tutaj

NaboŜeństwo Główne
z Sakramentem Ołtarza
Niedziela Exaudi
6. Niedziela po Wielkanocy
(Niedziela przed Zesłaniem Ducha Świętego)
Liturgia: ks. Piotr Gaś
Kazanie: ks. Markus Holmberg (Uppsala)
Muzyka: Jerzy Dziubiński (organy), Dariusz Górski (śpiew)
„Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi,
złoŜy świadectwo o mnie; ale i wy składacie świadectwo, bo ze mną od początku jesteście. To wam
powiedziałem, abyście się nie zgorszyli. Wyłączać was będą z synagog, więcej, nadchodzi godzina, gdy
kaŜdy, kto was zabije, będzie mniemał, Ŝe spełnia słuŜbę BoŜą. A to będą czynić dlatego, Ŝe nie poznali
Ojca ani mnie. Lecz to wam powiedziałem, abyście, gdy przyjdzie ich godzina, wspomnieli na to, Ŝe Ja
wam powiedziałem, a tego wam na początku nie mówiłem, bo byłem z wami.” J 15,26 – 16,4
Czy potrzebujesz pomocy? – to pierwsze pytanie, jakie powinniśmy
sobie dziś zadać. Jezus mówi o Pocieszycielu, który przyjdzie,
Pocieszycielu, którego nazywamy Duchem Świętym. Jednak jeśli
stwierdzimy, Ŝe nie potrzebujemy pomocy, to wówczas nie
potrzebujemy pomocnika.
Są tacy, którzy myślą, Ŝe są samowystarczalni i doskonale im się wiedzie
bez pomocy: działają na własną rękę i bez jakichkolwiek oczekiwań
wobec Boga: - Nic mi nie będzie. Ja wiem najlepiej i nikt nie powinien
ingerować w to jak Ŝyję. Jeśli ktoś tak uwaŜa, to znaczy, Ŝe w jego Ŝyciu nie
ma zbyt wiele miejsca dla Boga – być moŜe z wyjątkiem takiego „Boga”,
który nie ma oczekiwań wobec człowieka i o niego się nie upomina. Jeśli
juŜ pojawiają się jakieś słowa o Bogu to jedynie sporadycznie w
zaleŜności od nastroju człowieka.
Są jednak i tacy, którzy uwaŜają, Ŝe jest odwrotnie: nie moŜna iść
naprzód bez pomocy. Trzeba wyznawać surowe zasady, a człowiek nie
moŜe zwalniać tempa, gdyŜ inaczej upadnie. Bóg jest kimś absolutnie
niezbędnym do poskromienia człowieka i sprawowania nad nim
kontroli, stąd teŜ – przekonują – nie moŜna bez Boga niczego zrobić.
Myślę, Ŝe większość ludzi jest gdzieś pośrodku. Odnoszę się oczywiście
do kontekstu Szwecji – nie znam sytuacji w Polsce na tyle dobrze, aby
móc
stwierdzić
jak
to
jest
u
was.
2
Często moŜna usłyszeć, Ŝe Szwecja jest jednym z najbardziej
zeświecczonych krajów świata. Nie oznacza to, Ŝe Szwedzi czują się
dobrze bez pomocy BoŜej, mimo iŜ niewielu Szwedów
przyzwyczajonych jest do wyraŜania swoich odczuć i myśli w
‘chrześcijańskiej terminologii’. Niechętnie uŜywa się takich słów jak
„Bóg”, „wiara” czy „modlitwa”, a są to przecieŜ słowa, którymi
posługuje się Kościół. Jednak fakt, Ŝe się ich nie uŜywa nie musi wcale
oznaczać, Ŝe dystansujemy się do tego, na co wskazują.
Od 30 lat jestem księdzem Kościoła Szwecji i moje doświadczenie
duszpasterskie mówi mi, Ŝe religijna sytuacja Szwedów nie jest do końca
taka, jak pokazują to statystyki. Wiele zaleŜy od tego, w jaki sposób
postawi się pytanie. Często spotykam ludzi, którzy nie określają się jako
chrześcijanie, jednak po dokładniejszym wsłuchaniu się w ich słowa
słychać, Ŝe uŜywają innego języka niŜ Kościół.
Nie wszystkie wypowiedzi oznaczają niewiarę w Boga i nie wszystkie
wypowiedzi wykluczają moŜliwość BoŜej pomocy. Niewielu chce się Ŝyć
wyłącznie na własną rękę, jeszcze mniej deklaruje, Ŝe nie chce pomocy.
MoŜna oczywiście łatwo powiedzieć ‘Bóg jest mi niepotrzebny’, jednak
później okazuje się, Ŝe rozumienie tego, kim jest właściwie Bóg jest
zamierzchłe, a nawet w jakiś sposób zdradza ignorancję. Jeśli jednak
rozmowa trwa dłuŜej często okazuje się, Ŝe to, w co ludzie wierzą nie jest
tak odległe od wiary chrześcijańskiej, lecz wyraŜone zostaje w innym
języku niŜ tradycyjny.
Jezus oferuje pomoc, o którą proszą wszyscy ludzie, jednak kaŜdy prosi
o nią na swój sposób.
***
Kiedy Jezus mówi o Pocieszycielu, to nie oznacza, Ŝe Bóg ześle na ziemię
nadzorcę czy inspektora, który będzie kontrolował ludzi. Nie chodzi
równieŜ o Boga zawsze gotowego do interwencji, aby zapobiec temu, o
co prosimy. Widzimy na przykładzie własnego Ŝycia, Ŝe wciąŜ na nowo
popełniamy błędy i dzieją się rzeczy, które w ogóle nie powinny mieć
miejsca. Czasami chcemy, aby Bóg jasno i zdecydowanie wkroczył w
nasze Ŝycie i odwrócił bieg pewnych spraw. Jednak z doświadczenia
wiemy, Ŝe tak się nie dzieje. Nasze Ŝycie nie jest zaprogramowane, nie
jest ustalone z góry. Powierzono nam wolność i odpowiedzialność jako
dary od Boga, z którymi powinniśmy się obchodzić we właściwy sposób.
Pocieszyciel nie przychodzi po to, aby odebrać wolność, którą Bóg nam
3
podarował, ale przychodzi, abyśmy nie byli sami, opuszczeni w misji dla
innych.
Katedra
w
Uppsali
jest
największym
kościołem
w
Skandynawii.
Znajdują się w niej trzy wielkie
witraŜe. Mówią o
Trójjedynym Bogu, do którego
odwołuje się nazwa Waszej
parafii i kościoła.
Słoneczne światło przebija się przez wszystkie trzy okna, czasami
mocniej, czasami słabiej, w róŜnych barwach i pod innym kątem: w
pierwszym witraŜu usytuowanym w zachodniej części katedry nad
organami widać duŜo światła na sklepieniu nieba, otoczonego przez
błękitne powietrze i wodę, dających Ŝycie roślinom. To Okno Ojca,
mówiące nam, Ŝe Bóg jest Stwórcą nieba i ziemi. On dał nam wszystko i
– jak słyszymy w modlitwie komunijnej Kościoła Szwecji – jest dla nas
zarówno Ojcem i Matką.
Poznaliśmy Boga, poniewaŜ to On przyszedł do
nas w ludzkiej postaci. W południowej części
kościoła znajduje się największy witraŜ w Szwecji,
Okno Syna, objawionego Boga w Jezusie
Chrystusie, który wychodzi nam na przeciw, aby
się z nami spotkać, oŜywić i podarować pełnię
miłości.
Ale zaraz?! Bóg przychodzi, aby się z nami
spotkać? Czy nie powinno się raczej powiedzieć,
Ŝe Bóg juŜ dawno temu do nas przyszedł, jak to
opisali ewangeliści, i moŜemy się z nim spotkać
wtedy,
kiedy
np.
czytamy o Nim w
Piśmie Świętym?
Tak to by właśnie było, gdyby nie zdarzył się
cud Zesłania Ducha Świętego. To właśnie
4
Duch Święty, WspomoŜyciel, uobecnia i urzeczywistnia Boga w kaŜdym
momencie, w kaŜdym miejscu, przenika nas jak Ŝar ognia, emanujący z
północnego witraŜa, Okna Ducha. Wiatr spotyka się z powietrzem. Nie
jest widzialny, ale konsekwencje tego zetknięcia są wyraźne, gdy gołąb
leci, a drzewa uginają się pod wpływem wiatru. Bóg udziela nam
pomocy, pomaga odkryć, co się naprawdę dzieje. Otrzymujemy pomoc
do radzenia sobie z Ŝyciem takim, jakie ono jest.
Na świecie mamy wiele róŜnych religii. Niektóre z nich są do siebie
bardzo podobne, jednak podstawowe przesłanie chrześcijaństwa jest
niepowtarzalne.
Wiara chrześcijańska nie opiera się na przekonaniu, Ŝe moŜemy osiągnąć
jakiś nadzwyczajny poziom świadomości, jaźni. Nie nakazuje ciągłego
wspinania się wyŜej i wyŜej, aby moŜe gdzieś na końcu tej wspinaczki
spotkać Boga. Sytuacja wygląda zupełnie odwrotnie: to Bóg przychodzi
do mnie, wkracza w moje Ŝycie, dzieli jego codzienność i pomaga mi
Ŝyć.
Wiara nie jest czymś, co muszę zdobyć i to raz na zawsze. Nie jest
czymś, co moŜna coraz bardziej zdobywać do momentu, kiedy Bóg
będzie (wreszcie) usatysfakcjonowany, ale jest czymś, co pozwoli mi
wrócić, gdy się zagubię, będzie nową inspiracją, gdy horyzonty Ŝycia się
rozmyją, pojawi się, gdy wydawać się będzie, Ŝe więź z Bogiem
obumiera. I na tym polega zadanie i misja Kościoła, aby wciąŜ na nowo o
tym przypominać. To jest właśnie powód, dla którego katedra w Uppsali
oraz kościół Świętej Trójcy w Warszawie stanowią rozpoznawalny
element swoich miast, aby powiedzieć wszystkim, Ŝe Bóg jest blisko i
chce pomóc! I faktycznie, potrzebujemy pomocy!
Nie ma nic dziwnego w odczuwaniu tęsknoty za Bogiem i Jego pomocą.
W rzeczywistości nie ma człowieka, który nie tęskniłby za
doświadczeniem miłości – aby kochać i być kochanym. Wszyscy
marzymy o społeczeństwie zbudowanym na fundamencie miłości i to
właśnie miłość Boga jest pomocą, którą otrzymujemy.
W następną niedzielę obchodzić będziemy Święto Zesłania Ducha
Świętego, dzień, w którym Pocieszyciel został wylany na uczniów.
Liturgicznym kolorem tego święta jest czerwony, dlatego teŜ takiego
koloru jest moja stuła. Czerwony to kolor ognia, który ujrzeli uczniowie.
5
To takŜe kolor miłości, a więc kolor Ducha Świętego, WspomoŜyciela i
Pocieszyciela jest taki sam jak barwa miłości, BoŜej miłości dla ciebie i
dla mnie. To miłość Tego, który jest wielką pomocą, którą otrzymujemy.
Bóg jest miłością oznacza, Ŝe Bóg nas kocha.
„Duchu Miłości, ucz nas jak siostry i bracia mają wspólnie kroczyć
Łączymy się wspólnie więzią miłości – pomóŜ nam, abyśmy się
wzajemnie miłowali. Prowadź nasze kroki po śladach Jezusa, który
nauczył nas modlić się ‘Ojcze nasz’.
Duchu Miłości, prowadź nas.”
(szwedzki śpiewnik 161,4)
Amen.
Hasło tygodnia:
„A gdy Ja będę wywyŜszony ponad ziemię,
wszystkich do siebie pociągnę” J 12,32
6