ciał z koncentratorami naprężeń w ramach modeli pasm plastyczności (Instytut
Stosowanych Problemów Mechaniki i Matematyki Akademii Nauk Ukrainy, Lwów,
1998 r.).
 recenzje rozpraw doktorskich – 19; habilitacyjnych – 10.
9. Organizacja konferencji, redakcja czasopism, recenzje:
 członkostwo Komitetów Naukowych konferencji:
 I, II i III Międzynarodowa Konferencja: Fracture Mechanics of Materials and Structural
Integrity, Lwów, 1987, 1999 i 2004 r.;
 8th International Conference on Fracture, Kijów, 1993 r.;
 Matematyczne Problemy Mechaniki Struktur Niejednorodnych, Lwów 2006, 2013 r.;
 IV Międzynarodowe Sympozjum Mechaniki Zniszczenia Materiałów i Konstrukcji,
Augustów 2007-2013;
 członkostwo komitetu redakcyjnego czasopisma Materials Science - od 1994 r.;
 recenzje monografii – 3;
 recenzowanie prac w pismach: Materials Science, International Applied Mechanics,
International Journal of Solids and Structures, Fatigue and Fracture of Engineering Materials
and Structures.
10. Projekty badawcze:
 główny wykonawca projektu finansowanego przez NCN nr 2011/03/B/ST8/06465 Analitycznonumeryczne modelowanie procesów deformacji i pękania ciał z karbami, (2012-2015);
 kierownik 2 projektów badawczych „własnych”.
11. Publikacje (w sumie 297):
 monografie opublikowane przez renomowane wydawnictwa lub instytucje naukowe – 7
(Naukowa Dumka, Kijów);
 redakcja naukowa monografii – 2;
 skrypty – 2;
 artykuły w czasopismach z listy filadelfijskiej – 139: (Materials Science (110), Engng Fract.
Mech. (2), Int. J. Numer. Meth. Engng. (1), Theor. Appl. Fract. Mech. (2), J. Appl. Math. Mech.
(PMM) (4), Int. Appl. Mech. (19), Int. J. Fract. (1));
 artykuły w innych czasopismach renomowanych o zasięgu międzynarodowym – 71;
 artykuły w czasopismach o zasięgu krajowym – 20;
 publikowane referaty na międzynarodowych konferencjach organizowanych przez renomowane instytucje naukowe – 42;
 publikowane referaty na konferencjach krajowych – 25;
 cytowania wg bazy Web of Science (bez autocytowań) – 123;
 indeks Hirscha – H=7.
12. Ważniejsze prace (maks. 10 pozycji):
1. Panasyuk V.V., Savruk M.P., Datsyshyn O.P. (1976), Stress Distribution Near Cracks in
Plates and Shells, Naukova Dumka, Kiev [in Russian].
2. Savruk M.P. (1981), Two-Dimensional Elasticity Problems for Bodies with Cracks, Naukova
Dumka, Kiev [in Russian].
3. Panasyuk V.V., Savruk M.P., Nazarchuk Z.T. (1984), Method of Singular Integral Equations
in Two-Dimensional Diffraction Problems, Naukova Dumka, Kiev. [in Russian].
4. Savruk M.P. (1988), Stress Intensity Factors in Bodies with Cracks, Naukova Dumka, Kiev.
(Fracture Mechanics and Strength of Materials Strength, Vol. 2) [in Russian].
5. Savruk M.P., Osiv P.M., Prokopchuk I.V. (1989), Numerical Analysis in the Plane Problems
of Crack Theory, Naukova Dumka, Kiev [in Russian].
6. Savruk M.P. (2004), Method of singular integral equations in linear and elastoplastic problems
of fracture mechanics, Materials Science, Vol. 40, 337-351.
7. Savruk M.P. and Kazberuk A. (2006), Relationship between the stress intensity and stress
concentration factors for sharp and rounded notches, Materials Science, Vol. 42, 725-738.
8. Savruk M.P., Kazberuk A. (2007), A unified approach to problems of stress concentration
near V-shaped notches with sharp and rounded TIP, International Applied Mechanics, Vol.
43, nr 2, 182-196.
9. Savruk M.P., Kazberuk A. (2010), Two-dimensional fracture mechanics problems for solids
with sharp and rounded V-notches, International Journal of Fracture, Vol. 161, 79-95.
10. Savruk M.P., Kazberuk A. (2012), Stress concentration of solids with notches. Reference
Manual, Publishing House “Spolom”, Lviv. (Fracture Mechanics and Strength of Materials,
Vol. 14) [in Ukrainian].
13. Ważniejszy dorobek dydaktyczny:
 autorskie programy nauczania m.in. przedmiotów: matematyka, mechanika pękania.