Druk nr 2667 - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

Transkrypt

Druk nr 2667
Warszawa, 12 marca 2004 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
IV kadencja
Prezes Rady Ministrów
RM 10-51-04
Pan
Marek Borowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy
- o zmianie ustawy o materiałach
wybuchowych
przeznaczonych
do
użytku
cywilnego
oraz
ustawy
o
wykonywaniu
działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania
i obrotu materiałami wybuchowymi,
bronią, amunicją oraz wyrobami
i
technologią
o
przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym.
W załączeniu przedstawiam także opinię
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
dotyczącą
zgodności
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.
Z wyrazami szacunku
(-) Leszek Miller
Projekt
USTAWA
z dnia
o zmianie ustawy o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie
wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym
Art. 1.
W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego1) (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019)
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady
wydawania
oraz
cofania
pozwoleń
na
nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego,
2) zasady
używania
materiałów
wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego,
3) zasady
przemieszczania
materiałów
wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego i jego kontroli, z
wyłączeniem wyrobów pirotechnicznych,
4) zasadnicze wymagania dla wprowadzanych do obrotu
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego,
zaliczonych
do
klasy
1
materiałów
niebezpiecznych, z wyłączeniem amunicji i wyrobów
pirotechnicznych,
2
5) procedury oceny zgodności oraz sposób oznaczania
cywilnego, o których mowa w pkt 4.”;
2) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych
nabywanych,
przechowywanych,
przemieszczanych
i
używanych przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej,
Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu,
Biuro Ochrony Rządu, Policję, Służbę Więzienną, Straż
Graniczną oraz armie państw obcych przebywających na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
3) art. 3-5 otrzymują brzmienie:
„Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) amunicji – należy przez to rozumieć jedną z odmian
wyrobów wypełnionych materiałem wybuchowym,
przeznaczoną do miotania na odległość przy użyciu
broni palnej,
2) bezpieczeństwie
–
należy
przez
to
rozumieć
zapobieganie wypadkom, a jeżeli mają one miejsce,
ograniczanie ich skutków,
3) grupach zgodności – należy przez to rozumieć
oznaczone
literowo
grupy
zgodności
materiałów
i przedmiotów wybuchowych, określone w załączniku
A,
4) jednostkach naukowych – należy przez to rozumieć
jednostki, o których mowa w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia
12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz.
U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 i z 2003 r. Nr 39, poz. 335),
3
5) jednostce notyfikowanej – należy przez to rozumieć
autoryzowaną jednostkę certyfikującą i jednostkę
kontrolującą, notyfikowane na zasadach i w trybie
określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o
systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360
oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr
170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275),
6) klasach materiałów niebezpiecznych – należy przez to
rozumieć
grupy
niebezpiecznych
materiałów
wydzielone
na
i
przedmiotów
podstawie
domi-
nującego zagrożenia, określone w załączniku A,
7) kodzie klasyfikacyjnym – należy przez to rozumieć
symbol cyfrowo-literowy, składający się z podklasy i
litery
grupy
zgodności
materiału
i
przedmiotu
wybuchowego,
8) materiałach
pirotechnicznych
–
należy
przez
to
rozumieć jedną z odmian materiałów wybuchowych,
będącą
materiałem
lub
mieszaniną
materiałów
przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych,
świetlnych, dźwiękowych, gazu, dymu lub kombinacji
tych
efektów,
w
wyniku
bezdetonacyjnej,
samopodtrzymującej się reakcji chemicznej, a także
wyroby wypełnione materiałem pirotechnicznym,
9) materiałach wybuchowych – należy przez to rozumieć
substancje chemiczne stałe lub ciekłe albo mieszaniny
substancji,
zdolne
do
reakcji
chemicznej
z
wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z
taką szybkością, że mogą powodować zniszczenia w
otaczającym środowisku, a także wyroby wypełnione
materiałem wybuchowym,
4
10) normach zharmonizowanych – należy przez to rozumieć
normy, o których mowa w art. 5 pkt 14 ustawy z dnia 30
sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności,
11) osobie zagranicznej – należy przez to rozumieć osobę
zagraniczną, o której mowa w art. 4 pkt 3 ustawy z dnia
19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i
Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67,
poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002
r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112
oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176
i Nr 217, poz. 2125),
12) podklasach materiałów i przedmiotów niebezpiecznych
– należy przez to rozumieć wydzielone w klasie 1
materiałów niebezpiecznych, podklasy materiałów i
przedmiotów wybuchowych o podobnym zachowaniu
się przy spalaniu, deflagracji lub detonacji, określone w
załączniku A,
13) przedsiębiorcy
–
należy
przez
to
rozumieć
przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 2 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności
gospodarczej,
14) przedsiębiorcy
zagranicznym
–
należy
przez
to
rozumieć przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 4 pkt 4
ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności
gospodarczej,
15) przemieszczaniu – należy przez to rozumieć każde
rzeczywiste przekazanie materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego wewnątrz obszaru
Unii Europejskiej, oprócz przekazania w obrębie
jednego przedsiębiorcy,
5
16) umowie ADR – należy przez to rozumieć Umowę
europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu
drogowego
towarów
niebezpiecznych
(ADR),
sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz.
U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1629 oraz z 2003 r. Nr 207,
poz. 2013 i 2014), wraz ze zmianami obowiązującymi
od daty ich wejścia w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej
wiadomości we właściwy sposób,
17) używaniu – należy przez to rozumieć prowadzenie
przez przedsiębiorców i jednostki naukowe wszelkich
prac
związanych
ze
stosowaniem
materiałów
wybuchowych do celów cywilnych,
18) wprowadzeniu do obrotu – należy przez to rozumieć
przekazanie po raz pierwszy materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego użytkownikowi,
konsumentowi lub sprzedawcy przez producenta, jego
upoważnionego przedstawiciela lub importera,
19) wyrobach pirotechnicznych – należy przez to rozumieć
wyroby zawierające jeden lub kilka materiałów
pirotechnicznych,
przeznaczone
do
uzyskiwania
efektów pirotechnicznych, w tym widowiskowych,
20) zabezpieczeniu – należy przez to rozumieć użycie
środków technicznych zapobiegających wykorzystaniu
cywilnego niezgodnie z prawem lub w sposób
zagrażający porządkowi publicznemu,
21) załączniku A – należy przez to rozumieć załącznik A do
umowy ADR,
22) zasadniczych wymaganiach – należy przez to rozumieć
zasadnicze wymagania określone w art. 5 pkt 16 ustawy
z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności.
6
Art. 4. 1. W
rozumieniu
ustawy
materiałami
wybuchowymi
przeznaczonymi do użytku cywilnego są:
1) substancje i wyroby, które w toku procedury
klasyfikacyjnej, o której mowa w załączniku A,
zostały
zaliczone
do
klasy
1
materiałów
niebezpiecznych,
2) materiały wybuchowe w stanie niewybuchowym ujęte
w klasie 4.1 materiałów niebezpiecznych, wymienione
w załączniku A, jeżeli przez wysuszenie lub
przemycie mogą być im przywrócone właściwości
wybuchowe,
3) przedmioty ratownicze ujęte w klasie 9 materiałów
niebezpiecznych, wymienione w załączniku A, jeżeli
zawierają
materiały
i
przedmioty
wybuchowe
zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych
–
jeżeli ich przeznaczeniem jest używanie do celów
cywilnych.
2. Materiał,
co
do
przypuszczenie,
że
którego
istnieje
uzasadnione
może
posiadać
właściwości
wybuchowe, lub wyrób wypełniony tym materiałem, do
czasu przeprowadzenia badań klasyfikacyjnych przez
jednostki, o których mowa w ust. 3, uważa się za
zaklasyfikowany wstępnie jako materiał wybuchowy.
3. Klasyfikacji substancji lub wyrobu jako materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego oraz
nadania mu kodu klasyfikacyjnego dokonują jednostki
organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do
spraw gospodarki, na podstawie art. 6 pkt 5 ustawy z dnia
28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów
niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199, poz. 1671), do
prowadzenia
badań,
klasyfikacji
oraz
określania
7
warunków
dopuszczania
do
przewozu
materiałów
niebezpiecznych klas 1, 4.1 i 9, wymienionych w
załączniku A.
Art. 5. Nabywanie, przechowywanie i używanie materiałów
a także prowadzenie prac badawczych przy ich użyciu
powinno
być
dokonywane
w
sposób
zapewniający
bezpieczeństwo dla życia i zdrowia ludzi, mienia oraz
środowiska.”;
„Art. 7. Zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie
wytwarzania
i
obrotu
materiałami
wybuchowymi
przeznaczonymi do użytku cywilnego określają przepisy
ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu
działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami
wybuchowymi,
bronią,
amunicją
oraz
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub
policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z 2002 r. Nr 74, poz.
676 i Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036).”;
5) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:
„Art. 7a. 1. Materiały
cywilnego
wybuchowe
przeznaczone
przechowuje
się
w
do
użytku
pomieszczeniach
spełniających wymagania określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 i art. 33 ust. 2
działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i
obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją
oraz
wyrobami
i
technologią
o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym, z zastrzeżeniem ust. 2.
8
2. Do
przechowywania
materiałów
wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego w związku
z wykonywaniem działalności gospodarczej, o której
mowa w art. 10 ust. 2, stosuje się przepisy wydane na
podstawie art. 78 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego
1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27,
poz. 96, z 1995 r. Nr 16, poz. 78, z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726, Nr
115, poz. 741 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106,
poz. 668, z 1999 r. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 109,
poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 100, poz.
1085, Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1190, Nr 115,
poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz.
984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz.
1360 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 223, poz.
2219).”;
„Art. 8. Nabywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 7, jest
dozwolone od przedsiębiorcy posiadającego koncesję na
obrót tymi materiałami.”;
7) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie:
„Zasady
wydawania
przechowywanie
i
lub
cofania
używanie
pozwoleń
materiałów
na
nabywanie,
wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego”;
„Art. 9. 1. Nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, z
9
zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wymaga uzyskania pozwolenia
na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów
zwanego dalej „pozwoleniem”.
2. Nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na nabywanie,
przechowywanie lub używanie:
1) wyrobów
pirotechnicznych
wymienionych
w
rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 8,
2) wyrobów
pirotechnicznych
stosowanych
w
kolejnictwie, leśnictwie, modelarstwie, motoryzacji,
ratownictwie, rolnictwie i żegludze.
3. Przedsiębiorca może nabywać, przechowywać lub używać
materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego
bez uzyskania pozwolenia, jeżeli:
1) posiada
koncesję
na
wytwarzanie
lub
obrót
przechowywanych
lub
materiałami wybuchowymi,
2) rodzaj
nabywanych,
używanych
materiałów
wybuchowych
przezna-
czonych do użytku cywilnego odpowiada rodzajowi
materiałów wybuchowych określonych w koncesji,
3) posiada
pomieszczenia
magazynowe
spełniające
wymagania określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 24 ust. 2 i art. 33 ust. 2 ustawy z dnia
22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz
wyrobami
i
technologiami
o
przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym,
4) zatrudnia osoby spełniające wymagania, o których
mowa w art. 19, w zakresie dostępu do materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
10
4. O terminie podjęcia działalności gospodarczej w zakresie
nabywania, przechowywania lub używania materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, o
której mowa w ust. 3, przedsiębiorca jest obowiązany
zawiadomić pisemnie wojewodę właściwego ze względu
na siedzibę przedsiębiorcy.
5. Do
zawiadomienia,
o
którym
mowa
w
ust.
4,
przedsiębiorca dołącza opinię potwierdzającą możliwość
spełnienia warunków określonych w przepisach, o
których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 5. Opinia powinna
zawierać
ocenę
bezpieczeństwa
procesów
technologicznych przewidywanych do realizacji oraz
występujących w tych procesach surowców, produktów i
gotowych wyrobów, a także ocenę bezpieczeństwa
urządzeń technologicznych.
6. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w
zakresie nabywania, przechowywania lub używania
cywilnego, o której mowa w ust. 3, jest obowiązany
spełniać wymagania określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 3-8.
7. Przedsiębiorca
posiadający
pozwolenie,
uznając
za
zbędne posiadane materiały wybuchowe przeznaczone do
użytku
cywilnego,
może
je
zbyć
przedsiębiorcy
posiadającemu pozwolenie lub koncesję na wytwarzanie
lub obrót materiałami wybuchowymi, po uzyskaniu
pisemnej zgody na ich zbycie wojewody właściwego ze
względu na swoją siedzibę lub dyrektora okręgowego
urzędu górniczego, o którym mowa w art. 106 ust. 1 pkt 2
ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne
i górnicze, właściwego ze względu na lokalizację zakładu
górniczego albo zakładu, w którym jest wykonywana
działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 2
11
pkt 1 lub 3, zwanego dalej „dyrektorem okręgowego
urzędu
górniczego”,
wydanej
w
formie
decyzji
administracyjnej.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi,
w
drodze
rozporządzenia,
pirotechnicznych,
na
wykaz
wyrobów
których
nabywanie,
przechowywanie lub używanie nie jest wymagane
uzyskanie pozwolenia, kierując się bezpieczeństwem ich
przechowywania i używania oraz biorąc pod uwagę ich
właściwości i stwarzane zagrożenie.”;
9) w art. 10:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Pozwolenie na nabywanie lub przechowywanie materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego dla
przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w
zakresie:
1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin,
2) wydobywania kopalin ze złóż,
3) bezzbiornikowego
składowania
magazynowania
odpadów
w
substancji
górotworze,
w
oraz
tym
w
podziemnych wyrobiskach górniczych
–
wydaje, odmawia wydania lub cofa dyrektor okręgowego
urzędu górniczego.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Pozwolenia
na
przeznaczonych
używanie
do
materiałów
użytku
wybuchowych
cywilnego
przez
przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą, o
której mowa w ust. 2, są wydawane na podstawie art. 109
12
ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo
geologiczne i górnicze.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do dyrektora okręgowego urzędu górniczego stosuje się
odpowiednio
przepisy
niniejszego
rozdziału
dotyczące
wojewody.”;
10) w art. 12 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Opinia, o której mowa w ust. 1, nie jest wymagana w
przypadku
wydawania
pozwoleń
na
nabywanie
lub
przechowywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego przedsiębiorcom wykonującym działalność
gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 2.”;
11) w art. 14:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 5,
„2a. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, nie jest
wymagane,
jeżeli
wniosek
dotyczy
przechowywania
cywilnego
w
podziemnych
składach
przedsiębiorcy
wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w
art. 10 ust. 2 pkt 3.”;
12) w art. 15:
a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) określenie
rodzajów
materiałów
wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego poprzez podanie ich
13
prawidłowych nazw przewozowych i numerów UN,
określonych w załączniku A,”,
„2a. Przedsiębiorca
i
kierownik
jednostki
naukowej
są
obowiązani zawiadomić organ, który wydał pozwolenie, o
zmianie danych zawartych w pozwoleniu, w terminie 7 dni
od dnia zaistnienia tych zmian.”;
„Art. 16. Wojewoda zawiadamia o wydaniu pozwolenia oraz o jego
cofnięciu ministra właściwego do spraw gospodarki, a
także właściwego ze względu na siedzibę wnioskodawcy
komendanta
wojewódzkiego
Policji,
komendanta
powiatowego Państwowej Straży Pożarnej, państwowego
powiatowego inspektora sanitarnego, wojewódzkiego
inspektora
ochrony
środowiska
oraz
okręgowego
inspektora pracy. O odmowie wydania pozwolenia
wojewoda
zawiadamia
komendanta
wojewódzkiego
Policji.”;
„Art. 16a. Dyrektor okręgowego urzędu górniczego zawiadamia o
wydaniu pozwolenia oraz jego cofnięciu ministra
właściwego do spraw gospodarki, a także właściwego ze
względu na siedzibę wnioskodawcy oraz lokalizację
zakładu górniczego albo zakładu, w którym jest
wykonywana działalność gospodarcza, o której mowa w
art. 10 ust. 2 pkt 1 lub 3, wojewodę, komendanta
wojewódzkiego
Policji,
komendanta
powiatowego
Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego
inspektora
sanitarnego,
wojewódzkiego
inspektora
14
ochrony środowiska oraz okręgowego inspektora pracy.
O odmowie wydania pozwolenia dyrektor okręgowego
urzędu
górniczego
zawiadamia
komendanta
wojewódzkiego Policji.”;
15) w art. 17:
a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) gdy wnioskodawca znajduje się w likwidacji lub toczy się
wobec niego postępowanie upadłościowe, z wyjątkiem gdy
wnioskodawcą jest przedsiębiorca albo dotychczasowy
przedsiębiorca, o którym mowa w art. 10 ust. 2,”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4.
Od decyzji wojewody o wydaniu, odmowie wydania lub
cofnięciu pozwolenia przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw gospodarki, a od decyzji dyrektora
okręgowego urzędu górniczego – do Prezesa Wyższego
Urzędu Górniczego.”;
16) art. 18-22 oznacza się jako rozdział 2a, któremu nadaje się tytuł:
„Rozdział 2a
Zasady używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego”;
17) w art. 18:
a) w ust. 1:
–
pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) przestrzegać zasad bezpiecznego prowadzenia prac przy
użyciu materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego, określonych w przepisach wydanych
na podstawie ust. 1d,”,
15
–
pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4) dysponować obiektami lub urządzeniami dostosowanymi
do charakteru prac prowadzonych z użyciem materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub
terenami przeznaczonymi do wzniesienia tych obiektów
lub urządzeń, z zastrzeżeniem ust. 1a,
5) zapewnić
bezpieczne
przechowywanie
materiałów
zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach
wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 i art. 33 ust. 2
działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i
obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub
policyjnym, albo wydanych na podstawie art. 21 ust. 4,”,
–
„8) przechowywać dokumentację, o której mowa w pkt 6 i 7,
przez okres co najmniej 10 lat, licząc od ostatniego dnia
roku kalendarzowego, w którym transakcja została
dokonana, nawet jeżeli w międzyczasie zaprzestali
wykonywania działalności gospodarczej albo naukowej,
oraz udostępniać ją na żądanie właściwych organów.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1d w brzmieniu:
„1a. Przedsiębiorca
nieposiadający
obiektów
do
przechowywania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, spełniających wymagania
określone w przepisach, o których mowa w ust. 1 pkt 4,
dołącza oświadczenie o nieposiadaniu tych obiektów, z
wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 9 ust.
3.
16
1b.
Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1a, otrzymuje
pozwolenie na nabywanie lub używanie materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, bez
prawa ich magazynowania.
1c.
Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego,
nabywane, przemieszczane, przechowywane lub używane
w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, o
której mowa w art. 10 ust. 2, ewidencjonuje się zgodnie z
przepisami wydanymi na podstawie art. 78 ust. 2 pkt 1
ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i
górnicze.
1d.
Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej
i
mieszkaniowej,
określi,
w
drodze
rozporządzenia, sposób prowadzenia prac z użyciem
cywilnego w związku z wykonywaniem działalności
gospodarczej innej niż określona w art. 10 ust. 2 oraz
wymagania techniczne i organizacyjne prowadzenia tych
prac, biorąc pod uwagę zapewnienie ochrony życia i zdrowia ludzi, mienia i środowiska, z uwzględnieniem
zróżnicowania charakteru wykonywanych prac i właściwości używanych materiałów wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego.”;
„Art. 18a. Do używania materiałów wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego w związku z wykonywaniem
działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 2,
stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 78 ust. 2 pkt
1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i
górnicze.”;
17
19) po art. 19 dodaje się art. 19 a w brzmieniu:
„Art.19a. Osoba, o której mowa w art. 19, jest obowiązana
przedłożyć
odpowiednio
przedsiębiorcy
albo
kierownikowi jednostki naukowej przed przystąpieniem
do pracy, a następnie dostarczać co trzy lata:
1) zaświadczenie
z
Krajowego
Rejestru
Karnego
o niekaralności,
2) opinię, o której mowa w art. 19 pkt 5.”;
20) w art. 20:
„1. Osoba, o której mowa w art. 19, jest obowiązana odbyć
szkolenie i zdać egzamin przed komisją kwalifikacyjną.
Osoba, która zdała egzamin, otrzymuje zaświadczenie
potwierdzające jej przygotowanie zawodowe.”,
„1a. Przed odbyciem szkolenia i przystąpieniem do egzaminu
osoba, której przedsiębiorca albo kierownik jednostki
naukowej umożliwia dostęp do wyrobów pirotechnicznych
w
związku
z
realizacją
publicznych
pokazów
pirotechnicznych o charakterze imprez masowych, jest
obowiązana potwierdzić swoją praktykę zawodową w
zakresie realizacji tych pokazów.”,
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3,
18
2) rodzaje
dokumentów
potwierdzających
praktykę
zawodową, o której mowa w ust. 1a,
3) zakres i przebieg szkolenia,
4) zakres i sposób przeprowadzenia egzaminu oraz wzory
zaświadczeń potwierdzających przygotowanie zawodowe,
5) podmioty upoważnione do prowadzenia szkolenia.
W rozporządzeniu należy uwzględnić w szczególności
zróżnicowany charakter szkolenia, biorąc pod uwagę
charakter i rodzaj wykonywanej pracy.”,
d) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
„6a. Zaświadczenia potwierdzające przygotowanie zawodowe, o
których mowa w ust. 1, są ważne przez 5 lat, po upływie
których osoby mające dostęp do materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego są obowiązane odbyć
ponownie szkolenie i zdać egzamin.”,
e) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Przepisów art. 19 pkt 2 nie stosuje się do osób, które
posiadają kwalifikacje stwierdzone w trybie określonym w
art. 68 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo geologiczne i
górnicze,
a
także
osób
posiadających
przygotowanie
zawodowe do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych
w budownictwie wykonywanych z użyciem materiałów
wybuchowych, uzyskanych w trybie określonym przepisami
wydanymi na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz.
2016 oraz z 2004 r. Nr 6 poz. 41).”;
21) w art. 21dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
19
„4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia,
wybuchowych
sposób
przechowywania
przeznaczonych
do
użytku
materiałów
cywilnego
w
tymczasowym magazynie, o którym mowa w ust. 3, biorąc pod
uwagę zapewnienie ochrony życia i zdrowia ludzi, mienia i
środowiska oraz uwzględniając zróżnicowanie zagrożeń dla
otoczenia ze
materiałów
względu
na
właściwości
wybuchowych
przechowywanych
przeznaczonych
do
użytku
cywilnego.”;
22) w art. 23:
„1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego,
zaliczone
do
klasy
1
materiałów
niebezpiecznych,
wymienione w załączniku A, mogą być przemieszczane tylko
na
zasadach
określonych
w
niniejszym rozdziale,
z
zastrzeżeniem ust. 1a.”,
b) po ust.1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do wyrobów
pirotechnicznych.”;
23) w art. 24:
„1. Przemieszczanie materiałów wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego wymaga uzyskania przez odbiorcę
zgody ministra właściwego do spraw gospodarki.”,
b) w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) nazwę odbiorcy materiałów wybuchowych przeznaczonych
do
użytku
cywilnego
zamieszkania i adres,
oraz
siedzibę
lub
miejsce
20
2)
potwierdzenie, że odbiorca posiada pozwolenie albo
koncesję
na
wytwarzanie
lub
obrót
materiałami
wybuchowymi przeznaczonymi do użytku cywilnego,”;
„1.
Zgoda, o której mowa w art. 24 ust. 1, jest wydawana, jeżeli
przedsiębiorca albo jednostka naukowa posiada pozwolenie lub
koncesję na wytwarzanie lub obrót materiałami wybuchowymi,
a w przypadku osoby zagranicznej lub przedsiębiorcy
zagranicznego – po pozytywnym zweryfikowaniu wniosku oraz
dokumentu określonego w art. 25.”;
25) w art. 28 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) nazwę odbiorcy materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego oraz jego siedzibę lub miejsce zamieszkania i
adres, a także inne dane umożliwiające bezpośredni z nim
kontakt,
2)
potwierdzenie, że odbiorca posiada pozwolenie lub koncesję na
wytwarzanie lub obrót materiałami wybuchowymi,”;
„2.
Zgodę, o której mowa w art. 24 ust. 2, cofa się, jeżeli zostało
cofnięte pozwolenie lub koncesja na wytwarzanie lub obrót
materiałami wybuchowymi.”;
„1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego,
zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych, wymienione w
załączniku A, mogą być wprowadzane do obrotu, jeżeli spełniają
zasadnicze wymagania i są oznakowane CE.”;
21
28) w art. 43 w ust. 3 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) jego przydatności do użycia w warunkach niebezpiecznych, w
szczególności w środowisku zagrożonym metanem, wybuchem
pyłu węglowego lub podwyższoną temperaturą, jeżeli ten
materiał
jest
przewidziany
do
stosowania
w
takich
warunkach,”;
29) w art. 44:
a) w ust. 1:
–
„1) przewidziany sposób inicjowania powinien zapewniać
bezpieczną, niezawodną i pełną detonację lub, w razie
potrzeby,
deflagrację
kruszącego
materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego; w
przypadku prochu dymnego dotyczy to zdolności
deflagracji, którą należy sprawdzić,”,
–
„3) produkty
gazowe
wytwarzane
podczas
detonacji
cywilnego, stosowanych w podziemnych wyrobiskach
górniczych, mogą zawierać jedynie takie ilości tlenku
węgla, tlenków azotu, innych gazów, par lub stałych
składników, które w zwykłych warunkach ruchowych
zakładu górniczego nie wpływają ujemnie na zdrowie.”,
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) parametry dotyczące prędkości palenia się lontów powinny
być podane i niezawodnie dotrzymywane,”,
c) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
22
„2) przekaźniki muszą być zdolne do pewnego inicjowania
wybuchu,”;
30) art. 45-47 otrzymują brzmienie:
„Art. 45. Za zgodne z zasadniczymi wymaganiami uznaje się
materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego
zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych,
wymienione w załączniku A, spełniające wymagania
określone w art. 43 i 44 lub spełniające wymagania
określone w normach zharmonizowanych.
Art. 46.
Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego
zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych,
wymienione w załączniku A, poddaje się, w zależności od
potrzeb, następującym procedurom badania ich zgodności
z zasadniczymi wymaganiami:
1) badaniu typu WE – moduł B, wykonywanemu
zgodnie z zasadami określonymi w art. 49-51, oraz do
wyboru producenta:
a) badaniu
zgodności
z
typem
–
moduł
C,
wykonywanym na zasadach określonych w art. 52,
albo
b) procedurze zapewnienia jakości produkcji – moduł
D, prowadzonej zgodnie z zasadami określonymi
w art. 53-56, zwanej dalej „systemem zapewnienia
jakości produkcji”, albo
c) procedurze zapewnienia jakości wyrobu – moduł
E, prowadzonej na zasadach określonych w art. 57
i 58, zwanej dalej „systemem zapewnienia jakości
wyrobu”, albo
d) sprawdzaniu wyrobu – moduł F, na zasadach
określonych w art. 59, albo też
23
2) sprawdzaniu
jednostkowemu
–
moduł
G,
wykonanemu na zasadach określonych w art. 60.
Art. 47.
Minister właściwy do spraw gospodarki notyfikuje
jednostki, które będą dokonywały oceny zgodności
cywilnego z zasadniczymi wymaganiami, na zasadach i w
trybie określonym w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o
systemie oceny zgodności.”;
31) w art. 49 w ust. 6 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) wykaz norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 45,
stosowanych w całości lub częściowo, oraz opisy rozwiązań
zastosowanych celem spełnienia wymagań określonych w
ustawie, jeżeli normy te nie zostały zastosowane,”;
„Art. 60a.
Do prowadzenia kontroli spełniania przez materiały
wybuchowe
przeznaczone
do
użytku
cywilnego
zasadniczych wymagań oraz postępowań w sprawie
wprowadzonych do obrotu materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego niezgodnych z
zasadniczymi
wymaganiami
stosuje
się
przepisy
rozdziału 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o
systemie oceny zgodności.”;
33) w art. 61 uchyla się ust. 3.
34) uchyla się art. 62.
24
Art. 2.
W ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią,
amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym
(Dz. U. Nr 67, poz. 679, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr
210, poz. 2036) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Nie jest wymagane uzyskanie koncesji na obrót:
1) wyrobami
pirotechnicznymi
wymienionymi
w
przepisach
wydanych na podstawie art. 9 ust. 8 ustawy z dnia 21 czerwca
2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019 oraz z
2004 r. Nr …, poz. … ),
2) wyrobami
pirotechnicznymi
stosowanymi
w
kolejnictwie,
leśnictwie, modelarstwie, motoryzacji, ratownictwie, rolnictwie i
żegludze.”.
Art. 3.
Wymagania, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy
wymienionej w art. 1, nie dotyczą osób ubiegających się o pozwolenie na nabywanie,
przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego, które nie spełniają wymogu wykształcenia, jeżeli przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy wykonywały działalność gospodarczą związaną z użyciem
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
Art. 4. 1. Do
postępowań
o
uzyskanie
pozwolenia
na
nabywanie
lub
przechowywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego,
wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.
2. Pozwolenia
na
nabywanie
lub
przechowywanie
materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego wydane przedsiębiorcy lub
jednostce naukowej do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy w związku z
wykonywaniem działalności gospodarczej innej niż określona w art. 10 ust. 2 ustawy
25
wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stanowią pozwolenia
obejmujące również używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego.
Art. 5.
Dotychczasowe
przepisy
wykonawcze,
wydane
na
podstawie
zmienianych przepisów ustawy wymienionej w art. 1, zachowują moc do czasu wydania
nowych przepisów wykonawczych, jednak nie dłużej niż przez okres sześciu miesięcy
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 6.
1)
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Niniejsza ustawa dokonuje transpozycji dyrektywy 93/15/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie
harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. Urz. WE L 121 z 15.05.1993, str. 20 i n.).
UZASADNIENIE
Ustawa o zmianie ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz ustawy z dnia
21 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym wprowadza
zmiany wynikające z konieczności:
– doprecyzowania istniejących zapisów,
26
–
–
dostosowania zapisów do zmian wprowadzonych ustawą z dnia 29 sierpnia 2003 r.
o zmianie ustawy o systemie oceny zgodności oraz zmianie niektórych ustaw,
skorygowania i doprowadzenia wybranych zapisów do zgodności z dyrektywą nr
93/15/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów
dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego.
Tytuł ustawy uzupełniono odnośnikiem, wskazującym, że ustawa ta transponuje
dyrektywę 93/15/EWG.
W pracach nad projektem wykorzystano ponad roczne doświadczenia związane
ze stosowaniem nowelizowanej ustawy, a także uwagi i propozycje zgłoszone
przez
zainteresowane
resorty,
organy
nadzoru
górniczego,
Urzędy
Wojewódzkie, Państwową Inspekcję Pracy, branżowe instytuty naukowobadawcze, komisję kwalifikacyjną, producentów materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego oraz przedsiębiorców używających
materiały wybuchowe w różnych działach gospodarki narodowej.
Dotychczasowe
zapisy
ustawy
nie
obejmowały
szczególnie
istotnego
zagadnienia, jakim jest używanie materiałów wybuchowych, nakładając
jednocześnie na przedsiębiorcę (art. 18 ust. 1 pkt 1) obowiązek przestrzegania
zasad bezpiecznego wykonywania prac przy użyciu materiałów wybuchowych,
określonych w odrębnych przepisach. Uwzględniając powyższe, w art. 1
w ust. 1 pkt 1 oraz konsekwentnie w tytule i zapisach poszczególnych artykułów
rozdziału 2 ustawy dotyczących pozwolenia uzupełniono zakres pozwoleń
o zagadnienie używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego. Wyodrębniono jednakże regulacje prawne wynikające z prawa
geologicznego i górniczego, w tym zagadnienia udzielania pozwoleń na
używanie materiałów wybuchowych (skorygowany art. 10 ust. 2), regulacje
dotyczące przechowywania (art. 7a ust. 2) i ewidencjonowania (art. 18 ust. 1c)
materiałów wybuchowych.
Uwzględniając uwagi zgłaszane przez przedsiębiorców, w art. 18 dodano
ust. 1d upoważniający ministra właściwego do spraw gospodarki do określenia,
w drodze rozporządzenia, sposobu prowadzenia prac przy użyciu materiałów
wybuchowych poza górnictwem, co likwiduje istotną lukę w polskim
ustawodawstwie.
27
Uwzględniając zmiany wprowadzone w ustawie o systemie oceny zgodności,
w art. 3 skorygowano i wymieniono w porządku alfabetycznym zapisy definicji
jednostki
notyfikowanej,
norm
zharmonizowanych,
przemieszczania,
wprowadzania do obrotu i zasadniczych wymagań oraz dodano definicję
używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
Biorąc pod uwagę konieczność likwidacji wieloletniego zaniedbania w zakresie
klasyfikacji niebezpiecznych towarów dla celów transportu, w skorygowanym
art. 4 w ust. 3 przewidziano upoważnienie kilku instytucji badawczych do
klasyfikacji materiałów wybuchowych i nadawania im kodu klasyfikacyjnego,
a także poprawiono zapis ust. 1 i 2, biorąc pod uwagę ich doprecyzowanie.
Zmiana zapisu art. 7 oraz wprowadzenie art. 7a ma na celu jednoznaczne
określenie
warunków
przechowywania
materiałów
wybuchowych
przez
przedsiębiorców, w tym w zakładach górniczych.
Proponowane zapisy art. 8, art. 9 ust. 3-6, art. 24 ust. 3 pkt 2, art. 27
ust. 1 oraz art. 28 pkt 2 uwzględniają propozycje przedsiębiorców, postulujących konieczność jednoznacznego stwierdzenia, że materiały wybuchowe
przeznaczone do użytku cywilnego mogą być nabywane, przechowywane lub
używane (oraz przemieszczane) również przez przedsiębiorców posiadających
koncesję na wytwarzanie i obrót materiałami wybuchowymi.
Zmiana w art. 9 brzmienia ust. 1 i 2 oraz dodanie ust. 8 ma na celu
umożliwienie nabywania bez pozwolenia wybranych wyrobów pirotechniki
widowiskowej, ujętych w wykazie wyrobów odpowiadających wymogom
bezpieczeństwa użytkowania. Konsekwencją powyższego jest ujęta w art. 2
projektu proponowana zmiana zapisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca
2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i
obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679 oraz
z 2002 r. Nr 74, poz. 676), dopuszczająca prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu wyrobami ujętymi w wykazie, o którym mowa w art. 9
ust. 8, bez konieczności posiadania koncesji.
28
Biorąc pod uwagę postulaty organów nadzoru górniczego dotyczące zbiegu
przepisów ustawy z przepisami prawa geologicznego i górniczego, w projekcie
ustawy:
– zmieniono brzmienie ust. 2 w art. 10 ustawy, upoważniając do wydawania
pozwolenia dyrektora okręgowego urzędu górniczego właściwego ze
względu na lokalizację zakładu górniczego,
– dodając w art. 12 ust. 1a, wyłączono konieczność uzyskiwania opinii,
o których mowa w art. 12 ust. 1, w przypadku działalności prowadzonej w
oparciu o Prawo geologiczne i górnicze, o której mowa w art. 10 ust. 2,
– w art. 18 dodano ust. 1c określający sposób ewidencjonowania materiałów
wybuchowych w zakładach górniczych.
W art. 14 w ust. 1 uchylono pkt 5. Ograniczy to liczbę informacji, które należy
dołączać do wniosku o pozwolenie. Przy dotychczasowym brzmieniu punktu do
wniosku należy załączać informacje o wykształceniu i kwalifikacjach wszystkich
osób mających dostęp do materiałów wybuchowych, co w przypadku
przedsiębiorcy zatrudniającego kilkaset osób i ciągłych zmianach zatrudnienia
jest niewykonalne.
W projekcie ujęto kilka nowych zapisów dyscyplinujących przedsiębiorcę
uzyskującego
pozwolenie
na
nabywanie,
przechowywanie
i
używanie
materiałów wybuchowych, w tym:
–
w art. 15 w ust. 2a wprowadzono obowiązek informowania organu
wydającego pozwolenie o zmianach danych zawartych w pozwoleniu,
–
w art. 19a zobowiązano pracowników mających dostęp do materiałów
wybuchowych do przedkładania przedsiębiorcy co 3 lata zaświadczeń z
KRS o niekaralności i opinii komendanta powiatowego (miejskiego) Policji
właściwego dla miejsca zamieszkania.
Z uwagi na procedurę wystawiania zgody na przemieszczanie w art. 16 i 16a
ujęto obowiązek powiadamiania również ministra właściwego do spraw
gospodarki o wydanych pozwoleniach na nabywanie materiałów wybuchowych.
29
Uwzględniając uwagi organów nadzoru górniczego dokonano korekty zapisu w
art. 17 w ust. 1 pkt 4, dopuszczając możliwość uzyskania pozwolenia przez
przedsiębiorcę górniczego, nawet w przypadku, gdy znajduje się w likwidacji lub
toczy się wobec niego postępowanie upadłościowe. Pozwoli to w przypadku
zakładów górniczych na wykonywanie robót górniczych niezbędnych dla
likwidacji zakładu lub prowadzenia ewentualnego procesu naprawczego.
Uwzględniając postulaty Inspekcji Pracy oraz Stowarzyszenia Pirotechników
Widowiskowych wprowadzono zapis (art. 20 ust. 1a) zobowiązujący osoby
ubiegające się o poświadczenie kwalifikacji zawodowych w zakresie realizacji
pokazów pirotechnicznych do dokumentowania praktyki zawodowej w tej
dziedzinie przed przystąpieniem do doszkalania i egzaminu. Pozwoli to na
zwiększenie bezpieczeństwa imprez masowych, w czasie których prowadzone
są publiczne pokazy pirotechniczne.
Ponadto, uwzględniając postulaty zgłaszane prze PIP, w art. 20 dodano ust. 6a
ograniczający ważność zaświadczeń potwierdzających kwalifikacje zawodowe
do 5 lat. W ust. 7 art. 20 wprowadzono zapis wyłączający osoby posiadające
kwalifikacje uzyskane w trybie określonym w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r.
– Prawo budowlane z obowiązku zdawania egzaminu przed komisją
kwalifikacyjną.
Proponowane dopisanie w art. 21 ust. 4 ma na celu likwidację ewidentnej luki
w polskim ustawodawstwie. Brak regulacji określających warunki przechowywania materiałów wybuchowych w tymczasowym magazynie w czasie
prowadzenia prac poza terenem przedsiębiorstwa stwarzał przedsiębiorcom
bardzo duże trudności. W toku konsultacji liczni przedsiębiorcy postulowali
wydanie odpowiedniego rozporządzenia w tej sprawie.
W związku z niezrozumieniem przez licznych przedsiębiorców problematyki
przemieszczania materiałów wybuchowych, w projekcie ustawy:
–
w art. 3 poprawiono zapis definicji przemieszczania, w art. 23 dodano
ust. 1a jednoznacznie określający, że zasady przemieszczania ujęte w
rozdziale 3 nie dotyczą wyrobów pirotechnicznych,
30
–
uściślono szereg zapisów, w tym art. 24 ust. 1, art. 24 ust. 3 pkt 2, art. 28
pkt 1 i 2.
Skorygowano zapisy art. 42 ust. 1, art. 45, art. 47 i art. 49 ust. 6 pkt 4,
uwzględniając zapisy nowelizowanej ustawy o systemie oceny zgodności.
Celem zmiany brzmienia art. 46, dodania art. 60a, uchylenia ust. 3 w art. 61
oraz uchylenie art. 62 było doprowadzenie do jednolitego z systemem
stosowanym w Unii Europejskiej sposobu określania procedur oceny zgodności.
W art. 3 uwzględniono zgłoszone podczas konsultacji postulaty dotyczące
umożliwienia
kontynuowania
działalności
gospodarczej
przez
osoby
posiadające wykształcenie podstawowe, które taką działalność prowadziły
przed wejściem w życie ustawy.
Uwzględniając wprowadzenie w ustawie pozwolenia na używanie materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, a także biorąc pod uwagę
fakt, że do chwili obecnej wielu przedsiębiorców i instytucji naukowych już
uzyskało pozwolenia w trybie określonym przez nowelizowaną ustawę, w art. 4
zapisano, że pozwolenia już uzyskane stanowią również pozwolenia na
używanie tych materiałów.
OCENA SKUTKÓW REGULACJI
1.
Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje ustawa
Ustawa o zmianie ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz ustawy z dnia
21 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym
bezpośrednio
oddziałuje
na
podmioty
gospodarcze
zajmujące
się
31
wytwarzaniem, obrotem, używaniem i badaniami w dziedzinie materiałów
wybuchowych.
Wejście w życie ustawy nie spowoduje negatywnych skutków dla tych
podmiotów, a znacznej grupie przedsiębiorców ułatwi funkcjonowanie na
rynku.
2.
Konsultacje
Departament Polityki Przemysłowej Ministerstwa Gospodarki, Pracy i
Polityki Społecznej w okresie od początku 2003 r. prowadził konsultacje i
zbierał uwagi o funkcjonowaniu nowelizowanych ustaw, w tym zorganizował
naradę
z
udziałem
zainteresowanych
resortów,
przedsiębiorców,
przedstawicieli organów nadzoru górniczego, inspekcji pracy, urzędów
wojewódzkich, producentów, dystrybutorów i użytkowników materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz jednostek
naukowych. W przedstawionym projekcie nowelizacji uwzględniono wyniki
tych działań.
3.
Wpływ na dochody i wydatki budżetu i sektora publicznego
Uchwalenie ustawy o zmianie ustawy o materiałach wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego nie spowoduje skutków finansowych
dla budżetu.
4.
Wpływ na rynek pracy
Wprowadzone zmiany ustawy o materiałach wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego i doprecyzowanie niektórych przepisów wpłyną na
zwiększenie popytu na wysokokwalifikowanych specjalistów w dziedzinie
oceny zgodności materiałów wybuchowych. Należy oczekiwać również
32
napływu zleceń na dokonywanie tych ocen ze strony zagranicznych
producentów.
5.
Wpływ na konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki
Doprecyzowanie
porządkujących
przepisów
rynek
dotyczących
wyrobów
pirotechniki
oceny
zgodności
widowiskowej
oraz
zwiększy
konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki.
6.
Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów
Uchwalenie ustawy nie będzie miało wpływu na sytuację i rozwój regionów.
Projekt
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA GOSPODARKI, PRACY i POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia
2004 r.
w sprawie wykazu wyrobów pirotechnicznych, na których nabywanie, przechowywanie
i używanie nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia
Na podstawie art. 9 ust. 8 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238,
poz. 2019 oraz z 2004 r. Nr..... poz......) zarządza się, co następuje:
§1.1. Określa się wykaz wyrobów pirotechnicznych, na których nabywanie,
przechowywanie i używanie nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia.
2. Wykaz wyrobów pirotechnicznych, o którym mowa w ust. 1, zawiera załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy
i Polityki Społecznej
________
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz.5).
Załącznik
do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy
i Polityki Społecznej z dnia ............ (poz. .......)
Wykaz wyrobów pirotechnicznych, na których nabywanie, przechowywanie i używanie
nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia
Lp.
1
2
3
4
5
6
Rodzaj
wyrobu
Wymagania dotyczące
Konstrukcja i wymogi
zawartości mieszaniny
Układu podpałowy
bezpieczeństwa x)
pirotechnicznej
Petardy ;
Do 8 g prochu czarnego lub do 5
Pirotechniczny,
Konstrukcja uniemożliwiająca
(Bangers)
g innych mieszanin pirotech- zapewniający opóźnienie rozlot fragmentów petardy
nicznych o działaniu hukowym.
zadziałania 3÷10 s
petardy na odległość powyżej
8 m.
Zestawy petard Do 50g prochu czarnego lub
Pirotechniczny,
– serie,
30 g innych mieszanin pirotech- zapewniający opóźnienie jednoczesne zadziałanie
karabinki
nicznych o działaniu hukowym w
wszystkich petard wchodzących
(Banger
całym zestawie. Do 2 g prochu
w skład zestawu oraz rozlot
batteries)
czarnego lub 1 g innych
fragmentów petard na odległość
mieszanin pirotechnicznych o
powyżej 4 m.
działaniu hukowym w pojedynczej petardzie wchodzącej w
skład zestawu.
Baterie,
Do 30 g mieszaniny pirotechPirotechniczny,
Konstrukcja zapewniająca
wyrzutnie
nicznej w jednej rurze (lufie), do zapewniający opóźnienie stabilność podczas działania
(Batteries,
1000 g w całej baterii, w tym nie
baterii, uniemożliwiająca
cakes)
więcej niż 10% mieszaniny o
rozrywanie rur oraz wybuch całej
działaniu
hukowym
lub
wyrzutni.
błyskowym.
Bączki, wiry Do 20 g mieszaniy pirotechniczPirotechniczny,
(Ground
nej w tym nie więcej niż 3 g masy zapewniający opóźnienie wybuch lub rozerwanie obudowy,
spinners)
o działaniu hukowym lub
jeśli tego nie przewidziano w
błyskowym.
prawidłowym działaniu.
Fontanny,
Do 1000 g mieszaniny
Pirotechniczny,
Konstrukcja zapewniająca
wulkany
pirotechnicznej.
zapewniający opóźnienie stabilność i uniemożliwiająca
(Fountains)
rozerwanie wyrobu podczas jego
działania.
Samoloty,
Do 20 g mieszaniny pirotechPirotechniczny,
Konstrukcja
uniemożliwiająca
motyle,
nicznej w tym nie więcej niż 3 g zapewniający opóźnienie wybuch lub rozerwanie obudowy,
pszczółki
masy o działaniu hukowym lub
jeśli tego nie przewidziano w
(Spinners)
błyskowym.
prawidłowym działaniu.
7
Moździerze,
miny
(Mortars,
mines)
8
Ognie
bengalskie,
flary
(Bengal flames)
Rakiety ze
stabilizatorem i
bez
(Rockets)
9
10
Słońca
Do 40 g w pojedynczym ładunku
Pirotechniczny,
w tym nie więcej niż 5 g masy o zapewniający opóźnienie
działaniu
hukowym
lub
błyskowym.
Do 1000 g mieszaniny
pirotechnicznej.
Rura o średnicy wewnętrznej co
najwyżej 50 mm, o konstrukcji
zapewniającej stabilność
moździerza podczas strzału i
wytrzymałości uniemożliwiającej jej rozerwanie.
Pirotechniczny,
zapewniający opóźnienie rozerwanie obudowy lub wybuch
wyrobu.
Do 100 g łącznie, w tym do 70 g
Pirotechniczny,
mieszaniny wywołującej efekt zapewniający opóźnienie
pirotechniczny. W tym nie więcej
niż
5
g
w
mieszaniny
pirotechnicznej
o
działaniu
hukowym lub błyskowym.
Do 700 g mieszaniny
Pirotechniczny,
Konstrukcja
uniemożliwiająca
rozerwanie
rakiety
przed
osiągnięciem
zamierzonego
pułapu oraz upadkiem na ziemię.
2
(Wheels)
11
pirotechnicznej
zapewniający opóźnienie rozerwanie obudowy lub wybuch
wyrobu.
Nie określa się
rozerwanie obudowy.
Pirotechniczny
zapewniający opóźnienie rozlot fragmentów wyrobu na
odległość powyżej 4 m.
Strzelające
konfetti
Strzelające
kulki, taśmy,
cukierki itp.
(Cracking
granules,
sparklers)
Dymne świece,
kulki dymne
itp.
Do 10 mg mieszaniny
pirotechnicznej
Do 20 g mieszaniy
pirotechnicznej w tym nie więcej
niż 3 g masy o działaniu
Do 1000g mieszaniny
pirotechnicznej
Pirotechniczny
zapewniający opóźnienie rozerwanie obudowy
14
Rzymskie
świece, ognie
(Roman
candles)
Łącznie do 200 g, nie więcej niż
25g na jeden wystrzał w tym nie
więcej niż 5 g w mieszaniny
pirotechnicznej o działaniu
15
Zimne ognie
(Hand-hold
sparklers)
Nie określa się
16
Rakietki
wystrzeliwane z
nasadek broni
alarmowej lub
gazowej.
Cebulki,
diabełki
(Throwdowns)
Pirotechniczny
Rura o średnicy wewnętrznej co
zapewniający opóźnienie najwyżej 30 mm, o konstrukcji
zapewniającej odpowiednia
wytrzymałość i uniemożliwiającej jej rozerwanie podczas
działania wyrobu.
Dopuszczone do sprzedaży pod
warunkiem uzyskania stosownego dopuszczenia, zgodnie z
odrębnymi przepisami.
Odpalane i miotane za Konstrukcja
uniemożliwiająca
pomocą amunicji
wybuch w odległości mniejszej
hukowej.
niż 5 m od osoby odpalającej i
zapewniająca działanie podczas
lotu w powietrzu.
Zadziałanie od uderzenia O konstrukcji i sposobie
o twarde podłoże bez
pakowania uniemożliwiającym
opóźnienia.
wybuch całego opakowania.
12
13
17
Do 10 g w tym nie więcej niż 5 g
masy o działaniu hukowym lub
błyskowym.
Do 2.5 mg azydku srebra.
x) Dodatkowe wymogi bezpieczeństwa:
1) Wymieniowe w tabeli 1 wyroby nie mogą zawierać:
a) mieszanin i pierwiastków samozapalnych,
b) kwasu galusowego oraz jego soli,
c) związków arsenu,
d) boru,
e) tytanu o granulacji poniżej 100 mikrometrów,
f) cyrkonu,
g) izotiocyjanianów,
h) pikrynianów i kwasu pikrynowego,
i) związków ołowiu i rtęci,
j) fosforu (dopuszczalne jest stosowanie czerwonego fosforu jedynie w draskach podpałowych,
kapiszonach, korkach wybuchowych i innych podobnych wyrobach, przy czym całkowita
zawartość masy pirotechnicznej zawierającej fosfor w pojedynczym wyrobie nie może przekraczać
0.08g),
k) chloranów (V) wraz z solami amonowymi, aminami oraz siarczanem (VI) miedzi,
l) nadchloranów (V) w mieszaninach z siarczkiem antymonu(V), siarką, metalami,
heksacyjanożelazianem (III) potasu,
a ponadto zawartość chloranu (V) w mieszaninach pirotechnicznych nie może przekraczać 80%.
2) Zgodność wyrobów pirotechniki widowiskowej wprowadzanych do obrotu z wymogami określonymi
w niniejszym rozporządzeniu potwierdza producent lub importer. Informacja dotycząca zaliczenia wyrobów do
wykazu powinna być umieszczona w instrukcji stosowania wyrobu, dostarczanej każdemu nabywcy.
3) W pomieszczeniach sklepowych oraz pomieszczenia zaplecza sklepowego, wymienione w wykazie
wyroby pirotechniki widowiskowej traktuje się jako wyroby oznaczone kodem klasyfikacyjnym 1.4 G, jeżeli są
w nich przechowywane w opakowaniach jednostkowych lub w opakowaniach kartonowych bądź tekturowych o
masie brutto co najwyżej 50 kg.
3
Łączna masa brutto przechowywanych w pomieszczeniach sklepowych lub pomieszczeniach zaplecza
nie może przekraczać ilości określonych w § 47 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie
wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych. (Dz. U. Nr
163, poz.1577).
UZASADNIENIE
Przedmiotowy projekt realizuje upoważnienia ustawowe zawarte w znowelizowanym
art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2004 r. Nr.....
poz. .....).
Konieczność określenia wykazu wyrobów pirotechniki widowiskowej, na których
nabywanie, przechowywanie i używanie nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia jest
związana z sytuacją, jaka wytworzyła się w związku z zaostrzeniem kryteriów klasyfikacji
wyrobów pirotechniki widowiskowej dla celów transportu po wypadku w Enschede w
Holandii. Zmiana tych kryteriów spowodowała, że znaczna liczba wyrobów pirotechniki
widowiskowej zaliczanych dotychczas do klasy II w PN-C-86061 i oznaczanych kodem
klasyfikacyjnym 1.4 G i 1.4 S, dostępnych dotychczas od wielu lat w handlu detalicznym i
dopuszczonych do sprzedaży dla osób nie posiadających pozwoleń, znalazło się w podklasie
1.3 i niższych.
W załączniku do rozporządzenia ujęto wyroby pirotechniki widowiskowej, biorąc pod
uwagę ich właściwości oraz poziom stwarzanych zagrożeń, kierując się uzyskanymi
wcześniej doświadczeniami dotyczącymi bezpieczeństwa ich przechowywania i używania.
Dla poszczególnych odmian wyrobów ujęto dodatkowe szczegółowe wymagania, spełnienie
których warunkuje zaliczenie tych wyrobów do wykazu.
4
1. Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje ustawa
Rozporządzenie w sprawie wykazu wyrobów pirotechniki widowiskowej, na których
nabywanie, przechowywanie i używanie nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia
bezpośrednio oddziałuje na podmioty gospodarcze zajmujące się obrotem i używaniem
wyrobów pirotechniki widowiskowej.
Wejście w życie rozporządzenia nie spowoduje negatywnych skutków dla tych
podmiotów, a dla znacznej grupy przedsiębiorców ułatwi pozostanie i funkcjonowanie na
rynku wyrobów pirotechniki widowiskowej.
2. Konsultacje
Departament Polityki Przemysłowej Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
w okresie od początku 2003 r. prowadził konsultacje z przedsiębiorcami prowadzącymi
działalność gospodarczą w zakresie obrotu i używania wyrobów pirotechniki widowiskowej,
w tym z przedstawicielami Stowarzyszenia Dystrybutorów i Importerów Pirotechniki,
Stowarzyszenia Pirotechników Widowiskowych, a także specjalistami z Wojskowego
Instytutu Technicznego Uzbrojenia i Instytutu Mechaniki Precyzyjnej. Zdaniem osób
uczestniczących w konsultacjach, zaniechanie uporządkowania sytuacji na rynku wyrobów
pirotechniki widowiskowej poprzez wydanie przedmiotowego rozporządzenia może
doprowadzić do upadku znacznej liczby przedsiębiorstw w tej branży.
3. Wpływ na dochody i wydatki budżetu i sektora publicznego
Uchwalenie rozporządzenie w sprawie wykazu wyrobów pirotechniki widowiskowej, na
nabywanie, przechowywanie i używanie których nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia
nie spowoduje negatywnych skutków finansowych dla budżetu. Oczekuje się natomiast, że
uporządkowanie sytuacji na rynku wyrobów pirotechniki widowiskowej spowoduje wzrost
dochodów budżetu z tytułu podatków związanych z funkcjonowaniem tego rynku.
4. Wpływ na rynek pracy
Wdrożenie rozporządzenia uchroni od upadku liczne przedsiębiorstwa zajmujące się
obrotem wyrobami pirotechniki widowiskowej, co będzie miało korzystny wpływ na rynek
pracy.
5. Wpływ na konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki
5
Doprecyzowanie przepisów dotyczących nabywania i używania wyrobów pirotechniki
widowiskowej uporządkuje ich rynek i zwiększy konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną
gospodarki.
6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów
Uchwalenie rozporządzenia nie będzie miało wpływu na sytuację i rozwój regionów.
27/03/esz
6
Projekt
ROZPORZĄDZENIE
z dnia
2004 r.
w sprawie prowadzenia prac z użyciem materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego
Na podstawie art. 18 ust. 1.d ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
§1.1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady prowadzenia prac przy użyciu
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego w związku z wykonywaną
działalnością gospodarczą inną, niż określona w art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca
2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zwanej dalej
„ustawą”.
2. Szczegółowe zasady prowadzenia prac przy użyciu materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego przez przedsiębiorców w zakresie określonym w art. 10
ust. 2 ustawy określają przepisy wydane na podstawie art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego
1994 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 16, poz. 78, z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726, Nr 115, poz. 741 i Nr
133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 109, poz.
1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1190,
Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr
153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219).
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1)
ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 czerwca 2002 r. o
materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr
117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2004 r. Nr..... poz......);
2)
materiałach wybuchowych – należy przez to rozumieć materiały wybuchowe
przeznaczone do użytku cywilnego, w rozumieniu ustawy;
3)
stosowanie materiałów wybuchowych w procesach produkcyjnych – należy
przez to rozumieć procesy technologiczne, w których materiały wybuchowe, o
których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, są przetwarzane na produkty nie
będące materiałami wybuchowymi, takie jak preparaty farmaceutyczne,
kosmetyczne, lakiery, tworzywa sztuczne i temu podobne, a także procesy
technologiczne wytwarzania przedmiotów ratowniczych, o których mowa w art.
4 ust. 1 pkt 3 ustawy;
4)
prowadzenie prac przy użyciu materiałów wybuchowych – należy przez to
rozumieć wszelkie prace związane z praktycznym wykorzystaniem energii
wytwarzanej przy wybuchu lub spalaniu się materiału wybuchowego, a także
prace związane ze stosowaniem materiałów wybuchowych w procesach
produkcyjnych, o których mowa w pkt. 3, oprócz stosowania materiałów
wybuchowych w związku z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 10
ust. 2 ustawy.
1
§ 3. 1. Szczegółowe wymagania w stosunku do pomieszczeń magazynowych i obiektów
przeznaczonych do stacjonarnego przechowywania materiałów wybuchowych określają
przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 października 2002 r. w sprawie
pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych,
broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 190,
poz. 1589).
2. Warunki przechowywania materiałów wybuchowych w tymczasowym magazynie
poza terenem przedsiębiorcy lub jednostki naukowej określają przepisy wydane na podstawie
art. 21 ust. 4 ustawy.
§ 4. Zasady ewidencjonowania materiałów wybuchowych określają przepisy wydane na
podstawie art. 18 ust. 2 ustawy.
§ 5. Zasady przewozu drogowego materiałów wybuchowych poszczególnymi rodzajami
środków transportu określają odrębne przepisy.
§ 6.1. Przedsiębiorca, kierownik jednostki naukowej wykonujący prace przy użyciu
materiałów wybuchowych są obowiązani zapewnić bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzi,
mienia i środowiska poprzez:
1) spełnienie wymogów określonych w przepisach prawa, w szczególności prawa pracy,
prawa budowlanego, w przepisach sanitarnych, przepisach dotyczących ochrony
przeciwpożarowej, ochrony środowiska, ochrony osób i mienia i innych ;
2) przestrzeganie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, określonych w
rozporządzeniu Ministra Pracy i polityki socjalnej z dnia 26 września 1997 w sprawie
ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 1977, poz. 844 oraz z
2002 r. Nr 91, poz. 811);
3) zapewnienie bezpośredniego nadzoru nad prowadzonymi pracami przy użyciu
materiałów wybuchowych, z zastrzeżeniem § 7 oraz § 11 ust.2, przez osoby
posiadające zaświadczenia potwierdzające kwalifikacje zawodowe, przewidziane dla
pracowników zatrudnionych na samodzielnych stanowiskach, w tym stanowiskach
nadzoru, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z
dnia 8 listopada 2002 r. w sprawie szkolenia i egzaminowania osób mających dostęp
do materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 194,
poz. 1633);
4) zapewnienie prowadzenia prac związanych z dostępem do materiałów wybuchowych
przez osoby posiadające zaświadczenia potwierdzające co najmniej kwalifikacje
zawodowe przewidziane dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach
pracowników fizycznych, w tym mistrza, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2
wskazanego w pkt 3 rozporządzenia;
5) zapewnienie systematycznego szkolenia pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i
higieny pracy, stosownie do zasad określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad szkolenia w
dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 285);
6) dysponowanie dokumentacjami technicznymi i technologicznymi prowadzenia prac
przy użyciu materiałów wybuchowych, dostosowanymi do charakteru przewidywanej
do wykonania pracy, takimi jak opisy procesów technologicznych, instrukcje
technologiczne, metryki strzałowe, instrukcje pracy, procedury badawcze, instrukcje
bezpieczeństwa i higieny pracy i temu podobnymi dokumentacjami, określającymi
środki techniczne i organizacyjne bezpiecznej realizacji prac związanych z użyciem
2
materiałów wybuchowych oraz zapewniającymi właściwy rezultat i przebieg tych
prac;
7) systematyczną ocenę i dokumentowanie ryzyka zawodowego związanego z realizacją
poszczególnych prac przy użyciu materiałów wybuchowych oraz stosowanie
niezbędnych środków zabezpieczających;
8) zapewnienie bezpośredniej ochrony fizycznej lub odpowiedniego zabezpieczenia
technicznego obiektów i miejsc wykonywania prac, chroniących przed dostępem osób
postronnych i kradzieżą materiałów wybuchowych;
9) zapewnienie oznakowania informującego o zagrożeniach obiektów, pomieszczeń i
miejsc wykonywania prac z użyciem materiałów wybuchowych ;
10) dopełnianie obowiązku informowania o terminie, zakresie, przewidywanych
zagrożeniach, związanych z prowadzeniem prac przy użyciu materiałów
wybuchowych poza terenem przedsiębiorstwa lub jednostki naukowej, komendanta
powiatowego (miejskiego) Policji, właściwego dla miejsca prowadzenia tych prac;
11) uzyskiwanie zezwolenia lokalnych władz na wykonywanie pracy przy użyciu
materiałów wybuchowych poza terenem przedsiębiorstwa lub jednostki naukowej,
jeżeli takie zezwolenie jest wymagane odrębnymi przepisami;
12) zapewnienie bezpieczeństwa osób obcych przebywających w pobliżu miejsca
wykonywania prac przy użyciu materiałów wybuchowych, w tym poprzez
zapewnienie pomocy medycznej, jeżeli jest to wymagane odrębnymi przepisami;
13) stosowanie materiałów wybuchowych posiadających karty ocen pod względem
bezpieczeństwa i certyfikaty klasyfikacyjne dla celów transportowych, jeżeli
posiadanie ich jest wymagane odrębnymi przepisami;
14) zapewnienie warunków bezpiecznego transportu materiałów wybuchowych na miejsce
wykonywania prac związanych z ich użyciem;
15) zapewnienie bezpiecznego przechowywania materiałów wybuchowych, w tym w
stacjonarnym magazynie lub magazynie tymczasowym, w przypadku prowadzenia
prac związanych z ich użyciem poza terenem przedsiębiorstwa lub jednostki
naukowej.
2. Przedsiębiorca, kierownik jednostki badawczej, prowadzący prace przy użyciu
materiałów wybuchowych, są obowiązani do:
1) ustalenia i aktualizowania wykazu prac i stanowisk pracy wymagających nadzoru
osób, o których mowa w ust. 1 pkt 3;
2) ustalenia i aktualizowania wykazu osób mających dostęp do materiałów
wybuchowych, oraz określenia zakresu ich obowiązków;
3) ustalenia i aktualizowania wykazu niezbędnych dokumentacji technicznych i
technologicznych, o których mowa w ust. 1 pkt 6;
4) nadzoru nad opracowaniem i zatwierdzenia dokumentacji, o których mowa w pkt 3, a
także nadzoru nad przestrzeganiem wymagań w nich określonych;
5) ustalenia i aktualizowania metodologii oceny ryzyka zawodowego, o którym mowa w
ust. 1 pkt 7;
6) ustalenia i aktualizowania wykazu obiektów, pomieszczeń i terenów wymagających
oznakowania informującego o występujących zagrożeniach;
7) ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z
prowadzona działalnością, jeżeli wymagają tego odrębne przepisy.
§ 7. Jeżeli wymagają tego odrębne przepisy, niezależnie od zaświadczenia potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt. 3, osoby nadzorujące prace
przy użyciu materiałów wybuchowych powinny posiadać dodatkowe uprawnienia zawodowe.
3
§ 8. 1. Przedsiębiorca, kierownik jednostki badawczej określają w dokumentacjach
technicznych i technologicznych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 6, środki techniczne i
organizacyjne zapewniające bezpieczeństwo życia, zdrowia, mienia i środowiska,
uwzględniając zróżnicowanie zagrożeń związanych z charakterem wykonywanych prac i
właściwościami używanych materiałów wybuchowych.
2. Przy opracowywaniu dokumentacji technicznych i technologicznych uwzględnia się
zagrożenia towarzyszące prowadzeniu prac przy użyciu materiałów wybuchowych, w
szczególności wynikające z:
a) generowania fali uderzeniowej,
b) mechanicznych oddziaływań wybuchu,
c) rozrzutu odłamków,
d) toksyczności materiału wybuchowego i produktów wybuchu,
e) oddziaływania termicznego.
3. Środki techniczne i organizacyjne zapewniające bezpieczeństwo prac przy użyciu
materiałów wybuchowych ustala się, uwzględniając wiedzę techniczną i praktykę, z
wykorzystaniem wyników analizy i oceny ryzyka zawodowego.
§ 9. 1. Przedsiębiorca, kierownik jednostki badawczej, prowadzący działalność
gospodarczą związaną ze stosowaniem materiałów wybuchowych w procesach
produkcyjnych, są obowiązani do ustalenia i aktualizowania wykazu procesów
technologicznych, obiektów, dróg transportowych, instalacji technologicznych oraz
elementów systemu kanalizacji ściekowej, zagrożonych wybuchem lub spalaniem materiału
wybuchowego.
2.Wymagania w stosunku do procesów technologicznych, obiektów i ich
wyposażenia, instalacji technologicznych, transportu wewnątrzzakładowego i dróg
transportowych oraz elementów systemu kanalizacji ściekowej, zagrożonych wybuchem lub
spalaniem materiału wybuchowego, określają przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki,
Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w
tym wyrobów pirotechnicznych (Dz. U. Nr 163, poz. 1577).
§ 10. 1. Organizator publicznego pokazu pirotechnicznego o charakterze imprezy masowej
jest obowiązany do spełnienia wymogów dotyczących bezpieczeństwa imprez masowych,
określonych w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych
(Dz. U. Nr 106, poz. 680, z 2001 r. Nr 120, poz. 1298, Nr 123, poz. 1353, z 2002 r. Nr 25,
poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152).
2. Publiczny pokaz pirotechniczny o charakterze imprezy masowej wykonuje się na
podstawie dokumentacji technicznej pokazu oraz zezwolenia, o którym mowa w art. 8 ustawy
z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych.
3. Dokumentację techniczną pokazu opracowuje organizator pokazu lub osoba
wyznaczona przez niego, posiadająca zaświadczenie potwierdzające kwalifikacje zawodowe,
o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 3.
4. Dokumentacja techniczna pokazu powinna zawierać w szczególności następujące
dane i informacje:
4
1)
2)
3)
4)
nazwę organizatora pokazu, jego siedzibę lub adres zamieszkania;
graficzny plan terenu pokazu oraz zasady oznakowania stref zagrożeń;
scenariusz pokazu;
określenie kierownika pokazu do spraw bezpieczeństwa ze wskazaniem jego
kwalifikacji zawodowych;
5) informacje o zespole wykonawców, ze wskazaniem ich kwalifikacji zawodowych;
6) dane dotyczące usytuowania na terenie pokazu odpalanych ładunków
pirotechnicznych w stosunku do publiczności, obiektów budowlanych, lasów, dróg
komunikacyjnych, szlaków lotniczych i innych miejsc i obiektów wymagających
zachowania bezpiecznych odległości od tych ładunków;
7) dane identyfikujące zagrożenia wewnętrzne i zewnętrzne dla terenu pokazu,
stosowanych ładunków i systemu pobudzania (np. sieci energetyczne, przekaźniki
telekomunikacyjne itp.);
8) dane dotyczące systemu zabezpieczeń terenu pokazu od momentu dostarczenia
wyrobów pirotechnicznych do zakończenia kontroli terenu po pokazie;
9) dane dotyczące stanu osobowego i rozmieszczenia służ porządkowych;
10) instrukcje określającą zadania i uprawnienia służ porządkowych;
11) miejsce tymczasowego magazynowania wyrobów i zestawów wyrobów
pirotechnicznych po ich dostarczeniu na teren pokazu;
12) ilości i rodzaje odpalanych ładunków pirotechnicznych;
13) stosowany system montażu ładunków i urządzeń pirotechnicznych;
14) dane dotyczące montażu sieci, zabezpieczeń ładunków przed przypadkowym
odpaleniem, systemu odpalania ładunków pirotechnicznych i środków technicznych
odpalania, lokalizacji stanowiska odpalania;
15) zasady postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń oraz procedury awaryjne w
przypadku utraty kontroli nad procesem odpalania ładunków;
16) zasady i środki kontroli odpalania ładunków;
17) zasady współpracy organizatora pokazu, kierownika do spraw bezpieczeństwa i
zespołu wykonawczego;
18) uzgodnienia dotyczące zasad i zakresu współpracy z Państwową Strażą Pożarną,
Policją, służbami ratowniczymi;
19) wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy w czasie wykonywania pokazu,
obowiązujące organizatora i wykonawców;
20) zasady kontroli terenu po pokazie, zabezpieczenie i sposoby likwidacji niewypałów i
niewybuchów.
5. Lokalizacji odpalanych ładunków pirotechnicznych na terenie pokazu powinna
odpowiadać wymaganiom określonym w załączniku nr 1.
§ 11. 1. Zasady i warunki przeprowadzania oraz tryb postępowania w sprawach robót
budowlanych wykonywanych przy rozbiórce obiektu budowlanego z użyciem materiałów
wybuchowych określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie
rozbiórek obiektów budowlanych wykonywanych metodą wybuchową (Dz. U. Nr 120, poz.
1135).
2. Projektowanie i kierowanie robotami budowlanymi prowadzonymi z użyciem
materiałów wybuchowych wymaga posiadania uprawnień budowlanych wydanych w trybie
określonym w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia
11 lipca 2001 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie
5
wykonywanych z użyciem materiałów wybuchowych (Dz. U. Nr 92, poz. 1026 oraz z 2003 r.
Nr 98, poz. 900).
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
_______________
1)
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5).
6
Załącznik do rozporządzenia Ministra
Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
Z dnia................. poz. ............................
Lokalizacji odpalanych ładunków pirotechnicznych na terenie pokazu pirotechnicznego
o charakterze imprezy masowej
Lp.
Rodzaj odpalanego ładunku
pirotechniczego
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Baterie, wyrzutnie
Bomby kuliste
Bomby cylindryczne
Bomby dzienne
Fontanny, wulkany, inne podobne
wyroby naziemne
Miny
Miny
Miny
Świece rzymskie
Rakiety
Charakterystyczne
cechy ładunku
pirotechnicznego
Ø do 150 mm
Ø do 100 mm
Ø do 210 mm
Ø do 75 mm
Ø do 100 mm
Ø do 150 mm
Zawartość masy
pirotechnicznej ponad
100 g
Minimalna
dopuszczalna
odległość od
publiczności
50 m
75 m
75 m
75 m
30 m
45 m
60 m
75 m
60 m
90 m
UZASADNIENIE
art. 18 ust. 1b ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych
poz......).
Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego znajdują zastosowania w
wielu dziedzinach gospodarki narodowej poza górnictwem, w tym na przykład w
budownictwie, rolnictwie, leśnictwie, obróbce metalu, kruszeniu złomu, drogownictwie,
pracach podwodnych, pokazach pirotechnicznych, a także w procesach produkcyjnych w
farmacji, w procesach wytwarzania lakierów, tworzyw sztucznych itp. Analiza wniosków
wynikających ze stosowania ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego, w tym doświadczeń z prac komisji kwalifikacyjnej
powołanej w oparciu o art. 20 ust. 2 tej ustawy wykazała, że dla większości tych prac brak
jest jednoznacznych regulacji prawnych, w tym określających warunki ich bezpiecznego
prowadzenia. Praktycznie, tylko dla przypadku stosowania materiałów wybuchowych w
pracach wyburzeniowych w budownictwie w ostatnich 2 latach przepisy takie pojawiły się i
zostały poddane zasadniczej krytyce przez środowisko zainteresowanych przedsiębiorców.
7
Należy również zaznaczyć, że szczególnie istotną sprawą okazała się konieczność
odpowiedniego wdrożenia przez przedsiębiorców używających odczulone materiałów
wybuchowych zaliczonych do klasy 4.1 (producenci lakierów, kosmetyków, preparatów
farmaceutycznych) obowiązujących od dawna przepisów dotyczących bezpieczeństwa i
higieny pracy wytwarzania materiałów wybuchowych.
Projektowane rozporządzenie dotyczy prowadzenia prac przy użyciu materiałów
wybuchowych poza górnictwem (art. 1 ust. 1).
W art. 2 podano definicje istotnych pojęć o których mowa w rozporządzeniu.
W art. 3, 4 i 5 przepisów wskazano regulacje prawne określające wymagania dotyczące
magazynowania , ewidencjonowania i przewozu drogowego materiałów wybuchowych.
W art. 6 określono podstawowe obowiązki przedsiębiorcy lub kierownika jednostki
naukowej, wykonujących prace przy użyciu materiałów wybuchowych, realizacja których
zapewnia bezpieczeństwo zdrowia, życia ludzi, mienia i środowiska.
Rozwinięciem i uzupełnieniem zapisów art. 6 ust. 1 pkt 3 są art. 7 i art. 11 ust. 2
uwzględniające konieczność posiadania specjalistycznych uprawnień zawodowych dla
wybranych obszarów działalności przez osoby sprawujące nadzór nad pracami związanymi z
użyciem materiałów wybuchowych w pracach wyburzeniowych w budownictwie. Podobne
uprawnienia planuje się wprowadzić dla osób projektujących i nadzorujących wykonywanie
publicznych pokazów pirotechnicznych o charakterze imprez masowych.
W art. 8 określono przesłanki, jakimi powinien kierować się przedsiębiorca, kierownik
jednostki badawczej, przy określaniu środków technicznych i organizacyjnych
zapewniających bezpieczną realizacje prac przy użyciu materiałów wybuchowych,
uwzględnianych w dokumentacjach technicznych i technologicznych.
Art. 9 reguluje problematyką stosowania materiałów wybuchowych w procesach
produkcyjnych, w toku których (definicja art. 2 pkt 3) materiały wybuchowe są przetwarzane
w produkty nie wybuchowe. Ust. 2 tego artykułu jednoznacznie nakazuje stosowanie regulacji
ujętych w rozporządzeniu dotyczącym BHP wytwarzania materiałów wybuchowych w
stosunku do procesów technologicznych, obiektów, dróg transportowych, instalacji
technologicznych oraz elementów systemu kanalizacji ściekowej, zagrożonych wybuchem lub
spalaniem materiałów wybuchowych. Zapis ten powinien przyczynić się do wypełnienia luki
prawnej i poprawy bezpieczeństwa pracy w wytwórniach lakierów nitrocelulozowych,
pewnych farmaceutyków, kosmetyków, wyrobów pirotechniki motoryzacyjnej i podobnych
wyrobów.
W art. 10 określono zasady projektowania i wykonywania publicznych pokazów
pirotechnicznych o charakterze imprez masowych. Z uwagi na systematycznie zwiększającą
się liczbę tych pokazów w skali rocznej, zapisy art. 10 wypełniają poważną lukę prawną i
przyczynią się do poprawy ich bezpieczeństwa.
Art. 11 ujmuje sprawy prowadzenia robót rozbiórkowych w budownictwie, z użyciem
materiałów wybuchowych.
Rozporządzenie oddziałuje na podmioty gospodarcze zajmujące się używaniem
materiałów wybuchowych w różnych dziedzinach gospodarki, poza górnictwem.
8
podmiotów, a dla znacznej grupy przedsiębiorców ułatwi bezpieczną realizację działalności
gospodarczej, co przyczyni się również do poprawy bezpieczeństwa.
2. Konsultacje
działalność gospodarczą w zakresie używania materiałów wybuchowych, w tym wyrobów
pirotechniki widowiskowej. W roboczych konsultacjach uczestniczyli przedstawiciele
Stowarzyszenia Dystrybutorów i Importerów Pirotechniki, Stowarzyszenia Pirotechników
Widowiskowych, przedsiębiorcy z firm zajmujących się pracami wyburzeniowymi w
budownictwie, a także specjaliści z Wojskowego Instytutu Technicznego Uzbrojenia i
Instytutu Mechaniki Precyzyjnej, Akademii Górniczo-Hutniczej. Istotne przesłanki dla
dokonania zapisów w projekcie uzyskała Komisja Kwalifikacyjna w toku konsultacji i
egzaminów osób mających dostęp do materiałów wybuchowych. W szczególności, w toku
tych konsultacji zwracano uwagę na konieczność uściślenia zasad sporządzania dokumentacji
technicznych i technologicznych prac wykonywanych z wykorzystaniem materiałów
wybuchowych, zasad przechowywania tych materiałów poza terenem przedsiębiorstwa,
nadzoru nad pokazami pirotechnicznymi i podobnymi problemami.
Uchwalenie rozporządzenie nie spowoduje negatywnych skutków finansowych dla
budżetu.
Wdrożenie rozporządzenia umocni pozycję na rynku przedsiębiorców zajmujących się
używaniem materiałów wybuchowych, co będzie miało korzystny wpływ na rynek pracy.
Doprecyzowanie przepisów dotyczących używania materiałów wybuchowych, w tym
wyrobów pirotechniki widowiskowej umocni pozycję polskich firm i zwiększy ich
konkurencyjność na rynku wewnętrznym. Obecnie, szczególnie firmy zajmujące się pokazami
pirotechnicznymi, obawiają się konkurencji zagranicznych firm pirotechnicznych.
28/03/esz
9
Projekt
ROZPORZĄDZENIE
z dnia
2004 r.
w sprawie warunków przechowywania materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego w tymczasowym magazynie
Na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
§1.1. Rozporządzenie określa warunki przechowywania materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego w tymczasowym magazynie w związku
z prowadzeniem prac przy użyciu materiałów wybuchowych poza terenem przedsiębiorstwa
lub jednostki naukowej.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do przechowywania materiałów
wybuchowych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, o której mowa w art.
10 ust. 2 ustawy.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1)
ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117,
poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2004 r. Nr..... poz......);
2)
materiałach wybuchowych – należy przez to rozumieć materiały wybuchowe
przeznaczone do użytku cywilnego, w rozumieniu ustawy;
3)
umowie ADR – należy przez to rozumieć Umowę europejską dotyczącą
międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR)
sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 194,
poz. 1629 oraz z 2003 r. Nr 207, poz. 2013 i 2014), wraz ze zmianami
obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej
Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób;
4)
grupy zgodności – należy przez to rozumieć grupy zgodności materiałów
wybuchowych i wyrobów wypełnionych materiałem wybuchowym, o których
mowa w załączniku A do umowy ADR.
§ 3. Szczegółowe wymagania w stosunku do pomieszczeń magazynowych i obiektów
przeznaczonych do stacjonarnego przechowywania materiałów wybuchowych określają
przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 października 2002 r. w sprawie
pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych,
broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 190,
poz. 1589).
§ 4.Tymczasowy magazyn, w którym są przechowywane materiały wybuchowe powinien
odpowiadać wymogom zapewniającym bezpieczeństwo ludzi, mienia i środowiska, w
szczególności poprzez:
1
1) odpowiednią lokalizację, konstrukcję i wyposażenie;
2) opracowanie i przestrzeganie instrukcji tymczasowego magazynowania materiałów
wybuchowych;
3) przechowywanie materiałów wybuchowych posiadających certyfikaty klasyfikacyjne
dla celów transportowych;
4) zapewnienie bezpośredniej ochrony fizycznej lub odpowiedniego zabezpieczenia
technicznego przed dostępem osób nieupoważnionych i kradzieżą materiału
wybuchowego;
5) zapewnienie bezpośredniego nadzoru nad magazynem przez osoby posiadające
zaświadczenia potwierdzające kwalifikacje zawodowe, przewidziane dla pracowników
zatrudnionych na samodzielnych stanowiskach, w tym stanowiskach nadzoru,
o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia
8 listopada 2002 r. w sprawie szkolenia i egzaminowania osób mających dostęp do
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 194,
poz. 1633) oraz zapewnienie prowadzenia prac związanych tymczasowym
magazynowaniem przez osoby posiadające zaświadczenia potwierdzające co najmniej
kwalifikacje zawodowe przewidziane dla pracowników zatrudnionych na
stanowiskach pracowników fizycznych, w tym mistrza, o których mowa w § 3 ust. 1
pkt 2 wskazanego rozporządzenia;
6) wykonywanie w magazynie tymczasowym prac wyłącznie związanych z jego
przeznaczeniem.
§ 5.1. Przedsiębiorca, kierownik jednostki naukowej podejmują decyzję o lokalizacji,
konstrukcji i wyposażeniu tymczasowego magazynu materiałów wybuchowych,
uwzględniając warunki terenowe w miejscu prowadzenia prac oraz właściwości
przechowywanych materiałów wybuchowych.
2. Tymczasowy magazyn materiałów wybuchowych może być zlokalizowany:
1) w odrębnym budynku bez stałej obsady;
2) w kontenerze lub barakowozie;
3) w skrzyni ładunkowej pojazdu samochodowego wyposażonego w silnik
wysokoprężny z zapłonem samoczynnym, zaparkowanego poza obszarem
dróg publicznych.
§ 6. W przypadku użytkowania pojazdu samochodowego, o którym mowa w § 5 ust. 2
pkt 3, do przewożenia materiałów wybuchowych po drogach publicznych i po innych drogach
ogólnodostępnych, powinien on być odpowiednio przystosowany, wyposażony i oznakowany
zgodnie z umową ADR.
§ 7. W czasie tymczasowego magazynowania materiału wybuchowego w skrzyni
ładunkowej pojazdu, o którym mowa w § 5 ust 2 pkt. 3, silnik pojazdu powinien być
unieruchomiony.
§ 8. Tymczasowy magazyn materiałów wybuchowych powinien być wyposażony
podręczny sprzęt przeciwpożarowym, dostosowany do właściwości przechowywanego
materiału wybuchowego.
§ 9.1. Tymczasowy magazyn materiałów wybuchowych powinien być skutecznie
zabezpieczony przed kradzieżą i dostępem osób nieupoważnionych.
2
2. Z uwagi na bezpieczeństwo tymczasowego magazynu, należy ograniczyć do
niezbędnego minimum liczbę osób informowanych o lokalizacji i zawartości tego magazynu.
§ 10. Przedsiębiorca, kierownik jednostki naukowej, opracowuje instrukcję tymczasowego
magazynowania materiałów wybuchowych, określając w niej:
1) ilości i rodzaje przechowywanych materiałów wybuchowych;
2) rodzaje zagrożeń związanych z magazynowanymi materiałami wybuchowymi;
3) wyposażenie magazynu;
4) sposób zabezpieczenia magazynu przed dostępem osób nieupoważnionych i
kradzieżą;
5) zakres prac dozwolonych do wykonywania w magazynie;
6) zalecenia dotyczące bezpieczeństwa pracy;
7) zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych.
§ 11. Dopuszcza się przechowywanie w tym samym tymczasowym magazynie materiałów
wybuchowych zaklasyfikowanych do grupy zgodności B oraz materiałów wybuchowych
zaliczonych do pozostałych grup zgodności, pod warunkiem przeznaczenia do
przechowywania materiałów wybuchowych z grupy zgodności B metalowej skrzyni lub
metalowej szafy, zamkniętych i skonstruowanych w sposób uniemożliwiający przeniesienie
detonacji z wnętrza skrzyni lub szafy na inne materiały wybuchowe znajdujące się w
magazynie.
§ 12. Przedsiębiorca, kierownik jednostki naukowej są obowiązani poinformować
komendanta powiatowego (miejskiego) Policji o lokalizacji, sposobie zabezpieczenia
tymczasowego magazynu oraz przewidywanym okresie przechowywania i ilości
przechowywanych materiałów wybuchowych, a po ukończeniu prac, o likwidacji magazynu.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
________
1)
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5).
3
UZASADNIENIE
art. 18 ust. 1b ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych
poz......).
Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego znajdują zastosowania w
wielu dziedzinach gospodarki narodowej poza górnictwem, w tym w budownictwie,
rolnictwie, leśnictwie, obróbce metalu, kruszeniu złomu, drogownictwie, pracach
podwodnych, pokazach pirotechnicznych i podobnych dziedzinach.
W toku prac przygotowawczych do nowelizacji ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o
materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, w tym prac komisji
kwalifikacyjnej powołanej w oparciu o art. 20 ust. 2 tej ustawy wyjaśniono, że brak jest
jednoznacznych regulacji prawnych określających warunki bezpiecznego magazynowania
materiałów wybuchowych w przypadku prowadzenia prac z ich użyciem w terenie. Jedynie
tylko dla przypadku stosowania materiałów wybuchowych w pracach wyburzeniowych w
budownictwie w ostatnich 2 latach przepisy takie pojawiły się i zostały poddane zasadniczej
krytyce przez środowisko zainteresowanych przedsiębiorców.
Projektowane rozporządzenie likwiduje ewidentna lukę prawną.
W art. 2 podano definicje istotnych pojęć o których mowa w rozporządzeniu.
W art. 4 określono podstawowe warunki, jakie powinien spełnić przedsiębiorcy lub
kierownika jednostki naukowej, związane z tymczasowym magazynowaniem materiałów
wybuchowych.
W art. 5-7 określono możliwe lokalizacje tymczasowego magazynu, wykorzystując
doświadczenia w tym względzie przedsiębiorców prowadzących prace z użyciem materiałów
wybuchowych.
W art. 8 sformułowano nakaz wyposażenia magazynu w odpowiedni do potrzeb sprzęt
przeciwpożarowy.
W art. 9 ujęto nakaz skutecznego zabezpieczenia magazynu przed kradzieżą i dostępem
osób niepowołanych. Uwzględniając doświadczenia przedsiębiorców, w ust. 2 tego artykułu
wprowadzono nakaz ograniczenia do minimum informowania ludzi o fakcie umieszczenia
tymczasowego magazynu w pobliżu miejsca wykonywania pracy. Należy podkreślić
konieczność takiego ograniczenia, ponieważ z praktyki wiadomo, że lokalizacja magazynu i
wykonywanie prac strzałowych budzi ciekawość i gromadzenie się ludzi w pobliżu terenu
pracy z materiałem wybuchowym, co może być przyczyną nieszczęśliwych wypadków.
W art. 10 określono sposób sporządzania instrukcji tymczasowego magazynowania
materiałów wybuchowych, a w art. 11 istotne z punktu widzenia tej instrukcji zasadę łącznego
magazynowania różnych materiałów wybuchowych.
W art. 12 ujęto nakaz informowania lokalnej Policji o fakcie tymczasowego
magazynowania materiałów wybuchowych oraz zakończeniu tego magazynowania.
Rozporządzenie oddziałuje na podmioty gospodarcze zajmujące się używaniem
materiałów wybuchowych w różnych dziedzinach gospodarki, poza górnictwem.
4
podmiotów, a dla znacznej grupy przedsiębiorców ułatwi bezpieczną realizację działalności
gospodarczej, co przyczyni się również do poprawy bezpieczeństwa publicznego.
2. Konsultacje
działalność gospodarczą w zakresie używania materiałów wybuchowych, w tym wyrobów
pirotechniki widowiskowej. W roboczych konsultacjach uczestniczyli przedstawiciele
Stowarzyszenia Dystrybutorów i Importerów Pirotechniki, Stowarzyszenia Pirotechników
Widowiskowych, przedsiębiorcy z firm zajmujących się pracami wyburzeniowymi w
budownictwie, a także specjaliści z Wojskowego Instytutu Technicznego Uzbrojenia i
Instytutu Mechaniki Precyzyjnej, Akademii Górniczo-Hutniczej. Istotne przesłanki dla
dokonania zapisów w projekcie uzyskała Komisja Kwalifikacyjna w toku konsultacji i
egzaminów osób mających dostęp do materiałów wybuchowych. W szczególności, w toku
tych konsultacji zwracano uwagę na konieczność uściślenia zasad przechowywania tych
materiałów poza terenem przedsiębiorstwa, nadzoru nad pokazami pirotechnicznymi i
podobnymi problemami.
Uchwalenie rozporządzenie nie spowoduje negatywnych skutków finansowych dla
budżetu.
Wdrożenie rozporządzenia umocni pozycję na rynku przedsiębiorców zajmujących się
używaniem materiałów wybuchowych, co może mieć korzystny wpływ na rynek pracy.
Doprecyzowanie przepisów dotyczących tymczasowego magazynowania materiałów
wybuchowych, w tym wyrobów pirotechniki widowiskowej umocni pozycję polskich firm i
zwiększy ich konkurencyjność na rynku wewnętrznym. Obecnie, szczególnie firmy zajmujące
się pokazami pirotechnicznymi, obawiają się konkurencji zagranicznych firm
pirotechnicznych dysponujących ruchomymi magazynami materiałów wybuchowych.
5

Druk nr 2667 - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

Transkrypt

Podobne dokumenty

NIEWYPAŁY, NIEWYBUCHY Jak zachować się po znalezieniu

Instrukcja pracy ze związkami wysokoenergetycznymi

INFORMACJA TYGODNIOWA Zagrożenia – Skutki

Conpass - Mawilux