WYŻSZA SZKOŁA UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH SYLABUS

WYŻSZA SZKOŁA UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH
SYLABUS PRZEDMIOTU
Ergonomia z anatomią
I. Informacje ogólne
1. Nazwa przedmiotu: Ergonomia z anatomią
2. Rodzaj przedmiotu - obowiązkowy
3. Poziom i kierunek studiów: niestacjonarne studia I stopnia, Wzornictwo i
Architektura wnętrz
4. Rok studiów: II
5. Semestr : zimowy/letni
6. Liczba i rodzaj godzin zajęć: 36
7. Liczba punktów ECTS: 4
8. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy prowadzącego: Michał Murawa, dr
9. Język wykładowy: polski, angielski
II. Informacje szczegółowe
1. Cele zajęć
C1
Celem nauczania jest zaprezentowanie studentom obszaru wiedzy z
zakresu nauk o człowieku i jego pracy: elementy anatomii antropometrii
inżynieryjnej, fizjologii pracy, biomechaniki, w szczególności ergonomii,
które pozwolą im na racjonalne rozwiązywanie problemów projektowania
dla człowieka i w jego skali.
C2
Absolwent powinien mieć usystematyzowaną wiedzę i umiejętności z
zakresu odpowiedzialnego kształtowania ergonomicznego otoczenia
człowieka
C3
Absolwent powinien posiadać umiejętność organizowania ergonomicznej
przestrzeni pracy, wypoczynku oraz działalności projektowej.
C4
Absolwent powinien posiadać umiejętności komunikowania się i
aktywnego uczestniczenia w pracy zespołowej.
C5
Absolwent powinien posiadać umiejętność korzystania z ergonomicznej
literatury tematycznej oraz atlasów antropometrycznych oraz innych
materiałów zawierających dane normatywne odnoszące się do miar
człowieka.
1
2. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych
(jeśli obowiązują):
Studenci przed rozpoczęciem nauki przedmiotu powinni posiadać ugruntowaną
wiedzę z zakresu podstaw fizyki i biologii
3. Efekty kształcenia w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych
Efekty kształcenia w odniesieniu do wiedzy
Symbol
Opis efektów kształcenia
efektu
kształcenia
Zna określony zakres problematyki związanej z technologiami
EK1
stosowanymi w danej dyscyplinie artystycznej (w ujęciu
całościowym) i jest świadoma rozwoju technologicznego
związanego ze studiowanym kierunkiem studiów i specjalnościa
Ma wiedzę dotyczącą finansowych, marketingowych i prawnych
EK2
aspektów związanych z wykonywaniem zawodu artysty plastyka
Zna powiązania i zależności pomiędzy teoretycznymi i
EK3
praktycznymi elementami związanymi ze studiowanym
kierunkiem studiów
Efekty kształcenia w odniesieniu do umiejętności
Symbol
Opis efektów kształcenia
efektu
kształcenia
Umie podejmować samodzielnie decyzje odnośnie do realizacji i
EK4
projektowania własnych prac artystycznych
Jest przygotowana do współdziałania i pracy z innymi osobami w
EK5
ramach prac zespołowych
Posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych i
EK6
wystąpień ustnych, dotyczących zagadnień szczegółowych na
temat różnych dziedzin twórczości plastycznej, z wykorzystaniem
podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł
Efekty kształcenia w odniesieniu do kompetencji społecznych
Symbol
efektu
kształcenia
EK7
4. Treści programowe
Symbol
treści
programowych
Opis efektów kształcenia
Posiada umiejętność samooceny, konstruktywnej krytyki w
stosunku do działań innych osób, podjęcia refleksji na temat
społecznych, naukowych i etycznych aspektów związanych z
własną pracą
Opis treści programowych
Odniesienie
do efektów
kształcenia
2
dla
przedmiotu
(symbol
efektów)
TP1
Ergonomia jako nauka o pracy. Geneza, podziały, EK1, EK3
interdyscyplinarność.
TP2
Metody badań wykorzystywane w ergonomii.
TP3
Wprowadzenie do Anatomii
EK1, EK3,
EK5
EK3
TP4
Anatomia kręgosłupa
EK3
TP5
Postawa ciała
EK3
TP6
Człowiek jako operator.
EK1, EK3
TP7
Parametry strukturalne człowieka: geometria EK1, EK3
ciała, ruchliwość, zakresy i zasięgi jako
wyznaczniki przestrzeni ruchowej człowieka
TP8
Parametry masowe (inercyjne) człowieka
TP9
Główne napędy mięśniowe człowieka i jego EK1, EK3
parametry siłowe.
TP10
Równowaga człowieka operatora.
TP11
Parametry
informacyjne
przepustowość informacyjna.
TP12
Ergonomia ręki.
EK1, EK3
TP13
Ergonomia procesów informacyjno-decyzyjnych.
TP14
Ergonomia siedzisk.
TP15
Ergonomia stanowiska pracy.
TP16
Ergonomia komputerowego stanowiska pracy
TP17
Ergonomia mieszkania.
TP18
Ergonomia środków komunikacyjnych.
TP19
Metodyka projektowania ergonomicznego.
TP20
Ergonomiczne
EK1, EK3,
EK7
EK1, EK3,
EK7
EK1, EK3,
EK7
EK1, EK3,
EK7
EK1, EK3,
EK7
EK1, EK3,
EK7
EK1, EK2,
EK3, EK5,
EK6, EK7
EK1, EK2
EK3, EK5,
EK6, EK7
kryteria
w
EK1, EK3
EK1, EK3
człowieka, EK1, EK3
projektowaniu
3
architektonicznym i przemysłowym.
TP21
Kompleksowa ocena ergonomiczna: produktu, EK1, EK3,
EK4, EK5,
procesu, systemu.
EK6, EK7
TP22
Ergonomiczne aspekty barier architektoniczno- EK1, EK2,
EK3, EK4,
urbanistycznych
EK5, EK6,
EK7
5. Literatura
podstawowa:
Batogowska A. (1998) Podstawy ergonomii. Wyd. WSP w Olsztynie, Olsztyn.
Fiell Ch., Grandjean E. (1978) Ergonomia Mieszkania. Aspekty fizjologiczne i
psychologiczne w projektowaniu. Wyd. Arkady. Warszawa.
Ewa Górska, Edwin Tytyk(1996) Ergonomia w projektowaniu stanowisk pracy
Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej.
Jabłoński J. (2006) Ergonomia produktu Ergonomiczne zasady projektowania
produktów.
Kania J. (1980) Metody ergonomiczne. PWE, Warszawa.
Konarska Maria (2001) Ergonomia pracy biurowej, Warszawa CIOP.
Mc Cormick E.J. (1957) Antropotechnika. Przystosowanie konstrukcji maszyn i
urządzeń do człowieka. Wyd. NOT, Warszawa.
Mayer-Bohe W. (1998) Budownictwo dla osób starszych i niepełnosprawnych.
Arkady. Warszawa.
Neufert E. (2000) Podręcznik Projektowania architektoniczno-budowlanego.
Arkady, Warszawa.
Rozporządzenie (1998) Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994r. W sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Aktualizacja 1998r.
Rozporządzenie (2002) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia
2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakimi powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie. Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej Nr 75. Warszawa, 15 czerwca
2002 r.
Stępowski M. Siedziska. Wydawnictwo Związkowe CRZZ. Warszawa
Tytyk E. (2001) Projektowanie ergonomiczne. PWN. Warszawa-Poznań.
Ustawa (1998) Ustawa z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. Aktualizacja 1998r.
dodatkowa:
Fiell P. (1997) 1000 Chairs. Taschen.
Grandjean E. (1980) Fitting the task to the Man. An ergonomic approach.
Taylor&Francis Ltd. London.
Kuldschun H., Rossmann E.(1980) Budownictwo dla upośledzonych fizycznie.
Arkady. Warszawa.
Skaradzińska
M.
(1991)
Vademecum
Projektanta.
Problemy
osób
niepełnosprawnych. 3. Mieszkanie i jego wyposażenie. Inst. Wzorn. Przemysłowego,
Warszawa.
Wykowska M. Ergonomia. Wydanie internetowe
4
6. Informacja o przewidywanej możliwości wykorzystania e-learningu
Nie przewiduje się.
7. Odniesienie efektów kształcenia przedmiotu do efektów kształcenia ustalonych dla
obszaru kształcenia
Symbol
Symbol efektu
efektu
kształcenia
kształcenia
w obszarze
dla przedmiotu
kształcenia
w zakresie sztuki
EK1
A1_W13
EK2
A1_W14
EK3
A1_W15
EK4
A1_U17
EK5
A1_U18
EK6
A1_U22
EK7
A1_K04
8. Kalkulacja nakładu pracy studenta
Symbol
Opis stosowanych form aktywności
efektu
umożliwiające osiągniecie założonych
kształcenia
efektów kształcenia
dla
przedmiotu
EK1
wykład
lektura
EK2
wykład
lektura
EK3
wykład
lektura
EK4
wykład
lektura
EK5
wykład
lektura
ćwiczenia praktyczne
EK6
wykład
lektura
prezentacje studentów
EK7
wykład
lektura
Przygotowanie do zaliczeń
Suma godzin
Liczba punktów ECTS dla przedmiotu
Szacunkowa
liczba godzin
poświęcona
na daną
aktywność
4
7
4
7
4
7
5
9
6
9
5
4
9
7
4
9
20
120
4
5
9.Kryteria i metody oceny realizacji zamierzonych efektów kształcenia:
- wiedza i umiejętności zaprezentowane na zaliczeniu pisemnym
- odpowiedzi oceniane są punktowo
- przygotowanie pracy zaliczeniowej
5,0 – Bardzo dobra znajomość anatomii oraz zasad ergonomii. Umiejętność
wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych. Bardzo dobra
znajomość zależności biomechanicznych bezpośrednio wpływających na przeciążenia
układu ruchu.
4,5 – jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami i nieścisłościami.
4,0 – Dobra znajomość anatomii oraz zasad ergonomii. Umiejętność
wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych. Dobra
znajomość zależności biomechanicznych bezpośrednio wpływających na przeciążenia
układu ruchu.
3,5 – Średni poziom znajomości anatomii oraz zasad ergonomii. Umiejętność
wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych. Średni poziom
znajomości zależności biomechanicznych bezpośrednio wpływających na przeciążenia
układu ruchu.
3,0 – Podstawowy poziom znajomości anatomii oraz zasad ergonomii. Podstawowa
umiejętność wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych.
Podstawowy poziom znajomości zależności biomechanicznych bezpośrednio
wpływających na przeciążenia układu ruchu.
2,0 – Niezadowalający poziom znajomości anatomii oraz zasad ergonomii. Brak
umiejętności wykorzystywania w praktyce/projektach kryteriów ergonomicznych.
Niedostateczny poziom znajomości zależności biomechanicznych bezpośrednio
wpływających na przeciążenia układu ruchu.
6