Streszczenie
Transkrypt
Streszczenie
mgr inż. Artur Muszyński Modelowanie i badania fotelika bezpieczeństwa w aspekcie zmniejszenia obciążeń dynamicznych działających na ciało dziecka podczas wypadku drogowego Streszczenie Konstrukcje obecnie produkowanych urządzeń przytrzymujących dla dzieci przewożonych w pojazdach o napędzie silnikowym (w tym fotelików bezpieczeństwa dla dzieci) w stosunkowo niewielkim stopniu ograniczają możliwość przemieszczania się głowy dziecka w warunkach zderzenia czołowego i w stosunkowo niewielkim zakresie eliminują zagrożenia występujące w czasie uderzenia bocznego. Wynika to z faktu, że wymagania homologacyjne (wymagania, które musi spełniać urządzenie aby mogło być stosowane w pojazdach i sprzedawane na rynku) dla urządzeń przytrzymujących dzieci do połowy roku 2013 zdefiniowane były wyłącznie na podstawie Regulaminu 44 EKG ONZ, który nie uwzględnia testu zderzenia bocznego. Postęp w technice komputerowej zapewnił możliwość rozwoju efektywnych i wiarygodnych numerycznych narzędzi obliczeniowych, które mogą być wykorzystywane w procesie projektowania urządzeń przytrzymujących dla dzieci. Niemniej jednak złożony charakter procesu zderzenia pojazdu oraz konieczność uwzględnienia wpływu elementów konstrukcyjnych fotelika bezpieczeństwa oddziałujących na ciało dziecka powodują, że odwzorowanie pełnego procesu wymaga bardzo złożonego modelu numerycznego. Dodatkowym utrudnieniem są liczne problemy związane z niestabilnością układu interakcji antropomorficznego manekina dziecka ze zintegrowanymi pasami bezpieczeństwa. Z tego względu tylko nieliczne ośrodki naukowe na świecie wykorzystują Metodę Elementów Skończonych (MES) w aspekcie optymalizacji konstrukcji fotelików bezpieczeństwa. Z uwagi na powyższe, Autor zdecydował się na opracowanie metody numeryczno-eksperymentalnej pozwalającej na badanie fotelika bezpieczeństwa w aspekcie możliwości zmniejszenia obciążeń dynamicznych działających na ciało dziecka podczas wypadku drogowego. W pracy zawarto krótki opis dwóch obecnie obowiązujących regulaminów homologacyjnych, na podstawie których uprawniona jednostka techniczna przeprowadza badania dostarczonych przez producenta urządzeń przytrzymujących dla dzieci. Omówione zostały podstawowe różnice w budowie ciała dziecka i osoby dorosłej. Opisano najważniejsze kryteria oceny fotelików bezpieczeństwa w aspekcie zapewnienia wymaganego poziomu bezpieczeństwa dziecka, uwzględniające wartości obciążeń dynamicznych zarejestrowanych w czasie testów eksperymentalnych dla manekina dziecka. W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych poszczególnych elementów fotelika bezpieczeństwa wykonanych ze stali i polipropylenu oraz zintegrowanych pasów bezpieczeństwa fotelika. Przedstawione zostały modele numeryczne tych elementów, następnie omówiono proces ich weryfikacji i walidacji pozwalający na stwierdzenie poprawności działania wszystkich algorytmów istotnych w odwzorowaniu zachowania się fotelika bezpieczeństwa podczas wypadku. W dalszej części pracy omówiono założenia metody MES w aspekcie wybranego fotelika bezpieczeństwa. Przedstawiono modele konstytutywne, które odwzorowano w modelu numerycznym. Opisano model dyskretny fotelika bezpieczeństwa z uwzględnieniem zagadnienia kontaktu. Następnie porównano rezultaty symulacji numerycznych z wynikami eksperymentów. W ostatnim rozdziale pracy przedstawiono wyniki badań modelu MES układu manekin dziecka - fotelik bezpieczeństwa w aspekcie wpływu wprowadzonych zmian konstrukcyjnych na bezpieczeństwo dziecka w czasie wypadku drogowego. Dla rozpatrywanego przypadku zderzenia czołowego wprowadzone modyfikacje dotyczyły zmiany naciągu wstępnego zintegrowanych pasów bezpieczeństwa oraz zmiany parametrów materiałowych elementów wykonanych z polipropylenu. Dla zderzenia bocznego wprowadzono zmiany w geometrii oraz parametrach materiału zagłówka. Przeprowadzona analiza pokazuje, że poprawne stosowanie metody MES pozwala na uzyskanie wyników symulacji numerycznych układu manekin dziecka - fotelik bezpieczeństwa zgodnych z wynikami pomiarów stanowiskowych. Wyniki analizy pokazują, że poprzez modyfikację konstrukcji fotelika bezpieczeństwa można zmniejszyć wartości obciążeń dynamicznych oddziaływujących na ciało dziecka przewożonego w pojeździe podczas wypadku.