J. Kapłon - Rozwój satelitarnych metod obserwacji w

Szkolenie nt. „Wykorzystanie systemu wspomagania pomiarów satelitarnych
i nawigacji ASG-EUPOS”, Wrocław 7 października 2014
Rozwój satelitarnych metod obserwacji
w geodezji
dr inż. Jan Kapłon
Instytut Geodezji i Geoinformatyki
ul. Grunwaldzka 53,
50-357 Wrocław
[email protected]
Plan prezentacji
1. Tło historyczne rozwoju geodezyjnych obserwacji
satelitarnych,
2. Idea globalnego geodezyjnego systemu
obserwacyjnego,
3. Rozwój globalnych systemów nawigacyjnych,
4. Rozwój systemów wspomagających,
5. Spojrzenie w przyszłość.
Tło historyczne rozwoju geodezyjnych obserwacji satelitarnych
W roku 1957 ZSRR (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich) wystrzelił
pierwszego sztucznego satelitę Ziemi (SSZ). Był to SPUTNIK-1.
4 października 1957 roku, z kosmodromu Bajkonur wystrzelono rakietę R-7
skonstruowaną przez Sergiusza Korolowa. Rozpędzona do 8 km/s wyniosła na
orbitę satelitę o wadze 83.6 kg i średnicy 58 cm.
Sputnik-1 okrążał Ziemię co 96 minut i 2 sekundy transmitując na dwóch
częstotliwościach ciągły sygnał radiowy. Nim spalił się w atmosferze okrążył
Ziemię 1400 razy. USA swojego pierwszego satelitę (14 kg i 15 cm) wystrzeliły 31
stycznia 1958 roku po wcześniejszej nieudanej próbie.
Obydwa mocarstwa zawdzięczają sukces Wernerowi von Braunowi, twórcy
niemieckich rakiet V-1 i V-2 z czasów II wojny światowej.
Rozwój techniki rakietowej wymusza w latach 50-tych XX wieku powstanie
globalnych systemów pozycjonowania, dla nawigacji okrętów wojennych oraz
naprowadzania rakiet balistycznych wyposażonych w głowice atomowe.
Zasada wyznaczania pozycji w systemach nawigacyjnych
Konstrukcja przestrzennego
liniowego wcięcia wstecz,
prowadzi do wyznaczenia
współrzędnych punktu jeśli
znana jest pozycja satelitów.
Pomiar odległości od satelitów
do odbiornika odbywa się
poprzez pomiar czasu przejścia
sygnału, zatem synchronizacja
zegarów satelitów i odbiornika
odgrywa dużą rolę w
uzyskiwanych dokładnościach.
Ponieważ sygnał przecina
atmosferę – ulega w niej
zniekształceniu, stąd
modelowanie atmosfery istotnie
poprawia pozycjonowanie.
( x  xs ) 2  ( y  ys ) 2  ( z  zs ) 2  (ct ) 2
Zasada wyznaczania pozycji w systemach geodezyjnych
Koncepcja globalnego geodezyjnego systemu obserwacyjnego
Źródło: GGOS. http://www.iag-ggos.org/about_geodesy/ggos_layered_infrastructure.php [dostęp online: 3.10.2014]
VLBI
 VLBI (ang. Very Long Baseline Interferometry) – Interferometria radiowa długich baz
Zastosowania VLBI w Geodezji
 Służy do wyznaczania odległości – baz o zasięgu
międzykontynentalnym z dokładnością < 1 cm.
 Pomiary ruchów tektonicznych płyt ( ~ 0.1
cm/rok),
 Wyznaczanie długości doby ( ~ 0.1 ms),
 Pomiary parametrów pływów,
 Wyznaczanie poprawek do teorii nutacji i precesji.
SLR
 SLR (ang. Satellite Laser Ranging) – Obserwacje laserowe satelitów
 Podstawową funkcją SLR/LLR jest dokładny
pomiar odległości pomiędzy teleskopem z
laserem a satelitami i w efekcie wyznaczenie
orbity satelity.
 Pomiar odbywa się w ten sposób, że
wysyłane są krótkie impulsy światła
laserowego do luster znajdujących się na
satelitach i mierzy się czas w którym wiązka
laserowa odbije się od luster i powróci na
ziemię.
DORIS
 DORIS (ang. Doppler Orbitography and Radiopositioning Integrated by Satellite) –
Obserwacje dopplerowskie satelitów, gdzie odbiornik jest na satelicie, a nadajniki na Ziemi.
Zastosowania DORIS w Geodezji
 Służy do wyznaczania orbit satelitów, nie tylko
nawigacyjnych, ale przede wszystkim satelitów
LEO.
Orbity satelitów nawigacyjnych
Rozwój satelitarnych systemów pozycjonowania
LEO (ang. Low Earth Orbiter) – satelita niskiej orbity,
MEO (ang. Medium Earth Orbiter) – satelita średniej orbity,
GEO – satelita geostacjonarny,
GSO – satelita geosynchroniczny
TRANSIT
William Guier i George Weiffenbach z
APL (Applied Physics Laboratory, USA)
zauważyli, że na podstawie śledzenia
sygnałów SPUTNIKA-1 są w stanie
określić jego orbitę. Frank McClure
doszedł do wniosku, że jeśli orbita
satelity będzie znana, to po określeniu
częstotliwości dudnienia (N), będzie
można wyznaczyć pozycję na powierzchni
Ziemi. Dało to podstawy do utworzenia
systemu TRANSIT.
Pierwszy satelita: 1960,
Liczba wystrzelonych satelitów: 37,
Wysokość orbity: 1100 km,
Liczba orbit: 5,
Liczba satelitów na orbitach: 1-2,
Dokładność pozycjonowania: 900 – 30 m,
Operacyjność: Zakończona w 1996 roku.
Czarnecki K. Geodezja współczesna
w zarysie. Warszawa 1996
CYKLON / PARUS / SFERA / CYKADA
System Cyklon (ros. Циклон), to pierwszy radziecki system nawigacyjny oparty na efekcie
dopplera. Stan operacyjny osiągnął w roku 1973. Od roku 1974 wprowadzono nowe satelity
Cyklon-B (lub Parus). Oprócz funkcji nawigacyjnych, pełniły one także funkcje komunikacyjne.
Pierwszy satelita: 1967,
Liczba wystrzelonych satelitów Cyklon-A: 31,
Liczba wystrzelonych satelitów Cyklon-B / PARUS: 99,
Wysokość orbity: 800 – 1000 km
Inklinacja orbity: 82.9°
Liczba orbit: ?,
Liczba satelitów na orbitach: ?,
Operacyjność: Zakończona po 1995 roku.
Źródło: Encykopedia Astronautica. http://www.astronautix.com/craft/tsiklon.htm [dostęp online: 3.10.2014]
NAVSTAR GPS
NAVSTAR – NAVigation System with Timing And Ranging,
GPS – Global Positioning System
Konstelacja satelitów:
 wysokość orbity: 20 200 km;
 inklinacja orbity: 55º;
 okres obiegu: 11h58m;
 liczba płaszczyzn: 6;
 satelitów w płaszczyźnie: 4 (5-6);
 liczba satelitów: 24 (31).
Charakterystyka sygnałów:
 częstotliwość podstawowa: 10,23MHz;
 częstotliwości fal nośnych:
 L1: 154 x 10,23MHz = 1575,42MHz (kod C/A i P);
 L2: 120 x 10,23MHz = 1227,60MHz (kod P).
Pozostałe informacje:




system współrzędnych: WGS-84(G1150);
system czasu: GPS (UTC + leap second);
zarządca: DoD USA;
Full Operational Capability: 27 kwietnia 1995 r.
Kalendarium GPS
System NAVSTAR GPS jest w swoich założeniach zbliżony do wynalezionych w latach 40-tych
XX wieku przez Brytyjczyków systemów radionawigacji morskiej LORAN i Decca Navigator.
 1962 – dr Ivan Getting proponuje rozpoczęcie badań nad nowym satelitarnym systemem pozycjonowania;
 1964 – USAF uruchamia program 621B, wykonawca: Aerospace Corp.;
 1971/72 – testy założeń systemu na poligonie White Sands Missile Range;
 1972 – płk Bradford Parkinson zostaje dyrektorem programu 621B;
 1973 – podporządkowanie programu US Navy Timation (od 1964r.) w ramach JPO, akceptacja budowy
systemu przez Defense System Acquisition Review Council;
 1978 – wyniesienie pierwszego satelity GPS Block I, rozpoczęto testy na Yuma Proving Ground;
 1989 – pierwszy satelita Block II na orbicie;
 1990/91 – wykorzystanie GPS w czasie I wojny w Zatoce Perskiej;
 1993 – 24 satelity na orbicie (Block I i Block II/IIA) – Initial Operational Capability (IOC);
 1994 – rusza sieć IGS (International GNSS Service);
 1995 – Full Operational Capability (FOC);
 1997 – pierwszy satelita Block II-R na orbicie;
 2000 – wyłączono S/A (Selective Availability).
Kalendarium GPS c.d.
Satelity operacyjne drugiej generacji
Block II/IIA
 1983
–
kontrakt
na
budowę
Block II/IIA (Rockwell International)
za egzemplarz;
28.
satelitów
- 48 mln $
 full scale operational satellites;
 1989-1997 – umieszczenie satelitów na orbicie;
 2 atomowe zegary rubidowe i 2 cezowe;
 częstotliwości L1 i L2;
 przewidywany czas działania: 7,5 roku (12-23 lata);
 wprowadzenie:
 anti-spoofing (AS);
 selective availability (S/A);
 możliwość 14-dniowej (II) lub 180-dniowej (IIA) pracy
autonomicznej;
 1993 – osiągnięcie pełniej konstelacji 24. aktywnych
satelitów;
 2014 – wciąż 6 aktywnych satelitów IIA
Kalendarium GPS c.d.
Satelity operacyjne trzeciej generacji Block IIR
 1989 – kontrakt na budowę 21. satelitów Block IIR
(Lockheed Martin);
 1997-2004 – wyniesienie na orbity 12. satelitów;
 przewidywany czas działania: 10 lat;
 częstotliwości L1 i L2;
 moc baterii słonecznych 1136 W;
 większa moc nadawanych sygnałów;
 2 atomowe zegary rubidowe i 1 cezowy (nowa generacja,
hot backup);
 programowalny procesor;
 tryb AUTONAV (180 dni), Crosslink,
 2014 – 12 aktywnych satelitów IIR
Kalendarium GPS c.d.
Satelity operacyjne trzeciej generacji
Block IIR-M
 zlecono przebudowę 8. satelitów Block-IIR pozostających w
magazynach;
 nowe sygnały wojskowe – kod M na obu częstotliwościach;
 nowy sygnał cywilny – L2C:
 pozwala użytkownikom cywilnym na korzystanie z drugiej
częstotliwości;
 niska moc;
 lepsze własności autokorelacji i crosskorelacji;
 nowa „centymetrowa” depesza nawigacyjna CNAV (L2C, jesień 2009);
 Flex-power M (serwis antyzakłóceniowy);
 26 września 2005 – wystrzelono pierwszego zmodernizowanego
satelitę;
 obecnie 7 aktywnych satelitów Block IIR-M;
 2015 – L2C IOC;
 2018 – L2C FOC.
Kalendarium GPS c.d.
SVN49 - GPS Block II-RM
 kwiecień 2007 – kontrakt 6 mln $ na implementację
nowego, cywilnego sygnału L5 (115 x 10,23MHz =
1176,45MHz);
 29.08.2009 – upływa termin rezerwacji pasma L5 w
ITU;
 L5 należy do ARNS (podobnie jak L1);
 29.03.2009 – wyniesienie SVN49 na orbitę (planowano
06.2008);
 10.04.2009 – transmisja sygnału L5;
 1.05.2009 – wykryto przebicie sygnałów L1
i L2 na moduł L5;
 efekt: 150 m multipath i brak rozwiązania problemu;
 27.09.2011 – SVN49 posiada status unhealthy – wciąż
czekamy na włączenie SVN49 do służby.
Kalendarium GPS c.d.
Satelity operacyjne czwartej generacji
Block IIF
 1996 – kontrakt dla Rockwell Int. (Boening) na 6+27 satelitów;
 2000 – nowe warunki kontraktu – 12 satelitów IIF (średnia cena
121 mln $);
 2001/2005 – planowane wyniesienie pierwszego satelity;
 problemy techniczne i opóźnienia, pierwszy IIF skompletowany w
2007;
 2009 – B. Parkinson wzywa do porzucenia programu IIF;
 7 udanych startów: pierwszy 28.05.2010;
 nowości:






cyfrowe zegary atomowe (2 cezowe i 2 rubidowe);
sygnał L5 (z CNAV);
brak modułu S/A;
brak silnika apogeum;
moc baterii słonecznych 2440 W;
żywotność: 12 lat;
 2021 – FOC L5.
Kalendarium GPS c.d.
Satelity operacyjne nowej (V) generacji
Block III
 2008 – kontrakt dla Lockheed Martin na 8 satelitów Block IIIA
(3,5 mld $);
 2013 – budowa i testy pierwszego satelity Block III
 2015 – planowany pierwszy start;
 nowe możliwości:
 większa moc sygnałów;
 nowy sygnał L1C (nowa struktura pozwala na śledzenie słabego
sygnału);
 NAVWAR (możliwość lokalnego wyłączenia systemu);
 wzajemna wymiana informacji (crosslink);
 real-time crosslink (IIIB);
 spotbeams (IIIC);
 informacja o wiarygodności sygnałów (IIIC);
 Distress Alerting Satellite System (DASS);
 żywotność: 15 lat;
 planowane kolejne zamówienia na 8 satelitów IIIB
i 16 IIIC (faworytem Lockheed);
 2020 (?) – IOC L1C;
 2026 – FOC L1C.
Kalendarium GPS c.d.
Modernizacja segmentu naziemnego (OCS)
 2005 – włączenie stacji NGA do OCS
Średni błąd położenia satelity
obliczonego na podstawie depeszy nawigacyjnej
GLONASS
Konstelacja satelitów:






wysokość orbity: 19 100 km;
nachylenie orbity: 64,8º;
okres obiegu: 11h15m;
liczba płaszczyzn: 3;
satelitów w płaszczyźnie: 8;
liczba satelitów: 24.
Charakterystyka sygnałów:
 częstotliwości fal nośnych:
 L1: 1593,00-1612,00MHz, f=0,5625MHz, kod C/A i P
(FDMA);
 L2: 1237,00-1254,06MHz, f=0,4375MHz, kod C/A(od
2003r.) i P (FDMA).
Pozostałe informacje:




system współrzędnych: PZ-90.02;
system czasu: UTC(SU);
zarządca: ROSKOSMOS;
ogłoszenie pełnej operacyjności: 7 marca 1995.
Kalendarium GLONASS
 1970 – rozpoczęto studia nad nowym systemem pozycjonowania satelitarnego;
 1976 – rząd ZSRR uruchamia program budowy GLONASS,
start pierwszego testowego satelity;
 1982 – umieszczenie na orbicie pierwszego satelity GLONASS;
 1982-1991 – wyniesiono 43 satelity, żywotność ok. 3 lat;
 1991 – upadek ZSRR, 12 aktywnych satelitów na orbicie;
 1993 – IOC z 12 satelitami;
 1995 – 24 satelity GLONASS na orbicie – ogłoszenie FOC;
 1995-2001 – kryzys ekonomiczny w Rosji, brak środków na
podtrzymanie konstelacji;
 1999 – dekret prezydenta FR – GLONASS ma służyć zarówno celom
cywilnym jak i wojskowym;
 2001 – tylko 6 operacyjnych satelitów, rząd FR przyjmuje
program rozwoju GLONASS na lata 2002-2011
(Prezydent Putin uczynił rozwój systemu priorytetowym)
Kalendarium GLONASS c.d.
Dotychczasowa Modernizacja GLONASS
 W latach 1982-2003 umieszczano na orbicie satelity I.
generacji GLONASS:
 żywotność 3 lata (4,5);
 sygnały L1 - C/A i P;
 sygnały L2 – P;
 zegary: 5x10-13s.
 Od 2003 zaczęto umieszczać na orbicie satelity GLONASS-M:
 żywotność 7 lat;
 sygnały L1 - C/A i P;
 sygnały L2 - C/A i P;
 zegary: 1x10-13s;
 ISL (Inter Satellite Link);
 lepsza stabilizacja.
 2005 – przyjęto uaktualniony program rozwoju GLONASS – 24
aktywne satelity w 2010 r.
 2007 – zmiana układu współrzędnych z PZ-90 na PZ-90.02
(zgodny z ITRF2000).
Kalendarium GLONASS c.d.
22
23/24
2010
2011
Kalendarium GLONASS c.d.
Liczba stacji śledzących sygnały GLONASS w sieci IGS
Modernizacja GLONASS
 Segment naziemny
•
•
•
2013 – nowe centrum kontrolne w Moskwie
•
Luty 2012 – pierwsza stacja
poza Rosją (Brazylia);
Umowy z Hiszpanią,
Australią i Indonezją;
Docelowo 30 stacji
zagranicznych.
Modernizacja GLONASS c.d.
 GLONASS-K1:







żywotność 10 lat;
sygnały L1 - C/A i P (FDMA);
sygnały L2 – C/A i P (FDMA);
nowy sygnał L3(L5)-1202,025MHz, kod C/A (CDMA);
zegary: 5x1014s;
niehermetyzowany korpus;
grudzień 2010 - pierwszy start (nieudany);
 luty 2011 – pierwszy GLONASS-K1 na orbicie;
 2013 – planowany GLONASS K-2:





żywotność 10 lat;
sygnały L1 - C/A i P (FDMA);
sygnały L2 – C/A i P (FDMA);
nowe sygnały L1, L2, L3(L5), kod C/A i P (CDMA);
zegary: 1x1014s.
 Szacuje się, że program rozwoju GLONASS
w latach 2002-2011 kosztował 4,7 mld $.
 Na lata 2013-2020 przewidziano dalsze 10,8 mld $
Sygnały GLONASS
Nowe sygnały GLONASS
BeiDou – „Wielka Chochla”
Konstelacja satelitów:






wysokość orbity: 21 500 km;
nachylenie orbity: 55º;
okres obiegu: ?
liczba płaszczyzn: 3;
satelitów w płaszczyźnie: 9;
liczba satelitów: 27 MEO, 5 GEO, 3 IGSO.
Charakterystyka sygnałów:
 częstotliwość podstawowa: 10,23MHz;
 częstotliwości fal nośnych (CDMA):
• B1/E1: 1561,098MHz/1575,420MHz;
• B2/E5b: 1207,140MHz /1191,795MHz;
• B3/E6: 1268,520MHz.
Pozostałe informacje:




system współrzędnych: China Geodetic System (CGS);
system czasu: UTC(Cn) (<100ns);
zarządca: ChRL;
Full Operational Capability: 2020.
Kalendarium BeiDou
 2000-2003 – 3 satelity testowe GEO (Beidou-1);
 04.2007 – umieszczenie pierwszego satelity na orbicie MEO
(COMPASS-M1);
 04.2009 – pierwszy GEO (COMPAS G1);
 08.2009 – Chiny ogłaszają, że COMPASS będzie transmitował wspólny
sygnał L1/E1 MBOC, przedstawiają docelowy plan częstotliwości;
 08.2010 – pierwszy IGSO;
 27.12.2012 – publikacja Interface Control Document (ICD):
 BeiDou Navigation Satellite System - BDS
 2012 – pokrycie regionalne (Chiny);
– 4 MEO, 5 GEO, 5 IGSO na orbicie (więcej niż Galileo!);
 2014 – 3 faza budowy systemu – pokrycie globalne;
 2020 – FOC (27 MEO, 5 GEO, 3 IGSO).
Sygnały BeiDou
– sygnał cywilny (OS)
– sygnał kodowany (PRS)
GALILEO
Konstelacja satelitów:






wysokość orbity: 23 600 km;
nachylenie orbity: 56º;
okres obiegu: 14h00m;
liczba płaszczyzn: 3;
satelitów w płaszczyźnie: 9+1;
liczba satelitów: 27+3.
Charakterystyka sygnałów:
 częstotliwość podstawowa: 10,23MHz;
 częstotliwości fal nośnych:
 E1:
1575,42MHz;
 E5a/E5b: 1191,795MHz;
 E6:
1278,75MHz.
Pozostałe informacje:




system współrzędnych: GTRS (±3cm do ITRS);
system czasu: GST (Galileo System Time) (UTC+15s);
zarządca: UE;
Full Operational Capability: 2008/2012/2016/2018….
Kalendarium GALILEO
 1999 – prace koncepcyjne nad europejskim systemem (Niemcy, Francja, Wielka Brytania, Włochy);
 05.2003 – umowa UE i ESA – prace przygotowawcze, 1,1 mld € do 2005, FOC w 2010, 2/3 kosztów
sektor prywatny (formuła PPP);
 06.2004 – umowa UE i USA o interoperacyjności Galileo i GPS;
 07.2004 – powołanie GSA (Galileo Supervisory Authority);
 12.2005 – Giove-A (Galileo In-Orbit Validation Element) na orbicie (06.2006 – termin rezerwacji
częstotliwości w ITU);
 06.2007 – załamanie się koncepcji PPP;
– badanie opinii publicznej (25 tys.) – 80% za budową Galileo,
63% za finansowaniem ze środków publicznych;
– rezolucja Parlamentu Europejskiego o woli budowy Galileo
ze środków UE;
 07.2007 – uzgodniono wspólny sygnał L1/E1 (MBOC dla Galileo i GPS-III);
 09.2007 – kontrakt na przygotowanie fazy IOV (In-Orbit Validation) – ESNI;
 04.2008 – Giove-B na orbicie (pierwszy maser wodorowy w kosmosie);
– PE zatwierdził 3,4 mld € na budowę systemu (2008-2014, KE+ESA), dotychczas (2012)
wydano 2,6 mld €;
 06.2009 – kontrakty na 4 satelity In-Orbit Validation (IOV) (Astrium/OHB oraz Ariane Space).
Kalendarium GALILEO c.d.
 10.2009 – raport KE: UE przeznacza 15 mln € na rozwój nowych aplikacji Galileo (USA – 500 mln $);
 11.2009 – KE przyznaje, że brakuje 1,5-1,7 mld € na budowę pełnego systemu;
 01.2010 – 3 kontrakty na budowę fazy IOC:

W tym 566 mln € dla OHB System AG -budowa pierwszych 14 satelitów operacyjnych;
 09.2010 – KE publikuje "Galileo Open Service Signal-In-Space Interface Control Document” (OS SIS ICD);
 11.2010 – kontrakt na budowę segmentu kontrolnego FOC - Ground Control
Segment - GCS (dla SpaceOpal = DLR+Telespazio);
 12.2010 – Praga wybrana na siedzibę GSA;
 20.10.2011 – start 2 pierwszych satelitów IOV z Kourou;
 11.07.2012 – kontrakt dla OHB na kolejne 8 satelitów fazy operacyjnej;
 12.10.2012 – start 2 kolejnych satelitów IOV;
 02.2013 – przyznano 6,3 mld € na budowę pełnego systemu 2014-2020;
 12.03.2013 – pierwsze wyznaczenie pozycji na podstawie sygnałów Galileo;
 03.2014 (?) – 16 satelitów na orbicie (4 IOV + 12 FOC) – ogłoszenie IOC;
 22.08.2014 – nieudana próba wyniesienia 2 satelitów (FOC-FM1 i FOC-FM-2);
 12.2014 – planowany start 2 kolejnych satelitów FOC;
 2018 (?) – FOC (27/30 satelitów).
Sygnały GALILEO
 OS – Open Service;
 CS – Commercial Service
(płatna licencja, kodowany);
 PRS – Public Regulated Service
(kodowany);
 SOL – Safety of Live Service
(informacja o wiarygodności);
 E1 – OS, PRS, SOL;
 E6 – CS, PRS;
 E5a/E5b – OS, CS, SOL;
 Transpoder S&R.
Systemy SBAS
SBAS (ang. Satellite Based Augmentation Systems) – to satelitarne systemy wspomagające
pozycjonowanie z wykorzystaniem systemów GNSS. Systemy te dostarczają dodatkowych
obserwacji na częstotliwościach satelitów GNSS, lub przesyłają poprawki DGPS, pozwalające
na precyzyjniejszą nawigację. Z ich wyłącznym wykorzystaniem nie da się wyznaczyć pozycji.
Do systemów tych zaliczamy:
 WAAS (Wide Area Augmentation System), dla terenu USA;
 EGNOS (European Geostationary Overlay Service), dla Europy;
 GAGAN (GPS-Aided Geosynchronous Augmented Navigation System),
dla obszaru Indii;
 QZSS (Quasi Zenith Satellite System), dla obszaru Japonii.
Dodatkowo w Indiach rozwijany jest regionalny system nawigacyjny IRNSS (Indian Regional
Navigation Satellite System) składający się z 7 satelitów geostacjonarnych i
geosynchronicznych, umożliwiający pozycjonowanie bez odbioru sygnałów z satelitów innych
systemow GNSS. Jego ukończenie przewidziane jest na 2015 rok.
Spojrzenie w przyszłość
 Sygnały GNSS w 2020 r.
 32 satelity GPS;
 24 satelity GLONASS;
 27 satelitów Galileo;
 27 satelitów COMPASS;
 110 satelitów GNSS (MEO).
Spojrzenie w przyszłość
 Rosnąca liczba satelitów i sygnałów pozwoli na szybsze i wiarygodniejsze
wyznaczanie pozycji, szczególnie w trudnych warunkach – „urban canyons”;
 Rosnąca liczba satelitów i sygnałów umożliwia lepsze modelowanie atmosfery, co
jeszcze bardziej poprawi jakość pozycjonowania, ale także prognozy pogody;
 Dostępność poprawek zegarów i orbit wszystkich satelitów w czasie rzeczywistym
(na razie tylko GPS+GLONASS) oraz udoskonalenie poprawek atmosferycznych
dla sygnału GNSS umożliwi w przyszłości wykorzystanie pozycjonowania PPP
(Precise Point Positioning) dla celów geodezyjnych;
Dziękuję za uwagę!
[email protected]