Dziekanów Leśny, 23
Transkrypt
Dziekanów Leśny, 23
O bajkach całkiem serio Bajki, baśnie, przypowieści i mity towarzyszą ludzkości „od zawsze”, czyli od czasów, kiedy człowiek zaczął myśleć i poddawać refleksji swoje życie. Na początku były to plemienne opowieści „ku pokrzepieniu serc” i dla dodania sobie odwagi w trudnej i często niebezpiecznej rzeczywistości. Potem stały się bardziej wysublimowane i dotykające świata fantazji, marzeń i naszych pragnień. Każdy krąg kulturowy posiada swoje charakterystyczne bajki, które pobudzają wyobraźnię dziecka, czynią je bardziej odporne na życiowe doświadczenia, działają terapeutycznie i redukują różnego rodzaju lęki. Warto zatem zastanowić się dlaczego niezmiennie cieszą się zainteresowaniem dzieci i jaka w nich tkwi tajemnica? Bajka daje przede wszystkim możliwość, aby w bezpieczny sposób utożsamić się z bohaterem, jednocześnie nie będąc nim. Sprawia, iż można popatrzeć na siebie z boku – jakby w lustrze. Bohaterowie bajek ukazują dobre wzorce myślenia, odczuwania i działania, a ich „czarno-białe” zachowanie pozwala widzieć w nich wzór do naśladowania, bądź otrzymać wskazówkę, jak nie należy postępować. Treść bajek, mimo że fantazyjna, pokazuje zależności przyczynowo-skutkowe, które uczą dziecko myślenia. Dają także możliwość relaksacji, odprężenia emocjonalnego i skompensowania niezaspokojonych potrzeb w sytuacjach krytycznych (narodziny rodzeństwa, choroby, pobyty w szpitalu, traumatyczne przeżycia w rodzinie itp.). Przy wspomaganiu rozwoju emocjonalnego i poznawczego dziecka bardzo pomocna jest profesjonalna metoda terapeutyczno-edukacyjna tzw. bajkoterapia. Głównym zadaniem bajkoterapii jest uczenie emocji i o emocjach, ale też pozwolenie dziecku na przepracowanie trudnych dla niego emocjonalnych sytuacji oraz przekazywanie wartości i zachowań potrzebnych do funkcjonowania w społeczeństwie. Bajka nie działa od razu. Wszystkie cele postawione przez prowadzącego bajkoterapię wymagają procesu, który ma swój czas trwania. Proces ten dokonuje się w dziecku i to ono po „przepracowaniu” bajki albo ją przyjmie, albo odrzuci. Często się zdarza, że dziecko wielokrotnie wraca do tej samej bajki i jest to sygnał, że właśnie tej bajki potrzebuje i że utożsamia się z jej bohaterami. Odbiorcami bajek psychoedukacyjnych, bądź psychoterapeutycznych są dzieci najczęściej od 3 do 10 lat, dlatego dobrze, aby bohater miał problemy podobne do dziecięcych i mógł rozwiązywać je przy pomocy takich samych środków, czyli w sposób rzeczywisty. W bajce terapeutycznej mogą występować postacie magiczne, ale sama magia się nie pojawia, bo bardzo ważne jest realne rozwiązanie problemu. W treści takich bajek należy eksponować uczucia - szczególnie pozytywne, a o rodzajach uczuć należy pisać jak najwięcej. Bajka powinna być ciekawa i koniecznie dobrze się kończyć! Celem bajek jest dokonanie zmian w zachowaniu dziecka (od treningu nocniczkowego przez naukę sprzątania do radzenia sobie z agresją itd.). Oto kilka przykładów bajek pomocnych w przepracowaniu i oswojeniu przez dziecko różnorodnych sytuacjach życia codziennego: Maria Moklicka - „Bajki terapeutyczne”; Doris Brett – „Bajki, które leczą” Erika Meyer-Glitza – „Kiedy Pani Złość przychodzi z wizytą” Anna Kozłowska – „Zaczarowane bajki” Jan Uwe Rogge – „Krótkie opowiadania na pokonanie strachu” Linde von Keyserlingk – „I nagle zrobiło się cicho. Opowiadania o śmierci” Gerlinde Ortner – „Bajki na dobry sen” Wojciech Kołyszko – „Smok Lubomił i tajemnice złości” Barbara Cain – „Chyba jestem nieśmiały” Marcie Aboff – „Nie lubię łaskotek” Gabriele Harmanns – „33 odprężające opowiadania dla dzieci” Urszula Madejska