Gimnazjum Klasa III, temat 36 Posługując się tekstem „Modlitwy

Posługując się tekstem „Modlitwy Kościoła wśród prześladowań”, rozwiążcie krzyżówkę i odkryjcie, jaką
postawą odznacza się człowiek napełniony Duchem Świętym.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
1. „Ty przez Ducha …… powiedziałeś”
2. „Wszechwładny …… nieba i ziemi”
3. „powiedziałeś ustami sługi Twego ……”
4. „Dlaczego burzą się ……”
5. „i ludy knują …… spiski”
6. „Powstali królowie ……”
7. „przeciw Jego ……”
8. „przeciw świętemu Słudze ……”
9. „Herod i Poncjusz …… z poganami”
10. „daj sługom Twoim głosić …… Twoje”
Hasło: ……………………………………………
Posługując się tekstem „Modlitwy Kościoła wśród prześladowań”, rozwiążcie krzyżówkę i odkryjcie, jaką
postawą odznacza się człowiek napełniony Duchem Świętym.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
1. „Ty przez Ducha …… powiedziałeś”
2. „Wszechwładny …… nieba i ziemi”
3. „powiedziałeś ustami sługi Twego ……”
4. „Dlaczego burzą się ……”
5. „i ludy knują …… spiski”
6. „Powstali królowie ……”
7. „przeciw Jego ……”
8. „przeciw świętemu Słudze ……”
9. „Herod i Poncjusz …… z poganami”
10. „daj sługom Twoim głosić …… Twoje”
Hasło: ……………………………………………
Gimnazjum Klasa III, temat 36
Grupa 1. Święty Ignacy z Antiochii
Zapoznajcie się z życiorysem świętego Ignacego z Antiochii. Przygotujcie plakat na ten temat, biorąc pod
uwagę motto życiowe świętego i atrybuty, z jakimi jest przedstawiany.
Legenda głosi, że Ignacy był tym dzieckiem, które Chrystus postawił przed uczniami i rzekł: „Zaprawdę powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc
uniży, jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje,
Mnie przyjmuje” (Mt 18,1-5). Nie ma wiadomości o jego latach dziecięcych i młodzieńczych. Pierwsze wzmianki
dotyczą jego działalności jako trzeciego z kolei biskupa Antiochii.
W okresie prześladowań za cesarza Trajana Ignacy został uwięziony i skazany na śmierć. Wysłano go pod eskortą
żołnierzy do Rzymu, aby tam rzucić na pożarcie dzikim zwierzętom w trakcie organizowanych igrzysk. W czasie tej
podróży Ignacy zatrzymał się w Smyrnie, gdzie czekał na okręt. Korzystając z chwilowej przerwy, napisał 4 listy do
gmin chrześcijańskich: w Efezie, Magnezji, w Trallach i w Rzymie. W swoich listach Ignacy wyraził żarliwość wiary
oraz głęboki pokój serca wobec czekającego go męczeństwa. W liście do Rzymian pisał: „Pozwólcie mi się stać pożywieniem dla dzikich zwierząt, dzięki którym dojdę do Boga. Jestem Bożą pszenicą. Zostanę starty zębami dzikich
zwierząt, aby się stać czystym chlebem Chrystusa. Proście za mną Chrystusa, abym za sprawą owych zwierząt stał
się żertwą ofiarną dla Boga”.
Ze Smyrny Ignacy podróżował drogą morską do Troady, gdzie przesiadł się na inny okręt, którym dotarł do
Neapolu, miasta w Macedonii (dzisiaj nosi ono nazwę Cavalla). Następnie podążał pieszo pod eskortą do Filippi,
Salonik i Dyrrachium. Tam dopiero wsiadł na statek i dopłynął do Brindisi, portu we Włoszech, skąd znowu pieszo
dotarł do Rzymu. Dla osiemdziesięcioletniego mężczyzny cała ta podróż była prawdziwą katorgą.
Święty Ignacy, „Teoforos” (tzn. niosący Boga), zginął śmiercią męczeńską w Koloseum w Rzymie ok. 107 roku.
Chrześcijanie zebrali jego kości pozostałe na arenie, a potem przewieźli je do Antiochii. Przywieziono je z powrotem do Rzymu, gdy w VII w. Saraceni zajęli Syrię.
W ikonografii św. Ignacy przedstawiany jest w szatach biskupich rytu wschodniego lub jako młody biskup
z raną na piersi. Jego atrybutami są lew u stóp i symbol IHS na piersi.
(oprac. na podst.: Święty Ignacy Antiocheński, biskup i męczennik, www.brewiarz.pl)
Grupa 2. Święte Perpetua i Felicyta
Zapoznajcie się z dziejami świętych Perpetuy i Felicyty. Przygotujcie plakat na ten temat, biorąc pod uwagę
motto życiowe świętych i atrybuty, z jakimi są przedstawiane.
Perpetua i Felicyta żyły w II wieku w starożytnym Thuburbo Minus, mieście położonym około 30 km od Kartaginy
(dziś Tebourba w Tunezji). Perpetua w tajemnicy przed ojcem poganinem przyjęła wiarę chrześcijańską i zaczęła
do niej przekonywać brata Saturusa oraz niewolników – Felicytę, Rewokatusa, Sekundulusa i Saturninusa.
Perpetua i Felicyta, oskarżone o bycie chrześcijankami, zostały pojmane i sprowadzone do Kartaginy. Felicyta
była w ósmym miesiącu ciąży, a Perpetua miała synka w wieku niemowlęcym, którego przynoszono jej do karmienia. Mimo próśb ojca, który odwiedzał Perpetuę w więzieniu, kobieta nie wyrzekła się swojej wiary. Felicyta
urodziła w więzieniu dziewczynkę, którą zaadoptował jeden z chrześcijan.
Po krótkim procesie Perpetuę i Felicytę wraz z innymi chrześcijanami skazano na rozszarpanie przez zwierzęta.
Tuż przed męczeństwem otrzymały chrzest, bowiem w czasie aresztowania były jeszcze katechumenkami. Gdy na
arenę wypuszczono dzikie zwierzęta, te jedynie dotkliwie poraniły kobiety. Gladiatorzy dobili je mieczami.
Męczeństwo to stało się sławne w całym Kościele. Perpetua i Felicyta są patronkami bezpłodnych kobiet. W ikonografii św. Perpetua przedstawiana jest w bogatym stroju patrycjuszki, z naszyjnikiem i welonem, natomiast św.
Felicyta – w skromnej sukni bez ozdób.
(oprac. na podst.: Święte męczennice Perpetua i Felicyta, www.brewiarz.pl)
Gimnazjum Klasa III, temat 36
Grupa 3. Święty Wawrzyniec
Zapoznajcie się z życiorysem świętego Wawrzyńca. Przygotujcie plakat na ten temat, biorąc pod uwagę
motto życiowe świętego i atrybuty, z jakimi jest przedstawiany.
Wawrzyniec był jednym z siedmiu diakonów Kościoła rzymskiego za czasów papieża Sykstusa II. Administrował
majątkiem Kościoła w Rzymie i równocześnie opiekował się ubogimi. Według „Passio” (opisu męki) Wawrzyniec
został wyłączony z grupy skazanej na śmierć, która stanowiła orszak papieża. Namiestnik rzymski Walerian liczył,
że obietnicami lub torturami wymusi na diakonie oddanie całego majątku kościelnego w jego ręce. Wawrzyniec
poprosił wówczas o kilka dni, aby mógł zebrać „skarby Kościoła” i pokazać je namiestnikowi.
Kiedy nadszedł wyznaczony dzień, zgromadził on wszystkich biednych Rzymu, mówiąc: „Oto są skarby Kościoła!” Zawiedziony Walerian nakazał rozciągnąć Wawrzyńca na żelaznych rusztach i piec żywcem w ogniu. Podczas
tych tortur Wawrzyniec zdobył się na słowa: „Widzisz, że ciało moje jest już dosyć przypieczone. Obróć je teraz na
drugą stronę!” Święty Leon Wielki daje do tych słów komentarz: „Jak silny musiał być ogień miłości Chrystusowej,
skoro gasił on żar ognia naturalnego!”.
Według wspomnianego opisu męki, Wawrzyniec miał być przedtem bity knutami (rodzaj bicza) z drutu, potem
wieszano go, wyrywając członki ze stawów. Kiedy prowadzono papieża św. Sykstusa na śmierć z jego diakonami,
chciał iść z nim także Wawrzyniec. Wymawiał mu nawet: „Gdzie idziesz, Ojcze, bez syna? Jakże obejdziesz się bez
swojego diakona? Nigdy nie odprawiałeś Eucharystii bez niego, czymże więc mogłem ściągnąć na siebie twoją
niełaskę?” Na to św. Sykstus odpowiedział: „Dla mnie, steranego wiekiem, jest przygotowana mniejsza próba.
Ciebie czekają wiele większe cierpienia, ale też i piękniejsza czeka cię korona”.
Niezwykłe okoliczności męczeńskiej śmierci, poniesionej 10 sierpnia 258 r., rozbudziły w Kościele rzymskim
niezwykły kult Wawrzyńca. Święty Augustyn pisze, że jak Jerozolima szczyci się św. Szczepanem, tak Rzym jest
dumny ze św. Wawrzyńca.
Wawrzyniec był w starożytności i średniowieczu jednym z najbardziej popularnych świętych. Doznawał on
czci jako szczególny patron ubogich, piekarzy, kucharzy i bibliotekarzy. Wzywano go na pomoc w czasie pożarów
i przeciw chorobom reumatycznym.
W ikonografii św. Wawrzyniec przedstawiany jest jako diakon w dalmatyce, czasami jako diakon ze stułą.
Jego atrybutami są: księga, krata, palma, otwarta szafka, a w niej księgi Ewangelii, sakiewka, zwój.
(oprac. na podst.: Święty Wawrzyniec, diakon i męczennik, www.brewiarz.pl)
Grupa 4. Święty Florian
Zapoznajcie się z życiorysem świętego Floriana. Przygotujcie plakat na ten temat, biorąc pod uwagę motto
życiowe świętego i atrybuty, z jakimi jest przedstawiany.
Według żywotu z VIII w., Florian z Lauriacum urodził się ok. 250 r. w Zeiselmauer (Dolna Austria). W młodym
wieku został dowódcą wojsk rzymskich, stacjonujących w Mantem, w pobliżu Krems (obecnie w północnowschodniej Austrii).
Podczas prześladowania chrześcijan przez Dioklecjana Florian został aresztowany wraz z 40 żołnierzami
i przymuszano go do złożenia ofiary bogom. Wobec stanowczej odmowy wychłostano go, poddano torturom
i przywiedziono do obozu rzymskiego w Lorch koło Wiednia. Namiestnik prowincji, Akwilin, starał się groźbami
i obietnicami zmusić Floriana do odstępstwa od wiary. Kiedy jednak mu się to nie udało, kazał go biczować, potem
szarpać jego ciało żelaznymi hakami. Na koniec u szyi Floriana uwiązano kamień i zatopiono go w rzece Enns.
Stało się to 4 maja 304 r. Jego ciało odnalazła Waleria i ze czcią je pochowała.
Z czasem nad grobem Floriana wybudowano klasztor i kościół benedyktynów. W 1184 r. na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego, syna Bolesława Krzywoustego, Kraków otrzymał znaczną część
relikwii św. Floriana. Chcąc uczcić relikwie, wystawiono w dzielnicy miasta zwanej Kleparzem okazałą
świątynię. Kiedy w 1528 r. pożar zniszczył tę część Krakowa, ocalała jedynie ta świątynia. Odtąd zaczęto
św. Floriana czcić w całej Polsce jako patrona podczas klęsk pożaru, powodzi i sztormów, ponadto hutników,
strażaków i kominiarzy, a także garncarzy i piekarzy.
W ikonografii św. Florian przedstawiany jest jako gaszący pożar oficer rzymski z naczyniem. Czasami jako
książę. Bywa, że w ręku trzyma chorągiew. Jego atrybutami są: kamień młyński u szyi, kolczuga, krzyż, niekiedy
czerwony i biały, miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, tarcza, zbroja.
(oprac. na podst.: Święty Florian, żołnierz, męczennik, www.brewiarz.pl)
Gimnazjum Klasa III, temat 36