1. wstęp i cele innowacji

„Matematyka jest to królowa wszystkich nauk, jej
ulubieńcem jest prawda, a prostość i oczywistość
jej strojem… Matematyka, która tyle zrobiła
przysług towarzystwu, naukom i sztukom, stanie
się jeszcze wodzem ludzkiego umysłu, we
wszystkich poznawaniach.”
Jan Śniadecki
Wstęp
Problemem
uczenia się
i nauczanie matematyki w młodszym wieku szkolnym
interesuję się już od dawna. Na ten temat prowadziłam prace badawcze pod kierunkiem prof.
Henryka Moroza i napisałam pracę magisterską ” Przyczyny trudności i niepowodzeń w
uczeniu się matematyki u uczniów klas III i sposoby ich przezwyciężania”. W ciągu 29 lat
mojej pracy z dziećmi starałam się, aby moi uczniowie polubili matematykę. W ciągu
ostatnich dziesięciu
lat przygotowywałam uczniów do Międzynarodowego Konkursu
Matematycznego ” Kangur ”. Osiągali oni wyróżnienia oraz zdobywali nagrody I i II stopnia.
Prowadziłam koło matematyczne dla uczniów klas młodszych, w czasie którego uczyłam
logicznego myślenia i rozwiązywania zadań niestandardowych.
Inspiracją do napisania innowacji pedagogicznej „ Jak pomyślę, to obliczę” było
spotkanie z prof. Edytą Gruszczyk –Kolczyńską i jej wyniki eksperymentu pedagogicznego
polegającego na wspomaganiu rozwoju umysłowego dzieci w ostatnim roku wychowania
przedszkolnego i w pierwszym roku nauki szkolnej.
Dodatkowo zainspirowały mnie wnioski z ewaluacji innowacji pedagogicznej „ Lubię
matematykę”, którą realizowałam w latach 2010/2011 – 2012/2013 a szczególnie obszar
rozwijania myślenia operacyjnego uczniów i wykorzystanie umiejętności matematycznych
w praktyce. Głównym założeniem „ Programu wspomagania rozwoju myślenia operacyjnego
i edukacji matematycznej dzieci w klasach II – III” jest organizowanie przyjaznego dla
dzieci procesu kształcenia
począwszy od działań wykonywanych na materiale
konkretnym, przez słowne określenie ich sensu, do symbolicznego zapisu czynności
matematycznych.
Celem innowacji rozwijającej edukację matematyczną i myślenie operacyjne będzie:
1. uczenie rozumienia pojęć matematycznych,
2. świadome i sprawne rachowanie,
3. radzenie sobie w sytuacjach życiowych wymagających obliczania działań
matematycznych,
4. uważne słuchanie komunikatów i reagowanie zgodnie z ich treścią,
5. logiczne myślenie w rozwiązywaniu problemów matematycznych,
6. przekładanie sytuacji konkretnej na język symboli matematycznych,
7. praktyczna stosowanie zdobytej wiedzy w sytuacjach konkretnych ( ważenie,
mierzenie, porządkowanie, kupowanie i płacenie, wskazania zegara
i termometru, kalendarz ),
8. rozwijanie umiejętności matematycznych,
9.
rozbudzanie zainteresowań i wyrabianie motywacji do nauki,
10. kształtowanie poczucia własnej wartości,
11. motywowanie do pracy.
Od września wspomniany program będę realizowała w klasie drugiej. Nie znam
jeszcze dzieci, ich
możliwości. Zakładam
jednak, że większość
uczniów
polubi
matematykę. Postaram się tego dokonać, poświęcając więcej czasu na czynnościowe uczenie
tego przedmiotu, na wstępną matematyzację realnych sytuacji oraz gry i zabawy logiczne.
Rozwiązując problemy i zadania, dziecko samodzielnie realizuje drogę od konkretnej
działalności, obserwacji i analizowania jej skutków, do symboli. Chciałabym odejść od
schematycznych zajęć z zeszytem i
książką, w zamian organizując
sytuacje życiowe
wymagające liczenia i rozwiązywania zadań, mierzenia, ważenia, przeprowadzając zabawy
i gry logiczne. W prowadzeniu czynnościowych metod pracy pomoże mi Skarbnica” Szkoły
na miarę” – zestaw pomocy dydaktycznych dla klasy oraz środki dydaktyczne, które sama
przygotowuję.
Postaram się uczyć nieszablonowego myślenia wykorzystując do pracy łamigłówki,
krzyżówki, zadania niestandardowe.
Zakres matematycznego kształcenia w klasach II – III został wyznaczony w podstawie
programowej
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008
w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego
w poszczególnych typach szkół, załącznik 2I etap edukacyjny: klasy I – III. Edukacja
wczesnoszkolna. W innowacji hasła programowe i treści nauczania zostaną rozszerzone.