WDAK 6

WDAK 6
Konfiguracja urządzeń sieciowych
Konfiguracja:
1.
2.
3.
4.
zdefiniowanie sieci, do jakiej komputer jest podłączony;
nadanie komputerowi indywidualnych i unikalnych w danej sieci: nazwy i adresu;
przypisanie komputera do właściwej grupy roboczej;
określenie adresu bramki, poprzez którą komputer łączy się z komputerami i
serwerami w innych sieciach, w tym w Internecie
5. określenie adresów serwerów nazw, z których komputer korzysta do nawiązywania
połączeń.
Przydzielanie adresów
• Konfiguracja statyczna: w tej metodzie w każdym węźle sieciowym ustawiamy ręcznie
na stałe zadany adres (i pozostałe parametry).
• Konfiguracja dynamiczna (BOOTP/DHCP): w tej metodzie węzeł sieciowy pobiera
swój adres z odpowiedniego serwera (BOOTP lub DHCP). W ten sposób nie trzeba
indywidualnie konfigurować wszystkich węzłów sieci, co może być ułatwieniem, ale ta
metoda ma też swoje ograniczenia.
DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol – protokół dynamicznego
konfigurowania węzłów) – protokół komunikacyjny umożliwiający komputerom uzyskanie
od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP hosta, adresu IP bramy sieciowej, adresu
serwera DNS, maski podsieci
Adres IP:
W IPv4, czyli obecnym standardzie adresowania internetu, adres IP to liczba 32-bitowa (od 0
do 4294967295), zapisywana w porządku big endian. Liczba ta jest zazwyczaj zapisywana
jako 4 oddzielne jej bajty, zwane oktetami, ponieważ w postaci binarnej mają one osiem
bitów. Te osiem bitów daje 256 kombinacji, więc każdy oktet przedstawia liczbę od 0 do 255.
W adresach klasy A tylko pierwszy oktet wskazuje adres sieci; pozostałe trzy oktety opisują
unikatowy adres węzła w sieci. Choć jest tylko 126 adresów sieci klasy A, każdy taki adres
może obejmować w przybliżeniu 17 milionów węzłów. Adresy klasy A zostały przyznane
organizacjom rządowym i wielkim instytucjom.
Adresy klasy B używają pierwszych dwóch oktetów do wskazania adresu sieci i ostatnich
dwóch jako unikatowego węzła sieci. Z uwagi na większą długość, adresów klasy B jest
więcej, ale w ramach każdego można unikatowo opisać tylko około 65 000 węzłów.
W adresach klasy C używa się pierwszych trzech oktetów jako adresu sieciowego i tylko
ostatniego oktetu jako adresu węzła. Stąd istnieje wiele dostępnych adresów klasy C, ale
każdy z nich może być użyty tylko do 254 węzłów.
1
Adresy prywatne:
•
•
•
10.0.0.0 - 10.255.255.255 – dla sieci prywatnych klasy A (maska: 255.0.0.0)
172.16.0.0 - 172.31.255.255 – dla sieci prywatnych klasy B (maska: 255.240.0.0)
192.168.0.0 - 192.168.255.255 – dla sieci prywatnych klasy C (maska: 255.255.0.0)
Maska podsieci:
Aby ściśle zdefiniować adresy przynależne do danej sieci wymyślono pojęcie maski podsieci.
Umówiono się, że określona liczba pierwszych bitów adresu IP ma być taka sama, a pozostałe
bity w sieci mogą się różnić. W ten sposób powstaje proste kryterium, pozwalające
komputerom na określenie swojego położenia na podstawie adresu. Maskę sieci zapisuje się
podobnie jak adres IP. Dla przykładu
Komputer 1: 192.168.1.1
Komputer 2: 192.168.1.2
Komputer 3: 192.168.1.3
Maska : 255.255.255.0
Można sprawdzić czy łączymy się z komputerrem w sieci lokalnej czy z Internetem
a= Adres żródłowy AND maska
b= Adres docelowy AND maska
jeżeli a=b to sieć lokalna
W protokole IPv6 adres zapisany jest w 128-bitowej liczbie. Zazwyczaj adres składa się z
ośmiu 16-bitowych bloków złożonych z cyfr szesnastkowych i oddzielonych dwukropkiem.
2001:0db8:0000:0000:0000:0000:1428:57ab
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Manager urządzeń
ipconfig /all
ipconfig /renew odnawia wszystkie połaczenia
ipconfig /renew al* (zaczynające się od al)
ipconfig /release *lok* (zwalnia pasujące połaczenia)
ping - Pozwala na sprawdzenie czy istnieje połączenie pomiędzy hostami testującym i
testowanym. Umożliwia on zmierzenie liczby zgubionych pakietów oraz opóźnień w
ich transmisji
7. tracert - Polecenie tracert wyświetla serię routerów IP, które są używane przy
dostarczaniu pakietów z danego komputera do miejsca docelowego, a także czas
trwania każdego przeskoku. Jeśli dostarczenie pakietów do miejsca docelowego nie
jest możliwe, polecenie tracert wyświetla ostatni router, któremu udało się przekazać
pakiety.
Brama sieciowa (ang. gateway) – maszyna podłączona do sieci komputerowej, za
pośrednictwem której komputery z sieci lokalnej komunikują się z komputerami w innych
sieciach.
Oznacza router, do którego komputery sieci lokalnej mają wysyłać pakiety o ile nie powinny
być one kierowane w sieć lokalną lub do innych, znanych im routerów. W typowej
2
konfiguracji sieci lokalnej TCP/IP wszystkie komputery korzystają z jednej domyślnej bramy,
która zapewnia im łączność z innymi podsieciami lub z Internetem.
Maszyna bez podanego adresu bramy domyślnej może wymieniać pakiety tylko z
komputerami w tej samej sieci lokalnej.
DNS (ang. Domain Name System, system nazw domenowych) – system serwerów, protokół
komunikacyjny oraz usługa zapewniająca zamianę adresów znanych użytkownikom Internetu
na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć komputerową. Dzięki wykorzystaniu DNS
nazwa mnemoniczna, np. pl.wikipedia.org, może zostać zamieniona na odpowiadający jej
adres IP, czyli 91.198.174.232 Usługa DNS warstwy aplikacji modelu TCP/IP, jest związana
z portem 53 TCP/UDP.
Komputer# nslookup pl.wikipedia.org
Server: openrg.home
#nazwa naszego serwera DNS
Address: 192.168.1.1
#adres IP naszego serwera DNS
Name: pl.wikipedia.org
Address: 91.198.174.2
#adres IP dla pl.wikipedia.org
Adres MAC (ang. MAC address) jest 48-bitowy i zapisywany jest heksadecymalnie
(szesnastkowo). Pierwsze 24 bity oznaczają producenta karty sieciowej, pozostałe 24 bity są
unikatowym identyfikatorem danego egzemplarza karty. Na przykład adres
00:0A:E6:3E:FD:E1 oznacza, że karta została wyprodukowana przez Elitegroup Computer
System Co. (ECS) i producent nadał jej numer 3E:FD:E1.
Aby ręcznie dodać łączący się przez sieć kablową (Ethernet) komputer z systemem
Windows XP
1. Podłącz komputer do koncentratora, przełącznika lub routera i włącz go. (Jeśli masz w
domu okablowanie sieciowe Ethernet oraz gniazdko sieciowe w pomieszczeniu, w
którym znajduje się komputer, możesz zamiast tego podłączyć komputer do
gniazdka.)
2. Zaloguj się do komputera jako administrator.
3. Kliknij przycisk Start, kliknij prawym przyciskiem myszy polecenie Mój komputer, a
następnie kliknij polecenie Właściwości.
4. Kliknij kartę Nazwa komputera, a następnie kliknij przycisk Zmień.
5. Jeśli nazwa grupy roboczej jest inna niż WORKGROUP, zmień ją na WORKGROUP,
a następnie kliknij przycisk OK.
Jeśli konieczna była zmiana nazwy grupy roboczej, pojawi się monit o ponowne
uruchomienie komputera. Uruchom ponownie komputer, a następnie wykonaj
poniższe kroki.
6. Kliknij przycisk Start, a następnie kliknij polecenie Moje miejsca sieciowe.
7. W lewym okienku w obszarze Zadania sieciowe kliknij polecenie Wyświetl
komputery w grupie roboczej.
8. Wybierz komputer z wyświetlonej listy, a następnie kliknij przycisk Połącz.
3