Grudzień 2010 - Drzewo Oliwne

Grudzień 2010
Niedziela, 08 Listopad 2009 21:08
GRUDZIEŃ 2010
KISLEW / TEWET 5771
„Jego nogi staną w owym dniu na Górze Oliwnej, która leży naprzeciwko Jeruzalemu od
wschodu…”
Księga Zachariasza 14:4
GÓRA OLIWNA
Góra Oliwna położona jest na wschód od Jerozolimy. Od Starego Miasta i Wzgórza
Świątynnego oddziela ją Dolina Cedronu (albo Kidronu). W jej masywie można wyróżnić trzy
szczyty: Górę Skopus (826 m n.p.m.), Górę Oliwną (810 m n.p.m.) oraz Górę Zgorszenia (747
m n.p.m.). Razem tworzą one pasmo górskie o długości ok. 3,5 kilometra, biegnące z północy
na południe. Obecnie za właściwą Górę Oliwną przyjmuje się najczęściej środkowe wzniesienie,
znane też pod arabską nazwą At-Tur. Stąd rozciąga się wspaniała i chyba najbardziej znana
panorama Miasta Wielkiego Króla.
Nazwa góry pochodzi od gajów oliwnych, w dawnych wiekach licznie porastających jej stoki.
Jedną z atrakcji, dostępnych dziś dla zwiedzających, jest mały gaj stworzony z ośmiu bardzo
starych drzew oliwnych, których wiek trudno oszacować. Wprawdzie oliwki, w cieniu których
modlił się Jezus, wycięli Rzymianie do budowy wież i machin oblężniczych podczas zdobywania
Jerozolimy w roku 70, niemniej te obecne mogły wyrosnąć z korzeni drzew z czasów Chrystusa.
Z Górą Oliwną wiąże się wiele ważnych wydarzeń zapisanych w Biblii. W 1 Księdze Samuela
(15:30) czytamy, że „Dawid wstąpił na Górę Oliwną i płakał, wstępując na nią”, kiedy opuszczał
Jerozolimę uchodząc przed swym synem Absalomem. Dalej dowiadujemy się, że w owym
czasie, tzn. zanim powstała Świątynia, było tam miejsce, „gdzie zwykle oddawano pokłon Bogu”
(w.32). Później jednak król Salomon „na górze położonej na wschód od Jerozolimy” (1
Król.11:7) założył miejsca kultu bożków dla swych pogańskich żon, dlatego południową część
masywu nazywano Górą Zgorszenia (albo Zatracenia – por. 2 Król. 23:13, kiedy król Jozjasz
zlikwidował te miejsca kultu).
Prorok Ezechiel opisuje jak Chwała Pana (Szechina) opuszczając Jerozolimę z powodu
wygnania ludu, „uniosła się ze środka miasta… i zatrzymała się na górze, która jest na wschód
od miasta” tzn. na Górze Oliwnej (11:23).
Góra Oliwna była szczególnie ważnym miejscem dla Pana Jezusa Chrystusa. Często tam
przebywał odwiedzając Jerozolimę (Łuk.22:39). Przełęczą Oliwną przebiegała droga
prowadząca do Jerozolimy od strony Jordanu i Jerycha; wielu pielgrzymów i podróżnych
zdążało nią do Świętego Miasta. Na stokach Góry Oliwnej położone były Betania i Betfage,
słynące z gościnności wioski, które Jezus często odwiedzał. W Betanii zatrzymywał się u
swoich przyjaciół – Marii, Marty i Łazarza. Tam też nocował w ciągu tygodnia poprzedzającego
Jego ostatnią Paschę (Jn.12:1). Współcześnie na miejscu dawnej Betanii znajduje się arabska
miejscowość Al-Ajzarija. Kierując się z Betfage (Mt.21:1-11) do Jerozolimy, Jezus posłał
1/2
Grudzień 2010
Niedziela, 08 Listopad 2009 21:08
uczniów, aby przyprowadzili mu osiołka, na którym wjechał do miasta. „Gdy zbliżał się już do
podnóża Góry Oliwnej, zaczęła cała rzesza uczniów radośnie chwalić Boga wielkim głosem…”
(Łuk.19:37). W tej radosnej atmosferze, drogą wyściełaną przez mieszkańców Jerozolimy
szatami, Jezus przekraczał Górę Oliwną. „A gdy się przybliżył, ujrzawszy miasto, zapłakał nad
nim,” przepowiadając ciężkie czasy, jakie miały nadejść (w.41-44). W ciągu tego intensywnego
tygodnia poprzedzającego Paschę, Jezus „nauczał we dnie w świątyni, na noc zaś wychodził,
by ją spędzić na Górze zwanej Oliwną” (Łuk.21:37). Była ona miejscem wytchnienia, modlitwy i
wyciszenia po trudach dnia. Podczas jednej z takich chwil na osobności uczniowie pytali Jezusa
o znaki Jego przyjścia i kresu doczesności (Mt. 24:3). Pierwszego dnia Przaśników, po spożyciu
sederu paschalnego (Ostatniej Wieczerzy), Jezus i Jego uczniowie wyszli ku Górze Oliwnej,
przekroczyli potok Cedron (Jn. 18:1) i wstąpili do ogrodu Getsemane, aby się modlić. Tam
Jezus został aresztowany. Po zmartwychwstaniu, z Góry Oliwnej Jezus wstąpił do nieba
(Dz.Ap. 1:6-12). Chrześcijanie z nadzieją patrzą na to miejsce, gdyż jak zapowiedzieli uczniom
aniołowie, Jezus „tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba”. Z Górą Oliwną wiąże się
nadzieja powtórnego przyjścia Księcia Pokoju.
W miejscach, które tradycja powiązała z tymi wydarzeniami, powstawały przez wieki liczne
sanktuaria chrześcijańskie odwiedzane dziś przez turystów. Wśród nich znajdują się: Kaplica
Wniebowstąpienia (pod zarządem muzułmańskim), kościół Dominus Flevit (Pan zapłakał) w
kształcie przypominającym łzę, Bazylika Konania (albo Bazylika Narodów), Grota Getsemane,
prawosławna Cerkiew Marii Magdaleny; i wiele innych.
Na południowo-zachodnim stoku Góry Oliwnej znajduje się również cmentarz żydowski. Jest
on najstarszym istniejącym i jednym z największych cmentarzy żydowskich. Był miejscem
pochówku już w czasach biblijnych. Jego znaczenie związane jest z przekonaniem, że będzie to
miejsce zmartwychwstania zmarłych w Dniu Sądu, kiedy nadejdzie Mesjasz (Zach.14). Zgodnie
z tą wiarą, Mesjasz ma poprowadzić zmartwychwstałych w dniu ostatecznym z Góry Oliwnej
przez Złotą Bramę do Świętego Miasta. Cmentarz uległ znacznym zniszczeniom w latach
1948-1967, kiedy znajdował się na terenach zajętych przez Królestwo Jordanii. Po Wojnie
Sześciodniowej w roku 1967 znalazł się na terenie Państwa Izrael i został odrestaurowany.
Leżą na nim znani rabini, przywódcy polityczni, artyści, prości ludzie i wielu pielgrzymów.
Tekst: Emanuel Machnicki
2/2