Propedeutyka konserwacji zabytków
Transkrypt
Propedeutyka konserwacji zabytków
Kierunek Nr Specjalność Nazwa przedmiotu Przedmioty wprowadzające Architektura i Urbanistyka AIS2 Historia architektury powszechnej, Historia architektury polskiej Forma i poziom kształcenia Liczba godzin Architektura i Urbanistyka Propedeutyka konserwacji zabytków studia stacjonarne I W C 15 15 L P R ECTS 30 3 Założenie i cele przedmiotu Celem przedmiotu jest przedstawienie całościowej informacji na temat historii ochrony zabytków; zasad konserwatorskich; systemów ochrony zabytków i innych zagadnień ważnych z punktu widzenia ochrony i konserwacji zabytków. Treści programowe Wykłady –Podstawowe pojęcia i definicje w konserwacji zabytków (4h): system ochrony zabytków w Polsce – urzędy i instytucje konserwatorskie, piśmiennictwo, szkolnictwo konserwatorskie (2h); początki ochrony i konserwacji zabytków (2h); ochrona zabytków w XIX wieku – restauracje i puryzm (2h): ochrona i konserwacja zabytków na ziemiach polskich w XIX wieku (2h); doktryna A.Riegla (1h): ochrona zabytków w XX-leciu międzywojennym (1h); program odbudowy miast po II wojnie (2h); Karta Wenecka (1h): modernistyczna koncepcja zabytku (1h); Ustawa „O ochronie i opiece nad zabytkami” z roku 2003 (3h); programy rewitalizacji miast (2h); ochrona zabytków architektury wernakularnej (1h); współczesna koncepcja zabytku w świetle obecnego programu odbudowy miast (2h); współczesna koncepcja zabytku w świetle dokumentów międzynarodowych (2h); zaliczenie (2h). Metody dydaktyczne Wykłady – Wykorzystanie rzutnika pisma i rzutnika multimedialnego. Formy i warunki zaliczenia Wykłady – Zajęcia kończą się egzaminem; warunkiem zaliczenia jest uzyskanie dwóch pozytywnych ocen z kolokwiów (w połowie i na koniec semestru). Wykaz literatury podstawowej – t Frycz J., Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce w latach 1795 - 1918, PWN, Warszawa, 1975. t Małachowicz E., Konserwacja i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie, Wyd. PWr, Wrocław, 1994. t Dobosz P., Administracyjnoprawne instrumenty kształtowania ochrony zabytków, Oficyna Wydawnicza DAJWÓR, Kraków, 1997. t Kobyliński Z., Teoretyczne podstawy konserwacji dziedzictwa archeologicznego, Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Warszawa, 2001. t Vademecum konserwatora zabytków. Międzynarodowe normy ochrony dziedzictwa kultury, Biuletyn PKN ICOMOS, Warszawa, 1996. t Kurzątkowski M., Mały słownik zabytków, Warszawa, 1989. Wykaz literatury uzupełniającej – t Zarys problematyki ochrony zabytków, Skrypt TONZ, Warszawa, 1996. t Szmygin B., Kształtowanie koncepcji zabytku i doktryny konserwatorskiej w Polsce w XX wieku, Lublin, 2001. t Midura F., Społeczna opieka nad zabytkami na ziemiach polskich do 1918 roku, Wyższa Szkoła Turystyki i Hotelarstwa w Warszawie, Warszawa, 2004. t Pruszyński J., Ochrona zabytków w Polsce, PWN, Warszawa, 1989. t Piwocki K., Pierwsza nowoczesna teoria sztuki, Warszawa, 1970. t Jokilehto J., A history of architectural conservation, Butterworth-Heinemann, Oxford, 2002. t Historical and Philosophical Issues in the Conservation of Cultural Hereitage, (ed.N. S. Price), Getty Conservation Institute, Los Angeles, 1996. t Nara Conference on Authenticity, (ed.K.E.Larsen), UNESCO WHC, Trondheim, 1995. t Basic texts of the 1972 World Heritage Convention, UNESCO WHC, Paris, 2005. Autor karty 84 Dr hab. inż. Bogusław Szmygin, prof. PL