Przedmioty kierunkowe

Transkrypt

KARTA PRZEDMIOTU/ SYLABUS
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Część A- INFORMACJE OGÓLNE O PRZEDMIOCIE
Wydział Inżynierii i Ekonomii
Jednostka realizująca
Mechanika i Budowa Maszyn
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Studia niestacjonarne
Forma kształcenia
Poziom realizacji przedmiotu Studia pierwszego stopnia
Inżynier
Tytuł zawodowy uzyskiwany
przez studenta
Mechanika płynów
Nazwa przedmiotu
M6
Kod przedmiotu
5
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Podstawowych
przedmiotów
Polski
Język wykładowy
I i II
II i III
Rok studiów
Semestr studiów
Forma zajęć dydaktycznych
Liczba godzin w semestrze
W
18
ĆA
9
ĆL
9
RAZEM
36
Nazwa, adres i kontakt do jednostki prowadzącej
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
WYDZIAŁ INŻYNIERII I EKONOMII,
CIECHANÓW ul. Narutowicza 9
Koordynator przedmiotu
Dr hab. inż. Maciej Chaczykowski
Część B- INFORMACJE SZCZEGÓŁOWE O PRZEDMIOCIE
Prowadzący zajęcia
Forma zajęć
Nazwisko i imię prowadzącego
Wszystkie osoby prowadzące
zajęcia w obrębie przedmiotu
z uwzględnieniem tytułów
i stopni naukowych
W
ĆA
ĆL
CELE KSZTAŁCENIA
Przedmiot obejmuje 18 godzin wykładu, 9 godzin ćwiczeń audytoryjnych oraz 9 godzin ćwiczeń
laboratoryjnych. Podczas zajęć nastąpi przedstawienie klasyfikacji przepływów płynu, przypomnienie układu
jednostek miar SI i zostaną zdefiniowane podstawowe właściwości płynów. Następnie zostaną omówione
zagadnienia statyki płynów, prawa zachowania, ruch cieczy i gazu w przewodach pod ciśnieniem oraz ruch
cieczy w kanałach otwartych. Celem ćwiczeń audytoryjnych jest zapoznanie studentów z zasadami określania
ciśnienia hydrostatycznego, przedstawienie praktycznych zastosowań równania Bernoulliego dla cieczy i
gazów, piezometrycznego wykresu ciśnienia, wyznaczanie oporów liniowych i miejscowych. Przedstawione
zostaną wybrane przykłady obliczeniowe z dynamiki gazów (izentropowy przepływ gazu w dyszach).
Ćwiczenia laboratoryjne obejmują określanie współczynnika filtracji, oporów liniowych i miejscowych przy
przepływie w przewodach, wyznaczanie charakterystyki pompy
Macierz efektów kształcenia dla przedmiotu w odniesieniu do metod weryfikacji zamierzonych
efektów kształcenia oraz formy realizacji zajęć
Numer
STUDENT, KTÓRY ZALICZYŁ PRZEDMIOT Forma
Metoda
efektu
POSIADA:
zajęć
weryfikacji
kształcenia
osiągnięcia
dla
zamierzonego
kierunku
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W09
K1P_U01
K1P_U02
K1P_U03
K1P_U11
ma podstawową wiedzę z zakresu mechaniki W, ĆA, ĆL
płynów, w szczególności: warunków równowagi
płynów, rodzajów przepływów, współczynników
oporu przy przepływie w rurociągu, naporu płynów
na ścianki, hydrauliki siłowej
UMIEJĘTNOŚCI
potrafi uzyskiwać informację z literatury, bazy
danych i innych źródeł; potrafi integrować
uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji,
a także wyciągnąć wnioski oraz formułować i
uzasadniać opinie
ĆL
potrafi pracować indywidualnie i w zespole; umie
oszacować czas potrzebny na realizację zleconego
ĆL
zadania; potrafi opracować i zrealizować
harmonogram prac zapewniających dotrzymanie
terminów
ĆL
potrafi opracować dokumentację dotyczącą
realizacji zadania inżynierskiego i przygotować
tekst zawierający omówienie realizacji tego
zadania.
potrafi rozwiązywać problemy techniczne w W, ĆA, ĆL
oparciu o prawa mechaniki oraz dokonywać analiz
wytrzymałościowych
części
i
zespołów
maszynowych, potrafi w podstawowym zakresie
wykorzystać oprogramowanie inżynierskie CAD do
tych celów
Egzamin pisemny,
Kolokwium
W sprawozdaniu
projektu student podaje
źródła z których
korzystał.
W trakcie zajęć ma
dostęp do instrukcji
ćwiczenia oraz
pomocy prowadzącego
ćwiczenia.
Studenci pracują w 4-5
osobowych zespołach
wykonując przypisane
im zadanie.
Z wykonywanego
ćwiczenia studenci
piszą i zaliczają
sprawozdanie.
Egzamin pisemny,
Kolokwium
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
K1P_K01
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, przede W, ĆA, ĆL
wszystkim w celu podnoszenia swoich kompetencji
zawodowych i osobistych
Obserwacja i ocena
zaangażowania w
dyskusji
ĆL
potrafi określić priorytet oraz identyfikować i
K1P_K04
rozstrzygać dylematy związane z realizacją
określone przez siebie lub innych zadania
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
TEMAT
Wykłady
Ćwiczenia
przedmiotowe
1.
2.
3.
4.
Ćwiczenia
laboratoryjne
5.
6.
1.
2.
3.
1. Pojęcia podstawowe, jednostki miar
2. Rodzaje przepływu
3. Statyka płynów
4. Równania zachowania
5. Równanie Bernoulliego dla cieczy i gazów
6. Opory liniowe i miejscowe
7. Uderzenie hydrauliczne w przewodach
8. Przepływy cieczy w kanałach otwartych
9. Izentropowy ruch gazu w kanałach o zmiennym przekroju
Wyznaczanie ciśnienia hydrostatycznego
Praktyczne zastosowania równania Bernoulliego dla cieczy i
gazów
Opory liniowe i miejscowe
Współdziałanie pompy/ wentylatora z przewodami,
uderzenie hydrauliczne
Bezciśnieniowy ruch cieczy w kanałach otwartych
Izentropowy przepływ gazu
Opory liniowe i miejscowe
Wyznaczanie charakterystyki pompy
Określanie współczynnika filtracji
Liczba
godzin
2
2
2
2
2
2
2
2
2
1
2
Suma
godzin
18
9
2
1
1
2
3
3
3
9
NARZĘDZIA DYDAKTYCZNE
Komputer, sprzęt multimedialny
Narzędzia dydaktyczne / środki dydaktyczne
SPOSOBY OCENY
Wykład – egzamin, ĆA – dwa kolokwia. ĆL – wykonanie ćwiczenia i opracowanie sprawozdania.
Ocena zintegrowana – OZ=0.6*OW+0.2*OĆA+0.2*OĆL
NAKŁAD PRACY STUDENTA
Forma aktywności
Liczba godzin na
zrealizowanie aktywności
Godziny kontaktowe z nauczycielem
Zajęcia wg planu 36
Godziny pracy
akademickim
studenta w uczelni
przewidziane planem Konsultacje
19
zajęć dla przedmiotu
Samodzielna
praca
studenta,
np.
70
przygotowanie do zajęć, do egzaminu
i inne wynikające z realizacji przedmiotu
(odrębnie w kolejnych wierszach)
Przygotowanie do egzaminu
50
Przygotowanie do kolokwium
35
Razem
Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu
125
5
Określenie czy przedmiot
może być wielokrotnie
zaliczany
Literatura podstawowa
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
Student ma prawo do zdawania dwóch egzaminów
poprawkowych.
Student ma prawo poprawiać każde kolokwium jeden raz.
LITERATURA
1.
2.
3.
4.
5.
Bukowski J., Kijkowski P.: Kurs mechaniki płynów, PWN, Warszawa 1980
Gryboś R.: Mechanika płynów, Wydawnictwo politechniki Śląskiej 1999.
Mitosek M.: Mechanika płynów w inżynierii środowiska,WPW,1997.
Orzechowski Z.: Mechanika płynów w inżynierii środowiska,WNT,1997.
Wyszkowski K.: Mechanika cieczy i gazów, Wydawnictwo Politechniki
Warszawskiej, 1978.
6. Instrukcja: Laboratorium mechaniki płynów . PWSZ w Ciechanowie.
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Rysunek techniczny
Nazwa przedmiotu
M7
Kod przedmiotu
4
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Przedmiot kierunkowy
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
I
Rok studiów
Semestr studiów
W
9
ĆL
18
27
RAZEM
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Mgr inż. Wojciech Pasternak st. wykładowca
i stopni naukowych
Forma zajęć
W
Mgr inż. Wojciech Pasternak st.wykładowca
Mgr inż. Grzegorz Michalski st. wykładowca
Mgr inż. Wiesław Śladowski wykładowca
ĆL
CELE KSZTAŁCENIA
Poznanie i nauczenie się przez studenta tworzenia i czytania dokumentacji technicznej w dziedzinie
budowy maszyn.
STUDENT, KTÓRY ZALICZYŁ
Forma
PRZEDMIOT POSIADA:
zajęć
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
K1P_W12
WIEDZĘ
ma uporządkowaną wiedzę z zakresu zapisu W, ĆL
konstrukcji, zna zasady obowiązujące w rysunku
technicznym maszynowym, ma podstawową
wiedzę z zakresu grafiki inżynierskiej 2D oraz
modelowania geometrycznego 3D
UMIEJĘTNOŚCI
K1P_U01
potrafi uzyskiwać informację z literatury, bazy W,ĆL
danych i innych źródeł; potrafi integrować uzyskane
informacje, dokonywać ich interpretacji, a także
wyciągnąć wnioski oraz formułować i uzasadniać
opinie
K1P_U02
potrafi pracować indywidualnie i w zespole; umie ĆL
zadania;
potrafi
opracować
i
zrealizować
terminów
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
„W” zaliczane
sprawdzianem.
W trakcie „ĆL”
prowadzący zajęcia na
bieżąco konsultuje i
weryfikuje pracę
studenta aż do
uzyskania poprawnego
jej wykonania i
zaliczenia.
W trakcie „ĆL”
weryfikuje pracę
studenta aż do
jej wykonania i
zaliczenia
K1P_K03
K1P_K01
potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej różne
role
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, przede ĆL
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Forma zajęć
W
ĆL
1.
2.
3.
Wybrane elementy zapisu konstrukcji ( formaty arkuszy, tabliczki
rysunkowe, zasady umieszczania informacji tekstowych na rysunkach,
podziałki rysunkowe,
Rzuty aksonometryczne
Rzutowanie prostokątne ( niezmienniki rzutowania, zasady
odwzorowania za pomocą rzutów prostokątnych, pojęcie wysokości i
głębokości punktu, rzutowanie metodą europejską, zasady
stymuluje studentów
w dobranych zespołach
do możliwie
jednakowej
aktywności.
Liczba
godzin
1,5
1,5
1,5
Suma
godzin
9
4.
ĆL
rozmieszczania rzutów na arkuszu rysunkowym)
Przekroje płaszczyzn i brył. Przenikanie brył.
1,5
5.
Przekroje w rysunku technicznym. Zasady wykonywania widoków
pomocniczych i cząstkowych
1,5
6.
Zasady rysowania wybranych elementów części maszyn. Dobór rzutu
głównego. Ogólne zasady wymiarowania.
1,5
1.Wykonanie rysunków( szkiców) wykonawczych prostych detali typu
wałek, tuleja, płyta. Wymiarowanie tych detali.
4
2.Wykonywanie z zadanych modeli części – detali o bardziej złożonym
kształcie – wymagających większej ilości rzutów -- rysunków (szkiców)
wykonawczych.
3. Połączenia gwintowe. Wykonanie arkusza połączeń gwintowych. Wstępne
zapoznanie z posługiwaniem się normami.
4.Wykonanie z zadanego modelu detalu typu: średnio skomplikowany odlew
lub odkuwka, rysunku-szkicu wykonawczego detalu
5
2
18
7
W –Sprzęt multimedialny, modele, normy techniczne,
katalogi.
Ć – wybrane elementy- detale maszyn o narastająco
złożonych kształtach i różnych technologiach
wykonania. Normy.
SPOSOBY OCENY
Kolokwium z wiadomości teoretycznych. Zaliczenie wszystkich wykonywanych szkiców.
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Godziny kontaktowe
akademickim
konsultacje
z
nauczycielem
Liczba godzin na
Samodzielna
praca
studenta,
np.
12
61
Przygotowanie się do kolokwium
10
Kończenie w domu szkiców zadanych w trakcie
zajęć, poprawianie ich po konsultacjach
51
100
Razem
4
Student ma prawo do zdawania dwóch kolokwiów poprawkowych
Student ma prawo poprawiać kolokwium. Szkice zadanych detali ma poprawić
do drugich zajęć po wyznaczonym terminie oddania. Dopuszcza się oddawanie
zaliczany
poprawionych szkiców z końcowych zajęć w trakcie sesji.
LITERATURA
T.Dobrzański- Rysunek techniczny maszynowy.
J.Bajkowski –Podstawy zapisu konstrukcji
T. Lewandowski –Rysunek techniczny maszynowy
Poradnik Mechanika
Polskie Normy Maszynowe
Opracowania własne zespołu
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Grafika Inżynierska
Nazwa przedmiotu
M8
Kod przedmiotu
3
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
II
Rok studiów
Semestr studiów
ĆL
27
27
RAZEM
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Forma zajęć
i stopni naukowych
W
Mgr inż. Wojciech Pasternak st.wykładowca
ĆL
CELE KSZTAŁCENIA
Poznanie i nauczenie się przez studenta tworzenia i czytania dokumentacji technicznej w dziedzinie
budowy maszyn.
Numer
efektu
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
kształcenia
dla
kierunku
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W12
ma uporządkowaną wiedzę z zakresu zapisu ĆL
technicznym maszynowym, ma podstawową wiedzę z
zakresu grafiki inżynierskiej 2D oraz modelowania
geometrycznego 3D
UMIEJĘTNOŚCI
ĆL
K1P_U01
opinie
K1P_U02
zadania;
potrafi
opracować
i
zrealizować
terminów
K1P_U03
potrafi opracować dokumentację dotyczącą realizacji ĆL
zadania inżynierskiego i przygotować tekst
zawierający omówienie realizacji tego zadania.
W trakcie „ĆL”
weryfikuje pracę
studenta aż do
jej wykonania i
zaliczenia.
W trakcie „ĆL”
weryfikuje pracę
studenta aż do
jej wykonania i
zaliczenia
K1P_K01
K1P_K03
Forma zajęć
role
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
1. Praktyczne określanie chropowatości powierzchni rzeczywistych detali
przy pomocy wzorców chropowatości. Nanoszenie ich na szkic detalu.
ĆL
2. nauka odczytywania rozdanych w zespołach rysunków złożeniowych
zespołów i podzespołów maszyn ( autentyczna dokumentacja z
przemysłu)
do możliwie
jednakowej
aktywności.
Liczba
godzin
4
4
Suma
godzin
3. nauka praktycznego korzystania z norm i katalogów przy czytaniu
rysunku złożeniowego. Na sali udostępnione są normy, poradniki oraz
katalogi . Jednocześnie studenci uczą się korzystać z Internetu dla
uzyskiwania w/w informacji.
4. Rysowanie szkiców wykonawczych z pełnym opisem wyznaczonych
detali z rozdanych rysunków złożeniowych z uwzględnieniem ich roli w
maszynie i współpracującymi częściami.
4
27
15
5. itd.
ĆL – Wzorcowa dokumentacja z przemysłu, normy,
katalogi, wzorce chropowatości.
SPOSOBY OCENY
Kolokwium z wiadomości teoretycznych. Zaliczenie wszystkich wykonywanych szkiców.
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Godziny kontaktowe
akademickim
konsultacje
z
nauczycielem
Liczba godzin na
12
Samodzielna
praca
studenta,
np.
6
Kończenie w domu szkiców zadanych w trakcie
30
75
Razem
3
poprawkowych.
Student ma prawo poprawiać kolokwium. Szkice zadanych detali ma poprawić
zaliczany
do drugich zajęć po wyznaczonym terminie oddania. Dopuszcza się oddawanie
poprawionych szkiców z końcowych zajęć w trakcie sesji.
LITERATURA
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
J.Bajkowski –Podstawy zapisu konstrukcji
T. Lewandowski –Rysunek techniczny maszynowy
Poradnik Mechanika
Polskie Normy Maszynowe
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Komputerowy zapis konstrukcji
M9
Kod przedmiotu
3
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Przedmioty kierunkowe
przedmiotów
polski
Język wykładowy
II
III
Rok studiów
Semestr studiów
Lab
18
18
RAZEM
PWSZ CIECHANÓW,
kształcenie
Mgr inż. Grzegorz Michalski
st. wykładowca
Forma zajęć
i stopni naukowych
Lab
Mgrinż. Grzegorz Michalskist.wykładowca
Mgrinż. Jan Jasińskist.wykładowca
Mgrinż. Aleksander Niskiwykładowca
CELE KSZTAŁCENIA
Poznanie i nauczenie się przez studenta tworzenia dokumentacji technicznej przy pomocy programu
Auto CAD w dziedzinie budowy maszyn i rysunku budowlanego.
Numer
efektu
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
kształcenia
dla
kierunku
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W12
ma uporządkowaną wiedzę z zakresu zapisu ĆL
technicznym maszynowym, ma podstawową wiedzę z
zakresu grafiki inżynierskiej 2D oraz modelowania
geometrycznego 3D
UMIEJĘTNOŚCI
K1P_U02
potrafi pracować indywidualnie i w zespole; umie Lab
zadania;
potrafi
opracować
i
zrealizować
terminów
K1P_U10
potrafi w podstawowym zakresie posługiwać się Lab
metodami
i
technikami
oraz
narzędziami
informatycznymi do rozwiązywania prostych zadań z
zakresu konstrukcji i wytwarzania, potrafi posługiwać
się oprogramowaniem wspomagającym prace
inżynierskie CAD/CAM/CAE
K1P_U11
potrafi rozwiązywać problemy techniczne w oparciu Lab
o prawa mechaniki oraz dokonywać analiz
części
i
zespołów
tych celów
K1P_U18
potrafi opracować dokumentację techniczną wyrobu Lab
o średnim stopniu złożoności, potrafi wykorzystać do
tego celu oprogramowanie inżynierskie CAD 2D i 3D
„ĆL” zaliczane
sprawdzianem.
W trakcie „ĆL”
weryfikuje pracę
studenta aż do
jej wykonania i
zaliczenia.
W trakcie „Lab”
weryfikuje pracę
studenta aż do
jej wykonania i
zaliczenia
K1P_K01
K1P_K03
ĆL
do możliwie dużej
aktywności.
role
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Forma zajęć
Lab
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Zapoznanie się ze środowiskiem Auto CADa. Przygotowanie szablonu,
wstawienie warstw, ustalenie czcionki.
Tworzenie obiektów podstawowych i złożonych
Narzędzia rysowania precyzyjnego i wymiarowanie
Podstawy techniki bloków, wstawianie elementów z Design Center
Rysunek wykonawczy części
Rysunek złożeniowy zespołu
Kolokwium
Podstawy modelowania 3D
Rysunek budowlany. Przykład mieszkania z wyposażeniem.
Liczba
godzin
2
2
2
2
2
2
2
2
2
Suma
godzin
18
Lab –Sprzęt komputerowy, normy techniczne, katalogi,
wybrane rysunki- detale maszyn o narastająco
złożonych kształtach, rysunki złożeniowe.
SPOSOBY OCENY
Kolokwium z praktycznych możliwości rysowania. Zaliczenie wszystkich wykonywanych rysunków.
Forma aktywności
Godziny pracy studenta
w uczelni przewidziane
planem zajęć dla
przedmiotu
Liczba godzin na
Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim
konsultacje
6
Samodzielna praca studenta, np. przygotowanie
do zajęć, do egzaminu
51
Kończenie w domu rysunków zadanych w trakcie
31
20
75
Razem
3
Student ma prawo poprawiać kolokwium. Rysunki zadanych tematów ma
poprawić do drugich zajęć po wyznaczonym terminie oddania. Dopuszcza się
oddawanie poprawionych rysunków w trakcie sesji.
zaliczany
LITERATURA
Literatura
uzupełniająca
A. Jaskulski Auto CAD 2010
Poradnik Mechanika
Elżbieta Miśkiewicz—Rysunek techniczny budowlany
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
CZĘŚĆ A - INFORMACJE OGÓLNE O PRZEDMIOCIE
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Studia pierwszego stopnia
Poziom realizacji przedmiotu
Inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Podstawy Eksploatacji Maszyn
M10
Kod przedmiotu
4
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Specjalności
Przyporządkowanie do grupy
przedmiotów
Polski
Język wykładowy
II i III
IV i V
Rok studiów
Semestr studiów
Godziny
Wykłady
18
Ćwiczenia audytoryjne
0
Ćwiczenia laboratoryjne
9
RAZEM
27
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
Dr inż. Wojciech Kramarek
CZĘŚĆ B - INFORMACJE SZCZEGÓŁOWE O PRZEDMIOCIE
Forma zajęć*
i stopni naukowych
W zakresie wiedzy
Wykłady
Drinż. Wojciech Kramarek
BRAK
Ćwiczenia
audytoryjne
Ćwiczenia
laboratoryjne
CELE KSZTAŁCENIA
1. Poznanie wiadomości związanych z dyrektywami europejskimi
nowego podejścia, zwłaszcza dotyczącymi stosowania znaku CE.
2. Zapoznanie się z klasyfikacją ryzyka oraz metodami jego
określania.
3. Poznanie zasad projektowania bezpiecznych maszyn i instalacji
procesowych, określanie odpowiedniej struktury układów
sterujących odpowiedzialnych za bezpieczeństwo w zależności od
kategorii ryzyka stwarzanego przez maszynę lub instalacje.
4.Poznanie informacji dotyczących podstawowych systemów
zabezpieczających.
5. Zapoznanie się z podstawowymi problemami zagadnień
eksploatacji, czyli zagadnień racjonalnego użytkowania oraz
obsługi urządzeń technicznych - w zakresie konserwacji, remontów,
obsługi narzędziowej, transportowej i energetycznej.
Treść przedmiotu obejmuje niektóre zagadnienia teorii eksploatacji,
niezawodności, a także opiera się na praktycznych doświadczeniach
służb eksploatacyjnych. Uwzględniono szczególnie zagadnienia
związane z odbiorem maszyny od producenta oraz uruchamianiem.
Część materiału dotyczy zagadnień związanych z ustalaniem stanu
maszyny, serwisowaniem oraz remontami.
1. Umiejętność określenia poziomu ryzyka tworzonego przez
W zakresie umiejętności:
projektowaną maszynę lub instalację.
2. Umiejętność stworzenia odpowiedniej struktury układu
sterującego w zależności od ryzyka tworzonego przez
maszynę/instalację.
3. Umiejętność określenia charakterystyk (szybkości działania
oraz błędów pracy) projektowanego układu.
4. Umiejętność ciągłego podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
1. Poznanie i zrozumienie ważności technicznych aspektów i
W zakresie kompetencji
skutków działalności inżynierskiej w zakresie sterowania
społecznych:
maszyn i instalacji procesowych, jej wpływu na społeczeństwo.
2. Zrozumienie istoty i znaczenia wymogów BHP w pracach
związanych z projektowaniem maszyn i procesów..
Numer
efektu
kształcenia
dla kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Skrócony opis
zajęć
dydaktycznych
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W14
ma wiedzę praktyczną w zakresie eksploatacji W i ĆL
maszyn i urządzeń wystarczającą do planowania i
nadzorowania
zadań
obsługowych
dla
zapewnienia niezawodnej eksploatacji maszyn i
Zaliczenie pisemne
zaliczenie ustne w
ograniczonym
zakresie
urządzeń
W i ĆL
K1P_W16
posiada praktyczną wiedzę oraz zna trendy
rozwojowe w konstrukcji, wytwarzaniu i
eksploatacji maszyn
K1P_W19
ma podstawową wiedzę niezbędną do W i ĆL
rozumienia pozatechnicznych uwarunkowań
działalności inżynierskiej, w tym uwarunkowań
społecznych, prawnych i ekonomicznych, ma
podstawową wiedze z zakresu bezpieczeństwa
przy eksploatacji maszyn
UMIEJĘTNOŚCI
Zaliczenie pisemne
zaliczenie ustne w
ograniczonym
zakresie
Zaliczenie pisemne
zaliczenie ustne w
ograniczonym
zakresie
K1P_U14
K1P_U23
K1P_K01
K1P_K04
Forma zajęć
Wykłady
stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w
środowisku zakładu przemysłowego
ĆL
potrafi planować i nadzorować zadania obsługowe dla W i ĆL
zapewnienia niezawodnej eksploatacji maszyn i
urządzeń
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, W i ĆL
przede wszystkim w celu podnoszenia swoich
kompetencji zawodowych i osobistych
ĆL
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Zagadnienia bezpieczeństwa maszyn Znak CE
Cel powstania dyrektyw, dyrektywa 98/37/EC dotycząca
bezpieczeństwa maszyn. Zawartość dyrektywy: definicje
ogólne, zasady dotyczące układów sterujących, zabezpieczenia
przed ryzykiem mechanicznym, wymagania dotyczące
systemów zabezpieczających. Aneks 4 Dyrektywy oraz jego
zawartość. Dyrektywa LVD dotycząca układów elektrycznych
oraz dyrektywa EMC dotycząca zachowań
elektromagnetycznych maszyny.
Znaczenie znaku CE. Konieczne warunki umożliwiające
producentom maszyn i urządzeń zaopatrzenie ich w znak CE.
Dokumentacja techniczna, deklaracja zgodności oraz deklaracja
przyłączenia jako podstawowe dokumenty maszyn i stanowisk.
Zakres informacji obejmowanych przez dokumentację
techniczną. Zawartość deklaracji dołączeń. Zawartość deklaracji
zgodności jako podstawowego dokumentu maszyny. Procedury
postępowania w celu uzyskania certyfikatu maszyny. Sankcje
karne w sytuacjach nieprzestrzegania przepisów
Klasyfikacja ryzyka Systemy zabezpieczające
Określenie zakresu pracy maszyny. Identyfikacja ryzyka oraz
jego ocena. Ograniczenie bądź usunięcie zidentyfikowanego
ryzyka. Zastosowanie systemów zabezpieczeń w sytuacjach
pozostałego ryzyka. Procedury jako możliwe środki
zabezpieczające.
Osłony stałe oraz osłony otwierane typu A i B. Mechaniczne i
Zadanie wykonane
samodzielnie,
Zadanie wykonane
grupowo
Kolokwium
Debata
Zadanie wykonane
samodzielnie,
Zadanie wykonane
grupowo
Liczba
godzin
1
2
Suma
godzin
18
elektryczne systemy ryglujące. Moduły bezpieczeństwa oraz
urządzenia manewrujące oburęczne. Dywany bezpieczeństwa
oraz liniowe wyłączniki bezpieczeństwa. Bezdotykowe
urządzenia ochronne: bariery świetlne, kurtyny świetlne oraz
skanery laserowe. Awaryjne systemy zatrzymujące.
Wskaźniki niezawodności działania układów
bezpieczeństwa.
Niebezpieczne części maszyn. Zabezpieczenia przed wysokimi i
niskimi temperaturami. Sterowanie zatrzymaniem maszyny oraz
zatrzymanie awaryjne. Systemy sterujące oraz wskaźniki
kontrolne.
SIS, kategorie bezpieczeństwa, wskaźniki PL oraz SIL.
Odcinanie od źródeł zasilania. Oświetlenie oraz oznaczenia.
Sygnały ostrzegawcze. Warunki stosowania urządzeń
mobilnych. Testowanie pras, osłon oraz urządzeń
zabezpieczających. Formy raportów oraz wymogi dotyczące ich
przechowywania.
Dyrektywa socjalna
Dyrektywa Socjalna 89/655/ECC jako podstawowa
regulacja. Zalecenia PUWER (Provisions and Use of Work
Eqipment Regulations). Definicje podstawowe, zastosowanie,
dostosowanie wyposażenia pracowniczego. Używanie,
inspekcja oraz niezbędne instrukcje oraz szkolenia. Zgodność z
wymogami europejskimi.. Odcinanie od źródeł zasilania
Podstawowe definicje Zużycie maszyny i jej zespołów
Teoria eksploatacji, systemy działaniowe. Jakość
eksploatacji, skuteczność eksploatacji, niezawodność
eksploatacji. Metody oceny niezawodności, metody
zapewnienia wymaganej niezawodności. Koszt produkcji na
maszynie, okres ekonomicznej eksploatacji maszyny
technologicznej .Systemy użytkowania i obsługiwania.
Zużycie naturalne i jego rodzaje. Zużycie zmęczeniowe,
przełom zmęczeniowy, kruchy oraz koncentracja naprężeń.
Zużycie chemiczne oraz mechaniczne. Zjawisko tarcia i jego
rodzaje. Podział tarcia ze względu na rodzaj smarowania
.Smarowanie hydrodynamiczne, hydrostatyczne, pojęcie klina
smarowego. Rodzaje smarów stałych oraz płynnych. Systemy
smarujące, przykłady rozwiązań. Diagnostyka maszyn
Obsługa codzienna oraz naprawa maszyn
Obsługiwanie diagnostyczne oraz modele diagnostyczne.
Ustalanie dopuszczalnych zmian wymiarowo-kształtowych.
Obliczanie wartości granicznych. Wyznaczanie luzów
dopuszczalnych i granicznych. Wyznaczanie trwałości obiektów
technicznych. Obsługa codzienna maszyny, zakres
podstawowych czynności obsługowych Obsługa
międzynaprawcza i zakres czynności do niej należący. Przegląd
techniczny oraz typowe procedury tego przeglądu. Naprawa
bieżąca jako wymiana zużywających się elementów w
połączeniu z przeglądem. Naprawa średnia oraz zakres tej
naprawy. Remont kapitalny jako metoda przywrócenia
maszynie wartości użytkowych jednostki nowej. Modernizacja
maszyn jako składnik remontów kapitalnych. Przykładowe
czynności wykonywane podczas remontu kapitalnego prasy
hydraulicznej
Główne metody diagnostyczne
Wibrodiagnostyka oraz obszary zastosowań. Czujniki
pomiaru położenia, prędkości oraz przyspieszenia. Analiza
harmoniczna. Izolacja maszyn od drgań podłoża. Wibroizolatory
i metodyka ich doboru. Termowizja, kamery termowizyjne,
analiza wyników.
Ćwiczenia
laboratoryjne
1. Badanie systemów zabezpieczeń maszyn i urządzeń
2
2. Badanie obciążeń termicznych podzespołów maszyn
2
3. Badanie oświetlenia na stanowisku pracy przy maszynie
1
4. Badanie zabezpieczeń elektrycznych maszyn i urządzeń
2
5. Badanie stałej czasowej nagrzewania maszyn elektrycznych
2
9
FORMY/METODY NAUCZANIA****
Wykład, Ćwiczenia laboratoryjne
FORMY/METODY NAUCZANIA
Laptop, rzutnik, prezentacja PowerPoint
SPOSOBY OCENY
Wykład – Kolokwia zaliczeniowe
Ćwiczenia – sprawozdania
Ocena końcowa: 60% ocena wykładu, 40% ocena ćwiczeń
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Wykłady i ćwiczenia laboratoryjne
Samodzielna
praca
studenta,
np.
i raporty z ćwiczeń laboratoryjnych
Razem
Liczba godzin na
27 (W18 ĆL9)
73
100
Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu:
4
Określenie czy przedmiot może Student ma prawo do zdawania dwóch kolokwiów
poprawkowych.
być wielokrotnie zaliczany
LITERATURA
Literatura
podstawowa
1. Cygan Z.: Sterowanie eksploatacją systemów technicznych. PWN.
Warszawa, 1998.
2. Okręglicki W., Łopuszyński B.:Użytkowanie urządzeń mechanicznych.
WNT
3. Wrotkowski J., Paszkowski B., Wojdak J.:Remont maszyn. WNT 1976
4. Sotskow W.: Teoria niezawodności system ow technicznych. PWN.
Warszawa, 1996.
5. Obrabiarki do metali. Sprawdzanie dokładności. PN-64/M-55650
6. Prasy hydrauliczne. Sprawdzanie dokładności .PN-75/M68202
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
1. Dyrektywa Maszynowa Unii Europejskiej 98/37/WE oraz Nowa
Dyrektywa Maszynowa 2006/42/WE
2. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie
zasadniczych wymagań dla maszyn i elementów bezpieczeństwa (Dz.U.
2005 nr 259 poz. 2170)
3. Rozporządzenie Ministra GPi PS z 10 kwietnia 2003 r. (Dz.U. Nr 91. poz.
858)
4. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w
sprawie minimalnych wymagań dotyczących BHP w zakresie użytkowania
maszyn przez pracowników podczas pracy. (Dz. U. z dnia 18 listop. 2002 r.)
5. Materiały Państwowej Inspekcji Pracy, Okręgowy Inspektorat Pracy w
Poznaniu
6. Zasady zapewnienia bezpieczeństwa przy maszynach według polskich
przepisów BHP i wymagań europejskich.. Materiały SICK OpticElectronic
Sp. z o.o.
7. Dyrektywa niskonapięciowa LVD73/23/EEC oraz znowelizowana
Dyrektywa niskonapięciowa 2006/95/WE
8. Dyrektywa (89/336/EWG) z dnia 3 maja 1989 r. odnosząca się do
kompatybilności elektromagnetycznej
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
PodstawyKonstrukcji Maszyn - połączenia
Nazwa przedmiotu
M11
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
polski
Język wykładowy
II
III ; IV
Rok studiów
Semestr studiów
W
18
Ć
9
ĆP
18
RAZEM
45
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
dr hab.inż. Lucjan Śnieżek
Forma zajęć
i stopni naukowych
W
dr hab.inż. Lucjan Śnieżek Dr inż. Leon Wyszyński
Ć
ĆP
Mgr inż. Jan Jasiński
CELE KSZTAŁCENIA
Poznanie przez studenta różnych postaci połączeń stosowanych w budowie maszyn oraz metod
ich obliczania.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
ma uporządkowaną wiedze z zakresu W,Ć, ĆP
maszynoznawstwa, zna podstawowe elementy maszyn, sposoby ich doboru, projektowania i K1P_W13 obliczeń , zna możliwości oprogramowania inżynierskiego w zakresie wspomagania obliczeń i analiz pracy maszyn i urządzeń posiada praktyczną wiedzę oraz zna trendy W,Ć, ĆP
K1P_W16 rozwojowe w konstrukcji, wytwarzaniu i eksploatacji maszyn zna podstawowe metody i techniki oraz narzędzia K1P_W18 informatyczne do rozwiązywania prostych zadań z zakresu konstrukcji i wytwarzania maszyn W zaliczane
sprawdzianem.
Ć zaliczane
sprawdzianem.
ĆP zaliczane
oddaniem i
zaliczeniem
wykonanego projektu.
W,Ć, ĆP
UMIEJĘTNOŚCI
potrafi ocenić konstrukcję z uwzględnieniem aspektów technologicznych i ekonomicznych, potrafi K1P_U15 ocenić proces technologiczny w oparciu o kryteria o Ć, ĆP
charakterze ekonomicznym Ć, ĆP
W trakcie ĆP
weryfikuje pracę
studenta aż do
jej wykonania i
zaliczenia.
potrafi dobrać materiały konstrukcyjne, stan K1P_U16 materiału ( obróbka cieplna lub powierzchniowa, powłoki) uwzględniając przy tym charakter pracy części potrafi dobrać elementy konstrukcyjne maszyn, Ć, ĆP
elementy napędów elektrycznych, hydraulicznych i K1P_U17 pneumatycznych, elementy układów sterowania w oparciu o ich charakterystyki techniczne KOMPETENCJE SPOŁECZNE
K1P_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, przede wszystkim w celu podnoszenia swoich kompetencji ZBUN
zawodowych i osobistych Prowadzący zajęcia
do możliwie
K1P_K03 potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej różne role jednakowej
aktywności.
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
W
Ogólne wiadomości o projektowaniu maszyn. Proces projektowania kryteria.
Materiały konstrukcyjne. Podstawy obliczeń elementów
maszyn.Wytrzymałość zmęczeniowa. Współczynniki bezpieczeństwa,
naprężenia dopuszczalne. Granica sprężystości i plastyczności materiałów.
Prawo Hooke’a Suma
godzin
4
Własności wytrzymałościowe materiałów konstrukcyjnych. Umowna
granica sprężystości oraz plastyczności.
1
Środki ciężkości i momenty bezwładności typowych pól przekrojów
konstrukcyjnych
1
Wały, czopy końcowe wałów, spiętrzenia naprężeń, działanie
karbu.Obliczanie współczynnika karbu
2
Połączenia rozłączne i nierozłączne. Połączenia nitowe, spawane, gwintowe,
zgrzewane, lutowane, klinowe, wpustowe i wielowypustowe, kołkowe,
sworzniowe, wtłaczane, skurczowe.
4
Połączenia specjalne elementów maszyn.
1
Zagadnienia wyboczenia elementów maszyn. Kratownice; plan sił Cremony.
3
KOLOKWIUM ZALICZENIOWE
2
18
Ćwiczenia rachunkowe - połączenia
Ć
ĆP
1.
2.
3.
4.
5.
Połączenia nitowe
Połączenia spawane
Połączenia gwintowe
Połączenia kształtowe
Kolokwium zaliczeniowe
Ćwiczenia projektowe. Projekt konstrukcji śrubowej –
podnośnik teleskopowy.
1. Wprowadzenie do tematu projektu
2. Obliczenia i dobór śrub i nakrętek
3. Szkicowanie obliczonych elementów jako zespołu
4. Obliczanie korpusu – rozbudowa poprzedniego szkicu
5. Obliczanie pozostałych elementów podnośnika
6. Wykonanie szkicu złożeniowego podnośnika
7. Szkicowanie rysunków wykonawczych zadanych detali
8. Korekty rysunku złożeniowego
9. Korekty obliczeń i ostateczne ustalenia wymiarów
10.Oddawanie projektu wykończonego zgodnie z wymaganiami
oddawanego do oceny projektu. Zaliczanie i ocena wykonanego projektu
Narzędzia dydaktyczne /
środki dydaktyczne
1
3
2
1
9
2
2
2
1
2
2
3
2
1
1
2
W –Sprzęt multimedialny, modele, normy techniczne, katalogi.
18
ĆP – Rzeczywiste podnośniki jako modele, animacje komputerowe w
Solidzie –budowa i działanie podnośników, programy komputerowe do
obliczeń, normy i katalogi.
SPOSOBY OCENY
Wykłady – egzamin. Ćwiczenia rachunkowe- kolokwium zaliczeniowe. Projektowanie: oddanie
wykonanego projektuwraz z obliczeniami- zaliczenie (przy wystawianiu oceny brana jest pod uwagę
pracastudenta w trakcie wykonywania w/w projektu w semestrze).
Forma aktywności
Godziny
kontaktowe
nauczycielem akademickim
konsultacje
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
z
Liczba godzin na
Wg planu zajęć 45
Samodzielna praca studenta, np.
przygotowanie do zajęć, do
egzaminu, do ćwiczeń
rachunkowych
i inne wynikające z realizacji
przedmiotu (odrębnie w kolejnych
wierszach)
Praca nad projektem
15
40
50
Razem
150
6
poprawkowych.
zaliczany
LITERATURA
Oficyna wyd. Podstawy konstrukcji maszyn .Praca zbiorowa pod redakcją M. Dietricha.
PWN W-wa 1996
Podstawy konstrukcji maszyn; J. Żółtowski, Wyd. P.W., 2002 r.;
-
-
Podstawy konstrukcji maszyn t. I i II; J. Maroszek, J. Żółtowski, Wyd. P.W., 2002
r.;
-
Podstawy konstrukcji maszyn - Materiały do projektowania z atlasem,
W. Juchnikowski, J. Żółtowski, Wyd. P.W., 1999 r.;
T.Szopa:Podstawy konstrukcji maszyn. PW.2012
J. Iwaszko: Podstawy konstrukcji maszyn. Zbiór zadań. OWPW 2012r.
E.Mazanek: Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn. WNT 2009r
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
PN - Polskie normy rysunku technicznego maszynowego;
-
Zadania z podstaw konstrukcji maszyn. Praca zbiorowa; Wyd. P.W.
-
Projektowanie węzłów i części maszyn; L. Kurmaz, O. Kurmaz, Wyd. Polit.
Świętokrzyskiej, 2006r.
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Podstawy Konstrukcji Maszyn - Urządzenia
Nazwa przedmiotu
M12
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przedmiot kierunkowy
przedmiotów
polski
Język wykładowy
II i III
IV i V
Rok studiów
Semestr studiów
W
18
Ć
9
ĆP
18
RAZEM
45
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
Forma zajęć
i stopni naukowych
W
dr inż. Leon Wyszyński,
Ć
mgr inż. Wojciech Pasternak, st. wykładowca
mgr inż. Wiesław Śladowski, wykładowca
mgr inż. Grzegorz Michalski, st. wykładowca
mgr inż. Jan Jasiński, st. wykładowca
CELE KSZTAŁCENIA
Poznanie przez studenta konstrukcji, zasad działania i metod obliczeń podstawowych elementów
maszyn takich jak łożyska toczne ,przekładnie cierne, sprężyny, przekładnie zębate o różnych typach
zębów, sprzęgła, zawory, uszczelnienia techniczne
Numer
Forma
Metoda
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
zajęć
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
W
K1P_W13
K1P_W16
ma
uporządkowaną
wiedze
z
zakresu
maszynoznawstwa, zna podstawowe elementy
maszyn, sposoby ich doboru, projektowania i
obliczeń,
zna
możliwości
oprogramowania
inżynierskiego w zakresie wspomagania obliczeń i
analiz pracy maszyn i urządzeń
Ć
W zaliczane
sprawdzianem
Ć zaliczane
sprawdzianem
posiada praktyczną wiedzę oraz zna trendy W
rozwojowe w konstrukcji, wytwarzaniu i eksploatacji
maszyn
K1P_W18
zna podstawowe metody i techniki oraz narzędzia
informatyczne do rozwiązywania prostych zadań z
zakresu konstrukcji i wytwarzania maszyn
K1P_U01
opinie
W
Ć
UMIEJĘTNOŚCI
W
sprawdzianem
Ć
K1P_U10
potrafi w podstawowym zakresie posługiwać się W,Ć,ĆP
metodami
i
technikami
oraz
narzędziami
informatycznymi do rozwiązywania prostych zadań z
zakresu konstrukcji i wytwarzania, potrafi posługiwać
się oprogramowaniem wspomagającym prace
inżynierskie CAD/CAM/CAE
K1P_U15
potrafi ocenić konstrukcję z uwzględnieniem Ć,ĆP
aspektów technologicznych i ekonomicznych, potrafi
ocenić proces technologiczny w oparciu o kryteria o
charakterze ekonomicznym
K1P_U16
W zaliczane
potrafi dobrać materiały konstrukcyjne, stan Ć,ĆP
materiału ( obróbka cieplna lub powierzchniowa,
powłoki) uwzględniając przy tym charakter pracy
części
Ć zaliczane
sprawdzianem
ĆP zaliczenie projektu
K1P_U17
potrafi dobrać elementy konstrukcyjne maszyn, Ć,ĆP
elementy napędów elektrycznych, hydraulicznych i
pneumatycznych, elementy układów sterowania w
oparciu o ich charakterystyki techniczne
K1P_U20
potrafi zaprojektować proces technologiczny, dobrać ĆP
maszyny i urządzenia technologiczne, dobrać lub
zaprojektować pomoce warsztatowe, przeprowadzić
symulację, opracować dokumentację technologiczną
procesu, potrafi wykorzystać do tego celu
oprogramowanie inżynierskie
ĆP zaliczenie projektu
K1P_K01
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, przede ZBUN
K1P_K04
potrafi określić priorytet oraz identyfikować i ZBUN
rozstrzygać dylematy związane z realizacją określone
przez siebie lub innych zadania
Dyskusja
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
W
1. Rozszerzenie wiadomości o projektowaniu maszyn. Proces projektowania;
kryteria. Materiały konstrukcyjne. Podstawy obliczeń elementów maszyn
2. Tarcie toczne. Łożyska toczne .Podział łożysk. Budowa i zasada pracy.
Procedury doboru łożysk. Zasady obliczeń trwałości godzinowej łożysk
kulkowych i wałeczkowych.
Liczba
Godzin
Suma
godzin
1
1,5
3.Uszczelnienia techniczne. Zasady doboru uszczelnień ruchowych i
spoczynkowych.
1
Sprężyny śrubowe. Sztywność sprężyny. Obliczenia sprężyn.
4. Napędy. Przekładnie cięgnowe, przekładnie cierne. Budowa przekładni
ciernych. Przekładnie cierne o zmiennym przełożeniu. Wariatory
1
5. Zasada pracy przekładni ciernych. Stosowane materiały. Obliczenia
geometrii i parametrów pracy przekładni.
1
6. Sprzęgła, hamulce. Podział sprzęgieł i zasada pracy. Zasady obliczeń
sprzęgieł ciernych.
1
7. Budowa sprzęgieł. Sprzęgła sztywne i rozłączne. Materiały cierne
stosowane w sprzęgłach. Mechanizmy włączające sprzęgła .Sprzęgła
wielopłytkowe.
8. Dynamika pracy sprzęgieł .Zjawiska cieplne podczas pracy
Wymiana ciepła .Obliczenie rozkładu temperatury w sprzęgłach
18
1
sprzęgieł.
9. Przekładnie zębate .Kinematyka zazębień. Struktura geometryczna
zazębień ewolwentowych. Graniczna liczba zębów. Korekcja zazębienia.
1
2
10. Przekładnie jednostopniowe o zębach prostych. Podstawowe parametry
geometryczne. Rozkłady sił w przekładni, parametry pracy przekładni
1
11. Przekładnie o zębach śrubowych. Geometria zazębień śrubowych
Rozkład sił na zębach Obliczanie przekładni o zębach śrubowych. Sprawność
zazębienia.
12. Przekładnie o zębach daszkowych. Rozkłady sił na zębach. Obliczanie
przekładni
13. Przekładnie stożkowe .Geometria ,rozkłady sił, kinematyka zazębień ,
obliczenia parametrów pracy.
Podstawy komputerowego wspomagania projektowania.
14. Wały i czopy końcowe wałów. Obliczenia wałków przy złożonym stanie
obciążeń. Podstawy optymalizacji w projektowaniu elementów maszyn.
Bazy danych inżynierskich w budowie maszyn.
1,5
1
1
1
2
15. Kolokwium zaliczeniowe
Ćwiczenia rachunkowe.
Ć
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Obliczanie nośności łożysk ślizgowych i trwałości łożysk tocznych.
Obliczanie sprężyn
Obliczanie sprzęgieł ciernych
Geometria zazębień ewolwentowych
Siły w przekładniach
2
1
1
2
1
2
9
Projekt przekładni redukcyjnej
1. Wprowadzenie do tematu projektu
ĆP
2.
3.
4.
5.
6.
1
2
2
2
2
1
2
2
2
2
Obliczenia i dobór kół zębatych
Szkicowanie obliczonych elementów jako zespołu
Obliczanie i dobór łożysk
Obliczanie pozostałych elementów przekładni
Wykonanie szkicu złożeniowego przekładni
8. Korekty rysunku złożeniowego
9. Korekty obliczeń i ostateczne ustalenia wymiarów
18
W ; Ć –Sprzęt multimedialny, modele, normy
techniczne, katalogi.
SPOSOBY OCENY
Wykłady – Egzamin.
Ćwiczenia- kolokwium zaliczeniowe.
Ćwiczenia projektowe – oddanie o obrona projektu.
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Godziny
kontaktowe
konsultacje
z
Liczba godzin na
Wg planu
45
12
93
kolokwium zaliczeniowego
wykłady i ćwiczenia
i inne wynikające z realizacji
przedmiotu (odrębnie w kolejnych
wierszach)
Razem
150
6
Student ma prawo do zdawania dwóch kolokwiów poprawkowych
z W i z Ć, ma prawo do dwóch popraw projektu
zaliczany
LITERATURA
Podstawy konstrukcji maszyn .Praca zbiorowa pod redakcją M. Dietricha. PWN W-wa
1996
-
Podstawy konstrukcji maszyn; J. Żółtowski, Wyd. P.W., 2002 r.;
-
Podstawy konstrukcji maszyn t. I i II; J. Maroszek, J. Żółtowski, Wyd. P.W., 2002 r.;
-
Podstawy konstrukcji maszyn - Materiały do projektowania z atlasem,
W. Juchnikowski, J. Żółtowski, Wyd. P.W., 1999 r.;
-
T.Szopa: Podstawy konstrukcji maszyn. Oficyna wyd. PW.2012
-
Praca zbiorowa A.Baranowski :Zadania z podstaw konstrukcji maszyn WPW 1976
-
Jerzy Iwaszko Podstawy konstrukcji maszyn. Zbiór zadań. OWPW 1012
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
„Podstawy konstrukcji maszyn- urządzenia – projektowanie” jest w planie studiów w sem.V
z 3-ma pkt ECTS - posiada osobny sylabus.
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Inżynieria wytwarzania
M13
Kod przedmiotu
3
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Kierunkowy
przedmiotów
polski
Język wykładowy
II
III
Rok studiów
Semestr studiów
Wykłady
18
Ćwiczenia
0
RAZEM
18
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
Prof. Dr hab. inż. Andrzej Kolasa
Forma zajęć
i stopni naukowych
wykład
Prof. Dr hab. inż. Andrzej Kolasa
CELE KSZTAŁCENIA
Wykład: Celem nauczania przedmiotu jest przedstawienie studentom podstawowych informacji na
temat różnych technologii wytwarzania w tym: wykonywania odlewów, obróbki plastycznej, obróbki
ubytkowej, spajania i cięcia oraz przetwórstwa tworzyw sztucznych.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
Egzamin
K1P_W15
ma uporządkowaną i podbudowaną praktycznie W
wiedzę z zakresu technik wytwarzania stosowanych w
budowie maszyn, w tym obróbki skrawaniem, obróbki
erozyjnej, obróbki plastycznej, odlewnictwa, spajania,
przetwórstwa tworzyw sztucznych, zna zjawiska
towarzyszące procesom w obszarze wymienionych
technik wytwarzania oraz wpływu parametrów
procesów na te zjawiska
Egzamin
K1P_W10
ma uporządkowaną i podbudowaną praktycznie W
wiedzę na temat materiałów technicznych, ich
struktur, właściwości i zastosowań; ma wiedzę
dotyczącą przemian fazowych zachodzących w
materiałach, obróbek cieplnych i cieplno-chemicznych
UMIEJĘTNOŚCI
Egzamin
K1P_U01
potrafi uzyskiwać informację z literatury, bazy W
opinie
K1P_U19
potrafi przeprowadzić analizę tolerancji dla potrzeb W
zadań konstrukcyjnych montażowych i obróbkowych
Egzamin
Dyskusja
K1P_K01
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, przede ZBUN
Dyskusja
K1P_K05
ma
świadomość
ważności
i
zrozumienia ZBUN
pozatechnicznych aspektów i skutków działalności
inżynierskiej, w tym jej wpływ na środowisko i
związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane
decyzje
Forma zajęć
Wykład
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
1. Zasady konstrukcji i wytwarzania odlewów.
Liczba
godzin
1
2. Rodzaje materiałów stosowanych na odlewy.
1
3. Wykonywanie form, rdzeni, piece odlewnicze, oczyszczanie
odlewów.
1
Suma
godzin
18
4. Podstawowe pojęcia dotyczące spajania metali.
1
5. Określenie rodzajów złącz i spoin.
1
6. Spawanie gazowe, spawanie elektryczne i spawanie
plazmowe.
1
7. Fizyka i mechanizm odkształceń plastycznych..
1
8. Maszyny i narzędzia stosowane w przeróbce plastycznej
metali.
1
9.Technologia wtryskiwania i technologia termoformowania
tworzyw
1
10.Technologie walcowania, wyciskania, ciągnienia i kucia.
sztucznych.
11. Metody obróbki ubytkowej materiałów metalowych i
niemetalowych.
2
12. Charakterystyka toczenia, zjawiska, narzędzia i obrabiarki.
2
13. Kształtowanie materiałów metoda frezowania, rodzaje
frezów i frezarek.
1
14. Obróbka ścierna narzędziami spojonymi, szlifowanie
1
15.Obróbka wykańczająca materiałów,
1
2
Laptop, rzutnik, prezentacje wykonane w
PowerPoint
SPOSOBY OCENY
Wykład: Egzamin 90 minut
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
akademickim
Samodzielna
praca
studenta,
np.
Przygotowanie do egzaminu
Studiowanie literatury i dodatkowych
materiałów
Razem
Liczba godzin na
18
57
29
28
75
3
zaliczany
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
Student ma prawo do zdawania dwóch kolokwiów poprawkowych.
LITERATURA
1. Praca zbiorowa „Przetwórstwo tworzyw sztucznych” (red. K. Wilczyński),
Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2000.
2.Encyklopedia technik wytwarzania stosowanych w przemyśle
maszynowym; odlewnictwo, obróbka plastyczna, przetwórstwo tworzyw
sztucznych, spawalnictwo; t. I pod red. J. Erbla . Oficyna Wydawnicza PW,
2001 r.
3. Poradnik Inżyniera – Odlewnictwo, tom I i II, 1986
1. Obróbka plastyczna. S. Erbel, K. Kuczyński, Z. Marciniak.
Wydawnictwo PWN, Warszawa.
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Technologia napraw i montażu maszyn
Nazwa przedmiotu
M14
Kod przedmiotu
2
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Kierunkowe
przedmiotów
polski
Język wykładowy
II
Rok studiów
Liczba godzin w
Semestr studiów
semestrze
Wykłady
IV
18
18
RAZEM
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
dr inż. Jacek Łączyński
Nazwisko i imię
Forma zajęć
prowadzącego
z uwzględnieniem tytułów i stopni
Wykłady (W)
naukowych
CELE KSZTAŁCENIA
Wykład: Celem przedmiotu jest przedstawienie etapów procesu technologicznego naprawy, zapoznanie
się z metodami regeneracji występującymi w praktyce w naprawie oraz poznanie etapów montażu
maszyn. W ramach wykładów studenci dokonają analizy układu lub całego urządzenia pod kątem
sprawności. Wybiorą części, które mogą ulec zużyciu i zaproponują metodę ich naprawy.
Metoda
Numer
weryfikacji
Forma
efektu
STUDENT, KTÓRY ZALICZYŁ PRZEDMIOT
osiągnięcia
zajęć
kształcenia
POSIADA:
zamierzonego
dla
efektu kształcenia
kierunku
WIEDZĘ
K1P_W10
K1P_W13
K1P_W14
K1P_W15
K1P_U01
K1P_U04
K1P_U15
K1P_U21
Ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę
na temat materiałów technicznych, ich struktur,
właściwości i zastosowań; ma wiedzę dotyczącą
przemian fazowych zachodzących w materiałach,
obróbek cieplnych i cieplno-chemicznych
Ma uporządkowaną wiedze z zakresu maszynoznawstwa,
zna podstawowe elementy maszyn, sposoby ich doboru,
projektowania i
obliczeń , zna
możliwości
oprogramowania
inżynierskiego
w
zakresie
wspomagania obliczeń i analiz pracy maszyn i urządzeń
Ma wiedzę praktyczną w zakresie eksploatacji maszyn i
urządzeń wystarczającą do planowania i nadzorowania
zadań obsługowych dla zapewnienia niezawodnej
eksploatacji maszyn i urządzeń
Ma uporządkowaną i podbudowaną praktycznie wiedzę
z zakresu technik wytwarzania stosowanych w budowie
maszyn, w tym obróbki skrawaniem, obróbki erozyjnej,
obróbki
plastycznej,
odlewnictwa,
spajania,
technik wytwarzania oraz wpływu parametrów procesów
na te zjawiska.
UMIEJĘTNOŚCI
Potrafi uzyskiwać informację z literatury i innych
źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje,
dokonywać ich interpretacji, a także wyciągnąć
wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie.
Potrafi przygotować i przedstawić krótką
prezentację poświęconą tematowi realizowanego na
wykładzie.
Potrafi ocenić konstrukcję z uwzględnieniem
aspektów technologicznych i ekonomicznych,
potrafi ocenić proces technologiczny w oparciu o
kryteria o charakterze ekonomicznym.
Potrafi ocenić przydatność i dokonywać wyboru metod i
środków rozwiązania prostego zadania o charakterze
technologicznym lub konstrukcyjnym oraz ma
doświadczenie związane z rozwiązywaniem
praktycznych zadań inżynierskich zdobytych w
środowiskach zajmujących się działalnością inżynierską
W
zaliczenie pisemne
i/lub ustne
W
zaliczenie pisemne
i/lub ustne
W
zaliczenie pisemne
i/lub ustne
W
zaliczenie pisemne
i/lub ustne
W
Zadania wykonane
samodzielnie
W
Zadania wykonane
samodzielnie
W
Zadania wykonane
samodzielnie
W
Zadania wykonane
samodzielnie
W
Dyskusja
W
Dyskusja
K1P_K01
K1P_K04
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie,
Potrafi określić priorytet oraz identyfikować i
określone przez siebie lub innych zadania.
K1P_K05
Ma świadomość ważności i zrozumienia
związanej z tym odpowiedzialności za
podejmowane decyzje.
W
Dyskusja
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć
TEMAT
Liczba
godzin
1. Pojęcie naprawy, remontu i regeneracji, fazy procesu
technologicznego naprawy maszyny. Zasady kwalifikowania
1
maszyn i urządzeń do naprawy.
2. Oczyszczanie i demontaż maszyn zakwalifikowanych do
1
naprawy. Metody weryfikacji części maszyn.
3. Omówienie metod spawania występujących w praktyce jako
2
techniki spajania.
4. Omówienie metod napawania występujących w praktyce
2
jako metod regeneracji części maszyn.
5. Omówienie metod natryskiwania występujących w praktyce
2
jako metod regeneracji części maszyn.
6. Proces technologiczny nakładania powłok galwanicznych.
1
7. Omówienie metod zgrzewania występujących w praktyce
2
jako techniki spajania.
8. Metody klejenia występujące podczas naprawy części
1
maszyn
9. Lutowanie jako metoda spajania wykorzystywana w czasie
1
naprawy.
10. Metody naprawy za pomocą obróbki mechanicznej.
1
11. Montaż połączeń oraz montaż podzespołów i zespołów.
2
12. Zaliczenie przedmiotu
2
Komputer, sprzęt multimedialny
Wykład
informacyjny
Suma
godzin
18
SPOSOBY OCENY
Wykład – zaliczenie z oceną
Forma aktywności
Liczba godzin na
akademickim
Godziny pracy studenta Konsultacje
w uczelni przewidziane Samodzielna praca studenta, np.
planem zajęć dla
przedmiotu
Rozwiązywanie zadań domowych
Razem
5
22
5
50
2
Określenie czy przedmiot może Student ma prawo do pisania dwóch zaliczeń poprawkowych.
LITERATURA
1) Adamiec P.; Technologia napraw pojazdów samochodowych
2) Wrotkowski J.; Remont maszyn : demontaż, naprawa elementów,
montaż 1987.
3) Adamiec P.; Regeneracja i wytwarzanie warstw wierzchnich
elementów maszyn transportowych, 1999
Literatura uzupełniająca
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Trwałość i niezawodność maszyn
Nazwa przedmiotu
M15
Kod przedmiotu
2
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
Polski
Język wykładowy
II
Rok studiów
Semestr studiów
IV
W
18
RAZEM
18
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
Dr. hab. inż. Lucjan Śnieżek
i stopni naukowych
Forma zajęć
…W…….
Dr. hab. inż. Lucjan Śnieżek
CELE KSZTAŁCENIA
Zaznajomienie studenta z fazami istnienia obiektu technicznego. Poznanie procesów eksploatacji
maszyn. Poznanie sposobów zapobiegania zużywania elementów maszyn. Funkcje niezawodności i
zawodności, niezawodność systemów a niezawodność człowieka.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
WIEDZĘ
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
K1P_W13
K1P_W14
ma
uporządkowaną
wiedze
z
zakresu
maszynoznawstwa, zna podstawowe elementy
maszyn, sposoby ich doboru, projektowania i obliczeń
, zna możliwości oprogramowania inżynierskiego w
zakresie wspomagania obliczeń i analiz pracy maszyn i
urządzeń
Egzamin pisemny
i/lub ustny
W
Egzamin pisemny
i/lub ustny
ma wiedzę praktyczną w zakresie eksploatacji maszyn
i urządzeń wystarczającą do planowania i
nadzorowania zadań obsługowych dla zapewnienia
niezawodnej eksploatacji maszyn i urządzeń
W
UMIEJĘTNOŚCI
K1P_U11
K1P_U24
potrafi rozwiązywać problemy techniczne w oparciu W
o prawa mechaniki oraz dokonywać analiz
części
i
zespołów
tych celów
Zadania wykonane
samodzielnie
ma doświadczenie związane z utrzymaniem urządzeń
i systemów technicznych typowych dla Mechaniki i
Budowy Maszyn
Zadania wykonane
samodzielnie
W
K1P_K01
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, przede
K1P_K05
ma
świadomość
ważności
i
zrozumienia
decyzje
Forma zajęć
W
Dyskusja
W
Dyskusja
W
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
1. Maszyna jako obiekt techniczny. Fazy istnienia obiektu
technicznego
2. Fizykochemiczne podstawy eksploatacji maszyn. Procesy
.zużywania maszyn i urządzeń. Zużywanie tribologiczne i
nietribologiczne
3. Postacie i formy zużywania
4. Rola tarcia w procesie zuzywania elementów maszyn i
urządzeń. Sposoby zapobiegania nadmiernemu zużyciu
5. Wpływ procesów eksploatacji na trwałość maszyn
Liczba
godzin
1
2
1
1
2
Suma
godzin
6. Obsługa techniczna maszyn
7. Remonty, przeglądy i modernizacja parku maszynowego
8. Niezawodność i zawodność obiektu technicznego
1
1
2
18
9. Wprowadzenie do rachunku prawdopodobieństwa.
2
zmienne losowe ciągłe i dyskretne .Rozkłady zmiennych
losowych, histogramy,gęstość prawdopodobieństwa
10 Wskazniki niezawodności,oczekiwany czas zdatności urz –
2
dzenia, intensywność uszkodzeń.Wzór Winera.
11 Niezawodność systemu a jego struktura.Rezerwowanie
2
12 Niezawodność człowieka w systemie: człowiek-maszyna
1
otoczenie
Rzutnik multimedialny,normy,katalogi
SPOSOBY OCENY
Egzamin
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Godziny kontaktowe
akademickim
konsultacje…
z
nauczycielem
Liczba godzin na
18
2
Samodzielna
praca
studenta,
np.
30
Razem
50
2
poprawkowych.
zaliczany
LITERATURA
1Bobrowski.D:Modele i metody atematyczne teorii niezawodności w
przykładach i zadaniach.WNT Warszawa 1985
2.Dethoor.J.M,Groboillt: Trwałość urządzeń technicznych.WNT
Warszawa 1971
3. Legutko St: Podstawy eksploatacji maszyn i urządzeń.WSIP
Warszawa 2004
4.Matyjewski M : Niezawodność czlowieka. Warszawa 2006
5.Nizinski St: Eksploatacja obiektów technicznych
6.Szopa T: Niezawodność i bezpieczeństwo.Of.Wyd.PW 2009
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Napędy hydrauliczne i pneumatyczne
M16
Kod przedmiotu
4
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Specjalności
przedmiotów
Polski
Język wykładowy
II
III
Rok studiów
Semestr studiów
Forma zajęć dydaktycznych*
Godziny
Wykłady
18
0
9
RAZEM
27
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
Forma zajęć
i stopni naukowych
W zakresie wiedzy
Wykłady
Ćwiczenia
audytoryjne
Ćwiczenia
laboratoryjne
CELE KSZTAŁCENIA
Znajomość elementów napędowych i sterujących hydrauliki
siłowej oraz pneumatyki. Mówimy tutaj o znajomości
charakterystyk typowych elementów jak pompy lub sprężarki,
zawory ciśnieniowe, rozdzielacze, dławieniowe elementy
regulacyjne, itp.. Szczególnie istotna będzie umiejętność
określania przewidywanego zachowania obiektów zasilanych
układami hydraulicznymi bądź pneumatycznymi, zwłaszcza w
sytuacjach uszkodzeń elementów układu. Efektem finalnym
powinna być umiejętność zaprojektowania prostego układu
sterującego i napędowego hydrostatycznego bądź
pneumatycznego.
1. Umiejętność doboru elementów hydraulicznych lub
pneumatycznych do projektowanego układu sterującego lub
napędowego.
2. Umiejętność określania przewidywanego zachowania
obiektów zasilanych układami hydraulicznymi bądź
pneumatycznymi, zwłaszcza w sytuacjach uszkodzeń
elementów układu. Efektem finalnym powinna być
umiejętność zaprojektowania prostego układu sterującego i
napędowego hydrostatycznego bądź pneumatycznego.
3.Umiejętność określenia charakterystyk (parametrów pracy,
szybkości działania ) projektowanego układu.
skutków działalności inżynierskiej w zakresie napędów
społecznych:
hydraulicznych i pneumatycznych w maszynach i instalacjach
procesowych, jej wpływu na społeczeństwo.
związanych ze sterowaniem i napędami płynowymi.
Numer
efektu
kształcenia
dla kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć**
Skrócony opis
zajęć
dydaktycznych
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W15
ma uporządkowaną i podbudowaną praktycznie W i ĆL
wiedzę z zakresu technik wytwarzania stosowanych w
budowie maszyn, w tym obróbki skrawaniem, obróbki
erozyjnej, obróbki plastycznej, odlewnictwa, spajania,
technik wytwarzania oraz wpływu parametrów
procesów na te zjawiska
Egzamin pisemny
Egzamin ustny w
ograniczonym
zakresie
K1P_W18
zna podstawowe metody i techniki oraz narzędzia W i ĆL
informatyczne do rozwiązywania prostych zadań z
zakresu konstrukcji i wytwarzania maszyn
Egzamin pisemny
Egzamin ustny w
ograniczonym
zakresie
K1A_W19
ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia W i ĆL
pozatechnicznych
uwarunkowań
działalności
inżynierskiej, w tym uwarunkowań społecznych,
prawnych i ekonomicznych, ma podstawową wiedze z
zakresu bezpieczeństwa przy eksploatacji maszyn
Egzamin pisemny
Egzamin ustny w
ograniczonym
zakresie
UMIEJĘTNOŚCI
K1P_U06
ma umiejętności samokształcenia się m. in. w celu
podnoszenia kompetencji zawodowych
W
Debata
K1P_U14
stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w
środowisku zakładu przemysłowego
ĆL
Zadanie wykonane
samodzielnie,
Zadanie wykonane
grupowo
K1P_U15
potrafi ocenić konstrukcję z uwzględnieniem
W i ĆL
aspektów technologicznych i ekonomicznych, potrafi
ocenić proces technologiczny w oparciu o kryteria o
charakterze ekonomicznym
potrafi dobrać materiały konstrukcyjne, stan
ĆL
materiału ( obróbka cieplna lub powierzchniowa,
powłoki) uwzględniając przy tym charakter pracy
części
potrafi posługiwać się aparaturą pomiarową, ĆL
narzędziami i aparaturą do pomiarów warsztatowych
oraz ma umiejętność korzystania i doświadczenie w
korzystaniu z norm i standardów, potrafi dobrać
narzędzia pomiarowe i oszacować błędy pomiaru
K1P_U16
K1P_U22
Kolokwium
Kolokwium
Zadanie wykonane
samodzielnie,
Zadanie wykonane
grupowo
K1P_K01
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, przede W i ĆL
K1P_K04
rozstrzygać dylematy związane z realizacją określone
przez siebie lub innych zadania
ĆL
Zadanie wykonane
samodzielnie,
Zadanie wykonane
grupowo
K1P_K05
ma świadomość ważności i zrozumienia
decyzje
W i ĆL
Debata
Forma zajęć
Wykłady
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Wykład z hydrauliki siłowej
4h. Wprowadzenie do napędów i sterowań
hydraulicznych. Pompy. Przykłady zastosowań napędów
hydraulicznych w różnych dziedzinach techniki. Prawo Paskala,
podstawowe zależności dotyczące przepływów i ciśnień w
stanach ustalonych (natężenie przepływu, moc obwodu
hydraulicznego). Zasada działania pompy wyporowej.
Podstawowe =ηteoretyczne i rzeczywiste charakterystyki
pompy: Q = f(p); N = f(p); f(p). Przykład prostego układu
Debata
Liczba
godzin
2
Suma
godzin
18
hydraulicznego napędu maszyny technologicznej. Przebiegi
prędkości elementu wykonawczego, ciśnień oraz mocy pompy.
Pompa z regulacją ciśnienia p = const. Przykład budowy pompy
łopatkowej z zerową regulacją. Przykład zastosowania pompy z
regulatorem ciśnienia.
4h. Siłownik liniowy. Rozdzielacze hydrauliczne.
Zawory ciśnieniowe Zawory zwrotne, filtry. Siłownik
hydrauliczny jedno i dwustronnego działania. Nurnikowy
siłownik hydrauliczny. Rozdzielacz hydrauliczny, schematy
możliwych połączeń. Rozdzielacze ręczne oraz
elektromagnetyczne. Przykłady budowy rozdzielacza
suwakowego Rozdzielacze elektrohydrauliczne, zasada
działania, przykład budowy. Nastawniki czasu przesterowania.
Zawory ciśnieniowe bezpośredniego działania. Zawory
ciśnieniowe wstępnie sterowane (dwustopniowe). Zadania
zaworu przelewowego oraz zaworu bezpieczeństwa Zawór
zwrotny, jego rola w układzie hydraulicznym.. Filtrowanie
cieczy hydraulicznej, źródła zanieczyszczeń.
4h. Układy z dławieniową regulacją prędkości. Układy
hydrauliczne z hydroakumulatorami Dławik jako element
regulacyjny natężenia przepływu. Zasada działania regulatora
przepływu przelotowego. Charakterystyki prędkościowe w
funkcji obciążenia układów hydraulicznych z elementami
regulacyjnym na: a) wlocie, b) wylocie. Charakterystyki
ciśnieniowe w/w układów. Zasilanie układów dławieniowych
przy pomocy pompy o stałej wydajności, charakterystyki mocy i
sprawności takiego układu. Energooszczędne układy
dławieniowe: z pompami odciążanymi oraz z pompami z
regulacją p = const (z zerową regulacją).
2h. Hydroakumulator i jego zastosowanie w układach
hydrauliki siłowej. Zasada działania i przykład budowy
hydroakumulatora. Akumulator jako źródło energii w układach
o pracy przerywanej. Układy ładowania hydroakumulatora: a) z
zaworem przełączającym, b) z przekaźnikiem ciśnienia
sygnalizującym moment odciążenia pompy.. Niezbędne
zabezpieczenia hydroakumulatora w hydraulicznym układzie
zasilającym. Obliczenia w celu doboru hydroakumulatora do
rozważanego układu.
2h. Hydrauliczne układy proporcjonalne Hydrauliczne
elementy proporcjonalne: rozdzielacze proporcjonalne, zawory
proporcjonalne. Podstawowe charakterystyki w/w elementów.
Kompensacja obciążenia i zawory kompensujące. Układy
2
2
2
2
kompensacyjne wykorzystujące elementy logiczne.
2h. Serwonapędy elektrohydrauliczne. Serwozawór
elektrohydrauliczny dwustopniowy. Zasada działania. Budowa
pierwszego i drugiego stopnia serwozaworu. Główne
charakterystyki serwozaworu: statyczne oraz dynamiczne.
Dynamiczne kryteria doboru elementów układu. Przykłady
hydraulicznego zasilania układów serwonapędowych.
2
Wykład z napędów i sterowań pneumatycznych
Ćwiczenia
laboratoryjne
4h. Wiadomości wstępne o napędach pneumatycznych.
Zespoły przygotowania sprężonego powietrza. Prawa gazowe,
właściwości płynów, powietrze jako czynnik energetyczny.
Równania przepływu, Właściwości przepływowe elementów
pneumatycznych, straty przepływu. Przemysłowe instalacje
sprężonego powietrza .Konstrukcja i zakres zastosowania
elementów przygotowania sprężonego powietrza, oraz ich
klasyfikacja, dobór:-filtry mechaniczne, adsorbcyjne,
absorpcyjne, smarownice smoczkowe i selekcyjne, zawory
redukcyjne.
2
4h. Elementy i zespoły przetwarzania energii sprężonego
powietrza. Napędy ruchów liniowych i obrotowych
(wahliwych). Przykłady konstrukcji siłowników
pneumatycznych z tłoczyskami i beztłoczyskowych, do ruchów
liniowych, wahliwych i obrotowych. Obliczenia napędów
pneumatycznych, dobór wielkości siłownika pneumatycznego.
Tłumienie prędkości ruchu na końcu skoku.
2
2h. Zawory pneumatyczne. Budowa zaworów rozdzielających
suwakowych oraz tulejowo-gniazdowych. Przegląd i budowa
zaworów specjalnego przeznaczenia: zwrotnych, dławiącozwrotnych, sekwencyjnych, czasowych ora szybkiego spustu
1. Wyznaczanie charakterystyk układu hydraulicznego
zasilanego pompą o stałej wydajności oraz tego samego układu
zasilanego pompą z zerową regulacją.
2
2. Określanie charakterystyk ciśnieniowych i prędkościowych
oraz mocy układów hydraulicznych dławieniowych zasilanych
przez dławik bądź regulator przepływu umieszczonych na
wlocie.
3. Wyznaczanie charakterystyk przepływowych i ciśnieniowych
zaworów ciśnieniowych sterowanych bezpośrednio oraz
pośrednio
4.Zaliczanie ćwiczeń laboratoryjnych.
2
2
2
3
9
NARZĘDZIA
DYDAKTYCZNE
SPOSOBY OCENY
Laptop, rzutnik, stanowiska laboratoryjne
Wykład – Egzamin 90 minut (po zaliczeniu laboratorium)
Ćwiczenia laboratoryjne – wejściówki, sprawozdania
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Samodzielna
praca
studenta,
np.
Razem
Liczba godzin na
27 (W18, ĆL9)
73
100
4
Określenie czy przedmiot może Student ma prawo do zdawania dwóch egzaminów
poprawkowych.
LITERATURA
[1] Osiecki A.: Hydrostatyczny napęd maszyn, WNT 1998
Literatura
podstawowa
[2] Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny, WNT 1997
[3] Zbiorowa: Pneumatyka i hydraulika maszyn technologicznych, WPW
1990
[4] Anthony Eposito. :Fluid power with applications, Prentice-Hall
International
[5] F. Don Norvelle. :Electrohydraulic Control Systems, Prentice-Hall
International
[1] Krakowiak S.: Wprowadzenie do techniki automatyzacji, PWN, 1989r 1]
Literatura
uzupełniająca
[2] Kostro J. :Elementy, urządzenia i układy automatyki, Wydawnictwa
Szkolne i Pedagogiczne
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Wydział Inżynierii i Ekonomii PWSZ w Ciechanowie
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Niestacjonarne
Forma kształcenia
inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Materiałoznawstwo
M17
Kod przedmiotu
7
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
I i II
Rok studiów
Semestr studiów
Wykład
27
27
RAZEM
54
Wydział Inżynierii i Ekonomii PWSZ w
Ciechanowie
kształcenie
Doc.dr inż. Wojciech Przedpełski
Forma zajęć
i stopni naukowych
W
L
CELE KSZTAŁCENIA
1.Zapoznanie studentów z budową materii
2.Zapoznanie studentów z własnościami wybranych grup materiałów.
3.Zapoznanie studentów z budową materiałów krystalicznych i bezpostaciowych.
4. Zapoznanie studentów z przetwórstwem polimerów, szkieł, metali i ceramiki.
5. Zapoznanie studentów z wpływem temperatury na własności materiałów konstrukcyjnych.
Numer
efektu
kształcenia
dla
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
kierunku
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W10
Ma uporządkowaną i podbudowaną praktycznie W
wiedzę na temat materiałów technicznych, ich struktur, właściwości i zastosowań; ma wiedzę CL
dotyczącą przemian fazowych zachodzących w materiałach, obróbek cieplnych i cieplno‐chemicznych Egzamin
Wejściówki,
sprawozdania
UMIEJĘTNOŚCI
K1P_U01
K1P_U02
K1P_U17 potrafi uzyskiwać informację z literatury, bazy W
danych i innych źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także CL
wyciągnąć wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie potrafi pracować indywidualnie i w zespole; umie oszacować czas potrzebny na realizację zleconego zadania; potrafi opracować i zrealizować harmonogram prac zapewniających dotrzymanie terminów
CL
potrafi dobrać elementy konstrukcyjne maszyn, W
elementy napędów elektrycznych, hydraulicznych i pneumatycznych, elementy układów sterowania w CL
oparciu o ich charakterystyki techniczne Egzamin
Wejściówki,
sprawozdania
Wejściówki,
sprawozdania
Egzamin
Wejściówki,
sprawozdania
K1P_K01
K1P_K03
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, przede W
wszystkim w celu podnoszenia swoich kompetencji CL
potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Forma zajęć
Wykład
1.
2.
3.
4.
Atom i metody badania jego budowy.
5.
6.
7.
Badanie własności mechanicznych materiałów.
Stany skupienia materii.
Budowa i własności metali.
Zależność między strukturą, własnościami mechanicznymi i
zastosowaniem. Metody poprawiania własności mechanicznych
materiałów.
Wejściówki,
sprawozdania
Wejściówki,
sprawozdania
Liczba
godzin
1
1
3
5
8.
Przetwórstwo metali,- odlewanie i przeróbka plastyczna.
Zachowanie się materiałów w niskich temperaturach
2
2
2
1
9.
Budowa polimerów i ich własności.
3
Produkcja żelaza z rudy
10. Ochrona przed korozją.
CL
Egzamin
1
Suma
godzin
11. Ceramika i sposoby jej formowania
2
12. Zaliczanie przedmiotu- konsultacje i uzupełnienia.
4
27
Laboratorium
1.Zasady BHP w Laboratorium. Wprowadzenie do zajęć, Regulamin
1
2.Przygotowanie próbek do badań metalograficznych oraz techniki obserwacji stosowane podczas pacy na mikroskopie metalograficznym.
2
3.Badanie makroskopowe połączeń spawanych
3
4. Określenie wielkości ziarna w stopach metali.
3
5.Analiza mikrostruktur stopów żelaza z węglem i ich związek z układem równowagi.
3
6. Badanie krzywej krzepnięcia czystego metalu.
3
7.Porowatość materiałów ceramicznych. Mikroskopowe określenie
porowatości.
3
8. Identyfikacja polimerów metodami fizycznymi.
3
9.Badanie kruchości polimerów w obniżonych temperaturach
3
10.Uzupełnienie Laboratorium, Zaliczanie,
3
27
Sprzęt multimedialny
SPOSOBY OCENY
Egzamin.
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie sprawdzianów pisanych przed każdym ćwiczeniem i sprawozdań z
każdego ćwiczenia.
Forma aktywności
Liczba godzin na
80
Godziny pracy
akademickim
studenta w uczelni
przewidziane planem Wykład (27), Konsultacje (13)
40
Ćwiczenia
laboratoryjne
(27),
40
Konsultacje (13)
95
Samodzielna
praca
studenta,
np.
Razem
175
7
poprawkowych.
zaliczany
LITERATURA
1. Bojarski Z.Gigla M. Stróż K Surowiec M „Krystalografia”PWN
Warszawa 2007.
2. A.Ciszewski, T.Radomski, A.Szumer. „Materiałoznawstwo”
Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej 1998.
3. F.Wojtkun i J.P.Sołncew „Materiałoznawstwo” T
1,2,Politechnika Radomska 1999.
4. L.A.Dobrzański „ Metaloznawstwo z Podstawami Nauk o
Materiałach” Wydawnictwo NT.
M.F.Ashby, D.R.H. Jonem. „Materiały inżynierskie „ NT. Warszawa. 5. Bojarski Z.Gigla M. Stróż K Surowiec M „Krystalografia”PWN
Warszawa 2007.
6. A.Ciszewski, T.Radomski, A.Szumer. „Materiałoznawstwo”
Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej 1998.
7. F.Wojtkun i J.P.Sołncew „Materiałoznawstwo” T
1,2,Politechnika Radomska 1999.
8. L.A.Dobrzański „ Metaloznawstwo z Podstawami Nauk o
Materiałach” Wydawnictwo NT.
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
1. M.F.Ashby, D.R.H. Jonem . „Materiały inżynierskie „ NT.
Warszawa KARTA PRZEDMIOTU/ SYLABUS
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Termodynamika techniczna
Nazwa przedmiotu
M18
Kod przedmiotu
5
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Kierunkowe
przedmiotów
polski
Język wykładowy
I
Rok studiów
Liczba godzin w
Semestr studiów
semestrze
Wykłady
I
18
I
9
36
RAZEM
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
Nazwisko i imię
Forma zajęć
prowadzącego
Wykłady (W)
z uwzględnieniem tytułów i stopni
Ćwiczenia audytoryjne (ĆA)
naukowych
CELE KSZTAŁCENIA
Wykład: Przedstawienie poziomu stanu wiedzy w obszarze termodynamiki oraz przygotowanie
studentów do analizowania i projektowania procesów cieplnych oraz stworzenie podstaw do studiów
nad projektowaniem, doskonaleniem i eksploatacją maszyn i urządzeń energetycznych.
Ćwiczenia audytoryjne: Rozwiązywanie zadań praktycznych zgodne z zakresem wykładów i
poszerzające jego treści. Ćwiczenia mają na celu wyrabiać u studentów umiejętność samodzielnego
myślenia przy rozwiązywaniu zadań i uczyć ich odpowiedzialności za otrzymane wyniki. Każdy
student ma nauczyć się rozumnie wybierać i adaptować odpowiednie wzory teoretyczne oraz
umiejętnie wyszukiwać lub wyliczać brakujące dane.
Metoda
Numer
weryfikacji
Forma
efektu
STUDENT, KTÓRY ZALICZYŁ PRZEDMIOT
osiągnięcia
zajęć
kształcenia
POSIADA:
zamierzonego
dla
efektu kształcenia
kierunku
WIEDZĘ
K1P_W02
K1P_W09
K1P_W11
K1P_U01
K1P_U12
K1P_K01
K1P_K04
K1P_K05
Forma zajęć
Wykład
informacyjny
Ma wiedzę w zakresie fizyki klasycznej j przydatną
do formułowania i rozwiązywania podstawowych
zadań z zakresu Mechaniki i Budowy Maszyn
Ma podstawową wiedzę z zakresu mechaniki
płynów, w szczególności: warunków równowagi
płynów, rodzajów przepływów, którą wykorzystuje
przy rozwiązywaniu zagadnień termodynamicznych.
Ma podstawową wiedzę z zakresu termodynamiki
technicznej, w tym wiedzę umożliwiającą
modelowanie matematyczne wymiany ciepła w
procesach technologicznych.
UMIEJĘTNOŚCI
Potrafi uzyskiwać informację z literatury i innych
źródeł pozwalająca rozwiązać zadanie
termodynamiczne.
Potrafi wykorzystać prawa termodynamiki
technicznej do opisu zjawisk fizycznych i
modelowania matematycznego wymiany ciepła w
procesach technologicznych.
Potrafi określić priorytet oraz identyfikować i
określone przez siebie lub innych zadania.
Ma świadomość ważności i zrozumienia
związanej z tym odpowiedzialności za
podejmowane decyzje.
TREŚCI PROGRAMOWE
W
Egzamin pisemny
i/lub ustny
W
Egzamin pisemny
i/lub ustny
ĆA
Egzamin pisemny
i/lub ustny
Zadania wykonane
grupowo
ĆA
Zadania wykonane
samodzielnie
ĆA
Zadania wykonane
grupowo
W
Dyskusja
W
Dyskusja
W
Dyskusja
W
TEMAT
1. Pojęcie termodynamiki technicznej i podstawowych pojęć,
jednostki miar.
2. Właściwości gazów, prawa gazowe, równania stanu,
roztwory gazów, ciepło właściwe gazów.
3. Zerowa zasada termodynamiki, prawa gazów doskonałych,
ciepło właściwe gazów mieszaniny gazów doskonałych i
prawo Daltona.
4. Bilans energetyczny: praca, ciepło, energia wewnętrzna,
entalpia.
5. Równanie I zasady termodynamiki: entropia, wykresy pracy
i ciepła.
6. Przemiany termodynamiczne gazów doskonałych.
7. Obiegi termodynamiczne - II zasada termodynamiki:
entropia, egzergia.
8. Ogólna charakterystyka rodzajów wymiany ciepła
Liczba
godzin
Suma
godzin
1
2
2
2
1
2
2
2
18
(przewodzenie, konwekcja, promieniowanie), złożona
wymiana ciepła, ustalona i nieustalona wymiana ciepła.
9. Spalanie: rodzaje spalania, podział paliw, ciepło reakcji
spalania, własności paliw, reakcje stechiometryczne,
2
teoretyczne zapotrzebowanie tlenu i skład spalin.
10. Silniki cieplne: tłokowe silniki spalinowe, zasada działania
silnika czterosuwowego o ZI i o ZS, obiegi teoretyczne
2
tłokowych silników spalinowych i porównanie ich
sprawności.
1. Prawa gazu doskonałego. Równanie stanu gazu
Ćwiczenia
2
doskonałego.Mieszaniny gazów doskonałych.
audytoryjne
2. Ustalona wymiana ciepła – zadania z przewodzenia i
2
przenikania ciepła.
3. Spalanie paliw – obliczenia m.in. nadmiaru powietrza,
9
2
temperatury spalania, strat spalania itp.
4. Wyznaczanie parametrów w punktach charakterystycznych
obiegu teoretycznego silnika spalinowego, jego pracy oraz
2
sprawności
5. Kolokwium
1
Komputer, sprzęt multimedialny, tablica
SPOSOBY OCENY
Wykład - egzamin, ĆA – dwa kolokwia,
Ocena zintegrowana – OZ=0,6·OW+0,4·OĆA
Forma aktywności
Liczba godzin na
akademickim
Godziny pracy studenta Konsultacje
w uczelni przewidziane Samodzielna praca studenta, np.
planem zajęć dla
przedmiotu
Rozwiązywanie zadań domowych
3
25
70
Razem
125
5
poprawkowych.
Student ma prawo poprawiać każde kolokwium jeden raz.
LITERATURA
1) Wiśniewski S.; Termodynamika techniczna 2012
2) Szargut J.; Termodynamika techniczna 2011
3) Wrzesinski Z.; Termodynamika 2008.
4) Hołyst R.; Termodynamika w zadaniach 2008.
5) Nagórski Z.; Wybrane zagadnienia z termodynamiki technicznej,
Warszawa 2008.
6) Ambrozik A.; Wybrane zagadnienia procesów cieplnych w tłokowych
silnikach spalinowych 2003.
Literatura uzupełniająca
Uwagi
7) Ochęduszko S, Szargut J., Górniak H., Guzik A., Wilk S. Zbiór zadań
z termodynamiki technicznej. PWN, Warszawa (wszystkie wyd.).
8) T.R. Fodemski – Pomiary cieplne cz.I i II
9) M. Mieszkowski - Pomiary cieplne i energetyczne
10) T. Bohdal i in. – Ćwiczenia laboratoryjne z termodynamiki
11) F. Kotlewski - Pomiary w technice cieplnej
12) L. Kołodziejczyk - Pomiary w inżynierii sanitarnej
1) Teodorczyk A. , Zbiór zadań z termodynamiki
technicznej. WSiP Warszawa 1997.
2) Szymański M.; Zbiór zadań z termodynamiki 2006.
3) A. Miller - Maszyny i urządzenia cieplne, WSiP
4) Wykres i-s dla pary wodnej wg M.P. Wukałowicza
5) D. Foltańska-Werszko - Teoria systemów cieplnych. Termodynamika –
podstawy
KARTA PRZEDMIOTU / SYLABUS
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
inżynier
przez studenta
Elektrotechnika i Elektronika
Nazwa przedmiotu
M19
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy kierunkowy
przedmiotów
polski
Język wykładowy
II
III i IV
Rok studiów
Semestr studiów
WYKŁAD
18
ĆWICZENIA
9
LABORATORIUM
18
RAZEM
45
PWSZ CIECHANÓW, WYDZIAŁ
kształcenie
INŻYNIERII I EKONOMII,
dr inż. Tomasz Dzik
Forma zajęć
Wszystkie osoby
prowadzące zajęcia w
obrębie przedmiotu
z uwzględnieniem
tytułów
i stopni naukowych
WYKŁAD
ĆWICZENIA
AUDYTORYJNE
ĆWICZENIA
LABORATORATORYJNE
CELE KSZTAŁCENIA
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi zjawiskami fizycznymi wykorzystywanymi w
elektrotechnice i elektronice. Zakłada się nabycie wiedzy dotyczącej rozumienie zagadnień z zakresu
obwodów i układów elektrycznych oraz poznanie elementów i podstawowych układów elektronicznych i
energoelektronicznych.
Student będzie znał zjawiska i pojęcia związane z układami elektroniki, oraz będzie potrafił wykonywać
podstawowe obliczenia w prostych obwodach prądu stałego i przemiennego.
Numer
Forma
Metoda
efektu
PRZEDMIOT POSIADA:
zajęć
weryfikacji
kształcenia
dla
kierunku
K1P_W05
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
ma podstawową wiedzę z zakresu elektrotechniki i W,
elektroniki, w tym wiedzę umożliwiającą analizę,
dobór i projektowania napędów elektrycznych oraz ĆA,
układów sterowania maszyn
ĆL
K1P_W06
ma uporządkowaną i podbudowaną wiedzę ĆL
praktyczną z zakresu metrologii, elementów toru
pomiarowego i ich charakterystyk, przetwarzania i
rejestracji sygnałów, ma wiedzę z metrologii
warsztatowej
Kolokwia,
Kolokwia
Wejściówki i
sprawozdania
Wejściówki i
sprawozdania
UMIEJĘTNOŚCI
potrafi uzyskiwać informację z literatury, bazy W,
informacje, dokonywać ich interpretacji, a także ĆA,
ĆL
opinie
Kolokwia,
Wejściówki i
sprawozdania
K1P_U02
zadania;
potrafi
opracować
i
zrealizować
terminów
K1P_U03
potrafi opracować dokumentację dotyczącą realizacji ĆL
zadania inżynierskiego i przygotować tekst
zawierający omówienie realizacji tego zadania.
Wejściówki i
sprawozdania
Wejściówki i
sprawozdania
K1A_U22
potrafi posługiwać się aparaturą pomiarową, ĆL
narzędziami i aparaturą do pomiarów warsztatowych
oraz ma umiejętność korzystania i doświadczenie w
korzystaniu z norm i standardów, potrafi dobrać
narzędzia pomiarowe i oszacować błędy pomiaru
K1P_U01
Kolokwia
Wejściówki i
sprawozdania
W,
K1P_K01
wszystkim w celu podnoszenia swoich kompetencji ĆA,
ĆL
K1P_K03
role
ĆL
Kolokwia,
Kolokwia
Wejściówki i
sprawozdania
Zaliczenie
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
Forma zajęć
WYKŁAD
1. Wprowadzenie - regulamin przedmiotu. Rola elektryki we
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Ćwiczenia
współczesnym społeczeństwie: uzyskiwanie energii
użytecznych (ciepło, światło, energia kinetyczna), nośnik
informacji (także w zastosowaniach do sterowania pracą
urządzeń, automatyzacji procesów, pomiarów wielkości
nieelektrycznych itp.). Oznaczenia wielkości fizycznych i
układ jednostek SI. Konwencje stosowane w elektrotechnice.
Podstawowe zasady rozwiązywania rachunkowych zagadnień
technicznych, precyzja zapisywania wyników obliczeń.
Podstawowe prawa elektromagnetyzmu. Ładunek i pole
elektryczne. Prąd elektryczny. Konduktywność elektryczna,
czynniki określające jej wartość w różnych środowiskach
materialnych. Prawa: Coulomba, Ohma, Joule’a i Kirchhoff’a.
Pole magnetyczne, indukcja elektromagnetyczna. Materiały
ferromagnetyczne. Zasada działania idealnego
transformatora.
Obwody prądu stałego: Moc i energia w obwodach prądu
stałego, bilans mocy. Źródła energii i odbiorniki.
Obwody prądu sinusoidalnego: Powstawanie napięcia
sinusoidalnie zmiennego. Wielkości charakteryzujące
przebiegi sinusoidalne. Zastosowanie rachunku liczb
zespolonych w elektrotechnice. Elementy R, L, C w
obwodach prądu sinusoidalnego. Moc i energia w obwodach
prądu sinusoidalnego. Układy trójfazowe – skojarzony w
gwiazdę, skojarzony w trójkąt.
Elementy występujące w budowie urządzeń elektrycznych
(tory prądowe, izolacja, magnetowody). Elementy i układy
mocy. Układy automatyki. Właściwości materiałów
stosowanych do budowy elementów urządzeń elektrycznych.
Zjawiska fizyczne występujące podczas pracy urządzeń
elektrycznych (nagrzewanie, siły elektrodynamiczne, drgania,
naprężenia elektryczne). Stany pracy urządzeń. Pojęcie
wytrzymałości elektrycznej izolacji.
Użytkowe programy komputerowe do analizy i symulacji
obwodów elektrycznych, układów elektronicznych i
energoelektronicznych. Oddziaływanie prądu elektrycznego
na organizm człowieka. Ogólne zasady bezpieczeństwa w
elektrotechnice.
Sprawdziany wiedzy
1. Wprowadzenie - regulamin przedmiotu, obliczania
bazujące na zastosowaniu praw: Coulomba, Ohma,
Joule’a i Kirchhoff’a.
2. Analiza liniowych obwodów elektrycznych prądu stałego:
obliczanie prądów, napięć, mocy i sprawności;
3. Analiza liniowych obwodów elektrycznych prądu
przemiennego zawierającego elementy RLC;
4. Analiza stanów nieustalonych;
5. Sprawdzenie wiedzy
Liczba
godzin
1
Suma
godzin
18
2
3
3
2
2
1
4
1
2
2
1
3
9
Laboratorium
1. Wprowadzenie - regulamin przedmiotu, badanie środków
1
18
ochrony przeciwporażeniowej w instalacjach
elektroenergetycznych.
2. Badanie transformatora jednofazowego
3
3. Pomiary mocy w obwodach jednofazowych prądu
3
przemiennego. Poprawa współczynnika mocy
4. Pomiary napięć, prądów i mocy w obwodach prądu
3
trójfazowego
5. Badanie elementów półprzewodnikowych
3
6. Badanie szeregowego obwodu z elementami RLC. Rezonans
3
napięć.
7. Sprawdzenie wiedzy
2
Komputer, sprzęt multimedialny, standardy
i procedury tematyczne, normy techniczne,
modele techniczne
SPOSOBY OCENY
Wykład: 2 prace kontrolne (kolokwia);
Ćwiczenia: 2 prace kontrolne (kolokwia);
Laboratorium: sprawdziany dopuszczające do stanowisk, sprawozdania z badań,
Forma aktywności
Liczba godzin na
Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim
Godziny pracy
WYKŁAD (18), KONSULTACJE (2)
studenta w uczelni
20
przewidziane planem ĆWICZENIA AUDYTORYJNE (9),
11
zajęć dla przedmiotu KONSULTACJE (2)
ĆWICZENIA LABORATORYJNE (18),
20
KONSULTACJE (2)
Samodzielna praca studenta, np. przygotowanie do zajęć, do egzaminu
i inne wynikające z realizacji przedmiotu (odrębnie w kolejnych wierszach)
WYKŁAD:
Przygotowane
do
40
sprawdzianów
ĆWICZENIA
AUDYTORYJNE:
40
Przygotowane do sprawdzianów
ĆWICZENIA
LABORATORYJNE:
Przygotowane
do
wejściówek,
19
opracowanie sprawozdań
Razem
150
6
Student może przystąpić do zaliczenia zajęć w dwóch terminach
poprawkowych
zaliczany
LITERATURA
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
1. Kaźmierowski M., Matysik J.: Wprowadzenie do elektroniki i energoelektroniki,
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005
2. Nowak M., Barlik R.: Poradnik inżyniera energoelektronika. WNT Warszawa
1998.
3. Bolkowski S.: Teoria obwodów elektrycznych. WNT, Warszawa 1995.
4. Hempowicz P. i in.: Elektrotechnika i elektronika dla nie elektryków. WNT,
Warszawa 1999.
5. Majerowska Z., Majerowski A.: Elektrotechnika ogólna w zadaniach. PWN,
Warszawa 1999.
6. Dmowski A: Energoelektroniczne układy zasilania prądem stałym w
telekomunikacji i energetyce, WNT, Warszawa 1998.
7. Tunia H., i inni: Układy energoelektroniczne - obliczanie, modelowanie,
projektowanie. WNT Warszawa 1982.
8. Tunia H., Barlik R. Teoria przekształtników, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2003
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Automatyka i Robotyka
M20
Kod przedmiotu
6
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
Specjalności
przedmiotów
Polski
Język wykładowy
II
III i IV
Rok studiów
Semestr studiów
Forma zajęć dydaktycznych*
Godziny
Wykłady
18
9
9
RAZEM
36
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
Forma zajęć*
i stopni naukowych
W zakresie wiedzy
Wykłady
Ćwiczenia
audytoryjne
Ćwiczenia
laboratoryjne
Dr inż. Tomasz Dzik
CELE KSZTAŁCENIA
1. Poznanie charakterystyk podstawowych elementów układów
automatycznej regulacji oraz metod doboru tych elementów do
projektowanego układu
2. Poznanie metod określania błędu pracy układu regulacji ciągłej
oraz sposobów prowadzących do minimalizacji tego błędu
3. Zapoznanie się z elementami oraz układami sterowań
binarnych. Przedstawione zostaną elementy i układy sterowań
przekaźnikowych, elementów logicznych oraz układy z
zastosowaniem sterowników logicznych.
1. Umiejętność doboru elementów automatyki przemysłowej do
projektowanego układu analogowego lub binarnego.
2. Umiejętność określenia stabilności projektowanego układu.
3.Umiejętność określenia charakterystyk (szybkości działania oraz
błędów pracy) projektowanego układu.
4. Umiejętność ciągłego podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
skutków działalności inżynierskiej w zakresie automatyzacji
społecznych:
maszyn i instalacji procesowych, jej wpływu na społeczeństwo.
związanych z automatyzacją.
Numer
efektu
kształcenia
dla kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
W ĆL ĆA
Egzamin pisemny
Egzamin ustny w
ograniczonym
zakresie
WIEDZĘ
K1P_W04
K1P_W05
K1P_U06
ma elementarną wiedzę z zakresu automatyki i
sterowania
ma podstawową wiedzę z zakresu elektrotechniki i
elektroniki, w tym wiedzę umożliwiającą analizę, W ĆL ĆA
dobór i projektowania napędów elektrycznych oraz
układów sterowania maszyn
UMIEJĘTNOŚCI
Ma umiejętności samokształcenia się m. in. w
celu podnoszenia kompetencji zawodowych
W
Egzamin pisemny
Egzamin ustny w
ograniczonym
zakresie
Debata
Kolokwium
K1P_U02
potrafi pracować indywidualnie i w zespole; umie W i ĆL
zadania;
potrafi
opracować
i
zrealizować
terminów
Kolokwium
K1P_U17
potrafi dobrać elementy konstrukcyjne maszyn, ĆL
elementy napędów elektrycznych, hydraulicznych i
pneumatycznych, elementy układów sterowania w
oparciu o ich charakterystyki techniczne
K1P_K01
K1P_K04
W i ĆL
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie,
ĆA i ĆL
TREŚCI PROGRAMOWE
Debata
Zadanie wykonane
samodzielnie,
Zadanie wykonane
grupowo
Forma zajęć
Wykłady
TEMAT
Pojęcia podstawowe automatyki: sygnał, informacja, element,
układ automatyki, sterowanie w układzie otwartym, sterowanie
w układzie zamkniętym, regulacja automatyczna. Sprzężenie
zwrotne. Struktura podstawowego zamkniętego układu
sterowania i układu regulacji automatycznej. Podstawowe
elementy układu. Klasyfikacje układów, m. in. ze względu na
zadanie układu, rodzaje sygnałów, naturę fizyczną
elementów.Przykłady techniczne układów.
Definicja układu liniowego. Linearyzacja układów . Założenie
stacjonarności układów. Opis matematyczny układów
liniowych. Charakterystyki statyczne. Sposoby opisu dynamiki
układów. Typowe wymuszenia (sygnały wejściowe) i
odpowiedzi układu na te wymuszenia. Przejście z opisu
różniczkowego na operatorowy (wykorzystanie przekształcenia
Laplace’a). Pojęcie transmitancji operatorowej. Transmitancje
podstawowych połączeń elementów: szeregowego,
równoległego, ze sprzężeniem zwrotnym (ujemnym lub
dodatnim).
Elementy podstawowe automatyki – podział ze względu na
własności dynamiczne. Przykłady elementów, wyznaczanie ich
charakterystyk statycznych, ewentualna linearyzacja,
wyznaczanie odpowiedzi na wymuszenia skokowe.
Charakterystyki częstotliwościowe: definicja, sposoby
prezentacji graficznej w różnych układach współrzędnych,
charakterystyki logarytmiczne, definicja decybela.
Układanie i przekształcanie schematów blokowych. Przykłady
układów technicznych: kopiału hydraulicznego, układu regulacji
poziomu cieczy. Struktura przyrządowa układu regulacji
automatycznej, funkcje poszczególnych elementów. Pojęcie
obiektu regulacji. Klasyfikacja obiektów i metody identyfikacji
obiektów – analityczne i doświadczalne. Wyznaczanie
przybliżonych modeli matematycznych obiektów na podstawie
doświadczalnie wyznaczonych odpowiedzi skokowych.
Podstawowe wiadomości o regulatorach: funkcja PID,
regulatory mikroprocesorowe, ich biblioteki algorytmów.
Przykładowe odpowiedzi skokowe regulatorów PID.
Wymagania stawiane układom automatyki: stabilność,
dokładność statyczna, jakość dynamiczna. Definicja stabilności,
ogólny warunek stabilności układów liniowych. Kryteria
Hurwitza i Nyquista. Pojęcia zapasu modułu i zapasu fazy.
Liczba
godzin
2
2
2
2
2
3
2
3
Suma
godzin
18
Wpływ nastaw regulatora PID na stabilność układu.
Odchyłka statyczna jako miara dokładności statycznej.
Przykłady wyznaczania odchyłek statycznych w układach z
regulatorem P oraz z regulatorem PI. Wpływ nastaw regulatora
na dokładność statyczną. Wskaźniki jakości dynamicznej: czas
regulacji, odchyłka maksymalna, przeregulowanie, pasmo
przenoszenia. Dobór nastaw regulatora: metoda Zieglera –
Nicholsa, metody oparte na wynikach doświadczalnej
identyfikacji obiektu.
Korekcja własności układów regulacji automatycznej:
dodawanie elementów korekcyjnych, wprowadzanie
dodatkowych sprzężeń zwrotnych, np. sprzężenia
tachometrycznego. Struktury przemysłowych układów
automatyki i ich przykładowe zastosowania w energetyce,
petrochemii i przemyśle spożywczym: regulacja
jednoobwodowa, kaskadowa, regulacja stosunku prosta i
kaskadowa, układy zamknięto otwarte.
Podstawy algebry Boole’a. Przedstawianie liczb oraz informacji
przez ciąg znaków binarnych. Sygnał asynchroniczny oraz
synchroniczny. Podstawowe funkcje logiczne: negacji,
alternatywy oraz koniunkcji. Układy zestykowe realizujące
podstawowe funkcje logiczne. Prawa de Morgana. Bramki
logiczne NAND oraz NOR. Układy funkcjonalnie pełne.
Przykład prostego układu logicznego. Projektowanie
kombinacyjnego układu logicznego metodą intuicyjną.
Minimalizacja funkcji logicznych metodą Karnaugha.
Układ sekwencyjny (z pamięcią). Elementarne układy pamięci,
przykład przekaźnikowego elementu pamięci. Przerzutniki RS ora
JK. Przebiegi czasowe sygnałów w przerzutnikach asynchroniczny
oraz synchronicznych. Przerzutnik typu D. Funkcjonalne bloki
logiczne: rejestr, multiplekser, demultiplekser, licznik. Schematy
budowy oraz przykłady działania w/w elementów.
Programowane sterowniki logiczne, PLC. Przykład budowy proce
logicznego. Zasady działania i typowe struktury sterowników. Me
programowania i podstawowe języki PLC. Zakres zastosowań i
dodatkowe funkcje wprowadzane do PLC.
Ćwiczenia
audytoryjne
Ćwiczenia
laboratoryjne
2h Charakterystyki częstotliwościowe 1
Wyznaczane są charakterystyki częstotliwościowe
podstawowych elementów układów automatyki (elementu
inercyjnego ) oraz analizowane metody ich przedstawiania
2h Charakterystyki częstotliwościowe 2
Wyznaczane są charakterystyki częstotliwościowe elementu
całkującego oraz różniczkującego
2h PLC 1
Celem ćwiczenia jest napisanie i uruchomienie programu układu
kombinacyjnego na programowany sterownik logiczny
2h PLC 2
Celem ćwiczenia jest zaprogramowanie i uruchomienie cyklu
sterowania układu z pamięcią realizowanego w technice
procesorów logicznych
2h Stycznikowe układy sterujące 1
Na podstawie zadanego cyklu pracy projektowany jest prosty
kombinacyjny układ sterujący oraz następuje jego montaż
2h Stycznikowe układy sterujące 2
Na podstawie zadanego cyklu pracy projektowany jest
sekwencyjny
(z pamięcią) układ sterujący oraz następuje jego montaż
2h Układy logiczne
Studenci zapoznają się z prostymi układami logicznymi
W czasie ćwiczenia następuje programowanie i uruchomienie
zadanego cyklu sterowania w funkcji drogi realizowanego w
technice TTL
Zaliczenie ćwiczeń
9
2
9
2
2
2
2
2
2
1
Wykład, Ćwiczenia audytoryjne, Ćwiczenia
laboratoryjne
Laptop, rzutnik, prezentacje PowerPoint,
wyposażenie laboratorium
SPOSOBY OCENY
SPOSOBY OCENY
Wykład – dwa kolokwia (ocena stanowi średnią arytmetyczną z
dwóch kolokwiów)
Ćwiczenia audytoryjne – kolokwium zaliczeniowe
Ćwiczenia laboratoryjne – wejściówki, sprawozdania
Ocenę końcową z przedmiotu stanowi: 60% oceny z wykładu, 20%
oceny z ćwiczeń audytoryjnych, 20% oceny z ćwiczeń
laboratoryjnych
Forma aktywności
Godziny pracy
Samodzielna
praca
studenta,
np.
Liczba godzin na
36 (W18, ĆA 9, ĆL9)
114
studenta w uczelni
przewidziane planem
Razem
150
6
poprawkowych.
LITERATURA
[1] Gessing R.: Podstawy automatyki. Wydawnictwo Politech. Śląskiej,
Literatura
podstawowa
Gliwice 2001
[2] Kołacin T.: Podstawy teorii maszyn i automatyki, OWPW, 1995r.
[3] Krakowiak S.: Wprowadzenie do techniki automatyzacji, PWN, 1989r.
[4] Mazurek J., Vogth., Zydanowicz W.: Podstawy automatyki. Oficyna
Wydawnicza PW, Warszawa 2002
[5] Szafarczyk M :Podstawy układów logicznych i komputerów. Oficyna
Wydawnicza PW, Warszawa 1997
[6] Zbiorowa: Zarys dynamiki i automatyki układów, WPW, 1991r.
[7] Kramarek W., Szulewski P.: Laboratorium podstaw automatyki i
sterowania, Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 2012
[1] Kołacin T., Kosior A.: Zbiór zadań do ćwiczeń z podstaw automatyki i
Literatura
uzupełniająca
teorii maszyn, WPW, Warszawa 1992
[2] Kostro J. :Elementy, urządzenia i układy automatyki, Wydawnictwa
Szkolne i Pedagogiczne
[3] Gene F. Franklin, J. D. Powell: Feedback control of dynamic systems
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Metrologia i systemy pomiarowe
Nazwa przedmiotu
M21
Kod przedmiotu
3
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
polski
Język wykładowy
II
IV
Rok studiów
Semestr studiów
W
18
ĆL
9
RAZEM
27
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
Dr. hab. inż. Piotr Tomczuk
i stopni naukowych
Forma zajęć
W
Dr. hab. inż. Piotr Tomczuk,
ĆL
mgr inż. Wiesław Śladowski,
CELE KSZTAŁCENIA
Umiejętność specyfikacji oraz interpretacji wymagań geometryczno – wymiarowych zgodnie
z najnowszymi normami PN-EN ISO.. Poznanie metod analizy i syntezy łańcuchów wymiarowych oraz
rozwiązywania zadań zamienności. Nabycie umiejętności szacowania niepewności pomiarów oraz orzekania
o zgodności wyrobów ze specyfikacją. Opracowanie wyników pomiarów: wartość średnia i odchylenie
standardowe.Poznanie nowoczesnych systemów pomiarowych
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
WIEDZĘ
Forma
zajęć
Metoda weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego efektu
kształcenia
K1P_W06
K1P_U08
K1P_U22
Ma uporządkowaną i podbudowaną wiedzę
praktyczną z zakresu metrologii, elementów toru
pomiarowego i ich charakterystyk, przetwarzania
i rejestracji sygnałów, ma wiedzę z metrologii
warsztatowej
W,ĆL
UMIEJĘTNOŚCI
Potrafi przeprowadzić podstawowe pomiary
fizyczne oraz opracować i przedstawić ich
wyniki, w szczególności: - potrafi zbudować
prosty układ pomiarowy z wykorzystaniem
standardowych urządzeń pomiarowych, - potrafi
wyznaczyć wyniki i niepewności pomiarów
bezpośrednich i pośrednich, - potrafi dokonać
oceny wiarygodności wyników pomiarów i ich
interpretacji w kontekście posiadanej wiedzy
fizycznej
ĆL
Potrafi posługiwać się aparaturą pomiarową,
narzędziami i aparaturą do
pomiarów
warsztatowych oraz ma umiejętność korzystania
i doświadczenie w korzystaniu z norm i
standardów, potrafi dobrać narzędzia pomiarowe
i oszacować błędy pomiaru
„W” zaliczane
sprawdzianem.
W trakcie „ĆL”
prowadzący
zajęcia na bieżąco
konsultuje i
weryfikuje pracę
studenta aż do
wykonania
poprawnych
pomiarów i
opracowana ich
wyników w celu
uzyskania
zaliczenia
W trakcie „ĆL”
prowadzący
zajęcia na bieżąco
konsultuje i
weryfikuje
pomiary
wykonywane
przez studenta aż
do uzyskania
poprawnego
ich wyniku i
zaliczenia
ćwiczeń
ĆL
K1P_K01
W, ĆL
K1P_K03
Potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej
różne role
W, ĆL
TREŚCI PROGRAMOWE
Prowadzący
zajęcia stymuluje
studentów w
dobranych
zespołach do
możliwie
jednakowej
aktywności.w
wykonywaniu
pomiarów
Forma zajęć
W
GP S. Specyfikacje geometrii wyrobu (GPS) i ich zakres Elementy
geometryczne wyrobu. Interpretacja
.Podstawowe jednostki i ich wzorce.
Tolerancje
i
pasow ania.
Układ
profilu
tolerancji
2
powierzchni
P N – ISO .
Wymiary
graniczne,
wymiar
nominalny
i odchyłki. Tolerancja. Przedział (pole) tolerancji, jego schemat
graficzny oraz interpretacja deterministyczna i stochastyczna.
Normalizacja tolerancji: klasy tolerancji, odchyłki podstawowe.
Pasowanie i jego parametry: wskaźnik pasowania, luzy i wciski
graniczne, tolerancja pasowania. Zasada stałego otworu/wałka.
Tablice układu tolerancji: obliczanie wymiarów granicznych,
określanie charakteru pasowania. Normalne i uprzywilejowane
pola tolerancji. Tolerancje ogólne wymiarów.
3
Tolerancje geometryczne . Tolerancje i odchyłki kształtu prostoliniowości, płaskości, okrągłości i walcowości. Tolerancje i
odchyłki
kierunku
równoległości,
prostopadłości
i nachylenia. Tolerancje i odchyłki położenia - współosiowości,
pozycji
i
symetrii.
Tolerancje
i odchyłki bicia obwodowego i całkowitego. Podstawowa zasada
tolerowania i tolerancje zależne, wymagania ( E , M ).
2
Łańcuchy w ym iarow e w budow ie m aszyn . Łańcuchy proste i
złożone,
konstrukcyjne
i technologiczne. Struktura łańcucha - wymiary niezależne i
wymiar zależny. Równania łańcucha, tolerancji i odchyłek. Analiza
łańcuchów wymiarowych na przykładach łańcuchów prostych –
metody
deterministyczne
i
stochastyczne.
Łańcuchy
konstrukcyjne, technologiczne i montażowe. Synteza łańcuchów metoda jednakowej tolerancji i jednakowej klasy dokładności.
Zasada najkrótszych łańcuchów wymiarowych.
Zam ienność. Zamienność całkowita i częściowa. Zamienność
2
1
konstrukcyjna, technologiczna. Zamienność selekcyjna - podział
na grupy, analiza efektów montażu selekcyjnego.
P omiary i ich niepew ność . Pomiar i jego zasada. Metody
2
pomiarowe:
bezpośrednia
i
pośrednia,
bezpośredniego
porównania, różnicowa, metody wychyleniowe. Błąd pomiaru;
sposoby liczbowego wyrażania błędu. Błędy metody pomiarowej,
narzędzia
i
obserwacji.
Wynik
pomiaru
jako zmienna losowa. Błędy systematyczne i przypadkowe;
niepewność
pomiaru
(standardowa
i rozszerzona). Błędy nadmierne. Szacowanie niepewności
pomiaru - metody typu A (rozkład Gaussa - długa seria),
statystyka t-Studenta - krótka seria) i typu B (inne). Błędy i
niepewność pomiarów metodą pośrednią.
Narzędzia pom iarow e – w iadomości ogólne . Wzorce miar,
przetworniki i przyrządy pomiarowe. Urządzenia wskazujące
analogowe i cyfrowe. Najważniejsze właściwości metrologiczne:
zakres wskazań, wartość działki elementarnej, maksymalny
2
Suma
godzin
18
dopuszczalny błąd wskazań (MPE), zakres pomiarowy. Legalizacja
i wzorcowanie narzędzi pomiarowych.
W ybrane przykłady pom iarów w ielkości geom etrycznych .
Wzorce wymiarów liniowych
i ich zastosowania.
Pomiary przyrządami suwmiarkowymi i mikrometrycznymi.
Pomiary różnicowe czujnikami. Mikroskopy i projektory
pomiarowe. Okrągłościomierze. Pomiary współrzędnościowe
(WMP, ramiona pomiarowe, skanowanie 3D). Racjonalny dobór
narzędzi pomiarowych.
ĆL
3
LABORATORIUM
P omiary
w ymiarów
zew nętrznych
i
w ew nętrznych.
Wzorce długości i przybory pomocnicze. Pomiary metodą
bezpośredniego
porównania.
Przyrządy
suwmiarkowe
i mikrometryczne. Obsługa i wykorzystanie. Opanowanie
umiejętności poprawnego przedstawiania wyników pomiarów i
szacowania ich niepewności.
P omiary
kątów
stożków
zew nętrznych .
Zasady
wymiarowania i tolerowania stożków. Metody i sprzęt do pomiaru
kątów stożków: kątomierz uniwersalny, mikroskop warsztatowy
przy użyciu stołu pomiarowego, mikroskop warsztatowy przez
pomiar średnic i odległości między nimi, liniał sinusowy, wałeczki i
płytki wzorcowe. Analiza niepewności przy pomiarach pośrednich.
P omiary
kontrola
1
9
1
przyrządam i
czujnikow ymi.
Statystyczna
jakości (SKJ). Czujnik zegarowy, sprężynowy,
indukcyjny. Pola tolerancji sprawdzianu do otworu. Metodyka
podawania wyników pomiarów w postaci poprawnej z oszacowaną
niepewnością. Procedury odbiorcze SKJ dla kontroli wyrywkowej
metodą alternatywną.
P omiary
gw intów
zew nętrznych
w alcow ych
(m etrycznych). Terminologia i zasady oznaczania. Stosowanie
1
1
sprzętu pomiarowego do pomiaru gwintów zewnętrznych:
mikrometr zewnętrzny do gwintów, metoda trójwałeczkowa.
Niepewność pomiarów pośrednich.
P omiary
kół
zębatych .
Metody pomiaru i sprawdzania
podstawowych parametrów i wskaźników dokładności kół
zębatych. Identyfikacja koła zębatego.
2
P omiary odchyłek geom etrycznych . Interpretacja zapisu
tolerancji geometrycznych na rysunku konstrukcyjnym. Dobór
metody pomiaru odchyłek kształtu kierunku, położenia i bicia.
1
P omiary chropow atości pow ierzchni . Parametry amplitudowe,
odległościowe i kompleksowe opisujące cechy profilu chropowatości i
falistości. Ocena chropowatości przy pomocy porównawczych
wzorców chropowatości, pomiar metodą przekroju świetlnego i
profilometrem
1
W ybrane przykłady pom iarów w ielkości geom etrycznych .
2
Wzorce wymiarów liniowych
i ich zastosowania. Pomiary
przyrządami suwmiarkowymi i mikrometrycznymi. Pomiary różnicowe
czujnikami. Mikroskopy i projektory pomiarowe. Okrągłościomierze.
Pomiary współrzędnościowe (WMP, ramiona pomiarowe, skanowanie
3D). Racjonalny dobór narzędzi pomiarowych.
W –Sprzęt multimedialny, modele, normy
techniczne, katalogi.
Ć – wybrane elementy- detale maszyn. Normy.
Przyrządy pomiarowe: suwmiarki .mikroskop
optyczny ,mikrometry, pasametry
SPOSOBY OCENY
Wykłady – egzamin. Ćwiczenia laboratoryjne- wejściówki, sprawozdania
Forma aktywności
Liczba godzin na zrealizowanie
aktywności
Godziny
kontaktowe
z
Wg planu 27
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
konsultacje
8
40
egzaminu opracowanie wyników
badań)
Razem
75
3
Student ma prawo do zdawania dwóch egzaminów poprawkowych.
zaliczany
LITERATURA
. Literatura podstawowa:
1. Białas S.: Metrologia techniczna z podstawami tolerowania wielkości geometrycznych
dla mechaników. Ofic. Wyd. PW, 2006 r.
2. Humienny Z. (red.): Specyfikacje geometrii wyrobów (GPS) - podręcznik europejski.
WNT, Warszawa, 2004 r.
Literatura uzupełniająca:
1. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych. WNT, Warszawa,
2004 r.
2. Adamczak S. Makieła W.: Metrologia w budowie maszyn. Zadania z rozwiązaniami.
WNT, Warszawa, 2006 r.
3. Sałaciński T.: Elementy metrologii wielkości geometrycznych. Przykłady i zadania,
Ofic. Wyd. PW, 2004 r.
4. Ratajczyk: E. Współrzędnościowa technika pomiarowa. Ofic. Wyd. PW, 2005 r.
5. Arendarski J.: Niepewność pomiarów. Ofic. Wyd. PW, 2006 r.
6.
Jezierski J.: Analiza tolerancji i niedokładności pomiarów w budowie
maszyn. WNT, 1994 r.
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
-
Zadania z podstaw konstrukcji maszyn. Praca zbiorowa; Wyd. P.W.
-
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Ekologia przemysłowa
M22b
Kod przedmiotu
1
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj przedmiotu
przedmiotów
j.polski
Język wykładowy
III
VI
Rok studiów
Semestr studiów
Wykłady
9
9
RAZEM
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
mgr. Inż. Małgorzata Niestępska
i stopni naukowych
Forma zajęć
wykład
Małgorzata Niestępska
CELE KSZTAŁCENIA
Celem przedmiotu jest wskazanie na problem produkcji przemysłowej w kontekście polityki
ekologicznej kraju i UE, a także zapoznanie z problematyką ekologiczną i etyczną w produkcji
przemysłowej dla realizacji idei ekorozwoju.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W17
Ma podstawową wiedzę o cyklu życia produktu
W
-zadanie wykonane
grupowo:
opracowanie
schematu procesu
technologicznego
cyklu życia.
K1P_W19
Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia
pozatechnicznych
uwarunkowań
działalności
inżynierskiej. W tym uwarunkowań społecznych,
prawnych i ekonomicznych, ma podstawową wiedzę z
W
-zadanie wykonane
grupowo:
opracowanie
schematu
procesu
technologicznego
cyklu życia
UMIEJĘTNOŚCI
K1P_U01
opinie
K1P_U13
Potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań z
zakresu projektowania i wytwarzania dostrzegać ich
aspekty pozatechnicznego, w tym środowiskowe,
ekonomiczne i prawne.
W
W
K1P_K01
K1P_K05
Ma
świadomość
ważności
i
zrozumienia
decyzje
Forma zajęć
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
W
W
-zadanie wykonane
samodzielnie lub
grupowo esej
-zadanie wykonane
grupowo:
opracowanie
schematu procesu
technologicznego
cyklu życia.
-zadanie wykonane
samodzielnie lub
grupowo esej
-zadanie wykonane
samodzielnie lub
grupowo esej
Liczba
godzin
2
2
2
Suma
godzin
1. Zasada zrównoważonego rozwoju.
2. Zasady i cele polityki ekologicznej UE.
3. Normy techniczne i przepisy prawne w zakresie ochrony
środowiska oraz bezpieczeństwa ekologicznego
4. Ekologizacja polityk sektorowych w przemyśle: stosowanie
2
9
dobrych praktyk gospodarowania dla kojarzenia efektów
gospodarczych z efektami ekologicznymi, BAT.
5. Racjonalizacja użytkowania wody, zasobów naturalnych,
1
zmniejszenie materiałochłonności i odpadowości produkcji,
zmniejszenie energochłonności gospodarki i wzrost
wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych.
Sprzęt multimedialny/analiza, dyskusja, samodzielne lub
Narzędzia dydaktyczne / środki
grupowe rozwiązywanie zadań
dydaktyczne
Wykład
SPOSOBY OCENY
Ocena samodzielnie wykonanego zadania.
Forma aktywności
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
akademickim
Samodzielna
praca
studenta,
np.
Liczba godzin na
9
16
Razem
25
1
Student ma prawo do dwóch popraw wykonanego
Określenie czy przedmiot może być
zadania
wielokrotnie zaliczany
LITERATURA
1. Kurowski I., Landyn D., Przekwas M.: Energetyka a ochrona środowiska,
WNT, Warszawa 1993;
2. Siemiński M.: Fizyka zagrożeń środowiska, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 1994;
Literatura
Kiełczewski D.: Ochrona środowiska przyrodniczego, Wydawnictwo
uzupełniająca
Ekonomia i Środowisko, Białystok, 1997;
Wiąckowski S., Wiąckowska J.: Globalne zagrożenia środowiska, Katedra
Ekologii i Ochrony Środowiska, WSP, Kielce 1999;
Czasopisma: Aura, Ochrona Powietrza i Problemy Odpadów, Ekoproblemy,
Gospodarka Wodna, Ekoprofit
Uwagi
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Ochrona Środowiska
M22a
Kod przedmiotu
1
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Przedmiot kierunkowy.
przedmiotów
j.polski
Język wykładowy
III
VI
Rok studiów
Semestr studiów
Wykłady
9
9
RAZEM
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
mgr. inż. Małgorzata Niestępska
Forma zajęć
i stopni naukowych
wykład
mgr. inż. Małgorzata Niestępska
CELE KSZTAŁCENIA
Celem przedmiotu jest nabycie przez studenta umiejętności rozumienia procesów i zjawisk oraz interakcji
zachodzących w środowisku, mogących mieć skutki w przyszłości, rozbudzenie w studencie świadomości
ekologicznej, uświadomienie studentowi znaczenia antropopresji w skali globalnej i konieczności wspólnego
działania wszystkich państw na rzecz zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.
Numer
efektu
kształcenia
dla
kierunku
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W17
K1P_W19
pozatechnicznych
uwarunkowań
działalności
W
Kolokwium
zaliczeniowe
Kolokwium
zaliczeniowe
W
UMIEJĘTNOŚCI
K1P_U01
opinie
K1P_U13
Potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań z
Kolokwium
zaliczeniowe
W
W
Kolokwium
zaliczeniowe
K1P_K01
K1P_K05
Ma
świadomość
ważności
i
zrozumienia
decyzje
Forma zajęć
Wykład
Dyskusja
W
Dyskusja
W
TREŚCI PROGRAMOWE
TEMAT
1.Wprowadzenie, cel i zakres przedmiotu. Definicja pojęć:
„środowisko i jego elementy”
2.Człowiek a środowisko. Zasoby przyrody
3. Zanieczyszczenie wód, zasady i sposoby ochrony wód przed
zanieczyszczeniem
4. Zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego, zasady i
sposoby ochrony powietrza atmosferycznego.
5. Degradacja gleb i ochrona. Wpływ działalności rolniczej
człowieka na środowisko
6.Ochrona środowiska przed hałasem, wibracjami i
promieniowaniem
7.Ochrona żywych zasobów przyrody. Stan środowiska
naturalnego a zdrowie człowieka
Liczba
godzin
1
Suma
godzin
1
1
1
1
1
1
9
8.Struktury organizacyjne i instytucje w dziedzinie ochrony
środowiska w Polsce
1
9.Kontrola stanu środowiska - monitoring, jego organizacja i
realizacja. Społeczeństwo a założenia światowej i polskiej
polityki ekologicznej (świadomość ekologiczna społeczeństwa
polskiego, informacja ekologiczna w kraju, modele kontaktów z
opinią publiczną). Integracja Europejska a ochrona środowiska
realizacja.
1
Sprzęt multimedialny/analiza, dyskusja, samodzielne lub
Narzędzia dydaktyczne / środki
grupowe rozwiązywanie zadań
dydaktyczne
SPOSOBY OCENY
Forma aktywności
Liczba godzin na
9
Godziny pracy
akademickim
studenta w uczelni
przewidziane planem
Samodzielna
praca
studenta,
np.
16
Razem
Określenie czy przedmiot może być wielokrotnie zaliczany
Literatura
uzupełniająca
Uwagi
25
1 punkt ECTS
Student ma prawo do dwóch popraw
kolokwium
LITERATURA
WNT, Warszawa 1993;
PWN, Warszawa 1994;
CECHA PRZEDMIOTU
OPIS
Kierunek
Praktyczny
Profil kształcenia
Forma kształcenia
Inżynier
przez studenta
Nazwa przedmiotu
Zarządzanie środowiskiem
M23
Kod przedmiotu
1
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj przedmiotu
Przyporządkowanie do grupy Przedmioty kierunkowe.
przedmiotów
j.polski
Język wykładowy
III
VI
Rok studiów
Semestr studiów
Wykłady
9
RAZEM
9
kształcenie
PWSZ w Ciechanowie
mgr. Inż. Małgorzata Niestępska
i stopni naukowych
Forma zajęć
wykład
Małgorzata Niestępska
CELE KSZTAŁCENIA
Student poznaje podstawowe pojęcia i definicje związane z tematem, przepisy prawne. Nabywa wiedzę :
- o systemach zarządzania środowiskiem EMAS oraz ISO 14001
-jakie są ogólne zasady technologii procesów: zasada najlepszego wykorzystania surowców, zasada
najlepszego wykorzystania energii, zasada najlepszego wykorzystania aparatury.
-na czym polega zasada minimalizacji oddziaływania procesów produkcyjnych na środowisko.
-czym są najlepsze dostępne techniki, jak dokonać wyboru optymalnej techniki i technologii z
uwzględnieniem warunków miejscowych oraz kryteriów BAT.
-czym jest pozwolenie zintegrowane jako instrument kontroli spełniania wymagań BAT oraz pozwolenie na
handel uprawnieniami do emisji CO2.
Numer
efektu
PRZEDMIOT POSIADA:
Forma
zajęć
Metoda
weryfikacji
kształcenia
dla
kierunku
osiągnięcia
zamierzonego
efektu kształcenia
WIEDZĘ
K1P_W17
K1P_W19
pozatechnicznych
uwarunkowań
działalności
W
-zadanie wykonane
grupowo:
opracowanie
schematu procesu
technologicznego
cyklu życia.
W
-zadanie wykonane
grupowo:
opracowanie
schematu
procesu
technologicznego
cyklu życia
UMIEJĘTNOŚCI
K1P_U01
opinie
W
K1P_U13
potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań z
W
K1P_K01
ZBUN
K1P_K05
ma
świadomość
ważności
i
zrozumienia
decyzje
ZBUN
TREŚCI PROGRAMOWE
-zadanie wykonane
samodzielnie lub
grupowo esej
opracowane
procedury
zarządzania
według normy ISO
14000
-zadanie wykonane
grupowo:
opracowanie
schematu procesu
technologicznego
cyklu życia.
-zadanie wykonane
samodzielnie lub
grupowo esej
opracowane
procedury
zarządzania
według normy ISO
14000
-zadanie wykonane
samodzielnie lub
grupowo esej
opracowane
procedury
zarządzania
według normy ISO
14000
Forma zajęć
Wykład
TEMAT
1. Strategie i polityki Unii Europejskiej. Ekorozwój,
mechanizmy rozwoju gospodarczego bez wzrostu
zanieczyszczania środowiska.
2. Cykl zarządzania jakością środowiska: presja, stan, skutek,
decyzja.
3. Technologie ekologiczne, najlepsze dostępne techniki, „czysta
produkcja”.
4. Systemy zarządzania środowiskiem w przedsiębiorstwie.
5. Budowa schematów: presja, stan, skutek, decyzja dla różnych
rodzajów działalności przemysłowej.
6. Planowanie projektu wdrażania normy ISO 14000 i EMAS.
7. Liczenie wielkości „śladu ekologicznego”, „carbon footprint”.
8. Pozwolenie zintegrowane.
9. Polityka klimatyczna i system handlu emisjami.
Liczba
godzin
1
Suma
godzin
1
1
9
1
1
1
1
1
1
Sprzęt multimedialny/analiza, dyskusja,
samodzielne lub grupowe rozwiązywanie
zadań
SPOSOBY OCENY
Ocena samodzielnie wykonanego zadania.
Forma aktywności
Liczba godzin na
9
akademickim
Samodzielna
praca
studenta,
np.
16
Razem
25
1
Student ma prawo do dwóch popraw samodzielnie wykonanego
zadania
zaliczany
LITERATURA
WNT, Warszawa 1993;
PWN, Warszawa 1994;
3. System zarządzania środowiskowego 14001 a efektywność
przedsiębiorstw zagadnienia teoretyczne i praktyczne; B. Fura,
Wydawnictwo: Uniwersytet Rzeszowski.
4. Norma 14001 oraz akty prawne dotyczące EMAS.
Literatura
uzupełniająca
Godziny pracy
studenta w uczelni
przewidziane planem
Uwagi

Przedmioty kierunkowe

Transkrypt

Podobne dokumenty

tutaj - Instytut Ochrony Przyrody PAN

pobierz folder - Instytut Ochrony Przyrody PAN

SYLABUS Nazwa przedmiotu Język angielski Nazwa jednostki

Nie od dziś wiadomo, iż warto wychodzić przed szereg

Sprawozdanie z przebiegu praktyki

RAPORT z przebiegu praktyki zawodowej

Ruprecht AL 2007. Prof. dr hab. Simona Gabriela Kossak