Listopad 2010 - Wspólnota "Drzewo Oliwne"

Listopad 2010
Niedziela, 08 Listopad 2009 21:08
LISTOPAD 2010
CHESZWAN / KISLEW 5771
„Wesel się bardzo, córko syjońska! Wykrzykuj, córko jeruzalemska! Oto twój Król
przychodzi do ciebie, sprawiedliwy on i zwycięski, łagodny i jedzie na ośle, na oślęciu, źrebięciu
oślicy”.
Księga Zachariasza 9:9
GÓRA SYJON
Góra Syjon to jedno ze wzniesień, na których zbudowano Jerozolimę. Usytuowana w jej
części południowo-wschodniej, jest oddzielona od kompleksu Wzgórza Świątynnego (góry
Moria) doliną Tyropoeon. Dokładne jej położenie nie jest dziś jednoznaczne. Obecna góra
Syjon, zlokalizowana nie tyle przez miarodajne dane archeologiczne, co przez wielowiekową
tradycję, leży bardziej na zachód, poza murami miasta, na południe od Bramy Syjońskiej.
Nazwa Syjon może oznaczać: „słoneczny”, „spieczony” „wysoki”, „wyniesiony”, „cytadela”. W
Biblii pojawia się około 150 razy, ale stosowana jest w różnych znaczeniach. Pierwszą
wzmiankę znajdujemy w 2 Księdze Samuela (5:7): „Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon; jest
ona miastem Dawida”. Trzy tysiące lat temu król Dawid, w siódmym roku swego panowania,
zdobył twierdzę opanowaną przez kananejski lud Jebuzytów i tutaj przeniósł z Hebronu swoją
stolicę. Pierwotnie Syjon oznaczał więc twierdzę, fortecę. Możliwe, że była to jakoś
wyodrębniona i umocniona część miasta Jerozolimy, jedna z jego cytadeli. „Zamieszkał tedy
Dawid w twierdzy i nazwał ją Miastem Dawida” (w.9). Syjon staje się również zamiennym
określeniem Miasta Dawida, najstarszej części Jerozolimy rozbudowywanej wokół tego
wzniesienia.
W szerszym znaczeniu, Syjon to tron domu Dawidowego, ośrodek władzy jego dynastii. W
różnych miejscach w Biblii, Syjon staje się też synonimem całej Jerozolimy („Pięknie wzniesiona
jest rozkosz całej ziemi, góra Syjon, na krańcach północnych, miasto Króla Wielkiego” - Ps.
48:3), ziemi Izraela, a także Wybranego Ludu Izraela („… i będą cię nazywać grodem Pana,
Syjonem Świętego Izraelskiego” - Iz. 60:14). Syjon symbolizuje najwznioślejszą nadzieję,
powołanie i świętość daną Izraelowi. Wskazuje też na uniwersalną nadzieję zbawienia świata przyszłego zamieszkania Wszechmocnego z rodzajem ludzkim: „Albowiem Pan wybrał Syjon i
chciał go na swoje mieszkanie. Tu miejsce odpocznienia mego na wieki; tu zamieszkam, bo
upodobałem je sobie” (Ps. 132:13-14).
Obecna lokalizacja góry Syjon zaczęła nabierać znaczenia w pierwszych wiekach po
zniszczeniu Jerozolimy i Świątyni przez Rzymian, w miarę zdobywania przez chrześcijaństwo
pozycji dominującej. Próbowano odnaleźć dawne miejsca ważnych wydarzeń. Ugruntowało się
przekonanie, że Jezus spożył Ostatnią Wieczerzę na Syjonie, stąd tutaj tradycja umieszcza
Wieczernik. Był on w okresie bizantyjskim otaczany przez chrześcijan wielką czcią.
Kiedy krzyżowcy odbili górę Syjon z rąk muzułmańskich w 1099 r., zaczęli odbudowywać
1/2
Listopad 2010
Niedziela, 08 Listopad 2009 21:08
zniszczone sanktuaria. W czasie prac jedna ze ścian zawaliła się odsłaniając podziemną grotę,
w której miał znajdować się tron i berło. Krzyżowcy uznali, że jest to grobowiec króla Dawida,
który według Biblii miał spocząć w Mieście Dawida (dziś wiadomo, że Miasto Dawida leży ok.
800 m na wschód od tego miejsca). Natychmiast zablokowali wejście cenotafem i nadbudowali
nad nim grobowiec. Byli też przekonani, że tym samym potwierdzili lokalizację Górnej Izby, na
podstawie słów apostoła Piotra, wypowiedzianych w dniu Pięćdziesiątnicy, i wedle ich
mniemania – przy Wieczerniku: „Mężowie bracia, wolno mi otwarcie mówić do was o patriarsze
Dawidzie, że umarł i został pogrzebany, a jego grób jest u nas aż po dzień dzisiejszy” (Dz.Ap.
2:29). Wypowiedź tę zinterpretowali bardzo dosłownie. Dlatego też nad domniemanym
grobowcem Dawida nadbudowali Górną Izbę, którą dziś się zwiedza. Miejsce spożywania
Ostatniej Wieczerzy wchodzi więc w skład kompleksu, w którym znajduje się również
symboliczny Grób Dawida, a całość pochodzi z okresu krzyżowców. Pod tureckimi rządami
Wieczernik zamieniono na meczet i chrześcijanom zakazano doń wstępu, podobnie jak Żydów
pozbawiono dostępu do grobowca króla Dawida. Nie zniszczono tego miejsca, gdyż dla
muzułmanów Dawid jest jednym z wielkich proroków i miejsce to do dziś otaczają szacunkiem.
W czasie Wojny o Niepodległość w 1948 r. toczono o Jerozolimę zaciekłe walki. Żydowscy
obrońcy walczyli w okrążeniu na Starym Mieście. Bitwa o górę Syjon okazała się kluczowa dla
przełamania okrążenia poprzez Bramę Syjońską. Jednakże nie zdołano tego „korytarza” długo
utrzymać i wschodnią Jerozolimę oddano Jordanii. W rękach izraelskich pozostał Syjon i w
latach 1948-67 Grób Dawida był jedynym świętym miejscem, do którego Żydzi mieli dostęp i
skąd mogli spoglądać na Wzgórze Świątynne.
Najbardziej okazałą budowlą na górze Syjon jest wybudowany przez niemieckich
benedyktynów i poświęcony w 1906 r. kościół i klasztor Zaśnięcia Marii Panny. Na zboczu
wzgórza znajduje się także kościół Św. Piotra in Gallicantu (tzn. Kur zapiał). Często
odwiedzanym miejscem jest także katolicki cmentarz, na którym został, zgodnie ze swoim
życzeniem, pochowany Oskar Schindler. Natomiast na protestanckim pochowano m.in. H.G.
Spafforda, autora znanego hymnu „Błogo mi, w Panu mam wieczny dział.”
Tekst: Emanuel Machnicki
2/2