IMAGEN Herpes Simplex Virus (HSV) [PL]

IMAGEN Herpes
Simplex Virus (HSV)
K610611-2
restrykcyjnymi, testy neutralizacji oraz posiew na zapłodnionych
komórkach jajowych4,7. Techniki te mogą być skomplikowane,
uciążliwe i często nie nadawać się do rutynowego stosowania.
PL
Bezpośredni test immunofluorescencyjny do wykrywania HSV 1
i HSV 2.
1. PRZEZNACZENIE
Test typowania wirusa opryszczki zwykłej IMAGEN™ Herpes
Simplex Virus jest jakościowym, bezpośrednim testem
immunofluorescencyjnym do wykrywania i typowania HSV typ 1 i
HSV typ 2 w hodowlach komórkowych.
2. STRESZCZENIE
Wirus opryszczki zwykłej jest wirusem DNA zawierającym
dwudziestościenny nukleokapsyd osłonięty otoczką zawierającą
lipidy. Ludzki wirus opryszczki zwykłej klasyfikuje się w rodzinie
Herpesviridae i należy do podrodziny Alphaherpesvirinae. Rodzaj
Simplexvirus obejmuje dwa typy ludzkiego wirusa opryszczki
zwykłej: HSV 1 i HSV 21.
Opryszczka jest to zwykła i powszechna infekcja wśród ludzi,
związana z szerokim zakresem schorzeń klinicznych zarówno
u osób czynnych immunologicznie, jak i mających obniżoną
odporność. Zarówno HSV 1 jaki i 2 są często odpowiedzialne za
miejscowe infekcje pęcherzykowe skóry, tkanki łącznej i śluzowej
jamy ustnej i narządów płciowych2,3,4. Po ustąpieniu pierwotnej
infekcji wirus może istnieć w postaci utajonej w tkankach
nerwowych i pojawiać się ponownie w pewnych warunkach
powodując nawrót objawów. Pierwotne infekcje centralnego
układu nerwowego mogą prowadzić do opryszczkowego zapalenia
mózgu, co może mieć złe rokowanie w przypadku nie podjęcia
wczesnego leczenia4,5. Pierwotna infekcja w późnym stadium
ciąży może doprowadzić do ciężkiej infekcji płodu. Infekcje takie
cechują się wysoką częstością występowania i śmiertelnością4,5.
U osób z obniżoną odpornością mogą wystąpić poważne i
zagrażające życiu infekcje układowe, niekiedy obejmujące kilka
narządów5.
Bezpieczną i skuteczną terapię przeciwwirusową stosuje się
powszechnie do leczenia pierwotnej i nawrotowej infekcji
wirusem HSV3,6 dlatego w prowadzeniu postępowania i
leczenia zakażonych pacjentów ważna jest szybka diagnostyka
laboratoryjna wirusa HSV.
Testy immunofluorescencyjne z wykorzystaniem swoistych
monoklonalnych przeciwciał HSV 1 lub HSV 2 opisano do
identyfikacji i typowania izolatów wirusa HSV i do wykrywania
wirusa HSV w hodowlach komórkowych przed pojawieniem się
działania cytopatycznego (ang. CPE)7,8,9.
Bezpośrednie testy immunofluorescencyjne takie jak
IMAGEN Herpes Simplex Virus (HSV) wykorzystujące swoiste
przeciwciała monoklonalne oferują szybką, czułą i swoistą
metodą wykrywania oraz różnicowania izolatów HSV 1 i HSV 2 w
warstwach monomolekularnych hodowli komórkowej. IMAGEN
Herpes Simplex Virus (HSV) wykorzystuje swoiste przeciwciała
monoklonalne do wykrycia epitopów glikoprotein wirusa HSV
swoistych dla HSV 1 lub HSV 2.
3. ZASADA TESTU
Odczynniki testu IMAGEN HSV zawierają przeciwciała
monoklonalne związane z izotiocyjanianem fluoresceiny
(ang. FITC). Związane przeciwciała wiążą się specyficznie
z zachowanymi epitopami HSV 1 lub HSV 2. Odczynniki te
stosuje się w jednostopniowej technice immunofluorescencji
bezpośredniej. Próbki inkubuje się przez 30 minut z odczynnikami
przeciwciał związanych z izotiocyjanianem fluoresceiny, następnie
nadmiar odczynnika wypłukuje się zbuforowanym roztworem
soli fizjologicznej (ang. PBS). Wybarwione obszary montuje się i
ogląda mikroskopowo stosując oświetlenie epifluorescencyjne.
Jeśli obecny będzie wirus opryszczki zwykłej typu 1 lub 2, to
w hodowlach komórkowych widać charakterystyczną, jasną
zielono-jabłkową fluorescencję kontrastującą z czerwonym
wybarwieniem tła komórek niezainfekowanych. Odczynnik przy
którym obserwuje się swoistą fluorescencję będzie wskazywać
czy jest to wirus HSV 1 czy HSV 2.
Potwierdzenie
Przeciwciała monoklonalne stosowane w tym teście
wyprodukowano w Zakładzie Patologii, Uniwersytetu Cambridge,
Cambridge, Wielka Brytania.
4. DEFINICJE
Poniższe symbole zostały użyte w informacji o produkcie.
Kod produktu i numer katalogowy
Sprawdzić w instrukcji stosowania
N
Zawiera ilość materiału wystarczającą na <N> badań
Identyfikacja wirusa typu HSV odgrywa ważną rolę w badaniu
i monitorowaniu zakażonych pacjentów4. Główne metody
diagnostyczne obejmują izolację zdolnego do życia wirusa
w warstwach monomolekularnych hodowli komórkowej z
zaszczepionymi próbkami klinicznymi lub bezpośrednią detekcję
wirusa lub białek wirusa w próbkach klinicznych4,7.
Producent
Izolację wirusa HSV z próbek klinicznych można wykonać w
różnych liniach komórkowych, włączając diploidalne fibroblasty,
komórki nerek królika, komórki vero i ludzkie komórki owodniowe,
w których wirus HSV będzie replikować się szybko i wykazywać
działanie cytopatyczne7.
Ograniczenia temperatury przechowywania
Do wykrycia i potwierdzenia identyfikacji izolatów oraz
rozróżnienia pomiędzy HSV 1 a HSV 2A stosowano szereg
technik. Obejmują one hybrydyzację DNA, badanie enzymami
Wyrób medyczny do diagnostyki in vitro
Zużyć przed
Numer serii
5.1.
ZAWARTOŚĆ TESTU IMAGEN HSV
Instrukcja użycia.
Szkiełka z kontrolą dodatnią ze studzienką 2 x
2, zawierające utrwalone w acetonie komórki
ludzkich fibroblastów zakażone HSV 1 lub HSV
2.
Po jednej buteleczce następujących odczynników:
3mL płynu do montowania. Płyn do montowania
zawiera inhibitor fotowybielający w roztworze
glicerolu (pH 10,0).
1,4mL odczynnika IMAGEN HSV typ 1. Odczynnik zawiera oczyszczone, mysie przeciwciała
monoklonalne swoiste dla HSV 1, związane z
izotiocyjanianem fluoresceiny. Koniugaty są
przygotowane w roztworze buforowym stabilizowanym proteiną (pH 7,5) zawierającym
błękit Evansa jako barwienie negatywne i
15mmol/L azydek sodu jako konserwant.
1,4mL odczynnika IMAGEN HSV typ 2. Odczynnik zawiera oczyszczone, mysie przeciwciała
monoklonalne swoiste dla HSV 2, związane
z izotiocyjanianem fluoresceiny. Koniugaty są
przygotowane w roztworze buforowym stabilizowanym proteiną (pH 7,5), zawierającym
błękit Evansa jako barwienie negatywne i
15mmol/L azydek sodu jako konserwant.
5.2. PREPARATYKA, PRZECHOWYWANIE I PONOWNE
UŻYWANIE ZESTAWU ODCZYNNIKÓW
W celu zapewnienia optymalnego przebiegu testu, ważne jest,
aby wszystkie nieużywane składniki zestawu przechowywać
zgodnie z następującymi wskazówkami.
5.3. SZKIEŁKA Z KONTROLĄ DODATNIĄ Szkiełka z kontrolą dodatnią są dostarczane pojedynczo w
szczelnych woreczkach foliowych wypełnionych azotem.
Nieużywane szkiełka należy przechowywać w temperaturze
2-8°C. Przed otwarciem szkiełka powinny pozostawać przez 5
minut w temperaturze pokojowej (15-30°C).
Szkiełka wybarwić bezpośrednio po otwarciu.
5.4. PŁYN DO MONTOWANIA Gotowy do użycia. Nieużywany płyn do montowania należy
przechowywać w temperaturze 2-8°C. Przed otwarciem płyn do
montowania powinien pozostawać przez 5 minut w temperaturze
pokojowej (15-30°C).
/
5.5. ODCZYNNIK 1 I 2 Gotowe do użycia. Nieużywane odczynniki 1 i 2 należy
przechowywać w temperaturze 2-8°C. Odczynniki 1 i 2 powinno się
przechowywać w ciemnym miejscu w temperaturze 2-8°C. Przed
otwarciem odczynniki 1 i 2 powinny pozostawać przez 5 minut w
temperaturze pokojowej (15-30°C).
5. DOSTARCZANE ODCZYNNIKI
6. DODATKOWE ODCZYNNIKI
6.1. ODCZYNNIKI
Aceton (do utrwalania).
50 - Każdy zestaw zawiera ilość materiału wystarczającą na
zbadanie 50 preparatów hodowli komórkowych.
Zbuforowany roztwór soli fizjologicznej (ang. PBS) pH 7,5 do
przemywania wybarwionych próbek i do preparatyki próbek.
- Okres trwałości zestawu przedstawiony jest na etykiecie
opakowania zewnętrznego.
6.2. PRZYBORY
Podstawowe
Pokrytego teflonem szkiełkach mikroskopowych z pojedynczym
6mm średnicy studni (100 slajdy na polu), dostępny z lokalnym
dystrybutorem (Nr kodu S611430-6).
IMAGEN HSV Positive Control Slide (Nr kodu S611030-2).
Do potwierdzenia hodowli
Jałowe waciki, podłoże transportowe dla wirusów i pojemnik
dostosowany do pobierania, przenoszenia i posiewu wirusa HSV.
Linie hodowli komórkowych zalecanych do posiewu i izolacji
wirusa HSV.
7. Sprzęt wymagany, lecz nie dostarczony
Pipeta precyzyjna i jednorazowe końcówki mogące przenieść 25µL
Łaźnia przemywająca
Szkiełka nakrywkowe dopasowane do zakrycia studzienki o
średnicy 6mm
Nie fluoryzujący olejek immersyjny
Mikroskop epifluorescencyjny z systemem filtrów do
izotiocyjanianem fluoresceiny (maksymalna długość fali
wzbudzenia 490nm, średnia długość fali emisji 520nm) i soczewki
powiększające x200 - x500
Inkubator o temp. 37°C
8. ŚRODKI OSTROŻNOŚCI
- Do badań diagnostycznych in vitro. Test może być
wykonywany jedynie przez personel przeszkolony w zakresie
wykonywania niniejszego testu oraz posiadający doświadczenie
w zakresie procedur laboratoryjnych.
8.1. ŚRODKI DOTYCZĄCE BEZPIECZEŃSTWA
8.1.1
Odczynniki testu IMAGEN HSV zawierają 15 mmol/L
azydek sodu, który jest trucizną. Azydek sodu może
reagować z elementami kanalizacji wykonanymi z
ołowiu i miedzi tworząc silnie wybuchowe azydki
metalu. Materiały zawierające azydek zawsze usuwać
spłukując obfitą ilością wody.
8.1.2
Wirus HSV na szkiełkach z kontrolą dodatnią okazał się
być niezakaźnym w hodowli komórkowej, aczkolwiek ze
szkiełkiem należy się obchodzić i usuwać je jednak jako
potencjalnie zakaźne.
8.1.3
Odczynnik zawiera błękit Evansa. Może być on
rakotwórczy i należy unikać kontaktu ze skórą.
8.1.4
Należy zachować ostrożność podczas używania płynu do
montowania, gdyż może on powodować podrażnienie
skóry. W razie kontaktu, skórę należy spłukać wodą.
8.1.5
W obrębie wyznaczonego obszaru roboczego nie jeść, nie
pić, nie palić, nie przechowywać lub nie przygotowywać
pożywienia ani nie używać kosmetyków.
8.1.6
Nie pipetować substancji ustami.
8.1.7
Podczas obchodzenia się z próbkami klinicznymi i
zakażonymi komórkami ubrać jednorazowe rękawiczki
i zawsze umyć ręce po pracy z substancjami zakaźnymi.
8.1.8
Wszystkie próbki kliniczne i odczynniki usuwać zgodnie z
miejscowymi przepisami.
8.1.9
Na żądanie dostępne są Karty charakterystyki
bezpieczeństwa materiału.
8.2. TECHNICZNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI
8.2.1
Nie używać odczynników po upłynięciu daty ważności
podanej na etykiecie. Nie mieszać odczynników
pochodzących z różnych serii/partii.
8.2.2
Dostarczone odczynniki posiadają ustalone stężenie
robocze. Negatywnie na przebieg testu wpłynie, jeśli
odczynniki będą modyfikowane lub przechowywane w
warunkach innych niż warunki podane w rozdziale 5.
8.2.3
Przygotować świeży, zbuforowany roztwór soli
fizjologicznej tak jako to jest wymagane w dniu
stosowania.
8.2.4
Unikać mikrobiologicznego skażenia odczynników.
8.2.5
Odczynników nie wolno zamrażać.
9. POBIERANIE I PREPARATYKA PRÓBEK
Pobieranie i preparatyka próbek ma fundamentalne znaczenie w
diagnostyce infekcji wirusem HSV hodowli komórkowej. Próbki
należy zbierać z miejsca infekcji w taki sposób, aby zawierały jak
najwięcej zainfekowanego materiału.
9.1. PRÓBKI KLINICZNE
Pobieranie
Próbki kliniczne pobierać z miejsca infekcji. W celu pobrania
zainfekowanych komórek i wysięku z podstawy wrzodu lub
zmiany patologicznej, owrzodzenia lub zmiany patologiczne
powinno się mocno wycierać używając zwykłego, bawełnianego
wacika. Pęcherze należy otwierać ostrożnie, płyn gromadzić na
waciku a podstawę zmiany wycierać wacikiem. Waciki należy
umieścić w podłożu transportowym dla wirusów stosowanym
rutynowo i wysłać do laboratorium tak szybko jak to możliwe do
opracowania.
Posiew na hodowle komórkowe
Próbki pobierane do diagnostyki infekcji wirusem HSV powinno się
posiewać na linie komórkowe rutynowo stosowane w laboratorium,
zgodnie z ustalonymi metodami laboratoryjnymi i badać regularnie
na obecność działania cytopatycznego (ang. CPE).
Preparatyka szkiełek
Jeśli zauważy się występowanie działania cytopatycznego
związanego z infekcją wirusem HSV, wówczas warstwę
monomolekularnej hodowli komórkowej powinno się zebrać, gdy
około 70% komórek będzie objętych działaniem.
Używając sterylnej pipety zebrać warstwę komórek do płynnej
pożywki. Osadzić komórki poprzez łagodne wirowanie przy 200g
przez 10 minut w temperaturze pokojowej (15-30°C) i usunąć
supernatant. Przemyć komórki zawieszając osad komórek w PBS
(patrz rozdział 6.1) i powtórzyć wirowanie. Usunąć supernatant
i ponownie zawiesić osad komórek w niewielkiej objętości
świeżego, zbuforowanego roztworu soli fizjologicznej w celu
utrzymania wysokiej gęstości komórek.
Umieścić po 25µL zawiesiny w studzienkach na szkiełkach
mikroskopowych pokrytych teflonem. Na próbkę pacjenta
potrzebne są dwie studzienki. Pozostawić do osuszenia w
temperaturze pokojowej (15-30°C) i utrwalić w świeżym acetonie
10 minut w temperaturze pokojowej (15-30°C). Jeśli próbka nie
wybarwi się od razu, schować na noc w temp. 4°C lub zamrozić w
temp. -20°C przez dłuższy okres.
10. PROCEDURA TESTU
PROSIMY O ZAPOZNANIE SIĘ Z ROZDZIAŁEM 8.2 „TECHNICZNE
ŚRODKI OSTROŻNOŚCI” PRZED WYKONANIEM PROCEDURY
TESTU.
10.1. DODANIE ODCZYNNIKÓW 1 I 2
Dodać 25µL odczynnika HSV 1 do studzienki o średnicy 6mm
utrwalonego preparatu komórkowego i 25µL odczynnika HSV 2 do
drugiej studzienki o średnicy 6mm preparatu (patrz rozdział 9) lub
dodać do szkiełka z kontrolą dodatnią. Upewnić się, że odczynniki
pokrywają cały obszar studzienki.
10.2. PIERWSZA INKUBACJA
Inkubować szkiełka z odczynnikiem w komorze wilgotnej przez
30 minut w 37°C. Nie dopuścić do wyschnięcia odczynnika na
próbce, gdyż to spowoduje wystąpienie nieswoistego wybarwienia.
10.3. PRZEMYWANIE SZKIEŁKA
Nadmiar odczynnika zmyć zbuforowanym roztworem soli
fizjologicznej (patrz rozdział 6.1), następnie delikatnie przemyć
szkiełko przez 5 minut w kąpieli zawierającej zbuforowany
roztwór soli fizjologicznej. Odsączyć zbuforowany roztwór soli
fizjologicznej i pozwolić, aby szkiełko wyschło w temperaturze
pokojowej (15-30°C).
10.4. DODANIE PŁYNU DO MONTOWANIA
Dodać jedną kroplę płynu do montowania IMAGEN do środka
każdej studzienki i nałożyć szkiełko nakrywkowe na płyn do
montowania i próbkę zapewniając brak pęcherzyków powietrza.
10.5. ODCZYT SZKIEŁKA
Należy zbadać całe obszary studzienki o średnicy 6mm, zawierające
wybarwione preparaty komórkowe z użyciem mikroskopu
epifluorescencyjnego. Fluorescencja tak jak to przedstawiono w
rozdziale 11 powinna być widoczna przy powiększeniu x200 - x500.
(W celu uzyskania dokładniejszych wyników szkiełka powinno się
badać natychmiast po wybarwieniu, ale można je przechowywać
w temperaturze 2-8 °C, w ciemni, do około 24 godzin).
11. INTERPRETACJA WYNIKÓW TESTU
11.1. KONTROLE
11.1.1 Szkiełko z kontrolą dodatnią
Podczas barwienia i oglądania tak jak to przedstawiono w rozdziale
10 szkiełko z kontrolą dodatnią powinno wykazywać fluoryzujące
komórki z zielono-jabłkową fluorescencją wewnątrzkomórkową
kontrastującą z tłem wybarwionego negatywnie materiału.
Szkiełek z kontrolą pozytywną powinno się używać do sprawdzenia,
czy procedurę barwienia przeprowadzono zadawalająco.
11.1.2 Kontrola ujemna
Jeśli potrzebne będzie szkiełko z kontrolą ujemną, zaleca się
niezakażone, nienaruszone komórki o typie stosowanym do
hodowli i izolacji wirusa HSV. Komórki należy przygotować i
utrwalić tak jak to przedstawiono w rozdziale 9.1 i barwić tak jak
to przedstawiono w rozdziale 10.
11.2. PRÓBKI KLINICZNE
11.2.1 Wygląd komórek zakażonych wirusem HSV
Zakażone komórki będą wykazywać zielono-jabłkowe,
fluoryzujące, wewnątrzkomórkowe ziarnistości cytoplazmatyczne.
W niektórych zakażonych komórkach tej charakterystycznej
fluorescencji cytoplazmatycznej może towarzyszyć efekt
“krawędzi” spowodowany przez wybarwianie się błony
komórkowej.
Czerwone wybarwienie niezakażonych komórek z barwieniem
negatywnym błękitem Evansa.
infekcja może ulec rozsianiu z zajęciem narządów takich jak płuca,
mózg, wątroba, śledziona itd.
11.2.2 Interpretacja
Wirusa HSV można wyhodować z płynu zmian pęcherzykowatych
lub wydzielin z innych zainfekowanych miejsc (np. oczy, gardło lub
narządy płciowe). Oprócz tego, wirusa HSV można wyhodować
z zakażonych tkanek w rozsianej opryszczce np. bioptat mózgu
pacjentów z opryszczkowym zapaleniem mózgu.
Pozytywne rozpoznanie stawia się, gdy przynajmniej jedna
utrwalona, wybarwiona komórka wykazuje schemat fluorescencji
przedstawiony w rozdziale 11.2.1 z odczynnikiem HSV typ 1 lub
HSV typ 2. Zaleca się, aby co najmniej 50 badanych komórek
z hodowli komórkowej było widocznych w obrębie każdej
studzienki szkiełka przed odnotowaniem wyniku ujemnego. Patrz
rozdział 11.2.3, jeśli nie ma wystarczającej ilości komórek.
11.2.3 Niewystarczająca ilość komórek
Jeśli nie ma wystarczającej ilości komórek w preparacie na szkiełku,
pozostałość próbki hodowli komórek należy odwirować przy 200g
przez 10 minut w temperaturze pokojowej (15-30°C). Ponownie
zawiesić w małej ilości zbuforowanego roztworu soli fizjologicznej
przed ponownym rozdzieleniem (25µL) do studzienek o średnicy
6mm na pokrytych teflonem szkiełkach mikroskopowych tak
jak to przedstawiono w rozdziale 9.1. Opcjonalnie, powinno się
zażądać powtórnie próbki klinicznej.
12. Ograniczenia procedury
12.1. Stosować tylko płyn do montowania dostarczany z testem
IMAGEN HSV.
12.2. Wizualna obecność uzyskanego obrazu fluorescencji może
się różnić, że względu na typ mikroskopu i stosowanego
źródła światła.
12.3. Wszystkie dostarczone odczynniki posiadają ustalone
stężenie robocze. Negatywnie na przebieg testu wpłynie,
jeśli odczynniki będą modyfikowane lub przechowywane
w warunkach innych niż warunki podane w rozdziale 5.
12.4. Zaleca się, aby 25µL odczynnika stosować do pokrycia
obszaru studzienki o średnicy 6mm. Zmniejszenie tej ilości
może prowadzić do trudności w pokryciu obszaru próbki i
może zmniejszyć czułość.
12.5. Niewykrycie wirusa HSV może być wynikiem czynników
takich jak pobranie próbki w nieodpowiednim momencie
choroby, niewłaściwe pobranie próbki i/lub postępowanie
z próbką, nieudana hodowla komórkowa itd. Wynik
ujemny nie wyklucza możliwości zakażenie wirusem HSV.
12.6. Wyniki testu powinno się interpretować w powiązaniu z
informacjami dostępnymi z badań epidemiologicznych,
badania klinicznego pacjenta i innych procedur
diagnostycznych.
13. SPODZIEWANE WARTOŚCI
Infekcja wirusem opryszki zwykłej ludzi występuje na całym
świecie i ponad 80% dorosłej populacji w krajach zachodnich
doświadczy infekcji pierwotnej, z których większość będzie mieć
charakter bezobjawowy10. Po pierwotnej infekcji około 45% osób z
infekcją ust i 60% pacjentów z infekcją narządów płciowych będzie
doświadczać nawrotów infekcji wirusem opryszczki3. Wirus HSV
wyizolowano z dróg płciowych u 0,3 to 5,4% mężczyzn i u 1,0
do 8,0% kobiet uczęszczających do kliniki chorób przenoszonych
drogą płciową11,12. Pacjenci z infekcjami oczu opryszczką zwykłą
stanowią główną przyczynę konsultacji w klinice okulistycznej3.
W objawowej pierwotnej lub nawrotowej infekcji wirusem HSV,
zmiany patologiczne można znaleźć na skórze, błonach śluzowych
jamy ustnej, gardła, narządów płciowych lub oczu. Podczas
infekcji noworodków lub osób z upośledzoną odpornością,
14. CHARAKTERYSTYKA PRZEBIEGU SWOISTEGO
14.1. REAKTYWNOŚĆ PRZECIWCIAŁA MONOKLONALNEGO Z
WIRUSEM HSV TYP 1 I 2
Przeciwciała monoklonalne stosowane w tym teście
wykazałyzdolność reagowania ze swoistymi dla typu zachowanymi
epitopami antygenu HSV 1 lub antygenu HSV 2.
14.2. Charakterystyka szczegółowa
Test typowania wirusa HSV IMAGEN oceniono w jednym
ośrodku badań klinicznych a wyniki porównano z mapowaniem
endonukleazą restrykcyjną. W tym ośrodku szpitalnym próbki
pobierano z różnych miejsc, w tym nosa, gardła, języka, jamy
ustnej, skóry, tkanki łącznej, krocza, cewki moczowej, prącia,
sromu, warg sromowych, pochwy szyjki macicy od 187 pacjentów
przychodzących do szpitala. Próbki (waciki) umieszczano w
pożywce transportowej i transportowano do laboratorium w
celu wyizolowania wirusa HSV z hodowli komórkowej. W ośrodku
badawczym wszystkie 187 hodowli komórkowych obserwowano
mikroskopowo pod kątem typowego działania cytopatycznego
wirusa HSV i oceniano stosując odczynniki testu IMAGEN HSV
w celu określenia czy obecny jest HSV 1 lub HSV 2. Oceniano,
że HSV 1 jest obecny, jeśli jedna lub kilka komórek wykazywało
z odczynnikiem HSV 1 typową fluorescencję. Oceniano, że
HSV 2 jest obecny, jeśli jedna lub kilka komórek wykazywało z
odczynnikiem HSV 2 typową fluorescencję (patrz rozdział 11).
Wykrywanie wirusa HSV
Ze 187 ocenionych próbek 60 (32.1%) było dodatnie za pomocą
zarówno referencyjnej hodowli komórkowej jak i testu typowania
HSV IMAGEN (Tabela 14.2.1). Wyniki dodatnie uzyskano u 55,0%
kobiet i 45,0% mężczyzn. Rozkład wyników dodatnich zgodnie
z miejscem wyizolowania wirusa HSV wyniósł 83,3% narządy
płciowe, 13,3% usta i 3,4% z innych miejsc anatomicznych.
Z dodatnich wyników próbek z narządów płciowych 40,0%
stanowił HSV 1 a 60,0% stanowił HSV 2. Wszystkie dodatnie wyniki
próbek z ust stanowił HSV 1.
Wyniki dodatnie uzyskano obiema metodami we wszystkich
przypadkach dając wartość 100% dla korelacji, swoistości, czułości
oraz dla dodatnich i ujemnych wartości predykcyjnych.
Tabela 14.2.1
Porównanie wyników testu IMAGEN HSV i
metod standardowych dla hodowli komórkowej
TEST
Hodowla komórkowa
IMAGEN HSV
Ilość próbek:
WYNIKI
Dod
Ujem Ujem Dod
Dod
Ujem Dod
Ujem
60
127
0
0
(32,1) (67,9) (0)
(0)
( ) Wyrażona jako odsetek całkowitej liczby badanych próbek.
Typowanie HSV 1 i HSV 2
Do badania testem HSV IMAGEN i mapowania endonukleazą
restrykcyjną (Tabela 14.2.2) dostępne były w sumie 43 izolaty
z hodowli. Wyniki dodatnie uzyskano obiema metodami we
wszystkich przypadkach dając wartość 100% dla korelacji, czułości
i swoistości.
Tabela 14.2.2
Porównanie typowania HSV 1 i HSV 2 z
użyciem testu HSV IMAGEN i mapowania endonukleazą
restrykcyjną
TEST
MER
IMAGEN HSV
Ilość próbek:
WYNIKI
HSV 1 HSV 2 HSV 1 HSV 2
HSV 1 HSV 2 HSV 2 HSV 1
23
20
0
0
(53,5) (46,5) (0)
(0)
( ) Wyrażona jako odsetek całkowitej liczby badanych próbek.
14.3. REAKTYWNOŚĆ KRZYŻOWA
Test typowania HSV IMAGEN wykonywano wobec innych wirusów
możliwych do wyizolowania z hodowli komórkowych w próbkach
ludzkich. Wszystkie badane organizmy (Tabela 14.3) były ujemne
zarówno z odczynnikami testu IMAGEN HSV 1 i IMAGEN HSV 2.
Tabela 14.3
Wirusy zbadane testem IMAGEN HSV, które
okazały się być niereaktywne:
Adenowirus 2,3,4
Wirus cytomegalii
Wirus ECHO 11
Wirus Epstein-Barra
Półpasiec
Parainfluenca 1
Wirus oddechowy
15. PIŚMIENNICTWO
1.
Francki R.I.B., Fauquet C.M., Knudson D.L. and Brown F
Classification and nomenclature of viruses. Fifth Report of the
International Committee on Taxonomy of Viruses. Archives of Virology,
Supplement 2, Spurger Velacy, New York, pp 103-106.
Adams E. (1982)
2.
3.
Herpes Simplex Virus infections. In Herpes virus infections: clinical
aspects (ed. Glaser, R.) Marcel Dekker Inc., New York, pp 1-55.
Longson M. (1990)
4.
Herpes simplex. In principles and practice of clinical virology (eds. A.J.
Zuckerman et al) John Wiley and Sons Ltd, pp 3-42.
Corey L. and Spear P.G. (1986)
5.
Infections with Herpes Simplex Virus Part 2.
New England Journal of Medicine 314: No 12: 749 757.
Peterslund N.A. (1991)
6.
Herpes virus infection: An overview of the clinical manifestations.
Scand. J. Infect. Suppl. 78: 15 20.
Balfour H.H. (1987)
7.
Acyclovir. In antimicrobial agents annual 2 (eds. Peterson, P.K. and
Verhoef. J.)
Elsevier Science Publishers, pp 315-329.
Corey L. (1986)
8.
Laboratory diagnosis of Herpes Simplex Virus infections.
Diagn. Microbiol. Infect. Dis. 4: 1115 1195.
Gleaves C.A., Wilson D.J., Wold A.D. and Smith T.E. (1985)
Detection and serotyping of Herpes Simplex virus in MRC-5 cells using
centrifugation and monoclonal antibodies 16 hours post inoculation.
J. Clin. Microbiol. 21: pp 29.
9.
Pereira L., Dondero D.W., Gallo D., Devlin D. and Woodie J.D. (1982)
Serological analysis of herpes simplex virus types 1 and 2 with
monoclonal antibodies.
Infection and Immunity 35: 363 367.
10. Nahmias A.J. and Roizman B. (1973)
Infection with herpes-simplex virus 1 and 2.
New England Journal of Medicine 289: 667-74.
11. Corey L., Adams H.G. Brown Z.A. and Holmes K.K. (1983)
Genital herpes simplex virus infection: clinical manifestations course
and complications.
Annals lnternal Medicine 98: 918 72.
12. Corey L. and Holmes K.K. (1983)
IFU X7851 zaktualizowany października 2012
OXOID Limited, Wade Road, Basingstoke,
Hampshire, RG24 8PW, Wielka Brytania
PORADY TECHNICZNE I OBSŁUGA KLIENTÓW
Z wszystkimi pytaniami należy zwracać się do miejscowego
przedstawiciela lub dystrybutora firmy Oxoid.