Komentarze na Wielki Piątek Liturgia Męki Pańskiej

Komentarze na Wielki Piątek
Liturgia Męki Pańskiej
 na rozpoczęcie (przed procesją wejścia)
Liturgia Wielkiego Piątku upamiętnia tajemnicę naszego zbawienia: Męki
i Śmierci Chrystusa. Na drzewie krzyża zawisło zbawienie świata – Jezus
Chrystus, który na swoje ramiona wziął grzechy nas wszystkich. Z ran Jezusa
wypływa krew i woda. Niczym strumienie łaski rozlewają się na cały świat
zdroje miłosierdzia, w których chcemy coraz bardziej się zanurzać.
Zgodnie z tradycją pierwszych wieków, w Wielki Piątek Kościół nie
sprawuje Eucharystii. Nabożeństwo Wielkopiątkowe rozpoczyna się Liturgią
Słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według Świętego
Jana. Po homilii następuje wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna, w której
staramy się nie zapomnieć o nikim, bo wszystkich obmyła krew Chrystusa
przelana na krzyżu. Punktem szczytowym całej liturgii jest adoracja Krzyża i
wspólna Komunia Święta. Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie,
eucharystyczne Ciało Chrystusa, które na zawsze pozostaje gwarancją naszego
wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci, zostaje uroczyście przeniesione do
adoracji w Grobie Pańskim.
Jest to dzień miłosierdzia, przebaczenia i obietnicy szczerej odnowy życia
chrześcijańskiego. Padnijmy teraz na kolana, w najgłębszej ciszy i pokorze
wspominając godzinę Jezusowej śmierci.
 do I czytania
Proroctwo Izajasza wypełnia się w Chrystusie. On jest zapowiedzianym
przez proroka Cierpiącym Sługą Pańskim. On jest tym, który uniżył samego
siebie aż do śmierci, a była to śmierć na Krzyżu. On wziął na siebie „winy
wszystkich” i odpokutował za nie; Jego śmierć była drogą do „światła” i
chwały, a nam przyniosła ratunek i życie wieczne. W Jego ranach jest nasze
ocalenie.
 do II czytania
Jezus jest naszym Arcykapłanem, jest Synem Bożym i jednocześnie
jednym z nas. Jezus poznał nasze słabości i niesie je razem z nami. Ponieważ
sam był bez winy, mógł zadośćuczynić za nasze grzechy. Po swojej śmierci na
krzyżu, wstawia się za nami jako nasz Arcykapłan i dlatego z ufnością zbliżamy
się do tronu łaski, którym jest dziś dla nas zwycięski krzyż.
 przed Ewangelią
Naoczny świadek, jedyny uczeń który stał pod krzyżem, Święty Jan,
przedstawia ostatnią drogę Chrystusa – drogę krzyżową. Patrzy On na swojego
mistrza otrzyma wiary. Dla Niego i dla nas Ukrzyżowany jest Królem,
Kapłanem, Mesjaszem, Synem Bożym i światłością oświecającą wszystkich
szukających prawdy. Ukazuje nam przebite Boże serce, które nie chce nas
osądzić, ale zbawić.
 przed Modlitwą Powszechną ( po homilii )
Chrystus cierpiał i umarł na krzyżu za cały świat. Dlatego w modlitwie
powszechnej modlimy się za wszystkich ludzi. Czynimy to posługując się
modlitwą sięgającą starożytności chrześcijańskiej. Kapłan zapowiada intencje,
następnie wszyscy modlą się w ciszy, po której kapłan podsumowuje modlitwy
zgromadzenia, specjalną prośbą. Każdorazowe AMEN powinno być
świadomym włączeniem się i osobistym potwierdzeniem.
 przed adoracją Krzyża (po 10 wez. MW )
Najuroczystszym momentem dzisiejszej liturgii męki Pańskiej, jest
adoracja Krzyża, znaku zwycięstwa Chrystusa nad grzechem i śmiercią, znaku
naszego zbawienia. Odsłonięcie Krzyża następuje w trzech etapach. Za każdym
razem klęknijmy i w odpowiedzi „Pójdźmy z pokłonem” wyraźmy wdzięczność
Chrystusowi za trud naszego zbawienia. Druga część adoracji to nasze osobiste
spotkanie z krzyżem Zbawiciela. Klęknijmy przed nim, i ze czcią ucałujmy rany
Chrystusa. A nasze przyklęknięcie, pocałunek krzyża, nasze patrzenie na krzyż
niech staną się modlitwą adoracji.
 przed Komunią Świętą
Od krzyża liturgia prowadzi nas do Komunii Świętej. Pragnie nam przez
to powiedzieć, że między Ofiarą na Krzyżu a Eucharystią istnieje ścisły
związek. W Eucharystycznej Uczcie Baranka uczestniczymy dzięki jego
Ukrzyżowaniu. Komunia Święta jest pokarmem, jest owocem zerwanym z
Drzewa Krzyża, z Nowego i nieśmiertelnego Życia.
Za chwilę kapłan ukarze nam już nie drzewo – symbol do uwielbienia, ale
samego Chrystusa, w Jego Eucharystycznym i Uwielbionym Ciele. Przyjmując
Go upodobnijmy się do Niego, także w oddaniu i codziennym posłuszeństwie
Bogu Ojcu aż do śmierci.
 do procesji do Grobu Pańskiego
Zgodnie z wielowiekową tradycją, na zakończenie liturgii Wielkiego
Piątku niesiemy w monstrancji Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego, a
dekoracja grobu przypomina nam o Jego ofierze dla nas. Grób Pański jest
wypełniony prawdziwą obecnością Chrystusa. Dlatego przy grobie modlimy się
do Pana i uwielbiamy Go, bo On przez krzyż i swoje zmartwychwstanie,
przyniósł pokój całemu światu.
Nawiedzając Grób Pański dzisiaj i jutro, oczekujemy na radosne święto
Paschalne.