wpđyw frakcji drobnych na cechy mechaniczne zaglinionych

PRACE NAUKOWE POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ
z. 50
Inżynieria Środowiska
2007
Stanisđaw Pisarczyk
Instytut Zaopatrzenia w Wode˛ i Budownictwa Wodnego
WPĐYW FRAKCJI DROBNYCH
NA CECHY MECHANICZNE
ZAGLINIONYCH GRUNTÓW
ŻWIROWO-KAMIENISTYCH
Re˛kopis dostarczono 5.04.2007 r.
Do zaglinionych gruntów żwirowo-kamienistych zalicza sie˛ pospóđki gliniaste i żwiry gliniaste oraz zwietrzeliny gliniaste i rumosze gliniaste. W polskich normach brak jest parametrów
mechanicznych tych gruntów. W artykule podano wzory do określenia parametrów wytrzymađościowych, tj. ka˛ta tarcia wewne˛trznego
i spójności
oraz przedstawiono wyniki badań
wđasnych dotycza˛cych wytrzymađości na ścinanie i ściśliwości zaglinionych gruntów żwirowo-kamienistych.
1. WSTE˛P
Do zaglinionych gruntów żwirowo-kamienistych zalicza sie˛ wg
PN-86/B-02480 [9] pospóđki i żwiry gliniaste oraz zwietrzeliny gliniaste i rumosze gliniaste. Grunty takie, zwykle wyste˛puja˛ce na wysokich tarasach rzek
górskich, na zboczach górskich jako zwietrzeliny i rumosze oraz jako grunty
morenowe i grunty antropogeniczne powstađe np. z wyđomów skađ fliszowych,
cze˛sto wykorzystywane sa˛ w budownictwie hydrotechnicznym i drogowym.
Wđaściwości geotechniczne tych gruntów zależa˛ gđównie od genezy i od
szeroko zmieniaja˛cego sie˛ uziarnienia oraz od wđaściwości drobnych frakcji
(szczególnie ich plastyczności) i grubości oraz stopnia obtoczenia ziaren frakcji grubych (
). W praktyce geotechnicznej wyste˛puje duża niepewność co do wđaściwej oceny zachowania sie˛ takich gruntów mieszanych i ich
cech fizyczno-mechanicznych. W polskich normach brak jest mechanicznych
PRACE NAUKOWE POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ
z. 50
Inżynieria Środowiska
2007
Sebastian Wall
Instytut Ogrzewnictwa i Wentylacji
PROFILE ROZKĐADU PRE˛DKOŚCI
W OSIOWO-SYMETRYCZNYM STRUMIENIU
POWIETRZA DALEKIEGO ZASIE˛GU
Re˛kopis dostarczono 5.04.2007 r.
Niniejszy artykuđ dotyczy problemów rozwijania sie˛ osiowo-symetrycznego strumienia
powietrza dalekiego zasie˛gu. Szczególna˛ uwage˛ zwrócono na rozkđad pre˛dkości powietrza jako
jednego z podstawowych elementów ksztađtuja˛cych rozdziađ powietrza w pomieszczeniu. Przedstawiono wyniki przeprowadzonych badań laboratoryjnych oraz wyprowadzono empiryczne
wzory matematyczne opisuja˛ce wzdđużne i poprzeczne profile pre˛dkości w strumieniu.
1. WPROWADZENIE
Zapewnienie warunków odpowiednich dla użytkowników ba˛dź do prawidđowego zachodzenia procesu produkcyjnego realizowanego w obiekcie o dużej kubaturze, wymaga stworzenia odpowiedniego rozdziađu powietrza wentylacyjnego. Charakter ruchu powietrza w pomieszczeniu uwarunkowany jest
takimi czynnikami, jak [15]:
pre˛dkość powietrza w otworze nawiewnym,
pe˛d strumienia nawiewanego,
ksztađt nawiewanego strumienia,
geometria pomieszczenia,
usytuowanie otworów nawiewnych i wywiewnych,
architektura i zagospodarowanie przestrzeni pomieszczenia,
ruch obiektów w pomieszczeniu,
zyski ciepđa (nieruchome ba˛dź ruchome) i ich lokalizacja,
nawiew w warunkach nieizotermicznych,
strumienie konwekcyjne,
PRACE NAUKOWE POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ
z. 50
Inżynieria Środowiska
2007
Anna Sođoduszkiewicz
Wydziađ Inżynierii Środowiska
NIESTACJONARNE PRZEPĐYWY CIECZY
W PRZEWODACH PRACUJA˛CYCH
POD CIŚNIENIEM
Re˛kopis dostarczono 5.04.2007 r.
W artykule sa˛ analizowane nieustalone przepđywy cieczy w przewodach pracuja˛cych pod
ciśnieniem. Ocenie poddano zjawisko uderzenia hydraulicznego oraz wahań masy cieczy
w przewodzie, na przykđadzie oscylacyjnego przepđywu wody w sztolni, w przewodzie elastycznym oraz w U-rurce. Przeanalizowano równania ruchu i cia˛gđości opisuja˛ce rozważane zjawiska. Zwrócono uwage˛ na wpđyw oporów tarcia na rozważany przepđyw. Stwierdzono, że w wielu
sytuacjach, np. dla typowych warunków pracy sieci wodocia˛gowych, równanie ruchu może być
uproszczone i zapisane w postaci równania Bernoulliego. Przeprowadzono badania doświadczalne oscylacyjnego przepđywu wody w przewodzie stalowym oraz polietylenowym. Przedmiotem
dalszych rozważań jest analiza wpđywu rozważanych warunków na opory liniowe. Porównane
be˛da˛ wartości wspóđczynnika oporów liniowych dla ruchu ustalonego i quasi-ustalonego.
1. WSTE˛P
Ruch nieustalony (niestacjonarny) pđynu charakteryzuje sie˛ zmiennym
w czasie przepđywem. W przewodach pracuja˛cych pod ciśnieniem ruch ten
może być traktowany jako przepđyw jednowymiarowy, w którym wyste˛puja˛
dwie zmienne niezależne: pođożenia
oraz czasu . Dwie gđówne funkcje
niewiadome tego ruchu dotycza˛ wydatku cieczy
oraz ciśnienia lub
nadciśnienia
. W rozważaniach praktycznych zwia˛zki te sa˛ cze˛sto zaste˛powane odpowiednio przez funkcje pre˛dkości
oraz wysokości nadciśnienia
lub wysokości piezometrycznej linii ciśnień (naporu).
Można wyróżnić cztery podstawowe przypadki obliczeniowe nieustalonego
przepđywu cieczy w przewodach pracuja˛cych pod ciśnieniem: