Opis do projektu zieleni i planu wyrębu
Transkrypt
Opis do projektu zieleni i planu wyrębu
Wycinka drzew i krzewów dla budowy obwodnicy Kościerzyny w ciągu drogi krajowej nr 20 Stargard Szczeciński-Gdynia 0 CZĘŚĆ OPISOWA 1. Przedmiot i zakres opracowania 2. Podstawa opracowania Podstawa formalno - prawna opracowania Podstawa prawna opracowania 3. Dokumentacja fotograficzna 4. Zabezpieczenie drzew podczas robót ziemnych, inŜynieryjnych i drogowych ZESTAWIENIA TABELARYCZNE • Tabela 1 – Zestawienie drzew przeznaczonych do wycięcia • Tabela 2 – Zestawienie lasów i krzewów przeznaczonych do wycięcia 1 1. Przedmiot i zakres opracowania Przedmiotem opracowania jest plan wycinki drzew i krzewów dla projektu budowy obwodnicy Kościerzyny w ciągu drogi krajowej nr 20 Stargard Szczeciński-Gdynia, wariant I. 2. Podstawa opracowania Podstawa formalno - prawna opracowania Podstawę formalno – prawną opracowania stanowi umowa zawarta między firmą Lafrentz – Polska Sp. z o.o., ul. Zbąszyńska 29, 60-359 Poznań, a Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad oddział w Gdańsku, ul. Subisława 5, 80-354 Gdańsk. Podstawa prawna opracowania Podstawę prawną opracowania stanowią: • Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. nr 92 poz. 880) • Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U. z 2008 r. nr 25, poz. 150, ze zm.), • Ustawa z dnia 14 listopada 2003r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2003, Nr 220, poz. 1953) 3. Charakterystyka drzew kolidujących z projektowaną inwestycją Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska, art. 85 ust. 3 (t. j. Dz. U. z 2008 r. nr 25, poz. 150, ze zm.), „jeŜeli drzewo rozwidla się na wysokości poniŜej 130 cm, kaŜdy pień traktuje się jako odrębne drzewo”. Wizja w terenie wykazała, iŜ część drzew posiada więcej niŜ jeden pień. KaŜdy z pni, zgodnie z w/w zapisem potraktowano jako odrębne drzewo. Zrezygnowano z wycinki jednego drzewa, jest to drzewo nr 9. Łączna ilość zinwentaryzowanych drzew przeznaczonych do usunięcia w liniach zakresu inwestycji wyniosła zatem 680 szt. (tab.1) Do wycięcia przeznaczono takŜe krzewy oraz lasy rosnące w liniach zakresu inwestycji, na terenach objętych przyszłym przedsięwzięciem (tab.2). 2 3. Dokumentacja fotograficzna Fragment lasu w km 0+700, strona lewa projektowanej trasy. Po lewej – lipa do wyrębu, po prawej świerki kolidujące z wariantem pierwszym inwestycji przy ul. Leśnej. 3 Drzewa do wycinki na ulicy Leśnej. Lasy rosnące w miejscu projektowanego węzła Kościerzyna Zachód. 4 Drzewa do wyrębu przy ul. Cegielnia. Aleja lipowa przy ulicy Klasztornej, kolidująca z planowaną inwestycją. 5 Km 3+600 do ok. 3+900 projektowanej obwodnicy – kolizja z lasem sosnowym. Kolidujące z inwestycją ogródki działkowe wraz z towarzyszącą im zielenią ozdobną i uprawami. 6 Drzewa do wycinki przy ul. Przemysłowej. Drzewa do usunięcia przy drodze krajowej nr 20. Na drzewach i krzewach przeznaczonych do wycinki nie stwierdzono występowania gatunków chronionych roślin i zwierząt, w tym chronionych porostów i grzybów. Wśród drzew do wycinki nie stwierdzono równieŜ drzew starych, dziuplastych, ani próchniejących, mogących stanowić siedlisko chronionych i cennych owadów, w tym np. pachnicy dębowej. 7 4. Zabezpieczenie drzew podczas robót ziemnych, inŜynieryjnych i drogowych Przed przystąpieniem do robót rośliny przeznaczone do pozostawienia powinny być przez Wykonawcę zabezpieczone przed uszkodzeniem. NaleŜy wyznaczyć tymczasowe ciągi komunikacyjne dla pracowników budowy i ruchu pojazdów budowlanych; przejścia powinny być zlokalizowane poza zasięgiem korzeni drzew, w odległości min. 2 m od obrysu koron. Powinny być wyznaczone miejsca składowania urobku z wykopów i składowania materiałów budowlanych; miejsca składowania materiałów budowlanych, paliw olejów i lepiszczy powinny być zlokalizowane w odległości równej rzutowi korony powiększonemu o 2 m, ale nie bliŜej niŜ 10 m od pnia drzew. JeŜeli cięŜki sprzęt przemieszczany jest w pobliŜu drzew, w miejscach jego ruchu powinny być ułoŜone, na 20 cm warstwie przepuszczalnego materiału, stalowe płyty albo odporne na zgniatanie maty. NaleŜy zminimalizować zasięg i czas trwania prac przy drzewach i krzewach. W zasięgu strefy korzeniowej wszystkich drzew tj. w zasięgu ich koron i w odległości 2 m od obrysu korony nie powinno się zmieniać poziomu gruntu. Prac ziemnych w obrębie korzeni nie naleŜy planować w okresie wegetacji roślin, a szczególnie w pełni lata; prace te powinno wykonywać się w okresie spoczynku zimowego roślin tj. od listopada do marca. Zaleca się, by nowe instalacje liniowe w obrębie rzutu korony drzewa wykonywane były metodą tunelową. Konieczność wykonania robot w strefie korzeniowej powinna być kaŜdorazowo zatwierdzana przez Inspektora Nadzoru Terenów Zieleni. W okresie prowadzenia robót mogących być przyczyną uszkodzeń roślin, Wykonawca zobowiązany jest podjąć czynności minimalizujące negatywny wpływ prac na drzewa i krzewy nie przewidziane do wyrębu. Zabezpieczenie korzeni Przy robotach związanych z infrastrukturą podziemną, w bliskim sąsiedztwie drzew przeznaczonych do pozostawienia, naleŜy stosować metody bezwykopowe, minimalizujące uszkodzenia bryły korzeniowej drzew, pozwalające na utrzymanie statyki drzew (w szczególności tyczy się to branŜy wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej). W przypadku, gdy konieczne jest przeprowadzenie prac ziemnych w obrębie systemu korzeniowego drzewa, w 8 odległości 1m od pnia nie naleŜy wykonywać Ŝadnych prac odkrywkowych. W obrębie rzutu korony i do 2m poza nim, prace ziemne wykonywać wyłącznie ręcznie. Jeśli w obrębie koron drzew wykonywane są roboty ziemne, naleŜy zabezpieczyć korzenie: na granicy planowanego wykopu od strony drzew naleŜy wykopać rzecznie rów o szer. 30-50 cm i głębokości równej 1,5 do 2,0 m. Wszystkie napotkane korzenie powinno się przyciąć na równi ze ścianą wykopu; korzenie ciąć prostopadle do osi, bez wyrywania fragmentu drewna; powierzchnia ciecia musi być równa i moŜliwie najmniejsza. Na przeciwległej ścianie rowu naleŜy ustawić ekrany z desek, zamocowane na słupach ustawionych od strony planowanego wykopu – odległość miedzy ścianą z przyciętymi korzeniami, a deskowaniem ok. 30 cm. Przestrzeń pomiędzy ekranem i ścianą wypełnić gruboziarnistym podłoŜem do wys. 40cm poniŜej powierzchni terenu (np. ił 25%, piasek max 70%, materia organiczna max 5%), górną warstwę naleŜy wypełnić ziemią. Odkryte korzenie naleŜy przykryć matami słomianymi, nie wolno dopuścić do ich przesuszenia. Przy wykonywaniu prac podczas upałów trzeba maksymalnie skrócić okres naraŜenia korzeni na przesuszenie i podlewać je. Z osłon tego typu moŜna zrezygnować pod warunkiem wykonania robót instalacyjnych po za okresem wegetacji roślin. Zabezpieczone drzewo powinno być podlewanie wodą w ilości ok. 20 dm3 na l szt. drzewa w zaleŜności od warunków atmosferycznych oraz wskazań Inspektora Nadzoru Terenów Zieleni przez cały czas trwania robót. W przypadku wymiany nawierzchni utwardzonych w obrębie rzutu korony i strefie 2 m od obrysu korony, nie wolno pozostawiać odkrytej wierzchniej warstwy ziemi, naleŜy natychmiast połoŜyć nową nawierzchnię, lub przykryć glebę matami słomianymi lub wilgotną jutą. Rys. Przykład ekranu chroniącego korzenie drzewa przy wykopach 9 Zabezpieczenie pni drzew NaleŜy zabezpieczyć pnie drzew przeznaczonych do pozostawienia na terenie budowy. Przed uszkodzeniami mechanicznymi zabezpiecza się drzewa przez odeskowanie, którego wysokość w zaleŜności od pokroju drzewa powinna wynosić od 1,5 do 2 m. Szalunek powinien sięgać do pierwszych gałęzi. Deski naleŜy oprzeć o ziemię, ustabilizować podstawy poprzez obsypanie ziemią. Odeskowanie przymocować do pnia opaskami z drutu okrągłego, miękkiego ocynkowanego, lub taśmy stalowej ocynkowanej (nie wolno uŜywać do tego celu gwoździ) - opaski naleŜy stosować w odległości co 40-60 cm od siebie - czyli min. 3 na pniu. Rys. Przykład odeskowania chroniącego pień drzewa W przypadku grupy drzew, lub drzew starych, szczególnie cennych przyrodniczo lub drzew stanowiących siedlisko gatunków porostów epifitycznych stanowiących przedmiot ochrony prawnej, zaleca się zastosować zabezpieczenie w postaci wygrodzenia z desek wysokości do 2m - deskowanie powinno być mocowane za pomocą gwoździ do palików wbitych w grunt i rozmieszczonych co około 1,5 m. Zabezpieczenie krzewów Krzewy przeznaczone do zachowania w sąsiedztwie robót naleŜy wygrodzić, wykonać obudowę z desek do wysokości określonej indywidualnie dla kaŜdego krzewu lub grupy krzewów (maksymalnie do 2 m) - deskowanie powinno być mocowane za pomocą gwoździ do palików wbitych w grunt i rozmieszczonych co około 1,5 m. Gdy w pobliŜu krzewów dokonywane będą wykopy, naleŜy podwiązać korony krzewów, powinno się zastosować ekrany zabezpieczające system korzeniowy. 10 JeŜeli roślinność, która ma być zachowana, zostanie uszkodzona lub zniszczona przez Wykonawcę, powinna być ona odtworzona na koszt Wykonawcy, w sposób zaakceptowany przez odpowiednie władze. DemontaŜ zabezpieczenia: DemontaŜ zabezpieczenia po zakończeniu robot obejmuje: • rozebranie obudowy, • usunięcie mat słomianych, • delikatne spulchnienie ziemi w strefie korzeniowej drzew. Pielęgnacja drzew uszkodzonych w trakcie prowadzenia robot budowlanych W przypadku uszkodzenia korzeni wykonuje się następujące zabiegi pielęgnacyjne: • proporcjonalne do ubytku korzeni zredukowanie korony drzewa, • wykonanie cięć sanitarnych korzeni (wszystkie cięcia korzeni wykonywać pod kątem prostym); przy określaniu miejsca cięcia korzenia nie naleŜy sugerować się miejscem rozgałęzienia, lecz dokonać go tam, gdzie zaczyna się korzeń zdrowy (Ŝywy), • zabezpieczenie powierzchni ran preparatem impregnującym, • na bieŜąco przysypywanie glebą zabezpieczonych korzeni, • wskazane jest, aby przynajmniej w najbliŜszym otoczeniu uszkodzonych korzeni, dotychczasową ziemię zastąpić bardziej zasobną. W przypadku uszkodzenia gałęzi wykonuje się następujące zabiegi pielęgnacyjne: • usunięcie uszkodzonych gałęzi (przy cięciu gałęzi o średnicy powyŜej 3 cm cięcia naleŜy wykonywać zawsze trzyetapowo), • zabezpieczenie ran natychmiast po usunięciu Ŝywej gałęzi - wyrównanie powierzchni cięcia i uformowanie powierzchni rany (o rany o średnicach do 10 cm zasmarowuje się w całości preparatem o działaniu powierzchniowym na bazie farby emulsyjnej, rany o średnicach ponad 10 cm zabezpiecza się dwuskładnikowo - krawędzie rany, tzn. miejsca, z których będzie wyrastała tkanka Ŝywa (kalus) i drewno czynne preparatem o działaniu powierzchniowym na bazie farby emulsyjnej (pierścień grubości 1,5 - 2 cm); pozostałą część rany wewnątrz pierścienia środkiem impregnującym. 11 W przypadku powstania ubytków powierzchniowych wykonuje się następujące zabiegi pielęgnacyjne: • wygładzenie i uformowanie powierzchni rany, • uformowanie krawędzi rany (ubytku), • zabezpieczenie całej powierzchni rany - świeŜe rany zabezpiecza się jedynie przez zasmarowanie w całości preparatem o działaniu powierzchniowym na bazie farby emulsyjnej. Materiały Przy zabezpieczeniu drzew na okres wykonywania robot drogowych będą uŜyte następujące materiały: deski iglaste obrzynane, kl. II, o grubości min. 20 mm, sznur konopny surowy lub drut stalowy okrągły, miękki, ocynkowany, maty słomiane (lub tkanina jutowa), woda. Przy zabezpieczeniu krzewów na okres wykonywania robot drogowych będą uŜyte następujące materiały: paliki drewniane, deski obrzynane, gwoździe, woda. Przy pielęgnacji drzew uszkodzonych w trakcie wykonywania robot budowlanych zostaną uŜyte następujące materiały: specjalistyczne preparaty powierzchniowe do zabezpieczania ran, środek impregnujący, woda, podnośnik samochodowy do pielęgnowania drzew, drabiny, rusztowania, piły, sekatory, dłuta, noŜe, skrobaki, pędzle, ręczny sprzęt do prac ziemnych, sprzęt do podlewania, lub inny sprzęt zaakceptowany przez INTZ. Opracowała mgr Agnieszka Błaszczyk 12 Zestawienia tabelaryczne 13 Projekt zieleni dla budowy obwodnicy Kościerzyny w ciągu drogi krajowej nr 20 Stargard Szczeciński-Gdynia 14 1. Wstęp Przedmiot opracowania Przedmiotem opracowania jest projekt zieleni w liniach rozgraniczających inwestycji, w ramach projektu „Budowa obwodnicy Kościerzyny w ciągu drogi krajowej nr 20 Stargard Szczeciński-Gdynia”, wariant 1. 1.2. Cel opracowania Celem opracowania jest zagospodarowanie zielenią dostępnych terenów zlokalizowanych między projektowaną trasą zasadniczą, a granicą inwestycji. Projekt przedstawia moŜliwości ograniczenia uciąŜliwości projektowanej obwodnicy dla przyległych jej terenów, równieŜ poprzez stworzenie wizualnie estetycznej i dekoracyjnej oprawy dla projektowanej trasy. Uzyskanie takiego stanu moŜliwe będzie za pomocą doboru odpowiednich, dostosowanych do panujących warunków siedliskowych gatunków roślin i form zieleni (tj. zieleń wysoka, niska i trawniki). Zagospodarowane zielenią zostaną takŜe okolice przejść dla zwierząt. Ponadto, jako cel postawiono określenie wszelkich niezbędnych informacji umoŜliwiających realizację niniejszego projektu zieleni, ze szczegółowym podaniem warunków i wymagań dotyczących niezbędnych prac porządkowych, technologii robót, uŜytego materiału roślinnego, techniki sadzenia i sposobu pielęgnacji zieleni. 1.3. Zakres opracowania Zakres opracowania obejmuje przestrzenną lokalizację wszystkich projektowanych form zieleni, zarówno niskiej, jak i wysokiej, oraz określenie gatunków, ilości i więźby sadzenia projektowanych drzew i krzewów. Projekt zieleni przedstawiono na planie sytuacyjnym. 1.4. Podstawa opracowania Niniejszy projekt opracowano przestrzegając podstaw formalnych i prawnych, a takŜe opierając się na materiałach wyjściowych i opracowaniach (projektach) związanych. 1.4.1. Materiały wyjściowe 15 Podstawę niniejszego opracowania stanowi umowa zawarta pomiędzy Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, Oddział w Gdańsku ul. Subisława 5, 80-354 Gdańsk, a firmą Lafrentz – Polska sp. z o.o. ul. Zbąszyńska 29, 60-359 Poznań. 1.4.2. Podstawy formalno – prawne Podstawy formalno – prawne niniejszego opracowania stanowią: • Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody. Dz. U. Nr 92, poz. 880 z 2004r. (z późn. zmianami), • Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska (Dz. U. nr 25, poz. 150 z późn. zmianami), • Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. nr 43 ze zm.), 1.4.3. Projekty, opracowania i materiały związane Podstawę opracowania, poza materiałami wyjściowymi i formalno - prawnymi stanowią takŜe projekty, opracowania i materiały związane. NaleŜą do nich: • Wtórnik mapy zasadniczej do celów projektowych, • Plan wyrębu drzew, • Dokumentacja geotechniczna podłoŜa gruntowego, • Mapy sytuacyjno-wysokościowe, • Inwentaryzacja stanu istniejącego (wizje terenowe i pomiary we własnym zakresie). 2. Projekt zieleni 2.1. ZałoŜenia projektowe Dobierając gatunki przeznaczone do zadrzewień i zakrzewień kierowano się tym, by nowoprojektowana zieleń spełniała jednocześnie trzy podstawowe funkcje: • Bezpieczeństwa ruchu drogowego – co uzyskuje się dzięki wprowadzeniu w najbliŜszym sąsiedztwie dróg dojazdowych oraz w trójkątach widoczności trawników, oraz gatunków niŜszych krzewów ozdobnych, nie przekraczających wysokości 0,8m, nie ograniczających widoczności; sadzenie pasów zieleni w moŜliwie jak największej odległości od projektowanej trasy zasadniczej; • Estetyczne – funkcja ta realizowana jest poprzez stworzenie dekoracyjnej oprawy dla trasy i terenów do niej przyległych, przy jednoczesnym zachowaniu harmonijnego powiązania projektowanej zieleni z miejscowym terenem; 16 • Ochrony środowiska – zadaniem projektowanej zieleni będzie izolowanie terenów połoŜonych w najbliŜszym sąsiedztwie trasy przed róŜnego rodzaju uciąŜliwościami, wywołanymi funkcjonowaniem drogi. Zaprojektowano takŜe zieleń przy przejściach dla zwierząt, pełnić ma ona funkcję naprowadzania zwierząt na przejście, maskowania ogrodzeń i elementów obiektów mostowych mogących odstraszać zwierzęta, a tym samym zieleń zwiększać ma efektywność funkcjonowania przejść. Projektowane zadrzewienia i zakrzewienia wymagają odpowiednio rozległych obszarów, o wymiarach zapewniających optymalny ich rozwój. Obszary przeznaczone pod zieleń nie mogą obejmować poboczy drogowych, barier drogowych, pól widoczności oraz terenów zajętych pod urządzenia odwodnienia powierzchniowego i pod napowietrzne linie energetyczne i telekomunikacyjne. 2.2. Dobór gatunków W projekcie wykorzystano: • 13 gatunków krzewów liściastych • 1 gatunek pnącza • 13 gatunków drzew liściastych • 1 gatunek krzewu iglastego Zaprojektowano głównie nasadzenia drzew i krzewów rodzimych, dostosowanych do miejscowych siedlisk, a takŜe posiadających niewielkie wymagania glebowe. Tylko tym sposobem moŜna uzyskać maksymalne przyrosty masy roślinnej, uniknąć niepowodzeń przy przyjmowaniu się sadzonek, zmniejszyć do minimum nakłady pielęgnacyjne oraz utrzymać lokalny charakter krajobrazu. Ustalając skład gatunkowy projektowanych skupisk roślinnych wzięto pod uwagę: • tempo wzrostu roślin – zaprojektowano głównie nasadzenia drzew i krzewów szybko rosnących, • zdolność do zadarniania (w przypadku krzewów), • dostosowanie do istniejących i przyszłych warunków fizjograficznych i siedliskowych, • odporność na zanieczyszczenie środowiska - głównie spaliny, • zmienność barw liści kwiatów i owoców w zaleŜności od pory roku (walory krajobrazowe), rośliny o atrakcyjnym wyglądzie, 17 • moŜliwości eksploatacyjne Inwestora i uŜytkownika terenu – ograniczona pielęgnacja. Zastosowano w przewadze nasadzenia roślin liściastych, mniej wymagających w stosunku do środowiska, pielęgnacji i bardziej odpornych na zanieczyszczenia oraz wysuszające wiatry. 3. Technologia robót 3.1. Roboty przygotowawcze i porządkowe W celu przygotowania terenu do zagospodarowania zielenią naleŜy omawiany obszar oczyścić z ewentualnie występujących resztek budowlanych, gruzu, studzienek, umocnień, duŜych kamieni i śmieci do głębokości min. 50 cm. Grunt nie powinien zawierać Ŝadnych zanieczyszczeń, przynajmniej w poziomie próchnicznym gleby. Zakres prac obejmuje zebranie i złoŜenie zanieczyszczeń w pryzmy, załadunek i wywóz oraz wyładunek na wysypisku. Przewiduje się wywiezienie 810 m3 samochodami samowyładowczymi o pojemności 5-10 ton na odległość średnią do 10 km. NaleŜy równieŜ przywieźć ziemię urodzajną pod trawniki i do zaprawy dołów, w ilości 810 m3. NaleŜy wyznaczyć w terenie miejsca sadzenia roślin, zgodnie z dokumentacją projektową. Ukształtowanie i plantowanie terenu zostało ujęte w opracowaniu branŜy drogowej. 3.2. Prace agrotechniczne Realizację prac naleŜy prowadzić według ustalonej kolejności: - oczyszczenie terenu z pozostałości budowlanych i zanieczyszczeń, - makroniwelacja, modelowanie terenu, - uprawa mechaniczna i ręczna terenu przeznaczonego pod zieleń, -rozłoŜenie warstwy urodzajnej na obszarach przeznaczonych pod zieleń, mikroniwelacja, - sadzenie drzew i krzewów (w tym pnączy), - zakładanie trawników, 18 - pielęgnacja zieleni. Kolejność prac moŜe być w niewielkim stopniu modyfikowana, w zaleŜności od przyjętej przez wykonawcę i inwestora organizacji i technologii. Wskazane jest, aby prace agrotechniczne i sadzenie roślin prowadzić po zakończeniu prac budowlanych (budowy dróg, placów czy elementów małej architektury). W takim przypadku zrealizowane nawierzchnie piesze naleŜy zabezpieczyć przed zniszczeniem przez ewentualny cięŜki sprzęt mechaniczny. 3.3. Materiał sadzeniowy Zastosowany materiał roślinny w pierwszej kolejności powinien być zgodny z Polską Normą: • PN-87/R-67023 – drzewa i krzewy liściaste, • PN-87/R-67022 – drzewa i krzewy iglaste. Materiał roślinny musi być zaopatrzony w etykietę opatrzoną nazwą gatunku i odmiany, formą uprawy i wielkością rośliny. Etykietki te mogą zostać ściągnięte dopiero po odbiorze prac (po zrealizowaniu inwestycji). W celu załoŜenia zadrzewień uŜywać naleŜy tylko i wyłącznie materiału sadzeniowego I klasy, zgodnego z normą BN-76/9212-02. W przypadku roślin pojemnikowych, wielkość pojemnika musi być dostosowana do wielkości rośliny. Korzenie powinny być rozłoŜone równomiernie w pojemniku i widoczne po zewnętrznej stronie bryły korzeniowej. System korzeniowy powinien być silny a korzenie nie powinny się zawijać pojemniku, a roślina powinna być umieszczona centralnie w pojemniku. Rośliny z bryłą korzeniową powinny mieć korzenie ułoŜone równomiernie w bryle, a miejsca ich przycinania powinny być widoczne. Korzenie nie powinny mieć trudności z przerośnięciem do podłoŜa, w którym będą rosły. Bryła korzeniowa musi być wilgotna i nie mogą z niej wystawać korzenie. W przypadku zakupu jednorazowo większych partii roślin, pochodzących z jednej szkółki wskazane jest przeprowadzenie wyrywkowej kontroli stanu korzeni i ich rozłoŜenia w bryle korzeniowej. Bryła korzeniowa większych roślin powinna być owinięta siatką z tkaniny ulegającej biodegradacji. Przed posadzeniem roślin siatkę naleŜy poluzować wokół szyjki korzeniowej. W przypadku roślin, których bryła korzeniowa zabezpieczona jest siatka drucianą, korzenie od wewnątrz owinięte powinny być dodatkowo siatką płócienną z materiału naturalnego. Siatka taka powinna być wykonana z drutu stalowego, nieocynkowanego. 19 Zaprojektowany materiał roślinny powinien spełniać jednocześnie następujące wymagania: • materiał szkółkarski musi być czysty odmianowo, • rośliny muszą mieć pokrój i barwę liści (igieł) oraz pędów charakterystyczną dla danego gatunku i odmiany, z zachowaniem prawidłowych dla osobnika w danym wieku proporcji między częścią nadziemną a korzeniami, • wszystkie sadzone drzewa i krzewy tego samego gatunku czy odmiany powinny być jednakowe jeŜeli chodzi o formę, wysokość i stan zaawansowania w rozwoju, • pączek szczytowy strzałki sadzonki powinien być zdrowy i dobrze wykształcony, • przyrost ostatniego roku powinien wyraźnie i prosto przedłuŜać przewodnik, • system korzeniowy powinien być zwarty i prawidłowo rozwinięty, nieuszkodzony i nieprzesuszony, na korzeniach szkieletowych powinny występować liczne korzenie drobne, • materiał kopany z bryłą korzeniową powinien być szkółkowany i dostarczony w pojemnikach lub balotach bez uszkodzeń mechanicznych (otarć kory i innych ubytków), bryła korzeniowa powinna być nienaruszona, wolna od chwastów i starannie zabezpieczona do momentu zakończenia sadzenia, • pędy korony u drzew i krzewów nie powinny być przycięte, • rozkrzewienie i rozgałęzienie musi być równomierne, zgodne z charakterem wzrostu i pokrojem danego gatunku i odmiany, • krzewy liściaste muszą mieć przynajmniej 3 dobrze wykształcone pędy główne z typowymi dla gatunku i odmiany rozgałęzieniami, • drzewa iglaste muszą posiadać przewodnik i być w pełni rozgałęzione; odstępy między okółkami jak równieŜ przyrost z ostatniego roku muszą być proporcjonalne do wielkości całej rośliny, • strzałka sadzonki o wysokości powyŜej 0,5 m musi być praktycznie prosta, • drzewa powinny być przynajmniej trzykrotnie szkółkowane, natomiast krzewy dwukrotnie, • pnącza naleŜy kupować w pojemnikach, rośliny powinny być rozkrzewione u podstawy, z minimum 3 pędami, powinny być palikowane • sadzonki drzew i krzewów (w tym pnączy) powinny odpowiadać parametrom z tabeli określającej jakość materiału sadzeniowego dla niniejszego projektu (rozdział 7) Wady niedopuszczalne: 20 • silne uszkodzenia mechaniczne roślin, • odrost podkładki poniŜej miejsca szczepienia, • ślady Ŝerowania szkodników, • oznaki chorobowe, • zwiędnięcie i pomarszczenie kory na korzeniach i częściach nadziemnych, • martwica i pęknięcia kory, • uszkodzenia pąka szczytowego przewodnika, • dwupędowe korony drzew formy piennej, • uszkodzenia lub przesuszenia bryły korzeniowej, • złe zrośnięcia odmiany szczepionej z podkładką, • nie w pełni zaleczone blizny na przewodniku. Wymagane jest, aby materiał przewidziany do nasadzeń pochodził ze szkółek krajowych, kwalifikowanych. Rośliny ozdobne produkowane są często w optymalnych warunkach (urodzajne podłoŜe, nawadnianie, nawoŜenie, itd.), a następnie sadzone na ubogich, zasolonych gruntach wzdłuŜ dróg. MoŜe to być powodem zamierania sadzonek. Warto więc sięgać po materiał produkowany w szkółkach leśnych, na słabszych glebach, ale prawidłowo rozwinięty i spełniający normy jakościowe. Zwraca się szczególną uwagę na to, iŜ drzewa i krzewy przeznaczone do sadzenia przy drogach nie mogą być produkowane w pojemnikach w podłoŜach z torfu wysokiego. Podczas suszy torf szybko przesycha i kurczy się, rozrywając znaczną część drobnych korzeni. Tworzy się szczelina pomiędzy korzeniami posadzonego drzewa, a sąsiadującą glebą, co jest przyczyną zamierania sadzonek. DuŜe znaczenie mają warunki dostawy materiału na teren przewidziany do załoŜenia zieleni. Przy dostarczeniu roślin sprawdzić naleŜy zgodność materiału z zamówieniem, zwłaszcza w kwestii liczby, wielkości i gatunku. Dokonać naleŜy takŜe kontroli wizualnej. Odrzucić naleŜy rośliny słabe, chore, uszkodzone, zwiędnięte o suchym podłoŜu i korzeniach. Zadbać naleŜy, by dostarczony materiał roślinny jak najkrócej przechowywano po dostarczeniu a przed zasadzeniem. W przypadku zaistnienia takiej konieczności wymagane jest przechowywanie roślin w miejscu zacienionym i dbanie o odpowiednią wilgotność bryły korzeniowej. PodłoŜe w pojemnikach nie moŜe wysychać, a korzeniom naleŜy zapewnić stałą wilgotność i ochronę przed dostępem światła. Korzenie nie mogą się zaginać. 21 3.4. Technika sadzenia Nasadzeń naleŜy dokonywać wyłącznie na uprzednio przygotowany/zrekultywowany teren na, którym nie będą juŜ wykonywane Ŝadne prace. Do zagospodarowania zielenią terenów znajdujących się a pasie izolacyjnym drogi zaprojektowano: • 49 283 sztuk sadzonek krzewów liściastych • 930 sztuk sadzonek krzewów iglastych • 5366 sztuk sadzonek drzew liściastych • 95 sztuk sadzonek pnączy Bilans powierzchniowy zieleni przedstawia się następująco: • powierzchnia trawników naturalnych przy przejściu dla zwierząt • powierzchnia trawników naturalnych w całym pasie przyległym do korpusu drogi 9927 m2 (między trasą zasadniczą a drogami dojazdowymi, od krawędzi skarp lub nasypów 385 644 m2 do linii rozgraniczającej inwestycję) • 1536 m2 powierzchnia trawników parkowych Razem: 397 107 m2 Lokalizację poszczególnych nasadzeń wraz z podaniem ilości i więźby sadzenia przestawiono na planie sytuacyjnym. Ponadto na planie tym podano ilość sztuk projektowanych drzew i krzewów. Optymalnym okresem sadzenia drzew i krzewów liściastych jest wczesna wiosna (od marca do kwietnia) i późna jesień (od października do czasu pierwszych przymrozków), kiedy rośliny te znajdują się w stanie spoczynku. Drzewa i krzewy iglaste oraz zimozielone sadzić z bryłą korzeniową w marcu – kwietniu lub wrześniu – październiku. Optymalne warunki do sadzenia drzew i krzewów to chłodne dni, podczas których wilgotność powietrza jest duŜa. Szczególnie naleŜy unikać sadzenia roślin podczas gorących i suchych dni – jest to niekorzystne dla ukorzeniania się sadzonek. NaleŜy pamiętać, by po zakupie sadzonek ze szkółki jak najszybciej dokonać ich sadzenia, a jeśli to niemoŜliwe, zmniejszyć do minimum czas przetrzymywania sadzonek (od momentu zakupu do chwili posadzenia). Jednocześnie naleŜy równieŜ w tym przypadku zadbać o odpowiednie 22 przechowywanie sadzonek – nie dopuścić do ich wyschnięcia, przemroŜenia, czy pobudzenia wegetacji. 3.4.1 Posadzenie drzew Doły pod drzewa naleŜy wykonać bezpośrednio przed sadzeniem. Doły kopać ręcznie. Wielkość dołów naleŜy dostosować do wielkości bryły korzeniowej, przyjmuje się, Ŝe dół powinien być ok. dwa razy większy od bryły korzeniowej (0,5 x 0,5 x 0,5 m). Po wykopaniu dołu naleŜy oczyścić go z zanieczyszczeń jak duŜe kamienie, stare korzenie, śmieci, gruz. Ściany i dno dołów powinny zostać spulchnione. Ziemia uŜyta do zaprawy dołów musi być ziemią urodzajną, musi posiadać odpowiednią, luźną strukturę i musi być oczyszczona z zanieczyszczeń. Ziemię urodzajną sypiemy na dno dołu warstwą wysokości 25 cm. Uszkodzone i złamane korzenie naleŜy przyciąć przed sadzeniem. Przy sadzeniu drzew formy piennej naleŜy przed sadzeniem wbić w dno dołu drewniane paliki tworzące trójnóg. Po umieszczeniu rośliny w dole wolne przestrzenie wypełniamy ziemią stopniowo, najpierw do 1/3 i lekko ubijamy lub zamulamy wodą, a następnie wypełniamy pozostałą część dołu. Korzenie roślin naleŜy zasypywać sypką ziemia, a następnie prawidłowo ubić, uformować miskę i podlać woda w ilości co najmniej 40l. Większe drzewa liściaste (zwłaszcza na terenach zabudowanych) naleŜy zabezpieczyć trzema palikami trwale połączonymi w dolnej i w górnej części, w sposób zapewniający stabilność konstrukcji. Sposób zabezpieczenia drzew pokazano na rysunku. Drzewo naleŜy przywiązać do trójnoga dwoma węzłami. Na pniu naleŜy umieścić „bandaŜe”, odpowiednio szerokie, by nie uszkodzić kory (np. z tworzywa sztucznego lub gumy). Opaski te powinny być w odpowiednim czasie usunięte (w momencie kiedy drzewo podrośnie i będzie stabilnie zakorzenione – indywidualnie, po około 2 - 3 sezonach). Dla drzew mniejszych i słabszych oraz na terenach poza obszarem zabudowanym drzewa opalikować palami pionowymi (pal musi być wbity przed zasadzeniem rośliny w dno dołu sadzeniowego). 3.4.2 Posadzenie krzewów Przy sadzeniu krzewów naleŜy zwrócić szczególną uwagę na infrastrukturę podziemną, szczególnie gazową, i w jej pobliŜu kopać doły pod nasadzenia wyłącznie ręcznie. Doły pod krzewy naleŜy wykonać bezpośrednio przed sadzeniem. Teren pod krzewy przygotować poprzez przekopanie rodzimej warstwy wierzchniej na głębokość ok. 30-40 cm (np. glebogryzarką, pługiem, lub ręcznie na małych powierzchniach). NaleŜy przygotować dołki pod krzewy o wymiarach 0,5 x 0,5 x 0,5 m. Wszystkie dołki zaprawić ziemią urodzajną, warstwą wysokości 25 cm. Krzewy sadzimy tak głęboko, jak rosły w pojemniku lub niewiele głębiej (2-3 cm). Korzenie naleŜy przysypać rozluźnioną, 23 urodzajną glebą, potrząsając lekko rośliną tak, aby gleba wypełniła przestrzenie między korzeniami. Bardzo waŜne jest mocne uciśnięcie gleby wokół sadzonych krzewów i drzew, oraz uformowanie misy wokół kaŜdej posadzonej rośliny. Po posadzeniu podlać i poprawić misę. 3.5. Zakładanie trawników W niniejszym projekcie zagospodarowania terenów zielenią, zakłada się załoŜenie trawników parkowych na terenach płaskich. Na głębokość około 10 cm naleŜy pozbyć się wszystkich zanieczyszczeń – gruzu, kamieni, korzeni, śmieci itp. Przed załoŜeniem trawnika na mniejszych powierzchniach przekopujemy glebę szpadlem, przy większych ziemię naleŜy przekopać – przeorać pługiem, kultywatorem, bronować lub przekopać glebogryzarką. NaleŜy rozłoŜyć 10 cm warstwę ziemi urodzajnej, wysiać nawozy mineralne lub wapno. Teren wyrównać – za pomocą wałowania na duŜych powierzchniach i ręcznie, za pomocą grabi, na małych powierzchniach. Na tak przygotowany teren wysiewać nasiona traw. Przy przygotowywaniu mieszanek traw przeznaczonych do wysiewu nasiona poszczególnych gatunków naleŜy dokładnie zwaŜyć. Nasiona wysiewać naleŜy na mokre podłoŜe i przykryć. Trawę naleŜy wysiewać od połowy kwietnia do czerwca i od połowy sierpnia do końca września. Proponuje się mieszankę traw na trawniki parkowe: • Agrostis tenuis – mietlica pospolita • Festuca ovina – kostrzewa owcza • Festuca rubra – kostrzewa czerwona • Festuca arundinacea – kostrzewa trzcinowa 10% 20% 40% 30% Inną mieszankę traw proponuje się na pokrywę trawiastą w rejonie przejść dla zwierząt: • Festuca rubra - kostrzewa czerwona 30% • Festuca pratensis - kostrzewa łąkowa 25% • Dactylis glomerata - kupkówka pospolita 10% • Arrhenatherum elatius - rajgras wyniosły 10% • Triforium pratense - konicyzna łąkowa 10% • Medicago sativa - lucerna siewna 15% Jeszcze inną mieszankę traw proponuje się w celu zagospodarowania pasa przyległego do korpusu drogi (między trasą zasadniczą a drogami dojazdowymi, od krawędzi skarp lub nasypów do linii rozgraniczającej inwestycję): 24 • • • • Festuca rubra - kostrzewa czerwona Lolium perenne – Ŝycica trwała Poa pratensis – wiechlina łąkowa Festuca ovina – kostrzewa owcza 50% 40% 5% 5% Przyjęto jako normę siewu nasion traw – na trawniki parkowe 180 kg/ha, co daje łączne zapotrzebowanie na nasiona trawy, na obsianie całej projektowanej powierzchni wynoszące 126kg, na naturalne – 150kg/ha, czyli 35kg 4. Pielęgnacja zieleni W celu umoŜliwienia roślinom optymalnego wzrostu i rozwoju, niezbędne jest przeprowadzanie prac pielęgnacyjnych na terenie załoŜonej zieleni, takich jak: • odchwaszczanie i spulchnianie gleby wokół sadzonek (zwłaszcza na terenach zabudowanych) przynajmniej czterokrotnie w okresie gwarancyjnym, • podlewanie posadzonych sadzonek - dla drzew, krzewów liściastych i pnączy – 8 krotne (plus podlać tuŜ po posadzeniu), - dla drzew i krzewów iglastych – 15 krotne (plus tuŜ po posadzeniu), • nawoŜenie od 0,02kg do 0,06kg pod jedną sadzonkę, • usuwanie uszkodzonych, uschniętych i zniszczonych sadzonek i wprowadzanie w to miejsce nowych tego samego gatunku, • wałowanie, nawoŜenie i dosiewanie nasion trawy (pochodzących z podanej wcześniej mieszanki traw), • koszenie trawy (trawniki parkowe) – 6 – 8 razy w okresie wegetacyjnym (maj – październik), zakładane przy przejściach dla zwierząt trawniki naturalne nigdy nie będą koszone. • w trakcie wzrostu traw konieczne jest wykonanie zwalczania roślin dwuliściennych; do tego celu moŜna wykorzystać selektywne (przeznaczone tylko do zwalczania roślin z klasy dwuliścienne) herbicydy z grupy najmniej szkodliwych dla środowiska – przy czym zaleca się, aby rozpoczęcie zwalczania chemicznego nastąpiło nie wcześniej niŜ 6 miesięcy od wysiewu nasion lub w okresie wskazanym przez producenta; • po osiągnięciu przez trawę 10 cm wysokości wykonać pierwsze koszenie – na wysokość 8 cm, co wzmocni siewki i pobudzi je do wzrostu; • podlewanie trawników – 12 razy w okresie wegetacyjnym, zwłaszcza w okresie wschodzenia i suszy letnich, • zabezpieczenie roślin na okres zimowy. 25 Dokonując pielęgnacji zieleni naleŜy pamiętać o harmonogramie prac i precyzji oraz dokładności wykonania tychŜe zabiegów. 5. Zieleń w otoczeniu przejść dla zwierząt 5.1. Uwagi ogólne Budowa szlaków komunikacyjnych zwiększa fragmentację krajobrazu przez efekt barierowy prowadzący do rozdzielnia populacji dzikich zwierząt, zmniejszenia powierzchni ich bytowania i przerywania ich szlaków migracyjnych. Przejścia dla zwierząt są główną metodą minimalizacji barierowego oddziaływania dróg na dzikie zwierzęta. Spełniają one trzy podstawowe funkcje: a) zapewniają wyŜsze bezpieczeństwo ruchu drogowego, zmniejszając szansę kolizji pojazdów ze zwierzętami próbującymi przekroczyć drogę, b) stwarzają warunki dla bytowania tych zwierząt, których areały osobnicze przecina droga zwierzęta muszą mieć moŜliwość korzystania ze środowisk połoŜonych po obu tronach drogi, c) umoŜliwiają migracje, wędrówki i dyspersje zwierząt przemieszczających się na duŜe odległości, co ma kluczowe znaczenie dla ciągłości korytarzy ekologicznych i ochrony rzadkich gatunków o duŜych wymaganiach przestrzennych. Przejścia dla zwierząt muszą spełniać zasadę moŜliwie najlepszego wkomponowania w otaczający krajobraz, w celu zapewnienia: a) minimalizacji efektu „obcego elementu” w strukturze krajobrazu – istotny warunek dla wykorzystywania przejścia przez ssaki; b) zapewnienia dogodnych miejsc ukrycia i Ŝerowania – istotne warunki dla wykorzystywania przejścia przez małe ssaki, gady, płazy, bezkręgowce. W skład zaprojektowanej zieleni wchodzą rodzime gatunki, zgodne z roślinnością potencjalną okolic projektowanej trasy. ZróŜnicowanie zieleni na drzewa, krzewy, pnącza, oraz powierzchnie trawiaste ma zapobiec monotonii krajobrazu i sprzyjać powstaniu lepszych warunków osłonowych wokół przyczółków przejść dla zwierząt. UŜycie do celów nasadzeń gatunków szybkorosnących i posiadających jadalne owoce słuŜy zapewnieniu bazy pokarmowej dla róŜnych gatunków oraz schronień przywabiających zwierzęta w okolice przejścia. UłoŜone pasmowo, promieniście w kierunku otworów przejść, kępy gęstych i wysokich krzewów spełniać mają rolę zieleni naprowadzającej. Gęsto posadzone, bujne i wysokie gatunki drzew stanowić będą barierę przed hałasem z drogi, a takŜe, zwłaszcza w nocy, dodatkową osłonę przeciwolśnieniową (błyski reflektorów samochodowych płoszą zwierzęta). Rzędowe nasadzenia krzewów i pnączy wzdłuŜ ogrodzeń ochronnych i osłon 26 antyolśnieniowych posłuŜą do maskowania płotów w krajobrazie. Nasadzenia w rejonach przejść dla zwierząt łączą się płynnie z liniowymi nasadzeniami izolacyjnymi biegnącymi wzdłuŜ całej projektowanej trasy. Wśród gatunków charakterystycznych, typowych dla obszaru, znajdują się zarówno gatunki zaliczane do zwierząt duŜych, średnich, jak i małych. Potrzeby ich starano się uwzględnić w projekcie zieleni poprzez odpowiedni dobór gatunków, jak równieŜ rozplanowanie przestrzenne nasadzeń naprowadzających na przejścia dla zwierząt. Przestrzeń między sadzonkami drzew i krzewów zostanie obsiana mieszanką traw i roślin motylkowatych o walorach smakowych atrakcyjnych dla zwierząt roślinoŜernych. Oczywistym jest, iŜ hałas towarzyszący koszeniu trawy płoszyłby zwierzęta z okolic przejść. Planuje się więc załoŜyć trawniki naturalne, które nigdy nie będą koszone, ani nawoŜone. Powierzchnie trawiaste planowane w całym pasie przyległym do korpusu drogi (od krawędzi skarp lub nasypów do linii rozgraniczającej inwestycję) i w okolicach przyczółków przejść dla zwierząt po załoŜeniu i dwukrotnym podlaniu w okresie wschodu, naleŜy pozostawić własnemu losowi, dopuszczając do spontanicznej sukcesji roślinności łąkowej. Z czasem skład gatunkowy powierzchni trawiastych zmieni się ze względu na ocienienie przez wzrastające drzewa i krzewy. 5.2. Zieleń przy przejściach dla zwierząt – technologia robót Szczegóły dotyczące technologii robót zgodne są z wytycznymi opisanymi wyŜej, z wyjątkiem następujących uwag: Zakładane przy przejściach dla zwierząt trawniki będą trawnikami naturalnymi, nigdy nie będą koszone, ani nawoŜone. NaleŜy podlać je dwukrotnie – w okresie wschodu traw. Przyjęto, jako ilość wysiewu mieszanki na trawniki naturalne – 150 kg/ha [ze względu na bliskość i obfitość źródeł diaspor traw w okolicy przejść], co daje łączne zapotrzebowanie na nasiona trawy, na obsianie całej projektowanej powierzchni trawników naturalnych wynoszące około 35 kg. Powierzchnia wszystkich dolnych przejść dla małych zwierząt powinna być pokryta warstwą ziemi mineralnej (ewentualnie piasek) i posiadać wyrównaną powierzchnię. W okolicy przejść dla zwierząt naleŜy w miarę moŜliwości dopuścić do spontanicznego rozwoju roślinności (nie naleŜy przycinać krzewów ani drzew, naleŜy pozostawiać siewki i podrost). 27 Pnącza naleŜy sadzić w jednym rzędzie w rozstawie co 0,5 m, w odległości ok. 25-30 cm od skarp z aŜurowych płyt przy PZ1. Sadzić w doły średnicy 30 cm i głębokości 30cm. Umieścić sadzonkę tak, aby była przechylona w kierunku skarp, zasypać dół ziemią rodzimą, uformować wokół rośliny misę i podlać. Przymocować pędy sadzonki do skarp z aŜurowych płyt akustycznych np. małymi kawałkami taśmy ulegającej biodegradacji, lub w przypadku sadzenia pnączy na fragmentach ogrodzenia siatek dla zwierząt - delikatnie owinąć końce pędów o oczka ogrodzeń. Nie przewiduje się zasilania dołów pod nasadzenia ziemią humusową, ani przywoŜenia humusu pod trawniki naturalne. Zdejmowaną podczas robót ziemnych wierzchnią warstwę ziemi organicznej odpowiednio zdeponować i ponownie wykorzystać po zakończeniu budowy. W przypadku przejść dla zwierząt w km 1+600 i 9+840, planuje się ułoŜenie głazów przy wlotach przejść, co zapewni zwierzętom mikrosiedliska i zachęci je do korzystania z przejść, jednocześnie teŜ ograniczy dostęp ludziom. Wykorzystywanie przejść dla zwierząt przez ludzi (do przechodzenia lub przejeŜdŜania na drugą stronę drogi) wpływa negatywnie w znaczący sposób na intensywność wykorzystywania przejść przez ssaki kopytne i drapieŜne. Głazy powinny mieć róŜną wielkość – kamienie zabezpieczające przed przejazdami w układzie dwurzędowym (plan sytuacyjny) powinny mieć średnicę 70-80 cm, skupiska głazów o funkcji siedliskowej (plan sytuacyjny) powinny mieć średnicę 30-40 cm. Głazy zabezpieczające przed przejazdami powinny być zakopane w gruncie na głębokość minimum 30 cm – część nadziemna nie powinna być wyŜsza niŜ 40cm. Odstępy między głazami muszą być nieregularne i nie większe niŜ 150cm. Skupiska głazów o funkcji siedliskowej powinny być usypane w niewielkie stosy kamieni po ok. 8 sztuk. Kamienie naleŜy ułoŜyć po załoŜeniu zieleni na danym obszarze – nasadzeniu drzew, krzewów, pnączy i załoŜeniu trawników. Zaleca się rozmieszczenie po ok. 30 kamieni zabezpieczających przed przejazdami na kaŜde ze wspomnianych wyŜej przejść oraz ok. 112 kamieni o funkcjach siedliskowych dla PZ1 i ok. 128 dla PZ2. Zaleca się teŜ rozmieszczenie przy obu przejściach karp korzeniowych o funkcji siedliskowej (plan sytuacyjny), ok. 5 karp przy PZ-1 i 6 karp przy PZ-2. Najlepiej aby były to karpy korzeniowe uzyskane podczas wycinki drzew w okolicach przejść dla zwierząt - karpiny drzew o średnicy 36-55cm. Powinny to być karpy korzeniowe drzew rodzimych, nie obcych gatunków ani gatunków 28 inwazyjnych. Karpy zaleca się umieścić przy przejściach w pozycji „przewróconego drzewa”. Przykład rzędu głazów na przejściu dla zwierząt górnych – podobnie uŜywa się ich przed wylotami przejść dolnych. 6. Wymagania ogólne Do zakładania terenów zieleni wykorzystać firmy o wysokich kwalifikacjach zawodowych. Wykonawca odpowiedzialny jest za jakość robót, a takŜe za zgodność wykonania robót z Dokumentacją Projektową. Wykonanie robót powinno być zgodne z technologią stosowaną przez przedsiębiorstwa zieleni robót ogrodniczych. 7. Wykaz materiału roślinnego 7.1. Drzewa liściaste Nazwa gatunku Opis 1 Klon polny Acer campestre 2 Brzoza brodawkowata Betula pendula 3 Dąb bezszypułkowy 4 Jarząb pospolity Sorbus aucuparia 5 Klon jawor Acer pseudoplatanus Wys.min.180 cm, ob. min. 10 cm, śred. min. 80cm, N, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła Nr Liczba sztuk 762 252 134 213 495 29 6 Buk zwyczajny 7 Grab pospolity Carpinus betulus 8 Dzika jabłoń Malus sylvestris 9 Grusza pospolita Pyrus pyrraster 10 Olcha czarna Alnus glutinosa 11 Topola osika Populus tremula 12 Wierzba biała Salix alba Lipa drobnolistna Tilia cordata 13 Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, N, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, N, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, N, soliter, bryła Sadzić tylko osobniki męskie Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła Wys.min.180 cm, ob.min.10 cm, śred. min. 80cm, Pa, soliter, bryła 126 1271 138 62 291 386 47 1189 Wys.- wysokość drzewa mierzona od powierzchni gruntu; ob. - obwód pnia drzewa, mierzony na wys.130cm od poziomu gruntu; śred.- średnica korony; soliter – roślina prowadzona w szkółce jako egzemplarz swobodnie rosnący, o pokroju korony właściwym dla gatunku i odmiany (korona musi być symetryczna i równomiernie zagęszczona); Pa ( forma pienna) – drzewo prowadzone jako materiał alejowy (przyuliczny), pień prosty, pozbawiony pozostałości po usuniętych konarach, N – forma naturalna z przewodnikiem. 7.2. Krzewy liściaste Nr 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 Nazwa gatunku Leszczyna pospolita Corylus avellana Dereń świdwa Cornus sanguinea Trzmielina pospolita Euonymus europaea Wierzba purpurowa Salix purpurea Wierzba wiciowa Salix viminalis (sadzonki ukorzenione, nie sztorby) Śliwa tarnina Prunus spinosa Suchodrzew pospolity Lonicera xylosteum Bez czarny Sambucus nigra Dzika róŜa Rosa canina RóŜa rdzawa Rosa rubiginosa Głóg jednoszyjkowy Crataegus monogyna RóŜa okrywowa fairy Rosa polyantha ‘Fairy’ Tawuła japońska ‘Goldmound’ Spirea japonica ‘Goldmound’ Liczba Więźba sztuk sadzenia 80-100 cm, C5 5269 60-70 cm, C5 2380 60-70 cm, C5 4825 50-60 cm, C4 4020 C 2x2 m C 2x2m C 2x2m B 0,75x0,75m 50-60 cm, C3 7490 B 0,75x0,75m 40-50 cm, C3 3115 50-60 cm, C5 2800 60-70 cm, C5 2695 50-60 cm, C4 2210 50-60 cm, C4 7630 50-30 cm, C3 520 40-50 cm, C5 4581 40-50 cm, C3 1748 B 0,75x0,75m C 2x2m C 2x2m A 0,50x0,50m A 0,50x0,50m B 0,75x0,75m A 0,50x0,50m A 0,50x0,50m Wysokość/szerokość 30 7.3. Krzewy iglaste Nazwa gatunku polska/ łacińska Nr Wysokość/szerokość Liczba Więźba sztuk sadzenia 930 C 0,75 x 0,75 m Jałowiec płoŜący 'Blue Chip' Juniperus horizontalis 'Blue Chip' 27 20/40cm, C4 7.4 Pnącza Nr 28 Nazwa gatunku polska/ łacińska Winobluszcz pięciolistkowy Parthenocissus quinquefolia Wysokość Liczba Więźba sztuk sadzenia 95 W jednym rzędzie co 0,5m Wys 40cm Opracowała mgr Agnieszka Błaszczyk 31