Fragment 2 - AlmaPress

Krzemień zastąpił piryt zamka kołowego
po raz pierwszy we francuskim muszkiecie
z 1615 roku, a pierwszy prawdziwy zamek
skałkowy pojawił się około 1620 roku.
Chociaż pierwsze wersje były droższe
i bardziej zawodne od zamka lontowego, to
szybko go zastąpiły. Oficjalnie zostały
wprowadzone do armii brytyjskiej w 1682 roku,
a niedługo potem skonstruowano Land Pattern
Musket, który pozostawał standardową bronią
brytyjskiej piechoty przez następnych 160 lat.
Znany był pod obiegową nazwą Brown Bess
z powodu kolby z drewna orzechowego
i oksydowanej lufy.
Wstrzymać ogień
92
zetknął się z wrogiem oko w oko i przystąpił
do walki wręcz, a przecież w ferworze bitewnym
strzelanie nie szło gładko. Marszałek
Gouvion Saint-Cyr oceniał, że jedna czwarta
strat francuskiej piechoty w czasie wojen
napoleońskich była spowodowana „ostrzałem
własnym”, dokonanym przez stojących z tyłu.
Setki muszkietów zebranych z pola bitwy
pod Gettysburgiem w 1863 roku było nabitych
więcej niż jedną porcją prochu i nabojem,
co może świadczyć o panującej podczas
walki panice.
An
at o m i a
. . .
Zamka skałkowego
[ A ] krzesiwo
[ B ] kurek
[ C ] panewka
[ D ] krzemień
[ E ] szczęki kurka
[ F ] śruba zapadki
[ E]
[ A]
[ D]
[ C]
[ B]
[ F]
Zamek skałkowy był lżejszy od zamka lontowego. Mechanizm łączący w sobie krzesiwo
Gwintowanie
Pistolety z zamkiem skałkowym były
bronią odprzodową, co uniemożliwiało
gwintowanie lufy. Produkowano także
karabiny z zamkiem skałkowym, ale były
one drogie oraz kłopotliwe w ładowaniu
(pocisk musiał dokładnie pasować do średnicy
lufy i był wpychany stemplem) i dlatego służyły
głównie jako broń myśliwska. Jedynym
wyjątkiem był słynny karabin Kentucky,
ulubiony przez strzelców wyborowych w czasie
wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
Pewien brytyjski oficer wspominał o strzelcu,
który z takiego karabinu trafił w konia jego
trębacza z odległości 366 metrów.
i panewkę był tani i łatwy w produkcji, a zasłonięta
panewka oznaczała, że broni można używać także
w deszczu. Dodatkowo kurek można było
Słowo kluczowe:
zablokować w pozycji pośredniej, a więc naładować
Zamek skałkowy
wcześniej broń bez konieczności natychmiastowego
Krzemień jest utrzymywany na miejscu
w szczękach, które mogły być dokręcane
śrubą. Przy odbezpieczaniu broni kurek
jest odciągany do tyłu. Po naciśnięciu spustu,
kurek opada, krzemień uderza w krzesiwo,
a powstałe iskry spadają na znajdującą się
poniżej panewkę z prochem.
oddania strzału. Zamek skałkowy był bardzo popularny i niezawodny. W świecie zachodnim przetrwał
od swoich początków około 1650 roku aż do
połowy XIX wieku, a w innych częściach świata
jeszcze dłużej.
Zamek skałkowy
Eksperyment przeprowadzony przez
pruskich wojskowych pod koniec XVIII wieku
ujawnił największą wadę gładkolufowej broni
z zamkiem skałkowym. Batalion piechoty
strzelał do celu o długości 30 metrów
i wysokości 1,8 metra, mającego imitować
nacierający batalion przeciwnika. Z odległości
205 metrów tylko 25 procent pocisków trafiło
w cel, ze 137 metrów – 40 procent, a z 69 metrów
– 60 procent. W warunkach prawdziwej bitwy
celność byłaby zapewne jeszcze mniejsza.
Stąd pewnie słynny rozkaz wydany ponoć
przez amerykańskiego dowódcę w czasie bitwy
pod Bunker Hill w 1775 roku: „Nie strzelać póki
nie zobaczycie białek ich oczu”.
(W rzeczywistości zdanie to zostało dopisane
później). W 1705 roku pod Blenheim Francuzi
zaczęli strzelać dopiero kiedy brytyjski oficer
zniszczył szablą barykadę znajdującą się
w odległości 9 metrów.
Dowódców bardziej od celności
interesowała siła ognia, i stąd nieustanne
szkolenia w szybkim ładowaniu muszkietów.
Mimo to ładowanie karabinu w rodzaju
Brown Bess nawet doświadczonemu strzelcowi
zajmowało 40 sekund. W rezultacie żołnierz
był w stanie oddać najwyżej pięć strzałów zanim
93